Petri Fabri SanIoriani iurisc. consil. reg. libellorum exmagistri, et in senatu Tolosano praesidis, Liber semestrium primus secundus

발행: 1598년

분량: 200페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

151쪽

L 3zK n. r eo nominat. Apud Plutarchum denique o es; ν, virum sortem in terpretamur, αρετη -be .ca*i te pra- histis. Huim r& militia oonuin, ut Agrippam A Tacitus vocat : quod αM. r. δρο verbum in panegyrico ad Honorium usurpauit Claudianus,

Militia e bonis,ceu beyMore Ceu placido moder te Numa. sane hac ipsa significatione αγαθὼ alsi quoque auctores Graeci . , εδc in his I sias dixit in eo, quem ope mami scriptorum codicum

a6γuid 'miter inest boni audacii sit congressurus , na ali si quoque 7

idem anctor ita loquitur, οτα, et Sisin, utat, ait, ες τὸ ro κα τίσω-HR,τη γε ευψυχ- δήπου γ δ ἀμίῖς φυσει- αγαθα λειώνια A. οῦν υ δεντο διδαχν. cu'm perisiam utrisque parem fecer xnm, ritudine tamenutique eramussuperiores fod enim bonum na tu habemus nos, sinet artesibi compam impossum. Eademqtie qua paulo antὰ όγαθίν ostendimus ratione,κακον ὰ, κακὶν αντι ὁ δειλω, malum proi natio, vitium e mal Hamproi nauia dixit 8 s Γ. i. h. . ille ipse Thu dides. Atque ista quidem ως H, παχέων, breuibus, ui e notare libuit. Nunc vero iam si videtur adhibeat modum ora- Ilio,& illuc unde defexit redeat. P. mis- Iure meritoque a nobis restitutum in illo Plutarchi loco virtu er Lb. tis vocabulum,ut fidei verbo iungeretur, inde apparet: quod militi ut ignauia, sic perfidia quoque maximo vitio vertitur: contra vero de virtus id est sortitudo fidesque, atque animi alacritas in milite requiri, & si adsint , mirifice commendari solent,ut ante ostendi- . , se imus idque vel his verbis,ex oratione Commodi principis ad mili- ιορ--tes ab Herodianos relatis,comprobari potest. Os 'υνσίω ἰμι βαgύτων Gὸ δοξαν is tac ri ἀγαθέ:φ'- '

ανδ ς iam σε θε. cuae mecum iuuene Imperatore animoseges

α iij

152쪽

S g M p s T R i , Mi ιι i. i H crodianus post x Diodorum Siculum nominat: & vetb in1 b Lis.li. quae multum ut ait 3 Caesarinci im in omnibus rc bus, tum praecipuEin bcllo & in re militari potest fortuna siue felicitas,desideratur at, . t ud Iur.Itpque panegyristes ad Theodosiu in Imperatorem: ba cui duo sint,ais,quae claros duces faciant,summa virtus sumti milia.. maque se licitas circobuium cst,qua fuerit felicitate praeditus,qui, is Appi u.', bi nactu Annibalis qui ad xxxii .ab VLe. i , 2 ς-lix' pQ vςrat, magnum Romae tumultum excitatum ait,

Pacatus η 'νφroptervirtutem o fellei Pa,vor o imper torem vocat.Cicero quoque existimare se ait, Tlubilis,l Maximo,Marccllo,Scipioni, lario,& caeteris magnis Imperatori- propter virtutem, sed etiam propter sortunam sae-ιzaz ia impςΠ in nodr ,atque exercitus esse commi illas. & ad Plantis ibi Ma impς 'xorem I scribcias: Omnia summa inquit consecutus Ailia. es,virtute duce, comite sortuna, ct Fortuna suifiagante videris res et maximas consecutus, quod quanquam sine virtute non potuis lex, t*Mς0 ς m ima parte ca quae es adeptus , fortunae temporibus-giis dirisse, ipo in te & in t o exercitu , magna ex-ρ,. Mehia Pe atio. euec de Pompeio Imp. 3 Quid ' noster hic Magnus inquii)polia. qui cum virtute fortunam adaequauit, nonne Theophanem Mity-,4ι b. h. - - ip Qxςm xςxum suarum in concione militu ciuitato dotas, nauii ZDios quoque de Pompeio,itemque de Caesare,ubi eos inui-

