장음표시 사용
181쪽
Sua cuique cum sit animi cogitatio, Colorque proprius 8 Ergo non leuitas mihi
Senar. p. m. Danet. Leon hard.) habent, ut illum ipsum cupiam, unde eo sus bonus eliei nuIlias potest. Guyetus et Faber emenis dationem proposuerunt, Di illud ipsum etipiat. Dorbillon. Opti. rae Deabillo ilius. Est enim ineptum , tuum ipsum euviam s. t. Ieg-re, et qti Od volebat Schesserus. per illum masculino genereariiscem. pex ipsum vero quo a Phaedrus omiserit intelligera; eum illud ipsiam, ilia ima de eodem non Taro occurrant. Vid. Buim. Metirsius legi vulti m illum ipsum euipiam famae traiad rom : Vrsi raras: Aut non illum ipsum eviam I. t. Neveletus rit illum eupinis I r. Mailia T. Didot. Vt illud ipsum eupiam s. t. Quae ram Dia vix placebunt. Hariuar Di ille id ipsum e. f. e. Sed Burmatino propitis ad illum videtur aceedere illud. Vs. . Animi eogitatio. Vid. Exe. XIII. ad h. v. Vs. 8. Coloνque proprius. In MSS. Pith. Rom. et Ediit. nonnullis, vi nigallii 2. Sehesseri est, colorque prior, metro et Vε. 7. animi eogitatio. Dixit Phaedrus animi eogitatio , ut Cie. et Vat. Max. I. I. Io. et IV. VII. a ianimi Iudicium, quod etiam euique proprium de ali. qua re itidici iam notat. Proprie
animi eogitatio notat inuenti nem, cum homo de notio ali. quo seri pici Produeendo secum
cogitat. ut hie de fabula seri-
olim eopi pro sexibendi Tatione et indole, euicunque seriptori, inprimis poetis at oratoribus et unietiique pictori propria. Sie quoque cepit Desbillonius,
laudans locum Cieeronis Artit. C. 46. ubi irbanitatis color uoia eatur ille, qui scriptorum Boismae commorantium erat proprius. Alia exempla, quae probare possint, vocem color de orinamentis orationis adhiberi, vid. in Clav. Ernesti v. eolarerili. Notis Burm. ad Petron. C. II. Vertere possis dias Eois Iorit, dia Mnnier. Cl. Τεsehith. Ansiriah, mendting. Durna ananus explicat dexteritatem et sollertiam, qua res sub setiatibulis veras exprimit et quodam eo ore sibi proprio quasi tegit: do quo vix doetua via xius disputat. Alii aliter.
182쪽
164 Phaedri Fabularum Aesopiarum
Sed certa ratio caussam scribendi dedit.
sensu repugnantibus, pro quo Rittershus. Iegendum proposuit
proprius, addicente Guyeto t quae lectio, maxime cum suri eo gitatio praecedat, merito placuit plurimis. Faber eoniicit eo. torqua privus, i. e. peculiaris, Proprius, in quam coniecturam. praeter Walchium, inclinat Burmannus. Eamdem Teceperunt Danet. Μaittar. al. suspicatur autem Faber, Tudes librarios apriuus secisse prius, quod quia non responderet τω eolor, alios xescripsisse prior. Contra Desbillonio vero videtur similiu Iibrarium acripsisse per compendium prius, ex quo alter se xit prius; demum tertium, qui soloecismum eorrigere Voluerit, xeposuisse prior. Salmaaius conjiciebat colorque purior: Ant.
Aomilitis in ora Codicis sui eolorque potior et Freins hemius ealor propior, quod explicat de enthusiasmo poetico , suffraganta Sehessero. Nam in Veii. Editt. est color propior. Vs. 8. 9. Levitas. Cum te.
illud eapiendum PTo temere mutato et impulso animo eoll.
