Opera Ioan. Goropii Becani, hactenus in lucem non edita nempe, Hermathena, Hieroglyphica, Vertumnus, Gallica, Francica, Hispanica

발행: 1580년

분량: 1111페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

961쪽

conficta putet. Vt vires habet, Grimoaldus proelium inire cotta Clodoueum coactus, vincitur de occiditur. Alij captum in carcere obiisse narrant. Nee desunt qui caes ara lupiliae sepultum fuisse tradat. illud certis, Beggam, Grimoaldi sorore in,Diui Pipini nemi . G liliam in fraciis possessiones adnuisam. Fuit huic ex iisdem patentibus socor Gcrmidis, Ni uellis virginitate Clitisio consecrata nobilis. Boggam uxorem du it Antegi sus cuius': hanc genealogiam accepimus: Vtilo ex Theodoberti sorore Hubertum, Hubertus As bertunt, Asobertus ex Blitii de Lotatij regis filia genuit Arnoldii. liii pater fuit Arnulphi ' c duce amistitis sacroru ex quo natus Ansensus septa maritus. Plincii tuidere sui per coiugia Arborichi id quibus Pipi notii genus ducitur,regibus Francoru aisnitare sese cO- iunxerint,at a. in priscum limitis Arat Verpiani ius, quod Clodio ipsi tu maloiibus seeu ι- ritatis suae catilla abstulerat, sint restituti. Ansegistis perfide in venatione occisus est, 1 f in Goeis vino, que ignobili genere natu educarat & ad magnas dignitates evexorat; adco ut post lieri siti morte nes sibi matri inomu polliceretur, cui is adipiscendi gratia dicit ut ex insidiis nulla alia accedete caussa virum optime de se meritu ui interemisse sed' longe falsus est opinione temere suscepta: quoniam honestistima vidua sceleratissimi ias acerrimi parricidae vitabunda in Aidi iennam siluam secessit, in qua inter Huiu& Na naui cum monasteriit Andinu struxit. Anicgiso Pippinus unicus filius haeres fuit cui ab

Her stallo, quo loco natus cst,ut priori Pippino a Laiada,cψgnomentu tribum a nonnul Gini in ' lis euani Crasso nuncupato. Hic Goeis inuol, parricidiu admissum profugum &loniat ginquo se exilio tegente ad multorii dieru iter cum vno solo comite, ne res palam seret, perlecutus noctii occidit una quotquot in ei idcaedibus cssent intereptis. Aulli aliam pri muni cum Martino fratre patruele rexit, qui contra fide dat. amab Ebioino perfidis limori uo tyranno occisus, Pipniosolirer i gubernacula liquit. Is dii exulibus Francis veniam re

. ditum . apud regem impetrare nequivissct, cotta regem Beriarium . cqui tu magistrus a insigni potitus est Victoria:& Bertario suoru coluratione caeso, totius rcgni ad rara nisi ratio uni Pipino credita,cuius auspiciis tota Francia vires animos . post diuturna dissidia cori. Hi cum iunxit.& in vinum validissi stria coaluit corpus. Ratb u Eritiae r c subiugauit. genti toti Euangelicam doctrina per Clementis viri sanctissimi conciones impertitus. Pipino laeti rebus iisblescenti, Alpaidis magis quam Plectrudis legitima uxor allubes re coepit, ex

. . o mi qua Carolu cognoriacto Martessu gemat qui Magister equitu a patre creatus & post patris morte a Plectrude aduersiariae iaction is Viribus freta,in carcere detrusus sic nouercae is coiilia virtute sua stegit,ut citi todia clapsus non regnii modo totu in sta a redegerit pol state: sed princeps etia Francorii nouo titulo sucrit unanimi proceria colinsu appellatus. cium regis S nomen & insignia ab ipsis oblata renuisset, aiens se rogibus imperare malle

quam rege vocari. Hic rebus ingentibus contra Saexones, contra Aquitanos contra alios

gestis quadringetis circiter Sarracenorii millibus una rege Abderam a caesis, tantii trii phum adiecit ut post ii ominia memoria nullus omnino regia pare hollium numerii uno proelio fuderit& occidione delerit: quc auxit Athino altero rege, qui Galliam, priorem clade ulturia , inuaserat rosi immane Saracenotia multitudine caesam in Hispaniam sit. pato . Sicut Pippinus prius contra Sclauos Christianis unicum fuit propugnaculum, ita Asai tellus velut murus quidam aheneus aduersus Sarracenos diuinitus tum teporis fuit obiectus. Quamuis nihil aliud umquam ad religione tuendam Franci eximie gessissent, vel his tamen solis nominibus Christianiis mi possent vocari. At liti Mante hos princi- - pes quoru plurimi parentes Diuis sunt cooptati, scrouingi quo l. ii signem laude me

ruerunt,maximis viribus: Arrianam haeresim semper oppugnando, donec sunditus esseto a. cueria, M radicitus hominu animis euulsa. Nec vero hoc tantum religioni Martellus ut maximu iit coria quae Miserri queant,praestitit; sed cana etiam rietate adiunxit,ut Roma-r; ---- no pontifici ius suu contra Langobardos tueretur. Marcello filius successi Pippinus co- gnomento pari: as,qui primus Brabantorii & huius limitis Antavcri iani comitii regium diadema procerii & Pont. maximi sui tragiis & auctoritve sumsit, patri suo magnitudie. . ., m. ne rerum gellaria ii millimus. Hic rursum filium dedit virtute maioribus pare Carolum, qui non tam corpore qu.ana rebus gestis Magni cognomen cli coieci itus: cui Casi lingi

deinde quamuis pleri'. impari laude. uecesi ei ut de qua propagine Philippus D. Carolistius genus ducens tam illustria habet domestica heroicaria virtutum cxcmpla, vi non ex intimetii in alia gente vel plus umquam gloriae exstitisse, vel ossi riciora, vehementioraque ad populos summa iuxta aequitate atque sortitudine gubernandos iacitamenta.

sarraticii a

962쪽

si olim ante

FRANCI CORVM

DI BER .IIII.

