Historiarum fragmenta

191쪽

C. SALLUSTI CRISPI30. Sed Metellus in ulteriore provincia. 31. 0uem ex Mauretania rex Leptasta proditionis

insimulatum cum custodibus miserat.

32. Ut alii inadiderunt, Tariessum Hispaniae civitatem, quam nunc Τyrii mutato nomine Gadir habent.

πεποιημένω δι--ὁ μον χρυσεα τρόπαια καὶ στε νους δμανέρουσαι κατηγορου, καὶ φοροὶ παώων -ὶ γυναικῶν μνικίους

υμνους ridον εἰς αυτον. E p οἷς εἰκοτως τὶν καταγέλαστος κ. τ. 1. Fr. 30. Cori. p. 962. ,eri. ed. mai. II, 52. ed- min. II, 22. p. 201,2 . Debr. II, 10 . J Donatus ad Τerent. Phorm. I, 4, 15. haoe verba reseri non laudato Historiarum libro, ut Fragan. incertis annumerari debeat. Sed non dubitavimus sup riori Fragmento sub iurigere ob in moratam utieriorem provinciam. Sine ulla caussa De-brossi v K pro provincia scripsit Hispania, nee minus tomere Gerlachius in ed. min. Sed mutavit in at, non eurans quod Donatus diserte tradit pser sed particulam apud Sallustium ii nona imponi superiori sontentiae; eL Gramin. lal. nostr. S. 140, 3. b. P. 465. Fr. 31. fCOrt. p. 9bd. Gori. ed mai. II, 17. Ed. min. II, 28.

p. 202 , 6. Debr. II, 18. J Verba a Prisciatio V, 2, 5. p. 169. Κr.

laudata quamquam certam explicationem non habent, obfieuro, ad quem relativum pertineat, hoc tam n dubitari non potest, quin ad Sertorii res spectent, qui ei an loquam in Hispania bellum gereret, in Mauretania contra Ascalim bellantibus auxilio fuerat, et in longo contra Romanos cortamine sen Per Mauros in exercitu habuit; cs.

haee habet: -in is masculina suri L Unum proprium civitatis invenitur Gadis, quod quidam semininum esse putaverunt, sod Sall. neutrum osse ostendii in I l. liislor. , accusativum nominativo similem ponens. Nam si esset semininum, Gadirem dixisset. Do origine nominiqPunica sive Phoenicia cf. Avieni Descrip t. Orb. v. 610 sqq. -Gaddirprima Delum solida supereminet arce. Allollitque caput geminis inserta columnis. Hic Cotinusa prius fuerat sub nomine prisco, Tar-lossumque dehinc Tyrii dixere coloni. Barbara quin etiam Goduis hane lingua frequental; Poenus quippe locum Gaddis vocat undique clausum. Gades iςitur quum etiam graece τα Γαδειρα si vo ἡ Γα-

192쪽

HISTORIARUM FRAGMENTA. LIB. II.

33. Antequam egressus Sertorius instruere pugnae

suos.

M. Titurium legatum cum cohortibus XV in Celtiberia hiemem agere iussit praesidentem socios. - 35. Hi saltibus occupatis Termestinorum agros in-VMere, Dumeniique ex inopia gravi satias facta.

δειρα Uocarentur. palet nomen urbis ab ipsi R incolis usurpatum Gadis suisso, unde Romani Gadesis eorunt. - Uuid narrans Sallustius Tartes si mentionem soceril, quamquam vici non potest, tamen certum vidptur huius urbis commemorationem in Sertorii rebus locum habuiς se. Debrossius, qui hoc Fragmen lum duobus locis ii, M. et is, Io. exhibuit, prioro loco in narratione de Medere eum Ga- dilanis laeto lectum fuisse aluei natur, Mostium stultitiae nactus Gerla-ehium Vol. III. p. 79. Fr. 33. feori. p. 957. Geri. ed. mai. lI, 8. ed. min. II, 35. p. 202. 13. Debr. II, 22. J Loeus OxΝtai apud Arus. p. 237. Lind. Proeyrrastis, quod Lindem annus e cod. Gud. edidit, in Sallustii odd. ostre essus, quemadmodum habοι eod. Maii Ambros. Insisuere, quod

in utroquo cod. esst, Sallustii seditores mutarunt in instruereι: sed in abrupta et prorsus obseura sesnlontia nihil poteΝt d verborum structura constitui. Fr. 34. Doest apud Gri., Geri. ed. mai. Qi Debr. - Geri.

