장음표시 사용
221쪽
M. Sed Mithridales extrema pueritia regnum in
greSSUS, matre veneno interfecta.
55. Milli ridales fauefore Sallussi et fratrem ei
unde Ampelius Rua habel, i. e. ex Sallustio, hausta videntur, qua tradit Florus III, 5, I. Ponticarum gentium atque restionum reae antiquissimus Aerius; post Artabazes, a septem Persis oriundus: inde Mithridates, omnium longe maximus. cf. Appian. B.
Milli r. c. I 12, in. Καὶ o Μιθριδατης απέθνησκεν ἐκκαιδὶ κατος ων ἐκ Λαρείου του Pστάσπου Περσων
Fr. 54. Cort. p. 1007. Qert. ed. mai. Ine. 101. ed. min. III, 35. p. 217, 16. Debr. III, 3. J Verba exstant apud Serv. ad Virg. Λon. V, 295. sine libri nota; fied a hue perlinure ad Fr. superius dstition Atravit tu . - Extrema pueritia, i. Q. pueritiam nondum plane egresqu9. Idem alii tradunt, ex quibus Strabo X. p. 732. A. Almo l. aelati fi anno undocimo, Eutropius VI, 12, exlr. . duodecimo, Appian. B. Mi uirid. e. 112, in. v l undo ei mo vol duodecimo, Memno ap. Phol. p. 230. b. ed. Bekker. decimo tertio regnum pum adii se memorant. - Reynum ingredi hie est suscipere, adire: cs. luintil. VI. I, 35. Cicero persuasu, nihil esse utilius, quam pridie Kalendas Ianuarias in ore di consulatum. - Do matre veneno interfectra es. Appian B. Mithr. e. 112, exlr.
-λωσε, καὶ τον αδελοπιν απέκτεινε.Fr. bb. I Deest apud Cori. , Geri. et Debr.J Fragmentum. quod rocens accedit ex Schol. Gronov. ad Cic. p. l. Man. c. 9, 22Vol. II. p. 439. 0reli., artissime cohaerei cum superiore ; nam quo loco auctor matrem a Mithridato interseelam narravit, podem sine dubio etiam celerorum propinquorum caedem ab illo laetam commemoravit. De fratre idem testatur Appianus et Momno i l. ll. Sorores duas, non unam, a Mithridate intersectas esse tradit Plui. in Luculi. c. I8. Fr. 56. fCort. p. 100 . Geri. Od. mai. Inc. b ed. min. III,
36. p. 217, 18. Debr. III, 4. J Locus exstat apud se uitri VIII, 3. 82.
allatus ut exemplum brevitalis, quae plura paueis complectatur. Ea cernitur in verbis perinde armatus, quorum sensus hie est: armis usus vulgarem excedentibus modum et ingenti corporis magnitudini congruentibus. Eodem modo loculus P si Flor. I, 13, 4. Ga lorum oens natura ferox, morsinu incondita, ad hoc ipsa corpo
222쪽
nisTORIARUM FRAGMEΝΤΛ. LIB. II.
175M. Mithridates corpore ingenti perinde armatus. 57. 0uos advorsum multi ex Bithynia volentes occurrere, salsum filium arguituri.
rum mole, perinde armis ingentibus, adeo - terribilis fuit, ut plane nutu au hominum interitum videretur. De Mithridatis larmatura es. Appiat . B. Mithr. c. 112, extr. To σωμα μθας μὲν, ως υποτε Πνυουσιν οσα o πλα αυτος ἔπεμ νεν ἐς
νοντων crinoν ἐκ διαστηματων ι-ων δραμῖν. 0lio Appiani loco cum Sallus liani vorbis eomparato laetio inl lligitur prorsus insolicem esse Lipq ii coni eiuram, qui ad V llei. II, 18, I. per nile et animatus scribendum conquerit.
