장음표시 사용
121쪽
Ante potestatem ad sacrificium spectantem, neque ullum conseri ministerii genus; sed tamen eum Iata significatione clericum iacit, hoc est ita in ordinem resert clericorum, ut inter illos longus Iocum habeat in sacris conventibus, et linteatus
divinis officiis intersit. Quo sit, ut privilegia , ju-
xa, immunitates clericorum tonsos etiam atti
gant , si vestes deserant clericales I), eaque ser-Vent , quae de Vita , et honestate clericorum saniscita sunt. Haec ad Clericos universos generatim pertinent; nunc de singulis agendum est .
1) Concilium Tridentinum sess. 14. Cv. 6. Et seSS. 22. cap. I. de reformat. modestas esse iubet vestes olericorum , quae procul absint ab liabitu , et consuetudine saecularium; verum omnes, quae deinceps habitae sunt, Synodi eas oblongas, nigriquo coloris esse volunt. Ita statuit Sanctus Carolus Borro maeus in Conoilio Mediolanensi I. par. I. ace. Eccles. mdioin Ian. pag. 16. edit. Patavii 176i., Concilium Mochli
hei edit. Vesnet. Extat etiam ea do re Sixti V. Coninstitutio Cum sacrosanctum 14.1. t m. 5. Pare. 1. Pag. 42. Bullar. Roman. ult. edit. , qua omnes olerici, qui boneficia , aut pensiones habent, non modo tonsuram,
sed etiam longas, sive talaros vestas gestare iubentur, pensionibusque, ac beneficiis privantur, qui huic legi non oblemperant a qua tamen eadem lege ipso Sixtus V. Constie. Pastoralis loc. cit. Pag. 44. Sol
Vit eos, quorum Pensiones anno quoque non suΡerant aureos, sive, ut vocant, ducatos de Camera 6O.,
Praeterea quosdam Summi Pontificis tam iliares. Accessit Benedicti XIII. Constitutio Apostolicas Eccle-Fiae 61. tom. 11. pag. 4. . cie. Bullar. , qua similiter constitutis poenis provisum est, ne clerici laicorum Vestes deferant. Quamquam autem Sixti V. Constitiatio, et decreta Conciliorum, quorum Paulo anto iactu mentio est, clericos gestare velint longas, seu
122쪽
la lares vestes, nune lamBn usu recemum est, uti, Ii clericalibus quidem non tamen ad talos Productis. vestibus utantur, atque ut has Postremas gerere dis heant, cum Ecclesiam ingressuri sunt, sive ad Misissarum mysteria celebranda , sive ad divina ossicia, et ecclesiastica mun ra obeunda. Nimirum cum SP nodus Tridentina soss. 14. cap. 6. ds rμ format. Episcopis tribuat facuItatem elericalis indumenti formam definiendi, tacito eorum consensu factum videtur, ut olerici per urbem incedentes breviores etiam vestes gerant. Conser Benedictum XIV. da Θnod. diosces. lib. II. cap. 8. et Instie. Eccles. Instit. 54. et 71.
I. Quare a Christo instiis tuta hi orarchia ordinis , et iurisdictionis pII. Utritisque vis, rntio. III. Potestas ordinis.
V. Potestas ordinis a iu-xisdictionis potestate seiungi potest. VI. Quid requiritur, ni Episcopos utram quo PO. estatem habeat pVII. De ordinis hieraroohia tractatio susciPi
Duplirem esse diximus hierarchiam, et dupli-
Mem Clericorum potestatem , ordinia, et jurisdictionis , sive regiminis I . Christus enim eum Ec-Clesiam constituit, leges dedit societati hominum, quos frui bonis spiritualibus, et quos optimo regi voluit, ut deinceps aeternao felicitatis participes Esse possent. Ut homines fuerentur bonis spiritualibus, creavit ordinis potestatem, ut optime Tegerentur, potestatem jurisdictionis instituit.
123쪽
59. ai t. I. in Com. , spiritualis Potestas , una quidem sacramentialis , allia jm isdictionalis , Saci amentalis qui
dem missias est, quae Por aliquam Consecrationem Contertur et talis Potestas secundum suam ctss ritiam remanet in homine , qui per consecration m eam ctsi ade.
