Relatio jurium Sedis Apostolicae in civitatem Comaclensem, complectens varias discussiones Romae habitas in conventibus inter ministros Summi Pontificis et Sac. Caesareae Majestatis

발행: 1711년

분량: 119페이지

출처: archive.org

분류: 역사 & 지리

51쪽

tum non coarcessum aut datum. sed confirmatum, ut praevia hac confirmatione populi imtelligerent Ravennates Praesules praesidium Sc tutelam Imperialem impetrasse. Quamobrem in iis diplomatibus confirmatas scimus Cerviam,pluresq; Civitates & oppicia E archam quae adRoman Ecclesiam pertinuisse S pertinere nemo prudens negaverit. Praeterea Otto jurejurando promisitJoanni XU. Pontifici restituere quidquιd de Ter Sancti Petra ad suam potestatem venisiet.Ηoc habetur exChronico Reicherspergensi iis temporibus scripto, quod publicavit Geooldus homo Germanus. Non ergo creden- . dum est Ottonem III. solemni Sacramento posthabito concessisse Ravennati Ecclesiae, quae pater, quae avus Romanae Ecclosiae donaverant,&ipse restituere Sacramento sp ponderat, quatenus ad suam Potestatem venissent.

. 29. Caeterum aliud diploma, quod Goldastus Salii eidem Ottoni III. tribuunt, in quo ου- 6 - '. donationes Ecclesiae Romanae fictae, sumsititiae vel revocatae dicuntur, est merum com. L. PGoidia, mentum, uti probat Baroianis ad annum It 9 I. g. 34. & Marcus Vellarus Augu1 anus

CHIO pag. 3 8 a. S 38 3. Eandem fabulam etiam explodunt diplomata Imperat

rum, qui successerunt Ottoni III. confirmantia donationes praefatas a Carolo, Ludoviaco Pio, otione Magno, ct aliis Praedecessoribus Romanae Sedi factas. Hae inquam paginae donationes a Praedecessoribas Ottonis III. facias verissimas fuisse affirmant,idemque commentum aGoldasto magni lactum prorsus evellunt. Hinc probatur Ravennates Archiepiscopos tunc ex concessione Romanorum Pontificum COMACLUMienuisse, S Romanam Ecclesiam per organum eorumdem. qui eam pro suprema Domina agnoscebant, eumdem Comitatum possedisse.

uini tu )i Anno ioi 3. Henricus II. Benedicto UIII. Pontifici diploma largitus est plane si

plore, pro Ee mile illis Ludovici Pii & Ottonis Magni, in quo Exarcharum Eccum eo COMACLUM clesia Romana speciatim Sedi Apostolicae donavit, confima avitque nominatim donationes Pippini,

.is: titti Caroli Magni, Ludovici Pii, Orionis I. S II. quod diploma reserunt etiam Goliastus

Pag. 227.&plures alii per D. Zacagnam adducti pag. 2o. n. 28. Sediunt Henricum II. anno i oII. inve tiaram dedisse Arnaldo Ravennati Archiepiscopo ex Rubeo lib. 3 pag. 27S. Verum Rubeus exponit actum nihil prorsus probantem: non enim adducit diploma Henrici, sed solum Tabulas quasdam vetustas ct mutilas Ecclesiae Ravennatis, In quibus memoratur haec investitura, ct quidem non facta ab Henrico, sed a quodam

Pellegrino Cancellario Henrici sine mandato S Bulla aliqua Imperatoris. Si haec est investitaris Henrici S tanti ponderis, ut potuerit evertere donationem ab eodem sicci sae Romanae paulo antejam factam; si hae Tabulae mutilae probant Pellegrinum fuisse Cancellarium Henrici II. dc potestatem etiam habuisse investiendι de rebus jam Roma, nis Pontificibus donatis: dc si mandatum speciale Henricῖ ad id agendum Cancellario datum fuisse affirment, ad eos inquirere pertinet qui haec di smilia contra res clarissimas adducere satagunt. Illud etiam notandum est, in eo actu, quem investituram appellant, non legi expressiim Comitatum COMACLI, sed Bononiensem, Corneliensem, Faventinum, Cerviensem, & Ravennatem, quos inclusos in donationibus Ludovici, Ottonum S ejusdem Henrici extra controversiam cst. Praeterea actus idem resertur ad praecedentem titulum a Sede Apostolica concessum Ravennatibus Praesuli Bus: investitus enim in eo asseritur Armidus de Praedictis comitatibus, ast per eam

praceyxi paginam, sive per pracepra pagoram suprascriptι Benedιλ id est Benedicti

VIII. aut anucessorum aut per an eriorem donum aut investitionem Domina Henrici : ex

quibus colligitur actum hunc inniti concessionibus & titulis praecedenter Ecclesae M. vennati concessis a Benedicto VIII. vel ejus praedecessoribus, quos constat Comitatus jam numeratos Ravennatibus Archiepiscopis dedisse , quemadmodum superius retulimus: unde hae tabulae nil prorsus concludunt, cum involvant titulos iam datos vel per Pontifices Romanos vel per Imperatores quin potius probant Comitatus ibi designatos ad Ravennatem Ecclesiam pervenisse ex largitate Pontificum, dum Henricus ipse palam secerat in suo praecedenti diplomate eosdem comitatus nominatim ibi descriptos ad Romanam Ecclesiam pertinuisse, & pertinere. misriesi Eiusdem momenti contra Apostolicam Sedem est pagina Henrici IV. quem iunt Ie adducta eon- Ravennatem Ecclesam de COΜACLENSI Comitatu anno Io6 3. investivisse. Ruam sis ' hem lit). S . pag. 296. qui hunc actum reserens, non appellat investituram, sed cons r.

