Joannis Devoti ... Institutionum canonicarum libri 4. Tomus primusquartus

171쪽

g. XV. Atque in eo quidem judicio, quod

Pontis x ex cathedra emittit, ii Oo est univρrgalis Magistri suscepta persona, in definiendis fidei controvorsiis errare non potest I . Nam erroris expertem esse oportet, quem Christus Ecclesiae praeposuit, ut Chriουtianos omnes cogat red eamdem secum unitatem, praesertim in fide, adeo ut qui ab ejus doctrina discedit, haereticus, et schismaticus habeatur. 1 Vidandi Bollarminus de Romano Pone scolib.

Nolo hior Canus de Ios. theolog. lib. 6., Jacobos Hyacinth. , Sorry dissere. 1. de Roman. Pontific. falli, et fallere nescio cap. I. ee S Q. , Cardinalis Orsius Dei, reformabili Romani Pontifci ς in dinniendisfdei coner ersiis , jtidicio , Petrus Ballerinius de vi ac ration. Primae. Roman. Ponti . Cv. 15. Pag. 26C. Et SEqq. edie. Augusta Vindelic. 177 ., Velth Lichelii Sisesm. secl. 2. g. 26. PGg. 121., nam achius antiquit. Christian. tom. s. Par. 1. Pag. 95. ee Seq. et Pag. 15. Et SEq. et in lib. conti . Auctor Em opuscul. quid μst Papay tona. I. viSt. 1. niam. 14. PM. 57. et Seq., et Cl. Vincentius Lupolus Episcopus Telesiensis Jur. Eccles. Pialeci. eom. 2. Cap. 2. s. 59. in Noe. Quando autem Pontifex aliquid ex cathedra definire, aut potius tamquam pri vatus Doctor rem agere videatur, explicat Balleris nius lOC. Cit. cv. 15. g. 6. PM. 285.

g. XVI. Jurisdictionis, et potestatis, quam

Summum Pontificem in universam EccIehiam babere diximus , multa sunt capita . Nimirum ipso leges ecclesiasticus condit, quibus universa Ecclesia teneatur I) , conditas , cum Opus e8t, relaxat a), poenis animadvertit in eos, qui legibus non obtemperant O , judicat graviores causas ecclesi&

172쪽

sticas ), habetque jus appellationum η . Cum

enim recta earum ratio sit, ut ab inseriore judice ad superiorem provocetur, dic denique ad eum, ultra quem progredi judicium non potest, facile intelligitur , in rebus ecclesiasticis appellandum demum esse Summum Pontificem, qui omnium est Princeps, et cujus jndicium soli Deo subjicitur. Quod si in rebus civilibus semper postrema appellatio ad cum fertur, penes quem e St Summa earum rerum potestas, cur non etiam in rebus ecclesi

sticis postrema haec appellatio dabitur ad summum Pontificem, qui tamquam princeps, et caput Ecclesiae summam in hIs rebus potestatem habere

debet

1 Initio Romani Pontifices , uti demonstra n msupra est in protegom. cap. I. g. M. noe. 2., et 5. go nerales I seges ut plurimum inconcilio edere solebant. sed saepe etiam mandata sua comprehendebant literis, quibus omnes parere cogebantur. Plures sunt huiusmodi literae decretalos, atque ex iis, ut omnes norunt, pars magna canonici iuris conficitur. Dionysius Exiguus has decretalos Primus collegit sumpto initio a Siricio, sed tamen certum est, ab antiis quioribus quoquo Pontificibus datas fuisse similes literas, quae extunt apud Cous tantium Epistol. Roman. Pontifc. Certo ipso Stricius epist. I. ad Himer. Taris

raconen. Cap. 2. Col. 625. apud Coustantium Ios. cit. mois morat missa ad Provincias a veneranda memoria Pra-

decsssors m o Liberio gesneralia decreta . Atque illa Sirioli epistola ad Himerii , qua Saoerdotes, et Diaconi jussi sunt abstinere se ab uxoribus , quas anto sacros ordines duxerant, quot in Hispaniis, uti observat Biano hius desila potesta a politὶα della Chiesa lib. 2. cap. I. g. U. eom. 4. Fag. 4 8. et seq., turbas excitare debuisset, quod tollebatur vetus consuetudo earum regionum , et ei vili rei publicae damni aliquid in rei videbatur y Et tamen omnes Pontificiae legi paruerunt, ac Sitioii successor Innocentius I. eamdem legom observari in Galliis voluit datis literis

