장음표시 사용
131쪽
scriptam Imperatoris edicto christianorum legem, e Sina discedendum non putasti ICui noster : non discessi , inquit, Dei caussa, & caussa animarum. Atque ita absoluta molesta, ac diuturna quaeitione , agendae , judicandaeque caussae christianorum finis est factus.
A cusationes LVi I. Antequam vero sententiam proponamus, quae qualis esset futura , ex Sine libus d insensis, obfirmatisque adversus nostros
dolis uis u ' judicum animis suspicari quisque facile , liceat jam nobis, quod poscereri, res ipsa videtur, a proposito paullis perstris conflare digredi. Ergo quemadmodum primis Ec fuerant . clesiae leculis ethnici, quum nostros homines exagitarent, calumnia usi. nocturnos christianorum coetus, tamquam nefarioseonventus traducebant,quasi his,non honesti solum, sed sanguinis etiam , atque naturae jura turpissime violarentur , & rebelliones,proditionesque,religionis simulatione , instruerentur ; sacram vero Eucharistiam quasi convivium, ex carnibus exani mali infantis, serreque contecti paratum ritusque sanctissimos religionis reprobabant,
quasi praestigia , artesque magicas, quibus nostri ad fascinandos, ad insaniamque adigendos simpliciores , facilioresque ad
credendum homines , uterentur ; lacerabantque Episcopos, virosque apostolicos , ac si seductores, incantatores, atque profani essent: Ita nunc apud ethnicos
132쪽
Sinenses , mulieres christianis sacris addictae, sacraeque virgines eo nomine accusantur, ac si libidini Europaeorum serviant, eisque. se totas tradam ; integerrimi , purissimique ritus baptismi , atque Episcopalia insignia, occultorum flagitiorum , instrumentorumque ad impudiciatiam. habentur loco ; hostia consecrata, sacrumque Oleum , venena ad fascinan dos , impellend9sque ad insaniam christianos existimantur ; ossa martyris, quasi infantis ossa ad veneficium ; res , quae ex usu sacerdotibus nostris sunt, ad praestigia, tum ad commovendam , Occultandamque sterilitate . atque abortu libidinem pertinere putantur ; sacerdotes ipsi
fraudis , magiae , & turbarum,. quique
eos sint secuti, rebellionis insimulantur ἄac denique studium, & doctrina apostolica, velut artes, atque praecepta ad perduellionem , & scelus , traducuntur . iactorum sane omnium tanta est cum superioribus similitudo , ut easdent praese- ferre notas, seu in hostes christianorum Sinenses, seu in christianos cadant , ac illa veterum , videantur. LVIII. Sed jam ad sententiam, quae RIata a Pr Rege est, veniamus. Atque ea quidem , ut descripta ab Episcopo Ti- Christiano
133쪽
,, quod animos pervertant hominum , viri lientque, capitis condemnantur Κuoia Ambrosius Hy-jinus , qt od scriba Pe-to li fuerit, quodque Operam Prori pagandae salsae legi divinae dederit , is stranguletur. De Pe-tO-lo, velut de- ,, cretum supra est, extemplo suppliciumri sumetur . Europaei reliqui quatuor, , dum secus statutum suerit, in carceri- ,, bus retineantur Chln-Josephus Chundiri Hoeyus; Κuo-Lucas-J in ianus; Vuangia Thaddaeus Go-chinus ; Chin- Domini- ,, cus Uuen Chieus , quod hospitio Euri ropaeos ex Perint , perpetuo exiliori pelectantur . Huic postremo , quodia senex sit annorum LXXVII. exiguari pecunia redimendi exilii potestas esto. Lit -
a Solent sinenses Europaeorulu nominas eum ab ipsis usurpantur , ue eorum lingua postular, in tot monosyllaba dividere , quot iisdem nominibus syllabae eontinentur . Cumque pronuneiare R. litteram non possint , eam aut praetermittunt, aut an aliam immutant . Itaque Petrum , n-to tum vocant, Franeiseum autem Famcii Rim , decoΑtque hoe satis esto , ut quisque intelligat, cur haec tanta sit internos, atque Sinenses in nominibus efferendis diversitas.
134쪽
falsae legi parueriut , verberibus AL. is caedantur. ui per hos annos Cantonum is subsidia Europaeorum importaturi coinis mearunt adolescentes, Μieu Raymun- dus-Xang-yu; Mieu-Paulus-Κiu;Μie is Franciscus - Fungus ; Chin- Thomas- , , Me, X. argenteos nummos, quod ip- ,, sis est portorii ratione datum, reddant;
a Postulat omnino ratio , ut paucis genus illud Sinensis supplicii explicemus, quod Lusitani appellant Cana . Constat igitur id vinculum ex tabulis ligneis quadratis duabus, quae ita compa
ratae sunt, ut intereepto spatio , qua pervadere malefiei eaput possit, elaudantur deinde , ac ge nus quoddam euiaris exhibeant . Magni autem sunt ponderis tabulae , tamque amplae , ut reus insi stere pedibus, manuque os contingere nequeat,
adeout cibum succre estorum inii io cogatur .
