Annales academici

105쪽

NOMINA PROFESSORUM ET LECTORIS

DocENDI MUNUS OBIERUNT.

106쪽

LECTOR AEDAGOGI 8.

109쪽

Αc ΕΗΙ ORONINO CURATORES, VIRI NOBILISSIMI, AMPLISMin QUIQUE HIS AB ACTIS ES, VIR HONORATISSIMElQUARUM IS DIScIPLINARUM PROFESSORES, VIRI LARISSIMI, CONIUNCTISSIMI lPAEDAGOGICES LECTOR ERUDITISSIMElmΙUS ACADEMAE CIVES, IUVENES LECTISSIMI lQUOTQUOT AD SOLE IA HAEC CELEBRANDA CONVEΝΙSTIS, AUDITORES EXOPTATISSIMI llure suo nostrum aevum gloriatiae florentibus et continenter increscentibus doctrinis. Misa tamen est difflari, eas, partim certe, esse hereditarias. Nihil enim sere melius datum puto generi humano, quam facultatem thesauros illos scientiae, inventa quaeque praestantissima optimos fructus meditationis singulorum sibi conservandi Haec bona sibi impertiunt temporum aequales ea cedunt et relinquunt suis in hoc terrarum orbe successoribus. Divitiae ita perpetuo communicatae et traditae fiunt commune quoddam generis humani universi bonum iacet brevis sit vita mortalium, illam possessionem sibi tradentium, haec ipsa tamen non perit;

nam a multis superstitibus servatur; nec decrescit, sed augetur a paucis sagacissimis omnium eorum, quibus sensim cedit per longam seculorum seriem.

Eos vero, qui illas divitias aliis reliquerint locupletatas, oblivioni tradere non decet, quin potius eos celebrare et laudibus debitis mare oportet. Mentis enim praeclarissimae dotes in causa suerunt, cur invenirent, quod alios latuerat, quae sacerent ut plus valerent aliis bene multis. Quidni igitur celebremus, qui excelluerint ingenio, verum emendi facultate, iudicii acumine Etenim in admiratione ipsa eorum, qui insigni fuerint generi humano mamento, est quod sensui boni et divini optimis quibusquo maxime proprio omnino placeat et omnes incitet ad virtutem. 13.

110쪽

100 G. A. EN SCHEDEN tamen admirationem et laudem tantum iis tribuamus. Qui limites

scientiae humanae protulerunt, qui nova invenerunt vias ad veritatem, bene meriti sunt de cunctis posteris. Itaque gratum animum erga hos significare et beneficiorum, quae ab iis redundarunt, memores sese Praestare, quisnam sanctissimum omnium ossicium esse neget pDecet inprimis eos, quibus conservatio et propagatio alicuius doctrinae est imposita, curare ne exstinguatur memoria eorum, quorum inventis et

laboribus haec ipsa scientiae provincia est amplificata. Tali autem Micio a ipsa hora sino est animus erga virum eximie do mathesi meritum; quod eo saeuius decrevi sacere, quia ipse olim illustre luit mamentum nostrae academiae, cuius eatum diem nunc

celebramus.

Dicam igitur de IOHANNE BERNou Io, erimi mallematim, in Academia, quae in in crat, Olim Fro More eleberrimo. Ne tamen putetis me suae dicturum esse de inventia eius ac scriptis. Ea tantum de eius vita et operibus memorabo, quae sumiant ut veram eius imaginem vobis ob oculas ponam; utque ostendam quantum contulerit ad doctrinarum mathematicarum amplificationem persectionemque. iacet plus temporis quam seculum integrum ex eius obitu sit elapsum, non desunt ad virum illustrem recte cognoscendum subsidia. Nam si quis

fuit qui publice vixerit, qui omnibus copiam se diiudicandi praebuerit, hic sane suit. Fructus eius laborum magna scriptorum sine publici iuria sunt sacti quin intimam suam mentem prodidit in multis epistolis ad amicos

eruditos scriptis et in lucem editis. Ipse vero memorabilia vitae suae acriptis mandavit celeberrimique eorumdem temporum aequales in academiis Parisina et Berotinensi eius memoriam recesuerunt. Quibus equidem sontibus sedulo sum usus neque in reprehensionem Vestram me incursurum puto, si assus ero etiam ex actis senatus huius academiae me conquaesivisse, quae ad illustranda sata et opera viri clarissimi sacerent. Quodsi non prorsus imparatum ad opus accedere me profitear, nolite tamen credere abesse a me metum, ut debito modo de tanto viro coram vobis verba faciam. ersentio enim quam procul absim a dignitate oratoria, quam parum valeam ipsa illa lingua, qua uti hodie lege cogor. Itaque ne nimium a me postuletis oro; ne oratoris personam me agere Disjtjgod by