장음표시 사용
181쪽
xandrinam Ecclesiam roserendam putes nolunt Socrates Histor. Eccles. lib. 2. Cap. 17. pag. m. et So. Romenus lib. F. cap. 8. st 1Ο. Pag. I 2., et 1Ο5. edit.
Valessii Cantabrigias 172o. qui illud quod Julius proponit, generali Ecclesiae canone receptum Ostendunt. Ad hoc idem saeculum spectat depositio Timothei Episcopi Beriti, quam Romao absolvit S Damasus, et quam cum postulassent orientalos ignari eorum , quae iam ipse gesserat, respondit vise. I . num. 5.col. 574. apod Coustantium quid igitur depositionem Timothesi a me desntio postulatis , qui cle hic judicio δε- dis Apostolicas, passsnte etiam Potio Alyxandrinas Urbis Episcopo despositus sat una cum Magistro suo Apollinario p Praeclarum etiam hujus Pontificiae potestatis monumentum occurrit V. saeculo in depositions Nestorii Patriarchae Constantinopolitani, quom S. Caelestinus ah Episcopatu ejiciendum pronunciavit,
nisi intra descom dies ab hujus Convsntionis dis numerandos pravas praediCatioriss Suas scripta professions condomnarsi , uti loquitur ipse Caelest inus in epist. II. adoralium Alsxan. num. col. 11 6. apud Cous tantium . Saeculo VI. Agapetus Antimum de suit, o-iusque loco Mennam Patriarcham Constantinopolitanum constituit, do qua quidem re ita loquitur Naialis Alexandor histor. Sag. VI. Cv. 2. are. 7. Pug. 544. eom. 5. edit. Vense. 1776. Primatum gloriosius saes cs-rs non potuit Romanus Ponti V, quam Constantinopolieanum Patriarcham harstiCum Exauctorando, et in e jus lociam alitim ordinando , idqus nulla unodo convocata . Vide epistolam synodicam Concilii Tricassit ni ad Nicolaum I. P. eom. 1 . Concil. Labbei col. et 579. edit. Venet. Coleti epistolam I. Simplicii P. ibid. tom. 5. col. 96. S. Bernardum visi. 239. ad Eu-
5) Longum esset omnia colligero exempla Episcoporum, quos gradia motos Sodos Apostolica omni aetate restituit; pauca tantum indicabo, ex quibus do hoc iuro certissimo Summorum Pontificum faetio est iudicare. S. Cyprianus visi. 68. pag. 114. edit. Rigallii Paris. 3666. de Basilide iustas ob causas deposito agens , Roma PESsns, inquit , Stephanton GI-lmam nostrum longs Positiam, ac tacitates voritatis ignarum fefellie ue exambiret a reponi se in Episcopaeum,
182쪽
de quo D'rae justo depositus. Ergo vestituendi pol
stat ni in Stephano Pontifice agnovit. Saeculo com sequenti Eustachius Sonastonus Episcopus cum in Cono illo Militensi Arianoruin depositus fuisset, Pr vocavit ad Liberium Pontificem , cuius genientia SQ di sua o restitutus fuit, uti tostatur . Basilius misi. 265. num. 5. pag. 4C6. eom. I. OPP. edit. mulin. Paris y75o., oblatisque litoris o iusdem Pontificis susceptus est a Patribus Corioilii Tyanensis, quamvis antea haereseos Arianae suspeetus fuisset. Puare nam auem, inquit S. Basilius , sine illi a Beatissimo Episcopo Liberio proposita , et ad Das consens rit, nobis clam ty nisi quod epistolam attulit , quae eum resStituebat. Eaques Osisnsa Concilio Dansnsi, in suum locum rae
