장음표시 사용
81쪽
C. SALLUSTI CRISPIG. Insanum aliter sua sententia atque aliarum mu
ne coss. bello civili cum L. Sulla dissi lentibus, quo tempore non reipublicae victoria quaerebiatur, Sed praemium victoriae res eraι publica elc., quae pariter ex Sallustio ducia videri possunt. - Remublica repeι ita diui videtur, quae, quum cae-
dibus, iuga, proscriptionibus plaue dissoluta obse l. negite les est ae comitia et libera sussi agia habe i, a Sulla die talore ex suo ar-l bitrio rursus consi tu est; es. Appian. D. C. I, 98, 99. P. 183 sqq. l Seli eigh. Fr. U. Cori. p. 954. Geri. ed. inai. l, 37. ed. min. I, 57. P. 190. 14. Debr. II, M.J Charis. II, 14, 25. p. II . Lindem. p. 175. Puttach. . His verbis, quae non salis expeditam habent explie alio-i nem, coniicio Sallustium asserre gravis alicuius viri iudicium des Sullae institutis quibusdam per se bonis, sed quibus ipse moribuSet exemplo repugnaret; es. Plutarch. comparat. Lysand. ei Sullae c. 3, exlr. M. ας αὐλαστος ων καὶ πολυτελης ἐσωφρονιζε τους
Sulla quantopere libidinibus deditus fuerit, satis notum est; cs. Sall. Iug. XC 3. Cupidus volvtutum - otio luaeurioso esse. Cic. de 'Fimi. III, 22, 75. Sulla trium pratiferorum vitiorum, luxuriae, avaritiae, crudelitatis, musister fuit. Valer. Mari. VI, 9,. 5. Plu
ρας συμπίνων. Id. comparat. LSsand. si Sullae c. 3. in.
τε νέος - στερι τας ἐπιθυμίας ἐμετρίαζε δια την πενίαν, ουτε γηράσας δια την ηλικίαν, et ιλα τους περὶ γάμων καὶ σω - φροσυνης εἰς ιγεῖτο νομους τοις ποHταις αυτος ἐρων καὶ λ φvσι Σαλουστιος. louae postrema Verba
quum ipso Plutaretio teste ex Sallustio ducta sint, mihi valde probabile est non alio ea quam ad hoc ipsum Fragmenium spectare. Insanum enim, quoniam adiunctum est atque ultorum mulierum,
interpretor insuna lubidine Dyrantem, quemadmodum insanire ver- bum legitur apud Floral. Sat. I, 2, M. Vir aliarum mulierum moel elius est, qui sua spreta alias corrumpit. De usu genitivi altribu livi v. Gramm . lal. nostr. S. 128. II, 5. p. 305. Cie. Epp. ad Famm. IX, 26, 4. Non multi cibi ho 3pilem accipies, multi ioci. id. Brut. 83, 286. Charisius simio mulιarum orationum, qu- scribebiat aliis. id. Epp. ad Allie. XIII, 29, in. Se scire aiebat ab eo nuper petitam Corniflciam, vetulam sane eι mulιarum nuptiarum. cf. Walch. ad Tacit. Agrie. e. 9, in. p. 168. Aliter, quod vulgo significat alio modo, Charisius l. l. explicat a S, i. e. alio tempore, sive aliis in rebus, alioqui, ceterum. Integra igitur
82쪽
41. Perperna iam paucis proSpeciis vera est aeSii-
manda. Rententia, cuius par suil hoc Fragmentum, talis sere suerit: Sullam
logo de connubio bonis moribus consulentem, ipsum in eetera vita insanap libidinis misso atque aliarum mulierum. Quod si ustra eςlinterprolatio nostra, ille Plutarchi locus, a Debi. I, b . Geri. ed. min. Irie. 93. p. 240, I2.. l Lin kstro de Sall. Η isto pr. Prooem. p. 83. pro singulari Magmento habitus, merito a nobis interpretando lanium hule Fragmonio adhibitus, ipse Fragmentorum numero ex mylus est. Colerum lex Cornolis de connubio- ud quam Plutarcho duee hic rsespici coniecimus, plane incognita est. - Mirifico aeuminctD0bros-ius et GerlachiuΗ 'Ol. II l. p. 73. , quum apud Plutareh. in Pomp. c. 16, exl r. ha Pe leguntur Aέπιδος - απέδρασεν εἰς Σαρ- δονα, κακεὶ νωγας λελεωτγε δι' α μίαν --περιπεσων, ου μοιχείαν τινα γυναικος κατεφωρασε, huiuR Fragmenti Mialuunt verba esse ex illa ipsa Apuleiae epistola ad adullorum quum scripta et a Lepido intercepta Sed Sallustiuη, primus in romana historia, qui Pompeii quidem set Mi- llhridati R de robuq gravissimis opistolas retulit, non putandus est llam sutilibus rebus, quales sunt muliereularum surtivae litterae c
amatoriae, locum in DPere suo concessi ficte.
