장음표시 사용
151쪽
C. SALLUSTI CRISPI76. Illum rapiis forum ei castra nautica Seriorius
rium et Minium est, et olim timeas sive Belion vocatus, postea oblinionis flumen appellatus est; es. Liv. Epil. lib. LV. lStrabo III p. 229. C. Almelov. Flor. II, 17, 12. Mela III, I. Ukerii Geogr. Graec. et Rom. Vol. II. P. I. p. 296 sq. Forbiger. Geo . antiq. VOl. III. p. 19. Fr. 76. Cori. p. 967. Geri. ed. mai. III, 21. ed. min. III, II. p. 216, 9. Debr. II, 79.J Tria priora vorba Nonius ex primo asserim, 96. p. 206, 16. Merc. ; plenius exstat Fragmentum apud Pompeium comment. Art. Don. p. 152. ed. Lind. , undo simul palet corrupte apud Νonium nautis pro rapsis scriptum DSse. Forus pro forum Nonio teste dixit etiam Lucilius Sal. libro III. Romanis ludis Drus olim omnius lucernis. Dativus raptis pendet ex latent aliqua verbi notione, nam sensus esi: forum, qui rapsis vendendis inserviret Seri. mutaverat. - Dianium intelligendum esse haud improbabile est, de quo promontorio v. annotat. ad Fr. III. 2. Magnum ibi rorum raptarum mercatum fuisse et celeberrimum Sertorianorum cum piratis comniercium intelligitur ex Cic. in Vorr. V, 56, 146. Puicunque accesseranι ad Siciliam pretino pleniores, eos Serlorianos milites esse atque a Diunio fugere dicebat. cf. Strabo.
μητηριρο κατα θαλατταν Σερτωριο ς' ἐρυμνον γαρ ἐστι καὶ ληστρικον, κατοπτον δὲ ἐκ πολλου τοῖς προσπuουσι, καλεῖ - ται δὲ Βιανιον. Fr. 77. Cori. p. 955. Geri. ed. mai. I, 55. ed. min. I, 70. p. 196, 1. Debr. I, 99. II, 83. J Prisc. XV, 2. 6. p. 616. Kr. Hoc
Fragmentum cum tribus f quentibus hue collocavimus, quia consentaneum est Sallustium, Sertoriani belli narratione ad eum locum deducta, quo Metellus solus adversario impar Pompotum adiutorem accepit, subiunxisse res a Servilio contra piratas gestas, cuius rei tum duci Romani, tum urbium Ciliciarum nomina, a grammaticis servata, lenuia quidem, sed latnen certa documenta Rimi, praesertim quum Livius quoque, qui Sallustium secutus videtur, eundem ordinem teneat. - P. Servilius Vatia, qui consul suil anno a. Chr. n. 79. , anno post proconsul Ciliciam provinciam nactus bel-lnm contra piratas administravit; es. Liv. Epit. lib. XC. Flor. III, 6, 4 sqq. Eutrop. VI, 3. Oros. V, 23. Λmmian. Marc. MV. 8. p. 4I. d. Vales. Sallustii igitur vorba do prosectione Sorvilii videntur intelligenda, quamquam in singulis propter maneam Verborum structuram de vero sensu non constat. Vix onim mihi Persuadeo prior stansoressus ad aegrotum collegam pertinere, quum transgredi ali-
152쪽
HISTORIARUM FRAGMEN TR. LIB. I.
CAP. VI. Bellum eonira piratas a P. Servilio gestum.
