장음표시 사용
551쪽
XVI. 263 dicatisit c quibus coniecturam facere licet de tota reliqua hieroglyphi coriam disciplina, quam de vera verae religionis significatione ad horrendam idolomaniam & insanas stillitissimarum superstitionum nugas detortam videmus. Quemadmodum vero serapis . . nostras est vocabulum a priscis Cimmeriorum pueris apua Egyptios relictum; ita detera nomina in lactis vittata . Apis enim idem est quod a diis i id est, is qui abluit bedeterget: quo nomine bos vocabatur, naagnae victimae typus, cuius ianguine mundi peccatum esset abluendum. Quod ita esse iacilius credes, si scias Pontifices maximos Romae ita creari solere, ut bouis mactati sanguine consiperget cratur quo intelligeretur, omnia caerimoniarum genera ad magnam victimam rescrri debere, cuius solius sanguine dum ceteri omnes , tum Pontifices etiam maximi essent expiandi. In Api AEgyptii
Lunae lignum quaerebant, propterea quod quemadmodum Luna de suo lumen non is os habet, sed a Sole muttiatur, ita &sacrificia, quamuis magna, nullam adserunt ex se s - ' a ' 'i lutem 1 sed quicquid liabent sancti, id ab una victima accipiunt in cruce immolata. Quamobrem AEgypti; antistites in arcanis suis habebant, tantisper caerimonias duratu ras, dum illa vita venisset, cuius Taxa lignum gerebat: quod alia ratione, de illa quidem prophetica, dicere potuissent, tantisper ritus umbratiles mansuros, dum transii stet Lu- .. na: qua de re plura in Gallicis annotaui. Habebat Apis in pectore Tati quoddam exi iis ρ guum e taenia iuspensum; quod Caelius quoque Rhodoginus e nescio quo scriptore, in . antiquas suas retulit lectiones. Varia trunt & paene infinita de Api de Serapi veterum commentariis prodita, sed ex iis nihil certius colligas, quam de tanta opinionum diuersitate liquido constare , nihil sani in vulgus cognitum fuisse, corum maxime sc- quendam sententiam, qui Serapin, Apin, Itidem , Osiridem, Anubin eundem faciunt Deum, aliis de aliis modis consideratum. Qui quid sigillatim quis'. dixerit, scire volet, i, sibi Deorum ii istoriam a Lilio collectam in manus iii mahe qua tamen tota nihil λ.
in eorum intelliget, quae nos e tenebris protraximus; non alterius magis quam ipsius Tala adiumento,quod tum prisca sua figura, tum vera nominis ratione luculentissimum facit iudicium, omnes sacras AEgyptiorum figuras ad hoc unum cxcogitatas fuisse atquc depictas, ut tandem agnosceretur, omnes veterum sacrificiori ina ritus ad Cliti stranam spectasi . religionem. Addamus nunc succlia tu quis fuerit Osris: qua in re nihil o Gis Misopus est longa inquisiitione, cum coni stim vox nobis indicet, cui veto tribuenda si Q.
Nos enim pro Domino nostro dicimus cias hca. Hinc Osir, mutato E longo in I longum: quod in Lilio quoque de multis aliis vocabulis cucnisse cernimus, vi in Francorum in lignibus annotaui. Osiris ergo, dum sic redditur, ut ultima etiam terminatio de Cimmeria lingua manasse dic tur, idem ad verbum denotabit quod Latinus verte let, Naster Dominiti e t. Eadem vi his idem significat quod, Est Est, apud Latinios. quo diis. . geminato, Est sapientia, per quam Pater mundum ci cauit, indicatur, binario aeternam Filii genituram exprimente quod mystcrium in numeris Cimbricis explicatum. Vt igitur Filius alias Verbum, alias Sapientia, alias aliis nominibus nuncupatur: ita ab ili gyptiis sacerdotibus significantillim vocatur, Est Est. Hinc mox magna significationis cacitas in eo deprehenditur, quod. Dcus Mosen in Egiptum legat uius iussit ut di ceret: EUt misit me: ceu id Pliarao dc sacerdotes mox essent intellecturi: utpote qui sic rent, Deum in arcana lingua illud nomen habere, quo Est designa iit. Quod autem Osiridis membra a Typhone discerpta disieci i ita e veteres finxerint, illud non aliud adenotat, quam miseros mortales, qui Dei membra i liti socr nierunt dum se diuortio
turpi non separassent, varus erroribus fuisse disiectos. Quaecuit autem Ilis siue Sapie n.
tia diuina, ut membra rursus in Vinim corpus coirent, quod per masculam Cluilli vir tutem de leoninum robur tandem consecuta est. Typhon autem draco est, coWτλ -- De I p. hon diceretur, id est, is qui fraude sua secit, vin os attollcre,5 ad supera adscen- Anodere nequeamus. .Quod si mauis a Cup llon vocem venire, eandem prope habebis expressam notionem . Ei enim dc Put ad contrariorum significationem conuertunturitis
de Eup quidem supremum apicem notat: Dut veri, Id quod contra in profundum est pii depressum. Qup lion ergo is erit, qui nos ab apice, ad quem adscendere debuit lemus, defraudat, Sc in puteum praecipitat omnium miseriarum . Quid hic opus eii longis to sis de variis errorum ambagibus, per quas Plutarchus de ceteri in Typhonis natuta per
serutanda seruntur; cum luce clarius sit, haec qua: dc Osiride, Iside de Typhone dico.
