장음표시 사용
21쪽
Pisis convenerunt ae omnibus qui ki se in gaera inim-serant sublatis, tandem Pontificem eonstituerunt. Hic ut renunciatus est, ad rem romanam repetendam animum eonvertit ergo adista significavit, ut si vere pro Ecclesia laborare , et Romam restitueret. Hic quale esset imi regi ingenium palefactum est neque pietatis studio sed cupidine regnandi adductum, urbem iis qui occupaverant, eripuisse. Ergo persistebat. Verum alia erat Petro animi sententiaci alio ingenioris, ut Romam custodiendam tradiderat. Audito Pontisicis nomine Petrus deandrea cohorruit ac tantum abfuit, ut urbem retinor tam turpi scelere vellet, qui dimissis copiis ultro cessit, ac solum etiam vertit. At quae nunc eum regio excipiet quam fortunam sequetur quae omnino erunt viri sala atque exilus Tanta certe virtute eapolis carere non poterat eius desiderio penitus consci publica res visa est. Ergo statim omnium ordinum studio revocatus suo loco repositus est. Inteli gebat quippe rex uno ossicio ac pietate adductum Petrum, ut minus acriter in urbe tuenda rem gereret Viros a lem sortes, qui ossicio constanter serviunt, caros habendos; ac tum maximo aulas iis indigere, cum plerique eorum, quibus honores mandantur , a Principe deficiun Hac spoPetrus de Andrea revocalus est; neque ea sesellit statim enim palam laetum est iis solum publicas res ac negotia luto committi, qui se ac sua omnia ossicio ac pietati e mittunt. Si enim magnum bellicae virtutis antea, cum hellator rex rerum potiretur, specimen Petrus dederat, mula lis deindo rebus, cum debellatis hostibus, ac confirmata
pace omnia quiescerent, decus ac otium erant asserenda.
Haec in magnum discrimen adducta erant; his virtute ac
22쪽
religione erat providendum. vivi enim Lad ista a qui erant ex eius sanguine sublatis, res ad foeminas rediit: itaque altera Ioanna regni habenas suscepit. De hae nihil die amplius, auditores, nisi quod, cum a nuptiis abstineret, ad omnes vel foedissimas libidines vulgata est. Qui ea maxime abutebatur, Pandolphulus quidam erat, cui quo mollior ad voluptates animus , eo procacius ad honores ambiendos ingenium. Hic singulari studio cum Reginae voluntati obsequeretur, facile eius animum sibi subiecit. Quare ex turpissimo proe subito rex sactus, rem eapolitanam insolentissimo arbitratu retebat. Huic igitur vel honestissimi proreres parer cogebantur. Quomodo haec tam dura ac tam nefanda servitus ferri poterat Sapientissimi igitur qui essent o neapolitanis proceribus gilare coeperunt, qua hoc iugo se ratione liberarent. Opportunissimae visa nuptia , per quas cum regina Sanei se vinculo uni coniungeret, tum omnis eriperetur Pr Olibertas illa abutendi, ac rempublicam pessundandi. Id caute reginae propositum nequo ipsa abnuit Iacobus Umbria Comes coniux designatus. Id sibi placere Ioan na dixit. Ergo statim nuntii missi voluntas Iacobi explorataci omnia composita dies denique designati qui bus ille eapolim veniret, quo nuptiae conficerentur. Hae eum agi Pandolphulus videret, seniit suam potentiam attentari. Et quamvis nihil intentatum relinqueret, quo nuptias turbaret tamen quod reginam ipsam in eo consilio firmam vidit, ad alia se convertit. Intellexit unu in ipsi superesse effugium, si minus auctoritatis regio sponso esset. Quamobrem ita rem temperari possc iudicavit, si illo ex coniugio nonnisi reginae vir haberetur; regnum integrum Ioannae relinqueretur id vero quo solemnius
23쪽