77. Itaque Servilius aegrotum Tarenii collegam l
78. Cares insulani populi memni, piratica famosi, victi a Minoe, fui es Thucydides et Salussius dicun d
quem sit superare aliq., quod cum prior voco conciliari nequit. Puare transgressus intelligendum putamuq do traiiciendo mari, quo sensu transgredi verbum usurpatum vidimus Fragm. I, 6 . ell, 65. Servilii in conqui alii eo toga suli App. Claudius Pulcher, anno l78. R. Chr. n. proconsul ad Τhraciae gentes domandas missus. Ulor- quo igitur quum simul Roma profecti ossent in provincias ituri, mi o Tlirenti morbo i inpedito, Servilius prior in Epirum traiecit.
in hoc gensu salis plano palol accia ali vos aegrorum collegam aut ex omisso aliquo verbo, volui reliquis, pendere, quod valde verisimile si, aul verba corrupta esse ol aegroto Tarenti collegai. e. quum collega Tarenti aegrotaret, scribi doboro, ut Gerlaehio Vol. III. p. 75. videtur. Duae praeterea huic Fragmento in Sall. pdd. adleela leguntur verba, ea rursus', ut res poscebat, Rriuncta infra Fr. 80. exhibuimus, ubi V.Fr. 78. Cort. p. 1010. Geri. ed. mai. Ine. 199. ed. min. V, 12.
p. 236, 2. Debr. II, 77. J Fragmentum a Serv. ad Virg. Aen. VIII, 725.
allatum Rine libri indicio, magis rem, ab auctore traditam, quam ipsa eius verba habet. Ex Incertis huc transtulimus, quia luce lclarius est, Sallustium, ubi primum do piratico bello loqueretur, , Pro more suo rem altius repeliviqne, et de piratarum origine ei antiquissima aetate ogisso. Ut igitur dubitari nequit, quin in primo llibro vorba locia suerint, ita lamon ambigi poteAi, rectene ea post Fragm. I, 77. collocaverimus, quippo quae fortasse priorem locum obtinuerint. Neque repugnabo, si quis ante narrationem de incepta Sorvilii Oxpeditione de piratis a Sallustio dictum putet, quamquam Ruperioris Fragmenti verba, ubi Servilii simul eum eius collega mentio fit, obstare videntur. 9uare probabilius putamus auctorem demum post memoratam ducis prosectionem, a rebus praesentibus paullulum digressum, ad piratarum antiquilato κ illustrandas se convPriisse, vel locorum, quae illi lenebant, situ, vel out peditionis eonsilio digressioni caussam praebente. In re ipsa Sallustius seeu lus videtur Thucydidem, qui I. 4. Μίνως παλαίτοπος, inquit, ναυτικον ἐκτροατο. καὶ των Κυκλαδων νήσων τε καὶ οἰκιστὴς
153쪽
t 79. Ad olympum atque Phaselida
80. Iter vortii ad Corycum urbem, inclutam specu atque nemore, in quo crocum gignitur.
καθ yρει ἐκ τῆς θαλασσης, ἐφοσον ἡδυνατο. De Caribus cs.
oliam C. O. Mulieri Aeginetica p. 33. Fr. 79. I ri. p. 955. Geri. ed. mai. I, M. cd. min. lne. 79. p. 139, 24. Debr. II, 85.J Verba, quae leguntur apud Priscian. XV, I, 9. p. 618. Κr. . aperte spectant ad bellum piraticum, quo illae urbes a Se lio capita sunt. es. Cic. in Verr. I, 21, 56. P. Servilius Olympum vi, copiis, consilio, virtute ceFu, urbem antiquam et omnibus rebus auctam et ornalam. id. ib. IV, 10, 2I. Phaselis illa quam cepis P. Servilius, non fuerat urbs antea Cilicum et praedonum: Lycii illam, Graeci homines, incolebanι. Sed quod erat eiusmodi loco, atque iis proiecta in altum, υι et eaeeuntes e Cilicia prue nra saepe. ad eum necessaris devenirent, et, quum se ea hisce locis reciperent, eodem deferrentur, asciverunt sibi illud oppidum piratae, primo commercio, deinde etiam societate. Flor. III, 6, 5. Serrilius validissima urbes praedonum eι diutina praeda abundantes Phaselin et Olympon eversu. Eutrop. VI, 3. Oros. V, 23. - De universo praedonum bello es. Plutarch. Pompei. c. 24-29. res M. fCori. p. 955. Geri. ed. mai. I, M. ed. min. II, 84. p. 205, 24. Debr. II, 88. J Verba asseri Nonius III, 72. p. 202, 7. Mercer. , sed turpiter in codd. depravata; corrupte enim pastusque legitur pro specu atque, ac praeterea lotus loeus salso secundo libro