552쪽
α Hi oc γ pNr CORVM non cum vocibus tantum, sed cum iacris etiam litteris adamussim conuenire: nec si
quentia cnicis signa in Hieroglyphica tabula imaginum nranibus studiose comprehensa permittant, ut alio quam ad Christum AEgyptiae figurae pertincre dicantur3 Anubis potio exitiosis limus daemon a Porphyrio per crassam ignorantiam vocatus, nomine suo . 1 .. nobis ostendit, se Spiritus sancti gessisse typum. Quid, quaeso, odore subtilius, quid c ne sagacius3I ,rsus quid cane homini fidelius Z uod animal ignorantiam magis e horret Nimine aliud animal est ad hominem fida sua custodia tuendum magis id Deum ' Interroga Socratem , ccquid magis vel regium vel philosophii in quam canis agnoicat. Quid ego hic Maenam commemorem Z quid Vivisis canem ex Homero repetam' quid cetera exempla sigillatim enumerem, cum nemo sit sensus tam obtusi, ut non immensam canis sagacitatem sub oretur Fingunt Anubin Osiridis de Isidis ei stodem fuisse: alio toti telum vniuersitati custodiendae ab illis ipsis praefectum. Nos de ι symbolorum natura , de iis aliae de Anubi prodita habemuε, nihil dubitamus, quina istas, Anubis Spiritus sancti hieroglyphicum fuerit signum, qui totam mundi machinam,
- 1 ira dc quicquid in ea continetur, in essentia & natura tha cuilodit. Hinc illud: Ei Spiritui Domini serebatur super aquas . Sunt qui animam mundi apud Platonem eo modo intelligant, ut vis sit spiritus, totam rerum uniuersitatem in agitatione sita perpetua continens , atquc sit cuique partes custodiens. Huc Virgilius respiciens sic facit Anchisen canentem:
Principio caelum c terras camposi sequentes, Lucentem obum Lunae, Titanias ait
Spiritus intus alit; totam infusa per artin i sens agitat molem, magno si corpore miscet.
Non male igitur illi qui vel Oromas de . vel nescio quo alio duce scribunt, caelo&tertie de astris fabricatis, Anubin praesectum suisse custodem : atque idcirco optime diuinam eius vim canis figura denotari: co quod nec ad sentiendum sagacius, nec ad tuendum fidelius, nec ad propellendas iniurias animosius aliud animal inueniretur. Videat ergo Malchus magnus ille, ut videri vult, mystagogus, quae nam pernicies, quae pestis e canis figura coniectari debeat. Nobis perspicuum est, nec priscorum hominum auctori- tatem, nec eximiam in custodiendis hominibus animalis indolem, nec sacras AEgyptiorum figuras ad cacodaemonis alicuius significationem nos vocare; sta contra monere, ut culi liam tutelamque nostri ci committamus, qui hac tessera voluit denota- Anu u My-ri. Exponatur ergo vocabulum , quo cernamus num de hoc eiusdem rei habeat notationem . Tii ldu uno idem nobis est ac si Latine dicas, Ad custodiam sum praemonstrator. Nec mirum, o duplicato digamma Bela fictum fuisse, cum illo Graeci ceteraeque gentes, praeter Cimbros, carerent. Admirabilis huius nominis est compositio, quae nimirum sic tres syllabas complectatur, ut M omnes ad unum Spiritum sanctum possint refert i & praeterea sic numerari, ut singulae singularum hul Ilaseon ostendant proprietates: δd ultima quidem proprie ad Spiritum sanctum dicatur pertinere, utpote cuius sit, praemonstrare omnia quae nobis sunt ad salutem necessaria: qua in re vera cli ci istodiat de ca quidem tam propinqua, Vt in arce nostra excubias agat, si nos quidem ipsi praesidium cius non Oiciamus. Hunc spiritum Deus perpetuum oc via mersiae ecclesiae de sin- mi R gulorum hominum voluit esse custodem. Qitia vero Mis vocali longa, non praemon- iuro tantium denotat , sed pro sapien te etiam ponitur, fit vi Anubis sic accipere queat interpretationem , ut sit. sapiens ad custodiendum in unione. Sic enim dicimus. De scapen an laueri I pro eo quod cit oves ita custodire ne dispergantur. Est profecto erga homines ea praecipua Spiti tui cincto virtus, ut eos in unione custodiat. Min uno corpore caelestis gregis contineat: cuius unionis consortiandae sapientia Anubis nomine designatur, si potiremam syllabam pro sapiente capiamus ut passim apud nos vi irpatur. lam ut sacrorum nominum lationes copiosae sunt, licebit & aliud ea . , dem voce intelligere. Nam si Mu breui accentu esseratur, cum denotabit qui cust diae, qua in unum colligimur, certus cst: quod aeque commode Spiti tui sancto applicatur, in quo solo certa est custodia neminem umqtiam quem susceperi; tuendii, frui se tura. Sed quod crebro aliis monui, id hic rutilis monendum, sic plurimas rerum diuinarum nomenclaturas contexi,ut alia de alia iis vel denotentur,vel vicinia quadam syllabarum
553쪽
labarum moneantur. Anubis ina licet nihil eorum quae modδ exposui . significaret, A, .
