Historiarum fragmenta

141쪽

C. SALLUSΤI CRISPIM. Insulas sonuiuitas Sallustius ali inclutas esse Homeri carminibus. 63. Maurique, Vanum genu S, ut alia Asrieae, con

tendebant Antipodas ultra Aethiopiam cultu Persarum

iustos ei egregios agere.

Oa lespieit auctor ilionumenti Regillae v. 9. in Iacobsit Delectu Epigr. Graee. IX, M. p. 352., Plato SymPOS. P. 179. E. GDrg. P. 523. B. Ex Latinis scriptoribus es. Horat. Epod. XVI, 41 sqq., Cie. do Finn. V, 19, 53. Pompim. Mela III, 10. Plin. H. N. VI, 36. Isidor. XIV, 6, 8.; praetorea v. Mureli V V. LL. V, 1. Galaver. ad Antonin. X, 8. p. 295. Peri Zon. ad Aelian. III, 18.

88. p. I97, 2. Debr. II, 13. et 15. J Verba, quae habet Servius ad Virg. Aen. V, 735., praecedentis Fragmenti cxplicatione salis

plana fiunt.

Fr. 63. scori. p. 1009. Geri. ed. inai. Inc. 164. Dd. min. I, 89. p. I97, 4. Debr. II, 16.J Verba servavit Priscian. XIV, 4. 41. p. 603. Κr. , sed salso ex Iugurtha laudat; in quo quum c. XVIII. pariter

de Africae gentibus agatur, Priscianum patui non aliam Ob eau Α- fiam haec confudi fisse, quam quod locum memoriter attulit. Idem aecidit Nonio, qui IV, 481. p. 416, 29. Merc. ex Iugurilia asteri: Mauri remum genus. Ad eadem verba respexit etiam Tertullian. de Anima. p. 313; V. Fr. 4nc. 39. Fragmentum pertinet ad narrationem de L Sertorio, a Cilicibus contra volun tein svΨn in Mauretaniam Tingit,inam vecto, ubi gratus saetitis incolis auxilio contra Ascalim olPaecianum, a Sulla missum, lulo, de terrae natura Africaeque in- .colis quaesivisse videtur; quam rem Ger Iachius Vol. III. p. 138. recte iudicat eo comprobari, quod Plutarchus in Sertorio c. 9., qui locus listus est de expediti Ono Mauretanica, Antaei quoquo A pulcrum , ibi conditum, aeeuratius ab illo perves ligatum esse tradii. Alia vox quamquam do homuit 3 est capienda, lamen non ita sita videtur, ut ex antee dente genus voce senera sit Supplendum, sed substantive alios homines sive alios ineolas Asrieae de-Nignai, de quo neutri u g pluralis usu v. anno lata ad Iug. c. Xlli, Sp. 69. -.Do accusativo Antipodas v. ad Iug. c. XIX, 6. - litis quid sit die tum ad Iug. LXXVIII, 4. p. 413. - Persarum in Africa habitation in auelor memoravit etiam Iug. XVIlI, 4. et 11. - De adiectivo cum verbo coniuncto v. annotata ad Iug. XXXVIII, I. p. 216. Pt Grammat. lal. nostr. S. 124, 4. annot. 7. P. 325. Fr. M. fCori. p. 955. GPrl. Dd. inui. I. M. Od. min. I, 90. p. 197, 6. Debr. Il, m.l Gell. X, 26. V orba nuclus - Semm . hubel

142쪽

retania, nacius obscurain nociem aestu secundo hirtim atque celeritate vitare proelium in transgresSu conatuS ESLoliam Nonius VI, 27. p. 453, 2. More r. Res ipsa non obscura est; nam ox Plutarcho in Sertor. c. Io, init. et c. II, inii. intelligiturhaoc ad Sortorii ex Mauretania in Lusitaniam prosection om referri, quam a Lusitani R invitatus molitus ost. - Pro furtim atque ceteriluis in Gellii eodd. exstat s aut eri. , quod ferri nequii, quia aporium est, Sertorium utroque modo simul pro olium vitarct studuisse; sed quod Achilles Statius eo niecit furtim ac releri rate, fortasse Sallustii orationsem ad Catulli vergum Carm. LXIII. I. cxigens, nimis a Vero abhorret. Nam ut celeritate vox nullam corruptolae suspicion om Praebet, ita neque una rate quisquam Proelium commiseri , n quo ratis pro elassi dici potest. Puod alii dedorunt furtisaque celeritate prima quidem specie blanditur, Sed