tribuitur. Sed primi esse iam Carrio vidit, quum Priscianus XV, I, 9. p. 618. Kr. ex primo laudet ad Corycum, quae verba in Sallustii edd. pro novo Fragmento exhibita scort. p. 955. Geri. ed. mai. I, 5T. ed. min. I, 71. p. I96, 3. Debr. II, 78.J omittenda duximus, quippe iam hoc ipso Fragmento contenta. Tum ex eo, quod aliarum urbium in eadem expeditione a Servilio expugnatarum in primo libro mentio fit, probabiliter colligas Coryci quoque oppugnationem
a ceterarum rerum narratione non fuissς avulsam. Sed prorsus a vero aberravit carrio haec verba cum iis, quae Fragmento I, 77. posuimus, in unum coniungendo, cui laeto ut externa caussa nulla praesidio est, ita interna ratio prorsus obsint; nam Servilius ex
Ii lia pro secius non continuo cursum ad Ciliciam aui adeo ad Corycum direxit, ut ille vult, sed priusquam piratarum receptacula adoriretur , mari aliquoties eum iis conflixit; cs. Flor. III, 6, 4. Missus in eos P. Servilius quamvis leues eι fugaces myoparonas gravi eι arsis classe turbaret, non incruenta riclaris superac Sed nec
154쪽
CAP. VII. Bellum in Maeedonia ei Thraeia App. claudio Pulehro duee gestum.
mari submovisse contentus validissimas urbes eorum, Phase Iin eι olympon evertit, Isauronque ipsam arcem Cimciae. Recte igitur Gerlachius in Od. iiii n. priorum editorum ineonsiderantiam , carrionis coniecturae nimis tribuentium, non imitatus est male consulum Framentum rursus in duas partes divellendo, quamquam in loco alteri assignando verum non assecutus videtur. Pro pastusque nemore, quod sensu caret, Havercampius Ogregie coniecit seriplum fuisse specu atque nemore, quam emendationem ceria seri plorum tostimonia firmitor stabiliunt; cs. Sirabo. XIV. p. 987.
C. Almelov. Κώρυκοι ἄκρα, υπὲρ-ἐν εἴκοσι σταδίοις ἐστὶ το Κωρυκιον ἄντρον, ἐν P αριστη κρόκος φυεται. Plin. H. N. V, 27. 22.
Iuxta mare Corycos, eodem nomine oppidum et portus et specus. Curi. III. . Io. Monstrabantur Tyrmonis quoque specus et Corycium nemus, ubi ero cum gignitur. De nemore ei specu ipso Strabo
l. l. ἔστι δὲ, inquit, κοιλας μεγάλη κυκλοτερῆς ἐχουσα περικειμέ-ν ἐν Mysi ν πετρωδη πανταχοθεν ἱκανως καταβάντι δ' εἰς αυτην ανωμαλον ἐστι ἔδαφος καὶ το πολυ πετρῶdες, ωστον δὲ της θαμνώδους υλης αειθαλους τε καὶ ἡμέρου. Παρέσπαρται δὲ καὶ τα ἐδάφη, τα φέροντα την κροκον. Eστι δὲ καὶ αντρον αυτοθι ἔχον τὴν θάλατταν. Pomp. Mela l. 13. Corycos oppidum portu Sesoque
incingitur, angusto tergore continenti annexum. Supra specus est, nomine Corycius, singulari ingenio ac supra quam descrHi facile sit eximius. Grandi nam ' hiatu patens montem Mori apposuum et decem studiorum clino satis arduum eae Summo statim vertice aperis. Tunc alie demissius et quantum demittitur amplior viret lucis pendentibus undique, et totum se nemoroso laterum orbe complecti tur, adeo misimus ae pulcher, in mentes accedentium primo aspectu consterniat, ubi eo me tali durarere, non satiet. Unus in eum descensus est, angustus, asper, quingentorum ci milie passuum, per amoenas umbras es opaca surae quiddam agreste resonantis, risis
hine usque illinc fruitantibus. es. Ullerti Geo . Graec. et Rom. Vol. II. P. l. p. II sq. - Ad hunc Sallustii locum respexit etiam Servius ad Virg. Georg. I, 56. haee annotans: Croeum in Cilicia apud Corycum nasci Sallustius meminis. De voee eroeum neutro genere posita v. Conr. Leop. Schneideri Gramm. Lat. Vol. ll, I. p. 478. De croci usu v. ad Fragm. II. 29. Fr. 81. scori. P. 95b. Geri. ed. mai. I, 58. ed. min. I, IIT.