cunast.imen lemurnis noliri non lipperito clarum cst quid deiignes Tinliniui , quo η
quiuis intelligit, unam totam csse custodiam quae ceria sit, in ali diceretur: Haec vita si la cuilodia riuinquam fallet,quae symbolo hoc denotatur. Videsne quam nullo modo sic deui, in etymologia allignanda ferii queamus, ut a tutela fidaque custodia in Ar)ubis nomine aberremus cc mirum; si in Nia velim vel aui vel cin intelligamus, cum omnia haec pro dialectorum varietate Unius habeant notationem. Sed hoc minutius. Quamuis argo quae prius dicta sunt in Anubis nomine non incommode intelligi cernamus, postrema tamen haec expositio mihi in primis arridet,utpote quae pulcerrimam conuenientis limamque symbolo complectatur sententiam, qua videlicet omnes comis
mone fiant. in Spiritu sancto unic.un c illa s. lutis tutelam ; a qua si excidamus , si ustra eam alibi simus fluxit turi. Quamobrem si Osiridem dc Isidem nobis adesse velimus, nccesse est vi hos in animis nostris Anubis cui diat. Conserantur modo haec nostra cum illis quae vel a Plutarcho vel ab aliis variis somniis stant inuoluta , de ad nullum sanum exitum deducta;& mox cernetur, simplicem essedc per omnia sibi concordo in sermonent veritatis. Nihil tamen est quod clarius habeat indicium de luculentius aragumentum , haec ad Chtillianam religionem pertinere, quana simulacra illa, Tali manibus tenentia : quae de hieroglyphica Benabi tabula bona fide A noas Vicus, me sis ius
pia sente, depinxit. Vt enim alia a doctis viris iic oratione ornari i queant, ut aliquam talio in probabilium rationem habere videantur; illud tamen Tau toties repetitum, M . 'tot diuersorum inanibus apprehensium nullo modo poteti vcl halloriae, volnaturae, vel . 'sapientiae prunae applicari. Quamobrem magnum de Taia apud hos illustros plutos. - phiae niagistros silentium , adeo ut ne ipse quid in Porpllyrius voluerit cxplicare, quodnam citet illud tymbolum quod Serapis ii ominibus ad cacodaemonos ropclledos ostdndi ist: vcritus, ni fallor, si con sciliiς id fuisset, ne cona polleretur de illud confiteri totam hanc aeniginatica lateroglyphi rudisciplinam ad Christianam vitam pertinere. cuius nimirum crux cllet insigne. Noli rates e media picbe homines Tau peculiari nomine V D a cruccin sancti Antonii nuncupant, eo quod D. Antonius semper ita pingatur, ut non ' DT.iu moiso manu gerat,perinde atque hieroglyphica simulacra , sed copaenulam etiam tal-ν babeat in lignit.ini : quod equidem non dubito quin id factum sit, quod D. Antonius D. AM.UM E vptius csset, ac ea quae de Tau ferebantur apud fillorum numinum sacerdotes, au
duilet; coque hoc signo praelato doceret. vitam illam quam venti iram exspectauerant. g ziam adeste: de ea, fi modo vellent, perfrui licere. Miror profecto lianc in hoc diuo pin to uti.