ed. min. II, 50. p. 203 , 2. J Verba primu K edidit Lindemannus ex cod. Gud. Arusiani p. 252. De Metello agi in Hispania contra Ser. lorium bellum gerente in promptu est; incerium vero, quamquam non improbabile, Titurium eundem psse, qui postea Caesaris legatus in Gallia re malo gesta periit; es. Caes. B. G. V, 26 - 38. Praesidere, quod hie et Fr. III, 76. significat ruttiri sive praesidis

csse, Sallustius primus videtur cum accusativo coniunxisfie, quem

casum Tacitus illum secutus frequentius usurpat; es. Annali. t V, 5, l. Italiam utroque miari duae classes Misenum apud et Ravennam praesidebant. - ibid. c. 72, 3. Haud spernenda civium sociorumque manus litora Oceani praesidebat. Fr. 35. fCor l. p. 966. Geri. Ed. mai. III, 13. ed. min. lli, M. p. 223, 28. Debr. III, 23.J Verba ex Alant apud Non. II, 79I. p. 172, II. Μerc.; qui quum ea ex secundo Hist. libro laudet, non intelligitur, cur Sallustii editores in tertium transtulerinL - Pro hi in aliquot Nonii codd. ost is, quod Sallustii esse non potuit constructione plane perversa; Mercerius coniecit his, quo, ut in re incerta, nihil

lueramur. - Pro occupatis Termestinorum duo codd. Nonii tenent occupasus tamen externorum, unus occupatis 1 meastimorum, unus SALLURTI PRAGM. 10

193쪽

C. SALLUSTI CRISPIM. Ad haec rumoribus advorsa in pravitatem, secunda in casum, sol lunam in temeritatem declinando corrumpebant.

37. 0uae pecunia ad Hispaniense bellum Metello

facta erat.

Occupatis tremextrinorum a me. Moreorius, quem omnos Sallu lii editores seculi sunt, ex coniectura scripsit occupatis, rum e lemorum. Sed long meliore Daquo pra flantissima conisectura loeum sanavit Lipsiuς ad Τacit. An n. IV, 45, 1. proposita, quam in textu expressimuκ. Nam quum luce clarius sit mytili nomine opus esse ad vocem agros nec uratius definiendam, Lipsius acutissime vidit incorruptis vocibus 1 extrisorum et wrmeastinorum latero Termestinorum, quorum civitas iv. FOrbigeri Geogr. antiq. Vol. III, p. tuo. inter Cluniam et Numantiam sila fuit. Cuius emendationis veritas ut sua sponte in oculos incurrit, ita circumspectum non fugiet Mercorii coniecturam duobus vitiis laborare, altero, quod ablativis absolutis tum perperam subiicitur, altero, quod externorum agri

