Historiarum fragmenta

171쪽

c. SALLUSTI CRISPI3. IchnuSR. 4. Sardus Hercule procreatus cum magna multi

dietus risus Sardonius, γέλως Σαρδονιος v. Cic. Epp. ad Famin. VI l, 25, 2. , sed mirifico originationis errore. Gra ei enim, Sardinia nondum cognita, talem risum dixerunt γέλωτα σαρδα

νιον μαλα τοιον, ad quem locum Scitoliasta ed. Bullinann. p. 527., memoralis aliorum explicationibus, verissimer αμινον δέ, inquit, τον - καταμωκήσει προποίητον γέλωα παρα τὰ σεσηρέναι, οδεστιν ανοίγειν τα χείλη. 0ua vocis Origine ignorata Latini in alignum risum ad similitudinem offectus Sardoniae herbae, ibi bene cognitae, dixerunt Sardonium. Hape igitur forma ut Latinis scriptoribuq concedenda est, ita apud Graecos scribendum σαρδάνιος, quam vocem Stalibauinius ad Platonis Polit. I. e. II. p. 337. Λ. p. 38. ed. Golli.)non debebat eontra optimorum codd. auctoritatem altori postha-bero. - Cetorum eum Isidori verbis valde conveniunt, quae refert

Solinus Polyhist. c. X. Sardinia est quidem absque Serpentibita: sed quod aliis locis serpens est, hoc solifuga Sardois tigris, animal perexiguum simileque araneis forma. - mi incommodo accedit et herba Sardonia, quae in de viis fontaneis prorenit largitis hum. Ea si edulio fuerit. vescentibus nervos contrahit, rictu ora diducit, ut. qui mortem oppetivit, velut ridentium facie intereant. - Fontes sane calidi et salubres aliquot locis emervescunt; - Sed qui oculis medentur, et coarguendis valent furibius. Num quisquis sacramento raptum negat, Itimina aptis attrectat di tini periuriim non est, cernit clarius. Si perfidia abnuit, det situr facinus coecitum, et captus oculis admissum tenebris fatetur. His Isidori et Solini verbis tum inter se, tum eum Servii tostimonio de Sallustio e Omparalis, salis, Opinor, elue bit utrumque res quidem a Nostro memoratas accurate tradidisse,

verborum vero parum retinentum suisqe.

Fr. 3. Cori. p. 957. Debr. II, 28. - Doest apud Geri. d. mai. - Dd. min. Inc. 78. p. 239 , 24. J Ichnusam antiquum Surdiniae nomen a Sallustio memoratum fuisse, melle intelliget . qui Solini verba Polyhist. c. X. Sardiniam apud Timueum Sandaliotin legimus, Ichnusam apud Crispum, eum Isidori loco, ad Fr. II, 2. allato, contulerit. Imperile igitur Gerlachius Vol. III. p. 77. pro Crispum a Solino scriptum contendit Chrysippum, ut in nonnullis editionibuq est, quamquam recte si aluit Fragmonium a Carrione ei sequentibus editorr. sic constitutum inde Ichnum appellata ab orationis Sallustianae forma mullum discrepare. De antiquo Ichnusae nomine vide pliam locum Aristotelis de Mirabili. Λusculi. 100. infra ad Fr. II, 7. ascriptum, et ceterorum scriptorum locos ad Fr. II, 2.

laudatos

172쪽

ΗlsTORIARUM FRAGMENTA LIB. II.

iudine a Libya prosectus Sardiniam occupavit ei ex suo vocabulo insulae nomen dedit. 5. Daedalum ex Sicilia pro laetum, quo Minonis sugerat iram atque OP S.

II, 3. p. 200 , 5. Debr. II, 30.J Verba ab Isidoro XIV, 6. M.

p. 453. ed. Lindem. servata ut verum Sallustii Fragmentum putemus, quamquam do auctoris nomine prorsus Siletur, rursus permo vomur Solini eon ensu, qui in Polyhistore c. X. haec habet: Nihil attinet itinere, ut Sardus ab Hercule es Nomae a Mercurio procreati, cum alter a Liby a alter abusque Tartesso Hispaniae in hosce fines permeavissent. A Sardo terrae, a Norace Norae oppido nomen datum. Reeedit Silii, ex eodem sonte haurientis, auctoritas; es. XII, 358 sq. Insidia - Ichnum prius Graiis memorata colonis: Mox Libyei Sardus Oeneroso sanguine fidens Herculis eae sese mutavit nomina lerrae. PausaniaR X, 17, 2. p. 664.