grndo constantiam hactenus ab antiquo apud nos manes nec quem qua in repertum qui caussam crucis ad eum modum firmatae explicat t. CCteris enim l .inctis cruces
dantur cum indicibus superitis stantibus . ita ut iatuor recti anguli crucis figura exprimantur: soli D. Antonio ipsit in Tau vera crucis figura appingitur, cui nullus superius index, ius in Pilatus atlixerat, adhaeret . Nuiquam milii pictores aeque atque in
hoc signo pingendo grati fuerunt dc co quidem gratiores, quod cur hanc figuram
D. Antonio facerent peculiarcna , prorsus ignorarent: quo nomine fides corum magis exosculanda. Quamnis enim non alio ullo indicio quae vera crucis antiquae fuerit sorma sciremus, attamen de hac diligentia imit Ilionis videremus .& crucem apud antiquissimos Tau futile,& hoe ipsum signum illud esse quod Egypti; sacerdotes venturae vitae notationem habere asserebant. D. autem Antonium sonesto loco in Asypto Dininatum suille maximam vitae partem vi Thebaide egisse . D. Athanasius te docebit, Qqui admirabilem sanetissimi hominis viram descripsit; inter cetera hoc etiam comm morans , cuin cruci signo diaboli impetus frusti ut iblare. Vertim imuero dicet hie ali is, Quae de Taia tradis ita sunto. Quid iri de 3 Num idcirco tu fals brum deoruin, acit potius cacodaemonum nomina Deo accommodabis, & Osiridem de Isidem at
Anubin Christianis obtrudes Licet crebro responderim huic obiectioni. riar sus tam nidem repete cogor ,& palam clamare, me Mantu semper, Sc nunc iterum negare,ca daemonum haec principio nomina fuisse, sed ab illis sacrilega impol tiara cultum siluin detorta. C dira enim ipsi diuinos sibi honores postularent, nec cos veris nominibus pollent adipisci, proximum fuit, ut cuius honoribus insidias tendebant, eius sibi ZZ titulos
554쪽
titulos sumerent & assi gerent i quo illis honestati, aras omnes & sacrificia Deo sta debita parent. Sic cacodaemon Delphicus non. Apollinem tantum se voluit nominarii sed sic etiam ab iis oui templum intrabant voluit salutari, vi ci tamqua vero Deo El. id est, Es dicerem : quod ut ab omnibus audiret, templi foribus inscribi curauit. Si. tam impudens fuit mendacissimus hic daemon, vi vcrbum omnibus notae de apertae bina significationis sibi sumeret, quanto facilius nomina ignotae notationis potuit usurpare'
Seliatius fuerit ipsum furem audire, plagium suum confitentem. Dii scite fortassis id
a se , existimetur in tanta veteratoris calliditate : faciam tamcn ut manifesto t catur ipsa dis cacodaemonum consessione. Panis nomen unum de veris Dei nominibus cffc,demonstrabo, tametsi impio facrilegio iam olim sucrit eius possessio a daemoitibus arreptat Sctanto pluribus ludibriis inquinata, quanto id quod nomine significabatur magis eraedaemonibus displiciturum, tum cum esset ab eo cui nomen reuei asonueniebat , absolutum. Reseram itaque historiam commemoratu dignissimam, qua non hoc tantum quod dico demonstrabitur. sed una etiam aperietur, quam sollicite Deus gentes omnes monuerit, Chrilium venisse, non soli im naturae portenti ad id usus. sed ipsis etiam spi ritibus malignis cunctis&praeconibus Plutarchus nihil mimis cogitas quam se religio nem Christianam ., qua non minus qua in Ammonius, Plotinus, Porphyrius, de coicti
eiusdem farinae philosophi fuit alienus, testimonio suo iuuare : haec sententia totius in iis quae de Oraculorum disputat desectu. prodidit, in quibus transcribendis La: inis X -
νω-MI.. landri verbis utemur. De morte autem , inquit, Geniorum nariationem audiui, viri - Ο nequaquam fatui aut vani, Emiliani rhetoris , quem δc vestrum nonnulli audiuerunt.
2. .. pater suit Epitherses ,ciuis meus dc Grammaticae doctor. Is aiebat se aliquando in it liam nauigare intendisse , de conscendisse navim quae Sc mercibus de multis vectoribus effeton ulla. Sub vesperam vero, cum iuxta Echinadas citcnt , Ventum posuisse, na- vimque incerto cursu prope Paxas delatam. Vigilassic tum vectorum plerosque multos etiamunum acoena potasse. Tum subito abansula Paxis auditam fuisse vocem , quae