4titutus sse. Quin etiam cum ipso Eustachius do ino Ps in errores iterum lapsus fuisset, omnes Episcopi dioeceseos Ponticae in Tyanensi Synodo congregati eum damnare ausi non sunt, nisi primum de eius Crimino certiorem facerent Summum Pontificem , ab eoque facultatem impetrarent, uti constat ex opist
tu Basilii , cujus niano mentionem feci. Ao tanti quidem ips/ Basilius nolebah literas Summi Pontificis,
ut Das Principatus tess ras appellaret, sicuti patet ex eius vita Cap. 1 o. num. s. eom. 5. Opp. pag. LXXII. edie. Paris I Io. S. Joannes Chrysosto inus non solum
a Synodi iudicio, a quo e gradu deiectus fuerat , ad
Innocentium P. provocavit, sed etiam suas Pro P suit quemlas adversus Teophiliam Patriaro iam Aleis xandrinum, ceterosque Episcopos, a quibus iniuriam accoPerat, rogavit quo Pontificem in epist. apud Pal-Iaclium in ejus vita opp. Chosostom. eom. 13. Pag. 9.edie. Mone-fauconii Paris 1758. his verbis: rogo ueper epistolas cisnuntietis ea, quas tam iniquq a ρα stine ab tina parte, absctntibus nobis, et non declinantibus judicium , nullum haberes robur . sicut σπ Sua natura nullum habent, et ut qui tali. ausi sunt, ECCIssiasticarum legum poenis stibiliciantur. Nos igitur, qui neC Convicti, nec rEPrehctnsi sumus , nμί rei demonstrati lites, is vestris friai dat , et Charatais ussero , Ceterisquου omnibus, ut antea. Qua in controversia etiam
Teophilus , qui omnes illas contra Chrysostomum turbas excitaverat, ad Innocentium provocavit, datis literis, quibus lactis, uti narrat Palladius Ioc. Cit. R
183쪽
pag. 4. Beatus Papα Innoceneius parum oδ te, quineem ritatem Teophili , atque Stipes hiam condomnans exhorreςC reet, Ptiod Et Solus Scripsisset . nes claram Utis notitiam misiSSEt, aut Cur, aue quibus assumptistnsgociis Ioann m deposui5see. Pontifex Chrysostomum rostito it, uti ostendit Palladius loc Cit. pag. 9. Sem. nequo Alexandrum Antiochenum Patriare ham, et Acacium Beroeensem Episcopum Apostolicuo Com-mtinionis participes iacit, nisi primum omnibtis ess econditioni5tis satisfactum in causa bsati, si vors Dso digni Sacerdotis Ioannis , uti ipse loquitur in miseri I9. ad AI xandrum Antioch. num. I. Col. 8M. apud Cous tantium . Pertinet etiam ad hunc locum resti
tutio Theodoriti Episcopi Cyri, quam S. Leo M. fecis, uti patet ex eius visi. 12o. ad Ipsum Theodoriis tum tom. I. O . Col. 1218. edit Balleri n. , quaequo etiam Cono illo Chalcedonensi probata est act. 8. tom. 4. Col. 15 25. collece . Labbsi, Hadriani Episcopi Thohani, quam S. Gregorius M. absolvit, uti congladex Uus epiςt. 6. Iib. 2. ad Dan. Dist. Col. 627. tom. 2. odit. Maiarm. Paris. 17 5. et quae omnium , quas commemoravi, antiquissima est, Tessi tutio S. Atha nasii, de qua lato agitur in dissertatione Roman ρdiista an . 1768. ds appellationibus ad Romanum Pontif- Q Confer Innocentium T. epist. 25. ad DECErit.
Eugubm. num. 2. upud Coustantium misi. Roman. Pontifcem col. 856., et Gregorium M. lib. 2. P. 14. Col. 578. tom. 2. OPP. edit. Maiar n. Paris. 17O5 , et consor etiam Zaccariam in Antinebronio par 2. lib. 1. CV. 7. eom. 5. , ubi multa , et Praeclara ea do roexempla colliguntur.
EPisc. pag. 142. epist. 5Ο. ad Ioan . Disc. Pag. 15Ο. lib. I. vise. 2C. ad Gratiosum Episc. pag. 178. lib. 6. vise. 1C. ad Bon factum Episc. pag. O57. lib. 4. σι St. 20. ad Januar. Disc. pag. 256., et seq., qui quidem Minturnonsem dioecesim Formiensi, Misenatom Uumanas, Trium Tabernarum Velitranae, S. Anilis-
184쪽
mi uti uin Nomentanao, Carinensem Rhegiensi iunxit; Phausanianu in autem a Calaritana divulsit. Reoto igitur, vereque scripsit Urbanus II. epise. 4. ad Rα- inoldum Remensem tom. 12. Concit. Collesci. Labbesi cot 741. Apostolicae Sodis esse EpisCOPatus Conjungs1s ,
conjunctos disjungere, aut etiam novos construere .
g, XIX. Sunt et alia Pontificiae potestatis capita, quae omnia pertinent ad amplam illam jurisdictionem, qua ubique fruitur Summus Pon-t1fex , atque ad Currem, et solicitudinem , quam habero debet, Eccle,iae univer8ae. Ea sunt, ut Breviarium, et Miggale Bomanum corrigat, ac mutet si), ut Regulares ordines repprobet, atqno confirmet, eosdemque etiam justis de causis e medio tollat sil , ut insignes pietate viros albo malorum, vel Sanctorum adscribat 3), ut propter amplam, quam habet in tota Ecclesia, jurisdietion m ubique terrarum pontificalia exercere solus possit 4) . Cetera, quae ad Summum Pontificem pertinent, Suis locis opportunius explicabimus . 1) Olim unusqisque Episcopus suae dioecesis li-fnrgiam moderabatur , quae tamen a catholicae Eo- elogiae doctrina non discreparet. Atque hinc orta est divergitas illa caeremoniarum , et Precum, quR. ooo irrit in liturgiis SS. Basilii, Chrysostomi, Ambrosii, de quibus agit Cardinalis Bona rer. liturg.
lib' I. Cap. 6. tom. 1. Pag. 9Ο. Et S'. Edie. Taurin. an. a 47. Sod denique utilitas concordium Precum , et illa, quae ex crebra rerum mutatione oriebantur, incommoda fecerunt, ut S. Pius V. in Const. Quoprimum 1 7. Pag. Ian. eom. 4. Par. 5. Bullar. edit. -- inardi in divinis ossiciis, sacrisque peragendis ab omnibus servari voluerit ordinem Ecclesiae Romana aquae aliarum mater, et magistra est. ' .
2) Honorius III. SS. Dominici, et Francisci Ordines confirmavit, quo quidem facto evidenter Ostendit, jus esse Romani Pontificis novos ordines non
185쪽
institnero solum, sed etiam confirmaro . Concilium Trigdunense II. Oecumenicum can. 25. apud Labboum Consil. tom. 14. col. 555. edit. Venet. sanxit, ut Ordines post Concilium Lateranenso instituti, nec tamen a sede Apostolica confirmati supprimerentur. Itaque Synodus novorum confirmandorum ordinum in Summo Pontifico potestatem agnovit. Porgit ea dem Synodus Ioc. cιt. lubetque consistere ordines post Lateranense Concilium institutos, atque ab Apostolica Sode confirmatos.
I) Alexander II. Sedi Apostolicao reservavit PO-
estatem referendi in Sanctorum numerum eos, qui heroica virtute claruissent. Ambigi vero non potest, quin haec reservatio iuro, et merito facta fuerit; eo Synodus quidem Constantiensis fass. 2 . col. 585.tΟm.1D. concit. Labbei id ius Concilio Oecumenico , et Pontifici adscribit. Revera si vetus est regula , quod ma tores causae ad Apostolicae Sedis iudio tum deseranius: uti demonstratum supra est, si Romani Pontificos pro suprema potestato sibi in Eoolosia univerinsa tradita causas criminum graviores suo potuerundpeculiari iudicio reservaro, ut inquit Synodus Tridentina sess. 14. Cap. 7. ds Poenitent. , quis neget, eos sibi resorvaro Potuisse causam es canonizatione Sanctorum , quae gravissima per se est, et ad virtutem celebrandam , atque ad rem Christianam cunctam pertinoi P Jam inde a saeculo V., vel certe non multo post acta Martyrum ad Summum Pontificem ex mors initti consuevisse testatur Nabillonius Actan. Ordin. S. Bensedice. praesae. in saec. V. Num. 95.
pag. XLVI. edst. Venet. , ut et si ab Eo auctoritatesm acincipesrene, vel ut in Romano Scrinio asservarentur , v Idenique ne in Sacris Romanas Ecclesias optichis Marine res locum obtinerent. Atque ita quidem scribit Mabillonius , quoniam se in veteri codice legisse tradit : gesta u. Martyris , ut moris ei ae, Urbis Romas Episcopo transmissa fuisse, ut sacν is Maro iram memorialibus indμrentur etc. Ex quo intelligitur, jam inde ab eo tempore acta Martyrum sacris memoriα- Iibus rite indi non potuisse, nisi, ut moris frat, ad Pontificem transmissa, ab eoque iisdem memo)ialibus indita fuissent. Videndus ipso Mabillonius loc. cte. num. Io I Pag. LII. seqq. qui Plures refert a Romanis
186쪽
Ponti fio ibus infer sanctos relatos. Conser etiam B nodiolum XIV. de Beati . o et Canonixae. SS. lib. i. cap. I . et II. , et Mamno hium in Auceor. inusc. Quid est Papay mist. 5. g. II. pag. 264. et SEq. 43 Sexcenta hujus generis tum antiqua, tum rein centia monumenta afferro posse in , sed operis brevitas impedimento est. Unum afferam Θx Ioanno P. I., qui initio saeeuli VI. die Dominico Resurrooti nis in Ecclesia Constantinopolitana Latino ritu Pomtificalia exercuit. Confer Pagium in Baronium ad an. 525. num. 4. pag. 3i . eom. 9. edit. Luca cit. . et Card. Orsiuin Histor. Ecclesiast. lib. 59. num. 25.
g. XX. Atque ea, quae diximus, jura sunt Romα ni Pontificis in tota EccIesia , quoniam in totam diffunditur Primatus, quem ipse h&bet tamquam Petri successor, quique a Romana Sede disjungi non potest . Cum enim Christus Primatum attribuρrit Petro, atque iis, qui Petro in Epis opatu succederent, cumque ipse Sedem posuerit Romae. ubi mortuus est, sequitur, ut tantum Romani Pontifices Petri successores sint. Quare Primatus adimi Romanis Episcopis, atque in alium Episcopum transferri non potest, quoniam si trans se retur , hic non esset Petri successor; at vero non nisi Petri successores voluntate, institutioneque
Dei Ecclesiae principatum habere debent sa).
si) Cum Petrus, ut inquit Benediosus XIV. de
Synod. d incas. lib. 2. Cap. I. num. 1., Romae sedem conql ituerit, eamquB usquB ad mortem retinuerit,sisse id emesnerit ex divino Praecepto, Sm Fur Sa ZEUE
Iahinno ipsi Petro specialiter a D o facta, sives Ex S la υoyunttiis Potri , licet divinitus inspirata ; indθ DCtum esse, tit SVPremi Pontificatus praerogativa ita insita remanserit Romana Sedi, ut qui in hac Petro suc- Cesilit , ri csssario succedat in eoetuq Eccis ia pi imatu Petro , Husques legitimis succctusoribus a Christo colla. eo. Confer, praeter en ndem Benedictum Balle rinium Vindic. auctor. Pontifc. sec. cap. 8. g. 2. P . 225. et Diuitiam by Cooste
187쪽
seq. Augusta Vindstic. an. 17 ., Mamachium ad Auctor. opusc. Quid ast Papa p vise. 6. num. 2. pug 63. et sesq. , Dissertationem Augustoduni oditam an II 82. Qui titulus Di eola Milaso a Lapido in causa, an. mmus Ponesciatus a Romana E DAia avelli, cle α-lio e, an frri possit 8 Migenium Lyspi scopato , ossici della pote via di Roxernaro Ia ChiWSa par. I. CV. A. ratim. 29. ad 4 O. Pug. 59. Se seq. et dootissimum Card. Ge dilium Constitarione di duo IGelli etc. eom. I. pag. 17s..t eom. 2. PM. 7O. M. 182. st 19o. Primus autoni Pliotios vir schismatichos, ut animadvertit ipso Cardinalis Gorditius loc. cit. eom. 2. Pag. 81. toti Os Ecclesiae Primatum ex cathedra antiquae Rottiae ad So-dem novae Notia se transferri Posse putavit, quem errorem antea conclusum , in regione schismaticorum
integravit intolossiis propositione illa , quam Synodus
Constantiensis damnaviti Non est des nωθε sitates Sa liatis cresciere Romanam Ecclariiam esses sui emam Ont alias Ecclasias.
g. XXI. Sed Sum mns Ponti sex est etiam Episcopus Urbis Bomne, Archiepiscopus , Pt Metropolita Romanae Provinciae I), Primas Italiae ,
Patriarcha Occidentis . Nec praetereunda pote8tas temporalis , sivo Positica, quam habWt in tota diatione ecplesiasticae , more PrincipUm cpterorum, qui summo potiuntur imperio. Potostas haec sivere Petatur ex consensu populorum, sive ex Principum donationibus, sive ex diuturna praescriptione, sive etiam ex Onerosi8 contractibus, tam ju
tum Porro est, tamque legitimum pontificium imperium, ut nemini potiora jura es,e possint 2 . 1 Ius metropoliticum Summi Pontificis ultra
tentesimum ab urho lapidem producendum negant Iacobus Gotho edus , et Claudius Sulnias ius , quo niam hoc locorum intervallo contineri putant Subur hicarias Mol fias, quarum solicitudinem ger erct ΡΟΠ ti fidem , ex can. 6. mcaeno inquit Rufinias hi eor. lib.
sileas 1528. Sed longo ampliores hujus motropolitici
188쪽
iuris fines esse, demonstras Sirmondus tribus, quos adversus Got Dedum , et Salma sitim evulgavit, lubris. quorum primus inscribitur Censura, COHECeuiae anOvmi scrotoris da suburbicariis regionibus, Et ecclesiis , alter Ad extoria causidico Divionansi ad varissus Amici ad Amicum EpistoJa , da subtirbicariis regimnibus , Et eccl*Siis cum censura conjecturao alterius
a novmi y tertius Prope eiciam Confer Bianchium delici Poees h e de la Poliria della inissa lib. 2. cap. I. g. 16. , et Benedictum XIV. des San Od. dioeces. lib. 2. Cv. 2., qui ius in tropoliticum Summi Pontificis explicat copiose, et diligenter. Non tamen iisdem terminis Romana provincia omni aetate definita ost, cum eam lapsu temporiam ipsi Bomani Pontifices, novis constitutis sedi hus Metropolitanis, imminuerint. Innocentius III. in can. 5. cis ossic. vicar. Romanam provinciam inter Capuanam, et Pisanam sitam dixit. sed aliae dein cops a dium mis Pontificibus factae sunt ejus provinciae distractiones , et ideo quamquam ea nunc etiam posita dicatur inter Capuanam, Pisanam. quo Provinciam, Secundum Innocentii decretalem, tamen revera conficitur ex illis tantum Episcopis, qui inter utramque illam provinciam sedent, no nulli Arohiopiscopo subjecti sunt. 2) Vid. Card. Orsium d I Dominio temporale dei Papi, et Monumenta dominationis Pontifcia, sive Co dicem Carolinum editum a Cennio Romae 176O.
189쪽
XXII. ad XXIV. Cardina- XXVII. Ossicium. lium noui en . origo, di- XXVIII. Iura, et privile-
Presbyteri, Diaconi. XXX. Legati a laters. XXVI. Eorum insignia , et XXXI. Legati missi. nu morus. XXXII. Legati nati.
E xplicandae, exercendaeque potestatia causa Pontifex habet Curiam, et Sonatum. Curiam conficiunt Ministri, quorum alii suo funguntur munere in Dataria , alii in Cancellaria, alii in Foro judiciario si . Senatum autem constituunt Cardi nates , quo nomine appellantur Gadjutores, et Conlate les g) Summi Pontificis, quorum est eum consilio juvare in Ecclesiae regimine , et administratione 3 . Hoc nimirum munus est, semperquo fuit Romanorum Cardinalium; quo probe stabili-to , et fixo, do vera hujus amplissimae Dignitatis origine non obscurum, neque incertum judicium
. 1) Vid. Card. do Luca Relatio Romana Curia. 2) Ita Cardinatos vocat S. Bor nardus ad Eugeinnium III. da Consider. lib. 4. cap. 4. col. 44. Tol. 1. edit. Paris. 1719. et epist. 237. col. 235. inquit Cardisnalium esse opem serro Pontifici in regimino Eccle
5) C. 17. ds elece. in 6., Conc. Tid. sess. 25. dctrctform. Cap. I. in An. 4) Consor Cennium apud Catalanum in Praefat. ad annal. Muratorii eom. s. p. I. pag. XXXIII. edit.
190쪽
Roma, se pi Uae. ad Uusdsm dissertariones eom. 3. P. I. pag. XIV. et in not. ad GSSEr. 6 I. pag. 5. Et is . tDm. 5. Pag. ' ., Santinellium in dissis. dolia digni a dei Cardinalato inter opus tita Angeli Calogctra tom. λ6. pag. 597., Card. Bromutuni dissert. .dsii' antica Fr is minenxa des Cardinalato , Cohollium Notit. Cardiniat. , Platum da Cardin. dignit. et o . cv. 2. 1. ad 5. pag. 23. Romae I 758. i. et Iosephum Tu magnam Oi vi ne i e Prerogative dei Cardinati .
g. XXIII. Omnes Ecclesiae suum semper habuere Senatum , et Presbyterium conflatum ex Presbyteris, et Diaconig I), quorum consilio 1- scopus in regenda dioecessi utebatur. Itaque ot Ε elegia Romana gemρρr habuit Senatum suum si , quique eum conficiunt, semper praestare de hue eunt Senatulina ceterarum Ecclesiarum, uti his Ecelestis praestat Romana , cujus illi nobitissimae paris ges , et Praecistua membra sunt et) Non igit quod Cardinalium notnen reliquia quoque Eccleatis esset commune si), consequens egi, ut idem ectet gradus , eademque dignitas Cardinalium, qui Romanae, et qui aliarum Ecclesiarum seuatum constituebant.
H S. Ignatius Martyr, qui I. Ecclesiae saeculos ore hut , in omnibus serct epistolis , quae extant apud uoteler Ium PP. Apostol. eom. 2. Qit. Amsteudami 1724. , commendat obsequiram, et reverentiam erga Senatum I ictgbyterorum , cum quo Diaconos etiam memorat, et qui una cum Episcopo suae Ecclesiae regimini prae erat. Episcopo , inquit misi. ad Philadelp. num. 7. Pam3 b g tendito , Ce PreS eaeris , Et Diaconis . Et opistiaa S rn. num. 8. Pag. 148., Episcopum , ait, SEquimini , sicut J stιs riretis Patremo Presbectros Sione Apostolos , Diaconos autem veneramini sicut mandatuminaserantess. Vide etiam estusdem Ignatii epist. Qia Magnesiarios num. 6. pag. B., ste ad miliaraos num.
7. Pag. 6I. dicit haec: Qui υἱro foris est, hic is ast, qui sins Episcopo, et Presbtei is, et Diaconis quid-Fιam uint. Hino saepa οὐ currunt liborae datae ad Prae