Historiarum fragmenta

51쪽

3. Fannio veritatem l radidit Salius sJ.

4. Recens scripsit.

genus lotamque sero orationis consormalionem et colorem imitatum esse quae sunt Verba Linkeri l. l. p. 30. , res notissima est saepe que et ab auctoribus veteribus testala, et ab iniquis eius vituperatoribus exagitata; cs. Sueton. de illustr. grainmal. c. Ib. Id. in Delaviano e. M., extr. SQ d ut laudavit Catonis dicendi genus, ita minus eum probassct videtur a Veritate incorruptoque de rebus et personis iudicio, id quod patet ex Fr. seq., et suspicali sumus ad Fr. Inc. 42. , ubi V.Fr. 3. Cori. p. 933. Geri. ed. mai. Omissum; Dd. min. I, 4.

p. 182, 5. Debr. I, 5. J Ex brevi hoe fragmento, quod est apud Vi-eiorinum in Cic. Rhetor. p. 57, 34 Urellis magis cognoscitur quid Sallustius dixerit, quam guomodo; constructio verborum enim pendet ex tradidisset verbo, quod Victorini est. Malo igitur Cortius eum prioribus editoribus scripsit Fannius vere; male etiam Debrossius Fannius vero veritasem. De Fannio, qui aequalis suil Scipionis Asrieani Minoris, Laelii gener, et praetor a. I M. a. Chr. n. , es. Cie. Brut. c. 26, 101. Eius omnis in dicendo facultas ea historia ipsius non ineleganter scriptu perspici potest, ενιae neque nimis est imitans, nequ perfecte diserta. In magno honore sui se eius historiam intelligitureliam ex eo, quod M. Brutus ei in in epitomen redegit teste Cicerone

182, 7. Debr. I, 8.J Apud Charis. II, 14. 198. p. 120. Lindem. 192.

Pulseli.) tantummodo exstat recens X crip. 9uod quum Pulsellius explesset scripsi, Sallustii editores bona fide eum spe uti perversissimas explicationes prodiderunt. Debrossius enim auctorem con- set in praelatione Historiarum his verbis respicere ad priora sua opera de Catilinae coniuratione et de Iugurthino bello; Gorlachius autem Vol. III. p. 73. Sallustium ait, in praefationo veritalis Atudium professum, addidisse, verilalem minus a so innecti potuisse, quod rerum, quas descripserit, aequalis fuerit quae setilentiae quot verba, tot sere habent ineptias. Uuie unque enim nexus sententiarum suil, simplex observatio temporum ostendit recens scripsi non esse Sallustii, quippe qui, quum M. a. Ch. n. anno natuR Esset et ante annum 40 a. Chr. n. probabiliter non ad Historias componondas accederet, se res Rb anno 78 usque ad 67 gestas recentem seripsisse nullo pacto dicere poterat. Nihilominus haec verba in praelatione suisse videntur, sed de alio homine alioque opere dicia; quam ob rem non scripSi, sed scripsit legendum csi. Puo loco enim auctor de prioribus egit rerum scriptoribus, ei quid cuique peculiare esset exposuit, de aliquo etiam hoc pronunciavit, recentem eum

52쪽

HISTORIARUM FRAGMENTA. LIB. I.

