장음표시 사용
131쪽
L I B E R. r. rospex Ita e praemiapersoluturum. hibus eis dictis in in magnum ter iaperuenerant tam is reliqn. ei sentent m tum eo 1naxime quὸd sisntes eos non milites appellast. Ita ne animis cones, vernisuefit ne
quid grauius de festatueretur. 9 Antonius quoquc Primus Flauianarum partium dux praetorianos, quibus insensus erat, eadem ratione paganos quasi notam milites, sed Quirites nominauit apud Corn. Tacitum sic scribit: Mox insensus praetorianis: VUS, inquit, nisi i lib. 1'. ari- vincitis, pagani,quis alius imperator, quae castra alia excipient ' Il- l. lic signa atm ue vestra sunt, de mors victis.Nam ignominiam co- sumpsistis. His praetermissis alium ex Lucani quinto locum in eam rem doctissimus Budaeus indicat. Ad eam vero formulam Vlpiani quoque nostii ' verba pertinent: quibus ostendit, non cum dunta- , is xat infamia notari, qui ab exercitu ignominiae causa ab Imperato- minia Diare, eόve cui de ea re statuendi potestas fuerit,dimissias erit, hoc no. - ν, me. minatim addito Ignominiae causa, qu bd semper addere dc beat cur miles mittatur: sed etsi ait Vlpianus cu exauctorauerit, id est in si, i a , gnia militaria detraxerit,inter infames esticit, licet no addidisset I miniis et, gnominiae causa, se eum exauctorasse. Bene vero Iurisconsultiis haec verba,id est insignia militaria detraxerit sic. n. ex Pandectis Florentinis legere malo in ad coarctanda latiore exauctoradi significatione addidit. , Exauctoratio siue missio,no omnis ignominiosa est. Milliones etenim aliq sunt non ignominiosae, sed honestae: ut causaria,caq. qui honesta specialiter nominatui Sed neque ignominiosa millio . l. i. siue exauctoratio semper cum armorum ademptione fiebat: si arma
non adimerentur, in exauctorado addi necesse erat Ignominiae cau PM mr.
sa,vel certe delictum proferri nominatim ob quod missio fieret ut statim explicabimus ne alioqiii videretur honestὰ missus is quιcxauctorabatur. At profectb quae per ademptionem armorum fiebat exauctoratio siue millio,ignominiosa erat, honestae isse non poterat: quoniam in s gnia militaria, id est arma primum, ac deinde sagulum militarem deponere iubebatur is miles, qui militari sacramento ignominiae causa solliebatur,nec ab exercitu tantum proficisci, sed discinctus etiam de nudus in exilium quasi quoddam abire cogebatur: quo missonis genere Imperator siue dux, aliusve hac de re statuendi potestatem habens, maximam infamiae labem ipsi aspergebat,etiam si non praesaretur militem a se ignominiae causa exauctorari. Ad hanc exauctorationem, armorumque ademptionem haec
Suetonii de Vitellio verba pertinent: Dc Brbriacensi victoria & iis Wh. vis
Othonis exitu, cum adhuc in Gallia esset audiit mihi' qire cunctatus .isp.ro. quicquid praetorianarum cohortium fuit, ut pessimi exempli uno exauctorauit edicto ulsas Tribunis tradcre arma. Eo dcm illud Lia uti sir sero, ubi de Marcello scribens: ignauia anilitum inquit; 6 v Id. . erat ab Hannibale victus cohortibus quae ligna amiserant hordeii decis 3 dari iussit,Centurionesque manipuloru , quorum signa amilla suerant,districtis gladiis discinctos destituit. Itemque illud Dionis Τde Octa tio, qui milites ob supplicium de commilitonibus sumptui exacerbatos ademptis armis a militia dimisit: πώ Θέω: ἐγα --
132쪽
