장음표시 사용
101쪽
plprumque negotiis dari solent; II. quod haoc Lntinci eloganti obnractore, illa o charactero Longobardico, aut Teutonico scribuntur; III. Breviruper Cardinnioni a Secretia Brevium , Bullae in Cnn collaria Apostolica expediuntur; IV. Bulla sigillum habent aureum vel plumbeum pro ratione eorum, ad quos mittuntur, Brevia sigillum. remo rubrae, in quo impressa est imago sancri Petri piscationem exercentis, unde ex 'ediri dicuntur sub annulo Piscatoris; V. denique pro Bullis
vibus albae, et subtiles adhibentur si). i) Vii . Constit. iis. Benedicti XIV. pag. 561.
rom. 1. 6ias Ballai. edit. Romas 1754.
g. . XCVIII. Bulina, slvo Extra vagantes Pontificum constitutiones a S. Leon re M. usque nre Sixtum V. primus collegis Laertius Cherubinus IC Romanus, easque Comprehendit uno volumine, quod Builarium appellavit. Auxit deinceps suum hunc librum constitutionibus Patili V. , ac tertiam quoque parabat Bullarii editionem , qua etiam
ceterae constitution θη postea latae continerentur Sed eum re insecta e vita eXCesgigget, sulceptum
a Patre opus absolvit Angelus Maria Cherubinus, qui Romae edidit magnum Bulliarium Romanum divisum in Tomos quatuor, quibus complexus egnomnes constitutiones, quas pater collegerat, en . quas omiserat, atque illaA in primis, quae posue ius obitum prodierant, usque ud Innocentium X. Quatuor his libris quintum addiderunt Angelus in Lantusca, et Paulus re Roma, qui constitutionea collegerunt, quae superiori tomo praetermissae, quaeque usquo red Clementem X. editae in lucem
102쪽
92β XCIX. Sed eoteris palmam praeripuie
Atalarium Magnum, quod non multis ab hinc
annis editum Bomae est a Hieronymo Aainardo divisum in tomos 14. , quodque omnes continet
Bullas Summorum Pontificum a Sancto Leono M. usque ad Clementem XII. Est etiam Bullarium Benedicti XIV., quod ejus Pontificis constitutiones comprehendit, quodque in 4. tomos divisum est y et sunt item Bulla o nondum uno libro eomprehensae Clementis XIII., Clemontis XIV., et Pii VI., quem diu Deus serusti incolumem et
Eret glaμ . et nostrum omnium hono . Νoque defuerunt qui Bul inrum summam, sive compendium Con-
si ρrent, qua, in re in horarunt Stephanus Qua- Tanta , et Flavius Cherubinus Laertii filius , et novissimo Aloysius Guerra, a quo Tomis quatuor
comprohensa est : Pontificiarum Constis utionum in Bullario Magno , et Romano contentarum , et a-llcnde desumptarum Uitome .
. C. Begulae Cancellariae originem repetunt ab Ioanne XXII., qui primus scripto mandari voluit has lΡgi s ; ut iis Apostolica Cancellaria rege-
Totur . Nam n ntea non εCriptig regulis , εed ConinsuPtudine , ac viva voce ejus negotia expediebantur. Congoquentes Pontifices , nc praesertim Nicolaus V. varie auxerunt has regulas, easque perdu-Xerunt ad eum statum , in quo nunc sunt. Hodio Cancellariae Regulae numerantur 72 , in quas, Praeter Cetoros, Commentarios Scripsit omnium uberri mos, retque a curatissimos, et quatuor tomis comprehensos Joannes Baptista Bigantius. g. Cl. Hae regulae vim obtinent, quamdiu
sospes est Pontifex, n quo editae sunt, at tuo ut CDnValescant, probari, et confirmari debent, quod PRulo post creationem ab unoquoque Pontifice fiori solet. His vero derogatum in multis est per pacta conventa inter Summos Pontifices, et potentis-
103쪽
lissimos Europae Principes quae pactR con Venta, Sive , ut Vocant, concordata nos in his Instituti nibus suo loco indicabim tis.
g. CΙΙ. Concilium Τeidentinum indictum estn Ρaulo III. , quo Pontifice decem habitae sunt sessiones , Octo nimirum I ridenti, et duae Bononiae, quo venerant Concilii Patres fugientes contagionem, qua Τridentum premebatur. A Julio III.