absurde dicuntur. Nam qui sint illi externi I An internis oppositi ran aliis 3 At quibus Τ Νemo dixerit. Ad Sertorianum bellum spectare verba perspicuum est; sed utrum Sertoriani Τermestinorum agros invasorint, an Pompeiani. non polosi docorni. h. l. de temporo dictum valet post: cs. ad Iug. XXXVI, 3. p. 213. - De Satias forma v. Briseiab. ad Liv. XXVII, 49. 8. XXX, 3, 4. ot annotaL nostram ad Iug. XXXI, 20. p. 180. Fr. 36. Cori. p. 96o. Geri. ed. mai. II, 40. ed. min. II, 65. p. 204, 13. Dobr. III, 101. J Verba, quae servavit Nonius IV, 403. p. 385 , 3. Mere., de Sertorio e Ase intelligenda verissime iudicavit Dobrossius. Extromis enim belli Sertoriani annis, ubi timor nobilium exulum paullatim cessaverat, mullorum animi a duce suo alienari coepere, Perperna imprimis instigatore; cs. Plylarch. in Sertor. o. G. Vol. II. p. 61 . Sint. 'Εν δ Uχὶριq των πιρὶ Σερτώριον συγκλητικῶν καὶ ἰσοτίμων,-πρωτον εἰς α-ίπαλον ἐλαιίδα κατέστησαν, ἐπανέντος του φοβου, si πτετο καὶ ανοη- τος τῆς ἐκείνου δυναμεως; et palillo Infra caluit mi antibus Perpernae sermonibus rPlati K: Tοι-των αναπι υτ μενοι Hγων sπολλοὶ φανερως μὲν ουκ αφίσταντο δεδοικοτες αυτου την δυναρον,

κρυφα δὲ τας πραξεις ἐλυμαίνοντο καὶ τους μιρβάρους ἐκά--- κολάζοντες πικρῶς κοὶ δεσμολογουντες, - Σερτωρίου κελευ- οντος. - Rumores h. l. 9uni clandeqlini invidiosi sermones : declinare autem valet trahere, ver e, i I in πω turi: eodem dire modo auetor loeutus est Ius. XCII, 2. Omnia non bene consulis modo,

194쪽

ΗisT0RIARUM FRAGMENTA. LIB. II.

CAP. III. Bellum eontra piratas in Pisidia et Pamphylia a P. Servilio gestum.

38. Νisi quia flumen Durda Tauro monte defluens. 39. Fessus in PamphFliam se receperiai. 40. Lyciae Pisidiaeque agros despectantem.

verum etiam casu data in uir ιutem trahebantur. Tacit. Ann. XlV, 38, 3. Iulius Classicianus Suetonii adversa pravita ιi ipsius prospera ad fortunam referebat. - corrumpebant non portinei ad praecedentia, sed ad obieelum aliquod, quod interrupta Oratione excidii, velut exercitum, vel bonam Seriorii famam, vel simile quid. - Ηane Fragmenti explieationem a Debrossio proditam Gerlaehius Vol. III. p. m. in dubium vocat, quia idem Lueullo ae-eiderit, se cuius sortia saeta Pomppii lautores maligne intorpretarentur. Id per so verum, ac si liber Fragmenti ignoraretur, haud foret negligendum ; sed idem fit salsissimum ae prorsus absurdum, quum verba sint ex secundo libro, quo auctor ne incepit quidem de Luculli

rebus gestis agere, nedum Winistros eius inimicorum sermones hio

referret, quod quinto domum libro potuit fieri. Fr. 37. fCori. 100 . Geri. ed. mai. Ine. 46. ed. min. I. M. p. 190, 5. Debr. IlI, 21. J Locus exstat apud Donat ad Tor. Phorm. l, I, 4. sine libri notatione. Pecunia, de qua hie agitur, haud dubio ab adversariis intercopia fuit, aut alio modo pius usus Motello or plus. 0uod quando acciderit, vix constitui potest. Fr. 38. Cori. p. 959. Geri. ed. mai. II, 23. ed. min. II, M. p. 205 , 26. Debr. II, 89. J Verba, quae exstant apud Priscian. VI, 2, 10. p. 224. M., in narratione de Servilii bello eontra piratas lo- eum habuisse ex Tauri montis mentione inlolligitur, quamqnam res ipsa est obscurissima. Pro quia in edd. est quai numinis nomen ignotum in optimis Prisciani codd. psi Burda: edd. vulgo habent

Fr. 39. ri. p. 1006. Geri. ed. mai. Inc. M. ed. min. Il, D. p. 206. 6. Debr. lI, 87. J Servius ad Virg. Aen. VIII, 232. haec a se seri libro Historr. non laudato, fessus explicans mens considii. Intelligendus videtur piratarum dux a Servilio pressuq. Fr. 40. fCori. p. 1006. Geri. ed. mai. Ine. m. Od. min. II, M. p. 206 , 7. Debr. II, 86. J Verba debentur Servio ad Virgo Aen I, 424. 0uamvis libro non signifiealo intelligitur ex loeorum natura de bello piratteo haee dicta suisse. Despereuntem relatum videtur ad Taurum montem, Lyciam Pamphyliamque ambientem.