accuratius spectatum Pl ipsum reperitur vanum; nolebat onim Se lorius celeritatem suam non sentiri si vo furtivam esse, sed potius transgressum celare hostes studebat, quod ut consequer tursimul celeritate timιs est. Quare optime sensui consultum putamuScortii coniectura, qui lenissima medela aut in atque mulandum snasii; saepissime enim hae particulae in codd. confunduntur; cs.

ad Iug. LXXXII, 2. XCVIII, 6. CXII, 3. Drahenboreh. ad Liv. VII, 39, 14. - Proelium se . eum Romanis; nam Romanorum classem ibi fuisse ex eo palet, quod Sertorius non multo post Collam pugna navali vicit; es. Plutarch. in Serior. c. 12. χλ ορι- ασθενὴς ουτω καὶ μικρος αρξαμενος ου μονον μνων ἐκρατ σε μεγαλων. και πολεις εἷλε πολλας, αλλα καὶ αντιστρατΘων Κοτταν μὲν ἐν τω περὶ τὴν Μελλαρίαν κατεναυμα- χησε N. τ. λ. Hoc Fragmentum tractavit etiam Lipsius in Epis lol. Uuaest. IV, 1 . p. 295 ed. a. 1600. , sed ita, ut ingenio abusus videatur; nam Plutarehi loco deceptus, qui in Sertorio c. 7, med. haec refert: Σερτωριος -κ ῶν αξιοιιωχος τριι χιλίων εἰς Καρχηδονα την νέαν κατανυγων κακεωεν λιβας τῶν νεων, καὶ διαπερασας το πέλαγος . σιγη κατα- Μαυρουσίαν προςέσχεν, Rallustii verba ad primam Sertorii in Africam navigation m , ante pugnam cum Annio factam, reseri, idque ut fiori possit, praesi- nn relictum vult Carthagine nova, tum pro in Mauretania scribit in Mauretanium, di indo furtim aut mutat in furtim abiit, posvremo eSt post conatus delel; qtiae omnia summa libidino excogitata sunt, et tum per Se , tum sequenti FraSmento collato vana eSSe re periuntur. I

143쪽

C. SALLUSTI CRISPIG. Τransgressos omnis recipit mons Balleia praeceptus a Lusitanis. 66. Ai per omnem provinciam magnae Hroces

Fr. 65. Coi l. p. 955. Cert. Od. n ai. I, 49. ed. min. I, 9 I. p. 197, 10. Debr. II, 2 .l Nonius VI, 27. p. 453, 3. Mercer. et Gellius X, 26. Uui quum praeue dentis Fragmenti verbis allatis ita pὐrgat: - Ae do inde infra ita scripsit: transgressos omnis recipis mons praeceptus a Lusitanis ex eo intelligitur, haec, paucis in loricolis, post superiora illa leuia suisse, ac de Sertorii transitu in Lusitaniam eapienda osse. Montis nomen, quod in Gellii et Nonii codd. doest, apud Servium servatum exstat, qui ad Virg. Aen. I, 518. quinquo priora verba laudaL Sed quum in Servii eodd. pro Bullata etiam reperiatur Pulleia, Ballera, Belloia, Taletu,

GPrlacluuq nomen corruptum esse ei non restitui posgo eontendens

in ed. min. plano Omisit. Sed auctorum ceterorum de Balleia monte silentium nulla caussa est, cur de Scripturae verilate dubitetur, quam eo confirmari me monuit V. D. Cassetius, quod Bal lingua Celtica cacumen sive gummitatem significat, coli. Diessenbaeh. Celtie. l. p. 192. C terum verba transgressos recipit mons B. paullo insolentius die la hune sensum habent: Dantarent in m tem B. gereceperunt, sive transoressis mons B. receptui fuit. Fr. 66. Deest apud Cori. Pl Debross. - Geri. ed. mai. I, 75.