i lia. xi. illud etiam Xiphilini' ex Dioae: qui Seuerum seriphil his, iis bit, trepto tin perio, post Pertinacis caedem antequam urbem ingresu.io sub deretur praetorianos venire ad se in campum iussisse , cumque ipsis iunium, perfidiam in Pertinacem multa & graui oratione exprobra iset, a ma de equos ademisse,vrbeque Roma expulisse, illos verd tunicatos atque discinistos, abiectis armis,& equis dimissis , varia in loca spatium semotos abiisse: υτε τλων ait μελι σε τε ιππιις olac;-τη c P χης απήλαον. νθα δῆ ei μίδ αλλοι ψ ακοντες -τε οπλα ἀπερριπτο-,. -ιππους ηφίείν,ἔν τε Γις χιτωπιν α σοι AκεδαννυυAnna equo jue abstulit,cst Roma eos eiecit. Hi inuus abiectis armis* ἰ4.L equis iis dimisiis ac Ucinctus is di fers uni. 9 Addit Herodianus
a Seuero Imp. admonitos praetorianos, ut discincti vestibus milit i ibus exuti & nudati, quam longissimὰ ab urbe Roma excederent: si secus facerent, eorumque aliquis intra centesimum lapidem de-l rehensias esset,capite poenas luiturum. Haec nanque inter caetera
ma dfoedatis quiam longi e:edio item iunoque ac denuntia capite parnas daturum si quis vel inu M politae intra centesimum ab urbe lapidem constitietur. 9 Armis verb & inlignibus militaribus non detractis, salua existimatio manebat eorum, qui sacrameto militari soluti essent,nisi tamen adderetur ignomini ι causa,missionem illa de exauctorationem fieri,vel nisi delictum in mittedo exprimerctur. Quinimo exauctorati etsi ut iureiurando,ita stipedio soluerentur: attamerterunque retinebantur sub vexillo, donec praemia finitae militiae, id est c6moda emeritorum praemioru ipsis praestarentur, ut ex Tai & Suetonio colligitur.llle sic scribit': Igitur volutatis inter se rationibus placitu, ut epistolae nomine principis scriberentur, mi Gitonem dati vicena stipendia meritis, exauctorari qui senadena secissent, ac retineri sub vexillo : caeterorum immunes, nisi pro- . pulsandi hostis: legata quae petiuerant exolui, duplicarique. Hu-verb verba superius apposui ' , quibus ostenditur Augusti iis on b. iustu legiones quae mi isonem immodestius peterent , ita exat mi is cur is diotatas suisse, ut quamuis infamia non irrogaretur, neque ar-C levi detraherentur , attamen nulla spes ipsis finitae militiae prae- ο' ε' consequendi relinqueretur. 4od idcirco auctor optimus
apposuit, ut non simpliciter, sed cum adiectione mulctae qualicuius -
133쪽
cuiusdam , id est eum ademptione praemiorum atque commodorum exauctoratas fuit se ab Octauio legiones intelligeremus. Enim uerb exauctoratio si implex stipendio & sacramento soluit, infamia non irrogat. ideoque qui status controuersam patitur, & de libertate litigans necdum sententia data militiae se dedit clim non debeat per id tempus,licet reuera liber se,nomen militiae dare, siue ex libertate in seruitutem siue contra petatur ')quod Arrius Menan- il.qvisa det Iurisc.eum dicit' exauctoratum, id est militia remotum castris eiici, licet liber apparuerit finito atque terminato postea liberali iudicio, sic exponimus,ut tamen existimatio salua sit ei, ut mi illas de oexauctoratus esturam de qui litis causa militiam appetierunt, cum ab Seuero de Antonino Impp. rescriptum sit sacramento solui so-3 Li. C. um Iere, attame exauctoratus eo nomine, quod clim litem haberet hoc animo militiae se dedit, ut sub obtentu militiae pretiosiorem se aduersario faceret, non utique infamis erit nec prohibendus lite finita militiae eiusdem ordinis sedare,alioquin etsi relinquat litem , vel si transigat,retinendus est: idque Iurisc.Menander norat. Praeterea si
, propterea quod line armorum auem -ptione, sine ignominiae mentione,& ex alia, quam quae infamiam sim portet, cauta miles ei se desielit.Solet qui de in missioneniosa, delictu exprimi ob quod fit missio:& item adiici pie unque h. ,-- D. verba huiusmodi: Missione ignominiae causa fieri: ut in illo Ulpiant r. - . vi loco , Et si princeps dimiserit, & adiecerit Ignominiae causa se eu not. in . mittere,ut plerianque facit non dubitabitur,doc.& in quada ignominiosae missionis formula quam Hirtius,vel ut quidam volunt Op ii pius, proponit 7 .C. Aviene, lubd in Italia milites populi Rom. con . , D. Atra Rem p. instigasti, pinasque per municipia fecisti,qubdque mi- us 'o t. Ei Resque pub.inutilis fuisti,& pro militibus tuam familiam, iumentinue in naues imposuisti,tuaque opera militibusque tempore