195쪽

CAP. IV. Bellum contra Macedones et Dardanos a C. Scrib. Curione gestum.

41. Eodem anno in Macedonia Gaius Curio, principio veris cum omni exercitu prosectus in Dardaniam

quibus potuit modis pecunias Appio dictas coegit.

Fr. 41. ICOr l. p. 958. eri. ed. mai. II, I4. ed. min. II, 74. p. 205. 2. Debr. II, Ib . et III, 107. J Ex hoc Fraςmento, quod debetur Nonio IV, 122. p. 280 , 20. Merc. , intelligitur Sallu,tium post

multas alias res expositas ad narrationem belli in Macedonia Et confinibus terris ab Appio Claudio et C. Curione gesti accessisse, quae caussa fuit, cur Fragmenta, quae ad illud bollum portinero viderentur, hoe domum loco collocanda putaverimus. - Appius Claudius, qui a. 78. a. Chr. n. Macedoniam provinciam sortitus strat v. Hist. Fr. I, 81. 82. , duobus annis post mortuus succossorem habuit c. seribonium Curionem, es. Oros. V, 23. Eutrop. VI, 2. Is quum a. 75. P. Chr. n. in provinciam abiisses, eius pro laetio in Dardaniam non videtur hoc, sed sequentis anni vere i. e. anno 7 . saeta esSst, quam Ger lachius Vol. III. p. 78. non liquers dicit, utrum ad annum 76. an ad 75. pertineat. - mini ante exercitu, quod in Sall. editt. deest, meliorum Νonii codicum auctoritate . in quibus etiam Pari R. A., rnstituimus. - Pro Appio in tribus Nonii eodd. est Appia. undo Rothius userissime coniecit Amis, quippe qui ante Curionem Macedoniam praesidorol. A Nonii pariter atque Sallustii editoribus hape vox plane omissa esl. Modis, quod in plurimis Nonii libris deest. Carrio ex uno codice rostituit. - Pecunias dictas Nonius parum commode in torpretatur promissas: rectius Cortius explicat constutitus, praeScriptuS, im eratas, coli. Phaedro, Fabul. IV, b, 46. Et dictam matri conferent pecuniam. Fr. 42. Cori. p. 1004. Geri. ed. mai. Inc. 5 . ed. min. IV,

11. p. 226, 4. Debr. II, 71. et III, I 13. J Servius, qui ad Virg. Geors. II, 475. haec verba assert, librum non indieavit. Sed quum illis annis, quos Sallustius in Historiis illuςtravit, vix euiquam aliquid negotii in Iapydia, Illyrico confini, esset, praeter iis ducibus, qui

in Maesdonia bellum gererent, non improbabile est huius terrae mentionein esse factam, quum auctor de Curionis rebus gestis ageret.

Fieri lamen potuit, ut iam primo libro conlinerentur, Appio in iisdem

196쪽

CAP. V. Res urbaline. - Contet linii η de rostit u ii in potestate trihunicia. Annona μ rarita , eaque Ortus plehis tumultu . C. Collae consuli fiuratio. - Terrae motus.