Ηρακλέους δὲ μοναμασθέντος ἐπω Αἰγυταίων τε κοὶ - ων. Καὶ το ονομα α πω του Σαρδου τουτου μετε βαλενη νῆσος. Celerum huius Fragmenti verba apud Isidorum mpraecedunt, quae supra ad Fr. II, 2. illustrandum ascripsimus. Νω quum rerum ordo vix patiatur de primis terrae incolis prius dici, quam de eius situ atque ingenio, non dubium est, quin Isidoru nonnullis, quae apud Sallustium legebantur, omissis, singulas narrationis partes traiecerit ac suo modo composueri l. - Pro Sardus, quam formam scriptorum consensus tuetur, Gerlachius in utraque editione malo seripsit Sardis, ut in Isidori deterioribus codd. logitur. - Vocabulum pro nomine Sallustii, ut videtur, exemplo

sappius dixit Τaeitus ; es. Annali. XII, 27, I. Agrippina in oppidum Ubiorum coloniam deduci impetrat, cui nomen inditum eae vocubulo ipsius. XII, 66. 3. Beligitur artifex talium poeabulo G sis. XlII, 12, 1. Delapsus Nero in amorem Ubertae, cui vocabulum Acte fuit. Fr. 5. fCori. p. 958. Geri. ed. mai. V, 10. ed. min. II, 13. p. 201. II. Debr. II, 33.J Verba Primanu H, 13, 70. p. 265. Kr.

laudat ex quinto, quod salsum esse res ipsa et amat, quum in libro quinio nullus esset locus de Daedalo dicendi, secundus autem huius rei idoneam praeberet opportunital m. ut soquyntia Fragmonia os londunt. Nihil autem suti saei liug, quam ut signum num ri Il male seriptum in V abiret; es. Prole gom. nostra ad Vellei. p. XLlli. De Daedali, a Minoo expulsi, fuga in terras occidentem v rsus silas

173쪽

C. SALLUSTI CRISPi6. Daedalias primum Sardiniam, post delatus est

T. Aristaeus posi laniatum a canibus Actaeonem

es. Λri lotoloni de Mirabili. Ausciit tali. 8l. 4 Om. II. p. 836. Od. Bekker. Ἐν ταῖς Ηλεκτρίσι νήσοις cmσὶν εἶναι δυο ανδροαντας ανακειμένους ' λέγεται δὲ τουτους Λαιδαλου εἶναι ἔργα, υπομνηρ et των πάλαι, οτε Μίνω φευγων ἐκ Σικελίας καὶ Κρητης εἰς τουτ Ους τ ου ς τυπους π α ρέβαλε. ltero dol. VlI, 170. Aέγεται Μίνω κατα ζήτησο/ Λαιδάλου ἀπικομενον ἐς κανίην, την νυν Σικελίην καλευμένην, αποθανεῖν θανάτω. Adde Diod. Sic. IV, 79. Vol. I. p. 322. Wesset. . Pausan.