necessatio Respub. caret, ob eas rcs, ignominiae causa, ab exercitu . .. i meo te remouem hodiόque ex Africa abesse,&, quantu potes, pro- iacim adficisci iubeo. Quibus verbis,& infamia notatur is qui mittitur gin urbe sacroque principis comitatu agere ac morari proli ibetur,ut Iurisconsulti docentra: lubd is qui mittit, illi imabelle quaprimum de proficisci iubet. Semper autem debet addere cur miles mittatur 9 d. l.1. s. ait Vlpianus io in hoc est,non modb cuius delicti vindicandi causa, uni nim,
sed etiam qua sint,& ut loquuntur nostri, ad quem effectum: atqneadeb palam diserteqtie debet is qui mittit edicere,ob delictu sacramento solui milite ignominiae caiisa. Caerei sim et sit sine ignominiae i. .n .imentione dimiserit , aque verba IGNOMINIAE CAVSA quae plerunque addi solere vel ipsa formula satis alguit in missione fa
cienda non pronunciarit, per errorem sors tan obliuionemve, aut breuitatis gratia, vcl aliaequalibet ex causa, nihilominus tam n ca i iij, seissa Macri Iurisc. opinione ignominia missus intelligctur is, cuius de lim. D. delictum aut 'agitium, siue commune sue militare , quod misim- in P
134쪽
1os S g M E s T a i v Mni causam dedit, palam ab exercitus duce aliό e prolatum suerit: si milius, atque ita putarim Vlpiano Macrum i non incommode conciliari, satis dissiciti,ut nostri quoque profitenturi. Et si sine, bi ignomi latae mentione inquit) missi sunt, nihilominus ignominia missi intelliguntur: praesertim cum apud Hictium quoque sue Ophium aliquot adhuc ignominiosae missionis exempla extent, in quius ignoininiae mentio ne tenuissima quidem habetur. Sic enimi ιι ὸ : Et illum Caes x: Itemque te A. Fontei quod Tribunus militum. seditiosus, malusque ciuis fuisti,ab exercitu dimitto: T. Alliene M. Tiro. C. Clusiane, cum ordines in meo exercitu beneficio non vit- tute consecuti , ita vos gesseritis ut neque bello sortes, neque pace boni aut utiles fueritis,de magis in seditione concitandisque militibus adueis ariorum nostrorum Imperatoris quim pudoris modestiaeque fueritis studiosiores, indignos vos esse arbitror qui in meo exercitu ordines ducatis,mittasque facio, & quantum potestis abesse ex Africa iubeo. Ad ignominiosam missionem illa Valerii M
3μ ximi verba ,quae modo lum relaturus,pertinere censeo. Nam Pu-1 . ia Rutilius Gγnsiit eo bello quod in Sicilia cum iugitivis gessit,
Q. Fabium generum suum,quia negligentia Tauro minitanam arce amiserat,prouincia iussit decedere. Haec de comunibus 5 propriis militum poenis habui quq scriberem:de paganorum poenis disseremus sequentibus libris,si qualia nobis ad hunc edolandum ac edendum otia Deus opt.m . fecit,talem perpoliendorum illotu quod speramus ficultatem postea concesserit. Aumeliam ciuia in milites. Emenda-ius Gai icani loci. Militumor veterano: in poenu priuilegia. Praditorum 2 tra*fugaraianpoena. M uvim praecisio. De saxo deiectio. Decimam. Sueton ''Marce ini duo loci explicantur, cr acri Iurse fusti re fonsum itio interpunctione Ablata, expo-
C Ap. XVIII. Prenis militaribus,de quibus affatim seperiore capite disputatum est, non eruat prorsus alleva quae hic dicturi sumus: qubd vero pleniorem aliquam tract ionem desiderarent, ea secernenda, de veluti secundae mensae loco lectori bys talium epularum auidis praebenda,satyraeque modo proponoda curauimus.