44. Uι actione desisteret. 4.' . corpore et lin pia percitum et inquiplem nomine histrionis vix sani Burbuleium appellabat.

terriv holli occupato. - Pro primum cortilis conira codicum fidem habet primum, quo sensus prorKus pervertitur; nam prima Iapydia de ipsi μ finibuq ol quagi introitu lapydiae intelligonda osl, cui

sontentiae etiam modo partieula convenit. Non minus salso Dphroq-siuq II, 7 l. habet prima. - elerum Iamdiu scripsimus, ut poscit constans scriptorum usus, es. Forbi tor. Geogr. antiq. Vol. lII. p. 836; Servius pi Sall. pdd. lononi Iamilia. Fr. 43. Deost apud C,ori. Cori. ed. mai. Ine. 186. d. min. Inc. 58. p. 239, t. Debr. II. 155. J Probus p. 1462. Pulseh. Corp. Grammall. Lali. Vol. I. p. 120. Lindem. hoe urbis nomen sine libri notations affert, sati A miro observans Stobos apud Sallu Alium logi num rO spmp r plurali. Eam urbsem Macedoniao nolis simam in Curionis ex podillono memoratam fuisse in aprico est. Fr. M. fCort. p. 958. Geri. ed. mai. II, 19. ed. min. II, M. p. 205, 14. Debr. I, 45.J Tenue Fragmentuin, ab Aruqiano U. - h. . ' , .c sistere p. 224. Lind. servatum, quomodo iiitelligendum sit, non cor- lum quidem, sed tamen non plane obscurum est. Ex quo senim lpotestas tribunicia per Sullam fracta ac paene sublata fuit, paucis in ranis poAt acerrimae contentiones exoriebantur ad eam restituendam; es. Schlosseri Ilisl. antiquitatis uni v. Vol. II. P. 2. p. 393. et Drumanni Hist. Rom. Vol. IV. p. 384 sqq. 0uibus plebeiorum conatibus quum nobilitas initio voli pinenter obsisteret, si quovis modo eos impediro studeret. non improbabile est his verbis spoetari sad optimatium artos machinationsesqite, quihuq tribunum aliquom moverent, ut actione desisteret. 0uamquam non nego verba etiam ido omittonda aliqua accusatione, quam quis polonii alieni viro intendoret , capi posse. Fr. 45. lari. p. 960. Gert. ed. mai. II, 35. ed. min. II, 81. p 205, 14. Debr. II. 76. l. Verba attulit Priscian. VI. II, 58. p. 256. Kr. . ui probaret quies paritor atque inquies adiectivum esse trium generum; es. ad Fr. I, 8. Temere igitur Gerlachius in ed. min. scripsit inquietum: temere idem in ed. min. appellabat mulavit in appella-

197쪽

C. SALLUSTI CRISPI46. Canina, ut ait Appius, facundia exercebatur. 47. Publiusque Lentulus Marcellinus eodem auctore

res; codd. Enim olimes vel appellabant i neni, ut olitii porp ram in Prisciani et Sallustii edd vulgabalur, vol appellabat, quae vera e Siscriptura. Nomen proprium, quod in vulgatis edd. scribebatur Barbulatum, in Prisciani codd. parti in psi Burbulegis , partim Biιr-leium, quam formam analogia aliorum nominum comm Pndalam Valerii Maximi auetoritate reeipiendam duximus. Is enim apposite libro Ix, I , 5. haec habet, quibus noster locu A aliquantum lucis accipit: M. Messalia consularis et censorius Menogenis, curio omnibus honoribus abundans Burbuleii. ille propter oris avecrum, hic propιer parem corporis motum, inerine scenici nomen coactus est recipere. Igitur qui hoc dicteriopeioretur, fuit Scribonius Curis, a. 76. a. Chr. n. eum Cn. Octavio consul, qui eum peteret, Cn. Sicinnius. Ad utrumque pertinet lepidus Ciceronis locus in Bruto e. 60, 216. Minus m dicendo erat Curiona is, puem et C. utius in perpetuum notavia, quum ea eo in utramque partem toto corpore racili te quuesinu, quis Io quere-ιur eae lintrer eι Cn. Sicinnitus, homo impurus, sed admodum ri- uiculus. Is quum murimus plebis Curionem et Octavium consulem pro inisses, Curioque multa uisisset sedente Cn. Octavio colima, qui uinctus ervi fasciis es multis medicamentis propter dolorem arruum delibutus: Nunquam, inquis, De ιαν i, eollegae ιuo grαι iam referes: qui nisi se suo more iti et avisses, hodie te istic mu cae comedissent. 9uibus locis inter se collatis facile intelligitur corpore percitum diei, qui corpus vehementer iactarei, huc illuc fluctuaret et vae illaret, lingua percreum, qui multa temere