Fr. 4 l. fCort. p. 956. Geri. ed. niai. I, 74. ed. min. ll, 17. p. 201, 18. Debr. II, 49. J Verba a Serviis ad Virg. Aen. XII, 694. laudata, et is eriplura valde dubia sunt, et a Mensu obscurissima. INam quum nexu sublato ς tructurae ratio nullo modo iniri aut expe- diri posμii, tum vehementer ambigitur, num provectis aut pro- Spretus, ut in eodd. est, an profectus, quemadmodum ex Pulschii coni peiura omnos seditor s Acripsorunt, pro vera lectione habendum sit. Sed profectus rem, quae qualis sit nescitur, non planiorem reddit: quare codicum scripturam provectis relinuimus, quae, sive promicere valet providere, sive comparare, grammaticae nonropugnat. sed utut de sensu ine orta sunt omnia, nihilominus in lania rerum obseuritate verba hic collo tanda sunt, quia OO lempore, de quo apud Sallu glium agitur, Perpornae aussa cum sar-lbcinis artissime fuit coniura ela. es. Plutari T in Pompeio c. 10 in.
νεσθαι, καὶ τοῖς περιουσιν λι τῆς ἐναντως στάσεως σρμητηριον παρέχειν τνην νῆσον, αἰωρουμένου καὶ Κάρβωνος αυτοθι ναυτι- κω καὶ Λομιτίου Αιβυη προπτεπτωκοτος, αλλων τε πολλῶν μ
83쪽
C. ΝΛLLUSTI CRISPI42. Simulans sibi alvum purgari. 43. Curubis.
Gerlachius in i d. min. Fragmonium ad librum II. retulit, pormotuς haud dubie loco Appiani de B. Civ. I. 107, exl r. p. 154 Schwoigh. Ηντιώμενος ο AMτιδος ἐς διεπλευσεν, ἔνθα νοσω rvκεδονι χρωμενυς απέθανε. Καὶ o σrρατος αυτου - διελυθη ' το
Servius vorba ita affert, ut ex primo libro desumpta esse vi dori debeant, Plutarchi auctoritatem sequi praesuli. Colerum Schlog sprus in Histor. antiq. Vol. II. P. II. p. 39b. acule eonii et t. Per Lebnam iam tum, quum Pompeio ex Sicilio cedoret . ad Sertorium in Ilivaniam se contulisse, indeque post aliquot annos reversum eum Lopido in Sardinia ge coniunxisse, eoque mortuo ad Sertorium rediisSe. Fr. 42. rL p. 998. Gori. ed. mai. Inc. 7. ed. min. I, 28. p. 184, 22. Debr. I, 22. I, 41. J Verba laudantur a Serv. ad Virg. Aen. II, 19., Isidoro XI, 1', 33. p. 362. Lindem. , Inceri. glos . Virg. Vol. II. p. 37 . ed. Lion. et in Lex. Uel. Lul. Rp. Mai. class. auci. Vol. VIII. p. 34. Pserti nol breve Framentum ad Cn. Carbonem, qui, quum a. 82. ex Italia in Africam fugisset v. supra Fr. 32. , indeque regrossus in Siciliam a Pompeio occideretur, in ipso morti qmomento brevem vitae moram quaesivit simulans tibi alvum purgari.
