장음표시 사용
151쪽
Phaedri Eabudarum Aesoyiarum Liber tertiuS. 135
Illum esse cunctis auribus ad mirabilem, Sti derideri, simul ac vocem miserit.
Tunc consolandi gratia dixit Dea: s
Vs. 3. etinetis auribus. Sic ΜSs. Pith. et Rem . sed emen. davit Pithoetia auibus, quod dederunt Nevelet. Ursinus, Bentis Ieius , statuens, admirationem solius animi esse. et Notata ad va. 3. Nec displicet cl. Langio. Iam olim tamen auribus Teia poni volebant Heinatus et Guditia: quam 1eetionem timide aexecipera satetur Buxmannus, vulgatae auilus magis fauena, quam exhibet quoque das. Perotti. Lectioni tamen auribus,
itidieante eodem, aliquid roboria addunt illa Ovidii I v. Met. x x. IV. Trist. X. 49. et ipsius Phaedri Prol. II. 6. et L III.
N. 5 . Vid. etiam Notas. Tamdem, eum sit elegantior vuI. gata, praeserunt, praeter Oronov. Hoogstrat. Ricliter. Maittar. Leon hardum, Lallem. Broiter. Biponi. Deabili. el. Tκsehuckius, qui notat ad v. auribus: Meleganter adiecit, quippe earum hi aguntur praeeipuae partes Frustra Schessor. Tollitia, Cuning-ham. al. eoniiciunt, a eunetis auibus, hoc sensu, inter omnestiane potissimum in admiraticina esse: Philipp. a eunetis auribus. V. Brotier. ndmirabilem. IS. Pith. ammirabilem. Vs. 4. miseria. Ritteratius. omiserit, e coniectura. At simili modo Phaedrus L. Iv. XI. 4. dixit tioeam misti saneta religio. Et sie alii. Vs. 5. Tune. Heinsitis legit hiae. Ouverringius tum. Cu- ning ham. Tune hane, solandi cet. Va. 3. Ilum , luseinium. nu ribus admirabilem. Est admiratio non solius animi , est etiam aurium. Nam et intelligimus solo alii niti, nihilomi
nua poetae membris corporis, quae instrumenta sunt sensuum internorum , eadem tribuunt, quae menti, et ita intelieeturas
XIV. 4O. aio oeuli videre, manus Deere eet. dieuntur, quae mens et homo saeit per illarimo non modo aurea mirari,
sed et oculi dieittitur οὐ id.
V. L.M. 4. simul ne. Vid. L. IV.F. IX. r. coli. III. XVI. 16. vocem miserit. Vid. V. L. ad
152쪽
Phaedri Fabularum Aeso irarum Sed forma vincis, vincla magnitudine; Nitor zmaragdi collo praefulget tuo,
Ua. 6. In Μs. Per. est, Sed forma vineis et magnἱtudine, elaudieante metro. Vs. 7. zmaragdi. Vulgo Smaragdi, ut Nevelet. Fab. Ursin. Benilei. Lallem. Brot. Biponi. D abillon. Didot. al. Sed Teis elicis Emaragdi edidera Leonh. Burmanti. Iordena, D schiach. Sie enim aeribitur haec vox in marmoribus antiquis, neque alii ex in vetustissimis MM. Hai enim in priseis monimentis a pro x inuenitur, quod aliquando vitiose, siue ad imitationem Graeei Σ aecidit; tamen in iis vocabulis, quae a duabus coninsonis Sm ineipiunt, graecae originta, eonstanter et tonsulto v eis, bantur .eterea littera et: id quod erudite probat Gudius. Lamdat vero praeter alia Gruter. IIcccoLXXXXIII. 8. IOCLX. a. Io xXvII. Io. Μcxx. 6. nec non duas inseriptionea, quas suis in Phaedrum notis inseruit. vid. etiam Brou klius. ad Prop. II.