Fr. 57. I rt. p. 9M. Geri. ed. mai. II, 18. ed. min. II, 95. p. 206. 8. Debr. III, 9.J Hoc Fragmentum, a Prisciano X. 2, I 2. p. 48l. Κr. servatum, ad Mithridatis ros portinero eolligitur Ox Bithyniae commemoratione, quam rox Ponticuq initio holli inua oral v. Appian. B. Mithr. c. 71, in. luare locuς qui seni, ubi ponor tur , dubius osse non polui L Cesorum sensus verborum longo ostobqcurisRimu - ei vix erit nilus. Ν .un quo p rtineat quos resalivum aut qui intelligendi sini muli eae Bithynia, nul quo sensu volentes sit accipion dum, praeterea utrum occurrere an accurrere, quod in
aliquoi eodd. est. Reribi debeat, deniquo quis sit falsus filius et quae eluq arguendi caurisa aut qui modus, nemo facile dixerit. Dou Ea quidem falsum Alium intelligendi uti consens Nicomedis Alium eae Nysa susceptum, de quo loquitur Mithridale' in epistola ae ArsacomFr. IV. l9, 9., Fragmento hoc significari putat, multos Bilhγnos. quia Romanis, rs um illud mortuo Nicomede occupantibus, gratiam inire studerent, contra eos, qui Nicomedis filii partes sequerentur, curris RP, elimque non legitimum mortui regis filium, Rod spurium esse arguisse. Sod haec incertiora sunt, quam quibus multum tribuas, quamquam Gerlaehius Vol. III. p. 79. simpliciter amploxu Asest, ne Po quidem Ossensus, quod DouZa mirifico errore Νγsam, quae Nicomedis uxor fuit, pro eius silio habet. Ploe quidem erroro vitalo Debrossius quoque Vol. II. p. 38. DOurae in universum sequitur Rententiam, palenuq tantum ab sto discrepan , quod Psoudo-Nicomedom
quendam ab ipso Mithridate suboriuatum fingit, quem Bithyni salsum osso dolaneti Nicomedis filium arguerint; quippe legalis Roma ad
ani fraudem cognoscendam mi Ris hos advor sus multos ex Bi thynia oecurrisse. Unde haec omnia scire poluserit Debro siues quidem n cio. - Volerites Κrpygsigius in Comment. do C. Sall. Crispi Histi. lib. III. Fragna m. p. 44. Opponi eenset detrectantibus militiam, quod illo quidem Ioeo verum, hic, ut in re dubia, non ammaveritu.
223쪽
C. SALLUSTI CRIRPI 58. Ibi Finibriana seditione, qui regi per obsequelam orationis ei maxume odium Sullae graves carique
erant. Fr. 58. cor l. p. 960. Geri. o L mai. II, 37. ed. min. II, 96. p. 206, 9. Debr. III, lo. J Verba, quae exstatu apud Xon. III, 151. p. 2I, Merc. , quam constructionem habeant grammaticum nexu orationis sublato non potest certo desiniri. Minor de ipso eorum arguinento dubitatio est; nam de L. Magio ei L. Fannio sermonem esse, qui ex Fimbriae exercitu in illis locis remanserant ei Mithridati auctores bellandi erant, claris scriptorum testimoniis intelligitur. es. 0rOS. VI, 2, ined. Fannius et Massius de Gercitu Fimbriae profugi Mithridati se adiunaeerunt: quorum hortum Mithridates cum Ser torio per legatos in Hispuniam missos foedus pepigis. Appian. Il.
στασιωτῶν Aowιιοι Μαγιος τε καὶ Φαννιος, Μιθριδατxi' ἔπειθον συμμαχῆσαι τῶ δερτωρίω. Cic. in Verr. I, 34 , M. Verres myoparonem pulcherrimum de decem Milesiorum naribus electum L. Magio et L. Fannio, qui Myndi habitabiant, vendidit. Hi sunt homines, et uos nuper senatus in hostium numero hubendos censiιit: hoc illi navigio ad omnes populi Romni hostra usque a Ditinio, quod in Hispania est,t ad Sinopam, quiae in Ponto est, navigaverum. I o Fimbriana sedii lione accurale egil Appi ML B. Mithrid. c. 52 et 53; es. Strabo XIII. p. 887. C. Λlmel. Plutarch. in Luculi. c. 7. VOl. II. p. 4 6. Sint.)et Schlosser. Hisi. antiq. Vol. II. P. 2. p. 377.; inde intelligitur cur maxume per odium Sullae Mi uiridati eari suisse dieantur; Fiinbriani
enim, a Cinna sub Valerio Flacco consule, quem Fimbria postea' interfecit, in Asiam missi ad Stillum praevertendum, Marianarinuerant partium. - Obsequela Orasionis est adulatio et favoris cap talio; de ea re cf. Plutarch. in Sertor. e. 23. VOl. II. p. 6l2.
