장음표시 사용
251쪽
C. SALLUSTI CRIS piin summo Antonius, et infra Scriba Sertori Versius; et alter scriba MaecenaS in imo, medius inter Tarquitium ei dominum Perpernam.
4. Hunc igitur redarguit Tarquitius.
Hist. Rom. Vol. I. p. M.; iidemque, quum P0Slea ad Sertorium transiissent, Romae proscripti fuerant. - -- non ultra notus est; Livio auctore Epit. XCVI. ei praenomen erat Manius, pro quo Plutareh. in Sertor. c. 26. habet Μαλλιος. - Scribae Sertorii Versius et Maecenas haud dubie intelligendi sunt quaestorii, quorum prat rationes publicas in tabulas referre; es. Cic. in Verr. Ill. 79. 182 sqq. et Reiniuin in Pauli Eneyclop. Reali Vol. VI. p. 876sqq. - Dominum, i. e. convivii exhibitorem; es. Petron. Satyr. c. 34. 5. Laudatus propter elesta tiris dominus. Fr. 4. fCort. p. 1006. Geri. ed. mai. Inc. 81. Od. min. III, 22. p. 216, 26. liebr. IV, 25.J Donat. ad Ter. Adelph. III. 2. I 6. non indicato libro, unde desumpsit; sed Tarquitii nomen galis probabili documento est eo loco lecta suisse, ubi auctor de coniuratis contra priorium egit. Sed quem arguerit Τarquitius, aut qua de re, et utrum ante patratam caedem, an inter conVi Vium lanestum, an poςlintorseelum Sertorium id socorit, decerni n pes i. Celerum nomon viri apud Donatum cyrrupte iis tur Tarquinus, quod iam
Fr. b. I Ort. p. 1009. i eri. ed. mai. Ine. 165. Od. min. III, 21. p. 216. M. Debr. lV. M.J Verba, quac leguntur apud Λeron. ad lorat. Epp. II, 2. 72. Aine libri nola, non Obseuram haboni sententiae, unde locus pendet iis assignandus, OxplicationOm. 0uippo agitur do Porporna post caedem Sertorii in Pompeii polestalem in id nis; es. . ppian. D. C. I, 115. IIερπέννας - - πιστω
ἰδίων ως αυθέντην Σερτωρίου. Igitur cognoscit, si rem spectas,ost in fruticeto Iasentem animadvertit. - Redemptorem Acro adllor. l. l. cursim publici intelligit et animalium praebendorum, quod in Horatii quidem verba quadrai, sed a Sallu lii loco alienum videtur, ubi in universum intelligendus ost, qui Paria utensilia Gercitui procuranda pro pacis mercede suscepit, pin Lios rant. Festo enim auctore, Corp. Grammati. Lall. Vol. II. p. 226. Lind. , redemptores dicti, qui quid conduxerunt praebendum utendumque.
252쪽
HISTORIARUM FRAGMENTA. LIB. III.
5. Εi Perpernam sorte cognoscii mulio redemptoris. 6. Sed Pompeius a prima adulescentia Sermone fautorum similem sore se credens Alexandro regi faciaconsultaque eiuS quidem aemulatuS erat.
p. 216, I 2. Debr. V, 76.l Apud Nouium t V, 13. p. 239, 4. Mere.