υσω γῆν ἐνεχθεὶς δ αφανης ἔξεισιν εἰς
155쪽
C. SALLUSTI CRIspl82. Repulsus a Leie oppido.
CAP. VIII. Fragmenta incertioris Senientiae.
M. Ei stationes sub vineas removebat.
p. I98, 16. Debr. III, 104.J Verba a Prisciano XV, 2, s. p. 618. ed.
Κr. Servata, I OuZa coniungenda esse suspicabatur cum iis, quae Fr. I, 75. exhibuimus, ceterique dili re omnes tanquam in re certissima eum s euli sunt. Sed ut res ipsa probat da Lethe Hispaniae oppido cogitari non posse, ita in Prisciani codd. ne exstat quidem Lerae, quemadmodum Sallustii editores scripserunt, Rediate, sinc aspiratione. Puo nomine quum urbs Macedoniae habeatur teste Plinio Η. N. IV, 10, 17., non improbabiliter x his vel bis conii ei as Sallustium in primo Historiarum libro etiam de Ap. Claudii expeditione contra Thraciae genies, vicinam Macedoniam incursionibus infestantes, incla fgisse, praesortim quum ex Fr. I, 77. Paleat eum Appii prosectionem in provinciam commemorasse. De eo bellocs. Oros. V, 23. Interea Macedonicum bellum Claudius sortitus να-rias gentes, quae Rhodopaeis montibus circumfusae suri, ac tunc Macedonium crudelissime propulabantur, - pellere Macedoniae flni bus bello attentavit, magnisque se malorum molibus obiecu. Praeterea vide Eutrop. VI, 2. Flor. III, 4, 6. Liv. Epit. lib. XCI. Fr. 82. fCort. p. 956. Geri. ed. mai. I, 59. ed. min. I, 119. p. 198, 17. Debr. III, 106. J Verba, quae Priscianus pariter libro XV, 2, s. p. 618. Kr. allulit, ad eandem rem spectant, quam antecedentia; sed repulsus voce Appiusne. an dux hostium si miscetur, diei non poleSi. Fr. 83. I Deest apud Cori. , Geri. ed. mai. ei Debr. - ri. ed. min. I, 100. p. 197, 18 J Framentum recens accessit ex Arusiano v. Sub hac re, P. 261. ed. Lindem. Verba satis Obscura vide num aliquam lucem accipiant sex Appiano de B. C. I, 9 I. p. 126. Schweigh.
Καὶ περὶ τὰς αυτας ἡμέρας ἐν Φαυεντίρ Καρβων καὶ Πωρβανος
Μμελλον τιμ παραλπω καταπληξειν. luamvis autem minime praestiterim de eadem re apud Sallustium et Appianum sermonem esse, hoc tamen affirmare non dubito, a vero mullum abesse Ger-
156쪽
HISTORIARUM FRAGMENTA. LIB. I.