XIII. 43. ad Tibuli. I. I. 54. et II. Iv. a . coli. Cl. d. Boo Animadv. Clit. in Martiat. p. 61. nitori II okesseldius ad Lucret. II. 8o4. Ostendere studet multis scriptorum locis, ut ovid. A. A. I. 4oa. Μanilii V. 26a. cet. xiride interdum idem esse, quod eaeruleum, seu glaucum. Tum sic pergit P. Mo. ,, Phaedrus item nobis aditi putatur III. XVIII. 7. ubi pro nitor malim uiror, quae vox sollemnia Vitruvio et inferioris aeui multia scriptoribus. M Quae conjeetura etsi eruflite illustrata est a cI. vaheseidio, atque etiam vox oiridis de fulgore et nitore Emaragdi proprie usurpatur. probante Burmatino ad Petron. C. m. P. I 3. et ad oviq. Amor. II. VI. xx. emendatio tamen non est neeessaria, cum aeque eleganter dieatur nitor emaragdi , aem. 6. forma. Haec vox pro pulchritudine oeeurrit L. III. VIII. I 5. vineis. In repetitione verbi Dineis, quam loeutionem
Walehios in Disa. de Stylo Phaedii p. 6o. ad Anadiplosin
xeseri, inest quaedam suauitas et elegantia. Va. 7. Nitor amaragdi e. p t. Sie elegantius . quam si scripsisset, eolium tuum fulget, ut nitor imaragdi. De gemmis eleganter et proprie dicitiae
nitor. Auet'. ad Herenn. IV.C. M. praostringere iacispeetias omnium gemmae nitore et auri
splendore. CL L. I. XIII. 6. et quae GTO nov. ad senec. Med. 5 3. adduxit H. v. vertet deinmis bilire iste ein Smaragd.
153쪽
Liber tertius. 137 Pictisque plumis gemmeam caudam explicas. Quo mi, inquit, mutam speciem, si vincor sono δυiror. Vid. Nodi ad Vs. I. Romulus etiam Divion. habet eo lore et nitore sieut smaragdias peffusus, ut dubium non sit, nilor esse praeserendiam.
Us. 8. Cuninglia must pietamque plumis gemmeis e. e. Bois mulus Vlmens. piertisque plumis gemmis cauda et eoilo refulges. Vs. 9. In NM. Pilli. et Rem . est, quo mihi, inquit, mulam speciem: sed recto Pithoeus: quo mi, inquit, m. s. Male MS. Perotti, cur mihi, inquit, spoetes i. v. s. Indo sanadon et Philip p. emendauere: Quo mi, inquit, tanta specias, quibus paret Lalleniant. v. Brotier. IIutae speeiem rectius legi videtur Bue manno, hoe aensu, quid prodest mihi forma, si sim muta. Sed nil temere eenset mutandum. Cuningliamus pro mutam Teia ponit nitidam. m. 8. Pulcher versust quem Gronouitia ita interpretatur reatidam quoties expandia, habeadiuersi coloribus plumis gemmantem, i. e. in modum gem-
Epitheton ornana , pro quo frequentius in hae Te apud poetas et alios legitur gemmians.
ptieat alas. Plin. L. N. C. Ω .gemmantes laudatus expandit eoia lores. Ita et Stat . Silv. II. IV 6. quem non gemmata Do tieris Iunonia eauda vineorat. Habet
tamen Martiat. III. LVIII. 13. gemmei piauones. De pationibus laudant Tertull. de Pall. C. 3. De iis etiam non pauca con gesserunt Bochari in Hiero E. P. II. L. II. C. I 6. p. 2 4. et Erouisus. ad Prop. L. II. U. XvIII. M. explieas. Proprie et suaviter. cl. Sauler. ent liesadu den Schwane. so sinci die Fod/νn ali mit Edetitetnen hune heserat. Ceteroquin duplox ii a metaphora in hoc versu, et apietura et a gemmia diicia,fltiplicet ei. Sciti rachio, quae
tamen apte posita ei. Trachu-ehio recte videtur.
ad quam rem. Formula indi gnanti . Laudant Sehesser. et Heinsitis Cie. Verr. IV. Mariis
mero signum, quo mihi, paeis nuciori. Ilor. I. Epp. V. II. quo mihi fortuna , si non conceditur aerus: al. xli. Ovid. Her.