essunderet et verba praeeipilaret. - Causalis enunciationis ratio, quia particula indieata, quamquam non admodum commoda videtur, lamen interari potest, praegertim quum, quomodo haec verba cum Praee dentibus cohaeserint, non constet. Non diffiteor tamen valde mihi placere, quod ci, lorus ad Valerii Μax. l. l. p. 607. Coniecit: quem cor re - percitum. Fr. 46. fCrari. 100 . Gert. Od. mai. Inu. 18 . eil. min. Ill , 5.

p. 215, 26. I ebr. V, 7 J Verba exstant apud Non. I, 298. p. 60, 25.

Merc. Cianina fucundia quum sit mordacium rabularum de soro lurbulentorumque hominum, adversarios proterva dicacitate lacessen-lium ac lacerantium, non improbabile videtur Sallustium his vorbis, primum ab Appio usurpatis, notasse Sicinnii imprimis similium quo tribunorum insolentiam, illo tempore bonos civ s exa itantium. cf.l 'lul. in r s. c. 7, ex tr. Vol. II. p. bH. Sint. O πλειστα

πραγματα παρασχων τοῖς καθ' αυτον ἄρχουσι καὶ δημαγωγοῖς, Σικίννιος, προς τὸν ἀστοντα, τί δὴ μονον ου

198쪽

ΗlSTORIARUM FRAGMENTA. LIB. II.

quaestor in novam provinciam Curenas mimus est, quod ea, mortui regis Apionis imiamento nobis data, prii den-

σπαρααει τὸν Κρασσον, αλλὰ παρίροι,--τον ἔχειν empσιλὶ του Ad Sallustii loeum respexit luinii l. XIl, 9, 9. et

Hieronymus Ep. ad August. , uterque Appium verborum auctorem laudans; Laciantius vero Inst. div. VI, 18, 26. eadem de Cicerone adhibens aeeuratius addit si ι Sia scitu ab Appio disrum referι. Sed ridiculo errore prioreς Sallustii editores Fragmentum sic exhibuerunt: Cicero caninam fac dium, uι Appius --, exercuit, Lactantii locum ita capientes, quasi is Ciceronem ob eaninam facundiam a Sallustio notari dicerei, neque assecuti Lactanti inii non ius testimonio de Cicerone uti, sed dictionem tantum, qua Tullium vituperat, a Sallustio mutuari. Ineptam Fraginenti deforinalionein non solum Νonii auctoritas redarguit, apud quem exerce tur est, non Mercuit, sed etiam hoc, quod Ciceronis per illa tempora commemorandi neque locus suit, neque, si fuisset, iusta ERuSsa, cur Sallustius illi eaninum facundiam obieelarel. Fr. 47. I Deest apud Corti, Geri. ed. mai. ol min. ot 1 ebr.JFragmentinia recens accessit ex talio palimpsesto Toletano, de quo v. Prael. - Palimpsesti scripturam P0 LENTULUS MARCELL . . . . reeis viderunt Momnisenius p. 197. et Meyssigius in Curis se c. p. 7. significare Publiusque Lentulus Marcellinus, partieula copulativa indicante haec cum iis, quae interciderunt, artissimct cohaesisse.