σὶν αυτον, ως εἶδεν ἔλκομενον ξδη το ξίφος, δεῖσθαι τοπον αυτω καὶ χρονον βραχυν, ως υ πο κοιλίας ἐν Οχλου- μένω, παρασχεῖν. Valer. Max. IX, 13, 2. Cn. quoque Carbo: iussu Pompeii ad mortem ductus petiit a militibus demisse et flebiliter,
i ut sibi alvum e aeon er are, priusquam expiraret, Iices ret, eo tingue moram trahens, donec caput eius sordido in loco Re-
dentis abscinderetur. Liv. Εpil. LXXXlX.
Fr. 43. Cort. p. 100 . Geri. ed. mai. Ine. 47. d. min. I, 29. p. 184 , 22. Debr. I, 2. J Probus. Il, I, 40. p. 120. Lindem. P. I 62. Pulgi, h. . Nomen urbis non salis cerium os l. quum in ed. Ascens. quidem set Pulsellii ita legatur, ui edidimus, novissima Lindemanni autem ex eod. Vindob. Murbis pra beat, quam i, Pan dem putat eum ibi Hispaniae urbe, apud Caes. B. Higp. e. 7, 1. commemorata. Quod si verum esset, ad Sertorianum bellum urbR pertineret. Sed quoniam valde incerium est, Murbis vel aliam
84쪽
ΗlSTORIARUM FRAGMENTA. LIB. I.
M. Id bellum excitabat melus Pompei victoris Hiempsalem in regnum restituentis.
modo formam esse M is urbis, vel incuriae librarii illatam r litteram deberi, satius duximus vulgalam tueri. Curista enim, Zeugitanae urbs v. Plin. Hist. Nat. V, 3. , facile potuit in Pompeii ex- peditione Africana contra Domitium de qua v. ad Fr. I. el 20 comme- lmorari, quamquam salsa est Debros sit sententia Pompeium ad hane urbem classem appulisse, ut patet ex Plui. in Pomp. c. 11, med. Κατασχοντι δε αυτω ταἐς μὲν εἰς Ιτυκην ναυσὶ, ταις δὲ εἰς Καρ- χηdo να, κ. z. 1. Gerlachi iis in primo libro Curubis exhibens incredibili negligentia rursus in Incertis p. 240, 4. Murbis posuit. quod apud Eutych. II, 14. p. 192. se reperi NSe Simulat. Fr. 44. ICori. p. 936. Gert. ed. mai. I, II. ed. min. I, 30. p. 184, 23. Debr. I, M.t Verba exstant apud Geli. ΝΙΝ. ΑΑ. IX, II; eadsem habet Νonius II, 5M. p. 140 , 28. Mereer., Sed qualiuor postremis vocibus destituta; uterque autem laudavit ea, ut probaret metum Pompei passivo sensu dictum significare metum a Pompeio ultra iniectum, de quo dicendi modo v. ad Itig. XXXV 2. p. 205. 3 ferii ipsam pertinent haec Appiani de B. C. I, 80. p. 112. ed
Seh eigh. Aisoντος δε του πολέμου καὶ ἐς Αιβυην δε ιχνεν se. ὁ iam του Πομπαμ πι ἐξελασαι τε -- Καρβωνος φίλους, καὶ Ιεμ φαλαν, ἐκπεσοντα υ πο Nομαδων, ἐς τὴν βασιλείαν
καταγαγεῖν. Plutarch. in Pomp. c. 12. ubi Domitii clade aemorte narrata ita pergitur: Hae δε και των βασιλέω/ Ιαρβαν, τον συμμαχησοντα Aoμτίω, την δε βασιλείαν Ιαμφα παρέδωκε. Xρώμνος δὲ τn καὶ τα του στρατευματος εἰς τιην Νομαδικην ἐνέβαλλε καὶ πολλων οδον η ιερων ἐλασας. καὶ πάντων κρατήσας, οἷς ἐνέτυχε, καὶ το πρὸς Ῥω -
μαίους δέος, ἡ δη τῶν βαρβά ρων ἐξ εὐῆυηκὸς, αυθις
ἰσχυρόν καὶ φοβερον καταστήσας ουδὲ τὰ θηρια δει, g pq τῆς των ' μιάων ἄπειρα Φήμης ἀπολιπεῖν. Id bellum igitur, quod
quale suerit incer Am esse dicit Linkerus de Sall. Historr. Prooem. p. 70., intellisendum de rebellione Numidarum, pol victum Do
mitium orta; arma enim sumpserant, quia metuebani, ne Pompeius Domitio superato Hiempsalem, quem regno expulerant, rodueeret. Ressituentis enim significat essituere parantis, de quo usu conatum actionis simplici Verbo exprimendi v. Grammat. lat. nostr. S. 116, 7. not. 12. p. 250 sq. Praeter Appianum et Plutaretium l. l. belli Λfricani, a Pompeio a. 81. a. Chr. n. gesti, Obiler mentionem Heiunt Pliri. dct B. Mr. 22, 2. Pompeius Sicilium, Africam, Numidium, Mauretantiam mirabili celeriisse armis recepit. Cic. p. l. Man. 10 , 28. II, 30. 21, 61. Dio Cass. XXXVI, 8. p. 9I. Rei m. Zonaras X, 2, in. Vol. II. p. 301. ed. Pinder.