isolenter ae paullo durius fugere simul cum adverbio loci et aeeu- sativo obiecti coniunxit, quorum illud intransitivum, hoe transilivum verbi sensum requirit. Foriaqse ea re offensus Carrio ex cod. Thos. scripsit cum Minonis fugere ι iram atque opea: sed eo sententia ita immutatur, ul Daedali fuga non ex Creta, sed ex micilia facta esse dicatur. Eundem sensum habet scriptura a Gerlaehio in ed. mai. expressa: quo Min. fugeret iram. Sed ut probari nequit Daedalum Minois timoro Siciliam reliquisse, ita ex eo, quod opes Minois fugisso dieitur, palet Cretens in fugam osse intelligendam. - Pro Minonis Gorlaclitus in ed. mai. male seripsit Minois, contra disertum Prisciani tos limonium, qui Minonis a Sallu tio eodem modo dictum eqsc doeel, quo Syracusii riρων, ηρωνος dicerent pro ηρως, ἡρωος Fr. 6. Deest apud Cori. - Gort. ed. mai. Ine. 197. ed. min. II, l2. p. 20I, 9. Debr. II, 34.J Verba laudavit Servius ad Virg. Λen. VI, i . , libri numero non indie; to; sed ad pandem sabulam speclare, quam praecedenη Fragmentum, nemo dubiuabit. es. Pausan. X. 17. 4. p. 665. Bokk. οι δὲ καὶ Λαίδαλον αποδραναι τηνι- καυτα Καμίκου δια την ἐπιστρατείαν την Κροτῶν. καὶ α ποικιας ἐς την Σαρδω μετασχειν τῶ Αρισταίω νομίζουσιν. Do Daedali cuniaq a duo ulu cf. Silium XII, 90 sqq. - tuae in utraque Gerlachii Od. post Daedalus legitur vero particula, non Sallustii, sed Servii est, suam orationem nec lentis; quare eum Dubrossio

Fr. 7. Cort. p. 1010. Geri. ed. mai. Inc. 196. ed. min. II, II. p. 20I, 4. Debr. Il, 32.J Locus, a servio ad Virg. Georg. I, l . allatus . nuin plane genuinus sit, dubitari potest; nam eo quod Servius addit ut Sallustius docet, significari videtur rem potius, quam verba auctoris cum si de referri. Sed utut est, hoc certe patet, de Λrisinoo sabulam a Sallustio in explieanda Sardiniae antiqui tale re-

174쪽

silium matris instinctu Thebas reliquii, ei Cretam insulam tenuit primo, adhuc hominibus vacuam; pOStea, ea re' licla, cum Daedalo ad Sardiniam transitum secit. 8. Apollinis filio et Cyrenes.

latam fuisse; ac Serviunt satis accurate auctorem suum A culum

esse iuro colligas ex Silio, qui quum alia ex Sallustio hausil v. ad Fr. II, 2. et II, 4.), tum locum de Aristaeo ex eodem expressit; cs. XII, 365 sqq. Fama esι quum laceris Actaeon flebile membris Supplicium lueret speciatae in fonω Dianae, Attonitum noritate mali fugisse parentem. Per freta Aristaeum et Sardoos isse recentor renen monstrasse ferunt nova liuora matrem. Praetorea etiam Solinus Polyhistor. e. X. Aristaei ita mentionem laeti, ut paleat hunc quoque ex Sallustio pendero. Eadem tradit Pausaniaq X, 17, 3. p. 665. Bekker. Aristaei cultus quomodo in Sardiniam invectus sit ibique obtinuerit, docetur ab Aristololo de Mirabili. Ait sculinii. Ioo. Tom. II. p. 838. ed. Bekker, quem locum, quia ei ad universam insulae antiqui talem si ad Fr. II. 4. illia trandum portinet, totum hic apponemus: Ἐν τν Σαρδοῖ--sω 'μαα ευάσματα -σιν εἶναι εἰς τον Huri νικον τροπον διακείμενα τον αρ- χαῖον, αλλα τε πολλα καὶ κολα καὶ περισσοῖς τοῖς ἐωθμοις κατεξεσμένους. τουτους δ et Ιολάου του Ιφικλέους κπιασκευασθῆναι, οτε τους Θεσπιιουδας τους Ἐρακλέους παραλαβὼν ἔπλευσεν εἰς ἐκείνους τους τοπους ἐποικροων, - κατα συγγένειονα πω την Ἀρακλέους στρωμντας δια τὸ πάσης προς εσπέραν κυρι- Ηρακλέα γενέσθαι. Aυτη δὲ ἡ νῆσος, ῶς ἔοικεν, ἐκα- λειτο μὲν προτερον θνουσσα δια τὸ ἐσχηματίσθαι τy περιμiτρι'oμοιοτατα ανθρωτίνω ἴχνει, ευ δαίμων δὲ καὶ πάμφορος ἔμπροσθεν λέγεται εIναι. Toν γὰρ 'Αρισταιον, ον