52쪽

'mationem his verbis : Sequitar annus io63. quo Henricin Caesar Ravennati Ecclesia es Henr/co Gusdem AE cm scopo bona ct jura, quotquot erant, confirmavit. Notanda illa Verba,quotquot erant, quae innuunt Henricum novum non dedisse titulum; sed anti. quum, prout is ab aliis sive Pontificibus sive privatis hahitus fuerat, confirmasse. Ἀ-- re actus reserendus est ad privilegia, quae tunc temporis Ecclesiae a Caesaribus obtine-hant, ut sub Imperatorum patrocinio & tutela sua hona servarent,uti superius dictum est. Hoc luculentius apparet exactu per Ruheum relato; in quo legitur expressus m-

Uer ρσι- Holona ct otavi Moque ad Portum Cerviensem, quae donata Ravennata Ecclesia iisdem sere verbis scimus per Gregorium U. anno 996. teste eodem Rubeo lib. S. pag. 27 I. Designantur etiam plures Comitatus, pluresque Exarchatus Urbes, S Comitatus ipse COMACLENSIS, qui omnes ad unum donati fuerunt ductae Ecclesiae ab

eodem Gregorio V. graIuua largitate, ut in Bulla apud Ughellum tom. 2. Pag. 349. dc alios. Item confirmata quae Petro Diacono & a pri alis personis data erant,&Cur res ac praedia privata, quae habita non erant a Caesare, aut ex investitura Caesarum. Hinc ille actus, quem indi sirurani dictitant, fuit simplex privilegium, nullum prorsus domimium aut seudi jus praeferens. Praeterea notitsimum est, tunc Henricum schismaticum

fiuste, hostemque Romanae Ecclesiae, & Cadolao Pseudopontisci adhaesisse: Archie. piscopos quoque Ravennates id schisma fovisse, S refractarios factos, in excidium Ro- manae Sedis conspirasse. Quare actus praefatus, qui perperam pro investitura vulga tuc ne quicquam Sedi Apostolicae obesset ex notissimis juris principiis, Dipote laetus

schismatis ac tyrannidis tempore, eaque aetate, qua Henricus in universam sere ditionem Pontificiam irruerat. σSchismate praedicto anno II i8.extincto,Gelas II. qui jure metropoleos Raven, n matem Ecclesiam& Urbibus ei donatis spoliaverat, illam integravit edita Bulla, in qua per Poetis ea ei confirmavit Exarcharum, ct comitatum COMACLENSEM quod& ceruiit, uti concessa Leci

diXimus, Calixtus II. anno IIai. Honorius II. anno ii 23.& Innocentius II. anno II 3 3. his verbis : Confirmamus vobis Exarrhatum Ravenna, qui Romana fieelsa juris Hemici Iv.

ep. Futile autem est objicere haeciae a fuisse Archiepiscopis non petentibus; nam Ru- Deus ipse scribit id peractium instante Spoenitente schisinatis, Archiepiscopo&s quae

objiciuntur quicquam probarent, utique falsa aut incerta essent omnia Imperialia &Pontificia diplomata, nisi ostenderentur scripta fuisse de mandato speciali impetrantis e quod quantum res priscas & publicas confundat, nemo non videt.. Opponunt etiam Fridericum I. anno II 6 . non absimilem investituram dedisse, n;hiom. . A Sanno 117 . COMACLENSES suos subditos iridigitasse. His respondimus in Con- dem I. ree ,entu diei et augusti, ubi Ostendimus lim facta finisse schismatis tempore , quo cenia uunm . furas in eum vulgaverat Alexander III. S revocata solemniter per eumdem Fride-Yicinn in pactis initis Uenetiis cum eodem Summo Pontifice. Jam vero addimus haec diplomata supposititia probari per Scriptorem libri Italici cui titulus : Domi nium Sancta Sevis D, COMA LUM pag. I7 . & per D. Za agnam pag. 27. Sed quam vis etiam haec Diderici pagina esset vera, neutiquam investitura nomine appellari unquam posset, quippe esset simplex Privilegium concedi solitum Ecclesiis pro earum tutela. Rubeus lib. 6. pag. 34q. sic scribit: taque nideri u Archiepiscopo scilicet omni.

mnia denique , qua tributa illis antiquitus fuerant, or juste possiderentur consemavis. Inde pag. 3 s. reserens se mentum diplomatis, subdit, in eo confirmatam investituis ram Ravennatis Archivisivarus: quod quidem ad Imperatorem non pertinuisse, satis Pompertum est, nam ipse non poterat dignitatis ecclesiasticae investiaram dare; dedit tamen, quia schisma fovebat.

Addunt otionem IV. sinite diploma investitura edidisse, in quo Ravennati Fe- 6 elesae COMACLUM datum legitur. At satis est inspicere praedictam paginam , ut

intelligamream continere privilegium durataXat simile jam relatis pro tutela & patro, perperam in hinio bonorum Ecclesiae. Verba R ei lib. 6. pag. 3 7 . haec sunt. Ab Oitone etiam Coare tabalas impeιravit Augustales , quibus praerogatιva omnes ac privilegia, jurisdictio- M. nem, vitionemque Eeelesia Ravennatis stinantia, singulis numeratis treis o consirmabantur, se augebamur. Ergo hae tabulae, quibus confirmantur pri silegia jam concessa Ra-vEnnati Ecclesae a quibuscunque vel Principibus vel Pontificibus, non prohant C

mitatus di civitates ibidem descriptas iuris Imperii fuisse , quemadmodum invictis f) a ratiis.

53쪽

46 RELATIO IURIUM SEDIS APOSTOLICAE

rationibus centies probavimus. Porro Otto IV. in juramenro, quod paulo ante Innocentio III. pr.estiteriit, declaraverat Exarcharum Ravennae, in quo palam in inelusum suisse cOMACLUM uti toties probavimus, ad Romanam Ecclesiam spectare : quod juramentum resert D. Zacagna pag. 33. trilin. 46. Quare etiamsi post paucos menses concessisset Archiepiscopo Ravennati Ravennam dc singulas sere Uribes Exarchatus , quae in ejus diplomate exprimuntur, hoc perperam fecisset & comtra jusjurandum S sacramentum adeo solemne. Et cavendum est ab iis, quae exadverso exponuntur , quasi otio & alii praestitis jam iuramentis Romano Pontifici solum COMACLUM Ravennati Ecclesiae donaverint: nam in diplomatibus omnibus, nedum COMACLUM , sed&Ravevna, Cervia , Faventia, Forolivium, aliaeqne Exarchatus Urbes designantur. Hoc ideo contigit, quod hostes facti Romanae Ecclesiae, universam sere ejus ditionem invaserint. Hac de re Innocenti III. rescissis omnibus, quae Post juramentum gesserat Otto IV. qui occupatis pluribus Urbibus & Provinciis universam fere ditionem Romanae Ecclesiae invaserat, dericum II. in Imperii Proceribus eligi curavit. Hic dato diplomate apud raram anno I 2I3. res & Urbes Romanae Sedis ab orione usurpatas restituere promisit. Sismile dein amo i 2I8. Honorio III. Pontifici edidit , in quo riarcharum unive sum a Ludovico Pio Ecclesiae donatum , eidem restituit, donavit iterum & confirmavit, nimirum etiam COMACLUM in donatione Ludovici Pii diserte in Exarctatu inclusum: quod & fecisse Principes Imperii, qui diploma Friderici confirma. runt , saepe numero dictum est in Conventibus, qui praecessierunt. Itaque futile est reserre paginam Ottonis IV. concessam Ravennatibus Praesulibus non quidem, ut

declararet Urhes ihi descriptas , & COMACLUM non fuisse Ecclesiae donatas, ut perperam dicitur, sed ut hostiles manus injiceret iis, quae olim Imperatores dederant Pontificibus quaeque nominatim expressa erant in donationibus eorum S in ipso iuramento, quod Otto IV. ante praestiterat.