Tliamum quendam nominatim cieret, non sine admiratione hominum. Erat autem Thamus iste AEgyptius gubernator paucis una vehentium de nomine notus. Hunc bis Pan --- vocatum siluisse, tertio vocanti se dedisse,eumque contenta voce dixisse : Vba ad Patre des veneris . annuncia magnum Panem esse mortuum. Inerterritos aiebat Epitherses, hoc audito, uniuersos:ac inter se disputasse,praestarctne exsequi hoc mandatum an vero mittere, neque quicqvada curiose agerc. Tlaamum autem statuisse, si ventus spirat et, tacitum se praetervecturum : sin malitia ad cum locum pervectis cxisteret, expoliturum quod audiuisset. Postquam ad Palodesperuentum fuit , cum nequc ventiis esset. neque fluctibus mare exagitaretur, Thamum e puppi versiis terram prospexisse, de quod inaudiuerat dixisse: Mortuus est magnus Pan. vix dum conticuisse illum .dc gemitum magnum exauditum fuisse, non unius, sed multorum admiratione mixtum. Quod autem fieri solet cum euenit aliquid multis testibus praesentibus, statim rei fomam Romae suisse diditam , Thamumque a Ti. Caesare sume accersitum, ac Caesarein ita certo credidisse, ut de Pane illo diligenter inquisiverit. Doctos vero, quos ille multato, secum habebat, coniecisse eum esse qui Mercurio de Penelope suisset natus. Haec Plutarchus. quae utinam quam diligenter exposuit oc testibus confirmauit, tam bene in rem suam verti sset ac tandem quis magnus Pan esset, se ipsum diu multumquatiui temporis hominexrogando rcddidisset certiorem. Nequeo profecto stiis demirari il-- lorum crassam de supinam ignorantiam,qui apud Ti. Caesarem magnum Panem Me curii de Penelopes filium iudicarunt: eo quod hic, si ullus umquam suisset, omnium minimus merito habetetur , de longo illi pani postponendus. cuius Euander, Herculi aqualis, sacra ex Arcadia in Italiam dicitur transtulisse. Quid' an ignorarunt, qualio ille de maior de antiquior esset, qui Titanes Panico terrore perculsos deuicit Numquam apud Herodotum legerant, Panem vetustissimum inter primos mos apud AEgyptios habitum fuisse Supinam prosecto agnosco negligentiam , dum magnus Pan ad Penelopes partum refert ut . Videndum ergo quis Pan Tiberio imperante mortuus sit, ad cuius nuncium daemones de admiratione fuerint perculii, de magno gemitu littora comi lerint. Expostulat diabolus cum Christo, quod ante tempus post euione sua
555쪽
vetusta expellere tiar: te editi iam se ubi laquetim in in orte Christi prapvanda se depletiendisset, set a poetiitentia ductus Pilati inori Messit,niura rimi in a c sempnatisne sanguinis iusti prohiberet. Vctum frustra. Cum igitur iam mori lus esseti r istus, cuius solius morte cacodaemonum imperium cst euertium, meriIqgcmuc halit .ata ,- eiularunt quotquot usquam diaboli fuerunt. Cluillus igitur magnus panici tantum est, ut de daemqne quopiam maligno mors haec ad Patodes nuntiata sit intelligenda. iNeque enim Daemones vllitiamtrandem mortui sunt, nec post etiam in mori min-i oderunt, sed statim ab initio cum superbia de inuidia aeterna morte sunt ondemn xi' Consideremus ergo quis Pan dicatur fuisse. Inter omnes conuenit Deum ess passo risis D rum. Quis vero alius Deus pastorum , quam Christus Iam de illud quod totius di imaginem gessisse scribatur, ibli itidem Chiillo conuenit, qui solus vcius Dcus Crat h. .....de laomo: sbius opifex uniuersorum, 5 in iis factus homo corruptioni obnoxius, triui mundum Deo Parei conciliauit, do humanum genus a morte liberauit, τίως ob id λnuncupatus. Romani Lupcrcum nominarunt, eo quod lupos a gregibin arceret: quod quam in Christu quadret, quotlum multis explice t Nec alia caussa Lycaeus apud AD. e ..cades,tametsi id perperam ad montem pleriq. retulerint,cum rcligi se mouli,non mon iDeo secerit nomen. Sic de Nomios, a lege quam tulit aeterna, de Lampeus iaspiciad I . . mortaliu tenebris illato, vocatus est , non a nescio quibus montibus, ut Graci 'di tunt, cum hi potius ab ipso nominandi fuissent. Quod autem αγμα dicatur, non rum, cum inter agrestes maxime sit versatus, dc inter asinum&bquem in vitam Gitus , pro mollibus cunis praesepe nactus. Quoniam porro cum piscatoribus istret y lasaretur, αλιπλαγλα vocatiis est: quaemomenclatura quam apte in Christu cada , quasi οῦ-1-
non videt' Quis prae crca magis cια iis e dicendusi, quam Christus, id quo golo totius vitae est plenitudo, qui paucis sunt busia pisciculis multa hominum millia saturauit. qui vinum ex aqua fecit , cuiquc semper plus supercit quam mundus totus, s p qpossit 3 Qui de parentibus liuius vocibilimam sequvntur lententiam , aiu9xπM'.qcaelo de terra genitum i dc merito quidcm, eo quod pater eius itu caelestis, ni arus sintestiis. Qitae de Panis ortu fabulantur alio, dulua sunt ala ilium nugarum s .mnia, i
nihil ad verum Panem , qui Tiberio imperan cimol uus est, spectantia. Di us .u, p- -istem est Pan, non Graeco nomine, sed Cimmerio. a mi quod.ςst cmuemum redde,
redo satisfacere: a quo Dat thali f&contra te Pan ideli, sileontii 3 luissam μμ in hoe suis factionis certamine gallus quidam galliu ceu . ivo ix ad ini nisi mihi defendendum animosius; adeo ri, vitam potius amiuax, qu indς piperiqcodax, IN a tui vox Pan vel nemini vel Cliristi maxime tribuc a qui O Mnilo l ρε pM mortalium genere litisfaceret anguli tu suum GH mei suditi Long im sitiqui tminate 'quors quae anedacibus codaenionis fignactis corrupta iv o lunt