NAM tamen mihi r liquam video laboris appendicem, ut nimi rum lilia elatissima clarissimae gentis exponam insignia: de quibus nihil sani quisquam in hanc vlque diem scriptorum videtur prodirae disse, cum tamen vix alia reperi s vel antiquiora , vel plus habentia symbolicae rationis, vel ad eo tam nomen a quibus prae fieruntur il Aliis accommodata. Hic mox in primo limine magnam inihi obgannientium turbam Obilare cerno; qui vociferantur. Francorum religionem Christianam suscepta in insignia non lilia, sed buisonem fuisse. h

Vctum nihil horum moueor clamoribus, non magis sime quam ii coruus crocitasset. cani mirum de caussa, quod, cum nullo idoneo teste nitantur, tum rem nobis occinant

ablutat illimam. Quid, rogo, rationis habeat, si illustrii lii in ab omni faeculorum memoria gentem, at . eam quidem quae a perpetuo finium proferendoruna studio nomen sibi sumpsit, dicamus humonis sibi te seram in militaribus lignis accipere voluisse' insignem vero claritatem ex lucifugo animali coniectes magnam ad terminos coleti cx- ui editione dilatandos in tardissima bestiola cernas opportunitatem , multum sortitudi- nis ex eo colligas animalculo, cui nullae prorsus vires sunt vel ad vitis inserendam .vel a diniuriam euitandam: cui id solum totius vitae praesidium est, in occultis antris latitare, cui non alia sunt alma, quam pestiferum venenum & leth le frigidi corporis tabum. Quisquis es qui hoc sortium virorum symbolum quonda suillic fingis, dic, quaeso, num aliquam omnino caussam queas reperire, te qua vel minimo tenus probabile red)atur, Francos bullionem tibi in clypeis aut in militaribus signis olim delegisse. Quod si facere non porcs, cuius est impudentiae. postia larc ut rem ab omni ratione 5 veri ii militudine remotissimam tibi cstra omnia testimonia credamus t Sed video quia sit. Cirri tu, quisquis es qui primus id senus nugas historiae intulisti,nobis obtrulisses, regem Frac rum, qui primus sacro se mitte tingi permisit , Clodoueum antea, poli Ludovicum dictum fuisse: putasti tibi licere, ut quibus semel falso de indocto figmento illulisses. eis

rursus impudentius mendacium cominiscereris. At nos de anili illo tuo deliramento, quo Clodoricum nobis e rege Ludovico lomniasti, aperte deprehendimus, quam nihil temere tibi sit assentiendum. Quamobrem nihili iaciemus eorum narrationem qui Francos scribunt bulsone olim in armis usos suisse , nisi pol illac claris vel veterum auctorum testimoniis, vel vcrarum antiquitatum monumentis id a quoquam confirmatum videamus, propterea. quod quos semel insignis mendacit couicimus, eis non simus fidem habituri, nisi aut idoneis testibus, aut solidis rationibus sua confirment. Quod ii sus mihi de fabulae primordiis coniectui permittatur, dicam quempiam suisse hominem pietatis quam Francicae antiquitatis studioliorem : qui cum unde Franci genus duceret ignoraret, commentus, quod proximum erat, Francos terrigenas esse: at l. idcirco ani. ρώω- . mal terra inmine gaudens eorum clypeis congruentissimum suisse, quo ex citas natura nimirum fraterculi Gigantum intelligerentur. Certe si illorum censiurae standum eis et qui Erancos Germaniae indigenas siue autochthones csse scripseriint non ad modii malo huius animalis icitera m comtenuet: at eorum quam ab ut da sit alsortio, non semel a nobis explicatum. Paulus AEnailius, licet errorem de Clodouei nomine cluditum an plexus fuisset, figmentum tamen hoc ex eisdem crassae ignorantiae tenebris prosccium indignum historia sua ratus, longe alia de vetullis clatissimae gentis insignibus seripsit. quae unde hauserit , ut legisse me non memini, ita in praesentia pervestigare nec lubet. nec est opera diligentiore dignum. Ait Clodoueum tribus diadematibus rubris in alba parma depictis tantisper usum suisse dum sacro fonte lustratus de celestis muneris chrismate delibutus suisset: quo loco sic obiter olei dio; et eos secit motionein .ut satis osten derit, non pauca eorum quae rudi quondam saeculo memoriae prodita sunt, asinflammandum potius pietatis studium, quana ad limplicem historiae xentatem pertinere. Nobis hoc non agit . de gentilitiis tantum Francorum insignibus quaestio proponitur:

963쪽

ctia uri in

Insania tur

si rRANCi CORVM quae ilia diademata rubra suisse non ante Paullo stimilio credam, quam quisquam eius nomine me doceat talia quam diademata purpurea plus habere claritatis. Neque enim decuisset vel minimum splendoris eius insignibus detrahere iii ultra terrestria regna quotum sceptris potitus antea suisset, latinc r ens etiam factus csset laxi es regni cael

stis. Quod ii mutatio aliqua hac ex parte vel decora vel utilis fuisset, debuissent potius liliis diademata quam his illa succedere: propter quod falci ς regni modo posseis lilia sperati dumtaxat serant signum quorum hoc illud quanto titillulli ius M antiquius

ahi iaci it eum frustra docere nitamus. Quoniam itaque in milius nullum nobis asse tionis suae laudauit auctorem, de ine laec, quam exposui , deprehenditur absurda cum ipso decorohepugnantia, non pollum mihi peri uadere, alia ante Christianam religio nem, alia post Francorum insignia fuisse. Quamobrem asserere non veremur in inde ab ipsio venistissimo gentis primordio horum quae hactenus videmus, insignium usi minualuisse: &quo id firmius credamus eo potistimum adducimur argumento,quod iis nihil aptius, nihil congruentius potuerit cxcogitari vel Francorum nomenclaturae vel promission diuinae, ob quam istam tibi indiderunt. Video enim id in omnibus tum Itieroglyphicis notis tum quibus iii ignis, siue generis liue militiae,sive cuiusuis alter is propoliti aut i stituti notionem offerant, diligenter a priscis illis hominibus obseruatu.