inquit, λψIOM. 8hι- rius est magna virtute multaque

fossis rufrtuna usicum Imperio tum victoria dignisi i erant) de alio loco, o initis cmτου το,τε ωρε φ το δ μμιον ἐυεργέτλ σφ. in. mxςiligi in 'ς τῆς τυχης et ρχωρής νῶ bis. Te ηαντας παθειν ita minimm ct iuintispinulabat, ct Deus boti iis . aiis lebat eos interire qui virum ad id virtutis Urserrunae progressum ae insu-nepr. -- perbenefacto remsuum occidissent.) Rursum Cicero de Muraena Impr. illam militum orationem quodam locou exprimit:Me saucium recreauit,nic praeda donauit,hoc duce castra cepimus, signa contulimus,nunquam iste plus militi laboris imposuit,quam sibi sumpsit: ipse cum sertis,tum etiam felix.Hirtius siueOppius de Euphrano-ii Ahae. rc: Cui subsidium ait Ix nemo tulit, siue quod in ipso satis praesdii

ex . Dco virtute ac felicitate eius putarent esse,sive quod ipsi sibi time- Φ, bant itaque unus ex omnibus eo praelio bene rem gemi, solus cumia volum.1. pQxiit Velleius Paterculus ii ubi de P.Sei

pione Africano usimiliano loquitur,Missusque in Hispaniam sortunae virtutique expertae in Africa,respondit in Hispania. de multopbli Vsus Caesar virtute & sortuna sua,Perusiam expugnauit:& postea ubi de bello Germanico sub Augusto: Molos deinde eius belli translata in Neronem est,quod is sua & virtute & sortuna administrauit: & aliquanto pbst: dem & virtus & fortuna subsequenti tempore ingrcssa annum Impcratoris Tiberij nit, quae initio

fuerat.

153쪽

nino philosopho scribit Capitolinus' sic fere: Speciale ipse bellum

Marcomannicum, sed quantum nulla unquam memoria fati, tum M. virtute,tum etiam felicitate transegit:& eo quidem tempore, qtio pestilentia grauis multa millia & popularium d militum intcremerat. Haec profecidest felicitas rerum gestarum, qua beneuolentiam, ut rc bus aduersis, odia exercitus Imperatoribus conciliati Curio apud Caesi rem docet α. Caeterum quomodo Caesar ipse dicebat 3, non minus se in milite modestiam & continentiam, qui in . li. virtutem atque animi magnitudinem desiderare: quamuis sortitu- 3 o. . eoniis