δατην παρεικαζοντες -κ αν ἔφασαν Ῥωμαίους προς τηλικαυτας ομου φυσεις τε καὶ δυναμεις ἐπιχειρουμένους διχοθεν αντισχεῖν, του δεινοτα του στρατηγου τῶ μεγίστω τῶν βασιλέων προς γενομένου. Graves pertinet ad auctor uuaem, qua erant apud regem, cari ad eius benevolentiam, qua fruebantur. Viruinque testatur Appianus B. Mithr. c. 70, extr. regem in Oratione, qua accenderet militum animos, his verbis usum dicens : Oυχ ορατε
224쪽
59. Ruunique pars magna suismet aut proxumorum telis, ceteri vicem pecorum obtruncabantur. 60. Ε muris canes spartis demittebant.
p. 203 , 6. Debr. III, 26. et V, 18. J Νon. IX, 5. p. 497, 25. Merc.
Pro ruuntque vitiose in codd. eSt ruinaquiae, quod Colorus dudum bene correxit; neque enim audiendus Gerlachius, qui Vol. III. p. 82. ruuntque parum Probabilem coniecturam dicit. - Vicem non minuseerta emendatio Mercerii est, ab omnibus Sallustii oditoribus neglecta; nam salsum esse vice, quod omnes Nonii ccidd. tenent, intelligitur ex lemmate totius articuli, quod sic se habet: ac Sasivus vel nominativus pro ablativo. Igitur Sallustius vicem dixit pro vice, quod sane usi latius est; sed neque accusativus sine exemplo es.
Cic. p. ad Alite. X, 8, 7. Nisi forte me Sardanapali vicem
in suo lectulo mori malle cemueris. - Ru ι i. q. cadurit, conci
dum. - Verba desumpta esse ex narratione de trepidatione atque t .suga Romanorum ad Chalcedonem saeta iam Debrossius vidit, recte lassocutus hue pertinere locum ADPiani . di . . 71, in. Vol. I. 1 p. 746. ed. Schw. . Mιοντος δὲ καὶ τη χαλκηδονι του Μιθριδα- του Κοττας μὲν υμ απραξως Ου-μυδος δὲ, ο ναυαρχος
αυτου, συν μέρει τινὶ στρατ- τα Οχυροστατα του πεδί- καταλα-
βων καὶ ἔφυγεν λὶ τον στάλας τῆς χαλκ'δονος δια
ην ἐσπηδων τ ων ο μου ' o θεν ουδὲν τοῖς διωκουσιν αυ- τους βέλος η τυχει. In re tam perspicua Gerlachius nihilominus in ed. min. Fragmentum ad incognitam aliquam Sertorii pugnam retulit, sellicet quia ei satale est aliorum ineptissima quaeque commenin religiose amplexari, prudenter inventa obstinate repudiare. Fr. 60. Cori. p. 960. Geri. ed. mai. II, 39. ed. min. II, 92.
p. 206 , 5. Debr. III, 16. et M. J Nonius II, 833. p. 177, 22. 3lere.
verba Fragmenti sic refert: e muris canes sportis dimittebant, quae sana esse nequeunt. Ac levissima quidem corruptela in dimittebanι inest, pro qu inminebanι scribendum ossa. .iores dudum viderunt; cs. an uolata ad Iug. I, 4. et C II, 11. Difficilior quaestio do voce canes; quae quum .Proprie intellecta prorsuq absurdam sententiam prae-b at, Lipsius in Episti. Quaesit. IV, I . coniecit cives, quod sere omnes editores amplexi sunt. Sed lateor non solum rem, sed etiam voeabulum mihi valde displicere; nam si qui de muris demittebantur, quod ipsum valde mirum et vix. credibile est, quid ali inebat eos cives dicere, quum ii, qui eos demitterent, et ipsi cives essent ΤΜihi nulla omnino mutatione opus videtur, sed locus interpretatione expediendus. Suspicor enim etines non animalia significare; sed quemadmodum aries, equus, ericium storvus, scomis, lupus, πυε, SALLUsTi PnAcu. x 12
225쪽
C. SALLUSTI CRIAPI 61. Turmam equitum castra regis succedere, ei properationem explorare iubet.
Fragmenta incertioris explicationis spectantia ad Pompeium, ad Sertorium, ad pugnas et res bellicas, ad terrarum urbium tuo naturam atque situm, denique ad facta singularia.