135쪽
., Lieu ; Μleu-Johanna China ; Κuo- Aloysia-Xa ; Chim Rosa-Κuey , flari NIS, & Canea torqueantur; vidua, quod ., hospitio Europaeos domi exceperit ; reis liquae, quod id institutum profiteantur. δε At utrisque redimendae exigua pecunia is poenae facultas esto. Anno X l. Imperi ratoris Κien-Lung, die VI l. Lunae XI. ., XU. kal. januarias an Μ DCCXLVI.)M Cheu-Η. Κienus Provinciae hujusis Fo- Κienae Pro- ReX. MSaee dote, LlX. Hac tam iniqua sententia dicta, uui' Isi; -Januarias, Sacerdosii h hi qui tes Europaei quinque Fo-chei iisdem in z.y' - ., carceribus manserunt. Nam in Foganen- transducsitur. ses Lucas, Josephus, Thaddaeusque trans. ducti sunt, quid tandem Imperator decerneret , expectaturi; christianique reliqui Omnes Fo-ganum perinde missi, uti ab suo quique Μandarino ita, ut judex decrerat, flagris, δι cippo ad collum punirentur . Tr3n suga- LX. Nec vero transfugis prosuit a nati , ipsi missum In relIgionem scelus, ut severitaris 'id judicis declinarent. Quamquam ser-cteque mori vatus beneficio Dei Μieu-Simon-Κao- ' Hingus est , qui moerens , ac dolens, Propterea quod metu suppliciorum Christum ejurasset, cui ante perpetuo suam obligarat sidem , ubi mysteria Ecclesiae , ut christianum hominem decebat, suscepit,
pridie ejus diei, quo die publicata judicis
136쪽
sententia fuit , in aedibus Ly-Benedicti decessit, quo, aegritudinis, qua conflictabatur , caussa, e cercere translatus fuerat. LXI. Tali modo serus , capitalis- Artes, calf.
que hostis nominis christiani , quam erat nostris molitus perniciem, intulit; nihilque praetermisit, quod ad explendam crudelitatem conducere posse videretur. Iam
primum omnium de captis, conjectatque concitaret.
Fo-gani in carceres Europaeis Sacerdowhus certiorem Imperatorem fecerat, tum
mandanti Imperatori , ut homines Ma- caum , inde in patriam , unde suissent profecti, remitterentur, litteras dederat . quibus significabatur , pessimis moribus Europaeos vivere,inultisque flagitiis impli, cari. Cognosci igitur haec omnino, sementiaque judicis puniri oportere . Itaque facile impetravit, ut ei Imperator dijudicandae caussae , facitandique , quod jus,
aequumque esse arbitraretur, potestatem daret . Ipse , ubi se consequutum esse, quod vehementer optarat, vidit, ut in eos animadvertere impune posset, quos
sceleris , ac maleficii accusaverat, nihil intentatum reliquit , quo, investigando, inquirendoque, velut est supra demonstratum , aliquid in nostris deprehemderet , quod dignum poena videretur. Ergo priores judices , quorum sententiis absoluti christiani suerant , amovit, duosque delegit, quos futuroa ma ime crude-
137쪽
les putabat: iique jam cum nullius convincere eos criminis potuissent, & remittendos ad sua regna Europaeos, hospites autem eorum exilio, christianos reliquos
flagris puniendos constituissent; ipse nimium leniter , mitiusque in eos pronum elatum existimans, augeri cruciatus jussit, quibus innocentes homines amictos saevissime per quaestionem suisse ad diem X I. kal. Octobr. diximus r Quaesitor, &Ρraesectus aerario , etsi primam , quod mandarinos non ex aequo, & jure, sed Pro-Regi obsequendi studio tulisse eam
sententiam, quaeque objiciebantur christianis, ea esse omnia calumnia a Pro- Rege conficta, cognoscerent, adstipulari sententiae recusarant, post tamen veriti , ne in ejus offensionem , odiumque incurrerent , in quem summam esse imperatoris voluntatem perspiciebant, quique maximo ipsis esse incommodo , & damno posset, si rem, quam aegre tulisset, ulciscendam tandem arbitraretur , etsi haud libenter, in scelus tamen consenserunt. Scriptam , obsignatamque causiam ri Rex Pe-Κingum misit, unaque Imper torem obsecravit, ut, quae ipse in Europaeos , christianosque ceteros decrerat, ratanaberet,ac Sansium continuo gladio percuti imperaret. Etsi autem de ceteris quoque
Europaeis , Ambrosioque Hy-jino sumi vellet . tamen in aliud tempus differri