ut ea quam maxime illis nominibus conuenirent, quibus res qua in symbolum gererent, vocarentur. N0lo interim hic varias insignium vel cauil vel occasiones perie. vii , nec inquirere quanta sit corum apud omnes nationcs vcci ilas, quanta diarietas, quanta cura dc reli io: cum ea res & latius pateat quam praesens hic labor meus extemporaneusserat, hec cuiquasn esse queat obscura in tanta liuiu, tempestatis ambitione

vulgus arma vocati quod insignia in armis, maxime vero in clypeis, depingi sculpique consueuerint: cutias apud Virgiliuni inter alia hoc cxemplum est in Aventino Herculis . prole. qui septimo Eneidos libro inter primarios Turni socios de auxiliares recens tur, Clypeos insigne parentum. Centum angues cincLimi gerit serpentibus am. . Cum cuiuis alij poeta militaria insignia a paterna virtute sumpta dare potuit, tum ei conuenientissime applicauit, cui praeter maiorum decus nihil amplius erat adscriptu rus. Vt autem haec arma paterni generis memoria decorauit, ita plurimi fuerunt quibus symbola ad vitam utilibus praeceptis instruendam accommodata magis placuisse cernuntur. Sic Vlylsem inclypeo Delphinu gestare Lycophron obscuro illo suo Plei dico lumine nobis indicauit: quo nempe callidus ille significauit, sese eius animalis do tes maxime sequi velle, quod simul de humanitate 5 musices amore 'Ac stupenda celeritate ceteris praestaret omnibus vel terra vel mari vitam degentibus. Et sinat profecto id genus insignia tanto illis Quae de rebus a maiorum quopiam praeclare gestis accipiuntur excellentiora, quanto habent plus cum artis de ingenio, tum cacitatis ad animos monitu suo perpetuo in ossicio continendos. Videor mihi, dii liaec Vlyssis arma intueor, ipsi uti dicentem audire: Et gentes δ' proauos, ct quae non fecimus ipsi, a

Homerus ille poetarum Apollo, animaduertens studiose a plerisque genins claritatem in armis praeserti sistere, illustii lino nos exemplo docere voluit, quidnam illud esse; quod homines maxime nobilitaret, ac diis ipsis proximos collocaret. Hic enim Achilli

suo civi ei insignia nita a Thetidis, non a Pelei, non a Iouis, a quibus genus ducebat,

ilendore peleda sibi putauit, tametii ab hoc sulmen,quo arma rerribilia redderet, potuisset mutuati: verum altius humani animi supputans decus, rectam obis ad veram . nobilitatem viam ostendit. Ea entin clypeo insculpsit, quorum inspectu animus noster ad summi opificis rapitur contemplatio: iniquae cum summum bonorum complectatur, summam quoque absoluit nobilitatem. Primum enim Vulcaniis omnem siderum varietatem in scuto depingit; deinde pacis de belli attes omnes de ossicia addit, nulla fere earum rerum parte quae ad hominum coctus bene gubernandos i pectant , omissi:

quo quid aliud voluit indicatum . quam illud firmissimum ad omnem malorum impe tum p opulsandunt ii omini scutum esse, si tota sese sapientiae panopita armatit, atque etiam quibus is aduersitatibus obiecerit Nec interim otio in de inertem laudat phi- losoplum.

964쪽

OBER IIII. 93los phiam, sed eam quam ab ordinatis asstrorum motionibus ad rempublicam gubernandam detraxit: una&exemplar de finem rerum gerendarum proponens, una ipsus exemplaris inter homines usum cxponens. Videant modo qui totam nobilitatem caedibus Sc languine metiuntur,quam longe ab Homerica nobilitate absint, quam l. nabilhabeant cum ea communionis pyrgopolinicae illi qui sibi co maxime nomine placent, quod nihil umquam didicerint humanioris disciplinae. Conserant hoc scia tum Achillis qui volet cum iis in quibus aquilae gryphcs, leones pardales, de id genus carniuorae serae cernuntur:& cxaminet quanto plus ad omne vim propulsanda illud quam lice habeant firmitatis. Hoc enim in sola philos phia inuenient quod Latinum scuti nomen se persecturum prosteturi at contra in aquilis & leonibus belltiis ad omnem ingenij cultum ineptis, tantum abest ut quicquam cernas quod satis virium habeat ad hominem ab aduersis defenden in in ivt iplae haeserae ne sese quidem vel a minimorum animalculorum iniuriis, vel a vilissimae rei obiectu queant tueri. Notius est illud de scarabeo Se aquila

vulgo iactatum prouerbium quam ut sit nobis repetendum. Iam ouid leone minus tutum cui vel sola p nula iniecta omnem adimit animum ad sese liberandum Z Quorsum igitur horum imagines in scutis praeseruntur, quasi in iis momentum aliquod iit ad iniurias propulsand. is& pericula declinanda 3 Scutum Latini dictum putant a Graeca vo scuti ευ- ce σκυός, quo corium denotatur: quos si roges, Vnde σα ra nomenclatu tam acceperit,mutos videbis. Nos e Cimbrica lingua dc σκούς pro corio, de Scutum pro clypeo manallescimus: in qua Ptur idem est quod depello,amolior tueor; quo sit ut de coiaodit clypeo inde nomen iit tributum. Verum quia nihil aeque atque plutosbphia ab aduertis omnibus tuetur nihil eius cxplicatu aptius ad scirium Exornandum: de quia tantam hielio minis&rei videmus concordiam, non positim non suspicari , vel a Thracibus, vel a Phrygibus hanc clypei sculptura in Homerum mutuatum fuisse. CoiIuenienter admo-dacii lus ab Hebraeo vate dictum est; Scuto circumdabit te veritas Gin. quo docet in veritate omnis defetilionis ratiotiem contineri. Quoniam vero haec pers Mam sidem no bis integra consertur, non possum non gaudere dum a diuo Paullo moueri me audio, in omnibus accipiendum ci se scutum fidei, quo cacodaemonis tela omnia ropellam. Verium satis haec obiter sunto de Homerica scuti pictura, re ceteroqui vix multis libris pro co ac meretur explicanda, quam si noliri nobiles bullatis nugis tumentes bene considerarent, non tam sibi de barbaro suo fastu de liberalium artium contemptu i lacerent: sed discerent sese quouis potius nomine quam clarorum dignos esse, quando omnis claritas non e robustis lacertis x crassis iuris, non e Thrasonica atrogantia Ac palaestrica armorum disciplina: sed ex illustribus animi sapientiae studiis exculii doti MN hus existit. Mirabilem sise dc paradoxum nostris hominibus, nobilitatem suam ia ctantibus. Homerus sese praestitit Heraldum. Attamen si recte priscam Herat lorumastimemus dignitatem, deprchendemus candem de vera nobilitate huius vatis de veterum Heraldorum opinionem fuisse: quod, licet non aliunde, at certe ex ipso Heraldi anomine con staret, quod si iuxta vera a vocis originem interpreteris, eum significat se natorem qui publice ab omnibus in magna cil vcnctatione habendus. Atqui quis talis

reuera, nisi is qui cana rerum omnium cognitione tum priuatarum tum publicarum

ceteris antestare scitur quam haud equidem scio qui possis a sapientiae studio, quod

philosophiam Pythagoras indiget auit, separare. Ne tamen quisquam sic orationem nostram intelligat, quasi ex otiosa disputationum diatriba Heialdum censeamus euocan dum , eos demum absolutos philo. ophos audicamus , qui cx astris ad hominum com munitatem recte gubernandam Omnem suam sapientiam detraxerunt, eamque inulto diuturnoque ulu lic rebus agendis accommodarunt, ut ceteris magistri Se veluti architecti quidam esse queant rei p. Sc in pace S in bello cum eximia laude administrandae. De vetustis Francorum monuinctis scimus, in tanto quondam Heraldos honore tuisse,

ut regum mensis accumbcrent, controucritarum intcr summos principes ortatum arbitri essent soli denique honorum de dedecorum pro rebus vel bene vel male gestis iusti haberentur diribitores. Manet hactcnus nomen ipsum quidem, sed quam digni eo sint. luamque bene munere suo fungi possint qui Heraldi nuncupantur, malo de re ipsa quam dedi eo iudicio cognosci. Qvcmadmodum regum matellas apud Romanos a. lquasdam exigui momenti caerimorum tota suit deiecta, ita hac aetate tota Hetaldotum

965쪽

dignitas ex altissimo illo suo fastigio ad sua cui a. insignium discrimina in armis gerendorum praescribenda descendit, S: vix tenuis limam veteris sui honoris umbrain tuetur. Nos igitur neglecto horum iudicio qui praeter Heraldi titulum nihil habent Heres dicit, e vetustissima Francorum disciplina Francorum insignia examinc mus. In primis ita l. tiliar ahis, lilia tria quae hactenus in Francorum regum scutis spectantur,iam olim Nochi aetate inr--ms usia Francis fuisse dico: dc illa quidem caelo delapsa propterea quod non quaevis lilia, sed ''' caelestia essent: nec ea alii diuinitus data quam populo Francorum. Longe enim aliter nos dio petea lilia interpretamur, quam h qui verarum originum in gentium primordi sper uestigandis ignari ex crassa ignorantiae suae caligine miracula comminiscuntur. Non negamus magnum miraculum,atque adeo maximum in liliorum insignibus deliteicere: sed longe aliud illud fuisse dicim us ab eo quo vulgo persuasum videmus. Sicut cnime diuini oraculi promissione Nocho facta Iapetus Franci nomen accepit,ita S lilii caelellis accepit insigne. Quod autem maius miraculum queat cogitari , quam Nochum ante tot saeculorum interualla Iapeto praedicere , aliquando revi habitet in taberi aculis Semi, & Chanaan sit seruus eius Si quid usquam cli miraculorum , cci te nullum miraculum maius, quam mortalem quempiam futura, quae solus Dcus nouit, praedicere; quod tunc Nochum videmus secisse cui rei nulla alia caussa quam diuinus instinctustillari t.. dari potest,ita ut merito haec promissio diu inmis non humanitus facta dicatur. Quem- admodum autem promissio suturae felicitatis caelo debetur, ita firma fiducia at a. nidubitata promissae felicitatis spes e caelo etiam hominu animis illabatur necesse est. Quamobrem nihil absurdi,si lilium spei signum ad Francos dicatur e caelo delapsum esse: cum nihil si v itatius de rationi conuenientius quam ea signis attribuere quae propria sunt rerum significatarum. Quando igitur praecipuum hoc munus a Deo Iapeto suit sperandum, ut genus suum singulari quodam modo dilataretur, praecipuo quodam modo ramos extenderet, merito non cognomen tantum Franci sibi sumpsit: scd ea etiam praetulit insignia quibus tota posteritas sima sclicitatis spe a Deo per Nochum pronusae

semper crigeretur, ac magno animo accerta silucia perferret si quae occurrissent , dissicultates. Praeuiderat vidchccide caelo tactus Nochus & eius filius Iapetus, nec cxiguas nec paucas uncti suo angustias & dolores impendere, quibus fracti animi antea delicerentur oc opprimerentur quam solicitas diuinitus promissa cerneretur, nisi perpetuum certissimae spei monumentum posteris reliquissent. Quoniam itaque ut uno blio spes, ita tribus spes omnibus numeris absoluta denotatur, tectissime factum, ut Francorum scutum tribus liliis insigniretur,quo no minus' de hieroglyphico hoc ligno quam de nomine Al H. min.

Franci certa suturae felicitatis fiducia in pollerorum animis excitaretur. Videndum ergo an

lilium spei signum apud vetustos homines habeatur. qua in re vcllem mihi Graecos Aricinidori Ephesi, Onocriticorum libros ad manum

esse, quo liqueret Lirium ne an Cri non spei symbolum fecerit: quandoquidem non ignoro ex utraque voce lilium Verti posse. Verum maioriaiam,mπινυα L . 'in

quia & doctorum hominum , quos consulere possem,praesentia, dc librorum copia me desti- . tutum sentio: aliunde cogor quod hac parterilium Di

deeli compensare. Ingens inibi adiumentum adfert nummus Claudij, tum ad symboli explicatum , tum ad certum lilij genus agnosce-dum; cum ipsa inscriptio declaret, spem lilio denotati,& flos ipse sic sit expressias, ut nemini dubium relinquat,quin lilium caeleste reserat, quod a color u varietate Iridis nomen sibi vindicauit. Verum ne quis sit vel ambigendi vel tergiversandi locus , addam quinque diuersos nummos, quorum singuli simulacrum spei haben a

966쪽

habent dextra pCrtendentis eundem florem tam affabre expressum, ut apertissimὰ mas odia cernas, unum sursum assurgens. 6c duo e lateribus ab erecto utrimque declinantia, ruae sormam non lilio albo e Iunonis lacte pronato,sed caelesti caelestem arcum colorum iversitate referenti videmus ad amussim conuenire. Guillelmus Choulius, qui quam plurima numismata vernatula huius temporis Gallorum lingua interpretatur, huiussoris effigiem ita corrupit, ut ramus olivae potius quam omnino vilius lilii flos esse videatur, quod illi eo facilius condono, quod hactenus nemo prodiderit quodnam litumnos esset quod Spei veteres appinxerunt: Quanto Virgilius illius Marcelli amore sanarit cui ad decimum octauum aetatis annum mortuo Octauia theatrum erexit, quod hactenus semidirutu Romae cernitur,ipsis ctiam Grammaticorii pueris notum. Huius praeclaram indolem quam posset maxime illustrare volens, tantam eius virtutum spem apud populum Romanum excitatam suisse dicit, quanta maiorem vix animi capere possent. Hanc quo conuenienti symbolo indicaret, magnae maXimarum rerum exspectationi tandem subiecit, Mambus date lilia ρlenis. quasi diceret. Si Marcellus hic vium se anum re potuisset, tantum ex eo sperandum fuisse Romanis, ut non uno lilio . sed plenis lilio rum manipulis spes augusta esset insignienda. Nec dubitare debemus quin vates hic priscorum tituum obseruantissimus, de illo flore liiij nomen usurparit, quem veteres spei simulacro dare resueuerunt: quod si ita est, cogimur fateri Itidem a virgilio lilium vocari. Nec equidem de alio lilio Artemidorum intelligendum existimo, quam de illo ipso quod in sacris sculpturis spem denotabat. Qisamobrem ut veritas ab omni liberetur controucrsia, clareq. de naturae&artis collatione cernatur, quodnam lilii genus ad spem soleat rcferri,addam numis modo expressis hinc Iridis, hinc Crini siue lilia Iun nisi figuram. Quis hic non videt, tria folia depicta, duo utrimq. ad latus declinaniatia,unum sursiim clatum Z Quis non videt hanc nummorum picturam non cum lilio Lilia' Iunonio, sed lilio cael cisti, siue cum Itide conuenire 3 Iam ut nulla in vetustis num- Irid mis Iridis exstarent monumenta,ipsa tam cFrancorum lilia clarissime demonstrant, nihil sese habere cum Susinis Persarum floribus commune, nihilque aliud quam Iridem referre. Plinius albo Iunonis lilio calathi sermam adscribit, quam qui in armtiquis marmoribus non conspexit, is eam a conuoluuli flore discat, quem idem auctor rudimentum esse dicit naturae lilium iacere condiscentis. Hic flos aeque omnibus a que lilium notus alia apud alios nomina fortitus est: Plinius alibi Iasionem conuoluulum minorem vocare videtur,aiens olus siluestre esse in teria repens cum lacte multo, florem ferre candidum, concilium v cari. Theophrastus huius florem unicos lio constare dicit, quod Plinius ad ipsam herbam alibi transtulit. Pandectarum m tetiae medicae auctor lilium ligustrum ma- iorem conuoluulum nominar 5c hactenus ligoneam in parte quadam regni Neapolitani dici, nisi nae fallit memoria, ab Antonio Morillono accepi. Hinc coniicio du- Uinstri Lis plex Ligustri genus veteribus suisse; alterii 1 virborem notam . alterum hanc herbam, cuius florem vilissimum suisse Seruius testa

turi propterea nempe quod omni odore careat: quo fit ut de Cypri flore odorato de Cyrrinum unguentum dante Virgilius intelligi minime possit. Quo cnim modo comparatio

967쪽

ratio constaret , t Aa lux ra cadunt, vaccinia. nigra teguntur . si aequ3 uterque sos legi consueuerit, de maior de praestantior ligustri quam vaccinij vius fuerit, de tanto. quidem maior, luanto unguenta pigmentis sunt praestantiorat Pandectario itaq. gratias agere debent Virgiliustudiosi, utpote ei qui x poetam ipsum & eius interpretem illustrarit: quorum illum pleriq. non intellexerunt, hunc non pauci sunt calumniati, quati quid ligustii nomine Maro nuncuparit, ignorasset. Certe sit de ligustro, cuius odor tis flosculis Cyprinum unguentum constat, locutus fuisset, magnae se de crasta ignorantiae accusasset: nec dubito quin doctissimus vates hunc scrupulu in lectori obiecerit ut ad

maj iaccuratiorem stirpium inuestigationem excitaret; quia cum in amaraco quo l. sectile animaduerto. quo nomine cum exiguam herbam a plerisque omnibus capi videret: v luit indicare , esse& fruticem ciusdem nomenclaturae ; cuius non fiores modo suauit exspirarent, sed de umbra a Solis ardore tueretur. Equidem dum cum audio canentem,

Furitas ct Alci a trans complectitur umira: - mihi videor in Idaliae lucis Ialminum videre, qua nulla planta vel mollior ad omnem flexum topiarium , vel ramorum 3c soliorum luxu ad umbram faciendam aptior, vel sorum suauissime elonginquo adspiratium odorem gratior, vel ad multos simul a Soloe, protegendos laxius se & altius expandens. Nec aliter Casiae nomen herbae dedit, od νώ - ratae illi quidem, sed longe differenti a casia Indorum : qua tamen in re dum semel liu

miles , iterum virides casias dixit: satis ostendit , de illa sese casia loqui quam , Hi noteste, Graeci Cneoron vocarunt. Sed haec nihil vel ad litium vel ad ligustrum lili) rudi

. mentum, de quo propterea accuratius cgi , quo ex eius cum insignibus Francoru com paratione veritas tandem in lucem emergeret. Scio in symbolis non accuratam semper

picturae ratione obseruarii sed Se illud scio, aliqua salte tenus res ipsas lineamenti, este repraesentandas. Quia si quis calathii depicturus lilium quod vel in spei dextera vel in

Francoru scuto videmus, imitaretur ι an non eum velut comunis senses expertem exploderemus, de nu gryllis quidem pin dis iudicaremus admittendum Sed quid,dicet aliquis, si lilia Francorum insignia ab omnibus vocentur: quid ni tilia illa intelligamus

Nabis xv. quaelitiorum nomine ab omnibus intelliguturi' Necessarium mihi video ut ostendam, nomina non Susinos tantum fores, scd Iridem quoque liliorum nomine censeri. Apud medicar 2 - artis professores nihil clarius est, quam iridem caelestis liiij nomenclaturam habere, de inter iridis nomenclaturas caelestis quoque appellationem videmus. Cum vero litiona litiis sta. Graecorum de lilium Latinorum sola una littera differre videatur, dubitet metito qui L quam, an hi ab illis an contra illi ab his,an vero ex alia lingua nomen suum sint mutua ii. Lirion certo Hippocrates pro Iunonio lilio posuit ;Vnde lirino unguento nomen la- Uri tuta quod ab aliis Susinum vocatur. Pollux ab Homero quod uis floris genus Lith voca-

- bulo intelligi scribit: Philinus verbLirion ad violam de Crinon ambiguum facit. Apolloni j interpres hunc e primo Argonauticorum libro versum,cς δ' ora Muεια καλὰ e Ἀβρομερυοπ 3ίλαπα . sic accipit, Vt quem uis forem hoc nomine intelligat. Non carent igitur illusti tum virorum ductu medici, qui caeleste lilium Iridem nomiuarunt i quado lilium cum lilio candem habet significationis caus.

sam. Quod si Hispanos rogemus, omnia Itidis S Narcissi genera sese Lirij nomenclatura dignari dicent. & cum Iunonis lilia nominare volunt, Susini flores,no litia audiuntur. Theophrastias Narcissum Lirion vocat, non longe ab Hispanorum consuetudine recedens. Nos itaque lilium S lirium commune nomen faciemus, tum ad Susinos fio res, tum ad omnia tridis genera, quorum permagnam nouimus duior litatem:ob qua in Da tis .. Vel solam liliorum merentur principatum. Quamobrem licet omnes flore, spei cesse Iam gerere videantur, propterea quod o soribus fructus sint i perandi; a priscis tamen hominibus Iris maxime hunc accepit honorem , ut spem firmam S indubitatam delignaret: quam meam assertionem clim vetustissimae&numismatum Romanorum de es insignium Francorum imagines confirmant, tum vera etiam Dioscoridis lectio extra omnem collocat dubitationem. Nimis audaces, ite dicam impudentes, illi fuerunt qui varia singularum herbarum nomina principi s capitum in Pedacio veluti adulterina despuita lut uni uerunt: cium de in antiquis smis exemplaribus ea legantur, oc plurimum adierant ad quamplurima veterum scripcorum loca intelligenda momenti. Corruptacile

968쪽

esse pleraque fateor, de in iis procliues fuisse errores scio: ea maxime de caussa, quod quam plurima uti peregrina M a vulgi cognitione remota facile potuerint ab orthogias lita sua detorqueri: quod ipsi im in Iride factum suisse luce ipsa clarius reddam . Nam in eius variis nomenclaturis mox ab Illyrica, quae vox a praestantia datur, vocabulum sequitur a nemine prorsus intelligendum. Quid enim, o bone Mercuri, Thelpida siue θήλπιδὶ , ut alia legunt,significat Marcellus virgilius pro, Thelpide: Thalpide legi pol se sici .bit: milii iucunda ea accidit scriptura quae Epillon corderuauit; propterea quod antiquitatum studiosis aperto demonstret veram genuinamque lectionem. Quid enim clarius, quam si legas sic Iλλυει νωδἰλπ-; vide nuc obsecro quam facile cDelta cum aposito pho, Theta factum sit ab iis qui cur Iris Elpis vocaret rer,ignorabant. Iri- dem ita . alii Elpida d est, spem nuncuparunt, proprerea quod apud pris cos viderene ' . Itidis flore spem denotari. Quando itaque de nomine de syna bolo constat,quaerendum

videtur qua de caussa ad sipei notationem Iris maxime sit vocata. Eiusdem nominis eius denique siymboli multas caussas veteribus nonnumquam fuisse cerno: quod nimirum quae ad posteritatis memoriam cssent propagandalea grauibus rationibus nixa esse velalent, quo coeuplura copiose docerent. in primis itaquet d arcum caelestem spectasse mi. I - - mihi videnturitimis in flore tesserae inuentores, eo quod color floris triplicem arcu, stis colorem imitetur, atque cade cauila nomen Iridis solliatur; nec alia item ratione Thauniastos vocetur, quia nimirum Thaumantis filia tris essu fingatur. Quid vero arcui caelesti cum spe Perspicuum est e sacra diuini Molis historia. arcum a Deo in iiii

hibus collocatum, ut cum intuentes certam fiduciam conciperemus, nunquam ite. rum orbem terrarum diluuio coopertum vastati inaque iri. Vocauit enim eum arcum

foederis quo se hominibus obligauit , non illud quidem de meritis vllius, sed de puta

puta ilia gratia de incredibili in genus humanum fauore pactus. Inde Iris Iunonis nun tia dicta , eo qubd singularem Dei satiorem , quoties apparet, nobis annuntiet. Quid. cnim aliud Iuno quam Sun botvideli,caput fauoris, siue,quod idem estiatior omnium fauoru princeps, quo non regna modo sed quaevis etiam alia munera a Deo gratis con ' ' feruntur. Vnde Iuno soror Se coniux Iouis ab Orphicis dicituri soror quidem , quia ab eodem patre procedit i uxor vero , quia fauoris gratia Vierno coniugio Deo copulatur.

Verium de hoc foedere de mystica eius intelligentia Theologi disserant: nobis sufficit. si

constet Iridis monitu certam spem declarari, quae promittax genus humanum diluuio non amplius periturum . Et haec quidem mystica Iridis notati diuinitatis plenai nunc Iri --, ad naturalem. Elegans aeque atque admirabile lignum concordiae clementorum in ar cri caelesti videmus quandoquidem puniceo colore aqueum elementum flauo igneum δ' 'viridi terra, herbis ceteri sque plantis vestita designatur. videtur itaque Deus nobi, hoe signo polliceri, seic ei sectiarum, ut igneus calor sic inter terram de aquam interueniat ut iusto temperat6que humore terra herbis vir scat, ut Omnium animantium vitam alat atque tueatur. Clim ergo iris numquam fiat nisi solis Sc nubis aquosa praesentia. . atque horum moderata missione spes omnis agricolarum sustineatur, merito firmae spei signum habebitur nota de diuino tantum promisso, sed de naturali etiam significati ne, in qua Se Solis calorem, de temperatum humidum,& terrae virorem, qui ex illis enas itur . cuiuis licet videre. Miranda est hic ternarij vis, non in arcu modo triplici colo tum discrimine oculis subiecti, sed in Iridis quoque flore multis modis obseruata. Prae- ter enim tres diuersbs colores quibus caelesti arcui respondet, ac merito nomen abii bi ibi sumit: in soliis quoque tum in medio stantibus, tum in declinantibus, tum in in dio horum latentibus, triadem seruat, nec eam negligit in malleolis siue linguis inter solia mira elegantia assiligentibus. Adde quod de calicem triquetrum proferat. 6c trino hiatu semina siue baccas inde excludat; adeo ut nihil sit in rerum natura quod tam a . curatam ternari) rationem in omnibus sequatur. Nam si folia subducas, ter tria inue

Dies, quo numero angelorum choros δί ablolutam omnium rcrum constructionem circa unum&trinum regem admirabili symphonia explicatam imitantur. Sit ergo prima α simplicissima ratio ob qu.im certam spem & fiduciam Iris designat, quod Deus ipse

arcum caelestem esse voluerit certum promissionis suae signum. quae caelo ad florem descendit. Altera de naturae sinu petita docet, tantisper omnium rerum ubertatem de aia

969쪽

iam.

ues p R A N e i C o R V Melementum iusta moderatione temperabit. Accedit nunc alia signi ilaationis caussa ma ximas spei in hominibus vires claro exemplo demonstrans. Praeter cnim cas quas modo dixi Indis praecipuas esse dotes, aliud quoque animaducitas Oportet. Quid in aduersis omnibus aliud nos sustinet at l. erigit qu1m firma spes Deo innixat Hoc autem an non egregie Iridis natura nos commota facit Cuae,nihili faciens aut niues aut brumales rigo-tis, perennia solia ad caelia tolliti de id quidem ea figula quae cx lato in acutum tendens pyramidii de ilamatum in anodu vitam nobis tignificat sempiternam Elihoc proprium spei,ut semper sursum seratur omnia penetrans occvincens obstacula mortalibus in hoς A c; - terrenae vitae stadio semper infesta. Hinc Cimbricus sermo spem Dori quasi dicas, De erieum -M- id est quod alte erigit de attollit, appellat:quo sit,ut in co nulla spes nonae hoc mereatur,' quae animum nostrum non ad sublimia dc excelsa cleuet at l. sustollat. Id autem si lier ba quapiam velis expressum: quid potest esse significantius,quam si eam ponas quae solita liabet longiissimo acumine caelum petentia, consepto omni frigore terreno: de cum tandem flore in proieti cuius colores in caelo videmus t De hac pyramidis figura Sc vita per cam denotata alibi latius scripsi nec xideo cur eadem hic maluitiat iterii explicanda. Qui voletnostru Neph consul. M.& in alaudis cpitymbidiis caelum ascender onsuescat, quod ubi secerit, non otiose iridis solia spectabit. Verum licet haec modo notata non contemnendum pondus habete videantur ad symboli rationem adstruendam,nihil la me a sinit prae illis quae ex ternario in floris foliis ter ic petito a solertibus ingeniis iii telli gentur. Quid aliud rogo spes nostra sibi praeligit, quam calum ipsum non illud quidem corporatum de in octo orbes clistinctu, quod oculis nostris quotidie usur ramus. sed longe sublina ius de nobilius quod in nouerat orbes Angeloria distributum cile illi nobis ape

ruerunt, quoru mens ad tertium usque caelu alcen ait Spes itaque non ad caelos tantum,

quorum lumen haurimus, sed longe altius ad ter trinos intelligentiatu ordines mentem nostram euellit,non ante quietura quam ad sublime hunc novenarium, qui stos est om Dium rerum creatarum adspirauerit. Hoc est illud quod dup a nostris vocatur,quo vide licet id intelligitur quod excellentia in sublime euehendi ceteris praeliat. Colorum ergo in Iside varietate primum ad excelsa inuitamur; at ubi ad florem ipsum in solia sua ex plicandum venimus, mox totum spei sundamentum de ultimum terminii in partes suas distributum videmus. Longus late sim, si doceam in spe tria contineri fidem nimiru e rum quae Deus pollicetur,firma deinde fiduciam ca quae credis consequendi ac tandem

ad euis persectione desiderari ipsum illud quod certa spe exspectam usi quod citra amo. ris glutinum nulli vel mortalium vel immortaliu contingit. Quamuis ergo spei donum simplex sit, fundamenti tamen de termini ratione ternariu postulat ad sui periectionem: Iam ipsa perfectio non potest homini obuenire,nisi ad caelum illud in nouem choros diastinctum adscendat, quod ter ternis foliis in Iridis store mirabili artificio coniuncti, de

notatur. Et, ut cernas maiorem testem vim,considera in illo caelo apice rerum omnium, sperata darum triadem esse,primum nempe sontem Sc vltimum finem omnis ternari ad res creatas descendentis. Quod si liaec pro reru maiestate de augusta amplitudine excia ticnda essent: aliud ingenium, aliud mutis lumen iam oratione pollularent: nobis satis esto via ad arcana laxe mysteria indicasse, quae velle sanc a diuiniore quopiam myli agmvrire ira go clarius illulitata quam angustus mentis meae captus admittit.Vt igitur breui sumina