Tridenti restauratum est, ac sex habitis fossionibus propter hμlla intermissum. Denique redintegratum est a Pio IV., novemque celebratis sessionibus an 1563. absolutum . Congiat semionibus vigintiquinque; habet unaquae ine sero κεεio partes duas, quarum una comprehendit capita, et can nes, quibus damnantur haereses, et catholicum dogma constituitur, altera , quae ingeribitur de reformatione , habet decreta, quae disciplinam respiciunt si). Sessio XXIV. post editos canones do
sacramento matrimonii continet decretum des reformatione matrimonii, quod in decem Capita tributum est, deinceps capita viginti, et unum de-ereti de reformatione generatim; Segsio autem XXV., praetor alia reformationis capita, complectitur decretum de Regularibus et Monialibus, quod est divisum in capita viginti duo. 1) Hujus Concilii historiam docte , accuratequBeonscripsit S sortia Pallavio inus Cardinalis Histor. Concit. Tridone. contra Petri Suavis narrationsm . Ipsum vero Concilium legitimum, et oecumenicum ab Omnibus orthodoxis Labendum, coloridum , et suscipiendum esse praeter ceteros, ostendit Natalis Alexander HiStor. ECCles. tom. 9. dissert. 12. are. 16. Pag. 566. edit. Venet. 1776.
g. CIII. Denique ad Ius Canonicum pertinent
etiam declarationeου Sac. Congregationum Cardinutivm . Sunt autem Congregationes coetus Cardina-l1um
104쪽
lium, quibus a summo Pontifice certa negocia noscenda, ac definienda commissa sunt. Plures hae sunt; atque earum definition os vim magnam habent, et Cum consulto Pontifice feruntnr, legem constituunt 1 . i) Vid. Bullam Immonsa I 17. Sixti Q in Bullar. MVN. eom. 4. Par. 4. Pag. 592. De Congregasionibus Cardinalium lato agit Jacohus Cohollius Notie. Cur
105쪽
DE IURE PERSONARUM , DEQUE LAICIS , ET CLERICIS GENERATI Μ .
I. Personarum divisio . V. Cleri ortam iurisdictio. II. Baptigati Ecclesiae im- VI. ad VIII. Eorum iura, Perio subiiciuntur . et Privilegia . II1. Catheoli Duievi. IX. Vita, et honoStas IV. Hierarchia ordinis , et X. Habitus iurisdictionis . XI. ot XII. Tonsura .
g. I. V e eivile, ita etiam Jus Canonicum Pertinet red
Personas, Res, et Judacia. Personarum Causa reliqua constituta sunt; itaque a Personis exordiemur. Summa personarum divisio est, ut alii hominum
Laici, alii Clerici sint a) Qui divino cultui, et E I aiae ministerio ab Episcopo in eorum ordinatione, Eeu consecratione addicti sunt, Clerici g) , reliqui Fideles Laici appellantur . Clerici dicuntur a graeco verbo κλ1ρος , quod latino 3ors est, quoniam Peculiari modo pertinent ad sortem , atque hereditatem Domini 3); laici a graeco verbo λαος , quod latine populum significat, quoniam populum , ni Plehem Ecclesiae constituunt. Est et quoddam tertium genus personaru in , quas Ecclesiasticas VO- Camus, cujusmodi sunt Monachi ordinibus non initiati , Moniales, et si qui alii, qui quamquam in ter clericos relati non sint, fruuntur tamen privilegiis clericorum ob poculiare vitae genus, quod profitentur.