verba in omnibus codd. sic exstant, ut edidimus; editiones lamon omnes tum Nonii, lum Sallustii pro aemulatira habent aemuhu, non aliam ob caussam, quam quia totus 1 onii articulus aemulus adiectivum pro lemmate habel. Sod qui Νonium vel obit 'r cognitum
habent, omneΚ sciunt quam Ma 'pe apud eum letia mali si articulorum elocutionum Θxempla non accurate reΝpondeant; quare non magis
ossondere potest, quod hic, ubi non do constructione, sed de significatu agiliar, aemulus t 'minati subiicitur aemulatus, quam quod in proximo articulo argutum illustratur verbo argummini, aut p. 244, 12. lemma accommodulum i ero omnia exempla ex verbo finito habet. 0ui nihilominus aemulus amplectuntur, frustra nituntur altero Νonii loco IX, 18. p. 502. 1. Merc. , ubi, quum t mma habeatur: accusativus pro genitivo, ut exemplum assertur is Sall. llist. lib. III. sed Pompeius a prima adulescentia sermone faviorum similem fore se crederis Aleaeandro regi. Milicet frustra quaeris aecusativum pro genitivo positum, cuius structurae illustrandae causga Sallustiana verba allata videntur. Sod quam medelam huic defeetui adhibuit Mercerius, ut ex Carrionis coniectura excidisse censeret acis consulisque eius guidem aemulus erat, valde inconsulta Psi. Νon magis o nim hic aliquid excidit, atque innumeris aliis loeis, quibus vel sententia abrupta est. vel elocutionis exempla a lemmate sunt alienissima, ne dicam inepti μου ima et ratione prorsus destituta. - Alexandro Pompeium et comparatum suis e pl ipsum
voluisse similem videri etiam Plutarchus tradit in Pomp. e. I. Ἐνδέ τις αναστολη--μης ατρέμα και τιον περὶ τα ο ' αδγροτης του προσωπου ποι - μαλλον λεγομένν/ η φαινομένην Ομψοπα προς τὸς Ἀλεξάνδρου του βασιλέος εἰκονας. αι κώτου-sue πολλῶν ἐν συνεπιπεροντων -κ ἔφυγεν o Πομπηῖος, ωστε καὶ χλευαζοντας αυτον ἐνίους ηδη MYtiis Αλέξανδρου. Id. ib. e. 46. Ἐλικία δε τοτε ηυ se. quum ex Asia triumpharet , ως οἱ μὲν κ ατα παντα τω υ λεξάνδ ρω παραβάλλοντες αυτ ον καὶ προσβιβάζοντες αξ ιουσι, νεωτερος τῶν τριάκοντα καὶ
τετταρα re ἐτων. 0uae res Sallustium impulerit, ut famigoratae Pompeii eum Aloxandro similitudinis menticinem saceret, ObScurum .est; sed eam non nimis honorificam fuisse oslcndit ipsa verborum ei n- rmatio, quae in v dosi omissa non tam laudem, quam vitupe-
253쪽
C. SALLUNTI CRIMIT. Parie consumpta relicua eadaverum ad diuturni
rium Pompeii suisse coniicere iubet. In re incerta putaverim inglorium et parum honestum belli Sertoriani finein, quo Pompeius lamen ut spisndidissimo gloriabatur, Sallustio eius vanitatem perstringendi materiem praebuisse. Possit lamen etiam eogitari do Sertorii litteris, quas Pompeius, a Perperna sibi oblatas, quo animi magnitudinis speciem sibi adderet, non lectas combussit; cs. Plui. in
Pomp. c. 20, extr. O Περπέννας των Σερτωρίου γέρρομπτων γMγωνιος κυριος ἐδείκνυεν μιστολας τῶν ἐν Ῥώμη δυνατ-των ἄνδρῶν, G τα παροντα πινῆσαι μυλυμνοι πραγματα καὶ ταστῆμαι την πολιτείαν ἐκπιλουν τον Σερτώριον εἰς Ιταλίαν. συν οΠομπι ως μυτα, μη μίζονας αναστρον των πεπαυμένων πι λέ Mori τόν τε IDρπένναν ανεῖλε καὶ τας μιστολας ουδ αναγνους κατενα - σεν. Id. in Sert. c. 27. Tας μὲν ἐπι στολας ἐκείνας καὶ τα
συ τε ἐάσας ἔτερον ' αυτον δὲ τὸν LDραένναν κατα ταχος ανεῖλε ενο- βχὶθεὶς τῶν ονοματων ἐξενεχθέντων προς τινaς, αποστασεις καὶ ταραχαὶ γένωνται. Appian. B. C. l, III. Fr. 7. fCorti l . 963. Geri. ed. mai. III, 10. Ed. min. III, M.