85쪽
CAP. IV. Lepidi turbae et bellum eivile in Italia.
45. M. Aemili Lepidi eonolis ad populum Roma
Clementia ei probitas vostra, quibuS per ceteras gentis maxumi et clari ossis, plurumuin timoris mihi
Ante Fr. 45. collocandum esse, quod infra n. 90. legitur, sero intellexi, omnibus Fragmentis iam dispositis atque numero insignitis. Fr 4b. I ri. p. 936. - 9 4. Geri. ed. mai. I, 15. ed. min. I. M. p. 18b, I . Dobr. I, 47.l Haec oratio Aservata sest in tribus i codd. Vall. , duobus Ursini et Ciaeconii, et Balliolensi Was ii, d quibus v. Praefat. 0uod ad tempus allinei, quo habita est. Ἀ-cile potest demonstrari salsam esse Debrossit sententiam, qui Sulla adhuc dictatore Lepidum hanc concionem ad populum habuisse censet. Nam ut omittam prorsus incredibile videri praesente Sulla ac
summam pote, talem lethonte quem quarn ausum esse populum convo-
ea re ae tantopere in illiina invehi, tantis iue insectationibus eius crui delitatem persequi, ac multitudinem ad r nitendum set ad recipiundam libertatem cohortari, ex eo, quod L pidus S. 27. Se ipsum coni sulem dicit, clarissime patet, mullam lum non amplius dictatoremi suisse. cf. Appian. de B. Civ. I, 103. p. 1 6. Toυ δ' ἐπ irroς λους qui fuit M. a. Chr. n. Συλλας, και πρ ων δικτατωρ, υπέστη κοὶ υπατος αυθις γενέσθαι συν Μετέλλω τῶ Ευσεβεῖ. - δ' Rει i. e. anno 79. a. Chr. n. o μὲν καὶ τοτε τον Συλλαν θεραπευ-ν ηροιτο υπατευειν' ὁ δε, ουκ ανασιοι μνος, ἐπτατυυς μὲν αὐτοις απέπιν/ε Σερουῖλιον Ἱσαυρικον καὶ Κλαυδιον Πουλχρον, αυτος δε την μεγαλην αρχην Ουδενος ἐν- ο ιλοῶντος εκων απέθετο. Plutarch. Sulla c. XXXIV. Oυτα δ' αρα ου ταῖς πραξεσιν, εἷς τοῖς ευτυχήμασιν ἐπίστευεν, ω στεα ποθέσθαι και τὸν δῆμον αρχαιρεσιῶν ἐπτατικῶν ποιαμαι κυριον. - Και τις παρα γνώμην αυτου θρασυς α νηρ καὶ
πολέμιος ἐπίδοξος ην ωπατος αἱρεθήσεσθαι, Μαρκος Aέπιδος, - Πομπη σπουδαζοντι καὶ δεομένω του δήμου χαριωμένου. Ceterum licet Sulla, quum Lepidus consul laetus QRl, die latura iam se abdicasset, nihilominus imminula eius vis suil inmoderanda civitate, summa rerum potestato hominibus suae laetionis, quos honoribus praemiisque maximis sibi devinxerat, tradita.