II. 53. ubi vid. Heilistus. Addo Ouid. III. Am. IV. 4 i. et Virg. Ecl. VI. II. ad quem Ioeum
videndus sorvius. mi. Supplenis dum dedisti; ei. Va. a. mulam
154쪽
133 Phaedri Eiabularum Aeso iarum
Fatorum arbitrio partos sunt vobis datae: Io Tibi sorma, viros aquilae. luscinio melas, Augurium coruo, laeua cornici omina, Omnes quae propriis sunt contentae dotibus.
do, cum qua non coniunctus est cantias suauis. Lau flat Bro
eiei us. 33. sq. post Burmannum . Taudatas homini iolueris Iunonia pennas Explicat , et Iorma muta supeνhit auis. Ita
Quinetil. VI. I. O. C. a. p. 447.
Edit. Gronov. miserorum etiam multis adspeelus Ine mas mouet, i. e. solus miserorum adspectus, qua mu ia illi non loquantur . lacrymas mouet. Sono,
Va. IO. Sunt verba Iunonis. Neursius autem frustra putat. aliqua deesse. partes. Destim iata e scena locutio, in qua alteri primae, alteri secundae adsi. gnantur. Vid. Dan. IIeitis. ad Hor. I. Sat. I. 13. Praseh. Itaque recte ei. Sat lex. Veri
torum arbitrio de naturae do. tibus unieuique animali propriam portionem esse tributam. De voce partes, absolute posita, es. Sehesf. et Burmanti. Sie dicunt ad paries nonire, ro
eari cet. de quibus legendus Diarm n n. ad Ovid. I. Amor. VIlI. 8 . et I v. ex Pont. s. 27. cf. etiam Epit. III. M.
Vanitas auguriorum auspicia COTuorum fausta a dextra, εlaeua infausta iactabat. Plautis Aul. I P. III. 1. Bi p. non te
mere eat, quod eortius cantas mihi nune a laeua manu. cie.
cur a dextera eoruυι, a sinistra
cornix Dciat ratum p Pliniuι vero L. X. C. 22. eortii in au vietis soli videntur iniellietumhnhera signissi titionum suarum. Vnde eornua Apollini sacer.
Laeua. Fausta . selicia , vulgari superstitione. Vid. paul lo ante Ioeum Cic. coli. Virg Eel. IX. 15. Vs. 13. Quae, aues. dotibus. Eodem sensu Ouidius habet dotes ingenii. Art. II. IIs. ei Plin. L. III. Ep. 3. dotes na
155쪽
Liber tertiu&139 Noli assectaro, quod tibi non est datum,
DeIusa ne spes ad querelam recidat. I 5
Lalle mant. alii Iegunt omnesque. Ita eo nieeerat Πeinsitis. Vid. L. I. VIII. 8. Sed in scriptis et edisia est omnes quae. Quam ieetionem etiam defendit Drahetib. ad Liv. XXVIII. ra. T. IV. p. 18 . dotibus. MSS. Pith. Rem . et Editt. habent ioeibus, quod ante Codieem Perotti repertum tuebatur Buram annus. Sed iam olim Heinsius et Benti eius legi volebant .ctibus, quae emendatio postea confirmata est IIS. Perotti. Recte placuit haeeleetio viris doctia Heusin gero, Cuningliamo, Censori doeto in Ad B. T. 5a. p. I92. Brotierio . Desbil Ionio, Langio in Pro- Iegg. ad Phaedr. p. a6. TEselluchio aliis. Sic et olim edidi.