Pius , quiamdiu vivit, sive in schisma, sius in harssim Iahattir Tamen haeretici, et schisma fici tisi po- tostatis amittunt, ita scilicet, quod non liosae sis sua pol state mi. Si tamesn usi sues inti eorum potestas esse fectum hiab re in sacramesntalibus Potesseas aut m jurisdictionalis est, qua εκ simplici injunctione hominis conse, tur. Et talis poterias non immobiliter adhaeret. Undes in schismaticia , se hereticis non mancti et unde non Possunt nec absolvsre, nec excommunisare, nec Indulis
gentias facesi es, aut aliquid h0usmodi . Quod si fecerint, nihil est actum . Eamdein potestatis divisionem plu-xibus aliis locis Sanctus Thomas Proponit, praesertim
scuro tradit Synodus Tridentina εe s. G. Can. 7. , ubi in Episcopis utrumque requiritur , scilicet legitima ordinatio, et lesitima mi5Sio, quar sem ltera confert ordinis, altera iurisdictionis potestatem. Quid quod etiam extra Catholicam Ecclesiam haeretici, et schismatici , qui rite ordinati sint, ordinis Potestatem hahere possunt, iurisdictionis autem, quia deest Iegitima missio, omnino non possunt 8 Ergo utraque P testas distincta est, neque sola ordinatio facit, ut simul utraque potesta 3 et ordiniρ,οt iurisdiotionis aequiratur. Monenda haeρ esso volui , ut matur φ Pateat error Canonici Georgii Si cardi, et aliorum generis ejusdem , qui notissimam hanc . receptissima inque Potestatis disti votionem falso, et audacter improbant. Eos, Praeter ceteros, solii in vos favit Bolgenius dici.
g. II. Ex quu intelligitur, quid sini velit via,
et ratio utriusqu0 pote t tis , et hie rubiae. Scilicet potesta hi ut bior rotan juri dictionis omnis e t po8ita in regundia, guberno odiaque εubditis; ne jurisdictio , quae tota in hoc regi ni ne, ne guv
124쪽
hornio consistit, lisberi non potest, nisi subditi
sint, qui regantur, et gubern pntur. Verum literarchia, et potestas ordinis portinet ad sacrum ministorium, atque ad spiritualia bona Christiano populo tribuenda, maximo Sacramenta, quae sunt hujus vinculta societatis, eaque considit Episcopis, Presbyteris et Ministris.
3 III. Quod attinet ad hanc hierarchiam,
unns et idern est ordo, atquo unR, Uademque P tμstas omnium Epigcoporum, Cum neque Metropolitae, nequct PatriarChao, neque ip8e summus
Ponti sex ordinem habeant ab Episcopatu distinctum . Nam in iis , quae ordinis gunt, in Epi-8oopo inest plenitudo potestatis, quae a Deo ipso
per Sese, sive immediate, ut a junt, ordinatione tribuitur . Quamquam enim sacramenta hominum ministerio peragantur, vis tamen eorum R De ipso procedit ; et ideo, cum ab eo, qui habet poteεtatem , ordo rite confertos, nihil impedimento esse potest, quominus vis impressa sacramento CDnsistat. Ex quo eficitur, ut qui semel accepit ordanis potestatem, is legitimo quidem ejus usu Pr hiberi multis de causis possit, sed vis ipfn potestatis gem per haereat, adeo ut nequeat auserri , CDer corive ita, ut non essiciat, quod ossicere divino instituto debet. Quare Episcopus excommunicatus, listereticus, schismaticus, cum rite confert Ordinis , aut confirmationis sacramenta, impie quidem agit, sed rata firma confirmatio , ordinatioque est.