v s. 3 sic intellexere selieis
nus, qui reddidit Iegorei L Non
male Lailemant. Explicat incon. stantiam. Iungit enim Cieer. Phil. VII. 3. ineonstantiam, mobilitarem , leuitatem. At latii-tas Burn anno est vanitas, quasi essem tituli et gloriae appetens, ut L. V. VII. 1 - 5. vanus ianiamus et stulta leuitas iunguntux da glorioso tibicine. corta rario. Vertendum , guta Grillnde. Niehi Lelahisinn , sondem guta Grande halen inieli morantast,tion neven die μῶν au ergrai n. Vs. Io - I4. Hune loeum vexatum ita interpretor. Quare, Partieulo, quoniam eaperis , de
nomino A/s eas , maxima ex parte ad Aesopi modum et ex. emplar scias, non Aesopi, ab Aesopo inuenta a , nam me, Aesopus, paveas sabulas ostendit, narrauit, ego plures dissero, in lucem prosero, narro, usus
vetusto genare, genere scribendi, quo usus est Aesopus, aed re-hus nouis, argumentis nouis,
eri parte ex ipsis raelia petitis);qtinrium libellum sabularum, quem tibi dedieaui . num va- ciue perleges , otiose , animo vacuo a curia lpexlege. Nunc rabularum libellum obtreetare, parui sacere, elencire, si voles
malignitas, maligni at inuidiosi
homines, Pex me licet, obtre-eret, dum, dummodo non pos
ali imitari. Videamus nune de singulis.
183쪽
Quare, Particulo, quoniam caperis sabulis, 1 o Quas Aesopeas, non Aesopi, nomino, Paucas ostendit ille, ego plures dissero,
vs. xx. Aesopeas. In MSS. Pith. Rem. et Edit. Vet. 1egituet Assopias. Sed ut constaret metri ratio, emendandum fiat Aeso. psas, quod λογοις Graecorum respondet. Vs. Ia. Patiens os tondia illa. Fide Gudii in Μs. Rem. legi tur, quasi paveas ille ostendit; at Neveletus testatrix in V. C. Pithoei inueniri, quiasi paveas rati ostenciit. Sic logi in viro. qtia Codi ea confirmat quoque Betiti eius. Sed Gudius vero si se illima eonjectura abjieit importunam voculam quasi , T peiutam a librariis ex praecedentia versus initio, reponona e Cod. Rem . paveas ostendit ille, quod Teceperunt Moogstratan. Rieliter. Leon hard. Bi pontini, et plaeet Walchio. Etiam Burmannus istam particulam delendam censet , legi iubens , qui paueas ostendit, probante ei. Iaeobs in obseruat t. ad Phaedr. eit. Alio modo tamen leelionea Codd. MSS. exhibent Brotieritia et De Billonius. Ille enim in ΜM. Pith. Rem . et non paucia Editionibus ait legi , quasi patiens ostenderis; hio vero notat ad h. l. Pithoeua in auo Cod. MS. inueniti Quasi paveas ille Osrendis, unda eonfecit et edidit, Quasi paveas ostenderit. Quam ieetionem non pauci Editorea admiserunt. Explicant autem τοVa. Io. eaperis, delectaria. Vid. Prol. II. 6. Vs. II. A sopeas. Vid. quae notantur ad titulum Prol. I.
V . 12. Paticas. Opponunturpaveas et plures, ostendera et disserere tamquam minora et maiora. Trsehue . ostendit. Auetore Burmanno ostandere
etiam est, docere, aliis proponere , nariara , et praecipue, ubi agitur de auetore celebri, qui primus quasi apexit Et exisponit publico, ut in Ioeo Hox. I. Ep. XIX. 24. lui primum
ιε Milo Iambos ostendisse mis, ios dieit. Ita Caea. B. G. v.
3. quae in Treuiris garerentur ostendit. Nep. Ages. I. υι ostendimus supra. Cf. L. V. F. V. 6. et quos laudat Brivm. ad Val. Flaee. VII. IR. ego plures di
Passe pro, narrare, in Iueam proserae, Burmannua multis pet bat exemplis. Sic dixerunt, rem, tilinm, dissarere. sali. Cat. v. in stituta majorum dissarare, ubi π.Cortius. Lege quae notamus ad
184쪽
166 Phaedri Fabularum Arasylarum
Vsus Vetusto genere, sed rebus nouis ;Quartum libellum nunc vacive P ErlegeS.