62. Νam Sullam consulem de reditu eius legem se-
testudo militaria erant vocabula, ita canis quoque de aliquo maehinae vel instrumenti genere, quo quid exceptum vel sublimo tollebatur vel de loco superiore demittebatur, dictum videtur. Rem per se haud improbabilem confirmat Isidor. XX, 15, 4. o Lupus, qui ei canicula, serreus harpax, quod, si quid in puteum decidit, rapit et extralii l. liodsi canes h. l. harpagones significant, consequitur sporsis salsum esse, scribendumque Sparsis, i. e. lanibus sparto lactis. Iam si quaeris, eur Fragmentum hoc loco collocandum putaverimus isecimus permoti loeo Appiani B. Mithr. c. 71, med. Vol. I. p. 746. ed. SuhW. , qui de Romanis Chalcedonem compulsis haec narrati su δε και περι των πυλων δείσαντες οἱ νυλωας τα κλεῖθρα κα-
ταξυ των τε φίλων noὶ των πολεμίων πιώ--το. Verum si tetigimus, verba Sallustii si e sere supplenda sunt i e muris canes spartis demittebant, quibus Nudum ac nonnullos alios duces subducerent. Fr. 61. I Deest apud Cort., Geri. ed. mai. Et Debr. - Geri. d. min. III, 98. p. 224, 12. J Fragmentum recens aecedit ex Arusiano p. 260. ed. Lind. s. v. Succensi; quod quum ex secundo libro laudetur, castrorum resis mentio ostendii ad Mithridatem haee verba spectare. Celerum qui dux romanus lurmam equitum sexploratum
miserit, non potest dici; nam de Lucullo non licet cogitare, quippe cuius res tertio demum libro expositae fuerint. Gerlachius Fragmen-lum non solum ex libidine in tertium librum transtulit, sed etiam prorsus incredibiliter iis interposuit, quibus censet in narratione belli
Fr. 62. Cori. 957. Gstri. P d. mai. II, 3. ed. min. II, 21. p. 201, 22. Debr. I, 44. J Haec verba a Gellio X, 20. servata di mei-liorem haboni, quam primo aspectu videtur, explieationem. Nam Duiliam by
226쪽
retilem ex composito tribunus plebis C. Herennius prohibuerat.
licet Gellius, quum antea docuisset veleres plebiscita el privile a translato nomine leges appellas Ke eademque omnia eliam indistine lovoeadulo rogationes dixisse, addat: -Sallustius quoque proprietatum in verbis retinentissimus consuetudini concessit, et privilegium, quod de Cn. Pompeii reditu ferebatur, legem appellavit, ' lamen neque de caussa pius legis, neque dct reditu Pompeii, neque de prohibila
ex composito lege constat; longe maxime autem obscurim est, quo libri se eundi loco ea res a Salluςtio commemorata fuerit, quum neque ad Sertorianum bellum, neque ad reη urbanaA Porum annorum, qui libro II. continentur, pertinoal. De revocato ex Africa Pompeio per Sullam, adolescentis nimiam iam potentiam et gloriam suspectantem, verba intelligenda e se recte collegerunt interpretes ox Plu
νακτεις sed quod Gerlachius Vol. III. p. 78. Msculus Pighii Annali.li I. p. 2D. dicit. sine Pompeius cum exercitu victoro ex Africa inui bona rediret, Sullam hoe insuluisse, ut, quam ipse tu illius gratium ferre et legem, ei tribunus plebis intercederet, ' id neque cum proprio vocabuli usu potest conciliari, et sententiam habet confusam et a Sallustii verbis alienissimam. Num privilegium liberae reipublieas tempore non prat lex in alicuius gratiam lata, sed potius qua aliquid incommodi extra ordinem in singularem personam irrogaretur, es. Hein celi Synlagma Antiqq. ronam. I, 2, 60. p. 75 sq. ed. Ηaub.; quae autem illa gratia suerit, qua Sulla secundum Gerlachii opinionem Pompeium ornare voluerit, et quomodo eli per tribunum
impedita Pompeii reditus prohiberi potuerit, nullo pacto intelligitur.