dinem duntaxat d Mem in milite plerunque requiri, variis auctorum testimoniis c .probatium antea fuerit. Sic de in duce vel imperatorc,licet haec duo potissimum expeti atque laudari consu uerint,virtus & selicitas,ut modo demonstrauimus: nihilo minus tamen Cicero ubi de Imperatore ad bellum Mithridaticum deligendo disserit ,in summo Imperatore scribit quatuor has res inesse oportere: scientiam rei militaris,uirtutem, auctoritatem, felicitatem. de paulo pbst:Neque enim illae sunt solae virtutes Imperatoriae quae vulgo existimantur,labor in nepotiis, sortitudo in periculis, industria in agendo, celeritas in coniiciendo, consilium in prouidendo. de poste . Non enim solum bellandi virtus in summo atque perfecto imperatore quaerenda est,sed multae sunt artes eximiae huius administrae comitesque virtutis. Ac primum quanta innotacentia debent et se Imperatores quanta demde omnibus in rebus temperantis quanta fide3quanta racilitateλquanto ingenio' quanta humani te'Verum imperatoriae virtuti multas artes veluti comites addit Cicero quae non sunt Imperatoris propriae, sed in omnibus sere bonis ac studiosis viris praecipue vero in magistratibus e- Iucere debent, ad quas uniuersalis Iustitiae nomen petit inet, ut initio diximus. Illud prosecto admittendum,quod viret se satis apertum & clarum est, ita in se Cicero innuit: Bellicae virtutis arctiorem significationem eue, cum de milite, quim cum deduce exercitus vel Imperatore loquimur. Virtus militaris est fortitudo: Imperatoria virtus praeter fortitudinem, alia permulta complectitur. In Imperatore enim & πατηγιαν, siue --ον nam utrunque a Diodoro F usurpatur 'τί- -λ ν, ut svid. . Thucydides M loquitur, On ψειαν, id est consili ni, reique An ua- iarum uris peritiam cut omittam caetera inesse oportet: in milite nihil necesse est. Gladio superare militis est. Imperatoris autem, ut i ait Caesar γ , non minus consilio quam gi adio : adeo quidem, M i. d. vi Philippus ille Macedo maioribus ob Imperatorium consi- ωu G. lium, quam ob virtutem milituum laudibus aisceretur atque commendaretur , ut Diodorus Siculus tradit 8 : 3 M.t6. Mτον haec optimi aucto: is Neiba sunt ὶ του Φαι- πον - ανυίε- - γῆ πατηγικν ου γει-τ ῖς τοῦc kυλίας

154쪽

Γλααφία . Philippum aiunt magis de consilio γod Aseratorem decet, desue succe ibi pa bonurisiarum, eriram de fortitudine miserari l

riaris lumn. Eo ei, in praeclare inpraesiisse itur araria esse mi

stantissimus apud Lacedaemonios olim dux suit Brasidas: Hic vero, .u Iustor. ut est apud Tnucydideirna :ι Leci του δ ον ἐς τας τολεις, et ετησε τα πολλὰ, τὰ προδοτιμ ειλε Hων. Camenim statim a principio de uitate O moderatione erga ciuitates et sus esset loca multavidd sectionem compidit, partim Arad Ne cepit , qua in obrem ab optimo auctore statini ipii ut ψετοῦ, et . ,sic etiam ξ α mi, consilium trib iit ri:& alibi ab eodem ipso Themistocles Athonien- sis tanqualm α;ηρ πατηγὸς ξ ετώSGς eratωρ demisi mus, lau- ., b. t. . . datur' in oratione ab legatis Atheniensium ad Lacedaemoniorum; tib his. concilium liabitrataque apud ipsum Thucydidem 3 , bi de Pisistratidis Atheniensium tyrannis ita scribit: Am I υλ Γλαλῶς ον δ.

rum dab. Ot,virtutem, non quomodo scholiastes Graecus sicitii ulti- tiam, scd ex superioribus locis sortitudinem expono e praeserti iueum subiiciat statimγώ τε παλιν καλύς-gῖς πο- λἰμ,ς διίτερον. Vrbem eo rum egregie exstromunt Ur se a tuerauerunt,m non ita multo post de Hermocrate Syracusano: ἀ,-- ἰοτὰ Δ-

lusecundus um in bellicis expertae strenuitatis claraequest dinis. Cum igitur neminem fere Imperatorem praestantissimum fuisse, qui non idem sortissimus miles si ierit historiae doceant: nihilominus plerunque usauenit,ut qui miles optimus esseta dem tamen ob imprudentiam rove militaris imperitiam, luci sol scio neutiquam recte sungeretur.Marcelli quidem intersecti transfixum lancea cadauer aspectans Annibati et ii nec ore ac vultu laetitiam ostentallet, A m nec in lentius quidquam protulisse,a Plutarcho traditur:Appianus y tamen auctor est, ab Annibale dum intueretur vulnera quae pectore.Marcellus inceperato ipsum ut militem collaudatum,ut ducem a que imperatorem irrisum,ac reprehensum Ditis: του in