Φιnsi. quia. Alii hune Ioeum Iegunt aliter. Cuningliamus
auspicatur, poetam seripsisset cum patieαι ille ostendatis ; ei. TEschueh. quas si, ut Phaedrus Caussam asserat. Alias coni eiuras suppeditabit Exc. X II. ad va. a 4 sin. Guyeto hie veris aus auspectus videtur et Sanadon. vero et Philipp. eumdem tibi ieiunt. Perperam. dissero. Guilius disseram, e conjectura. Secuti Maittar. IIoogstrat. Ricliter. Gonhard. Us. I. Quartum lihelium. Ita edidi e MSS. Pith. Rem. Et Ediit. Vett. Rigali. a. Nevelet. Meur, ii, quibus praeter Staiessar. Setini ritim Crit. in Phaedr. Obs. p. 9. Danet. Didot. Guyet. Maittar. Brotiexium , Obsecutiva. I3. Vetusto genere, i. e.
genere acribendi, quo iam usus est Aesopus. In Aesopi Aganter. cf. Desbillonii Addondap. 43. Prol. II. I. dixit, Aesopi genus, ubi vide: aed Prol. III.
Aesopi a Io. Compara Prol. III. M. et IV. VII. a. rehus nouis. Intelligo rabulas , ab ipso Phaedro inuantas, ex Parie ex ipsis factis petitas. Vs. 34. Quartum. Gudius e Libri III. quem Phaedrus Euia tycho dedi uit, Prologo, colis lato eum Epilogo L. IV. i. e.
III. nostrae Edit.) probare studet, virutiaque librum, et ter lium , et quartum, scriptum fuisse ad Eulyelium: librum vero quintum censet pertinere ad Particulonem Sed vero est
simillim tim , Phaedrum dedi- eauisse Librum III. Eulyelio IBipontini. Satia enim liano Partientoni quartum: quintum Phileto. Cum enim fabula alias XX v. Libri I v. apte coma niat ad Prologum Libri III. acriptum ad Eutychum, istam quidem, iniusta de eaussa ad finem L. Iv. Teiectam, eum vitia doctis, quos alio Ioeo nominaui, feci Epilogum Libri III. Deinde eum Prologus L.
IV. errore manifesto Libro quinto esset praepositus, quem. admodum verba quaritim libeI-ium Vs. I 4. Iuculento docent.
quem Phaedrus Particuloni erum esse voluit Us. Io. erat
xeddendus. Alias enim L. V. Prologus esset duplex, L. IU. nullus. Ex quo intelligitur, perperam diei a Gudio Librum IV. Eulyelio, quinium Partiis euloni fuisse dedicatum. Ab ipso enim Phaedro L. v. F. X. io. Patronus indieatur, ad
185쪽
25 Hunc obtrectare si volet malignitas, Imitari dum non possit, Obtrectet licet. Μilii parta laus est, quod tu, quod similes tui,
Ieetionem vindieant eum librorum scriptorum auetoritas, tum Ioeua Prol. III. 29. Neque obiici potest, quintum potius dictu-xum fuisse Phaedrum , cum e Notis ad va. 14. luculenter conis alet, prologum nostrum, immerito libro V. praepositum, perintimero ad L. IV. et omnino Prologorum et Epilogorum ordinem in libria seriptis turbatum eona parere. Sed Gudius, strenuus Ieetionia vulgatae obireetator, in uitia mem ria nis scribenis dum autumat, quarum libellum, sc. subularum, quae proxime praecedunt. Quae emendatio a Burmanno aliisque multis reiscepta est. Aliis, ut aeabrities tollatur et partea melitis eoliae. Teant, alias laceratae, plaeet harum, a. g. Lallem. cl. Ta seli ueh. eet. Alia honeeo Prologum ad L. V. reserentes, Iegi volunt quintum, ut Ouvering. Vrsin. Claningham. Renilei. Desbil Ioianius. Metirsius nimia licenter hio versum excidisse clamat. Nune tineina perleges. Vid. Exe. XIII. ad vs. x4. quem Librum V. fabularum acripserat. libellum. Sunt qui legant qua νum lib.litim, et inis tolligant totum fabularum opusculum. Non nego ita ea piposse ; vide enim Prol. I. 3.
da, doeet, de libro IV. tantum
Tara , apud solum Phaedrum obuia, quae facile formatur a vacivus, quod ponitur pro vacuo. Tex. IIeaut. I. I. M. Siem uias et noctutis, de quo v.