Nam qubd ab Acidio Cassio disciplinae militaris tenace milites qui aliquid prouincialibus per vim abstulissent, in illis ipsis locis in quibus peccauerant,in crucem sublatos: qubd ipsus iussu denos
in Vut catoiatos in profluentem,vel in mare mersos: quod multis descitoribus manus excisas,aliis crura poplitesque incisos ab ipso legismus . cum diceret maius exemplum esse viventis milictabiliter cri-C M. minosi,quam occisi: haec & alia huiusmodi supplicia siue tormenta ve
135쪽
L i E E R r. Io 'ta ut ita loquar in extraordinaria poenarum militarium nutrieroiadscribenda esse nunquam prosecho duximus, quod crudelitatis potius Cassanae aliquot indicia quam aut iustitiae, aut militaris etiam seueritatis exempla esse videantur. Etenim Vulcatius Gallicanus primum Callium etiam id supplicii genus inuenit se narrat, ut stia Pitum grandem poneret pedum octoginta de centum, id est materiam ubi malo, item materiam γ dei summo usque ad imum damnatos ligaret, Sc ab imo sociam apponeret,incensisque aliis, alios sumi cruciatu,timore etiam alios necaret: quo nullum crudelius aut
immanius supplici j genus, maiusve tormentum Siculi tyranni, ut Horatius loquitur, inuenere. At leue tamen ipsum videbitur, si, quo genere in milites,centuriones,tribunos Opilius Macrinus animaduerteret,in memoriam reuocauero.Nam si ulla historiarum est
fides, non mod3 in crucem eos tulit, de seruilibus suppliciis semperat fecit, sed Tribunum qui excubias deseri passus erat, carpento r
tali superadnexum per totum iter vivum atque cxanimem traxit . dccum quidam milites ancillae liospitis pudorem deprauasse suspecti essentiatque per quendam frumentarium ille didicisset, adduci eos iussi, interrogauitque visum esset sactum: quod cum constitiiset, 'duos boves mirae magnitudinis vivos subitb aperiri iussit,atque his singulos milites inseri capitibus,ut secum colloqui pollent,exertis:
quae omnia Capitolinus narrat i . Haec fand crudelitas non magna, i iis opilis vi ipse Opilius credebat, sed omnibus tyrannicis immanitatibus Maeri .
tristior sitit: quam tame idem auctor in Maximino, ut de alias haud multo leuiores obiter notat, carpitque sic serε ': Senatus eum tantum timuit, ut vota in templis publice priuatimque mulieres cum suis liberis facerent, ne ille unquam urbem Romam videret: 'audiebat enim alios in crucem sublatos, alios animalibus nuper occisis inclusos alios seris obiectos,alios sustibus elisos, atque omnia haec sine delectu dignitatis,cum videretur disciplinam vellero 'gere militatem:cuius exemplo ciuilia etiam corrigere voluit, quod non conuenit principi, qui velit diligi Erat enim ei persuasum, nisi crudelitate, imperium non teneri. At illa ut videtur supra modum immanis poena, qua Imperator Aurelianus militem affecit,si Flauio Vopiscos credimus: solus enim omnium militem, qui adulterium
cum hospitis uxore commiserat,ita puniuit, ut duarum arborum talis.