speculandi castris egressus, Id hostilibus insidii deinde circum:

tu nec pio aetate maior iam enim LN .annis erat neque Pro ucteris prudentia ducis tam improvide se collegam lite de prope totam uia. Rς inpub in prxceps dederat, ut scribit Liuius . φρονι, ου γάρ. νi in ,,s: ut ait Xenophon λ υμ ποτε πινοῦ-ύσιν eo. I, πλοίοπουν m8ρδηλον 3οτι γλοιον ξει υ πολυπιαν. eruderis ducis no est stra archis. - uam periclitari, nisi ubipei licuum t se hiatibus esse potior . Va- . rum adci temporibus Augusti grauem&bouae voluntatis virum,

magis Imperatoris desectum colitio, quam virtute dillututum mi '. litaui,

155쪽

Lia ν η r. rr9litum,se magnillaentissim sirnque perdidisse exercitu in Patorculus ' . tradit. Denique alia est atque alia virtus Imperatoris ci militis. Aliud Imperatoris officium , aliud militis muniis: ille bene ac prudenter i inperare,hic lubenter & cum animi quadam alacritate itu- di ve patere debet. Hoc facile atque ab innumeris, illud differt limo negotio atque a perpaucis praestari pota st. Itaque laudat noster Plutarchus Emilii Pauli factum, qui cum Imperator an Macedoniam ventilet in id tam sim operam date milites iussit, ut singuli promptas & paratas maniis, gladi6s 'ue praeacutos ta bene secantes Laberent:reliqua sibi curae latura esse dixit. Optimi auctoris haec verba sunt ': δἰ i, Παυλον Ahai ον--ὐ D Mακεδονι -L--.

ἄλλων πιλην-. Antonius quoque dux Flauiani exercitus apud Tacitum , tam milites Cremonam expugnare cuperent, qua- M.1ν- terEniqi e arma rapturi imperium ni ducerentur, optima ratione,

vereque dixisse fertur: Diuisa inter exercitum duiasque munia,militibus cupidinem pugnandi conuenire,duces prouidendo, consultando,conctatione Lepius, quam temeritate prodesse: ut pro virili portione armis ac manu vigoriam tu terit, ratione & consilio probriis ducis artibus profuturum. Ac de virtute quidem particulari,

quae ανδεια nominatur,& τῆ δειλ- φρι--λακί , ramutuati opponitur, satis superque disputatum sitit: ut verear ne longiorem aliquis orationem rastidierit, atque respuerit: quae tamen,licum magnitudine utilitatis comparetur, sortassis etiam breuior videbitur. Nam πολ moc ,ρετῆς, de vinutociuili,quam της - οῦργοις προώλ,vinutis in rebus gerendis,ab Herodi lio ' appellatae,speciem alteram eae arbitror,yene ac luculenter a ' . M.tia Alio loco F disseruimus.Atis, , ετ ii sidet in te, hoc est recta ratione: cui contraria est Molia, quam Cicero ε vitiositatem, Seneca 7 mali- mi

tiam interpretatur, Graeci πονηρίαν quoque & nominat,

scribere hoc loco non instituimus. Pleni sunt philosophorum libri,qui patent omnibus: proselibrum scholae nihil aliud personant. p. . Id potius, quod istis ignotum puto, quodque vel prudentissimum 7 is s. alioqui scholiastem fugit, nedum ut incautum lectorem ac aliud a

admodum in Plutarcho secimus, ita in Themistio αρετης nomen quod deletum atque obliteratum ita est, ut nusquam appareatin reponendum videri,quo loco de Socrate loquitur. Ait enim illum in carcere vinctum, nihil egisse, aut amicis ad ipsum visentibus dixi L 'se illiberaliter, dei ni ita atque abiecto animo, sed de vita&anima philosophatum, deque iis quae apud in seros gererentur, qualia α- quanta virtutem eo loci bona de oraemia, quae itidem ibi vitiosita-i bona de praemia, quae item & malitiam supplicia expectarent disseruis Id. Sed ipsa Themistii ' verba ut in impresta eruditissimi viri Henrici Stephani libro ψεγμ'