Heina. ad Ovid. I: e med. 45. Saliter. hs gtiter I Itisse. Cf. V. L.
parui neere. Vid. ad Epit. II.
malignis, inuidiosis. Ep. II. Io. dixit liuor; es. L. IV. XX. I. Va. I 6. Gronouio posita viis detur alludere ad pio uerbium,
vs. II - I9. Mihi parta latis est. Bene ei. Saliter. Bririsι es untihm ghntig. Quod diis eit Phaedrus, Particulonem et alios, qui delectabantur sabulis, verba ipsius in eliarias et eo dicillos transscripsisse , intelligendum de priotibus tabuislatum libris, iegnante Tiberio in vulgus editis. Nam qua, Vt supra conieei, in Vita Phaedri sub snem, valde est pro habile, posteriores sabularum libros non nisi post mortem Phaedri
186쪽
163 Phaedri Fabularum Aesoyiarum Liber quartus.
Vestras in chartas verba transfertis mea,
Dignumque Ionga iudicatis memoria. In litteratum plausum nec desidero. so
'. xo. De Varietata Lectioni a consules Exo. XIII. ad h. v. iuria saetos asae publiei. Ita-
quo non exedibile est, Phao.drtim singulas, vi ipsi nasee. hantur . tabulas, Tecitasse inter micos, super coenam , in ei eulis , aut aliis in conuentibus, quas illi, quia breues essent, et tangsrent eius temporis mois Tes et hominea, in eodicillos auos transseriberent; quae est Bumanni aententia, cui taueravidetur ei. Traehue e. ei. Exe.
XIII. ad va. 18. Certe de po-atorioribus Iabularum libris haee non possunt intelligi. Immo vero suspieor , Particulonem et alios Tei litterariae cupidos viros non pavea e L. I. et II. sabulis velut aette dicta me imitatos esse, vel adhibuis, evro aententia et testimonio, et ipsa Phaedri verba sappa in aeripia2 aua transtulisse; veIetiam, si haee displieeant, integetas fabulas , quae praeter
alias placerent, varios in πsus, in ehartas, aut membranas, sua manu descripsisse , ut solent excerpere aliorum libros, quibus mirifice deleetantuT. charistas. Burmanno sunt eodieilli
pugillares, et quibus epistolas inseribebant, vide Mart. XIV. I . m. et I. Ep. 45. qui saepoepigrammata sua in breues chartas conieeta memorat, ut II. Ep. L. et alibit et hine inter munera Saturnalitia memo- Tantur ehartas ab eodem L. V. 18.
Vs. go. Senatiar ab illiteratia plaudi mihi , non desidero. Nam pinustis illiteratus est, qui impertitur ab illiteratia. Sattia lex. Naeh Beriali tingelehri rL. uia huAP ich nteha. CL Laismen Exe. XIII. ad h. v.
187쪽
ui natus est infelix, non vitam modo Tristem decurrit, verum post obitum quoque
ordiuntur et MsS. Codiees, et Editio Pithoeana. Qui Phaedrum posthac ediderunt, ominnes , excepto Gabr. Brotierio, eam ad finem libri praecedentis, indieta eaussa, Teiecerunt. Hoc pacto prologum quidem exhibent vid. va. Iu - M. Ised tam inexspeetatum, tam que abrupto incipientem , ut maneum hune esse quidam
Critiei iudieaualint. Nihil ibi
deesta at verba haee, Ioetilara tibi iidetur, aliquid, quod praecesseTit, Teposeunt: porro illud ipsum est, quod sabula de A .ino et Gallia continetur; hane enim io larem et Iud ricam
esse, nemo non videtr ale igitur apte eohaerent omnia atque eonnectuntur. Desbiliori. Duas illa, fabulas ita esse edendas,doeet ipsa Terum series, quae
tota perit, si h ae inuicem dia iunguntur. Brotier. CL Notata ad Vs. II. et L. III. F. XIX. in sti. IIaee sabula in Edit. Didoti stereo typa est aeeunda L. IV.