φασι γεωργικωτατον εIναι ἐπὶ τῶν αρχαίων, τουτοναυτῶν αρξαι μυθολογουσιν. Propter soli igitur sorti itatem es. Strabo V, p. 343. C. Almelov. Pausan. X, 17, 1. p. 664. BPkk. Silius XII, 375. Mela II, 7.) Aristaeug, numen agri proventibus PrOspiciens v. Cic. de Ν. D. III, 18. ibique Crouger. p. 564. , a Graecis colonis etiam in Sardinia cultus est, unde fabula de eius in in

sulam adventu nata.

Fr. 8. Cort. p. 1003. Geri. ed. mai. Ine. 38. ed. min. II, 6. p. 200, 10. Debr. II, 31.J Apud Probum II, I, 16. Corp. Gramna. Lat. Vol. I. p. 107. , qui haec verba laudat, pro 'io est filia, haud dubie eorrupte. Nam quum Apollinis et Cyrenes non alia proles inola sit quam Aristaeus , cI. Serv. ad Virg. Georg. I. I . IV, 3l7. Pausan. X, 17, 3. p. 665. et v. Booekhii Explicati. ad Pind. Pyth. IX.

p. 324. nihil est verisimilius, quam Sallustium in huius sabula ex- Duili do by Cooste

175쪽

C. SALLUSTI CRISΡI9. Geryonis.10. Troiano tempore invadendarum ierrarum caussa

suerat navigatio fuci Saluintis meminii J

ponenda pliana Originem eius tetigisso. 0uare quum hoc Fram. cum antecedente artissime cohaerere putandum sit, necessariosequitur auctorem non de filia, sed de filio Apollinis ei Cyrenes dixisse. A rei voritate igitur non disc dii Gerlachii coniectura, in ed. min. su a pro fidis scribentis; sed quum I brossius simpliciore via idem consecutus sit, sitia in illis mutando, consultius duximus huius coniecturam recipere, quum ita depravationis caussa planissime perspiciatur. Fr. 9. icor l. p. 1009. Gori. ed. mai. Inc. 157. ed. min. II, 8. p. 200, 12. Debr. II, 35.J Geryonis nomen apud Sallustium lectum fuisse refert Servius ad Virg. Aen. VII, 662. Eius mentio haud dubio fuit in Sardiniast antiquitatibus illustrandis, ut cognoscitur ex

Pausania X, 17, 5. p. 665. Bekk. Μετα δὲ 'Αριισταῖον ΙβMρες ἐς την Σαρδω διαβαίνουσιν ino et εμονι του στολου Νώρακι, καὶ ωκίσθη δε ώρα πολις υπο αυτῶν. -υτην πρώτην γενέσθαι πολινμ μονευουσιν ἐν παῖδα δὲ Eρυθείας τε τῆς Γηρυονου καὶ Eρμου λέγουσιν εIναι τὸν Λώρακα. De

Nora urbe v. Mannerti Geogr. Graec. et Rom. Vol. IX. P. II. p. 489. Fr. I0. ICori. p. 1011. Gert. ed. mai. Ine. 2 H. ed. min. II, 9. p. 200, 12. Debr. II, 33. ci III, 133.J Verba a Servio ad Virg. Aon. I, 299. sine libri indicio sic laudantur, ut magis sententiam spe lasse videatur, quam orationis formam. Sed de antiquiorum hominum migrationibus a Sallustio metum fuisse quum de primis Sardiniae incolis agerci, ex sequente Fragmento aperium fit; quare hiate satis corium loeum as gignasse videmur. Fr. II. Cori. p. 1010. Geri. ed. mai. Ine. mo. ed. min. II, 10. p. 201. 3. Debr. II, 37.J Hic quoque locus magis ob res, quam ob verba huc perlinet; Servius enim ad versum Virgilii Aen. I. MI. Pinquid ubique est Gentis Dardaniae, munum quae sparsa per orbem, haec annotavit: ., Meminit historiae; multi enim post exi ei dium Troiae orbis diversa ionuerunt, ut Helenus Epirum, Antenor lVenetiam, alii Sardiniam, secundum Sallustium. Eundem Sallustii locum idem respicit ad Aen. I, 242. -Non Sine caussa AntP- noris posuit exemplum, quum mulli Troianorum ovaserint perieulum, ut Capys, qui Campaniam tenuit, ut Hulenus, qui Macedoniam, uι alii, qui Sardiniam, secundum Sallustium. Uuid horum Sallustii sit, nemo dixerit; quare conice uiris omissis satis habemus Servii vorbis huc collocandis digilum quasi intendisse ad id, quod auctor in hao Historiarum parte tractavit.