84. Magnis operibus persectis obsidium cepit per L. Catilinam legatum.
85. Maturaverunt exercitum Durrachium cogere.
lachium, qui his verbis locum inter ea Fra enta altribuerit, quae spectant ad Metelli res in Hispania gestas. Fr. 8 . i Cori. p. 953. Geri. ed. mai. I, 26. Od. min. I, 65. p. I9b , 22. Debr. IlI, II 2. J Verba sunt apud Fo-lum v. obsidis .
m. Gramin. Lal. Vol. II, p. 192. ed. I, indem. Cortius, quem plurimi Secuti sunt, male scripsit m. op. profectus oppidum cepit ole. ; paullo melius Gerlaehius in ed. mai. cod. scripturam perfectis restituit; bene etiam Lindem annus obsidium reposuit pro oppidum, sed non salis circumspecte Ursino auctore coepit in textu reliquii, quod haud dubie salsum est. In errorem enim inductus est Ursinus
loco Taelli Annall. IV, 49, 1. obsidium coepit per praesidia:
qui locus verborum similitudinem habet, re ipsa multum a Sallustiano discrepat. Nam quum Festus haec reserat : is obsidium tanquam praesidium, subsidium, recte dieitur, cuius etiam auctor C. Laelius pro se ad populum: Ut in seribendum uti nobis torraniarique simul obsidium sacerent. Et Sallustius ele., lueo
clarius est, Festum non de trita vocis potestale loqui, qua valet obsessionem sive obsidionem, sed inusitatam subsidii significationem proborum auetori tale seripiorum firmare ac defendere. 0uare unico vorum putandum est cepit, ipsa sententia hoc verbum stagitante; sonsus enim hic est: quum magna opera perfecisset, i. e. magnas munitiones instituisset se. imperator aliquis ab hostibus Valde pressus), auxilium accepit per Catilinam. Capere pro accipere Sallustio non alienum osse diximus ad Iug. c. LXXXV, I8. p. 453. Duo perlinealFragmentum diei nequit; sed quum L. Catilina Sullae valde gratus Esset oique operam in exsu lustiadis consiliis praestaret v. Appiari. do B. C. Il ,2 p. 175. Schweigh. Κατιλίνας - Συλλα φίλος τε καὶ στασιωτης καὶ ζηλωτης μαλιστα γεγον-. Plutarch. in Sulla c, M.
U. Cic. de Pelii. consul. c. 2, ex tr. , coniicio verba lecta suis se in narratione belli Sullani contra Marianos. Sed utut est, prorsus ino-ptit Debrossius, qui verba in tertium librum translata de Moesiae urbe Sordiea per Catilinam Curionis legatum capta interpretatur. Fr. M. fCOrt. p. 954. Geri. ed. mai. I, 31. ed. min. I, 69. p. 195 , 28. Debr. Il, 148. I Arusian. v. cogo, p. 218. Lindom. De quibus sermo sit, eo difficilius ost constituere, quum praeter aliam ulla etiam hoc sit in corium, in Epiro exere illis, an in Italia suerit.
Αe Gerlaehius quidem murura rerunt de Appio Claudio ei P. Servilio intelligit, quorum ille in Macedoniam provinciam, hic in pirulas proficisceretur quod quamquam veri quandam speciem habet, V. ad
157쪽
M. Illo prosectus vicos castellaque incendere ei fuga cultorum deserta igni Vasiare, neque late aul s
eurus ire, melia geniis ad furta belli peridoneae.
Fr. I, 77. et I, 81., tamen eostere verbum obstare videtur, quod non iam traiiciendi, quam colligendi potestatem habet. 9uare haud scio an melius sit de Sullae ex Graecia in Italiam reditu cogitaro, per D stalas exercitum Durrachium collio tis: es. Plutarch. in Sulla c. 27,
ταν παρεσκευάζετο χιλίαις ναυσὶ καὶ διακοσιαις ἄπο Λυήῆαχιου διαβάλλειν εἰς Βρεντέσιον. - Ossius
Fragmentum ad Curionis expeditionem in Macedoniam reserens pro more suo in alieno libro μxhibet, quae somnia non attinet refellere. De usu maturare verbi cum infinitivo iuneti v. ad Catil. e. XXXVI,
3. p. 166 sq. Iug. XXXVI, I. p. 211. Fr. 86. start. p. 9M. Geri. ed. mai. I, 32. ed. min. I, 102. p. 197 , 20. Debr. II, III. III, 20. J Verba sunt apud Nonium IV.