Vs. a. natus infelix. Dietum volunt interpretes ex siderum dispositu in ipsa natali hora. Nam putabant veteres , tristi sidere natos semper insequi di xitatem natalia horae , ex dis
eiplina Mathematicorum. Quost , ut quem Phaedrias dieitnnium infelicem, is a Petronio
appelletur malo astro natus: a Seneca vero Benes. IV. 4. 3. duro fato et in poenam genitus, et astrosus ex interpretatione Iii doti in Gloss. ait maIo astronatus. Plura dabit Cliperus L. II. Oh s.' I . quem Bum. laudat. eoll. Freins h. et Gronov. NOt. Vs. a. Tristem, propter varias lamitates laboriosam, aerum
188쪽
1 o Phaedri Fabularum Aesopirarum Persequitur illum dura sati miseria. Galli Cybebes circum in quaestus ducere
M. q. Cybebos. Ita MSS. Pith. nem. et non paveae vitistiones. V. Desbil Ion. et Brotier. In multis tamen est Cybetis, ex ememtatione Pithoei. Sed v. ad III. XUII. q. et Drahetib. ad Sil. Ita l. XVII. 8. quem Burmannus laudat. cireum in quaeis aius dueere. In libris scriptis et ira ullis Editt. Aliterati. Nevel. cet. Iegitur cireum qianesius dicere, quae verba Ritters h. statuit per tmesin esse diuisa, quaestus Vero positum esse per ellipsin, PTO, quaeatus gratia , vel caussa, moxo Graecorum. Cui acee. Vs. 3. ' Porsequitiar illum. Turbato subiecto turbatur loci eoncinnitas. Tetsehueh. Apud O .id. in simili xo proseqtiitur legitur Her. Ep. VII. III. sq. ubi tamen etiam quatilox Codi. ea persequitur, Ut fere se per illa verba cognata a librariis suerunt inter se permutata. Petron. C. CXXXIX. non a Ium ma numen et impiaetibile fatum persequiιur, ubi fatum implae bile est duxum, ut hiedurn Dii miseriar mise/ia ver hie proprie, quia ut Senec. de Cle D. I. 16. dieit, juniarita adeoniti melias et miserias rititia sunt. - Burmann. post Mirum.
Cf. vs. 6- xx. Immerito hoc Ioeo Μeursius Phaedrum notat, consuratus a Praschio et Sehensero , quos vide. Inter aliae dite' Obseruat Prasel tua tisSaeuituet vel in mortuorum eorpus, vel in famam. Corpus vel excluditux tantum a seputitura, vel allia modis inquieta. tur et vexatur. Omnia haec visaeere impium, sic pati graue
que gentiu in habetur, ita ut haec altera mors videri possit. εVa. 4. Galli. Da Gallis,
Cybebes sacerdotibus, v. Ge. XIV. in stinesttis. Vt sacerent quaestum. Proprium in hae xvi vocabulum. vid. Ioe. Apuleii ad us. 5. notatum. Particula vero in saepe usum Tei deelais
diani, in quo simili modo dieitur, in quaestum Denire. Sat Ier. iam Brod sieh tu vardie n. Cipeum rare Asinum solebant. Circa tempus, quo celebrabaniatur sacra Cybeles , aaeerdotes eum Deae imagine, asino imia posita, obire vicos mendicatites solebant , cum tympano. illi deae saerato, quo metu aereuerentia deae quasi praesenistis vel a nolentibus extorqueis xent victui necessaria. Hine
189쪽
Liber quartus.171 Asinum solebant, baiulantem sarcinas. 5
dunt Taubmannua in Notis, margini Editionis Ritterstitisti, quae exstat in Bibliotheca Dresdensi, adsci iptis , Mattiar. Da. riet. Leonti. Dido t. Uarimantius, Dipontini, alii. Nee desunt, qui quaestus eapiant pro locis, ubi si quaestus, quod Latino Atei vix putandum. Ita praeter alios explicant ii l. de Sehiνaeh. Clav. P. I. 8. quaestus, et ei. Gai . Sed Veinsitis et Gudius emendant, cireum in quaesitis. Gudius enim: δετο in , inouit, exeidit per similitudinem antecedentia me scilicet idem error in eodem eo di eo L. I. F. VIII. quoniam dignos adjuvat, pro, indignos, ut rescribendum primi editores statim animaduerte. nt - . Est circum in quaestus ducere, eleganti tmesi, pro ei reum dueexe ad quaestus iaciendos Sio L. I. F. I. Io. Virg. L. I. Aen. 175. sq. Ego quidem istam Halosii et Gudii Rabrius deae imaginem voeat πεn ς σακος ὁGης τε. v. Nais taI. Com. p. 963. Uuo reserendus Ioeus Apul. L. VIII. Met. P. m. MI. qui Per plateas et oppida Ombalis et erotialis peris
lunt . ubi de Metragyriis agit:
et mox p. 333. eireumgestantes Deam iidem die niux. es. Har mari. Minue. Felix vero in
vleiatim mos ducunt; quem Iois eum erudite illustrauit Ouralius, euitia Animadv. vid. P. 339- εq. De mendicantibus sit. pem Diis auis, quos hodie mois naehi imitantur, saeerdotibus,vido praeter Natal. Com. l. c. Cuperi Obs. III. q. quem Bois
Vs. 5 bHulantem sarcinas. Praeter Deae simulacrum et instrumenta, quibus utebantiar, asinus gerebat reliquas sarcinas,
σκευ a sacerdotibus ei ina positas. Hinc dietus dei geru-lui' Pulehre haee illustrat lo-etia Apuleii L. Vt II. p. m. 535.