556쪽
rum Hl ERO CLYPHICOR Mcit, & Panico terrore concussi: mox inde harmoniam suam omnibus comunicatura. qiii modo aures haberent ad audiendum. O ad nati andam Dei benignitatem, cum e M omnes , tum erga gentes s quibus ut vim suam de summum imperium ostenderet. per Daemones ipsi,s a se iam per agnum deuictos nuntiauit, magni draconis caput a magno Pane mortuo esse contritum. Et equo tandem loco nuntiauit Nempe unda iam a non ad Impetatorem tantum, sed ad omnes gentes mox esset peruenturai non illa quidem tum demum intellecta, verum testificationem ab ipsis hostibus Christiani nominis confirmatam perpetuo inter doctos conseruatura . Quam omnibus votis optandum, ne apud quempiam mortalium hoc testimonio Christiana religio sit suodenda, tam ego contra vereor, ne paullatim plures existant. apud quos id genus argumenta pluris sint, quam scriptura diuinitus inspirata. Sed esto, non opus erit: num iu de ellieitur, ut malum sit mirabilia de stupenda Dei opera considerare, quibus humani generis saluti variis modo succurrere molitus est vel ingratissimus sit oportet, vel iniquissimus beneficiorum aestimator, cui hoc lingulare de numquam alias auditum miraculum indignum videatur vel diligenti examine, vel copiosa de frequenti commemoratione. Vt autem ad id veniam cuius gratia historiam hanc exposui, vide ipsum hic cacodaemonem fateri, Panis nomen non sibi, sed Christo conuenire; tametsi eo miseroi mortales multis ad illud usque tempus saeculis varie lusisset . Ait igitur magnum Pana, id est, magnum pacificatorem mortuum esse, id est, ea ratione qua de mortalis erat, Ad ad satisfaciendum pro hominum peccatis de mulicre natus. Ratio igitur nominis Cimmeria est. non Graeca, nec a Graecis intellecta, uti de res ipsa de cogno-iso mina declarant. & multo magis falli Panes. Quia cnim Panis nomine satisfaciendi placandique notio quaedana designatur, spurcissimae belluae, quo plus ignominiae lacris interrem, se Panes & AEgipanes esse pellii alerunt quod videlicci arrectis membris muliebri prurigini satisfacerent: quo suo commento ut impietatem sceleris auxerunt; ita
nobis hoe attulerunt emolumenti, ut luculentam nominis rationem in sermone n
y.η-stro inueniremus. N unc itaque porspicuum est non illud modo , quis verus de magnus Pan sit, sed de hoc, cur Pan Inuus N Incubus & Eplualtes, de nescio quae alia sit voca ---. iust qua in re manifesta cacodaemonum fraus deprehcnditur, qua verae pacificationi turpissimam libidinis satisfactionem supposuerunt, sese gallos de strc uos ad insitiabilem feminarum cupiditatem explendam lacri nominis praetextu professi. Quemadmodum itaque hoc nomine turpissime abusi sunt te humani generis de totius religio his itines: ita de ceteris quoque cogitandum : de sicuti hic quid a Daemonum mendaciis . quid a priscis pietatis magistiis de salutis vatibus profectum sit, facile dignoscit Ita in aliis etiam promptum suerit iudicare, quid Dei sit quid a malignis spiritibus postr eo plum Se inquinatum , Bd ad mendacia dctortum : quo tamen in foro parum selix erit illius industria Ad sollertia, qui verae nominum interpretationis sit ignaru Cilni ergo hunc de symbolo u inter literoglyphi ea frequentissimo docuerim, pi mim AEgyptiorum religionem, quae pin in idolomaniam transiuit, ad vera Christianae - - fides o Mula totam spectasse, videor mihi satis magnum de validum argumentum aia ineruisse,quo vera be perennis sapientia diuinitus hominibus data demonitietur, neu .ci , allistassequim d nostra religione pendere, nee ad alium scopum quam ad Christi crim. cem spectare: quod sola vocis crut ratio examinata sic ante oculos ponit, nihil vi ci . Crum si tius esse possit. Quoniam vero ex AEgypto aduerso flumine in AEthiopiam uer patet, Scmagna olim inter illas regiones commercia merunt: non dubito quin in religione qu rasia is ma- que vetustissima, magnam multis suerit concordia. Nusquam certe gentium maior est
2 . -- cilicis stimulacrorurn Vel in manibus vel in collo serendorum xsius, quam apud Abyss
Mi lios quod licet de communi omnium Christianorum consuetudine manalia dici poLE. MA AEgypti vicinia, ut aliter suspicer. de credam hanc tam assiduam de perei
Ois. Abs et emwnsuetudinena ad eandem ginem pertinere, ad quam ostendi D. Antonii cruse rem Hhrri debere . Adde quod clucem eo nomine ab illis vocari intclligam , quod si
ad prilcam Cimmeriorum linguam examinetur, mirum in modum quadrat cum
557쪽