86쪽
HIST0RIARUM FRAGMENTA. LIB. I. . 39
faciunt advorsum tyrannidem L. Sullae, ne, quae ipsi nefanda aestumatis, ea parum credendo de aliis, circumveni-
0ui quum viderent, sua plurimum interesse e Sullae leges et instituta tollerentur, ita ex eius voluntate pependerunt, ut ille, in cumano suo piscando et venando deditus, nihilominus gubernaeula reipublicae lenere videretur; ac re vera tenuit, licet nomine esset priva-lus ; es. Plutarch. in Sulla c. 37. G μην μαυσπιο γε του πραττειν ταδημόσια δοια μD γαρ ἡμέρας ἔμπροσθεν τελευτῆς τους ἐν
στασι xζοντας διαλλαξας νομον θρωνεν αυτοῖς καθ' ον πολιτευσονται. Hinc intelligitur cur Lepidus ita de Sulla loquatur , quasi is adhuc ipse crudelissimum et iniquissimum in rem publicam imperium exstrueret. Primis aulem consula ius mensibus fanno 78. a. Chr. n.J orationem. quam Sallustius servavit. a Lepido habitam ess , valdo v risimile P si, quum ex Appiano paleat, eum statim munere inito Sulla' alia rescindere conatum essed cf. de B.
Civ. l, 105. p. 149 sq. Αρτιδ αποσταντος αυτου του Συλλα),Pωμαῖοι φονου καὶ τυραννίδος πιταλλαγεντες, ησυχν παλιν ἐπὶ στασεις υπεὐῆιπίζοντο ἐτέρας. Καὶ υπατοι αὐτοις καθίστανται Κοῖντος τε Ακαλος, α- των Συλλείων, καὶ χλιδος Αἰμίλιος, -o των ἐναντίων, ἐμωτω τε α αηλων. καὶ ε υθυς αρξαμένω διαφέρεσθαι. Consulatus inibatur Kal. Ianuariis; es. ad cali l. lXVlli, 4. p. 88. et Creugeri Aniiqq. Rom. F. 137. p. 187. ed. II.
f. l. Clementia et probitas rostra) Haec speetare ad ben volentiam eaptandam recte iudieal GerlachiuR coll. Fr. l, 5I, 6.
Illi. qui qmtis Aemiliae bene facis extolleban et ignoscendo po-
fitili Rom. magnitudinem auxisse. Cic. p. Rose. Am. c. 52, 1M. Una spes relicua esι, vestra pristina bonitas et misericordia. - Maxumi et clari estis, ita dictum habetur etiam Calii. LllI, I. et Iug. XIV. 19. - Advorsum tenent Val. 1. 2. 3.; in edd. xl adrersus. C lerum non coniungi debet timor advorsum *rannidem, qu madmodum dicitur timor ab alieno: sed verba advorsum tyrannidem pendent ex nominativis elem. et proh. hoe Rensurguum tyrannidem ex adverso habeant: gegeniser ster Geman-hrerscha'; es. Iug. CV, 4. p. 571. - Verba ne. gurae ipsi nefanda aestumatis hoc ordine leguntur in Valle. I. 2. 3. et eod. Urs. quom Gerlachius et Orellius recte restituerunt. Depravate cortius scripsit ne ipsi nefandu quae aestumatis: vitiosius etiam est, quod Puls hio auctore dedit Weissius ne aut, ipsi nefanda pine aestu malis, partieula aut ex libidine illata, qua non opug est ad opposita genientiao membra distinguenda. - Pro aestumatis, quod Omnes eodd. tenent, in interpolatis edd. est eristumatis, sine caussa idonea es. ad Cal. VIII, 2. LVIII, 18. - Circumveniamini i. e. opprimamini; cf. ad cat. XXXIX, 9. - Quae sequuntur verba praeSertim
87쪽
C. SALLUSTI CRISPlamini spraesertim quum illi spes omnis in Scelere atque perfidia sit, neque se aliter tutum putei, quam Si peior atque intestabilior metu vostro fuerit, quo captis libertatis curam
miseria eximai), aut si provideritis, in vitandis periculis
quum - miseris eximaι in paroni hos i dicta ad anteeodontia illustranda pertinPnt; mi ibus quas subiici lintur per a tu particulam illata. ita rpseruntur ad Ruperiora illa, ante parent hos in posita, ut verbiqparum credendo respondeat si provideri is, ad circumreniamini autem ex altero mombro ten mini porlinoat. Ad simplicio rein igitur
formam redacta Rententia, Ornatu orationis d iraelo, haec est: timeo,