p. 223, 27. Debr. II, 93. IV, 79.J Priscian. X, 9, 57. p. 514. Kr. Ad
eundem locum respexit etiam Diomedes p. 372. Pulsuiu, sed memoriter valde variatum sic refert: ditisu autem usus rempuia cadavera pallere: unde palet etiam salsum esse, iluod verba ex guaris libro laudat. Ad Calaguritanos haec speclare multorum scriptorum leslimonio comprobatur; cs. Valer. Max. VI l. 6, 3. exter. Caluguri lani, quo persereransius interempti Serων ii cmeribus obstinonem Cn. Pompeii fruatrantes Mem praestarent, quia nullum iam aliud in urbe eorum supererat animal, vaores suas natosque ad usum nefaritie dapis verterunt. 9uoque diutius armcita iuvenιus viscera sua pisceribus suis aleret, infelices cadaverum reliquias salire non dubitavit. Oros. U. 23. Civitatibus cunctis ultro ac sine mora per deditionem receptis iliaue tiantum reinum , Me οι Gama et Calaguris, gurarum Uaetimam Pompeius evertis, lassurim Afranius iusti obsidione confectum atque ad infames escas miseranda inopia coactiam ultima ciaede incendioque delerit. Flor. III, 22. s. In Romanam Mem venere urbes Examra et in fame nihil non expertu Calas uris. Strab. III. p. 161. Sallere pro sutire veteres dixisse Priscianus pariter atque Diomedest l. ll. idonois exemplis demonstrant. - biter monemus, quod Carrio libro IV. II. Cori. p. 981. Exhibet Fragmentum reliquia cadaveru salua, do quo Ger luchi ii K V l. lls. p. loo. in tr dibiliter nu-
254쪽
. CAP. I l. Bellum uitliridaticum. Mithridatis ad Sertorium legalio de medere. - Εius apparatus belli. - Cyziei obsidio ae sortissima deleasio. Pestis iii Mithridatis exercitu. - Luculli expeditiones tu Bith Inia. Mithridates tu Pontum se recipit; eum Lucullus sequitur. - M. Cottae cum Q. Oppio dissensio. - Ponti, i. e. maris Pontici et circumiaeeutium terrarum ae populorum descriptio. Fr. 8 - b3. fAnui 73 - Tl. a. Chr. u.J
8. Eum atque Metrophanem senatus magna indu- iSiria perquirebat, quum per tot scaphas, quas ad Ostia cum paucis sidis percontatum mi Serant. I u
gatur, a Carrione ex Diomede esse Psilutum, et Fragmentorum
Fr. 8. fCori. p. 967. Geri. ed. mai. III, 17. ed. ni in . III, 36. p. 217, 19. Debr. III, 12.l Νon. Xli I, II. p. 535, 8. Mere. De legatione Mithridatis ad Sertorium do foedere ineundo a. 74. a. Chr. n. A missa v. F r. lLIS hoc Fragmento agi, Metrophanis commemoratio indiem es ἔ qum x fidissimis sis ducibus es. Appian. Mithr. c. 29. Oros. VI, 2, med. Isitar. II, II, s. p. 75. Lind. eam legalionem una cum L. Magio et L. Fannio Suscepisse putandus est. De re ipsa v. Plutarch. in Sertor. e. 23. Πεμπει δε πρέσβεις ο Μιθρι
κας. In Dianio eos, quod erat promontorium arduum eum urbe et templo Dianae, convenisse Sertorium palei ex Cic. in Verr. I, 34, 87. Verres myoparonem pulcherrimum L. Magio vi L. Fannis vendidit. me illi nurimo ad omnes populi romani hostes usque a Dianio, quod in His anici est, ad Sinopam, quae in Purim est, navigaverunt. - Seniatus non est Romanus, sed quem istic Ma ex Suorum numero composuerat; U. Appian. B. C. I, 108. Περμώνυμος
δὲ ἄν ἐπὶ τολμη μυλην κατέλεξεν ἐκ τῶν συνοντων οἱ φίλων τρι- κοσίους ' καὶ τηνδε ἔλεγεν εἶναι Ῥωμαίων βουλὴν, καὶ ἐς υήριν iἐκείνης συγκλητον ἐκαλει. De eo ad legatos Mithridatis audiendos bconvocato v. Plutarch. l. l. 'Aθρ σαντος δὲ Σερτωρίου βουλην, τὶν συγκλητον ωνομαζε, καὶ τῶν ἄλλων δέχωθαι τας προκλήσεις καὶ πωτῶν κελε--ων - ουκ ὴνέσχετο ο Σερτωριος. Appiun. Ilithr. c. 68. p. 7 2. Schw. 'O μὲν δὴ ζψe. Miuiridates ν ἐς τον Σερ-
255쪽
9. illi tertio mense pervenere in Pontum multo celerius spe Mithridatis. 10. Ingens ipse virium atque animi. 11. Equis ei armis decoribus cultus.