Falso enim Perlatus, quum infeliciter demonstratum ivisset P para- graphi esse notam, i litteram pro Primi praenominis compendio habuit, truncatumque vocabulum MARCELL gie supplevit, ut Marcelli f., i. e. Marcelli tilius, scriberet. Cui facto tum RomanorumconMuetudo obstat, qui filium a patre plerumque adiecto praenomine paterno distingunt es. Fastos consulares, et Drahelab. ad Liv. Iti, 25, 3. , ac nonnisi ubi cognomen patris illustre est, ab hoc discrimen ducunt v. Sigon. ad Liv. IV, 45, b. , tum historia repugnat, siquidem Marcelli, qui adoptione in Lentulorum familiam transierant, non amplius Marcelli, sed Marcellini dicti sunt, de quo nominum immulandorum more v. ad Fr. IV, M. eodem arariore quaestor Palimpsesti scripturam EODEM ACT0RE. quom librarii errorem sive negligentiam Pervius p. 12. et Huselikius p. 285. inconsulto tuentur, in yssigius Comment. p. 19. recte emendavit, ita poseente loquendi usu; cs. locos ab eo allatos Liv. XXIV, 43, 9. ubi v. Gro nov. XXXV, 9, 8. X VII, 7, 2. Cic. in Pison. D. M. Eodem aucι ore igitur significal eodem suti me es annite me, sive eiusdem suam ει opera. Puis ille fuerit, non liquet; certo fuit vir magnae in senatu auctoritatis, sor-lasse Catulus, aut L ullus, aut alius patriciorum luna potentium;

199쪽

C. SALLUSTI CRISPIliore quam illas per gentis ei minus gloriae avidi im-

do I Ompeio v ro, quom KreyRsigilas Comment. P. 19. nominat, eogitari non polo, i - 9-ratorem Idem in Curis Νoee. p. 8. ro te inisellexit esse lalom, qui pro praetore eqsul, i. e. eum pol ΝtRie propraetoris in provinciam mi Asus; cs. ad Calii. e. XIX, 1. p. 90sq. m novam provinciam Curcimus missus est duast V V. DI . dotempore, quo Lontulus in novam proviri ei Rm CFronen tori t. commentati sunt , Omnia eo concidunt, quod Rothii st Ηper agonii in-vonto v. Praes. patefaelum ost lolum Fragna talum Τole lanum adros anni 75. R. hr. n. 679. a. u. c. , quo L. Oelaviuq pi C. Cotta

96. Ptolemaeus Apici mori uuq Cyrena Romanis loqlam lato roliquit, tosto Ongoquento e. I 09. Cn. Domitio C. Cassio coss. Dolemaeus rex Aegypti vel Poliv K s yrynaruriri Cyrenis mortuus S. P. 0. Romamorum heredis reliquit. Eam horoditalem sonatus sic adiit ut Cyronen ibuq liberialom ol ut suis instituti uterentur pΘrmittor t;

l es. Livii Epil. LXX. Ptolemaeus. Uyrenarum rex, cui cos nomentumi Apioni fuit, mortuus heredem 1 ulum Romunum reliquis. et eius regni civitates senatus liberas esse iussit. Sed quum ly-i ranni 'γronis Oxstiti-sent, qui summa libidino civitalom tractarent cf. Plut . in Luculi. c. 2. Κυρηναίους καταλαβων ἐκ τυραννί/ων συν- , εχων καὶ πολέμων ταραττομένους. Romani Α, ut RuRpicari licet.

caussam qua rΡntibuς, qua illam rogi Onom imperio suo adderent. l Cyrons anno 75. a. Chr. n. in pro Uitu iae formam redacta est; es.

ωπίων, quem locum Kreyggigius Comm nl. p. 26. recte Ric eo pil, ut statuorei non ad idem tempus Appianum retulisse Ptolomasi oti Nicomedin mortem ac testamentum, quo Prrore Perlatus p. II. Dum insimulavit, spd hoc prodidisso. uno eodemque anno Bithyniam re renen ea regum illorum festamento provincias Romanas factas esse. In summo igitur Appiani cum Nullustio consen qu incon-Mullo Fran Zius in Cors'. inser. Vol. III. p. 560. h. illiu g fide sprola Eutropio VI, II. aucti, re probare studuit anno domum 67. R. Chr. n. Cyrenen in provinciae formam sesse re daciam; quamquam ne Eutropius quidem, id . quod Fran Zius opinatur, tradit. Nam quum,PORiquam narravit subactam suis so por Motellum Cretam, i quod inclum a. 67. ita Pergat : quo tompor Libya quoque Romano imperio P0r testamonium Apionis aecessit; quivis videt quo tempore

non Psse eodem anno. Sed paucis i. e. oclo annis anis. - --nas, quod pali in ps. praebet pro Cyrenas, non certum quidem, Ked