3 IV. Uerum hieraritiae , et potestatis jurisdictionis longe dispar est ratIo. Cum enim ea Pen deat ah imperio in snbditos, nequρ hoc imperium in omni hias Episcopis unum, idemque sit, facito intelligitur, dispares eorum gradus e88E Oportere. Quare alia est jurisdictio episccipi, qui onam dioe
cudi in regit, alia Metropolitae, qui provinciae, ali
125쪽
alia Patriarchae , qui pluribus provinciis praeest,
alia denique Summi Pontificis, quem Christus toti Ecclesiae praefecit, qu mque esse voluit ejus caput, et centrum unitatis, a quo cuncta Ecclesiae membra copulentur 1 . i
g. V. Potestas haec, quae jurisdictionis dicitur, aut regiminis, non ita cohaeret ordinis p testati , ut ab ea sojungi non possit. Quamquam enim Christus ad Eccle9iae regimen Episcopatum
instituerit, non ex eo tamen essicitur, ut quisquis Episcopalem ordinationem accepit, hoc ipso rege di munus possit exercere. Ita haereticus ab haeroistico, schismaticus a schismatico ordinatus Episcopus habet ordinis potestatem, Cum servata fiunt Omnia, quae gervare oportebat, sed cum nullos
habeat subditos, quos jure regat, plane nullam habere potest regiminis, aut jurisdictionis Poterstatem . Similiter Episcopus e gradu dejectus cum
amiserit subditos, quos tantea regebat, nullam amplius retinet jurisdictionem, quae sine subditis es se nequit, uti nemo sine gervis Dominus, nemo
1 Atque adso verum est, a nemine iurisdictionem per simplicem ordinationem, nisi etiam accedat legitima missio, exerceri posse, ni id etiam fateantur ii, qui proxime, sive immoditates a Deo repotunt Episcopalem potestatem non tantum ordinis, sed et bam iurisdictionis. Nam Episcnpi, inquit Thomassinus
vet. et nov. ECCI S. discipi. Pare. 2 lib. I. cap 45. num 5. obtinesne illi quidem immodiaes a Chi isto jurisdι tiOnom suam, sia non ab illo immediate consecuti sunt territoritim hoc suum, At pseculiarem dioc Sim: Cum haec partitio facta fustrit volventibus saectilis ab Ec- simia a neu peti potuerit, aut PerPstuario nisi consen-Diuiti rod by Cooste
126쪽
sion o Capitis, in quo sse cardo. e cantrum e cissi sticae unitatis. Sic etiam Jueninius as sacram nt. dis fert. 9. de Didin. in Ne . qrιaeSe. 1. Cv. 1. art. 5. ad Ofeci. I. Et I., et Natalis Alexander hi utor. Eccless. aaocte'. I. dissere. 4. I. 4. num. 5. tom. 5. Pag. 87. edit. Venet. an. 1776.
g. VI. Itaque ut Episeopos et ordinis hab
at , et jurisdictionis potMstatem, utrumque habere dehet, scilicet et ordinationem, et legitimam missionem , per quam ei certi assignentur subditi, tu quos imperium exerceat. Quae subditorum assignatio non divini, sed humani juris est, fierique debet ab eo, cui subsunt Episcopi, et cujus PD- testas sertur in Orbem universum . Quis Rutem, nisi Summus Pontifex , Ecclesiae caput, et priu-eeps, hanc habet in totum orbem a Christo acceptam potestatem p Quare aut ab ipso, aut eo saltem consentiente, et probante unicuique Episcopo missio tribuendα eat , nimirum certi sunt Rasi-gnrendi suhditi, quos regat, atque ita omnes Episcopi jurisdictionis potestatem consequuntur 1 . i) Ea de re, uti sapienter animadvertit docti
simus Cardinalis Gordit auctor opia vctilorum ad hi
νarch cam Ecclesiae constitutionem spectantium OPUSs.
5. Pag. I 32. edit. Parmae 1789. duo in primis ante oculos habenda sunt catholica dogmata a Tridentina
Synodo definita sess. 21. can. 7. et 8. de Sacramct t. ordinat. Alterum est: si quis dixerit . . . . Eos, qui nec ab ecclessiastica, et canonica poemtata ries ordinati, nec missi sunt, sed aliunde usniunt, letieimoa esse ver bi, ee saCramentorum ministros , anathsma sit. Alterum autem est: si quis diserit, Episcopos, qui araneoritato Romani Pontificis assumiantur, non ossa legitimos i et veros Episcopos , sed timentum humanum , anat maste. I tuque certum, Oxploratumque est, uti e domSynodus cap. 4. sess. Ead. diserto statuit , eos tam eυmmodo a populo , aut saeculari Potestaes , ac Magis
127쪽
niseersa ex rcgnda ascsndunt, re quἱ ea propria temeritates sibi stimunt, omnes non Ecclesia ministrost, sed Drσs, et latrones per ostitim non ingrassos, habesndosssses; itemque certum, et compertum est, legitimos,
ac veros Episcopos habundos, atque esse revera , quia Summo Pontifice Episcopi constituuntur. Quae generalis Concilii definitio plane pullis aut loci, aut temporis a rotata finibus illustro praebet argumentum praestantissimae potestatis, quam in constituendis Episscopis Romanum Pontificem habere novit Synodus Trident ina, decretoque dogmatico eonfirn invit Con
sule Hallerium de sacr. eieci. et ordinat. Par. 5. SEce. s. CGP. . g. I. num. 18. eom. I. pag. 14. et are. I. g. 6. ntim. 45. et 55. pag. 94. et Io2. edit. Roma 174C
g VII. Jam ordinis hierarchiam nunc eXpli
caturi primum regemus de Episcopis , quorum in ea summus eηt gradus, Postea de Presbyteris, et Ministris, atque ita haec hierarchia uno in conspectu posita habebitur. De his autem agentes explicabimus utramque potestatem, quae in ipsis inest, ordinis scilicet, et Jurisdictionis; ne, cum niterum persequemur genus ecclesiasticae hierarchiae, redire cogamur ad ea, de quibus superiori loco disseruerimus.
128쪽
VIII. Episcopi ossicia . otionem sori inferni, et IX. Visitatio Dioecesi'. extBrni, X et XI. Onus in ea resi- XVI. Vel legem Dioecesain
XII. M XIII. Potestas Epi- XVII. ad XIX.Potestas dein scopalis, quae respicit legata Episcopi in exein-
E piscopus μraeca vox est , quae latine invectorem Aignificat, et quae munus designat Antistitis, ut populo sibi commisso Praesit, ejusque moresi speculetur 1 . Hinc Episcopi esse debet curaris divinum cnitum, et Christianam defendere Beligionem et preces indicere; videre, ne quid peccetur in rebus Fidei, in divinis celebrandis ossiciis , in Sacramentorum administratione; animadvertere in eos, qui turbas excitant in re Christiana; inquirere diligenter in libros , qui in lucem emittuntur , ne qui in iis obrepat error sil); sacras intemplo conciones habere, 'Inod munus ita proprium Episcopi est, ut illud ceteri clerici sine ejus venia , ant Consensu exercere prohibeantur 3) ; fidei mysteria , et Sacrorum Bibliorum sensum se undum mentem Ecclesiae populo ap'rire, eumque in DDficio scripto, et sermone Continere . 1) Multa de variis; quibus Epis opi appellantur,
nominibus habet Mamachius Orig. et antiq. Christian. lib. 4. Cap. 4. tom. 2. Pag. 254. et S 2.