fieret, abiudicandum regis nomen comitiu ut num retineret, omnino statuendum. Haec cum reginae significasset, facito consi ala sunt. Vide nunc qua ratione rem perficiendam curavit. Statuit Iacobo eapolim iam adventanti obviam mittere, qui honoris causa consalutatum deduc rent. His vere negotium datum, ut nonnisi Comitis nomino eum appellarent; neque alios ipsi honores, nisi quibus Comites utebantur, deserrent. Cum vero quaereretur cui tam gravia mandata darentur, flatim occurrit Ssortia celeberrimus ille dux conductitius, qui iampridem se suasque copias reginae Iocaverat. Cum enim magna hic auctoritate pro bellica sua virluto polleret, sperabat Pandolphulus nihil absores, quin omnia ex sua sententia caderent. Verum magna turpissimo huic pugna erat eum sapientissimis, quibus aliquid etiam sua gratiae ac publicorum munerum regina impertiebatur Phineipes consilii Iulius Caesar Capuanus ac Petrus de Andro fuerunt. Hi eum perversa Pandolphuli consilia perspexissent, verteroa interturbare cogitarunt. Ergo Neapoli egressi magnis itineribus ad regni sine progressi sunt, ac Ssortiam anteverterunt ac cum Iacobum obvium habuissent, regem consalutarunt, omnesquo regios ipsi honores habuerunt; tum, quae Neapoli siebant, edocuerunt; ac, ut regia utens auctoritate tantis malis mederetur, hortati sunt. Hi nihil dico amplius , auditores Petri tantum constantiam, ac incredibilem animi sortitudinem considerate. Advenit tandem sortia et ut erat ingenio audacissimo quamvis omnia , quae facta erant, audisset, animum non despondit, sed Iacobo occurrens, eum Comitem salutavit;
neque alios honores, nisi Comiti debitos, tribuit Abscesse rat Capuanusci alii etiam digressi erant: unus substiterat
24쪽
comiti Umbriae adsidens Petrus de Andrea cum hoe levo
sibi esse certamen Ssortia crediderat suo illum conspectu deterritum laetio cessurum. Verum statim suae sive audacia sive stultitia eum poenituit constanti enim vultu
Petrus adstitit et quoties ipsi humili illo Comitis nomino
Iacobum appellabat, toties hic regem imperturbatus salutabat. Ergo victus Ssortia a suo eonsilio des lilit, ae quievit Verum verbo quo decuit usus non sum quomodo enim audax eiusdem ducis animus quiescere poterat Diss mulavit potius , ac iram paullum continuit huic autem ut pareret ac totam effunderet, tempus quaerebat. Rege enim Neapolim deducto ae nuptiis conlaetis, cum regio eum non modo nomine , sed omnino honore ae auctoritato frui videret, non tulit pronus ad iram sortia ; ac graviter commotus, Principes legationis illius in ipsa aula aggredi non dubitavit Caesarem Capuanum in primis petebat Petrus de Andrea aberat magna statim concertatio exarsit res ad vim ae eaedem inclinabat striclis enim gladiis, se petere coeperant perterriti qui aderant se continebant; Caesar tantum resistebat; sed nequaquam eum Ssortia comparandus erat itaquo inito certamine sine dubio victus suisset trepidabant adstantes proceres, nec quid consilii raperent, suppetebat en ab adversa ianua Petrus; qui subito erumpens oculorum primum coniectu, ac Voce Ssortiam tremefecit accitis deindo militibus eum comprehendi, ac in carcerem detrudi iussit. Τanta ne huic viro virtus, ut eum sortia, quem vel ser issimae gentes, ne dicam duces Orsissimi, revere
bantur, congredi non dubitarita At qui ipsi casus imminerent, si illo libertatem nancisceretur, non vidita Θ modo enim non ulcisei, non in eum omni vi, imo surore
25쪽