του συγκὶ τον παραγαγων - συνετίθετο τω, Ree quali qualia in universum satis plana sunt, singula tamen abrupta senisentia obscuritato laborant. Coniectura si qui Q lentandum est, Sallustius huc videtur narra so, Sertorii senatum, ae cepto nuncio togatos Mithridati A ad votii qu, diutius illis morantibuS, Summu eos cura pei quiri itississe, missis, qui rei utare Pot tui V i cinum omnia specularentum ol vestigarent. Duae sequuntur verbu quusu per tot seraphiis -- miserant. haud dubie caussam continentiam industriae pervo ligationis; quare quae desunt, si e sere SuP plenda videntur: quum per tot scaphas, quas ad Ostia cum pauci S iidis percontatum mi sorant, illi nus piam visi et in Pent, rasent. Ostia contra consuetudinem plurali dictum pro OS'Dn ;ies. , ,rg.
Aen. I, 400. Humi aliter puppesque turae pubesque tuorum Auι portum tenet, aut pleno subit os lia velo. - P contatum seris Simus Pro percunctatum, quod in edd. ost; v. ad Catil. e. 2. ιSerunι per s nesin refertur ad senatus; es. ad Iug. XV, 1. P. ΗΛ. Iugurtham a senatu petere, ne se alium putarent, ac Numunitae cognitus esset. ib. XXVlli, 2 . m ori Fr. 9. Cort. p. 998. Gori. ed. mai. lne. 4. ed. min. Iu, m. p. 223, 18. Debr. III, 116. J Verba sino libri indicio leguntur apud Arus. v. cuius, p. 221. ed. Lind. Pro illi in cod. Ambr. et Gud. est illa, quod editores duduni correxerunt. duumquam incertum est, de quibus auctor loquatur, haud incommode lamen cogitari potest de reditu legatorum Mithridatis ad Sertorium sociotatis belli incun- dae caussa missorum; v. Fr. praeeod. Im igitur sunt legati ipsi cum I M. Mario, quem Sortori iis regi peritum belli ducem mi Grat; ei. Plulareh. in tale uti. P8, med. e. II, cxtr.; in Sertor c. m. ninu. Oros. VI, 2, med. Appian. Mithr. c. 68, qui salso eum Μαρκον Ουαριον nominat. Debros si iis . quem sequitur Geri. III. p. 117. verba de Lucullo intelligit. eum exercitu in Pontum progr di ni P cui SentPH-liae illi pili ratis et mi morala Mithridati fi Vcs prorsus Obstat. Fr. 10. IColl. p. 978. Gori. ed. mal. ill, 28. ed. min. uti M. D. 224. 3. Debr. II, 52.J Arus. v. ingens. p. 236. Lind. De Mithridate haee dicta osso vix dubilare sinit libri II l, unde desumpta
Aunt, comm moralio. Milicet videntur vyrba suisqP in deseriptione apparatu' bellici. qi iam X allu liuq rorum se Atarum narrationi praemisit. Uuare risium de copiarum magnitudinΘ, iiDii de corpori, rin
256쪽
u ISTORIARUM FRAGMΕΝTΛ. LIB. III.