106쪽
I) Cau. 7. Caus. 12. quasse. 1. Negligit nunc Ius Canonicum summam illam personarum divisionem, quam proponit Tribonianus β. 1. Instit. ds jur. pctrsoriar. , quod nimirum Omnes homines aut liberi sunt , aut servi; sed Oli in suos Eoolosia sorvos habuit, quo-ν iam mentio est in Cono illo Agathon si can. 7. apud
ILabheu in ColleCt. concit. to. s. Col. 522., Aurolionensi I U. Can. 9. col. 1565. , Emeritensi Can. 2Ο. COI. 522. eom. 7., locisque aliis, et in Decretalibus cap. I. cte 4. de rsr. psrmia . Eoclesiae Servos manumitte-hut Praetutus, tam quum procurator, non tamquam dominus; quoniam dominium Ecclesiae orat Propri- am , eaque idcirco manumittesns dicitur in cap. 4. d βσrU. non ordin. , quia nimirum Dius auctoritate manumissio fiebat, licet uotus ipso manumissionis ab Episcopo Pora gero tur. Iusta autem cauSR Opus Orat , Ut recte sociosiae servi manumitterentur, et sine hao Causa manumissi in servitutem revoctabantur, ne quid
Ecclesia caporet detrimentie Concilium Hispalenso I.
vi debebant operus , utque obsoquium Ecclesiae, a qua manumissi fuerant, uti quilibet libertus Patrono suo , Et huci ros rendum est Concilium Aurolianenso IV. I. 1565. tom. s. cie. , et Emeritenso Can. 2Ο. Col. 522. Cit. eom. 7., cum hi liberti ab Ecclesiae Patrocrnio ,
out .cio discedere pyohibentur. Quin illud peculia-
To orat in Ecclesiae servis, ut non inodo ipsi, qui manumissi fuerant, sed etiam eorum liberi, sub Eois Clesiae patrocinio' esse deberent Cono ilium Toletanumn I. can. 6. apud Baluχium loc. cit. col. 4 C., Ot Emein Titenso Cit. Can. 2O. Ante aetato in Caroli M. triplexerat manumittendi modus, aul: Ooram Princi Pe periasnarium , aut in Eoologia psi' Chartam , seu tabulam , nut etiam Psr Privatam spistolam. Manumi8sio per iis-riar iam in oo erat pcisita, ut sorvus manu tenoreb de . narium, quem Princepου iactabat, atque excutiebat, uti habet vetus hujus eo manumissionis formula a puclPii hooum Formiia. antiquit. in Godi . Carion. Noe r. ECis Cisy Rometra num 4. pag 45 . edie. Paris. 1687., et in Gloss. Leg Salic. eie. 28. post Balugium Capitula rn g. Fi aras. tom. 2. Col. 477. εdit. Venet. 1775. , et uim
glionium ad Marculsum eod. loc. ces. 614. , atquis uti
107쪽
eonssat ex Maronlso Formiar. IS. I. cap. 22., et in Gisendic. cap. 24. apud eumdem Balugium Ioa. cie. COI. 264., e, Io ., utii Praeceptum, et charta denarialis occurrit. Genus Itoc manumissionis ex Iege Ris P uaria repetitur in Capit. Dagoberti Regis num. 57. apud Naiugium Capitular. Rog. Franc. eom. I. COI. 28. edit. Venet. an. ex Lege Salica a Marouiso loc. Nie., ex quo recto colligit Bignonius in notis ad illum Marculfi locum col. 614., manumissionem hanceae ivs Salica , Ripuaria , aut alterius adventitia gera eis Processisse. Servi hoc modo manumissi denariatis homines, Et donariatas liberti in Capitularibus Regum Erancorum , atque in Lepibus Longobardo.