203. p. 310, M. Merc., sed nonnullis eorruptelis asseela, quibus coniectura mederi studuimus. Nam pro Bae aut securus ire in codd. legitur elate avi retussissimus, elate aut ferustissimus, in Ald. Hau avi securissimus, quam scripturam Gerlachius in ed. mai. expressit, et Vol. III. p. 73. nulla ex parte sollieitandam esse pronuneiavit. Sed neque fieri potest, ut elais pro line dieatur, quod ille mirifico contendit, neque superlativo locus est in tali sententia, neque probabilis struetura verborum potest iniri. 0 d soriasse sentiens GerIachius in ed. min. scripsit neque lare avi se rus a metu stentis, quae lectio priore paullo melior tamen non satissaeit, quum praeter a praepositionem, eum sensus detrimento illatam, structura pariter impedita maneat, neque intelligatur, quomodo securus a in se rumius corrumpi potiuerit Rothius ad Non. l. l. p. 212. coniecit neque elate auι fretus, simul metu. Alio modo Do a loco succurrere studuit, seribens neque Hala auι securo esse animo, quam coniecturam Cortius ei Debrossius receperunt; sed quamquam lolerabilem habet sensum expeditamque structuram, lamen et nimis reeedii a eodicum vestigiis, neque sententiam praebel rei, quae narratur, bene accurateque convenientem. Nam quum de expedisione in aliquam regionem facta agatur, ad eam describendam noli tam perlinet guo animo duae fureu, quam qua ratione quavs arte iter feceri . luare veram Ioel seripturam dedisse nobis videmur, late avi securus ire reponendo, qua mutatione nihil est facilius; eluis enim, quod est in eod. A., eo ortum, quod ultima neque voeis littera sequenti voci adhae- ait, se rus ire autem male seriptum maleque loelum nemini ineredibile erit in securissimus depravari potuisse. - Ire in re militari
158쪽
CAP. IX. Fragmenta, quomini interpretatio ne coniecturis quidem iniri potest.
87. Gens raro egressa finis suos. 88. Sie vero quasi sormidine attonitus neque animo neque auribus aut lingua competere.
saepissime valet uer facere; es. Heretog. ad Caes. B. G. VII, 35. p. 440. ed. I.; late ire est igitur diducto et extenuato agmine ire, oui est oppositum arus stipatisque ordinibus incedere, es. ad Iug. e. LXVIII, 4. p. 369. . idque cauti ducis esse et per se patet, et intelligetur ex annotatis ad Ius. c. C, I. p. 530. 0uam accomodate igitur addatur auι securus facile videbis considerata propria huius vocis potestate, quam explieavimus ad Iug. e. LXXXVIII, 2. p. 473.
Iam quae sequuntur optime caussam asserunt antecedentium; Romanus enim dux non late aut securus thia propter metum genus, i. e. quia prudenter cavebat sentem, de qua vocis merus potestate v. ad. Iug. e. LXX, 5. p. 376. Simul autem patet quam perverse
Gerlachius verba aecurus a metu coniunxerii, neque assecutus, quominus iungantur, notionum naturam obstare, ei luis adverbio nudum respondere securus adiectivum, de quo structurae genere v. annotata
ad Iug. e. XXXI, 2. p. 175. - Furta belli sunt insidiae, fraudes, iustae pugnae apertisque armis Oppositae I es. Curi. IV, I3, 4. Furto, non proelio opus esse; intempestu nocte oppriani hones posse. Sil.