aripas iaereas, immo vero et viris genteas, multis certatim ossereniatibus, sinu recepere partito nee
non et Dini cadum, et Inerem, et caseos, et farrir et siliginis aliquid, et nonnullis hortatim Deae gerulo donnntibus, nutilis animis eorradentes omnia et in sacetitos huic quaestui da inciti stria praepiaratos farcientes, domas meo eongctriant . vii dupliei sei ieet aaretnae pondera gruuia tus, et horreum simul et ternia plum ineerirem. Hinc prouerinbiurn , Asinus mysteria portans,
de quo vide Erasmi Adag. P. m. 595
190쪽
1ma Phaedri Fabularum Aeso iarum
D cum Iabore et plagis esset mortuus, Detracta pelle, sibi fecerunt tympana.
emendationem unice puto veram, qtiae xeeepta est ab ΠO g- atralatio, Biel toro, Desbillonio ; et placet eI. TEschuckio, etsi Nondum satis saetat Burmanno. Alii tentant alia. Gronoui et Tollitia conjiciunt, eireti in eoelus, i. e. oppida, sora; Bentiletus eireum pagos, vel tilaos, habet enim Babritia πα-υ κώει υπε Quas coniecturas non sine rationibus repudiat Bux- mannua, eui circum absolute positum videtux pro, circum urinhes, pagos , et pro quaestus legendum quaesium, PTO, qu est- tum , i. e. ad quaestum et aed suae eoniecturae nec ipse multum
tribuit. CL Notas Bataui et quos ibi laudat villas doctos, quihus adde selisithii in Pliaedr. Obs. p. 5. Varius posse quaestu
circumdueere, ut mercede saepius usurpatum, diei existimat; sed exempla talis Ioeutionis desiderat Burman. Brotierius edidit,eircum quaesiti di cera; Cuningliamus eireum festis ducara: Sehatrius I. e. distinctionem tollit post solebant, et construit, asianum, bajulantem stirianas quaestus, constructionis ordine mirum in modum turbato; Ursinus legit quassivi, ut sit dissyllabum, quod nimia licentiosum uidetur Sehessero. Vs. 6. D, Bentlei. hula, scit. vi conueniret τω detracta, et ne anacolythurn admittatur, sed quot non Ioea essent corrigenda, si liaeo non placerent 7 nam saepe Tectus easus initio periodi Ponitur, cui aequentia non respondent. Sio apud Cie. II. N. D. q. ne aegra quidam, quia non omnes conualeseunt, ideires ara muta medicina est . Burmann. qui plura dabit. Cuning hais
Va. 7. detraeta pelle. Suspiratur Burm. detracta a pelle. Praeiverat Bittexstius ius. Us. 7. Tympana. Erant ista tympana ex ligneo eireulo, cui superinduetum ex una solum parte esset eorium, illa plane
eis gie , qua exhibuit Laur. Pignox. da Servis p. 86. sq.
Sehesser. IIaee tympana aliis quando virgula percutiebantur, aliquando manu impellebamur. vid. IV. Μet. m. impulsa m. Pana palmis. Noogstratan. Hia et aliis instrumentia musiciseriones isti utebantur in auis mendieationibus. Narim. Vid.
quae vir doetus hie prodoxit Ioea Apuleii, ad va. 4. est. Ovid. Fast. IV. 183. sq. Alexandri ab Alea. G. D. II. C. 8.