156쪽

ρήματα-Mλασκω. Mancum de mutilum esse sermonis huius ex tremum agnoscent statim,ut pronunciatum audierint, qui ter inis ac delicatas aureis habent, quique iii veterum Graecorum lectione vel mediocriter exercitati sunt: nam cum οπιῶ μ μ αγαθαμει αυ- , quat qua siue bona ibi expectant, si ad Socratem reserantur, supplendum sit necessarid relatiuum hoc αὐτον,7fum, & isOε expectasset, legendum, non Α μδ , , expectat. tum verb,quba in se fcundo membro κ ιαν vin tem, legatur,ex eo si non veram eri

similem quidem certE coniecturam ct minimὰ aspernandam licio, aliquid in priore membro inserendum & agglutinanda esse, quouo και- vitio ui opponatur atque respondeat. Igitur ἄμ- rem restituo,legoque ita:-G μφύ αρ, Δυ μει μή G δεκαειαν τιμώ--5 quin pra virtutem bo utatuit trauem poena φθpplicia expectarem. Qeorum verboru sententiam modo Latinam iecimus, esse verb adeo perspicuam existimamus, ut ipsa se tueri apud omnes , eruditis autem dc aequis iudicibus probare possit. Liris causa abesse. Sesens meti lectis apud Vlpiam oremquὸ Δο-bm apud Cicermem locis.Obseruare,curare, colere, obsequi. Defensuram cst irem noua locis aliquot res tituta ex libro υιuri apud Ca relictio. Quintiliaraii ADM expositim,vulgata lemone defens. Pri titari or Iuuenaues. Publirum a primus stesiaculum ιρώι discerni c uelani thymelici apstici , cdici ut non homes, ita notati vitis

CAP. XX.

Raeclarὸ de re literaria illos mereri semper existimaui qdit id castigandis veterum auctorum libris operam pone-l rent: sunt verb aut fuerunt hac aetate in Gallia, Germaniata Italia complures eruditi viri, summo Dei opi .max.beneficio ad restaurandam illorum intermortuam & prope sepultam dignit tem velut E caelo demissi: quorum exemplo nos quoque sedulb in idem studium,si quando vacat incumbimus. Sed quod aut felicitate, aut ingenii bonitate atque industria nonnulli eorum ab aliis sicile superabantur, haud peraeque omnibus laborem studiumque suu successissepridem ipsi deprenendimus: id quod is quoque perspiciet ac reipsa experietur, qui coniecturas illorum non leuiter de summis tanquam digitis attingere,sed frequenti cogitatione, ut ait Seneca,pertra re, imoque attentissimo versere voluerit: quod

157쪽

L t a R R r. I lqui facietiqui ut veterem & aliquot iam seculis receptam dabast tem tamen leiuronem aliqua ratione fulciat aduersus tantorum virorum auctoritatem depugnabit de vincet: non minore virtute ac solertia praeditum eum este oportere, nec minorem ei gratiam aut gloriam, quim illis quos antὸ diximus,debitum iri arbitror.Qtiamobrem in eo militiae genere lubenter ipse me, tanquam arx aliqua tenenda sit,interdum exerceo:quanto autem literarum bono id saeiam, ex iis quae nunc iam proponentur iudicari volo. Vlpianus id Edictum explicans,nuo Praetor ei,& aduersus eum rui sine dolo malo Reipub. causa abruit,ita succurrit: vine vel ob- - tvel prosit ei, quod interim euenit: dc Reipub. causa solos eos a sis. esse,qui non sui commodi cause,sed coacti absunt x : dolo malo au- I. resta temauesse Reipub.causa intelligens eum , qui alicuius commodi