XVII, 9I. Virg. Aen. X, 73 . XI, 515. ubi Servius ex hoc ipso loco assert gens ad furia belli peridonea. Iam si quaeris de quonam
duee intelligendum sit Fragmentum, hoc unum certum est, non POMe ad Pompeii res in Hispania referri, quod Debrossius seeli; de iis enim in primo libro plane non dictum est. Non magis vera est eandem ob caussam Ger lachii opinio, qui Vol. III. p. 73. de Curione aut de Ludullo cogitari posse censet. Non repugnabo autem, si quis de Metello sermonem esse statuat, in Hispania bellum gerente, quamquam concedendum est, etiam de Appio eontra Thraees, et de Servilio contra
piratas in Lycia pugnantibus verba intelligi possct. Fr. M. itari. p. 954. Geri. ed. mai. I, 29. ed. min. I, 96. p. 197, 16. r. I, 160. Hi, IM.t Arusian. v. egredior, p. 227. ed. Lindem. Eadem verba habet Se l. ad Lucani Phars. V, 510. sed pro gens ibi legitur υι. De Thraeiae aliqua gente Meo dicta esse haud male suspicatur Debrossius. 0uod si verum est, ad Appii res Fragmentum pertinet; es. Fr. I, 81. M. Fr. 88. I cort. p. 953. et p. 1004. Geri. ed. mai. I, 24. et Inc.
159쪽
89. Idem secere Octavius ei 0. Caepio sine gravi
cuiusquam exspectatione, neque sane ambiti publice.
59. ed. min. I, 67. Debr. II, 45. el I, M. I Non. IV, U0. p. 276,
18. Mere. Ad eundem Historiarum locum respexit Donatus ad Τer. Adelph. III, 2, 12. ex Sallustio memoriter reserens: neque animo neque lingua satis compotem. Satis obseura verba exiguum lucis accipiunt ex eo, quod Donatus addit Sallustium his verbis usum esse, , quum de amente Septimio loqueretur. Ηune Septimium enim eundem fuisse coniicio, de quo Cicero p. Vareno apud Priscian. III, 7, 40. p. 135. Kr. Fragm. p. 443. Oroll. : Lucius ille Septimius dicereι; etenim est ad Lucii Crassi eloquentiam stravis et uehemens vivolubilis: Erucius hic noster Antoniaster est. 9uibus verbis quum Cicero aperie ludaχ oratorem aliquem ineptum, languidum ingenio quo lardum, bene id convenit in eum, cuius Sallustius meminit, quamquam res ipsa ne sic quidem illustratur. Nihil enim altinet Debrossit respicere ineptias, qui Donali verba putat Ioela suisse in narratione de modere cum Gaditanis a. 2 2. a. Chr. n. a L. Marcio Sepli- mio facto ac post a renovato M. Lepido, 0. Catulo coss. V. Cic. Or. p. Balbo c. XV, 3 . , locum autem a Nonio servatum de L pido interpretatur, Apuleiae uxoris adulterio vehementissime perturbato. - Ad vim dictionis competere auribus Oxplicandam roetam viam praeivit Perigonius ad Sanctii Minerv. IV, 4. p. 95. ed. Bau., praecipiens, quia petere verbi primaria potestas sit ferri sive ire ad aliquid, competere quasi esse simul ire cum aliquo. 0uoniam autem quae simul eunt cum aliquo, propterea ei assunt sive praesto sunt atque parent, primum valde simplici ratione animus, linoua, aures, oeuli alioui competere sic dicuntur, ut sensus sit, illa non abesse ab aliquo, sed ei integrum usum sui dare ; cs. Liv. XXII, 5, 3. Viae ad arma capienda aptandesque yugnae competebat animus. Τum invorsa structura sed sensu sere eodem dicitur aliquis competere animo, auribus, lingua, i. e. animo aut auribus alicui rei adesse sive animi, aurium, linguae usum praesentem reique accommodulum habere, quod simplicius est valere animo: es. I acit. nail. III, 46. oppidani neque oculis neque auribus satis com peιebant. id. Historr. III, 73. Velut captus animi non lingua, non auribus competere. - De aut partieula duplici neque subiecta v. ad Iug. c. XVIII, 2. p. 107. - Ad vocem attonilus illustrandam Cortius bene contulit Senec. Xat. Uu. II, 27. Hoc proprie fragor ilicstur subitus et vehemens, quo edito concidunt homines; quidam vero piri stupent et in toti sibi excidum, quos vocamus attonitos. quorum mentes sonus ille coelestis loco pepidit. Fr. 89. Cort. p. 956. Geri. ed. mai. I, 70. ed. min. I, 72. p.