173쪽

losaniam apud Conflantium IOC. Cie. COl. 745. seq. et

col. 789. seq. Dubita Ti Vero non potest, quin hae 1iterae vim legis habuerint, ut1 ostendit sanctio, seu poena constituta in eos, qui his legi hus non obfomia perarent. Qua eadem sanctione munitae sunt litorae ceterorum Pontificum , uti Patet ex Zosimo epist. 9.tid Hesch. Salonit., Caelestino epist. 5. num. 5. apud Cous tantium loc. cit. Col. 97 . et 1 74. , Leone M. misi. 4. Cap. 5. οπ. tom. I. COl. 616. edie. Ballei init Vonee 1 55. , ut iisque com Pluribus, quos mittimus, ne longiores simias. Conser Zaccariam Anei-Febroniopar. 2. lib. 2. CGP. I. ee cap. 2., et conser librum Romae odi tum an. 1791. cui titulus Testimonianzs desie Chisso di Francia EC. tom. 1. Istrum. Pastorales di Μ. Vescosod Amiens pag. : 5. 27. 51. 55. 45. 49. 67. 89. q) Ut relaxaro quis possit legem, supra eam P

testatem habeat necesse est. Hanc autem in leges ab universa Eaclesia conditas non alius habere potest, quam qui Ecclesiae Da Put, Princepsque est, ouius in totam Eoclesiam fertur iurisdictio . Atque hano

quidem potestatem Propriam Summi Pontificis agno- .it ipsa Synodus Basileens Is in Nise. Θnod. num. s. apud Labbeum concit. eom. 17. Col. 484. , et agnovit ipso Dupinius des antiquitae. Eccles. disciplin. visset t. 4. cap. 2. g. 5. Sane Plenae sunt ecclesiasticae historiae dispensationum, quae a Sede Apostolica concessae sunt. Paulo post initium IV. saeculi Nolo hiades P. decretum edidit ds Episcopis , qui quibuscumque I

cis , si duo essent Ordinaei, quos dissensio geminasset, is confirmaretur , qui fuissee Ο dιnatus Prior I alteri a tem eorum plebs Hia r menda Providoretur, et hano

quidem disponsationem laudat Augustinus mise. 53.

ad Glorium et Eleusium nu. 16. P. 72. t. 2. ore. Edie. Antuorp. 17oo. Eodem IV. saeculo ad exitum verge uinto Siri eius mise. I. ad Himerium Tarraconen. num. 19.

apud Coustantium episeol. Pontifc. Roman. Col. 656.: iis, qui ignorantes ad sacram militiam 'indebito ieis Tepsissent,. Veniam dedit, Ut in ordine, quem tenerent, Perseverare Possent,r et initio V. saeculi Anastasius I. rogatu Episcoporum Affricae clericis, qui Donatistarum partes sequuti fuerant, ministrare pedimisit in ordinibus. , quorum munera exercuerant, cum

174쪽

in ea secta versarentur. Confer Codicem Canonum Ecclesiae Afrioa n. cap. 68. apud Justellum Biblioth. Iur. can. tom. 1. pag. 565. Ρdit. Paris. 166I., Cousta nistium loc. cit. Col. j o. et 754.., et Thomassinum υε- ter. Et nov. Eccles. dixColin. Part. 2. lib. I. cap. 24. II lustris est otiam venia data a Simplicio Pontifico vise. 14. ad Zonon. apud Lahbeum tom. s. concit. Col. IIO. rogatu Zenonis Imperatoris , qua firmata est oris dinatio Episcopi Antiocheni; qui contra blicae nos Cainnones creatus morat. Synodus Romana VI. apud Lab-heum tom. s. Concil. col. 5 9. edie. Venet. , quae Pluribus constabat tum Italiae, tum aliarum provinciariam Episcopis, mirifice approbavit testimonium, quod tulit Symmachus Ponti sex de auctoritato Sed is Apostolicae concedendarum dispensationum , quae tem

porum ratio postularet. Consule Thomassinum veter. at nov. Eccles. Discolin. Par. 2. lib. 5. Cv. 24. , Nais talem Alexandrum Histor. Eccles. V. secul. CGP. I. are. 8. tom. s. Pag. 8., ee dct Photian. schismae. disinsertat. 4. g. 22. infln. pag. 558. tOm. 6. edit. Venet. 1776. , Mamuchium advers. auctor. DP C. quid est Papa p mist. 5. I. I l. eom. 1. Pag. 252. Edie. an. 1787., et doctissimum Card. Gerdilium Confutariones ai dus libolli

contro it Breve Super soliditate eom. I. pag. 35. 115. SEq. Et tom. a. pag. 129. , a quibus et alia disponsationum Exompla reseruntur.