captandi gratia id egerit,ut Reipub. causa abesset . Haec verba si tim subiicit: Sed & qui data opera,& sine lucro hoc affectauit, vel qui maturisis prosectus est, vel qui litis gratia coepit Reipub. causa D. ex abesse.Hunc igitur ait abeste dolo malo, non tant lim qui lucri sa- - - -- ciendi causa,sed & qui nulla spe commodi cuiusquam proposita,

id egit: oper imque dedit,ut abesset: itemque illum qui uraturius de celeritis profectus est, non videri Reipub.causa abeste sine dolo malo: ac multo magis eum, qui litis euitandae gratia id assectauit, ut , Reipub. causa peregrὸ mitteretur: itaque non sine detrectatione abeste inciperetmihil enim commentum hoc absentiae illius ad auxilium testitutionis in integrum a Praetore obtinendum ei prodesse: qua ratione cum lege Iulia de adulteriis cautum sit, ne quis interreos referat eum,qui tunc Reipub.causa aberit: qu bd aequum non sit visum,absentem Reipub. causa inter reos referri , dum Reipub. operatu cinecessarib adiectum in lege verbum hoc, Sine detrectatione,noster Vlpianus tradit : quia si quis euhandi criminis id egerit sic enim ex P. Florentinis legimus, ut causa vel gratia intelliga- tu Iud D. t ut more Graeco,quem alij spridem notarunt, non exprimatur ut μή ςr LReipub. causa abellet, nihil illi commentum hoc proficiet: quo nihil clarius demonstrari potest.Sic igitur apud Vlpianum interpretamur, Litis gratia abesse Reipub. causa,vi apud Paulum 6 ,litis cau iissa haeredem institui, at apud Impp.Seuerum de Antoninu litis causa militiam appetere in illo loco :Non autem ignoratis eos qui litis causa militiam appetieriit, postulantibus aduersariis, tui sacramento solere: quod loquendi genus a Graecis fluxit,ex quorum ali- ό l .msic

qua peruetusta lege Lysias,si bene memini, haec verba resert alicu- D. d. Misil. bi s : δε και δεκα Apud Demosthenem quoque, δ' ς ενεκα απεινα i, litis gratia abi in legimus: ubi eum qui litis gratia militauerit non modb cum detrectatione,dol ueque malo abesse Reipub.causi,ut loqust ut nostri sed omnino Respub. causa no abesse iubindi s in reui

158쪽

u. . quam Iudis 'praeses ad tribu sal omnes ex iure tituantes accinit, nos isti malo. D. reiurando interposito Taip. c. in militantem abesse, huncce Ol Niodo

x t. --snt,quis non opinionem eorum x improbabit, qui Litis gratia, 'quo sensu ab Vlpiano dictum sit adeo nesciunt,ut eius loco, Dicis gratia restituendit messe idcirco iudicent,quoniana in exscribendo saepissime librarios id verbum deprauasse ipsi aliive Lanimaduerterint. Sed si quid obscurum aut ignotum nobis est, non ideo tamen corruptum ac dgrauatum statim videri debet. Hoc tamen argumento sane leuissimo commoueri quosdam nimia forsitan erudi- h. i. s a. tionis suae opinione delusos scimus,ut illa Cieeronis verba s, Postea re Palaea sum cultus a tritu a me obseruatus in petitione quaesturae quae sine