196, 3. Debr. I, 89. II, 147. J Verba attulit Servius ad Virg. Aen.
160쪽
HIST0RIARUM FRAGME TA. LIB. I.
90. De praeseelo urbis quasi possessore reipublicae
magna utrimque vi contendebatur.
IV, 283. ut probaret ambire aliquem etiam ita diei, ut significet rogare aliquem. tuum multi Octavii et Caepiones Romae fuerint, non plane e rtum est, quosnam intellexerit Sallustius; tamen aliquam verisimilitudinis speeiem habet eos significari, de quibus Ui- pro loquitur in Bruto c. 62 , 222. M. Octavium, Cn. F., qui tanti auctoritate dicendoque valuis, ut legem Sempmniam frumenturivim popilli frequentis suffragiis abrogaveru, - abducamus ex acie, eι m praesitas reipublicae eollocemus. Eodem P. Gepionem referrem, nisi nimis equestri ordini deditus a senatu dissedisset. De M. Oetavio cs. praeterea Car. Boier. ad Cie. de Oss. II, 21, 72. p. 140. Sed quum prorsus ignoretur de quanam re in antecedentibus dicium fuerit, eo necessario pricitur, ut neque quas Dei avii et Caepionis
actio nos dicat auctor sciamus, neque quo consilio quove loco eas retulerit constituero possimus. 0uamobrem rationem a Debrossio et Gerlaehio Vol. III. p. 76. initam, quippΘ quae ineertissimi R eorι- ieeluris nilatur, intactam relinquemus. - 0uod ad verba ipsa aliinet, Sine gravi cuiusquam exspecistisne est: quum nemo id ma-ynopere exspecturet. - Ambiti ipse Servius docuit h. l. idem esse atque rogati. Fri M. Deest apud Cori. , Ger . ed. mai. Et Debr. - ri. Od. min. I, 38. p. 185, 8. J Fragmentum ree nR aecessit ex Arusiani cod. Gud. p. 252. ed. Lind. Pro Menore, quae verissima ost Lindomanni emendatio, in eod. corrupte legitur posseSrio; nan quum ultima genuini vocabuli syllaba casu excidisset, sive quod uncino o litterae imposito seripla suit, sive quod proxima syllaba re eum absorpsit, scriba pro ingenii sui captu posseno in possessio mulasse videtur. Praefecturae urbis tria prani genera, tum re tumlsemporibus diversa. Aliud enim fuit munus praefocti urbis sub regibus atque sub consulum imperio, aliud seriarum latinarum tempore, aliud denique sub imperatoribus ab Augusto primum institutum. Ubi enim rex aut ambo consules belli caussa Roma aberant, eligebant potestatis suae in urbe vicarium, qui pinefectus urbi vel urbis dictus summae rerum ita praesset, ut ei iurisdictionem exerceret, et urbem lum ab externis tum ab intestinis perieulis tutam praestaret, et ius senatum convocandi et ad eum reserendi haberet. Sed abolitum est hoe institulum, ex quo tempore a. 367. a. chr. n. praetor urbanus creari coeptus est, qui absentium consulum viceliingebatur, et tum militare quoque habebat imperium. Νullus igitur fuit per tria saeeula praesecius urbi, donee ea potestas a. 47. a. chr. n. per M. Antonium revocata aliquoties a I. Caesare et Octaviano, dum ab urbe aberant, in singulos collata est. Postremo