' Quas enim, inquit Sanctus Caelestinus P. EPist.

s. num. 5. apud Coustantiu in loc. Cit. GOl. 1 74.s Sola admonitionis aucto; itata non cori simus , nECESSE EMPQ SevEritatem Congi uentem regulis vindi mus. Nota sunt omnibus quae contra quartadecimanos, Contra

Tebaptizantes, contra alios Pontificiis legibus non parentes a Victoro, Stephano, ceterisque Pontificibus gesta sunt. Consule Praeterea, quue superiore nox. I. diximus do poena advorsus eos constituta, qui Pontificiis Iogibus non parerent.

4) Jus hoc, in quo qualibet societato potiri deis

hei quisquis in ea supremum est caput, et sum ruulnhabet iurisdictionem , semper Romanos Pontifices .xercuisSB eortum est,' atque hino ad Sedem Apostolinam graviora quaeque negocia semper referri consueverunt , ut de iis iudicium ferret. Si majo=sscausas, inquit Innocentius I. epistol. 2. ad Victria.

175쪽

Rotomagen. sap. I. apud Cous antium Ioc. Cie. coἶ. 49., Mn medium Dorint devolutae, ad Sedsm Apostolicam , sicut Θnodias statuit , et bsata consuetudo exigie, Post jtidicitim Episcopale referantur. S d dignus Prnesertim cura, et observatis ost Bonita . octus miSe. 15. , ubi statuitur , gravioros causas statina .

Primoque iudicio ad Sedem Apostoli caua esse deferen

das, no multis, ut ipse inquit num. 6. col. IUM. apud Coustantium patore Ostenditur docum ratis mais' rimas orientalium Ecclo,ias in magnis negoetis, in quibus opus esset discoptatione ω Drs, Sed se e GonSuiuissct Romanam , et quoties usus Oxegit, fuS aum militim postulasse. Eadem haeo Rententia Bx Pressia ostis Capitularibus Regum Francorum Capitular. Aqui-

27o. Edie. net. 1772. , ubi de gravioribus quibusdam

Tobus ocolesiasticis visum est Apostolicam Sed Conqε loro , jubctriis canonica auctoritate, atquct discnis ISi majoress causas in medium fractrint devolutas, ad Sedem Apostolicam , tit sancta Inodus statuit, Et bEa ea ConSUFtudo exigit, ino notanter resferantur. Confoeetiam Zosimum epist. ad Epi c. Gallias apud eum dein Coustuntium col. 958. . Sixtum III. epise. 8. ad Θ-nod. ras alon. col. 1263. eod; loc. Loonem M. πι e. 5. 6. 13. 14. eom. I. col. 510. 622. 678. Odie. Balleri n. At quo hi omnes, olim , do hoc iuro loquun tur, sompor illud antiqua consuetudino receptum ostendunt, ut proindo risum moveant, qui etiam ad

hoc ius Sedis Apostolicao pertrahant Isidorianas Domcrotales, quae multo postoa prodierunt. Quin y Alia- Tum insignium Orion talium Sed in m hac in re Prue rogativam quis ignorat p Antioohenae Sedi, quae S. Petrum ha huit a uetorom, hoo ius in toto Oriente eiusdem Sedis Antistiti Alexandro asseruit Innocen

tius I. visi. 24. num. I. apud Coustantium col. 852. in siciae Metropolitanos auctoritatρ ordinas singulari s is et ceteros non sines psrmissu , conscisntiaque tua Si nas Episcopos Procura, i. Et rationem Post Paucre ud dii quo enim es maxima Expectat. hoc est ut explIcat Coustantius ad is portinet) cura, Pra GFrte euia

debene mereri judicium . Quid dicam do Episcopo Con εtn ntinopolitano, postquam in eam civitatem imperii sedes translata est y Socrates histor. eccleriast. lib. I.

176쪽

vap. 28. pag. 317. Tatirln. 17 7. Iegem memorat, qua

sancitiam sebe, ris Praeter sene ratiam Episcopi Constanei nopolitani uua sint Sacerdotis idest Episcopi ) ordinatio. Extat quoque Theodosii lex ad Philippum Praesectum Praetorio Illyrioi L. 45. Cod. Theodos.

de Episc. et Cleric. qua cautum est, ut Illyricanis provinciis si quid dubietaeis emors serit, id oportesat

non absque ocien ta viri r oersndissimi sacrosanta legis antistitis urbis Constantinopolitanas, quae Romae veteris praerogativa layeatur , conventu SacErdΟ-

tali , sanctoqua judicio reservari . Profecto si hoc privilegium concessum est Episcopo Constantinopolitano, quod ea urbis Romae veteris praerovativa Iae

latur , potiori iure dici debet assi xum Romana Urbis Episcopo, ut in causis gravioribus nihil sine eius scientia, et consensu fieret. Ea Iox revocata qui dona deinceps fuit I sed cum fuerit e medio subluta, ne iura Sumini Ponti fio is aliquid eaperent detrimen-li , manifestum est eadem jura, quae ut integra Ser varentur, lex illa abrogata fuit, in Episcoporum, aliisque gravioribus causis confirmata fuisse.

5) Jus appellationum, inquit Natalis Alexander

histor. E les. sacul. i. disssrt. 28. de jur. avsilationum Elc. torn. 4. pag. 462. edit. Venet. an. 1776., ese appendix Primatias S. Petro, et ejus sticcessoribus a Christo Collati , non est α Θ nodo Sardicensi , aut quavis alia institutum. Revera complurima sunt exempla aΡ-Pellutionum , quae ante Synodum Sardi censem ad Sodem Apostolicam dolatae sunt. Videnda inprimis est dissertatio Romae edita anno 1768. de appellationibus ad Romanum Pontiscem, et Ioannis Marchetti disseditatio ito in Romae edita an. 1785. Dei Concilio di Saris dica , E do' suci canoni su Ia forma des 'gitidi G eccist-siastici. Verum do appellationibus ad Eedem Apo- Stolicam agam copioso lib. III.

g. XVII. Ipse etiam Superioris jurisdictione solvit, quos solvendos judicat si), plenarias Indulgentias largitur A), generale Concilium indi

cit, eique praesidet vel per se, Vel per Legatos suus, atque ejus decreta confirmat 3 . Quis enim omnes vocabit Episcopos, et eorum metui praesi-

177쪽

debit, et constituta'confirmabit, nisi qui omnium

est caput, qui omnes in unum commune Centrum unitatis conjungit , et sine quo neque Episcopi universam Ecclesiam repra ουentare , neque eorum decreta Ecclesiae universae decreta haberi possunt Z 2 Consilio Sanctum Bernardum da consid-rae.

lib. s. cap. 4. num. 14. O . eom. 2. pag. 192. EdZe. net. 1765., et vide etiam Natalem Alexandrum histor. Sacrat. 1. . Et 12. v. 7. art. 8. Pag. 15s. tom. 7. Cit. edit. Venet. Et dissertat. 12. de sacr. Synod. Tridesntiri. Gre. 16. Schol. 15. eom. 9. pag. 58i. Verum ea de re

alius erit agendi locus. 23 Concilium Lateranense Iv. cap. 62. apud Lab-heum tom. 15. Concit. Col. 999. edit. Venet. , Constantienso in Bulla Martini V. anesr ctinctas ibid. tom. 16.coI. 762., Sanctus Thomas supplem. 5. Par. 2UαSt. 26. art. 5.

I) Conset quae supra diximus in protegOmon. Cap. 5. g. 58. noe. 1. 2. I.

g. XVIII. Et quoniam Summo Pontifici non

solum ovium , sed etiam pastorum gubernatio , to tiusque Ecclesiae procuratio commigga St, Curam

etiam, et solicitudinem habere debet Episcoporum, qui particulares Ecclesias regunt. Quare ipso Crent 0 , ac transfert Episcopos su), eorumque arctat, et constringit potestatem, quam obnoxiam habet

δ), eosdem propter crimina Episcopatu dejicit ), atque etiam restituit 5 Episcopatus constituit 6),

et plures in unum conjungit, aut unum distrahit in plures sp), cum alterutrum postulat Ecclesiae utilitas, cujus solicitudo Summo Pontifici incumbit. 1 A Sixto Ponti fieo septem in Galliis Episcopos constitiatos fuisse narrat Gregorius Τ tironensis Hist. Franc. lib. I. cap. 28. col. 25. edit. Paris. 1609. et Tom. II. Rerum Gallic. se Francic. Mart. Botiquet. Paris. 1795. Pag. 147. ab eodem Pontifice P imtim in Rhe-

178쪽

Rheniensem intropolim directum misso Sixtum sori hie

linomarus Rhetuensis musc. 55. OP. 16. Raa. ά51. m. II. sdit. Paris. 16.5. Primus Scotorum Episcopus Palladius, eoque vita functo Putritius a Caelestino P . creatus est Prosper in Chroni . co' τάεο t. Paris 1711. Beda lib. I. Ustor. Gen. An l. cay. o. Pag. 55. Fdit. Contab. 164 5. Marianus Scotus lib. 2. 6: - an. 452. Aliu multa ea do re monumen a hu hos apud Ioannem Diaconum in vit. S. Gregorra Μ. lib., 3. Cv. 7. opp. S. Gregor. eom, IV. col. 86. edit. μαγδα. Paris. 17o5., et aliud apud Optatum Mileuitan . Contra Parmqn. lib. 1. Pag. 28. Edit. Paris. 2676. quom in locum vitio Albaspin. innot. Mitto cetera, ne nimius videar. Concilium Tridontinum sesss. 2D. Can. 8.: G quis, inquit, dixerit, Episcopos, qui

auctoritates Romani Ponti cis assumun Ur, non sess Imitimoa , se veros Episcopos .... anaehrema sit. Itaques4 u Concilio tamquam catholi eum dogma definitum est, Verris, reo legitimos eqso Episcopos, qui a Summo Pontifice creati stant, facile intelligitur, legitimam esso Pontifici creandorum Episco Porum potestatem , sine qua illi vori, ac legitimi Episcopi haberi

non possunt. Confer Ballieri uni ds SaCr. SIECt. Par . 5. Lb. I. Ses . Λ. Cap. 4. g. 1. num. 18. , Et Gre. 5. g. h. num ἀ

2) Uv. 2. de eranslat. Episc. Hio otiam iniusti sores Sedis Apostolicae in foenam revocant Isidorianus decretalos, quasi per eas tantum Sumini Pontifices ius transsercndi Episcopos obtinuerint. Ut mittam Fcbronium, Eybelli uin, ceteros huiusmodi, id nudacter praedicat Dominicus Cuvallarius in Institue.cGNon. Par. I. cap. 22. g. 6. Sed hi omnes volt ementer Errant . Nani multo ante, quam Isidori collectio Prodiret, Nimi facius I. uti constat ex eius πιse. 4. Ce

Corynthiis Perigenis translationem permisit; itomque auctoritate Caelestini I.; uti narrat Socrates Histori ECGIs . lib. 7. Cv. 4. par. 59O. Edie. Cie. Proclus Cigici Episcopias ad Constantinopolitanam Ecclesiam translatus cst. Quin etiam cum Barchinonenses ue

179쪽

hemenser onperent mae Civi fatis Episcopum ha hero Irenaeum , qui jam in eius Dioecesis municipio Episnopatum oblinebat, procos ea de re dederunt a a Tarraconensem Episcopnm Provinciae Motro 'olitam .

Is habita Synodo probavit desiderium Barchinonensium , eaque do τε litoras dedit ad Hilarium Pon iis

ficem, ut permitteret translationem, quam Provincialis Synodi an et i fato fieri non Posse sentiebat. Pontifex . re diligent or expensu s probare noluit hanc translationem, et ideo facta non est, quamquam ejus magnum esset desiderium Barchinonensium, Et magna voluntas Synodi Turraoonensis . Illustre etiam Episcopalis translationis exemplum est in S. Gregorii M. mist 79. lib. I. Col. 565. tom. 2. Edit. murin. Paris. 17 ., Per quam a Summo Pontifice Martinus a Tain tensi Ecelosia ad Saonensem translatus fuit. Neque cert fieri foeus Potest, quoniam opus est a uinotoritato Summi Pontificis, a quo relaxentur leges Ecclesiasticae , quibus vetitae sunt Episcoporum trunslationes, tollaturque vinculum, quo Episcopus suae

Ecclesiae alligatur. Quin ex Capitularibus Regum

Francorum constat, Reges ipsos a Summo Pontifico veniam postulasse, ut Penos Se Episcopum retinere possent; adeo certum habebatur, etiam ante editas Isidorianas decretales, sine venia Sedis Apostolicae Episcopum deserere non potuisse Ecclesiam , oui addictus erat. Nam in Capitulari Franco fordiensi anni 794. apud Balutium Gu. 55, tom. 1. Sol. 195. habentur haec: Dixit etiam Dominus Rex in Eadem Θ.nodo , ut a Sedes ApostoIica, idest ab Hadriano Pontisces , liccntiam habu sset, ut Angili amnum Arghiopiis scopum in suo Palatio assidiae haberest propter utilitates Ecclesiasticas. Uuod etiam ha bot Epistola 4o. Coclicis Carolini pag. 226. tom. I. edit. Genui Romae I 76 . ,

qua Paulus I. Eummus Pontifex Pippino Rogi saoultatem tribuit apud se retinendi Georgoum Episcopum, et Ρotrum Presbyterum. ) Audi αtur ea de re Gersonius, qui certo nimii studii in Sedem Apostolicam suspectus videri

non potest, de S at. Eccles. Consi r. 5. ds S,ae. Prael. Fag. 552. tom. 2. edit. An uerP. 1 6. Status, inquit , praslationis episcopalis habuit in Apostolis , et sticcss-ἀOribus usum , vel Oxercitium suas Potesnatia sub Papa

180쪽

Petro, et successoribus Uus , eamquαm sub habento. v rhabentibus pleni tidinem fontalem episcopalis auctori-aatis. Undes et quoad talia minores Praelati scilicet Ciarati subsunt Epiςcopis , a quibus usus Suas potEstatis quandoque limitatur, vel arcε tury et sic a Papa potest feri circa Praelatos majores ex cereis , et rationabilibus Causis, non est ambigctndum . Consor Ballorinium des polyst. Eccles. Sumin. Pontis. Et C. GaP. 1. g. 5. Fag.

16. seqq. edit. Augustae Vindalio. 177o. et cl. Cardinalem Gerdilium Confutaxiones di dias libelli M. eom.

I. pag. 25. et Seq. et eom. 2. PGR. 77.

4ὶ Socu udo Ecclesiae saeculo Vietor Pontifex, cum Asianos Episcopos, qui Iudaeorum more ipsa

luna I . pascha celehrabant, sacris interdicere voI-let, eius potestatem agnovit, atque probavit S..Ιrenaeus, uti patet ex fragmento ejus viseol. ad Victo,PM. I. . OPP. edit. Massiasti Paris. 171 o. . licet do impetranda a Summo Pontifico pro iis venia magno pero laboraret. Vido Eusebium Hiseor. Eccles. lib. s. Cap. 24. pag. 245. edie. Valesii Conerabrig. 172O. Eadem poena S. Stephanias rebaptigantes plectere volebat, neque umquum hanc potestatem Summi Pontifiois in discrimen revocavit S. Cyprianus , quamquam ipso PODssimum Gontra Stephanum illam rebaptigantium opinionem tueretur. Quin ipso Cyprianus eamdem potestatem agnovit .. 68. pag. 29 I. Edit. Amstriod. , ubi rogat Stephanum P. his verbis : diriguntur in

provinciam, et ad plρbsm Arctials ctonsistentesm a is li- es me, qtiibus abstento Marciano alius in locum ejus

stibς tituatur. Paulo ante quam illa Stephanus gereret contra rebaptigantes, S. Cornelius P. Padom potestate usus est contra Novatianum, uti patet ex ejus epist. 9. ad Fabium Antiochenum apud Cou sfantium vist. Roman Pontis. COI , 145. et seq. Pertinenthaeo ad II., et III. Ecclesia o saeculum . Quarto uu-to in saeculo JuIius I. graviter objurgavit Eusebianos, quod S. Athanasius in Antiocheno Conciliabolo do Episcopatu dimotus fuerat, quod sino auctoritato Eedis Apostolicae fieri non poterat. An ignoratis, in

quit, epist. I. apud Constantium num. 22. Col. 586.,

hanc visa consuestudinEm ut primum nobis scribatur,

et hinc quod juytum est decernatur p Quam Consuetudinem ab Iulio memoratam ne quis ad solam AI