ed. min. I, 124. p. 199, I .l Fragmen luna, Olim incognitum, exstat; n Virgilii interprr. ed. Ang. Mai. p. 42. ad Λen. IV, I78; cs. Valerii Probi in Vergil. Comment. , acced. Schol. Veronen L. in Virg. Fragmenta. ed. Henr. Keil. Ηal. 1848 . Ad Sertorium haec

verba spectare, qui ex Mauretania in Lusitaniam regr ssus maximo adventus sui terrore Romanos in provincia compleret, haud absurde coniicias ex Plutarcho, qui in Sertor. c. 12., haec tradit:

I Λισχιλίοις γαρ ἐξακοσιοις, ους ωνομαζε Ῥωμαίους, συμμίκτοις δὲ ἐπτακοσίοις Αιβυων εἰς Aυσιτανίαν αυτω συνδια l βῶσι, πελταστας τετραλιισχιλίους Aυσιτανων καὶ ἱππεῖς λτα- σίους προσλαβων, ἐπολεμει τέταρσι ' Pωμαίων στρατηγοῖς. Satis probabiliter igitur Ox hoe loco colligero mihi videor Sallu,tium.

quum in antecedentibus, quam exiguas suis seni Seriorii copiae,

demonstras Net, verbis at per Omn. prov. ele. narrare, quantuκ ni

hilominus in provincia linior fuerit, fama de Sertorii exorcitu in immensum aucta et ineptis sabulis exornata. 9uum Mauri enim, quos illo in exercitu ductabat, Ore, colore, univerSa corporis forma. atque habitu, ad hoc victu eultuque mullum a ceteris hominibus

discreparent, inde nata horrifica fama eos osse ανθραπτο πονυς. Duae littoris pronis expressa uunt, itoi in cod. leguntur, vetustate

144쪽

ΗIsTORIARUM FRAGMENTA. LIB. I.

fumuc, quum ex Suo quisque terrore quinquaginta aut amplius hostium millia, novas immani S formas, oceani ace , corporibus hominum vesci contenderent.

laeunoso, Rod dilorum coniectitris debentur. Primam lacunam atro que famae Maiuq scito Oxplevit ipso grammati eo duce, qui: Famam, inquit, Virgilius singulariter; at Sallustius plurali numero, ut in primo historiarum: at per etc. - Formas, quod ipse dudum conioeeram, etiam Keilius scribendum vidit, quamquam aliter atquo ego locum constituens. Intelligendi sunt homines nord i. e. insolita, v. ad Catil. e. Ll, 8. p. 240. et immani forma, i. e. MRuri, ut supra domonstravimus. Gerlachius in utraquo Dd. recepit 0rellii eonioeturam feras, qua nihil ost alienius. Ferae enim, quae nude distino nihil aliud sunt quam serae bestiae, velut leones, tigrides, pardi, quid in Sertorii exercitu 3 Aut quid est, quod oceani accisae, aut corporibus hominum vesci dicuntur 3 Nihil horum tale est, quo non vehementer offendas. - Pro a . . ias, quod in cod. est, Maius ex ingenio reprisuit ac uias, idque Gerlae hius in utraque ed. exhibuit. Sentiens vero haec verba aeque a structurantque a sensu laborare, eo sP expedivit, ut Vol. III. p. 76. scriberet : sed vel hoe ila explices, ut additum statuaq ad rei miraculum augendum. Nos miraeula, qua corruptis lectionibus nituntur, superstitiosis aniculis roliniluentes, pro accidas scripsimus accolas,