capita inflecteret,quas ad pedes militis deligaret, easdόmque subi- tb dimitteret, ut scissus ille utrinque penderet. Atqui Cassu, Macrinum, Maximinii, & Aurelianum non ta Imperatores Romanos aliquis, quam ob iniustitia ae crudelitate tyrannos & carnifices verἡ nominauerit. Macrinii quiadem Macellinu a seruis suis dictum, quod macelli specie domus eius cruentaretur sanguine vernul
rum:& Maximinum tam crudelem suisse,n illum alij Cyclopem, alij Busiridem, iij Sironem, nonnulli Phalarim , multi Typhouem vel Gygem vocarent, Capitolinus memorat. Igitur quibus illi sup
liliciis assecure milites, ea ne quis inter militares poenas reserat: praeertim cum θ: Octauium Augustum ci Adrianum, qui post Caes
136쪽
rem octauium disciplinam militarem superiorum principu incuria labantem retinitisse a spartiano dicitiir, iii milites tam diariter aut malitiose potius at .imatiueri ille non reperiat 1 Nam etsi aspero & abicillo ca stigationis genere militaris disciplina indiget,
quia vites armis coiistant, quae ubi a recto itinere deici uc runt, Opi tibi cap. preti ira sunt niti Oppii triantur,vr sapienter Valcrinsi pronunciat: α. Vti .e A nihilo ivagis tamen cx initicati in ilites, sed vel castigari vcl puni- Oportuit. Denique,' inediu in rebrufum certi denique fines, Quos ultra citi que nequit consi iere rectiam. ut ait poeta M: lites prosechb in metallum, inve opus metallit t. s. i. er dati, oi qui ri, ad bestias,in furcam damnati . aut aliis plebeiorum p in iis alci ius prohibet,ut nother Modestinus i lcribit: cuius sen-P 'A temta in Diocletiani do Maximiani rescripto constrinari, nec mi- m. D. tius illud ad iiii lites, quanti ad veteranos qui militarint, & missione, πυνι. impetrauerint pertinc re cciis eo. Nam veterariorum etiam priuit
3 i si in in delictis habere praerogatiuam, ut qui Decurioitibus, idemta ipsis eoi umque liberis ad primum duntaxat gradum honor habeatur: dc a caeteris se patentur in poenis, idcόque nec ad bestias, ii cc. I. is s. iv mctallum, nec in opus publicum dentur, neque fustibus caedan-CAeparnis . tur,& Imperator Antoninus rescripsit , & Iurisconsultorum res t lcri 3 spontis 1 continetur Militos quidem clii proditores aut cliam traf- fugae filii l. arguantur, poena viro proditorum aut transfugarum, Ol. iitiis tanqua id hostium & perduellionum non ciuium, illa sit ut vivi exum. m. L M- rantur 6 , aut surca suspendantur, auctore Paulo 7: attamen ip spes mI. plerianque capite tantum puniri IurisconsultusPaternus tradit: ad-
si eo ut non modb non exuri aut iuspendi, sed ne torqueri quidem possint ii si postquam exauctorati suerint: qnia tum pro hoste non τ d. l. se stiru pro militu li beant ui - . Plane quod Modestinus eum qui ad hoste alui uid. i. confugit de rediit, torqueri, ad bestiasque vel in se ream damnari, is quamuis milites nihil cotum patiantur, scribit ': lic equidem esse V teniperandum,adhibita interpretationeo, tunio: ut tamen qui a a, i. i. F. i, hostem cons gutti de redierit, si miles erat, neque torqueri, neque ad h. ad bestias vel in sirca danari, neque exuri, aliisve plebeioru poenis p D. id assici,nili prius exauctoratus,queat. Exauctoratus autem armis ade ptis, v l ignominia missus quodam ii similitari dignitate, iam pagalius est & infamis, ideo humiliorum S plebeiorum poenis recte illa ex causa, tuae prscipua est, assicitur. Quinimo proditore dc transfugam,quia pro hoste non pro milite lidetur, ut iam ex Paterno dixi miis,ideo ubicumque inuentus esset, siue in hostico sue in pacato loco, licebat etiam non exauctoratu in sine metu legis Corneliae de iicariis, cuilibet qoas hostem vi Martianusio auctor est interita cerc. Apud veteres Romanos transfugae atque proditores variis supra.i. pliciis iubdebant ii r. abius Maximus, cuius alioqui mansuetissi- lib. 2. . inum ingenium fuit,transfugarum dextras praecidit,ut Iulius Fronii narrat,ia Valerius Maximus his verbis i omnium,uaquit,