5. Nos in tanta doctissumorum hominum copia. 6. Neque me divorsa pari in civilibus armis movit

scripsisse, id vel ad laudem vel ad vituperium reserens; utrumque enim fieri potest. Εum coniicio fuisse Sisennam, qui, quum anno 67. a. Chr. n. mortuus v. Dion. Cass. XXXVI, 2. p. 87. Reim. aliquot annis ante his loriam belli Marsici et civilis Rullani odidisset v. Cie. de Legg. I, 2, 7. Brul. c. 64 , 228. Ellendi. in Eloq. rom. hist. S. 44. p. IIo. ed. II. ed. Linker. de sali. Hist. Prooem. p. 12.ei 19. 3. sane dici poterat illas res recens scripsisse. 0uodsi repulaveris Sallustium in Iug. c. XCV, 2. sic do eo Iudicasse: o L. Sisenna optume et diligenti sumo omnium, qui eas ii. e. Sullae) res dixere, persecutus, Iutrum mihi libero ore locutita ridetur, eius rei caussam fortasse hanc reperisse sibi visus est, quod ille res recens scripsera. Fr. b. fCori. p. 933. Geri. ed. mai. I, 3. ed. min. I, 5. p. 182, 6. Debr. l, 6.J Verba sine libri nota bis exstant apud Servium, ad Virc. Λ n. II, 89. ubi omissum ost hominum, et ad m, 2l3.; salis probabiliter lamen Carrio libri primi esse iudicavit, quρm ceteri h diloros seculi sunt omnes. Νam quum Sallustius priores rerum scriptores reconsuisset, et quod cuiusque esset ingenium, exposuissei v. Fr. I, 2 - 4), quas ipse rationes operis sui ineundas putaverit explicasse vidPlur. Fr. 6. fCort. p. 933. Gert. ed. mai. I, 4. ed. min. I, 7. p. 182, 7. Debr. I, 3.J Arusian. p. 248. ed. Lindem. Divorsam partem significare adrorsam vel contrariam iam a Wassio et Cortio observatum est; contulerunt illi Sueton. de illustr. gram m. c. δε- terrogatus a Varrone diversae partis advocam id. Vil. Caes. c. 20, ex tr. In universos diversae factionis induxu rauisum praemiis. es. ad Calii. c. V, 8. et Bolliciteri Lex. Tacit. p. 161. Celerum divorsa pars in civilibus armis non significal Pompeianos, quibus Sallustius, quum ad rempublicam accessisset, adversabalur, Caesaris partes seculus silla enim tempora in Historiis non allisit), sed intelligendae sunt priorum temporum contentiones civiles, non iis

consiliis atque studiis gestae, quae Sallustio probabantur. Qui quum nobilitatis potentiae infestissimus ab eorum partibus staret, qui plebis libertati studerent, divorsa parte in civilibus armis significat eos, quicunque ei ipsius aetate et priore tempore, plebis libertate armis loppressa, immodicam optimatium polentiam malis artibus augere conati sunt. Verborum sensus igitur hic ost: Eliam ubi de iis mihi

agendum est, qui in bellis civilibus factionis nobilium fuerunt mihi

53쪽

CAP. II. Breviter stipia r petillir, iiiii bufi contentionibus ile libet tale et de dominatione respublica roninna agitatu fuerit.

7. Nam a primordio urbis : id hellum Persi Maced

nicum.

8. Nobis primae dissensiones vitio humani ingeni

in viqissimae, lamen ea res no quo a vero p rspieiendo nio avoeavit, ii quo obstabit, quominus, quid ubi qu vorum Rit, apertam. Fr. 7. I ri. p. 934. Iori. ed. mai. I, 6. Dd. In in . I, I 0. P.

182. 12. Debr. I, 11.J Verba attulit Priscian. XVII, 21, 161. p. 85.

Od. Kr. Cuin eo congruit Serviuq ad Virg. Aen. I, 30. . nisi quod principio habet pro primordio. Praeter a Priscianus quattuor postrema verba laudavit XlV, 2, 1 I. p. 589., quas pariter asseruntur a Probo Institi. gramin. II, 1, 46. in Corp. gramin. Lall. Vol. I. p. 126. p. 1 68. Pulseli. , Servio ad Virg. Λen. VIII, 383., M. Claud. Sacerd. in arto gramin. II, 46. pag. 56. Od. Endlicher. et Charis. I, 17, 28. p. 37. Lindein. p. 52. Pulseli. Hi omnes loco tolles usi sunt, ut genitivum notia in is proprii in - es exeuntis Persi o nimad Perses nominativum pertinet) non in is, sed in i terminatum Sallustii auctoritate luerentur; cs. Conr. Loop. Schncideri Gratiam. Lal. II, 1. p. 163-7. Zumpl. Gramin. Lal. S. 15, I. pag. 50. ed. IV.Εllendi. ad Cic. Brul. c. 8, 29. Ollo ad Cic. do Finn. II, 35, II 6. Colorum non assentior Linkero, qui do Rall. Hist. Prooem. p. 87. hoc Fr. ad eum praelationis locum refert, ubi Sall. do prioribus Romanorum historicis dispulavit, ratus cum hoc dixisse se a primordio urbis ad bellum Porsi Macedonicum historicam artem ine ullam prorsus iacuisse, nee nisi inde ab hoc lompore prima soro incrementa cepisse. Λ primordio urbis o nim quis exspectaret histori eos ' Mibi Sallustius videtur, quum ipsam rerum romanarum expositionem Ordiretur, his verbis iudicium aliquod de universo civitatis statu, qualis per illud tempus suil, protulisse ; sed quid dixerit, definiri nequit.