ne, si incauti Kilis, capiamini, aut, si vobis caveatis, in vitandis modo perieuli- teneamini. Duare a vero liberravit Zumpli iis , qui in Annali. Erill. Be l. a. 1834. Vol. ll. Xo. 39. p. 315. tollim locum ita censet interpungendum, ut parentii siq si ςnci sublato comma post eximus ponatur Gori. enim Aemi colon habet , quia teneamini pariter atque eximat ex quo particula pendoat; quippe opposita esse ac sibi reqpondere verba libertatis curam eximat ol prorideritis. Hae structurae ratione inita locum sic interprolatur: Das Eleiad soli eucham Gedanken der Fretheu i. o. is i Werdeli etia mollen benthia et , oder, menn Hr dora duran Mnkt, s dit ilir gonug Zu lliun bekoinmendie Angriise ahgiiwehron. - De vi particularum praesertim quum v. ad Cat. c. LI, 19. p. 248. - Intrata ritior quid Aignificet abunde diximus ad Iug. c. LXVII, 3. p. 367. - Metu nostro ablativi nequμvi instrumenti gignificant per metum v , neque vi caussae ob metum v. , sed ex comparativo pendenteR hune senMum hahent: si peior sit Erit quam vos timetis: nimirum ut dicitur opinione maior, spe celcrior, oi similia, ita Sallustius dixit metu prior: cs. Gramin. lat. noStr. 3. 124, 4. b. nol: 9. b. p. 327. Hoc autem vult Lepidus, Sullam non tulum se putare, nisi crudelitas eius umnium cogitationem exsuperet et ad Summum nequitiae perveniat: oadem Aontentia infra dicit S. 6. per sceleris immanitatem adhuc tutus fuit. cf. Fr. III, M. 13. Omnis iniuria stravitate tutior est. Iug. XXXI, 14. Pimm quisque y Sume fecit, tam maxime tutus est. - ptis cum Orollio et Fabro ex Vat. I. el 3. seripRimus pro captivis, quod celeri qui dona codd. OmnPKque editiones leneni, sed Α nsu perquam incommodo. Captivus enim non nisi proprio sensu is dieitur, qui belli casti in victoris potestatem venit et moιει inditis servitutem patitur; translato vPro sensu Pum, qui captivi instar ei quiasi condicione captivi utitur, nunquam significat, unde fit ut captivitatis quoque vocabulum translate non usurpetur. CGntra captus pariter ut universum capere Verbum otiam de eo dicitur, qui dolo aut scelere irretituq ei opproκsuq est; cs. infra S. D. Vereor, ne ante capiamini. Iug. c. LXXXV, 6. Puo mihi acrius
88쪽
2 magis quam ulciscendo teneamini. Satellites quidem eius, homines maxumi nominis, Oplumis maiorum exemplis, ne queo satis mirari, qui dominationis in vos servilium suum mercedem dani, et utrumque per iniuriam malunt, quam
annuendum est, ut neque vos capiamini. Duare quum nostro loco Rensuq Mil: quo vobis circumventis et iniuria oppressis libertatis curam miseria eximat, non dubitandum est, quin Val. I. et 3. lectio unice vera sit. - In vitandis perio lis ex Vatic. I. cum Orellio scripsimuς; celori eodd. et edd. omnes habent in tutandisper. , quod sive oculorum orrore sive interpolatione ortum multo pAt dolorius et a Sallustii dicendi mors abhorret. - Ante iniscendo in odd. Cortii, meisqii nonniillisque aliis additum ost is, quod quum in nullo cod. Ρxstet, cum Gerlachio ot Orellio omisimus. 9uamquam autem secundum ea. quae ad Catil. e. XLIX, I. et in Grammat. lal. nostr. S. 130, 8. p. 4l6. de rei teranda praepositione diximus, h. l. in rΡpelendum fuisse putaveri R. tamen in poκteriore membro non incuria, n quo Ob Variandam structuram omissunt, sed potius in priore propter singularem ac subtiliorem quandam sensuq rationem ad dilum videtur. Νam quum teneri a Ii qua re Rigni inest totum aliqua re occuFatum in eaque prorsus defixum esse cs. Cic. de Ν.