Asortia irruere non posset, si nemini unquam vel pole tissimo bellatori pepercit Haec certe sapientissimum virum non latebant: sed tanti ne erant, ut eum ab ossicio abducere deberent An non suum erat, ea tunc ratione agere Num strenui illius ducis viribus et favore Pandolphulus ea tempestate adnitebatur pristinam sibi vindicare libertatem ac dominationem, magnam regiae domui, ac nomini notam inurebat, quod audebat tantas in ea turbas excitare ac eam castra quodammodo, quibus pugnaret laeere. Huius uram Petrus gerebat ipsi etiam regis vita redites ad suum igitur munus, imo omnino ad ossicium non pertinebat quod ab eo tunc patratum est In hune, Ssoriia, ex isto carcere eductus, quantam animo collegisti iram , effunde. Irrue ista tua firmitato in Petrum Eum surori tuo devotum macta. Quid tu damni illi inferre putas Unum sapienti bonum officium huic eum paruerit, nihil sibi superesso, quod appetere, aut quo frui possit, sapiens puta In hoc conquiescit hac se merce satis divitem ac beatum existimat Petrus quidem adcensendus non est iis, qui lucro ac suo commodo serviunt. Ea vero non hominis, sed pecudum servitus est. Horuni enim est voluptati tantum parereri quod ventri obedientia natura snxit homini ossicium propositum Qui servire,
summa eius gloria est. Ergo cum laurorum ac caprorum pugnae narrantur, quis eorum tandem vicerit, quis occubuerit, refertur aliter do hominum pugnis sermo instituitur. Hic de iure ac ossicio primum quaeritur. Quamobrem illi semper victoria certa illi decus ac laus, cui certius ius, quod erat armis asserendum. In qua pugna si adverso Marte suceubuerit, eo maius illi decus erit, quo prae-
26쪽
elarius facinus est, se suaque omnia ossicio devovere. Hare pulcherrima penitioris sapientiae documenta , quibus P tri animus ab ineunabulis prope suerat imbutus, eum ad omnes vitae dimicationes omnia capitis discrimina subeunda perpulerunt; quo factum est, ut amplissimam ille reliquerit haereditatem, virtutem. Hac vero cum utatur Petri de Andrea soboles, summos in republica honores occupat, et praeelarissimo romanae purpurae splendore in Hieronymo do Andrea ornata, tot terrarum orbi assulget.
Honori e nomini eius hare dedieata es inserψιis Neapoli in templa saneι μιri a Natella. IMMORTALITATI NOMINIS PETRI DE ANDRE V c
GENERE VLTIMA AB ORIGINE ILLYRICO COMIIIS TROIAE SUMMI ST TEGI IN EXERCIT NEAPOLITANORUM ITEM REGIS LABIS I A NEGOTH PVBUCIS MAGNI SENESCHALLI DECVRIONIS CUBICULARIORVMQVEM IPSI AEQUALES EIUS BELLICIS VIRTUTIBUS COMMENDARUNT VERME BES TENACEM RECTI MAGNANIMUMQUE PROBAVERE MORTEM OBIIT INVICTUS ANNO MCCCCXVI HIERONYMUS DE ANDREA IN STRATORI GENTIS SUAE EXIMIO TITULUM INSCRIBENDUM CURAVIT ANNO DCXCI
28쪽
sane est humani generis constitutio, ut ineredibilem morum varietatem in eo deprehendamus, qua non modo genus a genere, gentem a gente distingui , sed integras domos, alque eiusdem omitiis stirpes etiam ac capita discerni ac segregari videmus. Itaque illud fieri cernimus. ut variam eum gloriam, tum dedeeus etiam . ac turpitudinem diversas familia sortiantur; et cum aliquae sint a quibus parentum vitia in universum genus propagata integram gentem constituerint malorum plerosquo contra extitisse novimus , quibus veluti haereditario iure viri ae boni mores contigerint, per quos omnibus se Ommendarunt ac aeternum universo generi decus pepererunt. IIanc vero tam eximiam , tam admirabilem vita innocentiam , et morum integritalem , quam in omnibus prae-
29쪽