Fr. 8. I Cort. pag. 93 . Geri. ed. mai. I. 5. Dd. min. I, 9. P. 182, 9. Debr. I, 9. J Priscian. V, 4, 25. p. 183. et Kr. sine ulla librorum varietato, nisi quod Carrio refert in cod. S. Martini Lovaniensis legi notas nuper primae cle., quod in plum ossi ipsa sontentias ratio evincit. Praeterea in eodem eod. et in Τhosano ex librarii correeliono pro agit est agi ur, undo Doura immerito coniecit agialat, ignorans Servium ad Virg. Λon. IV, 245. , ut illustraret astu verbum, Sallustiano exemplo uli: inter certamina dominationis aut libertatis agit; quod quamquam, ulpole memoriter allatum, in non-

54쪽

evenere, quod in es atque indomitum semper in ceriamine libertatis aut gloriae aut dominationis agit. s. Res Romana plurumum imperio valuit Ser. Sul-

nullis a vulgata scriptura discrepat, inmen avers certum praestat. I v rbo, si uod significat rersari, erae, visere. cf. Iug. LXXXV, 9. In optumisiartibus esti. Fragm. Histor. I, 9. Iumis moribus - egit populus, Rom. I, M. Mauri contendebanι Antipodus iuSωs agere. IlI, I. 4. Hostes in cervicibus iam Italiae agentes. v. anno tala ad Cat. XXl II, 3. p. II . ad Iuς. XVIII, 9. el Boultichuri I. x. 4 auit. p. 51. - Inquies, antiquior turma pro inquietus, saepius a Sallustio usurpatur; cs. Fr. I, 4b, 11. et S. 16. II, 4b., IV, 60. L. Hostius Sitinus, inquies animi. Praeterea v. Ruhnkon. ad Voll. II, 68, 3. ot Boetii chori Lex. Tacit. p. 277. - Indomitum non habet vim

participii, sed adiectivi in - bilis, identiluo valet ablue indomvites lus. quae de lioe usu uberius exposuimus ad Iug. e. LXXVI, 1. P. M l. Fragi latum hoc Linkerus de Sall. Histor 'ro m. p. bene iu- 'dicat eo loco fuisse: ubi Sallustius, quum indus assel suam rerum IRomanarum descriptionem in iis temporibus versaturam, qui tuas res- lpublica armis civilibus lacerast tur, discordiarum originem supra re- lpoleret. Idem V. D. scito observavit auctorem verbis in certamine libertatis aut oloriae aut domina ιionis iuAla serie cauSSaScomplecti, quibus Romae deinceps turbao civiles moverentur. Primae enim dissensioneA domesticae indo oriae, quod de libertate loli populo erat contra reges, deinde plebi contra patres nitendum v. Calit. VI, 7. VII, 1 - .). Post Catiliaginis excidium gravius mOlum certamen gloriae atque imperii v. Calit. X, Iug. XLI. , quum avaritia et mala ambitio animos exore rei v. Calii. XI. , ut pro Sua quisque potentia certarent v. Catil. XXXVIII, 3. . Denique mori-.bus magis magisque corruplis res eo procos fill, ut pauci potentes domini fieri quaereroni totius reipublicae, h. o. legibus seversis omnia ex suo arbitrio cum vi ager ni, velut Marius, Cinna, Carbo, Sulla. . Fr. 9. I Cort. p. 935. Geri. ed. mai. I, 7. ed. min. I, II. P. γ182. 13. Debr. I, 11 ei 13. J Verba universa exstant apud Victorin. in Cic. Rhetor. p. b. Oroll.; sed singulas partos etiam ulli scrvarunt. Nonius cnim II, 1F0. p. 92, 8. Me reor. haec habet: Cis Rhenum αι-que inter mare nostrum et ocetinum, nisi qua μιliιdibus invia fuit, perdomitu, ad quae verba haec scripturae variolas o. codd. PariSS. a