Noli enim uniee tantum sermo est de dote voeis, sed omnino de dotibus, quae unicuique animali datae sunt, ut vires aquiis Iae, augurium coruo cet. Male igitur Burmannus: sequam ne aeriptos, quamdiu sensus aptus subest: queritur enim pauci da voee sua, quod item queri aliae innumerae aues possent: sed illae eontentae auia vocibus, Luscinio non itio ident, dum alii a dotibus praestant, et si doribus scripsisset Phaedrus , tamen dovoeis dote deberet explicari. Va. I 5. reeidnt. Salmasius ad oram libri et Guyet. a IIS. Pith. Neeidai. vi rettudit , rei ulla et similia, aed π. Rurmati .
Ad Ovig. I. Amor. VII. 6a. et quae Ue insitis notauit ad Claud. Beli. Gildon. 44. sq. Ovid. Ep. XI v. 46. quem Bux mannus ellat. Adde Desbillon. ad Prol. I. I. et Broukh. ad Prop. IV. VIII. M. Ursinus dedit Aiadat.
turae fortianaeque. es. ad Prol. I. 3. et L. I. F. III. 33. Vs. 14. asseclara, nimis cuispide appetere. Va. 35. Ne postquam apercustratum te intellexisti. ad inanes querimoniaa redigaris. e . L. V. P. VI. q. reei t. Simili modo Cie. pro Sull. 5a.
quam esto illa omnia ex laetiatin nd liaettim reeicierunt. Prima in hoc verbo Ionga, quia νε ineompositione anceps est. Ita
Iuvenal. Sat. XII. M. ita alii. Vid. quos laudat Gisan. Ind.
Lucret. v. reeidera et Seal. Leet. Auson. L. II. C. 21. P.
45. eoll. V. L. Tamdem sabulam narrat Romulus L. IV. F. 4. Vid. etiam Fontanii L. II. F. 1 . Adde tabulas elegantissi in i ' Hii.
156쪽
Aesopus domino solus ciam esset familia,
Parare coenum iussus Ost maturius.
Vs. I. RIS. Peroti. Aesopus domino eum esset solas fomitia. Sie edi Rit Broii . post Lallem ant. MS. Pith. Rem . et Edit. Vet. solus eum esset familia. m. I. Sensust eum Aesopus esset domini cuiusdam aer ius, isque praeter hune unicum nullam familiam, i. e. alios seruos, haberet. Lepide dictum. mitium diei pro coetu aeru in Tum, res nota. v. L. II. VIII.
. et III. VII. ua. L. III. X. Ω4. L. Iv. XXI. M. Etsi vero Vlpian. Dig. Tit. 16. de Vexb.
Sign. L. 4o. dicit: Unicus seriatitis familiae vinetiatione non continatur; ne duo quidem familirim Deitina et et Cic. pro
Caee. C. I9. in uno seruulo δε- miliae nomen non valere; idem tamen Cie. I. c. C. so. Tam restitues, si unus seruulus, quiam ii familia deserarit uniuersarnon quo idem sit aeriaulus ιntis,
ouod familia I ωσrum quia non, quilias ierbis quidque di iur,
quaeritur , ted quas res agatur.
Ex quo intelligitur, unum seriatium pro familia accipi posse, Non verbo quidem, sed Te, ubi semus unus ossit iis familiae πniuersia desum gitur. Haee ex Do,billonii No iis excerpsi. Adde L. I. s. II. D. De vi et si armata, quam laudat ei. Se imid do Iuris pr. Phaedr. p. 6. sq. Laudant praeterea Interis pretea Prop. I. A1. 23. Tu mihi solia domus Cynthia, sola να-νentas et Ovid. Met. VIII. 635. sq. do Baiaeide et Philemone; Martiat. XII. M. Verna, qui solus inopi praestat, rurbam facere dicitur, de quo loco cr. Rurmaran. Martiat L. XII. II. Io. Romam au mihi sola faeis ;Sidon. Apoll. Carm. VII. sti. re 3puhrica nostrn torti Cainiatus erat. Non pavea de hae Ioeu-tione eollegit Gudius. At Ritters hus. perperam iungit fami-
Iia maturius, i. e. citius, 'tiam alias sollemne erat familiae, propterea Tecte Castigatus a
Fabro, Schessero, Rigali. Pra.