137쪽
qui ex praesidiis Romanorum ad hostes transfugerant, captique e-' rant,manus abscidit,ut trunca prue se brachia gcstantes, metum defectionis reliquis iniicerent. Idemque a Romanis, iiissu Claudii Flacci,ad Capuam fuisse factum Appianus tradit in illo loco: ρινι Τοι 3 inquit 1 ra μδν πολει φρουράν ἐστερο ν ευρον ιο - αιυίν ei ετευεν. Romam vos pia tum impossit,ueuotquot transfugera Jone sua ad hostem compererunt, iis absciderunt. Uxeloduno etiam expugnato,cuin necessitate coacti Oppidani set Odidissent, Caesar qui suam lenitatem cognitam omnibus sciret, neque vereretur ne quid crudelitate naturae videretur asperius fecisse,neque exitum consilioria suorum animaditer teret, si is tali ratione diuersis in locis plures robellare coepi issent: exemplo supplicij deterrendos reliquos existimaAt. Itaque omnibus qui W-ma tulerant,mantis praecidit, vitaliaque concellat: quotcsiatior eliet z lib. s.co
poena improborum,ut ab Hirtio vel Oppio relatum Est i . Porr0. in transfugas durius aliquando animaduersum a Romanis legimus. Et Atticanus quidem superior deuicta Carthagine, cum omnes qui ... ex Romanorum excrcitibus ad P os transierat it in si iam potestatem redegisset, grauius Romanos quam Latinos transfugas puniisse traditur: Hos enim,id est Romanos taliquam patriae fugitiuos crucibus assirit, illos autem tanquam pertidos socios securi percussit. Posterior autem Africantis,cuerso Punico imperio, exterarum gentium transfugas in edendis populo spectaculis, fetis bestiis obiecit. L. Paulus, Perie Rege superato, eiusdem generis & culpae homines elephantis proterendos substrauit: qtiae nobis exempla idem Vale rius 3 suppeditauit, ac totidem fere verbis proposuit. De Scipione Asticano, qui Carthaginem deleuit, L. Florus in eandem sententia: Scipio inquit exemplo patris eius Emylii Pauli, qui Macedo- - ι .niam vicerat, ludos fecit,transfugas atque rugitiuos bestiis obiecit. Caeterum Romani milites transfugae ita pleri Haque apud veteres praesertim Romae plectebantur,ut verberati aut sc curi percuteren- s-;. L. tur,aut de saxo Tarpeio deiicerentur. Linius s: Verberati ac securi Od. 3.
percussi transfiigae ad duo milia hominum. & pauid antἡ: Recepti
Perse ae CCc Lxx.quos citat Romam mistisci Consul, virgis in eo o si.' δεῖ initio caesi omnes, ac de saxo deiecti. Senecas: Et cum ceruicem noxio praecidi imperabo,& cum parricidam insitam cult', & cum mittam in supplicium militare, & cum Tarpeiae proditorem hostemve publicum imponam, sine ira eo vultu animoqueoro, quo serpentes & animalia venenata percutio. Fuit olim id iid. Pἰ-- pinnae genus ordinarium es legitimum, Romae nascentis i-tarci innitio, α vigente Republica. Ergo non affectatae tantummo-
db tyrannidis rei vi de Manlio Plutarchus 7 scribit non qui perlati salsi testimonii post accusationem conuicti senis ut ex Aul. Gellio ε colligitur 9 sed & qui caedem admi- eap.r. . sisse dicerentur , poenam hanc luebant, ut de saxo deiice- φ rentur : lia: Gla ρω-ub c ait Dioilysius Hali-. Acarnasseus 3 9 V Eiὶ Θαν - ἀλοντων η κολαος,
138쪽
solebam, at opue ita etiam ille Dionysiij locus exponi polist, ut in danatos capitalis criminis, eo ultimi supplici j genere Romani olina animaduerterint. igitur habita Romae poli Cssaris obitum stinebriolatione ab Antonio, cum ex plebe multi iam tum iit mari occiperent : τινας Θρασυτέρων καπιτωλιου πεπτῶν ω ν,