II in ambiguam satis probabiliter expedivit Drumannus in Hist. Rom. Vol. IV. p. 334 sq. Sulla enim, rumoribus de suspecta Pompeii fide sollicitus, eum exercitum dimittere et cum una legione sue essoris adventum exspectare iussit, et quo gravior huie iussui auctoritas esset, de sta re legem ad populum tulit. Sed quum postea aecepisset Pompeium nihil seditiosi agitare, animum mutavit suum, ac ne ipse legem paullo ante a se latam tolleret, Horennium tribu num perpulit, ut is, quominus perferretur, intercederet. Ita et suae auctoritali cautum putavit, neque Pompeium offendit, cui permissum, ut populi voluntate eum exercitu in Italiam rediret; es. Cic. p. l. Man. c. II, 61. Pompeius bellum in Africa maximum confecit, victorem exerei sum deportavit.
227쪽
C. SALLUSTI CRIAPIM. Νoctu diuque stationes ei vigilias ientare. 64. Neque subsidiis, uti Soluerat, compositis. 65. Ad hoc pauca piratica actuaria navigia.
Fr. 63. Cori. p. 959. Geri. ed. mai. II, 27. ed. min. II, M. p. 202 . m. Debr. II, 57.J Charis. II. I , IM. p. 123. ed. Lindem.
p. 185. Pulseli. . De quonam duce haec dicta sint, quamquam non patet , - nain de mullis dici potuere - , tamen commode possunt de Sertorio intelligi; cs. Plutarch. in Sertor. c. 10. - De vocibus noctu diuque v. ad Iug. e. XLV, 5. p. 255. - Do diserimine stationum et vigiliarum es. Κreyssi g. in Commentat. de C. Sall. Cr. Idisti.
lib. III. Fragmm. p. 50. Fr. III, 77, 4. Liv. IX, 24, b. Fore, ut
minus infensae in custodiam urbis diurnae glutiones ac nocturnae ri-yiliae enent.
Fr. 64. fCori. p. 959. Geri. ed. mai. II, 30.; ed. min. II, 44. p. 202 , 21. Debr. IV, 99. J Priscian. IX, 10, 54. p. 468. Kr. haec
verba affert propter antiquam persecti formam solui pro solitus sum, qua Sallustius Catonis exemplo usus est; de eadem es. Pundem VIII. II, 6 l. p. 403. et Varron. de L. L. IX, 6 I. p. 233. ed. Mulier. Sequitur ut, quoniam est soleo, oporteat dici solui, ut Cato et Ennius scribunt, non, ut dicis volgus, solitus sum. De negligentia ducis alicuius, qui milites non, ut mos militias est, in subsidio collocasset, Fragmentum capiendum esse in promptu est; sed Debro Aius Vol. u. p. 468. portentosam effinxit et prorsus barbaram Verborum interpretationem. agi ratus de publicanis, qui cives Asiae vectigalibus praeter solitum morem impositis vexarent; scilicet subridis putavit esse gallicum subside, compositis autem non disserro ab impositis. Fr. 65. fCort. p. 960. Geri. ed. mai. II, 47. ed. min. II, 88.
p. 206, I. Debr. II, 8. et IV, 35. J Apud Nonium, qui XIII, 9. p.
535,2. Merc. haec aiseri, pro piratica legitur piraticae, quod praeeunte Mercerio correximus, quia abstracto vocabulo, quo vitae genus significatur, nulla societas cum navigii voce esse potest. Praeterea Pulsellio auctore vulgo post piraticae additur adiungit, quod ille in Als. Nonii codice exstare dicit; sed quum in nullo eodi eum, qui quidem collati sunt, compareat, omisimus. Νon minus perversa Debros sit est interpolatio, qui eι post adiungis intulit. Actuaria navigia, quae etiam actuariae dicebantur, Nonio auctore sunt naviculae celeres. - De pluribus altributis sine copulativa particula positis V. Granim. lal. no&tr. S. 120, 3. Additam. 2. a. aa. p. 289. De Sertorio Fragmentum intelligit Gerlachius Vol. III. p. 83; verum esse potest; sed de aliis quoque cogitari posse quis negaverit ΤFr. 66. I Deest apud Cori. , GerI. ed. mai. ei Debr. - Gseri.
228쪽
HISTORIARUM FRAGMENTA. LIB. II.