157쪽
Phaedri rabulariam Aeso iarum taber tertius. 14. IIgnem ergo quaerens, aliquot lustrauit domos; Tandemque inuenit, ubi lucernam accenderet. Tum circueunti fuerat quod iter longius, 5 Essecit breuius: namque recta per larum
M. 5. aliquor Iustrauit domos. Perott. domos aliquot luia
Vs. 5. eiretietinii. ciretim eunti diuisis voeibus malebat Marius, sed eiretim in eompositis in in talibus verbis in enuntiatione amittere, nec in aeriptura seruare, ut solet in aliis Compositis. ut circumuenire eet. ex Grammaticis veteribus egregie Broti vhusius ad Prop. II. IV. 26. et seribendum esse ciris evire docuit. Aliter eenset Cori. ad Sallust. Iug. C. 45. p. 623. contra optimos Codices, qui et eo in Ioeo eirotiire exhibent, et C. XLI x. Burm. Multi Erotier. dederunt, circumeunti. Vs. 3. Ignem quaerens. Igiis vix non excitare ignem tunc omnes poterant, vel disseilius, ut petere aliunde mallent. Traehue . Non saetio negare petenti Leebat. Videbatur enim alienum ab ip a humanitate. Plaut. Trin. III. II. 53. datur ignis, tametsi ab inimieis peras. Vide quae notat Bitteratius. ad h. l. laudans praeter alia Plaut. ADI. I. II. I a. sqq. Catie queminquom vilianum in aedis intromiis seris. Sia. Quid si quispiam ignem quaerit. Eue. Exstingui volo, Na eaussae quid ais, quod re quisquam quaeνiret. Aliter h. l. edidere Bipontini. lustra. viii. Circuivit. Va. 4 Lueernam. Pro tereo
aceipit Sehesiexus , sed exemis tamen, ut Leniaei. Lallement. plum deiidero. Nam in illia, quae addueit Plaut. Asin. IV. I. ηο.) de ea, quae oleo aliis it r. agitur, ut distinguit Aptil.
Met. IV. taedas, lucernas, cercos rei Peiron. C. XXII. lueernas humore dejecras dieit: et ita capiendum L. Iv. F. XI. I. et quia non lueeνnas ita necipit Τεed ex moribus nostris cepit Sehesserus , quia cum incerna per viam currere putauit abis surdum. Burmann. Nota Latinitatem hui. Vs. Vs. 5. Quin circumiens Prois duxerat iter. Vs. 6. U.ela breuitis. Per compendia luit. el. Sattier. er
158쪽
Phratari Fabularum AesoPiarum I. a Coepit redire. Et quidam e turba garrulus: Aesope, medio sole, quid cum lumine ΤHominem, inquit, quaero, et abiit sestinans domum.
Va. q. Et quidam a turba. Ita MSs. Pith. Rem. Et Essit. Vet. Sed in MS. Per. et deest, probante Broiterio. Heitis ius mallet, hie quidam, i. e. tum, aussragante Bentieto ἔ Ouveringiuar Ai quidam a turha: Tollius ecipialam vult deleri, ut L. IV. XXI. II. aqq. etsi vulgatam defendi posse censeat ex L. I. XXIX. IO. Va. 8. quid eum lumina' MS. Pith. Rem. Edit. Pith. Nev lolii quid tu eum lumine ρ Sed sie versus Tatio non eonstat Cod. Per. Teete habet, quid eum lumina. Ita iam olim legi v Iebat Aliteratius ius, probantibus Meursio, Buchnero, Fre insinti emio, aliis. Atque etiam notat Burmannua, reetius tui sui aet, si versus admitteret, ut Ovid. I. Art. 693. quid tiBi eum calathia'Va. 9. Miit. Multae editiones, ut Novel. Rigail. Fab. Gro. nov. Maiitar. Dei billon. vilis. Ritteratius ius emendauit vi hiat,
quod probant post Meuratum, Gud. Salmas. plurimi Inter.