Dubnero enotata est: nisi quia codd. α, δ; invia sua cod. A , invia DCriι codd. α, δ. Tum apud Servium ad Virg. Aen. VI, 539. legitur: Inter secundum aliti ultimum bellum Carthaginienete. Denique huc specual loeus Augustini de Civ. Dei II. 18. quom, quia mul tum facit ad Sallustium illustrandum, tolum apponemus. ,, Sallu

55쪽

picio et M. Marcello consulibus, omni , allia cis Rhenum atque inter mare nostrum atque Oceanum, nisi qua a paludibus invia suil, perdomita. Optumis autem moribus

stius, inquit, in primo Historiao suae libro alquo in ipso eius exordio satetur, eliam tunc, quum ad consules a regibuΝ s sol translata rospublica, post parvum inlorvalliani iniurias validiorum plob eas discessionem plebis a patribus aliasque iii urbe dissensiones fuisse. Νam quum optimis moribus eι maxima eoncordia populum Romanum inter Secundum et postremum bellum Carthaginiense commemorasset egisse, caussamque huius boni non amorem iustitiae, sodstante Carthagine motum pacis infidast suisse dixisset, - continuo subieeit idem Sallustius At discordia ' ele. cf. eund. ib. II l, 21, in. His testimoniis inter se collatis non ost dubium, quin Gerlaehius perperam scripserit nisi quae a paludibus fuit in via: primum enim sensus ossicitur valde incommodus, quum relativum totum Galliam complectatur, cuius tantummodo pars intolligi debet; tum ipsa seripturae diversilas ostendit, qua a Sallustio prosectum esse. Νam

quod plures Nonii codd. lenent qua HI. futi aut qua fuit Iure, quivis videt Pur non ex quae a, sed eae qua a Ortum esse, a praepositione vel casu absorpta, vel de industria ab iis omissa, qui ciuq vim non caperent. Alio modo peccatum est a seri bis in Victorini codd. qui in qua particula offensi eius loco quae po uerunt, a facilius serenies. Significatur autem hac praepositione origo, unde fluxeruid, quod essectum dicitur, sententia paullum diversa, si solus ablativus ponitur, quo declaratur id, per quod aliquid efficitur; cs. an notata ad Iug. c. XXXI, 3. et bland . de Parii cc. Lall. Vol. I. p. 29. De qua Particula v. ad Iug. e. XVIII, 2. p. 108. Fr. III, 55. III, 78, 15. - Fuit, quod apud Victorinum ante invia, in vulgatis autem Nonii exemplaribus ante paludibus logitur, auctoritato codicis an liquissimi A. post inoia collocavimus, quom ordinem etiam eodd. α.δ. confirmant, licet fueriι exhibeant. Receptus autem a Gerlachio verborum ordo non solum idonoa codicum fide dostitutus psi, sed etiam numerum aeque ac sonum ingratum habet. - Respublica, quod Victorinus tenet, praeeunte Linkero de Sall. Hist. Prooem. p. V., edidimus pro populus Romanus, quemadmodum omnes editor sex Augustino II, 18. nam III, 21. habet Romanos scripserunt. Corruptola orla ex coniugis scribendi compendiis R. P. et P. R., quod saepius factum esse ostendimus ad Iug. XXX, 3. p. 171. - Res Romana t. q. ciuitas; V. ad Casit. VI, 3. p. 32. - Servius Sulpicius

et M. Marcellus consules fuerunt anno a. Chr. n. 51., quum Caesar bello iam in octavum annum traelo lotam sero Galliam Romanorum imperio subiecti. - Mare nostrum i. e. mediterraneum; v. ad Iug.

56쪽

ei maxuma concordia egit respublica inter secundum et postremum hellum Carthaginiense. 10. At discordia et avaritia atque ambitio et cetera

e. XVIII, 4. - Gallia a paItidibus invia intelligenda est ea Belgicae pars, ubi habitabant Bellovaci, Ambiani. Aulerci, Calpti, Veli asses ei Λlrebalos, quos Hirtius de B. G. VIII. 7. tradit octavo bolli anno rursus rebellantes in silvas ac paludes se contulisso. Dis i. q. vixit; v. ad Fragm. I, 8. - Quod Servius habol ultimum bellum, memoriae lapsu sactum videtur ; eerio Victorini et Augustini consensus duplex postremum satis tuetur. Sed in copula ante hane vocem valde variani; apud Augustinum enim utroque loco habetur eι, apud Victorinum ac, apud Servium atque; quae postrema particula quum iungendis vocibus externo nexu comprehensis minime conveniat, v. Ηand. de Partice. Lat. Vol. l. p. 458., non dubitavimus et recipere, quod etiam ab externa auctoritate magis commendatur. Ila huius fragmenti verbis ac sensu constitulis non praetereundum est, quanta temeritate Debrossius id corruperit. Νam quum Ammi

anus quoque Marcellinus Sallustii verbis, sed paullo liberius, usus sit, quippe apud quem libro XV, 12 ex tr. p. I 07. d. Vales. haec legantur: se omnes Gallias, nisi qua paludibus inviae fuere, ut Sallustio docetur auetore, post decennalis belli mutuas clades subegit Caesar, societatique nostrae foederibus iunxit a ternis Debrossius verba a Victorino et Nonio servata ex git ad Ammiani exemplum. Maiore igitur interpunctione post milus posita, sequentia noVam enunciationem feeit, scribens: is Servio Sulpicio - omnes Galliao quae a paludibus inviae suere, perdomitae se. sunt. Quod quamquam ineptissimum est. tamen ineptius etiam verba optumis autem moribus etc. a praecedentibus avulsit et tanquam novum fragmentum duobus sequentibus ed. nostrae interposuit. Scilicet nequo euravit ille pxlornam testimoniorum auctori lalem, nequo vidit oppositio noma almi imperii et optimorum morum internum nexum effici artissimum. Fr. 10. I ri. p. 934. Geri. ed. mai. I, 8. ed. min. I, I 2. p.

183, 1. Debr. I, II. J Integrum hoc stamentum servatum ost ab Augustino de civ. Dei II, 18. Longe maximam partem idem etiam libro V. e. II. retulit, sed in obliquam orationem mulatam, verbis multis transpositis, aliis omissis, aliis denique salva sententia variatis, ita ut hic locus, non ex eo dice Sallustii descriptus, sed memoriter adhibitus, nullum usum habeat ad verba auctoris accuratius constituenda. Aliquanto plus ad hane rom proficias ex tertio Augustini loco, de civ. Dei III. 16. , ubi altera fragmenti pars inde a verbis dein servili imperio iisque ad finem exhibetur, eum hac scri-

57쪽

C. SALLUSTI CRISPIseeundis rebus oriri sueta mala post Carthaginis excidium maxume auctri sunt. Nam iniuriae validiorum et ob eas

discessio plebis a patribus aliaeque dissensiones domi

plurao di Aeropantia: ll, 18. Min; III. 16. deinde, quod, quamquam

Nallu tio uAilatili A est v. Indic. II. V. , tamen non rocepimus, quia Donatus quoque ad Τer. Andr. I, I, 9. Min tuetur. v. infra. - ΙΙ Ι 8. quibus saevitiis ; IlI, 16. quibus agitata saevitiis. Illud in Sallustii oditionibus legitur omnibus; sed haud dubie vera est, quam expressimus in textu, lectio, Verbo vitula aucta. Νam ut iusta caussaeogitari nequit, cur scribae id altero loco adiecerint, ita saetio potuit ab iis negligi propter congruam sequentis verbi structuram. Λd hoc egregii prorsus sensus est Vocabulum, valdeque accommodatum ad anxi tates vexatae plebis declarandas; cs. Drakenboreh. ad Liv. XXX lV, 12. I. Ι orcellini Lex. h. v. Τ. l. p. II 6. Od. Germ. et qucto de Mugiliare diximus ad Cat. XXIX, 1. p. 133. Tum apud Augustinum lI, 18. est eι maxime fenoris onere oppreMa; III, 16. eι--rime fenore oppressa. Illud verum; hoe scribis, non fallustio de-bplur. Nam quamvis sere Par Sit utriusque Scripturas sententia, ta-mon fenoris onere non solum vividius est atque elogantius dictum. sed claruni est etiam, fenore negligentia scribae esse ortum, qui similitudine sFllabarum deceptus non absoluto fenoris vocabulo in sequentem vocem transiliret, neque errorem animad Verteret sensu non impedito. - Porro Λugustinus II, 18. habet quum tribulum simia Ie ι militiam toleraret: III, 16. vero quum tributum et militiam simul toleraret, quae particularum collocatio usui fieri ploris r pugnat; v. annotata ad Iug. c. XLVII, 2. p. 268. - Paullo infra II, 18. est tumque tribunos ; III, 16. tuncque trib. Utrum Verum sit vix asAQ-quaris; nam si tribuni ipso secessus tempore creati die luitur, quod sano dici potest, tunc seribendum crit; sin ea Sallustii mens est. secessu emeelum esse, ut tribuni crearentur, tum requiritur v. ad Iug. c. V, 1., p. 28.), quod nobis magis placet, quum Sallustius, quae

cursu temporum in republ. Rom. mutata sint, exponat. - Postremo

verba libri II, 18. certaminis utrimque Dis suis, in libro III, 16.

sic leguntur: certaminis utriusque 'm fuit, perversa sententia; non do duobus enim certaminibus sermo fuit, sed de certamine ab utraque parto exercito. - Praeter haec Augustini testimonia alia exstant Grammaticorum, Singula verba asserentium ; nam Serv. ad Virg. Georς IV, 238. habet iniuriae validiorum: Donai. ad Tersent. Λndr. I, I, 9. Dein Servili imperio putres plebem; Λrus. p. 236., Diomed. p. 439. ed. PulSch. , Serv. ad Virg. Aen. VIlI, 479. armula mon-wm sacrum atque Aventirium insedit. - Iam singula illustrabimus. Secundis rebu3 non sunt ablativi, qui vocantur instrumonii, ad oriri

58쪽

suere iam inde a principio, neque amplius, quam regibuSexactis, dum metus a Tarquinio et hellum griave cum Etruria positum 'Si, aequo ei modesto iure agitatum. Dein

veri,uin pertinentes, sed absoluti, de quibus V. annotata ad Calii. e. X l, 4. cf. Κuliner. ad Cic. Τusec. Ill, l6, 34. F lolii in ip a d sumpta est ex Catonis Originiam libro V., ii ueni locum Gelliuq Ν.Ν. X. VII, 3. sorvavit1 Veli. historice. Fragm. P. 378. Ed. Frolschor. Scio solere plerisque hominitrus rebus secundis atque prolixis usque lprosperis - superbium atque ferociam augescere atque crescere:

adrersae res se domant, et docent quid opus sis facto: secundae res laetitis transversum tradere solent a recte considendo usque infellistendo. it clorum Sallustius eandem sententiam iam in Iug. e. XLI. tractavit. Amplius de continuations ot longitudine dictum sv. Hand. Tursoli in Vol. l. p. 288. valci diutius, ultra: es. Iug. c. XXV, 10. Ne amplius morando Scaurum incendereι, in provinciam venit. - 9uam non ad ablativos orationi interpositos pertinet, Sed simul cum dum particula ad positum esι reserendum. Dum autem, quo terminus Significatur , ad quem aliquid producitur, valet usque ad illud tempus, quoi cs. Handii Τursoll. Vol. II. p. 319. Caes. B. G. I, 87, 1. Caesar ex eo tempore, dum ad stumen Varum veniatur, se frumentum . rurum pollicetur. - Metus a Tarquinis quomodo die lum sit optimedoelarant Handii verba in Turgeli. Vol. I. p. 52. qui: Verba, inquit, exvectare, Sperare, metuere, timere secum habeni praepositionem is propterea, quia id, quod exspectatur, vel timetur, ab alicuius parte exstiturum putatur, quo quidem simul eompr henditur et originis et exitus nolio. cf. Liv. XXXIII, 20. 10. Rhodiis. d mmo metu a Philippo omni, erat consilium obvium eundi classe Antiocho. Positum est l. e. sinitum; v. ad Iug. CXII, 1. - Servile imperium