4 .ps P .li. agnoscerent ut opinor quod Cicero ipse quodam loco seripserit G . vi. Semper te non modb tuendum mihi , sed etiam augendum atque ornandum putaui . vel sorsitan Iouatus , quod est iuuatus, mallenti . nis . propterea quQd apud eundem auctorem alibi legitur 3: Se a te poma uia. stea defensum in periculo capitis,adiutum inpetitione Praeturatai

mafiniis si dignitate,hoc tu ipse n quo summa est dignitas,non seruas.Cut i q- enim quemquam ut studeat tibi,ut te adiuuet rogas ' Veruntamen

ligitium vetb duarum Obseruandi significationum, quas vetustiG simus interpres Asconius alio ad Ciceronem loco' attulit , ut vel ...1M is speculari sit vel venerari,posteriorem ei de quo agimus optimὸc Tomini uenire quis no videt ut odseruare sit venerari,ossiciis prole lui, M-- φν mereri, at uehac ratione adiuuare candidatos : quo sensit Caesar subleuare dicit,ubi de Lentulo io: satisque inquit in se benefi-io A. Lia cia exponit quae erant m ima, ludiuper eum in collegium Ponti-ι G. i. ficum venerat,qubd prouinciam Hispaniam ex habuerat,

159쪽

quod in petitione Consulatus ab eo erat subleuatus. Revera enim adiuvabant & sublevabant candidatos ii,qui eos obseruabant: qui

qubderant tenuiores,plerumque ideo allectatorum, deductorum, q& comitum officio iungebanturmec sollim candidatos,sed di ora tores de magistratus quoque hoc obseruantiae genere proseque bantur,ut ipsius Ciceronis & item Taciti testimoniis loςupletissimi, confirmare possum. Multi,ait ε ,obuiam prodierunt de prouincia r n, O t. decedenti,consulatum petenti.Solet fieri,dcc.&, Quid habet admirationis tali viro aduenienti,candidato,consulari obviam prodisse multos,quod 'ni esset fictum, magis mirandum videretur: quid si etiam illud addam quod a consuetudine non abhorret,rogatos esse

multos &c.&,Homines tenues unum habent in nostrum ordinem

aut promerendi,aut proferendi beneficii locum, hanc in nostris pretitionibus operam atque affectationem. Neque enim fieri potest, neque postulandum est a nobis aut ab equitibus Romanis, vi suos necessarios candidatos sectentur totos dies, a quibus si domus nostra celebratur, si interdum ad forum deducimur, si uno basilicae spatio honestamur,diligenter obseruari videmur & coli. Tenuiorum & non occupatorum amicorum est ista assiduitas, quorum copia bonis de beneficis deesse non solet. de pauid post:Itaque & legi

Fabiae,quae est de numero sectatorum, & S. Consulto,quod est L. Caesare Consille um, restiterunt. Nulla est enim poena,quae possit obseruantiam tenuiorum ab hoc vetere instituto ossiciorum excludere. Idem Cicero ad Gallum : Miror cur me accusa,cum tibi ad facete non liceat: quod si liceret,iamen non debebas. Ego Lb. enim te inquit in consulatu obseruarum. Itaque clientes,tribulEsve qui candidatos aut magi stratus deducebant atque comitabantur,i M obseruare atque etiam obsequi dicebantur. Hoc quidem vocabulum ea significatione apud Senecam & Marcellinum legere memini Seneca' ubi de Druso Libone maiora sperante quam ipsius obisecillo quis auam sperare poterat aut ipse ullo, Quum aeger inquit

a Senatu in Icchica relatus emet non sane frequentibus obsequiis. ita nanque legendum non ut male qnidam reponunt exequiis: & o sequiorum nomen ad clientes de necessarios, qui officij causa deducere ac prosequi potentiores in publicum solebant reserendum censeo.itaque subiicit Seneca , Omnes enim necessarij deseruerant

impiὸ iam non reum sed fimus. At Marcellinus ubi de Leontio praesecta urbi loquitur'. Illue de indu stria per ns, ait praefectus ab Ab .is. r.

omni roga apparitioneque rogabatur enixius, ne in multitudinem se arrogantem immitteret, & minacem ex commotione pristina saeuientem,difficit Isque ad pavorem recti tetendit:adeo ut eum obsequentium pars desereret,licet in periculum sestinantem abruptu.