66. Parva legio sumen transducta castra dilatavit. 67. At illi, quibus res incognita erat, ruere cuncti ad portas, inconditi tendere.
d. min. II, 46. p. 202 , 23. J Fragmonium recens accedit ex Arus. cod. Gild. v. trans tacitis, p. 265. Corrupte in cod. est Parco legio. 9uod ex coniectura dedimus parva legio, incertum quidem est, sed propior dilaturit verbum aliquid habere videtur probabilitatis. Hoc enim, si quid vid O, dixit Sallustius. legionem illam, ne hostes paueitatem suam intelligorent, maiora caStra, quam pro exiguo militum numero, fecisse. cf. Liv. XXVI l, si , 2. Neque dilatari
Fr. 67. fCori. p. 962. Geri. ed. mai. II, 54. ed. min. II, 91. p. 206 , 4. Debr. IV, 96. J Serv. ad Virg. Ecl. II, 4. In plerisque codicibus est, ut vulgo in edd. legitur: at illi, quibus vires aderant, ruere cuncti ad portas, incondita tenere; duo postrema vocabula in duobus codd. leguntur incondit, tenere, in uno m- conditi temere. Ab his multum disseri, quod exstat in Ursini codice: ut illi, quibus res incogniιa era ι, ivere cuncti ad portas, incognita tendere. Haec tanta diversitas unde orta sit, ui disssei ledictu est, ita patet neutram scripturam esse inlegram, sed lamen verum per utramque ita dissu sum, ut, quid Sallustius scripserit coniectura erui possit. Iam salsum esse guibus vires aderanι quum ipsa dictio ostendit, quae ne latina quidem est, tum intelligitur ex universa Fragmenti sententia, quippe quo trepidatio in obsessa
aliqua urbe repentino m. alo vel improviso impetu orta describatur ; optime autem huic sententiae convenire verba quibita res incognita erat demonstratione non eg t. - Plurimorum codd. scri- plura ruere verissima et rei valde accommodata; ivere autem, quamquam sensu multo dolerius, litterarum apicibus vix diversum est,
et haud dubie logentis errore ortum. - Incogniιa tendere salsum esse ipse Virgilianus locus Ostendit, siquidem universa Servii explicatio et ipsum Sallustii exemplum unice ad Virgilii vocem incondita speclei; sed vitiose neutrum genus ex Virgilii loco traductum ad Sallustii verba. 9uae quum praecedentia cuncti ruere accuratius illustrent, simul intelligitur tendere, Non tenere, a Sallustio scriptum esse ; sensus enim est confusi ac Sine ordine properare. - Non minus quam in verbis eodices turbani in notatione libri; pauci tantummodo habent lib. II. Histor. : alii vitiose praebent lib. V. vel lib. VI.; in plurimis legitur in Iugurthino, quod Pulsellius scite coniecit prosectum esse ab imperitis librariis, qui Histortiarum prorsus ignari
229쪽
C. SALLUSTI CRISPI68. illo festinat subsidiis principes augere et den
69. Terror hostibus ex fiducia sui incessit. 70. Circumventi a dextera, unde serrum erat, Saxa
aut quid tale capita affligebant.
primo Historiarii in libro Catilinam, secundo Iligurtham significari
Fr. 68. I Deest apud Cori. et Gori. od mai. - d. min. lne. m. p. 239, 14. Debr. V, 30. J Eutychius ii, i . in Corp. Gramin. lal. Vol. I. p. 192. ed. Lind. haeo verha rosert propior densere verbum, raro, ut ille dicit, i sectum; cs. Tacit. Ann. II, 14, 2. Denserenι ictus, ora mucronibus quaererent, ubi v. Κies ling. 0uia Fragmentum ex secundo libro laudatur, propterea Gerlachius ad Incerut retulit. Fr. 69. I Deesi apud Cort., εἰ eri. d. mai. Qi Debr. - Geri. Dd. min. ll. 39. p. 202, 15. J Fragmonium recPns accedit ex Ariis. U. -- cenis, p. 242. Lind. h. l. non caussae sed temporis significatione positum idem sere est atque post: cs. ad Catil. IV, I. p. 22. Fr. 70. icori. p. 962. Gori. ed. mai. ll, II. ed. min. II, 7 I. p. 20Φ, 23. Debr. lI, 151. J Verba ab Arusiano v. amicius p. 2ib. Lind. sorva la, valde Obscura sunt et vix explicanda. In ling. Maii codice Ambr. si circumventi dextra; pro quo quum cod. Gud. haheat