129쪽
5ὶ Couoi l. Trident in. sos s. 24. Cap. 4. ds rEformat. , et vero praedicationis In unus adeo sui proprium agnoin
verunt Apostoli, ut Paulus non dia hilarit asseroro, se non ad baptietandum, sed ad evangeligandum suisse missum I. ad Corint. I. 17. In Oriente jam indoah antiquis temporibus Presbyteros Episcopor mmandato divinum verbum Praedicasse constas. Chrysostomus, cum adhu o Presbyter esset, plures Antiochiae orationes habuit; quod etiam Hierosolymis, ovCaesareae in Palestina Origenem praestitisse scribit Eusebius Histor. lib. 6. Cv. 27. pM 29 5. edit. Valesii Cantabrig. 172o. Eodem qΠοque munere Atticum Constantinopoli, alios vero Presbyteros Caesareae in Cappadocia, alquo in Insula Cypro functos Disso fradit Socrates Histor. lib. 5- sv 22. Pag. 297. cia. edie. Vialosii. Pertinet etiam ad hanc orientalium conquisetudinem id, quod memoriae prodidit ipso Soerutos Ioc. cit. ea tempestate, quo Arius Ecclesiam pertur-havit, Presbyteris Alexandriae sacra praedicatio nointerdictum. In Occidente, ac praesertim in Afri-eanis Ecclesiis, Episcopi ipsi divinum verbum populo nuncia hant; et hinc apud Cyprianum crebro oo- currit ea formula tractante EpiSCopo, ut videre os vepist. 52. pag. 7 ., et viol. 56. pag. 88. Edit. Riguttii Paris. Qua eadem formula utitur otium ΡOntius Diaconus in vita Capriani Πrιm. 18. Pag. 187. Act. SS. Ma t. Sincor. edit. Ruinartii Veron. Primias Valerius Hipponens s Episcopus Augustino Presbytero 'odit, otiam so praesonte, divini verbi Praedicandi facultatem , uti
inquit Possidius in vit. Atigustini cap. 5.ςOl. 26 . tDm Io. O . ejusdem Atagia lilii edit. Vetiet. 17 S5. 9uod li-eot nonnulli Episcopi veProhenderent, tamen Valerius Oeiotis alium Ecclesiarum Conriuetudine sactum in ha-tur suum, quod poStea complures alii sequuti sunt Possidius loc. cit. i ac Proesertim Aurelius Curthagi-n nsis, qua do re scripta ad eum ab Angiastino , Alypioquo epistola 41 . gratulationis plena Tol. 87. tom. 2. edit. Maurin. Venet. 1729. Synodus 'reicistia ina sρου. s. cap. 2. des roformae. Prohibuit RΘgularibus praedi-
eare in Ecclesiis non stiorum ordiniam sines Episcopi approbationes , τel in FcClesiis stiorum ordintim sino Di-
130쪽
consti filii; nullus aut m facularis, sives regularis ot aes in Ecclessiis sum iam ordinum conti adiCynis Episcv pi adiciars Prasumat.
g IX. Cumque Episcopale munus portinea vad totam dioecesim, inducta est ejuου visitatio, quam Episcopus altero quoque anno obiro dehet aut per se ipsum , aut per alium , ubi iusto impedimento tenetur l . Qua in re Episcopus quidquid ad visitationcm, aut ad morum correctio nem pertinet agere debet sine si repitu judicii sa) , ii eques ulla appellaetio suspondit vim eorum , quae maudreta, aut decretis saut 3). Verum si solem nis budicii ribus servise placuit, per appellati nem vis editae sententiae suspenditur 4 .
1) Concilium Tridentinum sess. 24. Cap. I. des rEa formae. Episcopi Dioecesim Instrantis munera dos tibi hi, is vor his: Visitationum praecipuus sie SCOPus sanam , horthodoxamques Eoctrinam , expulsis harosibus , ind&C -r , bono et mores tueri, Pravos Corrig-s, Populum Cohortationiflus , et admonitionibus ad religionem , Pacesm , innocendiamque accinis erct s Octis a ,prout locus, ect us
t occasio ferre , sex visitantium prudentia ad Adstitim uetum constituρre. Huiusmodi sunt ou raro , ut ropa retitur Ecclesiae , atque ut Omnia fiant secundum ea , quae sacris Iesibus sunt constitnta. Ceterum visitarionem hanc in t r praecipua Episcopi munera recenset S. Joa es Chrysostomias Homil. 2. in vise ad Ti- eum e m. II. pag. 7d7. edit. ΜΟΠΟauconii Paris. 173έ. , et S. Aogustinus mise. 56. Et 2 9. tom. 2. Ces. 144. Et 777. rdi . Venet. an. 1729.
2) Vide Fagna n. in case ditescius de res rvt. num. 26. et seq , qui lato ea de re disputat , et Plura meis morat decreta Sao. Congregationis Concilii c d) Cap. 15. des osso. Iud. Ordin. Concit. Tridon hin.