complector omnia ola spes regni caelorum Cimbrico spei nomine, quod est pop/digna

est quae optimo iure eo flore designatu quae primum arcus caelestis similitudine ad caeluvocat, ac deinde novenario tres ternaru ordines complexo,illud regnum nobis demonstrat quod spe pleni a patre nostro velut haereditatem nostram de rogamus quotidie , de .frma fiducia exspectamus. Agnoscamus ergo in Dor non Deop modo, quod est,altea tollentes,sed de Dau- I id est,sustineo quicquam ne concidat: quod & ipsum proprium est eius spei quae patri nostro caelesti per filiu innixa nos in or ini adiacrsitate, in omni oppressione in omni carnis de Diaboli impetu a casia sustinet ac tuetur omnique malo seruat superiores. O mirabile vocis trilitterae artificiu o mirabilius floris ter triplicis symbo luro intrabilissima religionis Claristianae de priscae Cimbroru disciplinae concordia atque symphoniam Dixit,non recordor quis nec naucuna anchora, nec homine una spe bene securequo teneri, ni nune id dicturus, si hanc nostra spe diuinitus insusam agnouisset. Haec cnim sola spes in omnibus iuuenis nos consolatur, sullinet, atque malis qui bii iis deprimenti.

970쪽

deprimentibus reddit altiores: dc id quidem quamdiu in nobis vivit, tanta facit constantia , ut non ante nos sit desertiva quam voti compotes, & in ter trino regno ipsius Trinitatis obtutu reddat beatos. H. xc spes fallere non potest: quia eius fidit promistis qui non verus modo cit, sed ipsa veritas omnia vera reddens: ceterae spes vanae sunt, uti illis nixa fundamentis in quibus nillil firmum , nihil stabile, nihil perpetuo verum inuenitur. Graeci voci scius qua spem nominant, nullam domi suae reperient originem: tametsi suerint qui ἐ. τὰ ἐλκω. quod in traho, detorserint; tanta est Gramma--wticoru vel ineptia vel impudentia. Nostratibus D idem est quod tutio unde

siue more Fladrico, Cip ruis, id quod auxili j certum est vocamus. Quid vero spes ea de R 'r

qua nobis sermo aliud est quam firma animi fiducia, qua certi sumus Dei auxilio nos a mortalitatis malis liberatum iri,de in caeli ciues coopta)os esse Proprium igitur de praecipuum sipei donum est, vi nos certos reddat eius auxilij quod ceteris omnibus auxiliis immani interuallo praestantius est. Ex Elp-utia itaque, ea littera exempta qua Graeci carent, ε .mς fieri videmus i vocem, si ad originem vocetur, id expressuram quo spes vera desinitur. Latini Spero habent, de a spero spes; nec illi quide cur in ea significatione hoc mis οὐ

verbo utantur, ulla sana ratione explicaturi. In Cimbrico termone Zpat non aliud est . -

quam parco , quo fit ut ex eo quod spei proprium est vocalinatu Latini fuerint mutuati. 'ν 'Nihil est quod homine magis amigat quana tristes cogitationes , de assidui vel praesentium vel instantiu maloru dolores. His qui totum sic tradit absumendu.nς is parum sit ipsius parcus aut est aut dici potest. Quod igitur remedium, ne quis se ad hunc moducat perditum 8 Quod aliud quam firma sp s firmo innixa fundamento, fore aliquando

ut pratentibus malis liberatus beat illimo vitς genere perfruatur Hac itaq. vocis origine moniti nobisipsi semper occinamus, Durate Cr et oimet re u seruate secundis. Parcite vobis, parcite: ne sinite animos a malis vinci, seruate vos integros futurae felicia tali quam pater a ternus vobis promisit. Vt Omnia nos deserant,omnia praesente morte intentent, ibi a tamen spes nurn qua nos prodit,at scin per adest consolando hortando i., ut nobis ipsi parcamus nec malis aut praesentibus aut instantibus succi imberes ante nos perdamus quam spes nos ad aerema gaudia perducat. Ceterum nullus finis esset futu rus. si spem unicuin humanae vitae pra sidium omnibus suis dotibus exornare vellemus: sussiciat modo leui opera demonii rasse, unde Graecus, unde Latinus vocu suaru natales petere possit. Hebraeorum enim voci nup, uti rei sacrae, manus meas profanas non admouebo. tametsi nihil mihi facilius esset quam cos ultra radicem hanc ad priores verbi deducere rationes. Quid enim nobis apertius quam Pol iuathi , quo auxil0 6 remedij cxspectatio qua spes definitur denotari nomo non nostratium intelligit. Verum quoniaquas sibi spes e Cimbrico sermone voces in aliis linguis mutuetur ollendi, facere non possum quin α Lub nomen, unde Lirium ad labdacismum vitandum deductum vide tur ad veram originem vocem : iiiod quidem eo faciam hibentius, quod inde clarum cxillet significationis vi me lymboli ratione pendere. Rogaui Graecos, rogaui Latinos, ecquid liaberent quo vel lilii vel lirh vocabulum referrent, sed stustra rogaui. Nos Etliti injuriis pio lilio dicimus, vocem manifestis demonstrantem , rem a se denotatam proprie ad - - δε- spem pertinere 1 quando ille li nihil aliud est quam molesta persero: siue, perpetior dolores. Videor milai audire illos Horatianae citharae Sapphicos modos: Ieru erat i estis, metati secandis hexam sortem bene praeparatum

Pectus: informes hiemes reducit

Iuppiter: idem

Summouet. ron, si male nune, cir climSic erit. Est quisquam tam vel rerum imperitus vel mentis inops, qui non sintiat nos ad durissima quaeque perierenda sista spe excitari Z Optima in adueriis illius est exhortatio consolatioque qui canit, Per ser, es obdura, dolor hie tibi prodo ii olim.

bee aliud Hesiodus voluit in aspera virtutis via depingenda: 'Γρε et I GA as πάρριειν ἔθηκαν. id est, Su rem ante locum virtutis O po uer xi.&otera quae nota sunt; quibus quid aliua significat quam praecipites illas rupes ac dinficitu , quibus virtutem selliam canit, potiundae virtutis spe tu petata

SEARCH

MENU NAVIGATION