176쪽

HISTORIARUM FRAGMEXTA. LIB. II.

il. Capys Campaniam, Helenus Macedoniam, alii Sardiniam i secundum Sinuuiumj tenuerunt.12. Tarrhos. 13. Sed ipsi serunt inurum ex grege, quem prope littora regebat Corsa nomine Ligus mulier.

Fr. I 2 Cori. P. 100 . Geri. ed. mai. Inc. 48. ed. min. Inc. 22. p. 237, 15. Debr. Il. 47.J Isaiae Nardinias urbem bis laudat ProbuA II, I, M. et II, I, 50. p. 123. et 129. ed. I. ind. Nomen pluralis numeri fuit Tarrhi, ut ex utroque loco palel; Tarrhos senim accu&ativus sest, non nominativus, ut censet Mannerluq Geo tr. Graec. et Rom. Vol. IX. P. II. p. - . et Cellarius Not. Orb. An l. Vol. I. p. 773. ed. II; quamquam ille bene coniicit hane urbem non div r- am fuisse ab ea, quae a Ptolemaeo III, 3, 2. Tarrae dieitur; V. Mannertum l. l. et P. 485. Celerum non potest constitui utrum in ipsa insulae descriptione Tarrhorum mentio sacri sit, an locus propter Lepidi lum ullum ibi ex ei latum mpinoratus fuerit. Debros ius eorto nullum historiae tostimonium secutus est, Lepidum Cosa su-gioni in ad Τarrhos navi appulisse narrans. Fr. 13. Cori. p. 958. Geri. ed. mai. II, 15. ed. min. II, 4.

p. 200 , 7. Debr. II, 40.J Uuoniam Lepidus cum iis, qui sunmeau Ram s culi erant, rPbus in Italia male cedentibuR, Sardiniam simul et Corsicam occupaverat, Sallustius seeundi libri initio do huius quoque insulae situ, natura et incolis disseruit. Verba laudavit Priscianus V l. Ib, M. p. 274. Kr. Ex eodem Sallustii loco mulla desumpsit Isidorus XIV, 6, 41. II l. p. 453. ed. Lindem. , sed

ita, ut nonnullis quidem verbis servatis orationis formam lamen immutaret, id quod supra iam ad Fr. II, 2. observavimus. Uuare igidori vorba non ut novum Fragmentum exhibenda pulavimus, quomadmodum priores editores secerunt V. Cori. p. 9M. G ri. ed. mai. Ine. 222. , sed ad explicanda Di illustranda ea, quae Priςcianus attulit, hie subiiciemus. Igitur: Corsicae insulae exordium, inquit, i theolas Ligures dederunt, appellantes Pam ex nomine ducis. Nam quaedam Corsa nomine Ligur mulier, cum suurum ea streste, quem prope lusora restebat, transnatare solitum atque per intervalla eorpore aucto remstare videret, cupiens scire incognita sibi pabula, taurum a celeris digredientem usilue ad inbutam navigio prosecuta ost. Cuius regressu insulae fertilitatem cognosconios Ligureη ratibus ibi profecti sunt, eamque nomine mulieris auctoris Di ducis appellaverunt. Haec quamquam magnam argumenti simili ludinem habent, tamen non isssunt in unum constari, quod Debros, ius secit lI, 40. 3, verbis ae Prisciano allatis haec IKidori annectens: mιm