de Crux Cimbricam sibi interpretationem postulare. Quod si ita esse nobis detur,
sua stit vi dicemus apud priscos cruce vocari solere 1 propterea quod nausura esset, per quam omnia recto suo ordine disponerentur, ceu suat scit-al diuisis syllabis diceretur: atque rationem hanc sequendo, littera Scin cum puncto dextro legenda esset. Verum quoniam huius rei nihil amplius exploratum , quam id quod ab eo memoriae proditum eli, qui Lexicon Hebraeolatinum in Biblia Complutentia scripsit, ocisa, . sic deducat, ut eo sapientiam, quae in sola crucis cognitione cst, denotari ostendati atque eius assertioni illud addi possit, non sapientiam modo, sed prosperitatem quoque hac voce denotari, si abaia derivetur ι quae tota homini de cruce pondet: nolo hic nimium suspicioni meae fauerei contentus aliis ampluis cogitandi desisse occasionem . Neque porro addere volo, apud Cinnas etiam crucem intrer sacra signa haberii sed qua caussa. ab iis ignorari. Nam ut ad Abyssinos per cunuchum Reginae Candaces Euangelium venit;ita apud Chinas quoque de vicinas Orientis ultimi gcntes vel per D. TE mam, vel per alios praedicatum suisse nihil dubito: Ad quo minus dubitem, non pauca sunt quae me impellunt. Quamobrem ne nouis hisce, vel saltem talibus, ut post Cliti stum natum videantur exstitisse. antiquissima AEgyptiorum monumenta inique comparem , satius fuerit ea quae ambiguae sunt vetustatis, huc non aduocare. Quid enim opus est iis quae luce ipsa clariora mihi videor reddidisse, per dubia de controuersa ar-
sumenta caliginem aliquam adserrei Praestiterit sane totam disputationein ad breuem redigere summam, ut uno obtutu simplex Sc nuda veritatis facies tota cernatur. Dico igitur figuram Tau & figuram crucis antiquam , quam in D. Antonii de manu de paenula cernimus, eandem prorsus esse; atque id Ezechielis testimonio una cum D. Hie Dymi explicata non obscure indicari: Quinctiam hieroglyphicis AEgyptiorum notis tam aperte doceri. ut si quis ulterius dissentiat, cum conon magis velim altercari,quam
cum eo qui es ronte impudentia iis quae oculis omnium cernuntur, velit aduersari. Accedere deinde ipsius Crucis etymologiam ι quae, tametsi nihil citct ceterorum, luculen- ea tamen veritate demonstraret, quae ipsius Tau fuerit figura. Si enim crux Tau Galli eum est Virgilio, si crux ad formam litterae Taia Graecorum facta sit de Luciani testifieationei qui alterutrius figuram norit, Vtriusque norit. At littera Tau Graecorum no tissima est, notissima etiam forma scipionis cum ligno transuerso, quem vel claudicantes, vel ceteroqui non satis firmi axillis subiiciunt. Quid igitur reliquum est dubitatim se viti . nis, quin dicamus antiquissimam Tau figuram cam ipsam esse, quam Graeci S: Latini seiu uiuat. Cum igitur D. Hieronymus dicat, sua ctiamnum atate Samaritanorum Tau crucis figurani habuisse, de Samaritanorum characteres olim etiam Hebraeorum fuisse; necessaria collectione concluditur, litteras Samaritanorum a Postello nobi4 de: --- pictas, si non in alias figuris, at saliena in Tau non esse genuinas, cum neque Tau GLe
corum, neque crucem repraesentct. . t tiri a In
Cum itaque nunc satis multa. quantum quidem proposita nobis seri disputatio, det με .figura Tau, de eius antiquitate 5c mysteriis dixisse videmur ; reliquum est, ut Tati voce adorationis Alphabeto expressae sententiam accomi nodemiis: quod nisi fac ςmus,
extrema clausula ad Germonis integritatem necessaria desideraretur. ut in singulis vocibus plures sese frequenter offerunt signiscandi rationes, quas intuitus nomenclator. earum vel hanc vel illam fecit conatastionem , ita in tota etiam hac Alphabeti oratio ne plures totius syntaxeos caussas secutus videtur. In primis itaque ultimam litteram r- ι Tau secit, eo quod Tau vltunus finis esset omnis omnium humanorum scelerum ex- e re a habes. piationis. Quemadmodum igitur operum omnium finis ultimum est eorum quae fiunt: ita dc Tauvlcimum fuit m oratione. Nulla enim orationis in ulla sacri sciorum vis tanta umquam fuit, ut nisi ad crucem Christi tamquam ad finem extremum referretur atque eo perficeretur, quicquam faceret ad salutem. Atque haec ratio vel per se vel ex Tau Heu Liis quae dicta modo sunt, satis est aperta. Sententiam vero sic absoluit, ut in duas vox: partes diuidi intelligatur; in Te & M : e quibus elisa prioris partis vocali, Taia fit: quo significatur, ad antiquum, Rogat enim praeceptor, ut obscurum Canopi lumen Spiritu, sanctus ad antiquu erigat. Et est sane haec primaria ipsius Tau etymologia,qua crux
ita nominatur, quia solo citu medio peruenitur ad Utiquum Patrem uniuersorum.