manum Sallu'lii nos restituisse eerti. Oceani accolae enim Mauri fiunt, ad oram maris Atlanti ei habitantes, ab Hispania valde remoliet ob id ipsum incogniti. Keilius maiorem lacunam statuens locum sie explevit: novas immunes normas Huctibus J oceani Iad pulsos I: sed formas fluctibus adpulsos et nimis reeedit a cod. VeRtigiis, noque sanam dicendi rationem aut sΘnsum commodum habet. In prolasi po t famae supplondum est erant, de qua imperseeli ellipsi v. ad lug. XXVIII, 5. p. 163. LXVlI, I. p. 36 . et GrRmm . lat. nostr. g. 113. nol. I. p. 234. KeiliuR excidisse censet ibunt, haud dubie propter per particulam, quae eaussa nihili est cf. Calii. e. LlI. 15. 9uasi vero mali non per totam Isaliam sint Idem pro atrocesque edidit atque atroces. - Eae suo terrore caussam designat; v. Pland . de Partice. Lait. Vol. II. p. 635 sqq. De voee amplius v. ad Iug. I,XIX, 2. p. 371. et liand. de Partice. Vol. l. p. 288 Rq. - POst millia supple esse, quem infinitivum poscit verbum contenderent: v. supra ad Fram. I, 45, 19. et g. 23. De adiectivis noras immanis sine copulandi particula substanti Vopraemi SSis v. ad Ius. e. XXX, 3. p. 172. et Gramm . lat. Str. S. 120, 3. additam. 2. a. bb. P. 289.

145쪽

67. Ardebat omnis Hispania citerior. 68. Et mox Fufidius adveniens cum legionibus, postquam tantas asperitates, haud facilem pugnantibus

Vadum, cuncta hOSli quam suis opportuniora videt.

Fr. 67. Cort. p. 955. Geri. ed. Inai. I, 46. ed. in in . I, III. p. 108, 8. Debr. II, 3. J Victori n. in Cic. Rhetor. I. p. 5. Oreli. De bello in Hispania summa vi moto sermonem esse non est dubium, quamquam in lali sententia a celseris scriptoribus non simpliciter

ardere, sed ardere bello dicitur; cs. Cic. Epp. ad Attie. V. 6.9uum ardere ι Syria bello. Liv. XXVIII, 14. 15. Non dubitabaristolam Hispaniam arsuram bello; ibid. XXXI, II, 10. ubi Dra-kenborch. plura congessit. Sed reclum Fragmento locum me assignaSse non pro certo affirmaverim; fieri enim poluit, ut Sallustius haec iam supra exhiberet, ubi, finita narratione de Lopidi in Italia tumultu, primum de rebus Hispanicis dicere coepit. Utcunque aulem e Si, certe hie quoque legi potuerunt verba, ubi initiis Sertorii exposilis, ad quantum bellum mox proe sessum sit, auctori narrandum fuit. Fr. 68. ICOr l. p. 955. Ger l. ed. mai. I. M. ed. min. I, II b. p. 198, II. Debr. I, 24. I Nonius lII, 265. P. 231, 17. Mercer., sed in aliqua codd. parte eorrupte est Stipidius. Lipsias in Epistoll. 0uaesit. IV, 14. p. 295. cd. a. 1600.3 A dius scribendum censuit, non satis circumspecte Plutarchi tostimonio usus, apud quem in Sertorio c. II. haec leguntur: απιαν μεν ἐν περὶ την Μελλαρίαν πομμφ κατεναυμαχησέ που, σίδιον τὸν ἄρχονταφατικῆς, περὶ τον Βαῖτιν ἐτρώνατο, δισχιλίους αποκτάνας Ῥαγ-

μαίων. Νam in promptu est στου Voculam, inepte praecedenti verbo adhaerentem. nominis proprii partem esse, commaleque

post κατεναυμάχησε posito LAMyίδιον vel potius Φ- διων scribendum esse, quemadmodum Sinlenis ius recte spei L De Fin v. ad Fragm. l, 4b, 2l. uolt. Ruhnkonio ad Veli. Π, 16, 2. In ceteris bene vidit Lipsius Sallustii verba ad pugnam apud Baetim fluvium t commissam perlinere, quippe de qua re non dubitaro sinat vadi Nd facilia pugnantibus mentio. - Pro asperi atra Nonii codd.s habent viros, sensu prorsus alieno; emendatio a Carrione proposita satis certa videtur ol bene congruit cum Sallustii dieendi usu; v. ad Iug. c. XXIX, I. p. 164. - dus masculino genere dictum videtur ex prisco Romanorum usu; v. Selineideri Gramm. Lal. II, 1. p. 470. . qui tamen huius vocabuli oblitus egi. Fr. 69. ri. P. 954. Ger l. ed. mai. I, 38. ed. min. I, 10 .

p. 108, I. Debr. II, 118. J Priscian X, 7, 38. p. 500. Κr. et Dioni ed. p. 370. Pulsch.; praeterea Servius ad Virg. Geors. II, 384. laudat

146쪽

HISTORIARUM FRAGMΕΝΤΑ. LIB. I.