I . I, 17, 45. Acadit. I, 2, 4. , Sallustius dixit in Dilandis per. , ut
ignificaret limere se, ne plebis vis in singulis periculis vitandis dispergatur potius , quam coniunctis omnium Studiis lola in ultionem intonia Sit. S. 2. satellites Non intelligi stipatores corporis per se pa- , lol; Sed invidiosissi illo nomitie significantur nobiles, qui a Sulla lopibuq honoribusque aueli eius caussae favebant' pro eius insti- llulis ac legibus acriter nitebantur. Post nominis in omnibus sere odiit. Aed in nullo cod. legitur non minus: quod quum per fie absurdum sit, codicum fide careat, et aperte dii lographia ex praegresso vocabulo ortum sit, cum Gori. ei Orellio delevimus. cf. supra ad Fr. I, 33. - Ablativi quali latis, optumis maiorum exemplis, paullo liberius positi, valenti gustus optumo maiorum exempla Sunι, vel quibus maiores optumia honeMutis Mempla reliquerunt. - Oui dominationis in vos codicum auctoritato cum Geri. el Orollio scripsimus ;nam Cortius, Gruterum seculus, omiserat pii, quo oratio valde hiulca tacta est. Alio modo pecealum fuit in Gorlachii ed. maiore, ubi pariter contra codd. suae insertum legitur post dominationis, inepto
sensu; nam quum oppositio sententiae non modo cernatur in Voca bulis dominationis et servitium, sed multo magis in vocibus in vos iei suum, haec personarum oppositio prorsus pervertitur, eodem Pronomine posSessivo, quod in posteriore membro necessarium locum
89쪽
C. SALLUSTI CRISPiopiumo iure liberi agere, praeclara Brutorum atque Aemi- 3liorum et Luialiorum proles, geniti ad ea, quae maiores virtute peperere, Subvoriundat Nam quid a Pyrrho, Η - 4
nibale, Philippoque ei Antiocho de sensum est aliud quam
l oblinet, etiam in prius iranslato. - Utrumque Sc. dominari in vosae simul ipsi servire. Non opus est igitur coni tura Bothii Praes. p. IX. utcunque Rcribendum esse censentis, quod nollem mihi aliquando magis quam codicum ieetionem plaeuissP. - Pro liberi Cortius pessime scripsit libere. quod neque in codd. est, et alienam sententiam inseri; nam mere agere significat aut aperie es vere loqui, aut ita ut lilatum est se gerere: eontra meri vere valet libertate friri. quod Propter praecedentem servitii mention m unice vorum est. S. 3. 4. Bmιtorum utque Aemilio rum et Lutatiorum proles in Non ita hos nominavit. ut universam gentom significaret, Rod B tos dixit, ut pungeret I . Iunium Brutum. sequontig anni consul in ,,. de quo v. Cie. Brui. 47, 17b: Aemili . ut nolArpi Mamercum Aemii lium Lepidum, Bruti collegam; Lutatios, ut mordoret 0. Lutatium Catulum, collegam suum, qui omnes a Sullae partibus stabant. Celerum colon, quo haec verba a praecedentibus seiungebantur. in comma mutavimus, quum non dubia sit appositionis ratio. - 0uod ad constructionis ambiguitatem attinet, qua a praepositio non actiOnem Pyrrhi et ceterorum designat. sed unde exstiteris peri lum,
quod Romani propulsarunt, indicat, Handius de Partice. Lat. Vol. l.
p. 31. r cle ObΝervat, bonosi scriptores omnino ea v re, ne in tali
constructione personam, a qua aliquid fucrum sit, nolent, sed rem aut personam, unde aliquid petiatur. De duplici struetura verbi δε- fensum est, cui primum subiungitur nomen, lum enunciatio finalis. v. ad Cal. V, 9. et ad Iug. I, 2. - Neu Faber salso censet referri ad negantem sententiam praegressis contentam; sensus potius hie
est: quid certaminibus cum Pyrrho - aliud quaesivimus, quam ut libertatem tueremur' es. Ius. CVIII, 2. Tacit. Aran. II, 72. I.