stantissimi alicuius viri posteris perennare animadvertimus, tribuendam esse religioni, ac vehementior piorum operum studio certum est. Verum et illud etiam extra controversiam est, ipsi religioni a pietati ut malos ab radice mores obstare , ita non parum sanguinis ac ingenii bonitatem avere. Quare illud mihi tuto assirmare posse videor, lum demum optimum genus existere, cum utraque
consociata, nempe praeclara quaedam natura, ac pietatis studium eongruant ac conspirent. Hae mihi rerum monumenta perlustrant oecurrebant, cum in ea inciderem, quae a maioribus nostris de clarissimo genero de Andrea ac pimus, ac eum iis, quae ante nostros euios sunt, conferrem. Hoc video genus nunquam Iululentum , nu quam turbidum sed purum semper ac pellucidum suxisse ut eum ex varietate locorum ubi consedit, ex longa annorum gerie quibus viguit, ex munerum etiam ac M-ciorum diversitate, quae exercuit, Omnes humanae vitae vices expertum sit, sibi iamen semper constiterit ac eodem ubique vultu, eadem specie constantem ursum atque aequabilem tenuerit. Id per continuam illam bonorum ac sortium virorum seriem actum video; per quam cum virtus ac sapientia semper renovata revivisceret, nu
quam vis illa, ac veluti viriditas cessavit , quam eum a parentibus nati acciperent, propriam universo generi vim tutem ae gloriam excolendo atque augendo secerunt. Iam de Petro de Andrea, Troiae Comite, si non quaniam habuit virtutem, ea saltem, quae ad nos pervenerunt, quantum per meam tenuitatem licuit, praedicavi: alia certo maiora de iis, qui ab illo capit a fonte promanarunt, dicenda sunt sed ne tanto temporis intervallo amplissimae huius domus virtus cessasse eredatur unum libuit ex oblivionis lenebris vindicare, atque in adspectum
30쪽
p serre is Iosephus est, qui cum mulios sibi honores virtute ac sapientia ompararit, ita ad ommunem huius nostri generis laudem pertinere arbitratus sum, ut nobis aecurandum omnino sit, ne eius memoria careamus. De eo igitur direre constitui ae si minus digna tanto viro laudatio videatur, quaeso ne id magis voluntati aut ingenii mei tenuitati, quam monumentorum inopiae ac temporum diuturnitati tribuendum putetis. Et re quidem vera, eum varia sint humanae vitae instituta , ac pro ingeniorum diversitato distinctae rationes ac saeinora dispertita una tamen semper atque eadem virorum sortium forma est, a condilio. Una ipsi virtute reguntur ac quidquid agunt eum nonnisi ex virtutis ac sapientiae ration instituant, ita ad virtutem etiam quae- eumque esseiunt, reseruntur. Quis enim cum audierit praeclara Petri de Andrea Dei nora, non divinarit larissimam hanc domum ad arma tractanda, ac bella gerenda natam Τaique hoe esse totius huius gentis satum, ut in ea nostributus regni praesidium adversus ingruentes undique bellorum tumultus, ac vitae diserimina constitueretur Et tamen contra omnino aecidisse eernimus ut cum Petro militaris huius domus virtus extincta videretur, ac ex
multis virtutibus haec velut umbratilis, e quieta doctrinae, ac sapientiae viguisse. Ergo illud mihi recte intelligere, ac omnino statuere posse videor nativam huic domui Virtutem esse, ae sapientiam, alia insita atque adducta: quamobrem haec semel extincta , non revixisse illam aeternam vigere, ac splendeseere videmus. Ioseph de Andrea una a teneris optatissima sapientia. Adiuvabat adolescentem ingenium, ac nativa quaedam animi innoeentia ac candor Ut facie erat honestissima, ac tota