- sino muri audacurum , ta uia i iussu de rupe Tarpeia pracrystari essent, ut Dio scribit. Ac Tibcrii q tuque imperatotis temporibus incesti dampatu e saxo aurpeio praecipitatum legimus apud Taci-x lib. 4. tum cuius haec verba sunt 1 : Sextus Marius. Hispaniarum ditissi-3 i M. F. -' nius deserti ir incellas te filiam,& laxo Tarpeio delicitur 3. Verumtamen hoc illorum temporum saeuitiae quibus in omne genus crudelitatis Tiberius iam tum eruperat,tribuendum puto. Carnifici- ἀπ b. H. nae quid cin cius oliendi locuta uetor est Sistronius ', Capreis: vneap. 6α. de damnatos per longa be o quisita tormenta praecipitari coram se in mare iubebat, excipiente classiariorum manu, id contis atque remis clidente cadauera, necui residui spiritus quicquam inesset. Sane praecipitationis supplicium iam inde post liges Porciam de Valeriam frequentari deliit Romae,ac paulatim obsolevit: adeo ut noro illa quem sic damnari,ut de saxo praecipitaretur, Modestinus lu-isi Aia lic.rci ponderit s. Itaque 5ῖς τε 'lial cc miti, olim, dixit Diom. 4 i. D. nysius,non etiam Ciς νι- ρωμα Oid Romanis πιιnc de Plutarchus, i de paenis. ρι sim, deta babant, non ει sum de urbant. Beatus item Augustinus tale supplicium,ut homo praecipitetur,insolitum Romanis legibus & potestates Romanas eo nunquam usas fuisse, multis in los lib. 1.-- cis 6 asseuerat: ut mirum non sit,quod transfugas,& proditores, ho, uersu tue' stesque publicos quos tamen grauissimis quibusque suppliciis diei te nemo negauerit eo poenae genere affectos , posteriorum Impcratorum & Iurisconsultorum tempore non legamus. Huic de C, si tam poenis militari biis commentationi finem imponere maiore in mo- cap. 4'.is dii cupiebam,vel ideo quia in eodem argumento quasi campo , in atri r quoque superioribus annis cis satis infeliciter, ne im- dicam,exercuissent, piperet spatiari: non enim lubenter ipsi cisti is loc ire gramus vi ius ame Rhodi n- Trita . si iuuat inte is accedere meis b. io. re tque haurire uuatque nouos decerpi fores: m et Vil ea relegenti quae pauli, ante de cohortibus post decimationem hordeo pastis ex iuutarcho A: Suetonio diiserueram, venit iniar. Neip. mentem E re literaria facturum esse me, si nonnullos de decimati ne, quos illi non attigillent,locos indicarem: atque adeo nihil eorum, quae hoc de toto poenarum militari hin, genere comode atque
appotire dici possent, intactum relinquerem. Nam ei si decimatio quidem ipsa, propiis ac revexa non poenased ad supplicium capse
139쪽
decimatas legiones hordeo pastas legimus,sic interpretari nos oportet, ut decin is quoque milite illarum legionum atque trucidato , reliquis superstitibus hordeum pro tritico datum intelligamus: 3e decimare sit decimum quemque sapplicio afficere. Igitur ut Polybii , Liuit', citis, & Appiani AE testimonia, quae alii reci- tarunt,omittam: de decimatione legionum extat pulcherrimus s, 'a- .R- uti decet,attentilis introspiciatur apud Suetonium locus,vbi de C. σCaligula loquitures: Prii is quam prouincia decederet, consiliu iniit
nefandae atrocitatis, legiones, quae post excessum Augusti seditioneποῦ
olim mouerant,contrucidandi:quod diatrem situm Germanicum ducem, & se iniantem tunc obsedissent: vixque itam praecipiti co- M.LI, Augitatione reuocatus, inhiberi nullo potuit modo, quin decimare
velle perseueraret. Vocatos itaque ad concionem inermeis, atque1 etiam gladiis depositis sic enim malo quam Dispositis, ut insignibus militatibus detractis exauctoratos & discinctos significet 3 e- uitatu armato circumsedit: sed cum videret suspecti re plerosque
ilabi,adtestamendaci qua vis fieret, arma: profugit concione, &c . Fiebat velli per sortitionem haec decimatio, qua militum eorii, qui prae hostium metu per ignauiam fugerant, aliudve quodpiam deliactum militare admiserat,decimus quisque sorte ductus capitis pc na plectebatutaeam enim conditionem supplicii ait Cicero ma- έμον--iores in bello timiditati militis propostam esse voluerunt. inam-' obrem ad sortitione huiusmodi refero, quod de militibus, qui Placentiae seditionem commouerant,Dio in haec verba scribit relata u. r. h. concione Caesaris r τιλῶ ει - - λουρωσεν Θασυτατους ἔτει ὀμ εχ εἴδεν σφύν-δ.κ . Haec Acutus se eos admonem delegitiari iaci 'quema enim remposuerat,vi illisorte notarent O vita multa