177쪽

C. SALLUSTI CRISPI14. Ne illa lauro paria sint. 15. Perrexere in Hispaniam an Sardiniam.

CAP. II. Bollum seriorianum. Pompeii in HiΝpaniam iter et adventus. Eius ingenium illi Niratur. - Remina gostarum narrationi prii milli Hirdoscriptio ingenii uis statiorum. - Pugnae npud Iluli niti, Lailroneni, Turium sive Saguntum. alia . - Motelli in ulteriorem provincinm ro- ΟΝΝus. - Ineoletioris sellioni uase Frugmenta qua dam nil soletori uin sp cinnita.

trunmutare Solitum cle., cui rei tum struetura, tum diς 'repans lauda-lorum Verborum ratio obstat. S alliiς lius in deςoribenda Corsica disputaverit, forta se coniicias ox Solinc, Polyhistor. c. III. sic orsicam plerique in dicendo latiuq circumvecti pleni sima narrandi absolverunt diligentia. nihilque omissum, quod retractari non sit sup0rvacuum, tin exordis ineolis Ligures dederint, ut oppida sin Structa sint, ut colonias ibi deduxerins Marius et Sulla, ut ipsa Lissustini Sinus aequore almamr. Νam quum verborum ut e ordium incolis Li res dederint e rasensuq cum IMidoro OR tendat. utrumque haec ex Sallustio expressis o , otiam relicua Solini ex eodem auetore deΑumpla vi dori posMunt. Colorum Lindemannuq in I Aidoro p. 453. sal Ao odidit Ligur mulier: nani Ligus m. a Salliislio Kcriptum esse Priscianus l. l. disertis veri,iς lestatur. Fr. I . I Cori. p. 958. Geri. ed. mai. II, 16. d. min. II, 5. p. 200, 10. Debr. II, 4l.J Verba a Donato ad I strent. Andr. IV, 2. 23. laudata iam priores interprotos ad eandem sabulam do lauro, Corsicam Liguribus monstrante, do qua antecedonio Fragm. die lum est, retulerunt. Duod ui aliquam verisimilitudine in habet nam alio libri II. loco rursus do alio tauro die tum misso non probabile vi do-tur , ita de sentontiae rali Ono a quo ac de seri plura prorsus incerta sunt Omnia. Νam ox eo, quod Donatus dicit ne pro nedum esse PORilum v. ad Catil. c. XI, 8. ad nexum eruendum nihil proficias; quem quum ita constituerit Dobrossiuq , , Negant alii delectio nona Corsicao per muli rem Ligurem, verentes ne illa tuum parta sit, l in structura ne particulas turpilor lapsus est, et in mulandis verbis lusit pliori liter, quamquam Gerlachii assensum Vol Ill. p. 79. cons Cutu K.

178쪽

HISTORIARUM FRAGMΕΝΤΛ. LIB. II. 13117. Pompeius cum alacribus saltu, cum velocibus cumu, cum validis vecie certabat. Νeque enim ille aliter poluisset par esse Sertorio, nisi se ei milites frequentibus exercitiis praeparasset ad proelia.J

Fr. 15. fCOrt. p. I 8. Geri. ed. mai. Inc. I 32. ed. min. II, ib. p. 201, Ib. Debr. II, 50. J Verba, quae Gerlachius in utraque ed. dieit inereis Sorvii loco exstare, se ille et quia libri et versus numerus apud Dorossvmι omissus est, leguntur ad Virg. Aen. I, 329. Recte autem coniecit Dobrossiuq Perpornae copias osse intelligendan, quae a Pompeio e Stellia ei lao v. Fragm. I, 4 l. partim in Hispaniam, partim in Sardiniam abierunt, quam ob caussam Fragmentum, quod ex quo libro sit non indicavit Servius, hoc loco oxhibuimus, quo de Lepidani belli reliquiis actum fuisse probabit est. An particulam, quae ita male habuit inlorproles, ut Cortius mutaret in et, Dobrossius in aut, non sollicitandam esse abunde patet ex Servii verbis, qui de variis huius particula xplicationibus agens Sallustii sexemplo probat disiunctivam ei inesMe polos talem; es. Hand. de Partice. Lati Vol. I. p. 342. S. 3. , qui docto demonstravit an interdum prorsus abiecta vi dubitationis ita adhibori disiungendis duabus notionibus, ut commode eqm sive - sive particulis commuturi possit; cs. Attius in Ione apud Priscian. VI, I, 3. p. 2l9. Κr. Ex tauriste no semine ortum fuisse an humano eam. Fr. 16. I rl. p. 1007. Gori. ed. mai. Ine. 106. ed. min. II, 18. P. NI, 19. Debri II, 66. J Verborum, quae exqlant apud Cledonium p. 1876. ed. Puttach. , coriam explicationem haud facile inieris, ne libro quidem, in quo lecta sunt, cognito. Sed quum vix alio Historiarum loco Narbonis monito fieri potuerit, quam ubi de Pompeii itinore in His preniam egit auctor, satis excusatum putamun, quod Fragmento hunc locum assignavimus, quo Sallustius ad bellum Sertorianum persequendum rogressus non potuit non Galliae Narbonensis cum Hispaniensi bello rationem altingere. Νonnulla, quae huic interpretationi fidoni saeiani, leguntur in Ciceronis oratione pro Fonteio, velut c. I, 3. Est in eadem provincia Narbo Marcius, colonia nostrorum civium, Specula populi Romani ac propugna Ium, istis ipsis nationibus oppositum eι obiectum. - Ηuic provinciae M. Fonteius praefuit: - maimum frumenti numerum ad Hispaniense bellum tolerandum imperavit. ibid. c. 3, 6. Cέ. Pompeius hiemanis in Gallia M. Fonteio imperante. His igitur eum Sallustii verbis collatis id quidem haud improbabilo videatur de concilio Gallorum Narbono a Pompeio habilo diei, quamquam de singulis nihil aeeuralius potest affirmari. Fr. 17. i Cort. p. 100 . Geri. ed. mai. lae. 62. ed. min. II, M. s.

179쪽

Q SALI USTI CRISPIIη. Νeque virgines nuptum a parentibus mi itebantur, sed ipsae belli promptissumos delegebant. 10. t Salustius asty Hispanorum morem fuisse, ut

p. 203, 29. Debr. II, 113. J LOcum, qui Oxstat apud Vege l. de remit. I, 9., non praestiterim in secundo libro suisse, quum sententia latis sit . quae in quovis alio Obiter potuerit proferri. Sed si in robus tam ineortis satis fuerit aliquam probabilitatem A culum essΡ, non sine veri specie nobis videmur conii coro Sallu lium statini initio huius libri prodidisse, quibus artihus Pompo ius, Molollo auxilio missus, id semestre studuserit, ut nieliore successu contra Sertorium pugnaret. De exorciliis militaribus v. Lipsium do Milit. Rom. V. 14. p. 306 sqq. Νieupoort. de Rii. Rom. V, b, 8. p. 386. Od. IX. CreuZer. Anti tulit. Rom. S. 256. p. 392. ed. I l. alacres tauerus bene inierpretatur eo editos es ad saliendum aptos. - De vi veloae vocis es. an nolata ad Iug. c. XVII, 6. p. 104 sq. - Vecte certare non aliaqmemoratum legitur inter consueta militum exere illa, n quo ex nostro loco colligas certum aliquod exercitationis gonus suisse ab hae voce nuncupatum. Sed quoniam vectis ope magnae moles et impedimenta amo v bantur, quod non Mine magnis corporis viribus ne quo sine aeri contentione fieri poterat, Sallustius hoc tantum dicit, ubicunque res posceret Pompeium et ipsum manum voeli admovisse, quo militibus probaret, se ingenii pariter atque corporis Uiribus excellere ac nullis non militia officiis suΑtin radi; par in osΑΡ.