138쪽
supplicium patiebatur . Petiit idem praeterea ab Imperatore, ut sacram supellectilem, libros, resque reliquas Europaeorum cremari, pecuniamque 1lisco addici, d jicique pedes , in quibus Sansius. & Serrhnus, atque Alcoberus habitassent; ac pu ros , qui subsidia Europaeis importassent,
ruidquid ab eis stipendii accepissent, resere , idque etiam in aerarium inferri, juberet . Neque est tamen his tot. tamque immanibus postulatis capitale hominis in Christianos odium imminutum. Namque , ut facilius conata perficeret, iraheretque ad sui voluntatem ImperatorEm, multa actis addi plena calumniae, falsitatumque curavit , sacerdotesque nostros per summam injuriam multorum, gravissimoruntque scelerum reos egit. Itaque cO
fetas fuisse Europaeos. flagitia, quae ipsis
ab ethnicis salso attribuebantur . scribi fecit; quae etsi sunt omnia ab Episcopo Tipasitano diligenter descripta, nos tamen , ne tot calumniis , quae nihil ad rem pertinent, molesti lectori simus, graviora omnino, perque fallaciam , calliditatemque majorem conficta describentus . itaque Mauricastrensem Episcopum in judicio fuisse consessiam scripsit, esurialibus seriis editiori loco sedere se ,
accedereque ad eum christianos seu mares,
seu seminas , velatis capitibus panno albo, eumque salutare consuevisse: tum se
139쪽
aquam eis in frontem fundere,eosque lava re,eumque ritum baptismum vocari. Viris in faciem dumtaxat, seminis vero non in faciem solum , sed in alias etiam corporis partes per tubulos quosdam ex indica arundine consectos lassiare turpiter . Hac re ex eorum cordibus expelli daemonas . Christianis praeterea pecuniam largitum fuisse se; eosque primum humani si me habere: docere deinde, Imperatori neque auctoritatem Omnino, neque honorem tribui ullum oportere. Europaeum illum , qui homines majori numero ad christianismum adduxerit, praestare reliquis gratia , iisque praesici debere; eum vero, qui nullos, remittendum esse in Europam, demisque, Pontificis jussu, subsidio, publice per
vias flagris caedendum, morteque ignominiosa damnandum. Non enim huic aditum in caelum patere . Regnum Manilense egenos olim, atque inopes barbaros te nuisse; cumque eo Hispani suam religionem promulgatum, propagatumque Uenissent, horum largitionibus, & pecuniae spe illectos Europaeis se, suaque omnia permisisse i Macat templa esse christia- non1mcctot Dominicanos, &Miraliam Fo-Κiensium Sacerdotum rationes procurare , Ρe-Κ ingenssium, & Hang-Κingensium Jesuitas ; caeteros reliquorum .
Atque haec quidem ita Pro-Rex Imperatori , quasi ea Sansius in quaestione
140쪽
sessus esset , per litteras significavit, Nam quae Sacerdotibus Dominicanis reliquis a finxit, eodem sere revolvebantur: Pontificem, ad quem propagandae religionis procuratio pertineat, adesse Regi, eumque adjutare, quemadmodum in Sina, qui primas inter Mandarinos partes obtinet,
Imperatorem : Si quod Regnum Christi
fidem admiserit, ut in Europa usuvenit, transire continuo illud in potestatem e rum , quos Missonarios vocant i missos eo se a su is Praesectis, ut imperium omne ad Christi religionem converterent, suo que regno subigerent: esse eisdem certum, constitutumque, ab eis, qui legem christianorum amplectantur, Imperatori ossicium nullum praestari oportere:Commeare quotannis ex Europa in Sinam naves tres, easque plurima nummum millia, quibus sit usus ad religionem propagandam , importare et augeri iam amplificarique in dies numerum Sinensium christianorum i libenter Europaeos sacerdotes in id Imperium venire, propterea quod nihil metuant , cum sciant abesse ab Sinensium
ieeibus severitatem, iisque nullam sibi
este constitutam poenam e quod summum timere possint, ne Imperatoris edicto in exilium pellantur, & Μanilam remittantur , id si fiat, facilem fore , atque expe 'ditum inde reditum in Sinam Alcoberum eadem , quae Poeto-lus, eo esu