quod Plutarchus in eos Mummii milites,qui primi trugam secerat,& sine armis in castra redierant cum ille ad Spartacum intercludendum missus pugna contra M. Crassi praeceptum commissa supe s-- ratus esset ita Crastum ipsem animaduertisse tradit',ut patria,id est Romana militari poena post multos annos in usiam reuocata, quingentos in quinquaginta decurias partiretur,ex quibus singulos sori lictos in omnium conisectit trucidaret: quo animaduersionis genere ad exemplum Crasti Caluinus Octauit Caesaris in iberiam legatus, in milites qui Propraetorem a balbaris intereeptum deseruerant,vsus est: vi ex illa militari calligitione laudem & nomen,
quale Crassus inuenerit: συγχαλι se θιάGὐι vi est apud Dione 'γοῦ
140쪽
plures,stprimipili quinqueremurionem exemplomutuo. His actis ita ut propter pinitum exercitum emin M. Crini nomen inuenerit, in , Ilam duxit, eώmque ha-ddi ulter debetatilio Haec Dio. Sed ipsius quoque Plutarchi verba pro meo more aeseram: γ τοῦς
qui aufugerum, in quinquaginta arcades distribui ex quibus gulis num ahquem sorte dullum trucidauillatria in milites poena soli mulios annos in usum reuocara. Huic aurem mo is eneri ignominiasib edi erraris inquefrmidinis circumstantibus omnibus Uert. Quibus omnino consentanea sunt , quae de ista militari consuetudine M.TuD, - . A Ah. lius eleganter disserit ': Statuerunt enim ita inquit maiores nostri, tra Cia tio. ut v a multis esset flagitium rei militaris admissum , sortitione in quosdam animaduerteretur:vt metus videlicet ad omnes , poena ad
paucos perueniret.& statim: Nam miles qui locum non tenuit, qni hostium impetum vimque pertimuit, potest idem postea & miles esse melior,& vir bonus,& ciuis utilis. inare ne in bello propter hostium metum delinqueret, amplior ei mortis de supplicii metus' est a maioribus constitutus: ne autem nimium multi poenam capi-' tis subirent, idcirco illa sortitio comparata eae N paulbpbst. Qubd s hoc exemplum ex re militari ad animaduersionem cens riam transferendum suit,sortitione id ipsum factum esse oportuit. Hanc militum decinsationem post Crassum ab Imperatoribus Romanis in exercitu frequentςr usurpatam fuisse, illa exempla suis demonstrant,quae superiore capite protulimus :quibus addatur quod iis G dba apud Suetonium de Galba legitur ':Nam cum classiario quos Ne-evo. to ex remigibus iustos milites fecerat,redire ad pristinum statu e geret : recusantes atque insuper aquilam S signa pertinacius stagia tantes,non modb immista equite disiecit,sed decimauit etiam. De Opilio quidem Macrino Capitolinus scribit,cum seditiones militares pateretur,multos saepius decumauissζe,aliquado etia centesmasse, - ωC, se,quod Vc bu inquit' proprium ipsus est, ctam se Memente dice-Manui . ret,quado eos centesimaret, qui digni essent decumatione at iuvicesimatione. Ad decimatione reserendu crediderim, quod Marcellinu de Iuliano scribit,cum Surena dux Persicus Romanorum procursatoru tres turmas aggressias paucissimos trucidasset, inter quos stratoribuno unum vexillum rapuisset, statim ira immani concitu Imperatorem cu armigera manu festinatione ipsa tutissimum peruolasse, te grassatoribus foeda consternatione depulsis inquit Marcellinusὶ residuos duos Tribunos sacramento soluit,vi desides & i-znavos haec sitit opinor exauctoratio simplex, sine armorum aderri. ptione,sine ignominiosa missione) dece verb milites ex his qui sugerat exauctoratos,capitali addixit supplicio,secutus veterea leges: