장음표시 사용
21쪽
,. RELATIO IURIUM IEDIS APOsTOLICAE --ἡ- nullam COMACL SIBUS directam reperiri. At quantum id argumentum siens utribus pree. futile constat ex quo Pontificis epistolae datae ad Bobienses, Imolenses, Urbinates, &cives Montis Feretri desiderantur ;& tamen patet ex ipso diplomate Rudolphi, ex epis ' ' stoli, Nicolai III. & actis Praeposti Soliensis, eas Civitates Iuramentum Rudolpho Cancellario Imperatoris praestitisse, earumque juramenta abrogata : unde fit ex jactinra epistolat directae COMACLENSIBUS non probari eos quoque simile juramentum non praestitisse; quin potius oppositum, dum Pontifex ad omnes Urbes, quas certo scio musjurasse, minime scripsit, quia Ahlegatis suis dederat potestatem ab omnibus jur mentum fidelitatis recipiendi. Ad id vero quod aiunt, Joannem XXI. in sua epistola testari id juramentum de consensia Legati Pontificis in manibus Cancellarii Rudolphi
praestiuim, unde educunt, non suisse extorium; respondetur, ex ipsa epistola constare Gregorium X. nuncio hac de re accepto, advocasse Legatos Rudolphi, Sipsum Lega. tum Apostolicum, eumque acriter increpuisse: praedictis itidem exprobrauejuramen. in praefata prrPeram recepta & contra iactum juratum Rudolphi in Concilio Lugdinensi&Laus annae. Quare Legati consensus, si tamen adsuit, contra mentem dc voluntatem Pontificis, nil proderat, praesertim quia re cognita tam Ablegatus Rudolphi, quam ipse dolphus I. juramentum ahmgaverunt tanquam erroneum & extortum fine consensu& voluntate Imperatoris ,jusseruntque Urbes praedictas uni Pontifici parere, di sic non est cur dicatur idiuramentumjure & merito praestItum, quando ipse Imperator illud perperam extortum fuisse disertissimis verbis declaravit.
ε ii Haec quidem susticerent: & uihilominus aliunde palam fit quamcunque sugestio-
MAOUM nis suspicionem removeri, S constare expositam fuisse Rudolpho veritatem, etiam exsuggestione quoad COMACLUM. Nicolaus III. scripsit ad Rudolphum se rem novam non petere,
ta 1, 4-ώ sed factam a pluribus Praedecessoribus ejusdem Rudolphi, qui easdem civitates, quas
hvi Rudolphi. in ea epistola disignavit, ad Romanam Sedem pertinere, decreto vulgaverant. Is ve- ruin esse admittitur per eruditissimum Ministrum Caesareum respectu omnium aliarum
Urbium, COMACLO excepto. At mr COMACLUM excipiatur, non liquet. Pontifex prohavit suam assertionem non argumentis eductis ex possessione, quam Ecclesa Romana tenebat, non ex dominatu habito, non demum ex actibus dominii ex facto aliquo resultantibus, ut exadverso divinatur. Etenim ex ejus epistolis hujuscemodi rei mentio nusquam habita est; sed ex donationibus Ludovici Pii, Ottonis Magni, & Henri. ei II. quibus eae Urbes,&quidem COMACLUM etiam, exprimebantur; misitque exemplar eorum diplomatum, narrans, Fratri conrado Ahlegato Caesareo se potest tem fecisse inspiciendi originalia, quae in Archivis Romanae Ecclesiae servabantur. D. 1 ra etiam objiciunt non constare de iis diplomatibus vetustissimis, eaque nunc insipiet debere, ut videatur an veritas fuerit exposita. At quis non videt id plura supponere , quae notam aliquam infamiae Nicolai III. nomini inurunt Credere enim pontigcem asiserere voluisse Rudolpho Donationes praefatas exstare; originalia servari in Archivis,
si vere non extabant, aut ea extare nesciebat, vel discrepantia ab exemplaribus transmissis fuissent; Ablegato caesareo potestatem dedisse ea inspiciendi, & particulas exscribendi, si id verum non fuisset; amrmare etiam, Rudolphum non habita prius relatione veritatis ab Ablegato suo, non cognita re, nemine audito dc proinde inconsulto diplo. ma dedisse, idem est ac asserere praedicta per Pontificem dolose exposita, & Caesarem negocium tam grave satis leviter aggressiim fuisse. Et quamvis per eruditissimum Μ, ni strum Caesareum haec sub specie suggestionis, suppositi, & obreptionis exponantur,
attamen concludunt quod Iam exposuimus.
6.14. Praeterea quis unquam audivit aut in fastis&gestis Principum, seu in jure civili, Sugemoniis canonico, aut laudatibus consuetudinibus legit, Supremum Principem, quin & Imp κώδὰνω. '' ratorem, Pontifici Romano objecita id quod concessiim est ipso Pontifice petente, ia- repelliturare, inam per suggestionem, vel per non subsistens suppositum &obreptionem I Nemommio P . Suggestio enim aut vera, aut tala est; suppositum quoque aut verum, aut fatu, V sta sum : obreptio itidem aut in vero, aut in falso. Si vera sunt quae suggesta, quaeis dis in Com- que exposita, non est cur privilegium Principis impugnetur. Si tala, nemo non viciet quod probrum Sacrosanctae Pontificia dignitati 1ngeratur. Verum M. colaum Rudolpho rem veram exposuisse aliunde etiam probatur. Habemus ex Anastasio Bibliothecario in vita Stephani III. qui scripsit ante annos non.
gentos , Pippinum coegi sic rustulphum Regem Langobardorum ad reddendam Ecclosae
22쪽
IN CIvITATEM COMAC LENSEM. Is Ecclesiae Romanae Urbem Ravennam, ceterasque Exarchatus Civitates, inter quas & COMACLUM, uti in pag. 12ς. infin. R I 26. Misit Pontifex Fulradum Abbatem vi eas partes, qua juramenta fidelitatis pro Stephano reciperet & claves, s deus & MACLUM id juramentum &claves exhibuisse, ut in pag. II 6. Has Civitates Ponti fiees Romanos Stephanum III. Paulum I. Stephanum IV. & Hadrianum I. tenuisse idem Auctor memorat invita Hadriani pag. I 4 . insuper a , o civitates itas , qu.uantecessores ejus Beat4simi Ponti sces Domum sephanus, Paulus, ct dem Stephanus detinum
sunt, absi Ust, ubi loquitur auctor de querelis Hadriani contra Desiderium Regem Langobarciorum. Ibidem memorat etiam COMACLUM loquens de Ravennati
bus, qui Nuncium miserant Hadriano exponente , quodjamfatus Desideram absialisia Cnmitatem Favennam, edi meatum Fereariaseu COMACLUM de Exarchus Ravennate , qua ancta memoria Pippinus Rex, or eius stiti Laro , o Carolomannus extelgentis 1 Reges cim Patrieri Romanorum Reato Petra concedentes obtulerant. Dein pag. 1 16. & is r. stribit CarolumMagnum, Desiderio capto, restituisse , iterumque donasse uniet sum Exarebitum Ravennarium sicut antigarius erar. Idipsum narrat Astronomus aequalis Ludovico Pio ad annum 733. scribens Pippinum Italiam ingressum propter eruta Roma.na Ecclesiapo Regem Lariobar oram minia , obsideSque undecim accepisse ab Aistulapho pror suu .dis qua Ecclesia oblata ranr. Et ad amium ' o. reserens Aishalphum pacta violasse, & Pippinum iterum Italiam petentem &Papiam obsidentem,sic ait: adimpletionem promissorum co utit, reaitam uesri Ravmnam est Pentapolim ct omnem ochatum adRavennampertinentem, ad Sanctum Petrum traidit, quo loci de Pippino
verba fecit. Objicitur Pippinum donationis pactum cum Stephano Papa secisse in Carisam, s. et s. neque COMACLUM inclusum, cum Anastasius reserat additum fuisse ab Astulpho CO ΜΑ- secunda vice, qua Pippinus Italiam ingressus est. Hoc argumentum statim corruit; his es nam Anastalius nunquam scripsit Aistulphum Ecclesiae Romanae donasse C ΟΜ, donarum,sed CLUM , sed illud restitutioiit, quam praecedenter promiserat Pippino addisse: Dum in moni -
os jum, quod eo nominatur COMACLUM. Ex his luculenter apparet non Aistae phum donasse Ecclesiae, sed restituisse Pippino , & restitutioni addidisse C ΟΜ A. CLUM : quod in pacto pracedenter firmato, id est prima vice, expressum non sum rat. Idem Anastasius statim refert Pippinum aepraGίλω omnibus Mee u civitaribus donationem inscriptis Beato Petro, Romanae Ecclesiae & omnibus in perpetuum Pon. tificibus fecisse, ut in pag. 126. Ergo & COMACLUM restitutioni per Aistulphum factae in manibus Pippini additum, in hac donatione inclusum miti praesertim dum suis. dit Analtatius juramentum fidelitatis S claves Romani Pontificis Ablegatis Cori CLENSES quoque dedisse: ct in vita Hadriani inter Civitates a Desiderio Ecclesiae ab latas COMACLUM describit, quemadmodum summus relatum est.
Verum ut factum adeo clarum evertant, opponunt, Carolum Magnum Romae , confirmasse donationem Pippini, at non secundam Romae ab eo factam, sed primam COMACLυMCarisiaci coram Stephano III. a Pippino firmatam: idquodeducuntex verbis tusdem μ' i Dinonibus Anastasii in vita Hadriam pag. Is 6. vhi memorau hanc donationem Carisiacensem le- - Lia es, ctam coram Carolo Magno, ejusque proceribus, pactaque eiu em Per eundem fir- tus Compremata. At non vident se quaerere nodum in simo. Anastasius quippe in ea donatione , Pippino Carisiaci facta, expressiim suisse timversum Exarcharum Ravennatiumsicut anti- ιqartus erat dissertissimis verbis testatur,dum illum inclusum in donatione Caroli Magni prodit,necnon Pentapolim S AEmiliam: dum fines designat,eas Provincias longe late. que complectentes. Idem confirmat Astronomus ad annum 7 s 6. ubi memorat Pippinum Beato Petro tradidi sie Ravennam ct omnem Exarcharum ad Ravesnam 'erranem rem, quemadmodum superius relatum est. Ut argumento vis aliqua esset probari debuerat tunc temporis sub Exarcham Rasennae COMACLUM non fuisse,quod nunquam probari poterit. Si ex verbis Anastasia ministri Caesarei mutuantur argumen.
tum, ab ipso Anastasio petenda est solutio. Is enim reserens factum Fulradi Abbatis, quem Pippinus miserat ad recipiendum juramentum fidelitatis & claves a civitatibus riclesiae o
23쪽
16 RELATIO IURIUM SEDIS APOSTOLICAE
tes, intea quas COMACLUM. Ergo Historici opinio & hominum tunc viventium erat, COMACLUM sub Exarcham positum. Clarius autem in vita Hadriani pag. 1 . ubi Ravennatenses Legatos retulisse scribit Papae, quod Iam fatus Des deratis Ciυμ
tulerans : quo nil clarius haberi potest, &ipsa opinio tunc vigens confirmatur, ex quo Ravennates ipsi id exponebant. Infra eandem Paginam resert eas Civitates Stephanum III. Papam detinuisse, & successores: ergo inclusae erant sub Exarchatu a Pippi-nojam Cara1iaci donato. Aistulphus, qui juxta Astronomum & Anastasium in primo pacto inito cum Pippino, Exarcharum Ravennae & Pentapolim se restituturum promiserat,restituit in secundo pacto vel restitutioni addidit COMACLUM unde patet illud sub generalitate archatus comprehensum fuisse, alias illud non restituisset, dum Pip. pinus nil aliud ab eo petebat juxta Anastasium, quam implementum promissorum in
primo pacto postea violato. Demum quod Pippinus CO CLUM Delesiae donasset, sive restitutum, sive additum restitutioni ab rus ulpho, pIanissimum est. Hoc posito, constat Pontifices usque ad Hadrianum I. tenuisse COMACLUM , illudque ubpote restitutum S donatum a Pippino sub eorum dominio acjurisductione fuisse, aedi. Uideamus ninic quae fecerint Caroli Magni successores. Ludovicus Pius lirameis COMACLUM diatus successor in sua pagina, cujus sumptum Nicolaus III. inseruit epistolae ad Ru-dolphum datae, ita edixit: Nec non Exarcharum Ravennatem sub integr/tare cum β rribam, ex laeeessoribu, Cννιtatibuε, θαμ s Castes , qua tia recordationis D imnus Pupium Rex, ae bon. mem. roli Magni. genitor nnsfer Carolus Imperator Beato Petro Apostolo es prae ecbsoribus mestris jamdudum
per donatuno paginam restituerant. Hoc est civitatem Ravennam esec. Emrtiam. edicia
COMACLUM Oc. Quis non videt Ludovicum Pium dilucide asserere tam Pippi.
num, quam Carolum Magnum donasse Exarchatum, S cum eo Civitates inibi de ligna.
tas, inter quas Co CLUM φ Quare si aetatis illius Historici & ipse Ludoviciis Pius Caroli Magni successor sub Pippini & Caroli Magni donationis pagina inclusum testam
tur Exarcharum,&in eo COMACLUM nominatum, non est cur argumentis inutili-hus certemus, an sub Exarctatu vel donatione Caroli Magni COMACLUM comprehensum fuerit. Nec est cur adducantur recentiores Historici ; qui scripsem. COMACLO sub Exaechatu non contineri, aut sub donatione Caroli Magni non
esse inclusum. Quippe aequales Historici S ipse Ludoricus Pius filius S heres C roli Magni eosdem lallitatis accusant, dum reserunt & COMACLUM sub donatione Pippini & Caroli Magni comprehensum , ct sub Exarctatu inclusum. Quod
Ludovicus di ceteri successores confirmaverint donationes Pippini & Caroli Magni.& sicuti confirmatio non extendit confirmatum, ita & donationes omnes successorum
nil prosint, nil ostendatur sub donatione Caroli & Pippini fuisse inclusum Coum CL , hoc nihil refert, cum superius dictum fuerit, evidenter COMACLUΜ , comprehensum fuisse, & in pagina Ludoviqi Pii expressum tanquam inclusum sub ta. archatuin nominatim sub donationibus Pippini R Caroli Magni: unde fit confirmati nem Ludovici probare coΜACLUM jam a Carolo Magno donatum fuisse. Si enim
exprimitur literaliter in confirmatione, signum evidens est illud fuisse inclusum ii donatione confirmata, alias pagina Ludovici non esset confirmatio, sed nova donatio.
Ut fidem aliudicent his Ludovici tabulis, petunt sibi ostendi originalia carun-vinia misia dem, ae diplomλtum Orionis Μagni S Henrici II. in quibus hac ipsa civitatum ex-
ti diploma pressio facta est. At quis unquam autographum mille annorum & ultra servari potum Ecclesiae tuisse post tot Italiae ac Romae praesertim notissimas depopulationes & archivorum imeendia, sibi potuit suadere φ Inspicerem libenter originalia epistolarum Ciceronis, ... iii Sancti Pauli Apostoli, Conciliorum Oecumenicorum quinti, sexti, septimi &octavi seculi, qDin decimi etiam. Originalia quoque jurium Imperialium eorundem temporum. Haec si peterem ad probandum quoiure possideant supremi Principes in Imperio ac Reges ipsi, illime remitterent ad istoricos, antiqua exemplaria &similes probationes, quae vix ac ne vix quidem occurrunt. Cautum est, Dominum posse tantummodo vasallum cogere ad edendum titulum, at non ita supremus Princeps alium
24쪽
alium sirpremum aeque Principem cogere potest, teste Schradem de Feud. par. I insere I g. n. 89. & sequentibus tom. 2. Nec muriis vastallus cogitur ostendere titulum, quando ultra traginta annos possedit, vel quando fuit a Domino sua possessione extemplo spoliatus, & vasallus Domino opponit, ut possessionem restituat: tunc enim non potest Dominus ad se confovendum inspolio cogere vastallum ad ostendendum titulum, nisi prius restituat, ut prosequitur Schraderus ipse loco citato n. 88. & 94.
g. quarto. Ministri Caesarei postquam Sedes Apostolica COMACLUM centum M.
norum curriculo possedit,petunt a Pontifice summo, qui non recognoscit Superiorem, exhibitionem tituli, cum quo possederit S ex hac ratione intendunt posse Augustissimum Caesarem se confovere in possessione rei vi armata occupatae. Attamen ostendimus titulum, producto diplomate clarissimo Rudolphi Austriaci Caesaris, in quo is fassus est, declaravit, & ad aeternam rei memoriam recogno' s. Rominivit, COMACLUM ad Ecclesiam Romanum3len jure Wolidum, ιntegre er jure ito Ustendunme inms,ge Principatus pertinere. Hoc adhuc non sufficit: & quoniam Rudolphus in prima parte diplomatis Exarcharum, aliasque Provincias donatas, restitutas ct concessas fuisse asserit in multis privilegiis Imperatorum a tempore Ludovici Pit,hinc arguunt Lindovici Pii, aliorumque diplomata autographa esse ostendenda. Uerum contra stat Joannes Andreas ad Speculatorem lib. . par. 3. de sevd. b. I. lit. A. ubi sic docetsc
veneranda memoriae genitor nosteν sibi, ve enitori tuo taloeuatim concessi Psic Onos i stnceiniamus : s an vasesius ueres habeat primam concessionem Uendere ; edi dicitur quod n n.
Andream sequitur Alex. cons. I 43. n. 4. lib. 2. ibique Addentes, qui alios referunt. Quid itaque dixisset Ioannes Andreas, si non concessionis sodalis, sed diplomatis Imperialis favore Ecclesiae Romanae, non concepti per verba conditionalia, sed absoluta mentionem fecisset, in quo Imperator, prout in casu reco novisset, fassiis esset,&ad aeternam memoriam jeclarasset Civitates aliquas ad Sedem Romanam pleno jure pertinere φ Iloe magis urget, cum Rudolphus non inconsulto haec retulerit, nam idipsum per tres vices declaraverat in Concilio Lugdunensi ac Lausannae : fecerat etiam recognosci autographum paginae otionis, & trium diplomatum Friderici II. in quibus it ipsum dicebatur : recognoverat & ipse Sexscribi fecerat diploma consensus , quem
Electores prestiterant concessioni & restitutioni factae a Friderim, in quo eadem verata adjiciebantur, idest in maliis privilegiis Imperatorum a tempore Ludovic, concessi: hais
huerat exemplar insertum epistolae Nicolai III. diplomatum Ludovici, otionis Magnidi Henrici II. quae quidem originalia inspexerat eius Ablegatus Caesareus, uti superibus dustum est : S sic verba praedicta, quae non sunt conditionalia, sed assemva , probant Potius, & quidem dilucide, Imperatores praedictot S Rudolphum fassos fuisse& recognosuisse Provincias : & Regiones illas fuisse contentas in paginis Ludovici Pii& successorum , quemadmodum in alio Conventu relatum est. Haec est veritas, nam ex aequalium Historicorum testimonio intelleximus eas Provincias ct civitates in pagina restitutionis ac donationis Pippini, Caroli Magni, ac Ludovici Pii comtentas : S in altero Conventu probatum est , Ludovici Pii tabulas esse veras & easdem Provincias ac Civitates expressas in diplomate Rudolphi, continere ex consessi . nibus omnium Imperatorum, &praesertim otionis & Friderici emissis in diplomatibus in Concilio Lugdunensi recognitis. Item ex diplomate Henrici II. quod Goldestus ipse, alias Sedi Romanae insensissimus , mrtasse tantummodo , aliis successorum suppressis, resere solo animo ostendendi potestatem, quam sibi reservaverat Romae Henricus in missis & electione Romani Pontificis, tanquam Patricius Romanus & Advocatus Ecclesiae , uti palam faciunt qui eruditissime in hac causa scripserunt.Goldatas it que pag. 227. Paginam donationis Henrici H. prodit, in qua ita scriptum est : Necnon
aratinum Ravenna sub integritate eum Vrbibus , civitatibus , vidis est Castestu . qua pia recordationu Domnus Pininus es inro, O inde otio silius ejus . praedecessores Oidelicet nostri, Reato Petro Apostoloeth decesserabas vestris jamduaeum per donationis yagianam contulerunt . boeest Civitatem Ravennam or Ossimiliam ore. Ferrariam,COMACLUM
em. & sequuntur aliae Urbes expressae in Rudolphi I. pagina: & sic fatetur Henricus C MACLUM eomprehensum in donatione Pippini, Caroli Magni, Ludovici Pii, Oti nis Magni, usque filii Ottonis itidem, quin & contentum sub Exarchatu. Noranda verista illa Mochasum sub integritate, quae etiam adducunt Astronomus in vita Pippini
25쪽
& Anastasius iam laudati: dc reliqua me est, quae declarant Civitates integri Exarcta tus, ct exprimunturetiam in tabulis Ludovici Pii. ao. Ex his itatelligiturNicolaum III. verissima Rudolpho I. exposiἡμ βc Rudolphum Nicolaus III. I. non inconsulto, ad suggestionem, S per suppositum, sed consulto, te Lo::ilita, & Posuit omnibus libratis, nostruin diploma declisse: A quidem simile ceteris jam memora iis, S COMACLUM in eo inclusum non per errorem, aut dolose, sed quia in donationibus praedecessorum expressum fuerat. Hinc nequicquam ad rem iacit, Ottonem IV. Frideri cum II. & eundem Rudolphum I. in juramentis praestitis Lausennae&Lugduni coram Gregorio X. non exprestisse COMACLO. Quandoquidem era
pressertintintegrum Mehatum, NPentapolim Silanomina Provinciarum, nulla
civitate designata: ac integrum Exarchatum a tempore Ludovici Pii Ecclesiae don, tum. Dum itaque ex praeδictis patet Ludovicum Pium confirmasse donationem Pippini & Caroli Magni, qui sub Exarcham Ecclesiae donato sive restituto COM CLUM incluserant, aliasque Urbes superius designatas : & constat ab ipso Ludovico Pio omnes Civitates fuisse expressis, & praecipue COMACLUM , erademque sub Marciatu illo intexro sive universo per eum comprehensas fuisse illis verbis: Hoc est, quemadmodum supra retulimus. Hinc intelligitur, Imperatores omnes, Potivsimum vero Rudolphum I. sub jurejurando riarchatum donantes & restituentes , sub generalitate inclutissu C MACLUM. Hanc diximus in convento habito dae . Augusti fuisse qi monem tunc exςitatam ; nam Cancellarius Rudolphi I. juramentum fidelitatis ex crat a Civitatibus Exarchatus S Pentapoleos, putans eas noti Contineri sub juramentis paulo ante per Rudolphum I. praestitis Gregorio X. in quibus eae Civitates descriptae non fuerant. Quamobrem opus fuit pluribus annis insudare ad ostendendum eas Urbes esse de Exarcham donato a Ludovico Pio. Hac dere Nicolaum III. rogasse diximus Rudolphum I. ut exemplo Ludovici Pii ae successorum Civitates illas exprimeret: quemadmodum reapse eas Rudolphus I. in diplomate designavit ad tollendam obscuritatem , quae oriebatur ex actibus praecedenter ab ipsis lactas, in quibus Provinciae generatim designabantur: quod in ipla aurea Bulla sti, dolphus I. declarat. f. ai. Hinc itidem parvipendendum est, Rudolphum I. in diplomatis prima parte Ex- Quare Ru archarum&Pentapolim designasse, in secunda vero COMACLUM putasse in Exar. . - λῶ P Cratu distinctum; nam hujusmodi argumentum nimis prohat. Probaret autem, o-que etiam co. mneSUrbes in stoinda parte Bullae aureae exprestis non esse de Exarcham, S sic R MACLUM vennam ipsam ct alias omnes ibidem relatas, atque hoc pacto nulla Civitas designari posset sub Exarchatu principaliter donato, comprehenso & restituto : nam demptis Urbibus expressis infecitnda parte diplomatis, remanet Exarchatus sine ulla civitate, ideoque sine spiritu. Hinc patet primo expressas Provincias, dein ad tollendam os scuritatem, quae scandalumjam memoratum produxerat, designatas fuisse civitates indictis Provinciis inclusas& comprehensas. Cetera quae objiciuntur, utpote levissimi
ponderis, corruunt ex praeclictis.
sexto obfectriam in pluribus latisfecimus: remanet solum disserendum desupposito, cum quo dicitur Rudolphus I. processisse, nempe inim credulitate, quod sicci 1ia Romana possedisset COMACLUM. Sed unde haec credulitas ct id suppositum mducantur, non liquet. In epistolis cine Nicolai III. ad ius suggestionem studolphum I. donasse reserunt,nulla fit mentio nossessionis Ecclesiae Romanae. In diplomate autem
esse iuris Eecie- RudolPhil. nullum adest verbum id innuens. Immo lectis relectisque luramentis praei R ranae. . stitis a Rudolpho I. per Ahlegatos suos Lugduni, & per se ipsum Lausannae, non potuimus invenire verbum aut dictionem ullam, ex qua haec Rugolphi I. credulitas arguatur. Si autem amrment hoc educi ex verbis illis in multis priviligis Impe Moram a tempore
Ludovicι expressa, jam dictum est ea verba probareriarcharum S civitates ibidem expressas suis contentas inpagina donationis Ludovici, neque unquam supponere possessionem tunc retentam. Objiciunt id ipsum desumi ex apographis donationum Ludovici Pii, otionis I. ct Henrici I. quae epistolae ad Rudolphum I. datae Nicolaus III. inseruit: in quibus paginis sunt ea verba: Acut a praedecesmbin raefisu Murae num iuvestraporestite O ditione tenuistis se dissosuistis, aes haec verba sint conditionalia, ct nihil operentur nisi constito prius de possessione antiqua. At cum ea verba non sint scripta in Bul. Laurea Rudolphi I. aut in consensu daeo ab Nectoribus Imperii, vel juramentis per Ru-
26쪽
dolphum I. praestitis; sed tantum in diplomatibus praedictis vetustissimis; quaestio haee
directa dicitur ad impugnandas praelatas antiquissimas paginas, ct non Rudolphinam, in qua ea verba desiderantur. Explodere autem tanquam nullas donationes Ludovici Pii, Ottonis Magni&Henrici II. ex quo Ecclesia Romana nunc post mille autnongerutos annos non prohat se tunc COMACLUM possedisse, est reddere inemeacia omnia vetustissima diplomata concessionum ob difficultatem probandi concludenter possessionem adeo antiquam quam neque ullus Rex in toto orbe poterat ostendere.
Nihilominus verba praedicta in adversamos retorquentur & probant tempore di ι ι plomatum Ecclesiam Romanam possedisse COMACLUM. Hoc patet ex distincti in Metai, R
ne relata per Doctores , qui docent, quod dicta verba quando adjecta leguntur in Azy tuis
dispositione ordinata ad concedendum, dictio sicut stat Pro quia, nec ullam conditIo- iEmporinem producit ex Bossio de Principe n. 3 3 I. & si secus foret, aispositio Principis rem, maru Ludovianeret inutilis. Eodem pacto Ludovicus Pius Optime sciens quae pater, quae ejus ma. - jores Ecclesiae concesserant S restituerant, omnes Provincias, onmesques civitates &nominatim COMACLUM in paginis Pippini & Caroli Magni expressas, confirmavit, concessit S restituit: atque ideo illa verba eut tenuistis o istosestu, adjecta non sunt ad evertendam concessionem vel in obligandam Ecclesiam Romanam ad probandum possessionem anteactam ; sed ad asserendum omnes eas civitates & opida Sedem A.
postolicam usque tunc possedisse. Ideo Ludovicus addidit dictionem illam inque nunera alias si FGesa Romana teneretur probare possessionem eiusdem temporis, Ludovici Pii diploma remaneret inutile & nullae essent omnes donationes, omnesque concessimnes totseculis S ab omnibus sere Imperatoribus factae & effectum sortitae quoad omnes alias civitates & Provincias expressas in diplomatibus: quod nemo cordatus facile dixerit. Attamen quantum res vetustissima patitur probamus Ecclesiam Romanam eas
Civitates& COMACLUM tunc & postea possedisse. Ostendimus ex Historicorum
aequalium testimonio patere Ecclesam Romanam tempore Pippini di Caroli Magni possedisse COMACLUM. Diximus&in alio Conventu, constare de possessione Co-MACLI a Sede Apostolica habita elapsis seculis ad Rudolphum I.usque, demptis temporibus, quibus vel Imperatores ipsi ante donationes confirmatas nedum C ΟΜ, CLUM , sed universas ditiones Sanctae Sedis hostiliter occuparunt, quas postmodum restituerunt: vel post auramenta praestita injuste invaserunt & contra jusjurandum, Urbes Beato Petro concessas&restitutas: vel Tyranni & Urbes ipsae Rebelles tumultuarie, subditas Civitates & Opida Romanis Praesulibus usurparunt: quae tempora &qui actus, quibus sempo palam Pontifices contradixerunt, ct concedendo opida &laciendo ea, quae poterant, non osticiunt possessioni semper animo retentae.
Diximus etiam ipsum diploma Rudolphi I. probare possessionem Ecclesiae Ro. - manae, dum Civitates ibi descriptas, inter quas COMACLUM, Rudolphus I. fatetur Diplomanis ad Sejem Apostolicam pleno iure, in sidum, integre or jure Principarm o ditionis perti. doiPHΙ- ossemnere : quae concludunt dominium & possessionem : S tamen nil huic argumento re- spondetur. Jam vero inirmamus COMACLUM tempore expediti diplomatis a Ru- Pontifim dolpho I. per Sedem Apostolicam possessum, illiusque cives iurasse fidelitatem Nico VALLI. lao III. Diploma praedictum datum est die I . Februarii anno i 279. Iuramentum autem fidelitatis prestitum est anno I 278. Nicolao III. ipsomet Rudolpho I.juhente& abrogante aliud juramentum precedenter datum in manibus Ablegati sui. Ravennates id juramentum praestitisse constat ex epistolis Nicolai III. ad eosdem scriptis, &ex Rubeo histor. Ravenn. lib. 6. pag. 4 s 6. qui addit cives Viterbium ivisse aci parendum mandatis Pontificis &jurejurando anno I 278. fidelitatem promissse sub conditione tamen, quod ios haherent eligendi Rectores, vectigalia & portorium exigendi S puniendi eos, qui in Ravennati diiune maleficia perpetrasent. Deinde refert quae Le. gatos Pontificis eam Urbem & Regionem regens, praestiterit. COMACLUM eo anno,quin & praecedentibus & sequentibus erat sub ditione Ravennatium, eodem Rubeo teste, qui lib. 6. ad annum I 279. initio pag. 43 8. haec habet: omaclienses eodem Meannoni die nonas Iulia dentio em Ravennaribμε suramento obstrinxere, iuraransque ob-st uium ct obedientiam se protituros. Et ad annum I 283. eodem lib. mitio pag. 462.
haec: Inter tot tamastus ne Cymaelienses a Ravennatιbiae extraherentuν,cujus erat non pauca
Ρθieio, anno, qui est insequatus, sexto Idus Ianuaris Guar Rangonus Matinensis Ravenna nasor, scrip is ad Guidonem Polemanum lueris fecis , ut iis C mauienses
27쪽
RELATIO IURIUM SEDIS APOSTOLICAE
denuo sacramentum Ravennatibus dixerint, ct pisices magnos centum, vorant Caritanos, quotannis pridie Natalitiorum Domini, de moνe a1rere promiserim. Quare si Ravennate, fidelitatem Nicolao III. jurarunt eo tempore , quo COMACLO imperabant , palam est & hanc fidelitatem promissam pro omnibus Opidis, quae illis parebant equae quidem non poterant remanere extra ditionem Pontificiam , quando Urbs major, cui obediebant, erat subdita Ecclesiae, eamque Pontifices supremo imperio possi. debant. Praeterea etiam jurisdictio, quam exercebat, Ravenna in ditione sua ex concellione Nicolai III. profluebat; nam , ut dixi, Rubeus testatur cum hac conditione juramentum a Ravennatibus praestitum , ut ipsi plectere possent eos, qui inditione sua maleficia perpetrassent. Idipsum indicat juramentum fidelitatis quotannis
a COMA EXSIBUS praestitum Ravennatibus ex regula laudati docente , juraniem fidelitatem vastallo , hanc eandem debere vasalli Domino. Hoc & nunc intelligimus servari : nam plura sunt Opida in Statu Ecclesiae , quae Ohediunt, praestant obsequium, canones solvunt & fidelitatem jurant majoribus Civitatibus, cum tamen civitates ipsae una cum Opidis subsint Sedi Apostolicae. Ideo verissimum putamus COMACLUM suisse inter Civitates, quae jurejurando promiserant fidelitatem Ru.dolpho I. nam COMACLUM secisse dicendum est quod fecerant Ravennates, quibus tunc suberant: quique abrogato juramento , quod praestiterat cancellario Ru-dolphi I. jurarunt fidelitatem & paruerunt mandatis Nicolai III. v His firmatis , expendamus argumentum, leve illud quidem , deductum ex de. sia is c. s. scriptione Corsicae ct Sardiniae in paginis ottonis IV. Friderici II. ac Rudolphi I. aeram x Sardini- si quemadmodum expressio horum Regnorum tribuere non potuit Pontificibus junx'. di .es quo carchiant , deficiente possessione Ecclesiae, ita dicendum sit de COMACLO .
e , si Etur spe ' tunc a Sede Apostolica non possesso. At in diplomate nostro non leguntur Corsi. 'am ad Ecclς- ca & Sardinia : & fic ruit argumentum potissimum, quia Ecclesia tunc MAcinis revera potiebatur. Et quamvis memorata Regna exprimantur in Pagnis Orionis ΙV. Friderici II. & in juramento Lausannae praestito a Rudolpho, non designantur tamen simpliciter, sed in hunc modum : Adjutores etiam eramus ad retιnendam , orae fondendum Ecclesia Romana Coscam-Sardiniam , as retera fura , qua ad eam pertinere noscuntur, uti in pag. Io I. & III. Ex Ouibus verbis satis Imperatores expresserunt, Pontifices tunc ea Regna non posseAsse , sed jus in illis habuisse. Nam Sedi Apostolicat ea Regna consuetum censum , quem in antiquissimo tempore pendere consueverant, ad Friderici primi aevum usque solverunt, testimonio Guntheri aequa. lis Uusdem Friderici, qui lib. 9. pag. 422. reserens quae Pontifex Romanus a Fride. rico postulaverat, sic cecinit. Restituatur ei Comitissa Terea Mathiaris, Ea Spoletanus sub eodem jure meatus, uicquid ab excess Romana manibus Urbis Pendentem sejungιι aquam Ferrinia, Masti eum Sardois uberrima Corsica campis Pontifici Summo prisco de more tribuIum Solvat:
Notetur diversitas dispositionis Rudolphi, qui in nostra Bulla aurea civitates omnes descriptas, inter quas EO CLUM , ad Romanam Ecclesiam pleno iure, in seliadum , integre, jure Principatud , ct ditionis pertinere fassus est. In juramento vero de Corsica & Sardinia disponens , promisit tantum se adiutorem ad retinendum di defendendum ea Regna &jura Ecclesiae : quod evincit in diplomate recognitum , possessionem, & dominium earum Urbium expressarum suisse apud Ecclesiam: in auramento vero praedicto satis fuit asseruisse praefata Regna consuetos canones solvere consuevisse. Quae dicuntur de Adria & Gahello non pertinent ad hunc Conventum , & in altero super possessione COMACLI post Rudolphi diploma, plene etiam in his satisfaciam.
VII. Obsectio jam sublata est ex superius relatis ad vi S ue. Quod si Ministri
ces , .K. Caelaret inquirere student quid sibi reservaverint Imperatores in diplomatibus ant1-ctionibvire quis, ipsi pro libito inquirant , & inveniant originalia, quae post tot saecula ostendere nostrum non est. Inspiciant diplomata Ottonis IV. & Friderici II. ex autograho re. sploi tibia Costato in concilio Lugdunens, necnon aliud datum Lausannae a Rudolpho L in
28쪽
IN CIvi TATEM COMACLLNSEM.quibus reservatur quicquid superiores Caesares sibi reservandum putaverant. Si enim tres caelares cum consensu Principum Imperii exemplo Praedecessorum quingentis j am lapsis annis & qui eos sequuti sunt, nihil ultra sibi reservandum edixerunt, non est eur hodie vetustissima diplomata expetanrur.
Ad VIII. subsistunt, quae in dicto Conventu diei . Augusti relata sunt, ct quae 3' 37
adduximus supra ex Schradero, qui probat restituendam esse prius possessionem oc. ,. I ri 'cupatam, S postea de titulis certandum: qui si id firmat inter Vastallum S Domi- postessioris denum, quid dicendum inter duos Dominos aeque supremos Nec jactatae conquestio. x xui nes Rudolphi II. quicquam faciunt: nam possessio Ecclesiae Romanae fuit pacifica & '' centenaria: si enim Caesar pretendebat COMACLUM ad se pertinere,nec devolutum ad Sedem Apostolicam fuisse, debuerat ad Pontificem scribere, coram ejus Ministris publice protestari, imo judicialiter ; declarare etiam per diploma quicquid oppignare studebat; ad Principes Italiae rem denunciare, prout proculdubio poterat, &non verbo remu Conqueri, uti Maurocenus Rudolphum fecisse ammat. Quid enim proderat epistola strapta ad Caesarem Estensem, qui suggerebat id laudum ad Imperium spectare, ut de COMACLo ab eodem Rudolpho II. Divestiretur φ Haec non solum non posuerunt Ecclesiam in mala fide possidendi, ut perperam asseritur; sed in positiva hona fide. Nam Clemens VIII. cui gratulabatur Rudolphus II. Ferrariensis Ducatus recuperationem: & Clementis successores, qui nullum actum publicum&solemnem, neque ullam proteitationem contra a Rudolpho II. aut a succestaribus unquam editam fuisse audierunt: quique si non aliunde, saltem ex diplomatibus G. dolphinis& Electoralibus, COMACLUM ad Romanam Sedem pertinere noverant, titulum justum& manifestissimum suae possessionis habuerunt, quem non Ignorarunt Duces Mutinae, qui Regis Francorum, non Caesaris opem pro COMACLO recuperando implorarunt.
Quare luculentum esse putamus ex praedictis , COMACLUM ad Sedem Apo. stolieam pleno jure, uti Rudolphus I. declaravit, lassus est& recognovit, pcrtinere.
Di quanto Mosignor Corradini replico in voce net Congresso de'I8. Settembre Irio. a quello che ii Signor Reggente Camelli Θggiunse di piu sopra it medesimo Articolo I. de diplomi di Rodoli I. e degli Eletiori deis Impero, disteiadal Sig. Cardines GoaZadini. IL Signor Reggente Caroelii considerando, che larephcadi Monsignor Corradini Ain ordine es Diploma ultimo dindolso, ed a gli atti concernenti laspedalone des hui, thias' amedesimo, e divisa in otio Capi, col medesimo melodo egii ha data lassia ultima signor cardiarisposta colle messori, che ha stimate opportune per far costare l' insessistema diquanto sopra questo punis su addotio da deito Mon signor Corradini ne' due Con- Quo u di i 1. gressi, ne' quali larilcvanga dei detio diploma di Ridolso e stata elaminata. Ali' in Smembre x iocontro Monsignor Corradini stimando per altro cheil detto Signor Reggente Caroelii hhin; iubi in detra sua replica non porti cosa di rit evanga maggiore deli addotte, asse quali diste cardinatidiaver gia soddisfario , nulladimeno per far conoscere quanto sa insussistente Ia critica, che si is es diploma chiarissimo di Ridolso, nest' inseastricia maniera ha replicato sol si
in voce net congresso. u Signor Mir
Nel primo Articolo si ἡ des Signor Reggente Caroelii per sitito in Pretendere, M.ὐ is tanon potersi des canto det Signor Ambasti adore Cesareo riconoscere l' esisteneta, e d iverita de' documenti portati per parte della Santa Sede, se insieme non si ri noscono Ii Signor Resele Investiture di COMACCHIΟ, che si suppone essere state date dagr Impera lori s '' β'
assa Casa di Modena. Monsgnor Corradini ha risposto, che t 'Arctavio det Signor Digestini. st Dum di Modena non e legale, nἡprova contra la Santa Sede, come non provereb- ainor ira Da lebero te Scritture inda estratie contra l'Impero, secondo l' opinione comune de'Dot- tori: e che tali Investiture possono est,ita in Vienna per conseontarie co' Registri destisini,sole. esistenti negli Archivi Imperiali: sicche quando per i 'appunto conseontino, possano estr/ xς avere quella sede, che ora non hanno, henche poco nulla rilievino. Ali' incontro a Mia
essendo turei i documenti de la Santa Sede estravitagii Atellavi publilici della Chiesia Romana, emostrandosi pronii i Ministri Pontifici dilargit riconoscere tuiti, edi stareaa' incontro alla sede diquei documenti, che si voveranno negli Archivi Imperiali,
29쪽
,1 RELATIO IURIUM SEDIS APOSTOLICAE
pare, che la ripugnama gia esposta ta poco giusta,e piutiosto artificiosamente dilatoria,
Nel II. Articolo, net quale si Eesaminata la lacolla dei Preposito Spirense, chen spi... i. go' sece riconoscere i diplomidi Ottone IV. e Fredericho II. il detto Signor Reggente Itaeindella Aeoia rispostocheu Mandato di Procura dato da Ridolso a detro Preposito Spirense, era: ἡ βοῦ colla elaussilasine aenumbratιν- ιν 'NM. e che quando avesie avula la lacolla di ric iba; s,i zz noscere i diplomi Imperiali, dovea derio Preposito far riconoscere tutele donarioni, conostereidia e non te sole di Ottone IV. e derigo II. Monsignor corradini ha replicato, chela clausolasne demembratione ι eris non operava cola ticum, percM it Preposito Spirense sece latio net modo , che l'avea fatio sederigo II. col consenso de' Principi deIl Impero: ecosi di gia eram te Provincie contenute in queli' atto, e nesse dona-Σioni precedenti da Lodovico Pio in pol, disinembrate dest' Impero: e la clausolas dena si dovea intendere d'una nuova dismembraZione non mai piu fatia, ma non gi, deli' approvarione di quella, che era stata faria prima solse istituito da Leon uI.l'Impero occidentale in persona di Cario Magno : e che era stata approvata da tanti Imperadori, e ultimamente da Federigo II. Chebas ava, che derio Preposito ri nos. cesse te do Zioni de' due precedenti Imperadori a Ridolso, mentre que i nelle loro donationi o restituetioni aveano protestato di fare clo che secero tuiti gli altri loro pre- decessori. Disse ancora non susti1fere la diversia fra it diploma di Oreone IV. equellodi Federago II. peresae Ottone olire asse Provincie e reste , agglunsenet suo diploma te parole cum aliis a Iacent: bm Terris evrusis io multis Pravilegiis Imperarorum a tempore Ludovici: e cosi incluse anche la Massa Trabaria espressa in quella di derigo II. che era una Provincia aggiacente alia Pentapoli e alia Marca , gia nominatanel privilegio di Ludovico Pio, e negli altri de Imperadori successori: e percio in substantialibus il diploma di otione era in tuto uniforme a quello c. Federim II. Noni specisco dereo Preposito la Citta di COMACCHIO, perche questa Citta non eraespressa ne diplomi d'otione IV. e di Federigo II. ad normam cle' quali sece it Pres' stol atto; ma specificis i Esercato vi Ravenna, che comprendeva COMACCHIO , nominato pol speciat mente neti' ultimo diploma di Ridolso Ι. Soggiunis, che similiquestioni erano proposte adpompam, perche Ridolso I. ratifico in Lauia a quanto avea facio, detto , ed e restolidereo Preposito Spirense coli inserpione di iure1 gliani falli da esio Preposito de verbo ad verbum, e cost deda ricomietione de' di. plomi suddetti, edi quello delgiuramento: e in somma di tuiti gli atti : colla quia
ratisica cosi plena , chiara, e non ristret , come pero senZa fondamento si dice, resto sanato ogni desereo,quando vi fiasse stato: e restia consessato, che ii deito Preposito tutio ea operato con lacolla legittima, e insequela dei mandato : e per far Cio compremdere,Ridolso steta volle riconoscere, elegaliZZare ii diploma dei consenso de'Principideli Impero satio est' altro di Federigo II. ii che non mostra, come si pretende, che la H- cognitione det medesimo diploma fato dat Preposito Spirense fosse messicace; ma pro-va,cheridolso I. eracosi soddisiatio delia verita palest aliora a tutio ii modo, che volle egit stesta manifestaria.
Hareplicato ancora,essere arrivata assai nuova la propositione fatia da det to SL
βοα. .' gnor mente, it quale asserisce, che ii consenso de Principi deli Impero sopea ilis
P incipi edElei ploma is Federigo II. essendo dato in genere agit alti salti da Federigo, dee intendersitoriden' Impe- approvativo degli arei fatii des medesimo, tanto a favore , che contra la Chiesa Ro--ic Ei ἡ mana, quando era scismatico. Dacio Puo ra Oglierli come si disenda una causa coticu Sania Sede. strepitosa: e pure hasta temere ii diploma dei consensis di dere1 Principi, che non approvano, comes asserisce, gli aut in genere di Federim; ma in ispecie turn i privilega, e i diplomiti Federigo dati a favore solamente della Chiria Romana.A1 1 plustrano e stato u sentire, che s'impugni come nullo it deito consenso de' Principi deli 'Impero ii diplomi di Federago ΙΙ. dopo cinquecento anni, e quando riderigo nulla feceptu de' suoi Predecessori. Con queste repliche resta anche soddisfatio a quanto si Φ ad. dotio sopra it III. Articolo. 6. s. Nel IU. Articolo, che concerneta legalita dei diploma di Ridoli I. tralaiciando Leealita dei di dispondere allecose gia sopite net Congresso precedente sopra la differente lettura trait Betovio, eii Baronio, si ε dispos da Monsgnor corradini, che la diversi, traidue diplo diridolso portati dat Signor Zacagna pag. I 3. e seg. e manifesta Mappacisce talia lettura: e percio non ε da maravigii arsi, che uno sci concepito coa
30쪽
non porta sospesto escuno : e se ii Signor Amhasciadore vuot vectere l' originale deldiploma portato alia pag. I in s. simo pronii a cio fare: e non si e fatio prima, perche ora χlamente si sente questa proposiZione. Equivoca it Signor Caroelii credendo, che ii consenso degli Fletiori cada sola. mente sopra it diploma diratifica fatia da Ridolso degli alti, che esio , e i suoi Procuratori aveano latio net Concilio di Lione, in Lausanna, mentre cade sopra amendue ili ulum diplomi, e sopra quello, net quale si dice, che COMACCHIO sperea pleno jure alia due diplomi da Chiesia Romana, essendo nel consenso nominate tuite te Citta deli' Εsareato, e CΟ ' 'MMACCHIO ancora, come appunto sono espresse net diploma di Ridoli. Disse cora, che non v'era hi gno, che s'esprimesse nes detio diploma , che t 'alto si frucea de tonsensu Prantiatim I inperii, dovendo Ebstare, che ii consenso v intervenisse :e derigo II. net suo diploma I. lo nomino, non percio risi illa, che ii medesimo delina fars indispensabiimnte: e hasta leggere ii diploma III. e IV. det medesimo Federigo ad norio III. addorei des Signor Zacagna pag. lol. e Ior. ne' quali Fe derigo muto la formola, e disse praesentibu ubscriptu Princ/ρibus Imperarer Nobilibus :e pure trai sottoscritti s leggono due Eetiori solamente : sicche si riconosce sempreptu l' insus istenga deli' obhlegione. L' Aventino addotio net Congresso degi' Ir. di Settemhre attesta, che in te m. 4. .po suo i diplomi di Ridolso l. vi erano : che esse gli avea letti: che contencvano mol. 7 stimonianate Citta, e Provincie: e chequelli chegli voleano temere, to potevano fare. Sicche bai : '
deui diplomi erano in Germania, e aliora erano veri, benche oggi ad opportu ma- di Ridolub I. rem rausa s controvertano contra Ogni dovere. Il Lambecio esse a , che -
.he' registri de' diplomi di Ridolse I. ritrovati, e riposti nella Bibliotcca Cesareadi Uienna, vi sa it diploma dei consenso de' Principi deli' Impero dato ait ' ultimo .di Ridolso : il quia diploma si registra ancora ρer exie sum des Goldasto. Sicche disponendosi in detis diploma ci' assenso, che Ridolso I. avea ne' suoi diplomi consermate alta Chiela Romana molle Citta e Provincie ivi nominate, tra te qualie deseritio COMACCHIO , ognuno conosce , che ii diploma di Ridolso da notanostrato in forma autentica, net quale sono registrate Iemedesime Provincie e Cit. ta espresse net consenso de' Principi deli ' Impero, e verissimo, e legalissimo. Replico ancora non esser vero, che sieno discrepanti i diplomi di Ridolso da nihi. i 1 quello degli Tritori deli' Impero per te molle Provincie aggiuntenci diplomadegii Ridoliis I. non Eletiori non nominate net diploma di Ridolso. Perche due sono i Diplomi di Ri. dolso , come si e deno, uno, net quale Ridolso ratifico quanto aveano fatio i suoi diu Ambasciadori, ed esio medesimo net Concilio di Lione, in Lausenna, e in Roma : Impero. e tu questi alti ratificati vi e specificata la Massa Traharia, Corsica , e Sardegna, co- me net libro det Signor Zacagna pag. Do. e 1 D. Neli' altro diploma son nomiis te tuite te Citta deli ' Esarcato e Pentapoli, e COMACCHIO ancora : e cost ildiploma dei consenso degli Eletiori dato a tuiti gli aut sani da Ridolso, contiene appunto lo stesso, cloe te specificarioni delle provinete in genere , e di tune te Cit. ta deli' Tarcato e Pentapoli: ed e uniforme in tutio a' detii due diplomi di Ri. dolso I. Alle attre cose, che si ripetono, ε stato gia rispos o nelli' altro Congresso degli II. di Seuembre, e prorato che gli Eletiora sottostrissero sotsm, e in diversiluoghi e gloriai. Nel V. Articolo, net quale sine ita di nucivo dat Signor Reggente, che co- e LeMACCIIIo solo e stato specificato net diploma di Ridolso I. per suggestione latra, ct Io honglida Nic id III. erroneamente e surret tiatamente, s risposedadest oblonsignor Cor. i, Micam peeradita esser gia stato appleno s dissuto a detre speciose obbiezioni rael detto con ae,A. ,si gresso degii ii. di Sette re. Di piu hasoggiunto, che l' errore dee provata con- madi Ridoliis r.eludentemente, e togliendo Ogni possibilita in contrario. Ma the φ Non solo nons prova, ma si prova la verita, mentre ammetiendosi , che Ridolso volle mante. innoffici nete alta Chiesa tutio cio, che aveano satio intone IV. e Federim II. e gli altrisuoi antecetari, che aveano restituito e donato l' Esaicato di Ravenna e Pentapoli, bisognerebbe provare con prove manifestissime, che te Citra specifieate da Ridolso, trale quali e COMAccΗΙΟ, mai non susserostate deli Marcam subdereo: e pure cio non si prova; anzi si prova it contrario col deita di Anastasio, a molia Storici, e con . .ala