558쪽
o Mit RQ c LYPMICO VM LIBER XV r. Hild et enim ceter lationes reseruntur', de in hoc Antiquo acqitiescunt, tamquam insistit mo bonorum. Hic in ille antiquus dierum, summus apex totius rerum uniueisit iis, cui primum M ante omnia conuenit ut diu vocetur, eo quod & prior si omnibus. risu, cieatis, de ab aeterno Filium genuerit: λ quorum vimque Spiritus sanctus pro gressus antiquam compleuit Trinitatem . Dicitur itaque alvi vel ab Uui quod omnia; lus tendiat atque conserueti vel ab A & V,quibus principium pro ressus in latitudinem x amplitudinem denotatur, ut natura declarat litterarum. A Patre enim, velut 1. summo apice, progressus incipit: perinde atque in rebus sensui subiectis, a puncto in lineam, de liinc in superficiem progredimur: aut potius ut o puncto suprcino pyramis' descendit: ita a Patre descendunt Omnia. In circulo item aetcrnitatis Pater habet ratio- Dein centri: e quo linea extrema citollunt comprehendens cducitur,& tot imaginatiae diametri, quot puncta in circulo longissime apposita,queunt cogitari: atque hoc modo linea iὲ ti reeurrens e centro primit m educta, quandant Filij habet similitudinem i de diametii centrum de circumseremiam ubique coniungentes, & totum circulum ab extrein O ad extremitin penetrantes, pulcerrimo Spiritui sancto comparantur. Vt ergo se circulo centriina est ipsum eis a quo progressus in latitudinem incipit i ita Pater ruies , in tota aeternitate tribus personis cona prehensa, a quibus res creatae ita procesi uint, vii circulum vi damus absolutum in quo e linea circulum finiente ipsum centrum Ognosciti ir, non aliter atque Pater per Filium , in quo primum se dilatauit, & omnia Ed qtiae sese dilatabit, Spiritui sanctis deliinxit. Rotunditas igitur totius mundi primum. m ' t culum eli di tithitatis; quae tamen tanto ipso mundo superior est de latror, quanto finitum infinito mitius est & angustius. Et nos quidem dum haec animo concipimus, hamum quendam iis dum nosipses constituimus, potestate tamen δc tantarum re-ium captu ex eadem origine derivato. Hinc igitur sermonis nostri arctairectus omnia ait qua & venerandaria vocavit, eoquM quadam tenus pro sua quaeque potiione adi sit hi primum etin refoenda videantur. Magna itaque lenioribus reuerentia exhibem vi , si non alia de caussa, at saltem hae qudd ad milli sint in tam venerabilis nominis tam munio hem. Ex hac ratione Aumta, Aura, Aurum , Utrauit Alauda, de similia sua nudie. notirma duxerunt; quorum alia aliis locis declaraui . Pici rin diu frequenter dicimus u
henir. Verum est'de alia apud Hebruos vox , ex diu nostro relicta. Ire enim quid aliud est: tiliam eis, digamma in Bet permutato quod non Hebraei tantum, sed Alle manicitam crebro faciunt ri pro ouer ,OMr dc similia pro similibus efferetes. Pater igitur ab antiquitate nomen sortitus est, si vox ad primam linguam examinetur. Videmus it ' si e phabetusinu nostru doctorem a Patre progreisum in Patrui preces suas termi- Basse: Et se ita integrum orbem absoluisse: quem nos secuti i mper oremus, ut Spiriscus samus nos per Filium erigat ad illum qui solus proprie ooot avult dc ab dici poteu.
559쪽
Dψ'licebit fori A nonnullis in Hierogl phicis Gorepitu, amodialsorum deorum fabulas ad Deum, Christianam religionem referat. Sed cum hacprobabiliter faciat,stauque rebei nis nostra ius endio, ut ex operis deductione constat, meo iudicis hoc opus, cum reliquis qua approbaui, edi potest. x i. Halud.