Tum appellantur. Huius manum Issionis exemplum. Praeter cetern , extat apud Martentum Anco e. eom. 1. PGR. 1D4. - . Patis. 1717. Altera manumissio in Ecclesia fiebat per chartam , ut est in Capit. 6. Ca roli M 'an 788. apud Baluzium tom. 1. Col. I 52. odie. Cie., qui Per chartam in Ecclssia juxta alea, s dimissi sunt libet i y ea quo erat Oharta libertatis, quam D minus u se scr*tam, aut subscriptam, atque in Eo
clesia recitatam manumisso tradebat, aut a se scriptam tradebat Arohidiaconus, si Dominus lihorum esse servum ore Pronunciaret. Atque haec illa ipsa est manumissio, quam in Sacrosanctis Eoolosiis fieri dixis Tribonianus A. multis Insere. ds Liber tin. , quam que memorat Constantinus M. in L. I. se 2. G. cis his , qui in Eccles. manumitt., et qui eo modo liberi si hant, secundum Legem Hymanam manumitti dice-hantur , utque ad hanc portinet Capit. 58. Legis Ripuariorum apud Bal ullium loc. cie. tom. I. col. 28. De
nique manumittebantur etiam servi per privatam o Pi stolam , aut chartulam, et hino Gregorius Turonen sis Histor. lib. 9. Cv. 26. col. 45o. edit. Ruinarii P
FD. 1699., narrat, quod Ingoberga Charthorti Regis
idua, suisitanea agi itudine fia sata, migravit aculo, multos per chartulas liberos derelinquens . Servi manumissi per chartulam, aut fabulam. sive ea Prisvatim esset conscripta, sive publice in Ecclesia recitata Chartularii, se tabularii dicebantur, quos Cui tularo M. Caroli N. anni 8 d. num. 8. et 9. apud DR Iullium loc. Cie. Col. 281. eom. I. si cap. 7. Pippini ibid.sia. 369. distinguit a denarialibus, quorum s DPru ori
108쪽
Rota mensio. Huiusmodi manumissionis exemplum est apud Martentum Ioae. cie . pag. 9I4. Manumissi in Ecclesia patronam habebant ipsam Ecclesiam, manu missi mram Principe ipsum Principem , qui vero Per epistolam ita manumittebantur, ut nullum obsequium manumissor retineret, defensionem Ecclesiae, aut Prinoipis, aut etiam alterius potentis impetrabant, at esset qui eorum libertatem tueretur, et ab omni iniuria eos vindicaret. Manumissi in Ecclesia ingenui fiebant; ac Romana civitato dona hantur x Constituintione Imperatoris Constantini Leg. 1. Cod. sod. de
Manumis . in Eccles. , quam memor't Soetomenus mse. ιib. 1. cap. 9. Pag. 21. ed. Cantabrigie 172o.; sed et
manumissi extra Ecclesiam ingenuitatis jura congequebantur, oum ea lege a Domino liberistem ohtinuerant, uti patet ex Lega Ripua via Cap. 57., et ex Lege Salica cap. 28. apud Balugium Capitular. Ret.
se Formul. lib. 2. ca. 52. , et in appendic. Cv. 48. COI. 29c., et I 18. apud eumdem Balugium tom. I. Nunt ea
Tes a domini arbitrio pend bat, et forte . uti putat Bignonius ad Marouisum lib. 2. cap. 52. col. 659. apud
Balugium loc. cit. tom. I. ea tempestate libertinorum ,
et ingenuorum discrimen sublatum fuerat. Extinctaint e Christianos gervitute summa haeo lihororum , et servorum divisio non amplius obtinet: snnt tamen in Deorotalibus Gregorii IX. tituli de conjugio sctrvorum ,
esse servis non ordinandis . Extant etiam in amendic. 2.
ad opp. S. Paulini Aquileiiensis pag. 27Ο. edit. Vonet. 1757. tria mann missionis documenta, quorum duo Per tinent ad annum 1551., tortium vero ad annum 1552. Aliud simile, quod est anni 1517., memorat unlu-aius ad Capitular. Reg. Franc. lib. I. Cv. 82. tOm. 1.
Col. 764. 9 Can. 1. dist. 11. Eleganter Constantinus M. L.
II. C. Theodos. de Episc. , se cictric. describit Clericos: Di addicti davino cultui ministeria restigionis impendunt. 5ὶ Ad rem Hieronymus spist. 52. ad ΝEPOt. niam. s. pom. 1. Col. 2 6. edit. Vallarsii Veronae, Ministri Dei, inquit, propterea vocantur clerici, vel quia deforis sunt Domini vel quia Dominus sors, idost pars Cisricorum est. Multa, et Praeclara de origine nominum clericorum, et laicorum habet doctissimus
109쪽
Ila machius orig. et ane quit. christian. lib. 4. cap. I. i. PI. tom. 4. pag. 15. et sem Vide etiam Petrum de Marca dissert. de discrim. Cleris. Et laicor.