12. Curribus salcatis fusos esse antiquos Lisius es Solluuius d13. Serum enim bellum in angustiis suturum.
Fr. II. l ri. p. 963. Geri. ed. mai. IlI, 7. ed. min. III, M. p. 223, 23. Debr. I, 32.J Haec quoque Verba. a Prisciano VI, 9, 47. p. 250. Κ r. laudata, ad eandem rem spectant. ut Fr. 10. Abruptior sontentia aliquantum lucis accipit yx Plutarch. Luculi. c. 7, ira sed .
Aφελων ὁ Μιθριδάτης οπλων διαχρυσων καὶ διαλί-
θοον κατασκευας, ως λάφυρα των κρατουντων, ουκ αλκήν τινατων κεκτημένων ὐντα, ξψπὶ ἐλαυνετο Ρωμαικα καὶ θυρεους ἐμβριθεῖς ἐπηγνυτο, καὶ γεγυμνασμένους μῶλλον ἡ κεκοσμη μένους/θροιζεν rππους. Plutarcho is itur duce Sallustium
hoe dixis9o conii ias: Mithridates, eui inutilis vid obatur exorcitus armis et equis decoribus cultus, gladios romanos scillaque gravia fabricabalur, equos quo magis exercitatos quam ornatos comparabat. Fr. 12. fCOrt. p. 1011. Geri. ed. mai Inc. 209. ed. min. IV, 56.
p. 229, 10. Debr. V. 28.J Ex Servio, qui haec ad Virg. Aen. I, 480. sine libri indicio affori, hoc tantummodo intelligitur, Sallustium alicubi do curribus fulciatis dixisse, id quod tostatur pliam Sehol. ad Stal. Thob. X, b 4. o Hoc genus arinorum pliam Sallustius do scribit. Eius rei commemoratio ut aporte in bello Mithridati eo laeta est, ita non liquet tortione libro an quarto saeta sit, nam uirum tuo potuit fieri. Sed ut hie verba sexhiberemus, secimuq permoti loco Plutarchi ad Fr. II. allati, ubi de apparatu Mithridatiqbellieo hape leguntur: ἡθροιζεν πιζων μυριάδας δώδεκα κατεσκευασμένων εἰς φαλαγγα Ῥωμαικην, -τεις δὲ προς μυριοις ἐξακισχιλίους, ἄνευ των δρεπανηφορων τεθρίππων ' ταυτα δ' ἡν ε κατον.
Fr. 13. Cori. p. 998. Geri. ed. mai. Inc. 3. d. min. Ine. 7. p. 237, 5. Debr. IV, 56.J Ita, sine libri nota, Serv. ad Virg. Aen. V. M . ei XII, 864. , sed h. l. omiςsa enim particula. Eadem Philargyrius ex libro XII, qui numerus apprie ex III corruptus si, minus Reeurate sic affert ad Georg. IV, I . serum bellum in an stis fore. Puoniam luna oratio obliqua tum enim particula prodii haec verba in argumentalion aliqua suis Ap posita, ea coniicio sermonem eorum Contentum fuisse, qui Lue ulli moram, initio belli eonsulto inllam, Vi lupo raroni. cf. Plutarch. in Luculi. c
257쪽
C. SALLUSTI CRISPI M. Nam terita tunc erat, et sublima nebula coelum
IS. Ad CSeticum perrexit firmatus anum.
i αγα-Hoυντων κ. z. L Sensuq igitur verborum hie ost: Oeobant Luculli consilium improbantes proporandum sesso neque oecasion in rei bene gerendae praetori uillondam; prolatatum enim bellum in angustii , i. e. difflcilius et periculosius futurum. Falsum esse quod Sprvius serum explicat Philaro rius mu um, per se patet: multo Limen perversior Gerlachii explicatio, qui Vol. III. p. II7. ante latus Servium et Philargyr. l. i. serum dieit frustra sigis Mare, lepidi, sime simul pro voeans ad illud, quod in prover-hio est, sero Sumunt Phryges' Infelicissima oliam Debrossit sonten-lia, qui Fragmentulit ad bellum Spartacium roserens in angustiis proprie de angustiis Brulti rum ei silvae Silao capit. Fr. 14. ri. p. 967. Geri. ed. mai. III, 20. ed. min. III, 88. p. 224. 2. Debr. I, 59. II, 69. Ili, P. t II. 137.J Non. Vill. 45. p. 489. 8. Mere. Pro tertia, quod plerique eodd. tenent, in nonnullis Νonii pdd. logitur tetra, in alii Μ ι rnu, in cod. I linii Thracia, undesis conisecii Thras ius. Uuae Omnia G rlachius Vol. III. p. 91. merito corrupta iudicans ipse lamen, quagi nihil hic obscurum essol, de Fragmonii sensu alium tenuit sil ullum. - Ad voeem tertia supplemnia, ut sit tertiuη di A lunae rurhus apparontis, quae lenui tantum lueo initium noetis illustrat; de quo usu noctos ab interlunio numerandi es. Neheirer. ad Iul. ibseq. c. III. Plin. H. N. II, 13. Certum est solis defectum nonnisi novissima primare fleri luna. id. ib. II, 97. Aestus itidem stiatio in mense consistit, septima, octava nonaque Iuna. adde Benilei. ad Lucan. Phars. Ι. 218. I Otum Fragmentum autem capiendum de nocturna ei clandestina Mithridatis pro incliona contra Cyzicum, quod suadet loeus de ea ro planissi
δυσφανῆ καὶ νοτεραν ἔχων ἐκίνει καὶ φθανει--λεως αντικρυς - ημέρα περὶ το τῆς Αδραστείας ορος Ηρωσας την δυναμιν. 9uod fit coni et tura noμ non fallit, Sallustius his vorbis cauSsam allulii, cur illa prosectio Lucullum laterpl. Fr. Ib. scori. p. 978. Geri. ed. mai. III, 24. Dd. min. III, 53. p. 218, 24. Deest ap. Debr.J Verba, quae leguntur apud Arus. S. V. βrmarus, p. 23 2. ed. Lind. , de Luculli ilinoro ad Cyzicum intelligondae s8o in promptu est. Fr. 16. finiri. p. 10l0. Ger t. p. . mai. In . I98. Od. min. Ii C. 83. p. 240, 2. Debr. l, 95. ll, Iob. III, 36. J Nerviuq ad Virg. Λon.
258쪽
17. Castrisque collatis, pugna innien ingenio loci se
XI, 421. hace ussori, gensum magis illiam ipsa Verba auelorifi seculus. Eadem sere habet Isidoruς XVII, 2. I. p. 56 I. si Xon est aut 'm iucunda Vietoria, quae per immensa detrimenia contingit. Et hoc pril. quod laudat SallustiuΜ, duces victoriam incruento exercitu deportasse. Uui quum aperte exserit , rit Servium, Θam verborum sormam, quam ille praebet, exhibendam duximus. Νeque dubium Psi, quin victorium reportare, quod Serv. habet, reelius dicatur, quam δε- portare, quippe quod de iis maxime uSurpetur, quae ex provincia vel aliena i rra quasi abduela domum reseruntur; unde bene hubseli portare exercitum victorem, triumphum, ylarium, sed non item m-ctoriam, quippe qua quis in ipso linili loco poliatur. Sallustius ut duces laudaret incruento exercitu victoriam reporiani , Luculli impulsus est egregia ruulandi arte ci consilio, quo ille uitliridalom apud Cyzicum sino iusta pugna ita fregit, ut graviorem clud ut nunquam passus sit, idque multis seriptorum leΑtimoniis celebratur. us. Plul.
in Lucull. e. 9, in. O Aουκουλλος α - σε μεν ουκ ἐμπισων ασυντακτος εἰς τους πολεμίους, δε τὸν στρατον περὶ την Θρακίαν λεγομένην κωμην ἐν τοπω κατα τῶν odων αραστα πεφυκου κGὶ των χωρων, αφ ων καὶ δἰ ων αναγκαῖον σιν τοῖς Μιθριδατικῶς ταἐπιτηdεια φοιταν. Λαγ καὶ περιλαβων τη διανοψ το μέλλον ουκαπεκρυψατο τους στρατιωτας, αλλ' αμα τω θέσθαι το στρατοπεδον καὶ ino των 4γων γενέσθαι συναγαγων αυτους ἐμεγαληγοροεν, ως ο λέγων ἡμερων αναιμωτὶ to νικημα παρα- δωσων αυτοῖς. Appian. Mithr. c. 72, in. Λἰ αυτομολων ἐπι
πολεμίους αυτίκα. Uros. VI, 2, sex tr. Apud Cyzicum Luculius incruento mi Iite spectator cladis alienae novum senus vi cloriae adepιus est. Haec quamquam salis curta Videntur, tamen Ger laetiti sagacitas Vol. III. p. 145. assecuta est Sallustium haec dixisse, quum de Bruto loqueretur, quem Pompeius Mutina obfossum nullo proelio coimuisso ad deditionem compelleret. Fr. 17. Cori. p. 978. Geri. Od. mai. III, 31. ed. in in . III, 91. P, 22 , 5. Debr. t V, G.J Non. IV, 235. P. 323, 2. ed. Merc. Stramnferre. pro quo froquentius etiam dicitur custra catims coni re, est castra propct inter se collocaro set hosti Qxadversum Ponere; es. HerZος. ad Cases. B. G. Vt II, 9. Drakon h. ad Liv. X, 32, 5. luod
259쪽
C. SALLUSTI CRISPI18. Atque edita undique tribus tamen cum muri Set magnis turribuS. 19. Quem trans stagnum omnis usque ad numen. 20. Duos quam maxumos uiris levi tabulae subi
quamquam eliam alibi fieri potuit, tamen salis constat tactum esse in CSZiei obsidione, quum Mithridati A castris Lucullus sua circumdedisset. Neque rolicua verba non convseniunt. Lucullus enim quum Superiorem locum len Pret, Pugnaque abstinendum statui SKet, non
poterat a Mithridate ad pugnanduna cogi, ingenio loci proelium prohibsentΘ; es. Appian. Mithr. c. 72, exlr. O Μιθριδάτης περιεῖδε Romάους διά στενου παι ὁ οντας ἀδεως, καὶ ἐπιτειχιζοντας αυτ ιο μέγα ορος. - κρατουντες αυτοὶ μεν Oπισθεν ἔμελλον
αγοραν αδεῶς ἐπάξεσθαι, Μιθριδάτνὶν δὲ και ορεσι καὶ
ποταμοις ωτοκλείσειν των κατci γῆν απάντων, - ου τε βιαζεσθαι δυνάμενον ἔτι Aου κουλλο ν ὐπο-δυσχωρίας. - Devi vocis inuenio cs. ad Fr. II, 50, 9. Ur. I 8. fCort. p. 1005. Ger l. ed. m i. Ine. 69. ed. min. IV, 66. p. 229, 2 . Debr. V, 63.J Verba, quae leguntur apud Donat. ad Ter . Andr. I, I, 67., ad eandem rem pertinere, quam Fragm. Praecedens, haud absono coniicias. Nam quum Lucullus montem Mi uiridatis castris imminentem magni, operibus munissse l. hoc ipsum huius Fragmenti vprbis significatum fuisse puto, quamquam in abrupta structura difficillinui in ost, quae Orationis forma suerit, expedir . Tamen Donatus l. l. moriet ita positum esse, ut reseratur ad pra cedentem concessivam sontentiam omissa particula concessiva. d P quo usu U. an
nota l. ad lug. c. LV, I. p. 303. ct supra ad Fr. I, 4b, 18. Fr. 19. Cort. p. 1008. Geri. ed. mai. Inc. 121. ed. min. Ine. 36. p. 238. 4. D br. ill , 52. III, 131.J Verba, quae attulit Philargyr. ad Virg. Georg. IV, 293. , admodum sunt Obscura. Νihilominu Aex stagni comm moraticino coniici possc videtur ad Cyetiei obsidionem pertinuiqse, collato Apitiano Mithr. c. 72, exlr. Hλλον οἱ
κλείσειν των κατα γῆν απαντων.