Obsequentes enim togatos,qui praesectum urbi comitabantur, interpretor: quos Tacitus prosequi dixit in illo loco s: Quis Saleium snostrum egregium poetam, vel si hoc honorificentius est,praeci rissimum vatem deducit, aut salutat, aut prosequitur ' Idem Tacitus M de obseruantia& yeneratione , qua togati prosequebantur

160쪽

i s i a. patronos, eosque qui , Ciceronei ac Vitruvio x seren-ises atque diserti nominantur, ita scribit: tamverb qui topatorum comitatus & egressus,quae in publico speciesequae in iudiciis vela ratio quod gaudium consurgendi, aliis hendique inter tacentes in unum conuersos'&α& pauid pbst: Ac me deiungere a forensi labore constitui,nec comitatus istos de egressus,aut frequentiam salutationum concupisco.Sed ad cadidatos reuertamur. Hi vii diximus

, vicinis,llibertis,1 Hientibus,tteitique a tribulibus suis salutatione,deductionerassectatione, eomitatu, similique ossicii genere ob seruari solebant. Imo etiam a coloniis & municipiis. Itaque de Iulio Gesare,& M. Antonio loquens Hirtius siue Oppius: Hunc etsi

M.f. d. augurem,inquit 3, prius factum, quam Italiam attingeret in iti- bello Gaio nere audierat ,tamen non minus iustam sibi causam municipia dem ς-- colonias adeundi existimauit , ut iis gratias ageret, quoa - atque ossicium suum Antonio praestitissent. de as sectatione illa etenim & obseruantia qua de a mi is, eum l cum exponendum credo. Sed & iosi candidati obseruare tribus dicebantur is , In prehensatiou u, las cum ambitionis tempora postularent, prehensabant, & plurimis ossiciis , interdum etiam aduersus leges de ambitu I os turpi largitione demerebantur , ipsarumque tribuum se stagia venabar tur quodammodo ac deuinciebant sibi. Vtrum sue horum ex teio Cicerone addidici: cuius verba more meo pr eram,ut studiolo lectori huius etenim, ut fit,voluntatem & ire niu ex meo metior quod poterit gratificet: Dubitatis,inquit ,quineas tribus,in quibus magnas necessitudines habet Plancius, cum ille non ediderit, iudicarit omelis ab hoc obseruatas non largiti ne'dc,Noli enim putare Laterensis legibus istis, quas senatus de ambitu sancire voluerit,id esse actum,ut suil agatio, ut obseruantis,ut gratia tolleretur,&c. quae sequutur.& statim. Neque hoc liberis nostris intercidendu emne obsetuent tribules suos,ne diligant,ne r

scere necessariis suis suam tribum possint, ne par ab his munus in sua petitione respectent,ublivi id obiter dicam, verbu Respectandi elegantissimum, non modo in Expectandi mutandu est, ut sch liastes vir alioqui doctus innuit,sed de agnoscendum & retinendu, do,ut ita loquar, amplectendum est:quippe quod multb maiorem,

quam illud vim habet, hanc nimirum retro &vice mutua expe ctandi. Sequitur apud Ciceronem : Haec enim plena sunt ossicii, Plena obseruantiae, plena etiam antiquitatis. & postea: Noli toti re ex ordine nostro liberalitatem noli maleficium putare esse gratiam,noli obseruantiam sancire poena. Quinti quoque Ciceronis Marcum fratrem admonentis, vi in petitione Consulatus gere-

' te se debeat, haec sere verba sums: quibus ut obseruari solerentriis uiuis' candidati, planὸ ac petipi Edeclarari puto. Et quoniam asse chationis inquit mentio secta est, id quoque curandum est, ut

quotidiana cuiusque generis&ordinis&aetatis utare. nam ex ea

SEARCH

MENU NAVIGATION