circumvenire dextera, Lindemannuς scriptum fuisse conlocitcircumventi a dextera: tum pro unde ferrum eraι, ut est in cod. Ambr. , Gud. hahel nuda ferrum erat; denique pro capstu, quod Gud. praebet, in cod. Ambr. est capiti, unde Maiu A secit capuι. Ex his scripturae diserepantiis aeque difficito ogi veram lectionem constituere, ae iustam sententiam extricare. Conticio tamen sὐrmonem esse de militibus inermibus, qui, quum fraude ita essent in angustiaK adducti, ut ab una parte iniquitate loci, ab altera ab armatis hostibus premerentur, saxis se defenderent et quovis modo sibi consulerent. Puod si verum est, verba virde ferrum erat significantunde armati instruebant sive Gi armati flabunt; quae Sententia quamquRm inΝOlenter expressa ΟΝ t. tamen eo excusatur, quod inermibus ferro instructi opponuntur. Simul ox eo, quod unde positum est, pro quo etiam tibi dici poterat . intelligitur a dextera recte a Lindemanno corrctctum esse, quia adverbia sic ibi respondent. Capitu affligebant se. hostium armalorum. -- Λlio modo Fragm. sibi emendandum videri mihi significavit Cas solius, V. D. Ralus enim non locum, ubi pugnaretur, sed homines, qui pugnarent, a Sall. describi, si e v rba scribenda Psse coniecit: eircumventi deaetera nuda
230쪽
71. Suos equites hortatus vado ira misit. 72. Ictu eorum, qui in sumine ruebant, necabantur. 73. Neque inermis ex proelio Viros quemquam
thosi positae sunt vorba, attribuli vi reserenda sunt ad demera, se . --, ae simul causSam continent, cur cireum venti saxis se de senderint. - Celerum quac nobis aliisque merito Obscura videntur, planissima et expeditissima suerunt Debrossio, qui in Hist. Rom. Vol. I. p. 636 sq. mirifiea sagacitato assecutus est, agi de Curionis expeditione Dardani ea v. supra Fr. 41. , cuius una legio, quum seditionem agilasset, et sequi ducem recusasfiet, ignominiae caussa armis ademptis in conspectu arinali exercitus xlramenta secare aesossas sacere cogeretur v. Frontin. Siralegem. IV, 1, 43.); quam ignominiam adeo aegre eos tulisse, ut Saxa caput affligeroni. uanta arte Debrossius hoc ex Sallustii verbis elicuerit , ui cognOseere possint lectores, ipsam eius interpretationem apponere iuvat: I.es legionnai res donnerent les marques du plus grand desespoir. lis domanderent d ptro plutot punis do mori; iis vovi alent se iuereux-momes. Eripironnes de si e parι ει sans armes, de la m/memam qu'on leur avais desumti quippe scripsit deaωra, Sine a, et unde ferrum abera ι , sis ramamient a terre des caulinae autres
Moses paresiles sint sis se fra utenι M ωω. Fr. 71. I ri. p. 962. Gori. ed. mai. II, 49. ed. min. II, 47. p. 202,24. Debr. II, M.J Αrus. haec habet v. transmisis, p. 265. Lind. Pro transmisit, quod est in cod. Ambr. et Gud., olim legebatur
Fr. 72. Cori. p. 962. Geri. ed. mai. II, 50. ed. min. II, 70.
p. 204, 22. Debr. II, 23.J Donatus ad Ter. Adelph. III, 2, 21. hi ς
verbis utitur, ui probet ruere verbum activam vim habere in Terentiano loco: ceteros ruerem, agerem, raperem, tunderem eι prosternerem. 9uae potestas quamquam apud comicum plana est, tamen, quum obiectum desit apud Sallustium, ruebant palius intransitivo sensu sic videtur capiendum , ut significet eum vi procedere, sive magno impetu granari; cs. Tacit, An n. VI, 35, 1. Variae hinc bellanuum species, quum Sarmat , Omi o arcu, contis gladiisque ruerenι. - De quanam pugna haec verba intelligenda sint, prorsus Obscur . Gerlachius tamen scii rem in aliquo certamine Metelli cum Sertorio laetam esse; quod quibus argumentis probel, ipse viderit.
Fr. 73. I ri. p. 959. Geri. ed. mai. II, 31. ed. min. Il, 4b. p. 202, 22. Debr. II, 125. I Priscian. X, 3, 19. Vol. I. p. 486. ed. Κr. hoc loco utitur, ut parii et pii formam agnoturus probet; es. Diomed.