passivo sensu est tale, quod in se os exercetur, sive quo servi ha- :bentur. - Exercere i. e. vexare, saligare; v. ad Culit. c. XI, 1. - .

Regio more quid sit explicavimus ad Iug. e. LXIV, 5. p. 350. -

Consulere quum valeat etiam consistiere ac decernere versu gen), li. l. praegnanti sensu de constituenda poena moriis aut verberum di-elum est, eadem ratione, qua consulare in aliquem significat aliquem

vel punire, vel male tractare; cs. Liv. XXX, 43, 13. De perfugis gravius quum de fugitivis consultum. Ius cives Romanos verboribus afficiendi patriciis ereptum lege Porcia, de qua vide ad catil. c. LI, 22. et Plei neecit Antiquiti. Rom. Append. Lib. I, 27. p. 246. ed. Haubold. Ad eandem rem spectant etiam ironica verba Lieinii tribuni pl. in Plist. Fragm. III, 82 , M. Abunde libertatem rati, quia

tergis ab ει inetur. Do misera plebis a patribus Oppressae con- ,

59쪽

C. SALLUSTI CRISPIservili imperio patres plebem exercere, de Vita atque tergo regio more consulere, agro pellere, ei, ceteri S expertibus, soli in imperio agere. Quibus agitata saeviiiis ei maxume senoris onere Oppressa plebes quum assiduis bellis tribu-ium simul et militiam toleraret, armata montem Sacrum

atque Aventinum insedit, tumque iribunos plebis et alia

lotus locus pro uberrimo verborum Sallustianorum eommentario haberi potest. - noris vocabuli, quod in Augustini edd. si apud Cortium scribitur foenoris, in utraque Gerlachii autem oditione foeneris, cur primam syllabam Per e scripserimus, patet ex annotatione ad Cat. XXXIII, l. p. 153. De media syllaba per o scribenda v. Conr. Leop. Schneideri Gramin. Lat. II, 1. p. 177. - De Oderare verbo v. ad Cat. e. XXIV, 3. Verba montem sacrum atque Aventinum insedit non de duabus aut adeo pluribus secessionibus capienda esse, ut Cortio placuit, sed de prima lanium secessione anno 494. a. chr. n. incla, Linkerus de Sall. His torr. Prooem. p. 48. recte vidit. Plebs enim tum montem trans Anienem, qui postea sacer dictus est v. Cie. . p. Corn. Fr. 23. p. 451. 0reli. Fesi. p. 318, 20. ed. M uel l. el paucis di bus post Aventinum occupavit, unde alii scriptores brevitatis caussa modo sacrum montem, velut Liv. II, 32, 3. , alii modo Aventinum, velut Piso apud Liv. l. l. et Sall. Iug. c. XXXI, 17. , obsessum dicunt, quae confundens Diomedes p. 439. Pulsch. Aventinum ipsum montem sacrum appellatum esse contendit. Cum Sallustio congruit