69. Iussu Metelli cornicines Oecanuere. 70. Et numeri eorum Aptellus per litteras gnarus. 71. Domitium proconsulem ex citeriori Hispania cum omnibuS copiis, quas paraverat, accerei Vii.

commuri oeca erunt, quae Verba aut ad alium locum pertinent, aut memoriter a Servi D, quippe qui solam persecti formam respie eret, ei tantur. Ei hoe ei sequens Fragmentum, per se parum Perspicua, lamen propter Metelli mentionem huc collocare visum est, quia non

dubitari potest, quin in eius cum Sertorio pugnis describendis lecta

suerint.

Fr. 70. Cori. p. 955. Geri. ed. mai. I, 54. ed. min. Ine. M. p. 240, I. Debr. II, 120. J Arus. V. gnarus, p. 233. ed. Lindem. Pro et numeri, ut est in cod. Ambros. et Gud. , Carrio Oliin umeris odidit, quod ab inseeulis Sallustii editoribus propagatum nunc non amplius serendum est. De quanam re verba intelligenda sint, equidem assequi non valeo; Debrossius unde cognoverit de Hirtuleiis fisatribus sermonem esse. aliis divinandum relinquo; pariter me sugil, quae caussa Gerlachium impulerit, ut Fragmentum in ed. min. Dcertis annumeraret, quod Arusianus diserte ex primo libro asserat, eui testimonio etiam Μelselli nomen fidem facit. Fr. 71. fCori. p. 954. Geri. ed. mai. I, 27. ed. min. I, 93. p. 197, 13. Debr. II, 59. J Verba, quae I ςuntine, apud Priscian. X, 8, 45. p. 504. Κr., per se salis planu sunt; accersimi autem reseren- , et dum ost ad Metellum, qui a Sertorio valde saligatus atque pressus Domitium eum suis copiis sibi auxilio venire iussit. Sed hune quo- , que vietum osse testis est Plutarchus in Sertor. e. 12. , quamquam

illo lOeo aliquid turbatum est. Nam quae ibi leguntur Aoμ έτιον δὲ καὶ ειυσων, ανθυπατον οντα τῆς ἐτέρας δια του ταμου καταγωνισάμνος, καὶ Θωρανιον, αλλον ἡγεμονατων - Μετέλλου πεμφθέντων μετα δυναμνως, ανειλεν, quod ad

Domitium attinet plane cum Sallustianis verbis congruunt; sed καὶ Αουσιον nullo modo serri potest, sive ad particulas δὲ καί, sive ad nomen L u s i i, Romanus inusitatum, sive ad verba αν πατονοντα, quae ad Domitium pertinent, respicis. Duare Plutarchum scripsisse putamus Θομέτιον δὲ - ιον, praenomine postposito, ex perverso Romanorum more inde ab Augusti aetate invalescente; quo offensi librarii quum copulam intulissent, accedente postea levi nominis depravatione vulgata leelio orta est. Lurium Dominum etiam Eutropius VI, 1. commemorat ab Hirtuleio, Sertorii quaestore, Oppressum esse; qui quum Domitium praesorem vocet, quem Sallustius et Plutarchus proconsulem dicunt, facile haec discrepantia tollitur, si statuas eum praetorem misse proconsulari imperio, de qua