6 s . Nec est cur ollaiciatur Fridericum priusquam secundum diploma dedisset Η ti bia, ita norio III. Privilegia Ravennatis Ecclesiae anno Iaro. confirmasse, &anno i 23 I. ,si s.di, COMACLENSES piscatores sub clientela sua & Imperii recepisse. Quandoquidem

mala addo . Frideraci pagina a ceteris 3am relatis non discrepat, in quiabus non conceduntur, sed confirmantur bona, quae Ravennas Ecclesia a Romanis Pontificibus , aut ab aliis obtinuerat. Rubeus lib. I. pag. 382. haec habet: issi obviam Simeon Archiepiscopinyr

cessit, ab eoque Bononia terrao nonas Octobria eorum omnium confirmationem impe ravit,

hoc diploma , frustra investitura Imperialis appellatur. Verum idem Simeon, qui sciebat Exarchatum &Urbes ejusdem ad Pontifices pertinere , ab Honorio III. peistit literas, quibus Civitates Exarchatus olim per Praesules Romanos suae Ecclesiae d natae confirmarentur. Has literas prodit Rubeus lib. 6. pag. 389. di in eis legimus

e firmatum Comitatum COMA LENSEM , pluresque alias Urbes, salva potestate Romanae Ecclesiae. Easdem Honorii literas Theodericus Archiepiscopus sibi

confirmari etiam impetravit a Gregorio IX. iisdem sere verbis anno I 228. uti Ruis heus ipse scribit lib. 6. pag. 398. easque refert etiam Ughellus tom. 2. pag. 378. dc Rubeus memorat Ravennates Pontificibus tunc paruisse,non obstante schismate derici II. Exarchatum itidem Ravennati Ecclesae confirmavit Alexander IV. anno

I 2s s. testimonio Rubei lib. 6. pag. 43o. Tabulae vero Friderici II. in quibus C MACLENSES clientes Imperii vocantur, manifestae falsitatis convincuntur a Deis sensoribus jurium Sedis Apostolicae in C Ο Μ A C L U M. Ceterum palam est annoi 239. Ravennates, qui prius Friderici II. schismatici partes sequuti fuerant, ad Romanae Ecclesiae obeatentiam rediisse, & fidelitatem Cardinali Legato jurasse,quod ας. tradit Matthaeus Paris scriptor aequalis hist. Anglic. pag. 3 2I. Sequenti itidem anno kό-: ipsum secit Ferraria expugnato Salinguerra, teste Rubeo lib. 6. pag. 4i s . & annoco M cLUM Ir 8. Exarchatus universus, ut Prodit idem Rubeus lib. jam adducto pag. ai.

, .. ,e h. δre P tet titulum Ecclesiae Romanae esse clarissimum , nee posse diei, do.

. qui I nationes Caesariam effecta caruisse, nam ipsa earum vigore Exarchatum tenuit&ι, aruae. COMACLUM possedit, illud donando S de eo disponendo favore Ravennatis Ecclesiae:

Corale

54쪽

sia: ac alia gerendo, quae ad exercitium supremaejurisdictionis pertinent, uti jam toties Probavimus. sares vero neq;in vestuu=.MCOMACLI, neq; actumultumiurisdictionis In eam Civitatem exercuerunt, nisi tempore illo, quo hostes Pontificum Leti Exarcha. tum, ejusque Urbes & COMACLUM invaserunt,nimirum schismatis tempore spretis. que juramentis, quibus coram Deo affirmaverant eas inlaes ad Romanos Pontifices

pertinere. Immo schismate extiracto damnarunt quae contrajura omnia patraverant, vel restituentes Civitates ablatas, vel eas se restituturos promittentes.

Nunc operae pretium est respondere pactis, quae jactantur inita inter Italiae Reges 3. 27. vel Imperatores, ac Venetos, nec non privilegiis iisdem concessis : in quibus traditur COMA L enunciarico CL Sta eorumdem Regum, vel Caesarum dominio subesse. Haec vines. α' pacta dc privilegia reseruntur in Chronico Andreae Danduli, unde eadem excerpta esse non dicuntur 6 redactam unum Codicem testatur Petrus Iustinianus hist. Venet. l. I 3. Minquit)

. que admiricam II. ex Andrea Danduti chromtιs collacta.contrectavimus Dandulichro Dicon, in quo pacta tantummodo inita cum Lothamo I. Carolo Crasso , Sintone III. sigillatim reseruntur, neque in istis nomen CΟΜACLI legere licuit. Cetera umro pacta parce enunciantur, nulla COMACLENSIUM mentione habita. Unum tan tum diploma Henrici VI. anno IIIo. editum ibidem reperitur, quod etiam prodit Ni. colaus Crassus notis ad Jannotium de Repub. Venet. pag. 79. ubi non uni COMA. CLENSES, sed & Ferrarienses, Ravennates, Pisaurenses , coenatenses, Anconiram S aliae Romanae Ecclesiae Urbes, ad Regnum Italiae pertinere asseruntur. Hoc diploma utpote datum a schismatico Imperatore, qui pene universam ditionem Pontificiam mvaserat, quiquescriptis iactisque Pontificium nomen supprimere conabatur, ad Regnum Italiae spectareiactans Urbes, quas Ludovicus I. Otto I. Henricus II. aliique Caesares ad Εxarcharum, vel Pentapolim, necnon ad Romanam Ecclesiam pertinere, solemni diplomate edixerant, obesse non potuit Sedi Apostolicae, quemadmodum neque alia

diplomata isti sint ilia, si quae unquam adducentur. Hinc nil prodest asserere: Imperatores non obstantibus donationibus disposuisse β. 18. de COMACLO, quasi putarint)ura supremi dominii sibi reservasse narra, uti in conven- ut 'Momtibus praecedentibus dictum est, haec reservatio non legitur in ullo diplomate, neque quπὸ iis;

in illo Henrici II. apud Goldasium, qui non tacuisset talem reservationem, neque In iam sibi resere

aliis ottonis IV.Fnderici II. Rudolphi I.&successorum, qui utique jura supremi dominii sibi reservassent, si Ludovicus Pius S Otto Magnus id ipsum secissent. Atque ideo non est cur credatur potius Pagio, Sigonio, &smilibus, qui reserentes Ludovici Pii

variantes paginas immutatis verbis in nostra ditione, loco vestra , hanc reservationem

ibi factam fuisse opinantur quando & in Codice Cencit Camerarii nempe Ηο- norit III. ante quingentos annos scripto S in Tabulario Vaticano adhuc servato, cujus sapenumero meminit Baronius, legitur in vestra id est, Pontificum ditione perman aηι, idemque exprimitur in Bulla aurea Henrici II. apud Goldestum pag. 227. quae utpote scripta tempore proximo paginis Ludovici I. & otionis I. secundum donationem ab iisdem factam, erincit In pagina Ludovici non nostra, sed vestra semper imctum fuisse : & communis jurisconsultorum sententia docet donationes Urbium factas Ecclesiae Romanae transferre ipso jure etiam supreinum dominium. Dedecet enim Romanam Ecclesam alteri fidelitatem jurare, matremque filiis subesse. Cur vero haec quaestio proponatur,assequi non valemus, nam eis in donationibus supremum dominium reservatum fuisset, quod lalsum est; attamen utile, cum omnibus regalibux

majoribus fuisset,in Ecclesiam Romanam translatum, & quidem in Ecclesiam , quae nunquam moritur, ideoque perpetuo ab Imperio abdicatum fuisset. Q re nequaquam potuissent Imperatores id ipsum dominium postea concedere Ecclesiae Ravennati,vel aliis, neque illud exercere, ut Pontifices spoliarent,dc easdem Urbes in seudum aliis largirentur. Petrus de Marca vir alioquin Romanae Sessi non valde addictus lib. 3. de Concord. p. II. g. I a. de hujusmodi somniata dominii reservatione hae habet:

vνις, prater solas preces, interce Isionem suam erga Pontifem , pruis a iudiciis; oppressa

adstres geret.

55쪽

RELATIO IURIUM SED Is APOSTOLI Liabad; p;; Adducitur Pagius, qui donationem Ludovici Pii falsitatis accusat. Verum αδ

diploma laeeum men satis est legere Omnes donationes & diplomata Imperatorum, ut Pagii commen--b Objectioni- tum reiiciatur. Otto Magnus Henricus II. Otto IV.Fradericus II. Rudolphut I.& aliic is si hanc Ludovici Pii donationem hit veram expresse confirmant, ut latius in Conventudinia olim juris diei Augusti retulimus. Quae iterum repetuntur adprobandum Corsicam atque Saris L ies Rom/--nusquam suisse Romanae Ecclesiae, cum tamen eae insulae in donationibus Caesarum exprimantur, omitti poterant, cum in alias Conventibus & prasertim in illo dieiii. Septembris hac de re jam satisfecerimus objectis. Nunc addimus ex epist. i. Gregorii VII. lib. i. & 4. lib. s. patere easdem insulas spectasse ad Ecclesiam Romanam. Eodem pacto in Conventu diei 23 Septembris respondimus iis, qua nunc re. petuntur de Adria & Gahello. Cetera vel suntlevissima, vel ambagibus involuta aut ab Historicorum dictis longe aberrantia, vel hausta ex sordibus haereticorum, Romanae Ecclesiae hostium: aut tandem nullius auctoritati mnaxa Seousque a vero absona, ut nullam omnino coram aequi ct boni aestimatoribus responsionem mereantur.

Di at s ne risposte date in voce da Mon signorCorradini at SignorSenitor Caroelii sopra naolti equivochi, e contradizioni di testim nianre di Storici edi falli concernenti la controversia dei possesso

gnor Cardinal Go7Zadini, ove si dimostra, che Anastasio Bibliothecario nolle vite de Sommi Pontefici,eCirolamoRossinellest . rie di Ravenna hanno sempre asserito, che COMACCHIOetanetl'Esarcato, e che fu donato alla Santa Sede edalei possedulo: e

chedalia parte contraria si asseriscono molle cose non corri spondenti agit, torici e senZa veruna prova,e che si tornano a ridire pernuove te cosse gia piu volte rigettate.

ἁel signet carisdinal spinota Camertineo il

mero i signori cardinali Minoia

Paracciani Gorradiniti sienor Maria

dini. D Sehor senaiatore camelli.

dat Signor Senatore mellinella semente forma. Disse dunque, chedalle opere di Anastasio e di Girolamo Rosti resta pro-vato quanto e stato gia esposto, cio , che Pippino dono, e non gia Aistulsinc me per lo contrario asserasce ii deto Signor Senatore. che COMACCHIO fu in lusonella donarione di Pippino satia in Carisiaco, ove era donato risi, caro: la ques dona-Eione fumidat medesimo Pippino consermata in Roma dappoiche Astulso et herestituito COMACCIIIo, chedianziaueva occupato: echeri espresse in particolare MACCΗΙΟ, echechthagli occhi, eleggen contei o di turea la Storia senZa volerletaerea suo modo, ri nosce manifestamente questa verita piu chiara det Sole e Superiore a mite te sotti lieZZe contrarie. Aggiunse , che tune te citagioni d' Anastasiosi leggono es contrario di quello, che veligono allegate. Cheat Rossis fa direquello, che mal non si e sognato di scrivere: ed mmmma,che in tutioil corso de'r gionamenti si fanno strane violenete alle parole degli Autori, esi suppongono molle cinis, cheniuno hamat deite. Anastaso dice, che dopo restituito COMACCHIO doistiam, Pippino mando Irado Ahate a prendere ii possesso di mite te suddelte Citta restituite dat medesimo Attalso, trale quali era C MACCHIO, e che Ie consegnoti Pontefice. Questo si nega dat Signor senator Caroelli: e pure hesta aprire id testo per rimnoscere la verita. Anastasio aggiunge ii nome di tuite te Citta consegnate a

COMACCHIO. Mail Signor Senatore dice, checio non si legge : e pure it testo eleuerale non os antela particola sis, sopra cui egit si ferina a sonilizgare quando in quei tempi ella significavast medesimo checr, conforme si e dimostrato : ec si la prendeii Ross , ii qualedice, che Ful rado prese possesso di Guhhioedi COMACCHIO: ec si dee intendersi, perche Anastaso attesta, che COMACCHIO su restituito da Ai-Glso a Pippino; eche pol da Pippino con tulte te Citta restituite su donato alta Chiesa. Mastasio strive,che i Legati di Ravenna si lamentavano in Roma, che Desiderio Rἡ de'

56쪽

re vennate, quas Pupinus, ct ejus silia Carolus se Caroismannus R. Petro concedentes obtu,

Drane. Questo prova, asse ars da Anastasio, che COMACCIO era deli Esiarcato di Ravenna, e donato da Pippino, da Cario e da Carlomanno suoi figli.Ma ii Siglior Senato. re asserisce, chemat Anastasio non jice, che COMACCHIOftisse deT Esarcato o nelladonMione di Pippino: e Ritornaallas cratica dellieu. chi hascritio per la Sede , vostolica, cloe si Sig. Abbate Fontanini pag. 333. prova, che prima della restituZione edonMione di Pippinoia Sede Apostolica possedeat Esarcato e te Provincie dimi resti.

mite: eii Sig. Senatore colparere des Conringio, cloed'un Luterano , pensa Provare ilContrario quando te prove opposte non consistono in pensi eri e pareri, ma in lettere di

Papi enetrautorita degli Storicidi quei templ. Epol nulla importa per Ia questione presente, che Pippino restituisse odonasse, mentre hastata dometione. Sono stati portati idiplomidi dovico Pio,diotione it Magno,di Enrimit Santo,edi Ridolso I. perprovadi quanto dice Anastasio;ctoe,cheCOMACCHIO iota donato da

l 'Esarcato; e pol colla particola Idest esprime te Citta det medesimo e in i specie CΟ- ν i.

proposiZione. La proposietioned'Anastaso e letterate: e Ferrara tu sempte Cire, deli Esarcato, cosi espressa da Anastasio e nelle donarioni di Lodovico, otione, ed tari. co: e des Rossi, e damni gli Stori ei, ne mal il Sig. ZMagnanelnum. II. ha detio, coisme s pretende, che Ferrara non isse deliEfarcato. Si rimet te solo ivi ad Anastasio, che raccontail possesso prefoti Ful rado Abate di molle Citta deli Esarcato in tempodii Pippino, trale quali non vi ἡ deseritia Ferrara , hensi COMAC IO. Questo

non dee recar maravi lia, perche Anastasio dice , che te chiavi delle porte furono dare da diverse Citta deli Esarcato , cloe non da tui te. Basta pol, che tu medesimo Scrittore narrando ne' tempi di Cario Magno cid the sece Desiderio, narri, che it me. desimo avea tollo ali'Εsarcato di Ravenna Frarara,e COMACCHIO,per mostrare, inequesto Scrinore prova, the anche Fertara era citra deli'Esarcato.

II Rossi allib. 4. pag. 222. sino es fine numera tune te Citta delita reato, e L 4.tra esse perrara, e COMACCHIO: e dice, che Pippino te restitui e don5 al Papa pM dopo che Attalla te aveva restituite a Pippino. Ma ii Signor Senatore pretende, tam δ; 'co che ci3 non dica: anzi che striva , che l'Imperadore d' oriente mandasse Amba- MACCHIO, sciadori ad Aistulfh, perche restituisse te Citta suddene. E' vero , che in Rosii est'

anno 732. tost strive : Aisulphus eum Θbernaret Ravennae, insequentι anno excepit Im e non des Reis annem Silentiarium a Constantino Imperatore Byzantio hortata Ponti is missum , cur est gno i ii Pontifex Paulam fratrem suum conjunxerat. Ii Regem Ponti eis edi Imperatoνu nomine

νδ arunt, ut qua ceperat oppida res trueret: dat che si prova, che tanto it Papa, quanto l'Imperadore, at quale era egit ricorso per Guto, chiesero la restituZione: siccheil Papa anche avanti la donatione di Pippino avea jus di domandaria. Ma mi it Rosii afferma , che non avendo mai l'Imperadore mandati tuti , it Papa si volto a Pimpino e ad esso chiese ed ottenne la restiturione det medesimo. Quando it Rossi podita qualche parolache pia favorevole a' discors dei signor Senatore , aliora e unEvangelista. Ove pol con verita inerendo a'documenti incontrastabili, dice, che C MACCHIO era deli Esaicato, e Citta donata da pippino assa Chleia; aliora paria per pallione d'ingrandire la Patria. Il medesimo nel lib. . ad annum 77 I. date, he Desiderio enuo neli Mareato e prese Faeneta, e COMACCHIO. Il Signor Senatore asserisce, the non iucrive iri it Rossi, the COMACCHIO fosse neti Esareato: Epure cio ε verissimo , mentre aveva di gia nel fine des lib. seritis, the COMA CHIO era Citta delitas cato, e net lib. s. Io ridi te tacitamente coli asserire, che Desideno mirando neli Esarcato prese per foreta Faenza e COMACCHIO: it che

57쪽

strive anche Anastasio chiaramente. II. Rossi nel lib. s. pag. 227. racconta, chestes no Papa, privato Michele, che si era intruso neli 'Arctve ovado di Ravenna, creo A civescovo Leone: e che dicio non contento gli die te ancora l'amministraZione di tutiol'Εfarcato. 1l Signor Senatore dice , che ii Rols afferma,che Leone ebbe in amministrarione lΕsarcato da Cario Magno. Se te parole cub concludano Ogmino io vegga.

Le parole son queste: Sιephanas Pontifex Archi scopatus digmtate, qua Leonem affecerat, mrnime conIensus, valuit ratam, ut Vrie ac Tribum tres, qui Comutis publicas eligerenta . Ravenna praessent, universumque Exarchatam administrandum suscipe,ent. Chi non ξ cie. vede,cheil Papa diede l'amministraetione a Leone qualificata,ci con tre Tribuni e per genio proprio; e che non ladie cario Magno, che aliora non era Imperadore. Epocodopo ictive, che da questa Pontificia graria ne divennem gli Arcavescori si superbi, che pol si algarono contrata Sede Apostolica. Il Rossi lib. s. pag. 23 o. riserisceun diploma dicario Magno,che consernia alta Chleta di Ravenna tui te te Citta Vesto. vati e turili Vescovadi suffraganei e Provinciali, e tra esti queld1 C ACCHIO: AdhueFubseca voisinus non solum Episcopatus, verum et am cuncta Monstreta. D Signor Senatore dice, che net sudetio diploma si da da Caeso Magno ii dominio di quelle Citta e dico CCHIo alla deita Chiela. Ma hasta leggere in diploma riserito dat Rossi

per vedere quanto si a lontano dat vero, che Cario Magno disponeste iri dei dominis temporale, mentre consermo alladdetto Arcivescovo Graetioso i Vescovada suoi illi

ganei e i Monasteri prima ast natigii talia Sede Apostolica. Π medesimo Rosti allib. s. pag. 2 3 . dice, che Pippino Re dItalia pose la Sede sua in Ravenna per l'opportunita dei sito colla permissione e concessione des Pontefice Romano. Il Signor Senatore strive Dion si fa con che sondamentoJ asserinarsi dat Rosti, che COMACCHO era parte det Regno d 'Italia, da Cario Magno riservata a Pippino. Le sue

parole son queste: Interea 'ninus ualia Rex ad Ravennam, quam ob locι opporιuntia rem Ponti De Maximo ρermistente se concedenM, Regnι sui Sedem ac domissisumfecerat. Desomnes intendit. Aneti poco prima neli' i stesia pag 234. r conta, che riolo Traversario neli' anno go . occupo per sorZa molle Citta vicine a Ravenna, e soggiunge:

Cymaclum Miam ea ιδ quamquam, ut ex vetustι mis consar monumen tu, Ravennatium iu

risicito ad omnes illas Civitates permanebat. Se dunque u Rossi amerma, che Co. MACCHIO aliora era giurisdigione di Ravenna ; e in altro lurio scrive , cis era ompreso neli'Esarcato di Ravenna, come mal potea neli' issessa pagina dire, cheCOMACCHIO era det Regno dItalia riservato a Pippino I Certamente non concludono cio te parole, che esso considera, raccontando , che Nice ro Iniperadoremando due armate per Miare e che Una net mare Tirreno, astera in Adriatico exagita-τιι oram omnem Italicam , qua Pinino subjiciebatur, 18siumque Cymaciam verustissimam Urbem, uti supra memoravimus, ferro atque igne aematiIa est, mentre da cici si raco limche un armata di Niceforo investi la regione Italica det mare Adriatico, aliora laggerea a Pippino, e devasto ancora Co M ACCHIO; ma non gia che COMA CHIO sosse parte delia regione Italica soggetra a Pippino , quando it Rossi pomprima ave a stritto, che CO CCHIo era stata sempre Cuti deli' Esarcato, e sog-getto a Ravenna, come si e decio. Les,.' Α- Sempre ii Signor Senatore ha asserito the Leone Arcives vo di Ravenna erave jo di κ.- stato costituito Efarco da Cario Magno. Avendo pol sentito, che di quel tempo innae iam Ε' Carlo Magno non era nuperadare , dice che porea avιν avulo l'Εsarcato dest Impera- Caeso M. dore Greco, quando e molio notorio , che quem in quel tempo era assatio esclusone vi Gieci. ma dest Italia e senZa potenZa; e quando quei Popoli non ubbidivanopi uadesb. II- PUM Rossi es lib. s. alla car. 227. in fine attesta, che Stesano Papa di ede in amministrarione tutio rΕfarcato a deito Leone Arcives vo , e che percio egit si commcub ad intitolare Earco delli' Italia: e s giunge queste arole : quem eumdem insignem risulam eum administratione conjunctum qui sequuta sunι Archiepiscopi egregie sustinentes magni quoque se sanctissimi anestabuntur. suapropter non fuit mrum neque disserte ex

ipsius aliquos rursum in Romanam Sedem prisa temeritatis O arrogantia insaniam excit

misse. Queste parole pero seguono immediatamente at racconto da esso fatis, che Stesano Papa diedea Leone l'amministrarione dest' Esarcato. Laonde concludono, cheia detra amministraaione datagii dat Papa l'ebbero ancora molli successori di Leone,scinii

58쪽

Ieuiu de' quali percidinsuperbili rihellarono contra la Santa Sede: it che prova quanto si ε deuo net Congresso, che Leone, come amministratore deli'Εsarcato costituito dat Papa,esercite, giurisdiZione in COMACCHIO: e con giustiria Admano I. succes-lare di Stesano si lamento appresso Carlo Magno , che Leone divenuto rihelle volea impedire gli alti di giurisdiZione della S. Sede in COMACCHIO , i quali erano statiesercitati da' suoi predecestari: che non si vergognava di dire, che Cario Magno avea concedulo alui te Citta deli' Esercato, e che per clo gli ordinasse a desistere. Si e deito, che Pippino disese COM ACCHIO da Greci l'anno is os . perche '

Leone III. avea chlamato Cario Magno, come Defensore e Avvocato della Chiesia a d se coxi Edisendere te spiagge maritime tanto spei tanti ai dominio della Santa Sede, che appar. cfUOdi Greci. tenenti ai Regno δItalia , dati' insemetioni non solo de' Saraceni, ma anche de' ni- mira della Chiesia, come erano aliora i Greci: e che Cario mando Pippino in Italia it iRheriod Ita per questo esset to. Ma perche Pippino disendesse COMACCHIO da' Greci non ira , Geta era

vendosi cio riseri re est' impegno da lui preis di disendere, secondo it comando dei Maerio suo pa Padre, te spiatae e Citta maritime apparienenti alla Chiesa, com' era CONLICCΗlo, i Citta deli'Εsarcato,edespressamente inclusa nella donagione e restitutione di Pippinose 'i edicario. Questo vi en comprovato dat Rossi lib. s. alla car. 23 . citata dat Signor Senatore, nella quale it Rossi attesta, che Pippino di quel tempo prese la sua residen- Ea in Ravenna per disendersi da' Greci, cost volendo e permetiendo it deito Leone Pontefice. bla 1l Signor Reggentes'in lippa con raccontare storie, che nulla fanno at caso: e seneta rispondere alia verita nuda dei facio, crede, che dat medesimo risulti Ianuova favoletia inventata da'Ministri Estensi, che COMA ΗΙΟ msse pertineneta det Regno d Italia. Τuttigit Autori dicono , che Pippino erant co aliora dVeneat. ant,e che l'armata de' Greci ribunata piu volte da' Cittadini di COMACCHIO trovosempre it risugio presso i Veneziani. Ma ii Signor Senatore senZaconsiderare quanto glistorici dicono,asserisce,che Pippino era aliora amico de' Veneriani. Gli storici tuiti δε- solvono Ronsita de' Veneetiani molio remoti da COMACCHIO: eii Signor Senatore senZa ne pure addurre uno storico,anermacon molia scurrerga,che COMAC IO eradentro i confini de' Venegiani. Ε non s accorge,che quando anche cio fosse vero, COMACCHIO non serebhestato mai pertineneta det Regno d'Italia,mentre i confini Veneziani furono sempre mori di delio Regno, come attestano gli Storici, che hamno destritte te memorae antiche de'Veneziani, egii stelli patii stabiliti trai Veneat, ni e i Re d Italia rapportati dat Signor Senatore. I. Ravennati prima e dopo dei diplo ma di Ridolso I. surono sudditi della S. Sede: e se esercitarono giurisdiatone molis

volte in COMACCHIO, cio conserma it dominio della Chiesa Romana. Ε pure ilSignor Senatore adduce gli alti di giurisdietione esercitati da' Ravennati, come fallidali' Imperio. Riserisce ii deno Signor Senatore un diploma di Cario Crasso, nesquale pretende, che si chlamino i Comacchiesi suo, Sadditi. E pure questo diploma non si h mai vedulo, ne si se dove sa, ne chi lo riserisca Dice ancora daver pro-vato che ΜACCHIO spereasse a Berengario ead Adetherio Re dItalia: e pure cic,

si e asserito semplicemente senZa prova alciana: e net Congresso e stato plenamente acto stadisiatio. Dice di pisi di aver addotii i documenti de patri, delle leghe e paci tra' Venegiani e gl' Imperatari, ne' quali i Comacchiesi sono chlamati AddiitImperiali. Epure questi paret,queste leghe e documenti di pace non sono stati matveduti: ne si saovesiano equale Storico gli riserisca, non essendosi citato scurio, che cio dica. 14 Asserisceli Signor Senatore, ch difficile provise , cheotione Magno sosse chia- Ο oh. Mirmato in Italia da Giovanni XII. e che percio la donaetione det medesimo sia sospelta; ato in Italia lata dove turii gli Storici antichi di quei tempi lo assermano, come Lui rando histor. lib. 6. cap. 6. otione Frisingense lib. 6. cap. 2I .lo Scritiore antico delia vita di Santa Si okies Matii de appresso it Bollando tom. 2. Martii pag. 367. col. I. ve si legge,che orionem chimato a Prasis Apostolica Sessis O Romam properasse , sicut Papa mandaverat: aquali Scrittori, come coetanei o prossim si dee assai piu credere, che es Platina, ilquale E pleno di mille errori; e specialmente nella vita di Giovanni XII. cui erroneamente chiama XIII. come attesta it Panvinio. Vegga di grazia it Signor Senatore IaLegazione di Luit prando ali' Imperadore ae' Greci pag. I I. e vecta ivire strato, che ego Laetprando essendo Ambasci adore d'Ottone in Costantinopoli,

59쪽

s, RELATIO IURIUM SED Is APO ITOLICAE assermo, che id medesimo avea sana la donaetione alta Ch'esa Romana. Le parole

sono queste: quod Apostolorum Beatorum Ereti stam νιθιι ι, danctissimo um Apostoloramytiarao contulit: sestes, ut Dominis me nempe Otto x su omnibin civitares, HLιώ, milites au familiam obtaneat, Deum negavi: ilche prova la verilli delia donarione; e che otione niente aveariservato nellamedesima. Allega in contrario u Signor Senatore it Sigonio: e pureii Sigonios lib. 6. de Regno Italiae est anno 69o. deli edimone di Francsori deli anno IS93. pag. 166. asserma, che Giovanni XII. Pontefice ιnigna

cum titiria in Saxoniam mφι: e pol seguita a narrare la venula d'Ottone in Italia e ilgiuramento dato at Papa confirmatorio delle donaetioni praecedenti. IlΤesauro nellibro des Regno d'Italia stampato in Torino l'anno I 66 . pag. I98. e Valeriano Cam-glione nelle note pag. 8 s. raccontano Io fles . Ε pure tuiti e tre questi Sentiora sono citati in contrario.

6.8. Leone VIII. intruso net Pontificato 3 2. anni prima di Gregorio U. nelles Bolle.' -- . Chiamo COMACCHIO nostrum prima che Gregono V. t,vesse donato assa Chiela diehima cγ Ravenna: e tale anche lo Potea chlamare Mnche Io possedinem gli Arci vescovi dimCCHIOβε Ravenna, perche n'era id supremo padrone, e Mnche Adelaide Imperatam in vita. sua possedesse COMACCHIO, perche lo possedea con permissione di Gregorio Ril quale ancora prima della morte dilei ne dispose a favore delia chiela di Ravennacon questo pero, che Ia donaetione aveste esseno dom la morte di dena Imperiante. Νε si ε portato Storico escunci ne antico, ne moderno, si quale abbia affermato, CheAdelaide possedesseCOMAC Io, come parte det Regno d Italia: ne si pota, maiaddurre, se non sita apposta, essendo contra la verita consessata da Lodovico Pio,da otione Magno, da Enrico it Santo e da Ridolio I. i quali ne'loro diplomi Imperiali hanno dichiarato effer COMACCHIO Citta donata alta Chiela Romana da Pippino, da

Cario Magno e consermata da loro, come Citta spetiante ali Marcato di Ravenna. io Tipugna ancora agit Storici antichi, cloe ad Anastasio, e a tantistri addotist che hanno inermato Iosteta. Laonde tune lenarrationi storiche, chesia assano dat Si or Senatore per provario a soreta di conghietture infelici, sono molio certe. Chelequestae volta o Berengario o qnalche altro Re d'Italia avem esercitato giurisdiZione in mΜACCHIO it che ne meno si e provato con evideneta, donebbe astriversi non est ester COMACCHIO parte det Regnod Italia, maestavere qualche voltaquei Re Drannicamente usurpata Ravenna e molle attre Citta dei dominio di Santa Chiesa.

isti fusi. Papi donassero alla Chiesa di Ravenna COMACCHIO , e mi di quella cina n investisserogli Estens coi Uicariato di Ferrara. Ma gli cesser. la strana ammiraeti aquando considerera la iunga libellione diquegli Arcivest i contro alia chiela Romana sino a tempi di Gregorio VII. e suoi successori, per la quale decadderodested nazionifatae loro dassamedesima Santa Sede: tanto piu, che 1 Sommi Ponteficis'eranori servati i loro diritti dominicati, e condo a sagri Canoni possono i medesimi dispo&rede ben1 deTaltrectaeis in conso ita della pratica antichissima e particolamente de Deni dati allem esime da loro steis. Idiplomi dotione III. dati anno 999.e I I. dati agit Arcives vi di Ravenna sono parimenti conserme e protegion1 Imperiali: Mcontengono di piu, come tante volte s ε risposto. Ma in verita sono adulterini etati,perche sono trascraui des libro di Gglielmo Ualla de Marthasu, it quai usci dest' ossicina d ABnso tacearelli famoso impostore , ii quale percu, tu condannato a morte da Gregorio XIII. come prova distulamente ii Signor Ahate Fontanini nella Risposta data est ultimo Memorialest palo dat Serenissimo Duca di Modenae presentato a Sua Maesta celarea contra Ia Santa Sede. B diploma d'Onone III.

raserit

60쪽

IN CivlTATEM COMAC LENSEM. s riserito des Goldasto dovea tacersi, come una solenne impostura inventata dagii

Eretici, e come una favolariProvata dat Baronio , des Greffero , Vel sero, Pagi eda altri addotti dest'Mate Fontanini pag. 382. Ei suddetii Autori, checu provano , mori det Baronio, sono miti olinamontani e non condura desta Sede Apostolista, come senZa sondamento e con somma ingraria di Scritiori si famosi vitae asseri. to. Siloda molto un certo diploma d' rico II. concedulo alta Chiesa di Ravenna

presso it Rossi lib. s. pag. 273. Ε pure quellario non e diploma d Enrico II. mad'un certo Messo Imperiale : e in quello non e nominato mai COMACCHIO: ed εcosa mirabile it sentire, che neruoghi cancellati di queli atto , che ii Rosti 1ies.so non pote letaere , si debba intendere COMACCHIo: talchε olue alladduere molli passi degli Stomci diversamente da quello, che sono, si mole ancora indovi.

t. notati in detis atto. I diplomi d'Enrico IV. dove o omettersi, come dati in tempo dello scisma, in cui Draco perseguitava la Chleta e avea usurpati i patrimori dessa medesima; e come anche rivocati da'Pontefici e singolarmente da Gelasio II. l'anno IIIo. come risulta dalla sua Bolla presso l'Ughelli tom. 2. pag. 36 . nella quales dichiara, che i Esarcato speltava alta Chieci Romana : e se ne da llamministrisione UliArcivescovi. Dice pero ii Signor Senatore,chela deita Bollae data dei niesed'Ago. sto l'anno IIIp. quando Gelasio II. era morio net mese di Gennio deis isteta an no. Mae da maravi gliarsi , come un i mo cost oculato non abhia avvertito, che Gelasio si servi dellera de'Pisani, che cominctava l'anno des giornodi Pasqua, comenota it Pagi partando di questa istessa Bolla est anno III 8. n.p. Laonde secondo lacomputaetione Pisana quella Bolla su data l'anno D l9. e secondo lepoca nostra volgare l'anno Ilig. Pretende ancora it Signor Senatore, chela deua Bolla di Gelasio II. restituista agit Arci vescovi di Ravenna tostiruuale solo, e pure in esia vi sono que. 1ie parole, che si lemono ancora appresso at Rossi lib. s. pag. 322. confm -- eniam υobis Ducatum Ravennae, Monasteraa seurissessiones ad vestram Ecelesampertinentes preauthentica privilegia ab Antecessoribus nostris est a Giholicis Regibus tradita. Se it Duca.

to di Ravenna e i benie poderi sieno coseoirituali, lo decidachi legge. Il Signor Senatore asserisce di piu , che te Bolle di onorio II. e d'Innoeeneto . i.

II. non sono riserite des sti,ne da alcuno Storim. Epureporea vetire in Rossi es lib. Eolle sono 6. pag. 389. che riporta inti era la Bolla di onorio II. nella quale conserina e conce. II. e rinnoα

de a Simeone Arcivescovo di Ravenna e a'suoi successori molle Castella , t 'intiero α eo 'Contado d' ingenia e ii contado di COMACCHIO con tuiti gli onori e pertinenge MAc losue, salva sempre la giurisdietione della Chieci Romana. Potea temere t Rhelli set 'taritom. a. alia pag. 366. ove riserisce la Bolla des medesimo onorio II. nella quale di. 'chiara: Exarcharum Rawnna Romana Ecclesia juris esse ; e potea leuere it Prisciano Siori eo Estense , e pertio non sospereo, si quale ne' suoi manostritti rapporta dueBolle ae Innoceneto II. stritte a Landolso e a Gisone Vescovi di Ferrara, ovechiama nostrum Comitatum COMACLENSEM. Allega it medesimo Signor Senatore due diplomidi Federigo I. conceduli l'anno II 38. e II 6o. agit Arctvestori ditavenna, quando avrebbe fatio m lio a occultargit, come dati da quellImperad, re in tempo, ch'era scismatico e avea occupato te Cittae domit spetianti allaChiela Romana, come e notorio e lo attesta Nessandro III. in una lettera est 'Arei vesco-vo di Salaburg e Boi suffragane1 uscita datia Bibliorem Cesarea per opera di Seha. stiano Tengnagelio Bibliotecario Cesareo in Monumentis contra schismaticos pag. I97. dedieati s Veseovo di Uienna : le parole delia quale sono te seguenti: a tempore Iu viidem bo. me. Antecesseris nostri Adriani Papa ct ab exordio dignitarias ea ιι μι-

derisus Sanctam Romanam Ecclesiam tanquam tyrannus opprimere o non mediocriter ins

flare : Ε poco appresso : vivente etiam praedicto antecessore nostro Asiano, patrim nium Reaia Petri vialenter invasit O eandem Romanam E Hesiam vilias est modis omnib-eonculcare. Potea it Signor Senatore addurre molli e molli diplomi di derigo, eani, ne quali ii medesimo dispost di quasi tutae te Cittae domini della Chieci Romana, quam do te mea occupato quas tutioil patrimonio. Pero i Cattolici abhorristono ii no- me di deni aui, rivocati mi des medes o nella pace fatia con NesiandroIII. comelaetati in tempo di scisma.

SEARCH

MENU NAVIGATION