eid. de re p. II, 33, 58. Num quum esset eae aere alieno commota civilus, plebs montem Sacrum prius, deinde Aventinum occupavit. --tera secossio in Aventinum incla est anno. a. Chr. n. 449. ' dercemvirorum intolerabilem doliunationom frangendam π v. Liv. III, SI I0. sqq. - In verbis tribunos plebis es a Ita sibi iura paravit vox alia non continuo refertur ad tribunos, nam tribuni ipsi ius non sunt, sed creandorum tribunorim iuri alia iura opponuntur. Interdum enimesius vocabulis diversae notionis distinguendis ita adhibetur, ut utrum, quo vocabulum latius palenti notioni, dicentis animo obseurct obver- I santi, lanquam partes eiusdem generis subiiciantur. cf. Liv. LV, 41, 8. Eo missa plaustra iumentaque alia ab urbe Merestum a fretum proelio cle via nocturna excepere. Hic quamquam iumenta non sunt plaustrorum genus, tamen utrumque pertinet ad fessorium adminicula: quare quum voces alia pronomine distinguantur, plenior sonsus hic egi plaustra aliaque fenorum adminicula, se . iumenis. Id. VII, 19, 2. Ea instenti captivorum numero trecenti quinquaginta octo delecti, nobilissimus quisque, qui Romam millerentur: vulgus aliud truci tum a i. e. alii captivorum, qui vulgus fuere. Hunc usum, Grae-Diuili od

60쪽

sibi pura paravit. Discordiarum ei certaminis utrimque sinis suti secundum bellum Punicum.

11. Postquam remoto metu Punico simultates exercere vacuum suti, plurumae turbae, seditiones et ad postremum bella civilia oria sunt, dum pauci potenteS, quο-rum in gratiam plerique concesserant, Sub honeSlo patrum

eis pariter in voee tritum, luculenter illustravit Walehius in Emendit. Livv. p. 58 sil l. cf. Pape in Lex. Gr. v. αλλος n. 3. De loco sibi pronominis. verbis alia iura interpositi, v. ad Cat. I, I. P. 4. Fr. II. Cori. p. 935. Geri. ed. mai. I, 9. ed. min. I, 13. p. I 83, 18. Dobr. I, 1 .J Hoe fragra lentiun cum sequenlo DOuZa ox tribus partibus in unum conflavi L Λe do duabus prioribus vix dubitari potest, quin apud Sallustium eodem tonoro lectae fuerint, artissimoson lentiarum nexu intorcedento; quare nos quoquct coniunximus. Sed tertia pars, quam omnes Sallustii editores, Dou Zam seculi, adiunx Prunt, RPerte non colin rot cum prasecedentibus. Spiunctam igitur ut novum fragmentum sexibuimu . - Prima verba uqque ad vacuum

fuit oxstant apud Gellium ΝΝ. ΛΛ. IX, l2.; quae sequuntur usque ad pro bono ducebatur servavit Au stinus do Civ. Dei III, II.

Vacuum fuit i. e. por nPgolia licuit; nam vacuum significat tempus gravioribus occupationibu liberum, Poque paratam agendi potestalem liberam. Sallustium imitalus est Dictys II, 7. Interim in eo otio Agamemnoni mιm Menelao fratre exercere di Re ordias vacuum fui ι. Universus locus obversatus est Tacito in uislorr..II, 38, I. Ubi subaelo orbe et aemulis urbibus restibusve excisis securas opes conmι piscere vacuum fuit, prima inter patres plebem pre certamina exarsere. cf. Boellichori Lex. Τacit. p. 480. - Ad postremum vi adverbii est l. q. postremo, denique; cs. Fragm. I, 51, 5. Hand. de Partice. Lall. Vol. I. p. 131 sq. - Patici polentes quo sensu dicantur explicavimus ad Cal. c. XX, T. - Pro in gratiam plerique concesserant in omnibus editionibus Ρst in gratia pl. conc., quae barbara structura a arrione inducta non solum Cortio vehementer placuit, ned pilam a Ger laetito Vol. III. p. 51. mis randae apparatu doctrinae dolan Ra 0st. 0uod autem ad Iug. V, 4. p. 32. dicebamus ex coniectura Meribendum esse in gratiam, socianda fortuna laetum est, ut Da re nunc non sit opus. Nam ex quo Arusianus ex egregio eod. Gud. a Lindemanno emendalus prodiit, huius loqlimonio V. On cedo p. 220. salis comprobatum est Sallu lium scripsisse in gratiram, cui auctoritali etiam Gerlachius in sed . minore obsoculuA t. De Verbi concedere cum in eoniuncti struetura v. ad Iug. XVIII, 12. Cat. XX,