147쪽

C. SALLUSTI CRISPI72. 0ceu palusque collis editissumus apud Ilerdam;

eum multa Opera circumdat

73. Sertorius, portis iurba morantibus et nullo, ui

re v. ad Ius . CIII, 4. p. 560. De Domiti O cs. praeterea Oros. V, 23. Flor. III, 22, 6. et Liv. Epit. XC., ubi interpret g recte monuerunt, eius praenomen M., quod codd. habent, in L. sesso mutandum. Fr. 72. Cort. p. 95 . Geri. ed. mai. I, M. ed. min. I, 109. p. I98, 5. Debr. II, 60.J Verba exstant apud Arus. v. circumdat, p. 219. Lindena ., et apud PriScian. XV, 2, 9. p. 618. Kr., Sed ita, ulallor locus i X ait 'ro sit supplendus; nam Arusianus caret verbis apud Ilerdam, Priscianus autem tria priora occv. col. edi . non retulit. Praeterea olim in utroque eorrupte edebatur cum multa opera circumdata, Pro quo Lindomannus e cod. Gud. Ueram lection m reposuit, cuius vestigium aliquod etiam in Prisciani codd. Gemblaeensi et Coloniensi exstat, quippe si ui Carrione teste non cum, sed eum exhibeant, quamquam participium in fine servantes.

Prorsus insipide igitur Gerlachius Vol. III. p. 74. o si eum, inquit,

mendaveris, cirrimi dedit corrigatur necesse est. Verborum sensus aliquantum illustratur loco Orosii V, 23. Manilius pro =ιsul Galliae in Hispanium cum tribus legionibus et mille quingentis equisibus trans essus iniquam eum Hirtuleio pugnam conseruit : a quo castris copiisque nudotus in oppidum Ilerdam paene solus refugit. cf. Plui. in Sertor. c. 12, med. Σερτωριος του φελλον εἰς τοσαυτην απορίαν κ/έστxμεν, δαε Αεύκι γν Μαλλιου ἐκ τῆς περὶ Ναρβωνα Γαλατlας δεθειν αυτω μηθον. Eandem rem langit etiam Epit. Livii lib. XC., sed brevius, ol IIarilia nomine pro Manilii exhibito. - Ilerdum seripsimus auctoritate Prisciant; Cor-lius ni ultique alii diutur uni Bilerdam. quam sorinum Scheid rus

quoque Gramna. Lal. I, 1. p. I94. probavit, Veteribus nummis et inscriptionibus minus tribuons , quum Phocae Grammatico p. 1724. Lindem. VOl. l. p. 355.), quod nobis secus videtur. - Singulorum aeque verborum ac totius sententiae accuratior explicatio valde ambigua est et imp dila, quum non consist do Manilione, an de Hirtuleio agatur. Hoc unum tantum non videtur dubium, utile illam; pugnam, qua Manilius sive Manlius victus est, rom narratam acci-

disse. Sed utut est, multa opera non potest de ipso obsidendi GP paratu intelligi, sed valet mo a diligentia et contentione: cs. Cic. ad Planeum in Epp. ad Allie. XVI, 16. Omnibiu rebus munia curia, multa opera et labore confectis. id. ibid. XIV. 14. sin. Omni opera enitur, ut de Buthrotiis senatusconsultum flat. Fr. 73. Cori. p. 956. Ger l. ed. mai. I, 65. ed. min. I, 119.

148쪽

in terrore solet, generis aut imperi discrimine, per calonum corpora ad medium quasi, dein super asianitum manibus in murum aiiolli iur.

20. ei XII, 48. p. 530, 30. Mercer. , sed neutro loco satis emendate. Pro portis enim priore loco est forsis, altero partis vel Parthis, quae