S. S. scaevus) Hanc lectionem non solum tuentur eodd. Vall. I. 3. , sed etiam Servius ad Virg. l. III, 13. , qui Virgilianum illud perverse Menalca respectu nobilis cuiusdam Menaleae ita dictum ait, ut apud Sallustium scaevus iste Romuseu. Scaerum enim dextro oppositum translate idem Psi ut quo confraritim, sive in alteram partem detortum. Ut igitur Romulus urbis conditor fuit, ita Sulla, qui legibus latis rempublicam labefactatam restituisse se pli quasi donuo condidisse gloriabatur v. Cic. p. Rosc. Am. 7, 137. , t perquam neerbe a Lepido scaevus Romulus i. o. Romulo dissimilli- mus sive rei blicae eversor vocatur. Hanc verissimam loci rationem non assecuti editores ex Vatic. 2. scripserunt Saevus, quasi
90쪽
HISTORIARUM FRAGMENTA. LIB. I.
libertas ei suae cuique sedes, neu cui nisi legibus pareremus 35 quae cuncta scaevus iste Romulus, quasi ab externis rapia, lenei, non ivi xercituum clade neque consulum et ali rum principum, quos fortuna belli consumpserat, satiatus,
Romulus ob saevitiam famosus suo rit, quam opinionem Gerlachius Vol. III. p. 55. salis perverse luetur. Νoque Faber in priore ed. rem acu tetigit, qui scaerus recepit quidem in contextum, sed sinistrom i. e. infaustum atque eulamitosum inlorpretatur, in qua synlμnlia quid Romuli mentio sibi velit non facile intelligitur. - Verha quasi ab externis rapta, quibus valde similia sunt quae infra leguntur S. 17. Bona civium quasi Cimbricam praedam, respic revidentur dictum aliquod Sullae, quod conservavit Plutarch. compar. Lysandri c. Sulla, c. III. p. 165. Reis h. φανερω ποτε του
δήμου περιεστλος θυσίαν μεγαλην διέπτιστρασκων τιμῆς et μυ- ση εἰς ἔνα των φίλων ἐκέλευε καταγιηρυσσειν. 'Ετερου δὲ την τι- μην υπερβαλλομένου, καὶ του κήρυκος το προ εθεν αγορευσαντος. ὁμηγανακτησε, δεινα γε, or φ ι πολῖται, καὶ τυραννικαταμενος, εἰ τα ἐμα ιιοι λαφυρα διαθέσθαι μη ἔξεστιν,
ως βουλομαι. cf. Cic. in Verr. ill, 35, 81. Sulia tantum animi habuiι ad audaciam, ut dicere in concione non dubitaret, bona civium Romanorum quum venderet, se praedam suam vendere.-Pro consulum in ed. Grulcri et Coriti pessime logitur consulis, pariter contra Omnium codd. atque historiae fidem; non unu enim consul, sed complures perierunt, ut Cinna, v. Appian. de B. Civ.
I, 78.; Marius, C. Marii F., V. Appian. I, 94.; Norbanus, V. ΛPpian. I, 9 I.; Cn. Papir. Carbo, v. Appian. I, 96. Principum virorum, quos inluna belli consumpsit, numerum inire frustra suscipias. De ingonii multitudine bello civili inieremptorum cs. Plutarch. in Rull. c. 31. Appian. B. C. I, 95 sq. ibid. I, 1M. Flor. III, 21. 25. Valer. Max. IX, 2, I. Eutrop. V, 9. Oros. V, 22. Augustin. de C. D. III, 28. S. 6. humani generis) litantum coniicere licoi, in eodd. est
hominum, excepto Vat. I. qui habet humani. Indo recist suspicatus est Orellius veram scripturam esse humarii generis, substanti vopor incuriam aut alio casu omisso. Νam si hominum a Sallustio
scriptum suis sui, nullo pacto intelligitur, quomodo humani indo fieri potuerit. Contra pa lectio, quam Orellio auctore exhibuimus, ita comparata est, ut facile pateat, quomodo set Vatic. primi, et ceterorum codd. scriptura orta sit. Orellio assentitur etiam Zumptius in Annali. erii. Berol. a. 1834. Vol. II. Xo. 39. p. 31 S., quorum criticorum iudieio aliquanto plus tribuimus, quam Gerlachio, qui in Praes. Od. min. P. XXXVI. isl am coniecturam dicit sibi longe a vero abesse videri. - Supplicia in posι futuros constabant edicto, ne