Va. 7. coepit redire, Tediit. Vid. ad I. II. 8. Ita Graeei. CL Μalsi. XXVI. 3 . quidam
a turba. L. III. F. IX. s. e poripulo nescio quis. Suet. Caes. C. 79. quidam e turba. Senee. Tp. LXXXI. unus e turba; quae
apud sacros aeriptores L, volvi reto του οχλου. Idem Burmanianua laudat Lue. IX. M. M. M.
Marc. IX. 17. Vs. 8. 9. N edio sole. Neis xi die, medio die, ut supra me uia via, media quareti. Scheu.
Egregie Sehessertis hoc explicat. Sie medium Phoebum dixit val. maee. III. 43a. ubi nos PIura.
et primum solem L. II. vs. 75. primum Phoebum I .. V. 5M. et Virg. VI. Aen. 255. primi sub Iumina solis: medio diei. Liν. XXXVII. M. Burmann. Mariatiat. L. III. Ep., dipsas ma.dio pertista sole. Hor. I. Ep.
Vesperam. Adde Not. Gud. Vs. 9. Hominem quaero. IIoedixisse Diogenem Cynieiam, te. statur Diogenea Laertius L. VI. p. 147. Ed. Lond. s. λυχυου
159쪽
Liber tertiuS 143 Hoc si molestus ille ad animum retulit, Io
Sensit profecto, se hominem non Visum Seni, Intempestiue qui occupato alluserit.
Us. Io. retulit. Μs. Pith. rettulit. Ita Prol. 'Diponi. Fab. Didot. sed v. V. L. ad L. III. XVIII. I 5. et Not. ad eum dein
Vs. I 2. villaserit. Gud. illuserit e eon ieetura, quae Ieetio ab hoe Ioeo est aliena. Vid. Not. Burm. eoll. insca Not. ad h. v. Vs. Io. molestus. Proprium interpella oris epitheton. Vid. ad Petron. C. XLIII. Burmanii. eL Epit. III. u. Verte et Malla, audringlieh. ad α imum rotulit, considerauit, reputauit. Vsitntius, notante Schessero, animum referre nil aliquid. Sed nitieis. his, io dicium videtur, Ut, xe
m. II. Seni. Sie aliquoties vocatur Aesopus. v. Prol. II. 8.
11 . ubi vid. Heyno. intempsis fritie, tempore non opportuno.
occupato , negotiis districto, nee temporia satis habenti, ut sermonibus molesti illius va care posset. Apte Rurmannua laudat Val. Max. VII, vIII. vit. quia hoe joeo inhonestius, aurqtiid intempestiuitis P - Allud raautem ex interpretatio no Buris manni dicuntur, qui dicto aliquo et ioco, et simul utiliuhiundo , aut renidente risum
suppeditabunt Nolae viri docii. Post hane narrationem, in numero tabularum non habendam, in MS. Pith. et nem. liaee scripta ei anir Phaedri Aug. Lib. ν ii Liber III. Expl. In eipit Libar IV. v. Brotiex. et Desbillon. Reeto igitur in Edilione Pithoeana Prin-eipe Liber IV. ordittie a sabula, Asinus et Galli, quae in plurimis Editionibus, post Pithoeum exeusia, est vigesima Libriteriti. ad snem hujus libri immerito reiecta, cum pertineat ad librum aequentem. In Editionibus tamen Vroini, ei. Broti et ii,
160쪽
i4 I'haedri Fiabularum Aesopia in taber tertius.
Ripontinorum et Doabillonii, quibus non sine eaussa obsecutus sum, Libex quartus a sabula memorata incipit, quae vulgo est vigesima Libri III. Celeroquin . tia Libro III. deesset Epit gus, sabulam alias XXV. Libri IV. eum Broiterio et Biscinitiani, Epilogum sei i iussi huius Libri, euius Prologo ad Eutychum optime Tespondet. Iam olim etiam Guyetus, Grono vitia. Santoroc. Lollematit. L. IV. F. XXV. ad Eu elium Periinera statuebant. G. Notata ad Prol. IV. 14.