Uuod quantum valeret ad militum amorem imporatori eonciliandum legiatur Plutarchus in Mario c. 7., ex tr. Η διστον δὲ Pωμαι et θέαμα στρατιωτη στρα γος ἐσθίων ἐν o νει κοινον αρτον νι

ράκωσιν εργου συνεφαπτομενος. Verba Neque enim - ad proelia, quae uncis inclusimus, non Sallustii esse iudico, sed Ve- gelii. I alis enim observallo quantopere per se ipsa a Crispi ingenio aliena sit, quivis, qui eum aecuraliuκ novorit, intelliget. Τum eam suspeetam rod dii iudicium de Pomppio honorifieonlius, quam pro Sallustii in eum animo, quippe qui numpiam Pompeium Nertorio parem habuerit. Denique ipsa verba, imprimis illa pronomen et luculio praeparare se ad proelia interpretem potiuς Sallustii produnt, quam Sallustium ipsum. . 18. flori. p. 959. Gori. ed. inai. II, 25. P d. min. II, 25. p. 20I, 27. Debr. ll, IIo. J Verba, quae loguntur apud Arusian. v. promptuS, P. 256. Lind., aperte testantur Sallustium in libro secundo

de Hispanorum ingonio atque moribuq disso ruisse, quam ob caussam sellam duo sequontia Fragmon tu ex Incertis hue traximus. Uua parte libri haoc digroq-io saeta sit, docornere non ausim; syd a vo-

180쪽

in bella euntibus iuvenibus parentum saeta memorarentur a matribuS.

20. Celtiberi se regibus devovent et post eos vi-lam resulant.

risimilitudine non abhorrere videtur, auctorQm, antequam res a Pompoto ei Metello gestas persequeretur, ostendere studuisse, qui laetum sit, ui Sertorius iam diu duorum adversariorum impetum sustinere ae frangere posset. - Dictio nuptum mittebantur immerito offendit Ursinum, qui maluit promtuebantur, vel Iradebantur; nam in mittere verbo h. l. non tam valet ablegundi notio, quam tradendi et ad maritum deducendi, cui aliarum sonitum mori OPponitur Hispanarum virginum consuetudo, sua sponto Viros Sumen-lium. - De promptus vocis potestate v. ad Caii l. c. XLIII, 4. Destruetura cum genitivo es. ad Iug. c. LXXXIV, 2. p. 438. Fr. I9. fCOrt. p. l010. Geri. ed. mai. Inc. 204. ed. min. I l. 26. p. 202, 2. Debr. II, 109.l 'Verba a Servio ad Virg. Λ n. X. 28l. allata haud dubie ad eandem rem spectant, ut antecedentia; nam his quoque caussae explicantur, cur Hispani iam sori s atque hellicosi fuerint. Similia ad virtutem incitamina apud alias quoquo gentes in usu fuisse interpretes ad h. l. observarunt, coli. Statio Silv. s L 7, 43. el Taeli. Germ. c. 3. - Pro memorarentur, ut rectulsigitur apud Servium, Omnes Sallustii editores perperam scripse

runt memorentur.

Fr. m. Corti p. I 007. Geri. ed. mai. Inc. I 04. ed. min. IV, M. p. 230, 15. Debr. IlI, 102. J Ilaec verba, quae Servio debentur ad Virg. Georg. IV, 218., inde a Carrione Omnes oditores praeter De-brossium cum alio Fragmento, ibidem IV, 2II. Fr. V, 1.3 servato, eoniunxerunt in unum, quasi sic vera Sallustii manus expressa esset. Sed quamquam sententiae similitudino efficitur, ut haud incommode haee Fragmenta conflata videri possint, lamen Carrionis coniecturam salsam esse planissime apparet ex Servio, qui disertis vorbis monot huius Fragmenti verba de Celtiberis esse dicta, allorum ad Parmos Medosque speelare. Bis igitur erravit Gerlachius, qui utrumque locum ex Carrionis sententia in unum Fra . coniune lum Vol. III. p. 132. ad Hispanos lanium refert, in ed. minoro autem eundem de solis Asiae populis intelligi voluit. Rom a Sallustio traditam egregie illustrat Valer. Max II, 6, II. Celtiberi etiam nefas esse ducebant proelio superesse ,*qwιm 'is occidisset, pro cuius salute spiritum devoverant, quae verba ita cζm nostris con ii mi,

ut vix dubitari possit, quin inde expressa sint. Λd eundem Sallustii locum respexit etiam Plutarchus in Sertorio e. I , p. med. Ἐθους δ' o ντος 'Ιβηρικου τους περὶ τον αρχοντα τεταγμένους

라틴어 텍스트