seribendi vilia editores dudum correxerunt. Tum in lib. XII. vulgo legitur turbam orantibus: sed cod. Paris. A. utroque loco reete habet turba morantibus, hoe sensu: quum portae moram sacerent Sc. . fugae vel receptui) propter turbam se . in angusto. introitu ortam. ISallustii editores sero omnes scripserunt turba m morans S, quod non solum eodicum auctoritati repugnat, sed alienissimam sententiam habet ac vix latine dici potest; nam quum iis tantum mora asserri possit, quae per se impigro procoduni, absonum est turbam mora impeditam dicere, quae suapte natura impeditum et tardum es L - Verba nullo Oeneris aut imperi discrimine aliquantum obscuritalis habent; nam quominus generis pro se a dictum esse statuas, non solum res ipsa obstat snam quid mulieribus negotii erat in Sertorii exercitu in , sed etiam linguae ratio, quia vocis impersi notio tam diversa osi, ut non possit per aut particulam in praecedentis locum substitui, cf. ad Cat. c. XXVI, 2. et ad Iug. c. III, 2. 0uare stenus h. l. ad milites armis atque ordinibus diversos refero; qui quum confusim et sine ordine in urbem fugerent, generis eorum nullam discrimen erat. Pariter nullum imperii discrimen est, ubi imperia non observantur, sed quisque sibi consulit, ducis iussu neglecto. - Per calonum corpora ita videtur intelligendum, ut SertoriuS, artissimo calonum globo facio, eorum humeris institerii; aliter enim corporum auxilium in sublevando duce non facile explicueris. - Statim post in omnibus Νonii codd. ei Sallustii editionibus pessime scribitur deinsuper, cui Voci, Lexicis eximendae, nollem patrocinatus esset Handius de Partice. Lait. Vol. II. p. 249., quippe quae nusquam alias reperiatur , analogiae Prorsus repuΚnet, et Νonii errori usque ad nostrum tempus propagato et cum novis erroribus criticorum permixto, d obeatur. Ut Onim omni ratione caret, quod Handius deinsuper vult idem significare quod desuper. ita in universo loco explicando mullum a vero aberravit. Νam verba ad hune modum scripta: per calonum corpora, ad medium quasi de insuper instanιium manibus in murum attollitur, sic interpretatur: Sertorius, humeris calonum ascensis, manibus eorum, qui in muro flantes fere ad medium corpus desuper declinabant, altollitur. Sed huic explicationi praeter insolentem dein per Vocem hoc maxime obstat, quod instare neque ullo modo significare potest declinare vel se demittere, neque omnino codicum auctoritate

149쪽

C. SALLUSTI CRISPIN. Ei Diponen validam urbem multos dies restaniem pu ando vincit.

nititur; nam apud Nonium XII, 48. est stantium vel stasium; altero

autem loco pro instantium, quod edd. habent, in cod. Paris. A. recte legitur adstantium. Praeterea ad medium de attollentium corporibus intelligere vix patitur verborum ordo, in tali sententia nimis impeditus , et quaesitam relationem minime adiuvatis. Sed prorsus alia est enunciationis consorinatio; nam bipartita habetur sententia, ex eodem verbo pendens, ad cuius priorem partem, per calonum corpora ad medium quasi, ex sequentibus supplendum est murtιm αι- tollitur, alterum autem membrum dem particula insertur, ita, ut illo incepis, hoe perfecis ascensio declaretur. Iam nexu sententiarum indiealo de singulis videamus. Medium igitur quamquam substaniive positum lamen de muro esse capiendum res ipsa docet, parte muri opposita isti sive mro ipsi; neque insolentem esse structuram, qua praecedens vocabulum ex sequente lucem accipit, ostendimus ad Catil. c. LI, 38. - λωι ad medium pertinens, si incal fere, circiter; os. Fr. III, 26. IV, 49. et v. ad Iug. c. XI. VIII, 3. p. 274. Id non assecutus Mercerius pro quasi coniecit evasu, ut hoc verbum responderet sequenti auolluur; quod per se non malum laret, nisi res ipsa obstarei. Nam Sertorius, qui humeris calonum insistens medium tantummodo murum assis ereι, non potest dici eo

evasisse. -Bon, quae vox a Ruper Seiuneta alteram enunciationis partem inseri, ita posita est, quasi praecessisset primum, quod interdum omittitur sequente runc, deinde, postea, vel simili particula; cs. Gro- nov. ad Liv. XXXIV, 19, 8. R nken. ad Τerent. Andr. I, 3, 6.