g. II. Spectant Laici ad jus civile, ejusque
legibus tamquam reipublicae cives subjiciuntur; sed ad Ecclesiam quoque pertinent, quia Baptis mo donati inter ejus filios cooptati sunt. Itaque in eos in rehus spiritualibus imperium exercet Ecclesia , iique gaudent bonis omnibus , quae ex
christianae communionis Vinculo proficiscuntur. Quinimo merita plectuntur poena, et bonis Pri- , vantur suis; si fidem degerant baptismo susceptam, seque conserant ad castra infidelium; si haeretici fiant, et sequantur orrores ab Ecclesia damnatos , neque moniti resipiscant, si tamquam schismatici Ecclesiae, et ejus Capiti Romano Pontifici parere recusent; si ab Ecclesiae sinu fuerint ejecti, et excommunicati. In hos omnes Ecclesiκ suo utitur imperio, et potestate, tamquam eAtor res filios, et criminogos .
g. III. Qui inter Leelegiae filios recepti non sunt, ii nulla modo ad Ecclesiam pertinent, nisi sorte Baptismum petierint, et fiant quasi candidati Christianae Religionis , uti ου unt ii, quos CS- techumenos appellamus I . Hos rei Christianae . elementa docet Ecclesia, tradit symbolum; et signum crucis , instituit ad Baptismi gratiam recipiendam. Do laicis nonnisi pro re nata, et pro
latione, quam habent ad res sacras, agendum nobis eSt. a) Quod signum crucis, inquit Augustinus eraCt.
II. in Jo. cap. 5. tom. 5. Par. 2. Col. I 6. sdit. Marir. Venet. 175o. habent in si Onis caeschriment. jam des domo magna sunt, scd fant ex sctrvis filii. Non enim. nia hil sunt, qui jam ad donatim magnam pertinent. Inter
dum catechumeni christiani dicuntur, quo multi re
110쪽
A lha spinaeus in notis ad Lunc canonem Pag. 175. Edie. Neapol. 177o. eum Iongo aliter explicantium putet.
De cathecumenis alius erit agendi locus libro II. , cum de Baptismo disputabimus.
g. IV. Omnis igitur sit tractatio de clericis. ex quibus officitur Hierarchia I ., quae constat ex Episcopis, Presbyteris, et Ministris sa)., quae-
quo Divina Lege instituta est, ut haber i iacteis aia, qui ea praestλrent, qu&e sunt ordinia, sive lacri ministerii, et quae sunt regiminis, sive j xisdictionis. Quare universa clericorum integina vel ad ordinem, vel ad jurisdictionem pertinet, et AIta est hierarchis ἔ quae ordinis , Rita, quao jurisdictionis , seu regiminis appellatur. Singulos nos persequemur ecclesi licae hierarchiae gradus, Rigne omnem ordinis , et jurisdictionis potestatem explicabimus. sed antequam de singulis dicere agis
grediamur, noscenda sunt, quae universos cleric generatim attingunt.
1 Hierarohia apto definitur potestas a ChrIsto
suis Apostolis, eorumque Iegitimis successoribus tr. huta , ut Ecclesiam regant, et divina religionis mysteria in ea celebrent, atque distribuanh. S. Dionysius Arctopagita, sive Potius nuctor operis, quod ei-υs nomine circumfertur as Caelesset Hierarchia cap. g. pag. 43. eom. 1. οπ. σdit. AntusFias 165i. Ese με. rarchia , inquit , mso quidem judicio sa r ordo , Eescisntia , et actio, quae ad Do Ormitatem , quantum fax est, accedit, atque insitis sibi divinitus illiast, a. eionibus proportione quadam ad Dei subv hyriar imiectis rionem. Ao Sanctus MaxImus initio scholior. incari M. Diovs. Hieramh. Pag. 6. Quandoquidem, inquit, hiarai chia nomen inscribitur huic Orri , solst appellars Diovsius Hierarchas EpiscoPos. Sciendum esse imis eur , hierarchiam quidem ossct PrinciPatum, ac velut cia