200쪽

HISTORIARUM FRAGMENTA. LIB. I. 153perio continenda suit. Praeterea diversorum ordinum ....

lam n cum Kreyssigio serendum putamus. Νam quum Latinorum ubrove quandam soni simili ludi noui cum υ graeco haberet, quemadmodum voeabula Sulla, Romulius, Cama graece seribuntur Συλλας. Ῥωμυλα ς, Κωτυη, ita etiam inverso modo fieri potui Ase videtur, ut Latini pro υ graeco u Pon rent. In Taciti cod. Med. corio Suria

Kaepe exstat pro Syriu, no tuo dissimile est, quod apud Liv. XXXIV. 62. 12. in eod. Hamborg. aliisque Bursa legitur pro Byrsa. quod ea Ila Periatus recto scripsit, licet dimidia tantum Plittera in palimpsesto compareat. Idem regis Apionis bono restituit sex palimpsesti vestigiis REGI SAPK . . . Loeis de Apiono supra allatis addo Iustin. XXXIX. b. I acit. An n. XIV, 18. - ΝOn minus

coris Perletius laeunam palimpsesii NOBISD. . . explovit nobis datar sed noquentis versus restituli recteque intelloeli laus Κrpys sigio debetur. Nam quum PerlZiuκ mirifieo errore PERGEΝTIS pro participio pergere verbi habuisset, lacunam Praecedenti R versus inde voco pxplovit, ratus his verbis priori' magistratus sive qua floris decesgionem e Cyrene significari. sed ex protrincia pergere quum nemo Latinorum dixerit, proprio in Da ro decedendi vocabulo obtinent v. ad Iug. XX, I. p. 126. Κueliner. ad Cic. Τuse.

lI, 26, 6 l. p. 230. Fabri ud Sall. Iug. XXXVI. 4. , aliud Sallustium

gerip isse noceqqe Pst. Solleri r igitur Kreysqinius asMoeuluq PER-GΕΝΤlR osse per gentes, in lacuna fuisse coniecit illas, quo sensus prodit longe aptissimia'. Νam quum paleat Sallustium caussam anserre , eur Lentulus Cyrenas sit missus, in eo positam fuisse tradit. quod, quum domestici magis iratus illas civitato Α, ut sunt orientis populorum ingenia ad tyrannidem prona, imprudentius ei ambitio-Αius rexissent, P r quaestorem Romanum Cyrene prudentiorse quam inquilinorum et minus gloriae avido imperio continenda esget. duae verba simul haud obscuru significant cur Cyrone in provinelao sormam redacta suerit, Et aperte ostendunt Lentulum non suisso prioris magistratus successorem, quem Perigit errorem fluschkius quoque p. 282. et Monam senius p. 198. amplexi sunt. 0uem Salluςtius paullo obseuriuq significal Cyrenarum praesectum non satis prudentem gloriaequo avidiorem. leuele Plutarcho de mulier. viri. c. 19. suit Nico erat s. qui tyrannido occupata crudoli Asimo in ei ves saeviit,

sigio allatos Taeil. An n. XII. 12, 1. Ita dimum maioribus suis eι familia Cassia rarus, per illas quoque gentes celebram. XII l. 5b. 2. Aderatque sis clarus per itias gentes Boiocalus. - Do Re cuηativi tormination in is, quam codox antiquiRRimun incorruptani praebet. es. ad Fr. l b1, 20. III, 1. l. Ill. 73, 10. 19.

라틴어 텍스트