Walch. Emendd. Liv. c. X. p. 188. - Super h. l. adverbium esse, quod astantium verbo accuratius definiendo inserviat, quivis, opinor, videt; nisi sorte quis flatuit circum astare dici posse, superasisre non posse. Pro Glantium sane suffieiebat dicere Manlium: sed assare accomodalius dictum est ad studium sit euram eorum exprimendam, qui in rem, quae agebatur, inlenti in muro flabant. Parum recte igitur Gerlachius in ed. min. scripsit superstansium, sibi ipsi repugnans, qui in Vol. III. p. 76. veram seri pluram probasset, neque asseculus Supernare Vernacula esse damus Moen, super stare valere oben xtram. - Ad rem ipsam illustrandam per-

, tinet loeus Plutarchi in Sertor. e. 14, exir. Aθεται δὲ προς τινι λει τροπης γενομένης καὶ των πολεμίων μικειμένων, τῶς γ' - ρας αμελήσαντας αυτων τον Σερτώριον κειν, καὶ τοῖς ἄμοις ἐπαραμένους αλλους προ αλλων ανακουφίσαι πρὸς τατείχη. Ad eandem rem respicii Servius ad Virg. Aen. IX, 558. haec annotans et is Quia tune alti non erant muri, sed ad impetum lanium repellandunt; ul etiam Sallustius ostendii, ubi Sertorium

150쪽

75. Cui nomen oblivionis condiderant.

humeris molatum per muros ascendisse commemorat. Quo autem proelio hoe factum sit. in scriptorum silentio affirmari nequit; quare nugas egerunt Debrossius et Gerlachius, quorum illo Sertorium

post pugnam apud Calagurim, hic post proelium Saguntinum lati

modo servatum esse contendit.

Fr. 7 . fCori. p. 955. Geri. ed. mai. l. 47. ed. min. l, I 13. p. I98. 9. Debr. lI, 102. J Verba exstant apud Nonium XII. M. p. 526. 10. Mercer. , sed vulgo valde depravata et infelicibus editorum coniecturis lentata. Xam quum pro H Diponen in Nonii edd. le tur et ponere, in codd. autem inveniatur et deponem, et dissonem, et diponem, Sallustii editores vel retinuerunt ineptam scripturam, vel corrigendo rurgus corruperunt. Debrossius enim seripsit eι propterea, Colerus coniecit Hipponem, vel Tigennam, Carrio olyssinonem. Pulselliuς vero Vironem urbis nomen ess suspicatur. quia Probus II, 1, 23. Gramin. Lat. Vol. I. p. Il0. ed. Lindem. id apud Nallustium locium fuisse reserat ac Stephanus ByZ. verbis πολις ποντικη confirmet. Hanc sententiam Gerlachius Vol. III. p. 74. sibi admodum probabilem vidori profitetur, scilleolquia de rebus ponticis in primo libro actum esso odoratus est vir sagacis iniugi Sed ea opiniono rursus rei octa in ed. min. scripsit ibi et ponere, incredibili perversitato ibi, qua voeo ipse in Notis Vol. l. p. 224. usus erat, Sallustiani A verbis assu nq. Urbis nomen a nobis receptum praebent Xonii codd. Λ. α δ., nisi quod Diponem xhibent, quomadmodum etiam in Merceri ed. legitur; sed quum nominativus sil Dipone v. Ukerii Geo . Graee. ol R in. Vol. II. P. I. p. 392. Iliner. Aialon. p. 418. , aceusativus nullo pacto in emexire poluit, es. Conr. Leop. Selineideri Gramin. Lal. Vol. II. P. I. p. 32. quare reetam formam invitis codd. dodimu q. - incis auctoritate codd. A. α seripsimus pro vicit, quod in Nonii et sal luςlii edd. est - Restantem Sallustiuς dixit pro resistentem, quo sensu hoc verbum eliam alias te itur; cs. Draheriborch. nil I.iv. IV,

Λd Sertorium pertinere Fragmen lum Dipones urbis mentio clarissime testatur; sed utrum a Sertorio, an a Metello capta fuerit, in incerio relinquitur. Fr. 75. Cort. p. 955. Geri. ed. mai. I, 58. ed. min. l, I 17. Debr. III, IM.J Hace verba, quae leguntur apud Serv. ad Virg. Λen. I, 267., omnes Sallustii editores inde a Douga cum alio Fra mento, quod in nostra ed. est I, 8I. conii uixemini, cui saelo historiae fides prorsus repugnat. luam enim isto modo sngunt Lethen urbem in Hispania, nunquam exstitit. Duare Sallustii verba non

de urbe, sed de eo Hispaniae fluxio capienda sunt, qui inter Du-

라틴어 텍스트