Fr. 20. ICOri. p. 967. Guri. ed. mai. III, 18. Dd. min. III, M. p. 219, 3. Debr. Ill, 34.J Νon. II, 899. p. 186, 14. ed. Morc. De
Lucullo agi Cyzicenos de adventu suo corii ores faciente clarissimo patet ex Frontino, Floro et Orosio, qui eandem rem ita narrant, ut, quin OmneK ex Sallustio hauserint, dubitari nequeal. cf. Frontin. Strateg. III, 13, 6. L. Lucullus cyzicenos obsessos a Miraridate υι- certisres adreritus sui faceret, quum praesidiis hostium teneretur m . troitus urbis. qui unus et angiDtrux ponse modico ingruum continenti iuvit, militem e suis sciolum nandi et nuutiae tirlis peritum iussu
260쪽
ΗISTORIARUM FRAGMENTA. LIB. III.
213cii, clua Super omni corpore qui eius invicem inacto pede quasi gubernator existeret. Ea inter molem at pie insulam mari vitabundus classem hostium ad oppidum pervenit.
21. Unde pons in Oppidum pertinens explicatur.
insidenaem duobus inflatis utribus litteras insutas habentibus, quos ab inferiore parte duabus regulis inter se distantibus commiserat, ire septem millium passuum traiecrum. Puod ita perite gregesis fecit, ut cruribus velut gubernaculis dimissis c ιrsum dirigeret, eι pro I visentes, φιi in statione eranι, marinae specie belluae deciperet. Flor. III b. 16. Fiduciam oppidanis resistendi nunsius fecit, docens adventare Lucullum: qui horribile di lut) per medias hostium nraves utre suspensus eι pedibus iter adstubemans videntibus pro tu quasi marinapistriae evaserat. 0roq. VI, 2. in ed. Luctulus ad Cyzicenos, ut bono animo essenι, nuncium misit unum ea militibus nandi peruum, qui Mus utribus suspensus, mediam ipse regulam tenens plantisque subremigans septem millia passuum transmeavit. - Pro qua super in pistrisque codd. est quam super, quod correxii Carrio. - Protracto pede in aliis codd. si tracto pedes, in aliis tracto pedis, inodd. lum Nonii luin Sall. tractu pedis, quod salsum esse evincit invicem vox, quippe quae cum Substantivo nequeat coniungi, sed necessario verbum requirit. Veram scripturam praebent codd. Par. r. φ. - Pro molem atque codd. teneni molem quae, Paris. σ. molemque. Iloe quoquo corroclum a Carrione. - Vitabun S, quod plerumque ut celera eiusdsem terminationis vocabula adiectivi vim
habet v. ad Iug. c. XXXVIII, 1. p. 217. . Sallustius insolenter participii instar usurpavit obiecto addito; cs. Liv. XXV, 13, 4. Hanno vitabundus castra hostium consulesque loco edito castra posuit. Sisenna His l. IV. apud Geli. XI, 15. Vel t. His l. Fragm. ed. Frolsch. p. 479. n. 59. Populabundus afros ad oppidum pervenit. - Celerum Gerlachius in ed. min. perversissima interpunctione grammaticam lolius Fragmenti rationem incredibiliter corrupit. Semicolo senim post sisiecit posito et puncto post exisseret in eo inmamulato portontosa existit enunciationum inter se ratio, eo turpior facta, quod V. D. ex lubidine codicum scripturam ea inter molem mutavit in el inter molem. Fr. 21. I Cori. p. 1002. Geri. ed. mai. Ine. 19. ed. min. III, 58.
p. 219, II. Debr. III, 31. lII, 43.J Fragmentum, Olim Incertis annumeratum, Arias. pertinens, p. 256. Lind. , ex III. laudat. Non improbabilis est Gerlachii sententia Vol. III. p. 123. , his verbis agi de
machina bellica a Mithridate in obsidione Crgici instituta, ut ex Duilirco by Cooste