장음표시 사용
71쪽
Verum enimvero multo aliter res sese habet In operibus Etruscis, praesertim quum tot monumenta Etrusca non magnis artificibus sed operis provincialibus debean turso', id quod in diiudicanda Operiim Etruscorum indole semper mihi visum est maia xiiiii esse momenti. uuid euim ' Elucet, alia ratione argumenta et eligi et tractari ab eo artifice, qui, subtili Pulchri Sensu praeditus, insuper regulas artis prorsus sibi pereeptas habeat, alia autem ab illi , qui, neque ingenii dotibus neque praeceptis artis satis bene instructus, nihil aliud quam in imitandis aliorum operibus operam suam colloeoti Al quo id genus artisicum haud scio an seinper et ubique in eo Potissimum peccet, quod quaecumque in Poeta aliquo descripta legerit, nulla ratione diversi diversarum artium ingenii liabita. bona fide in suum convertat artem. Ad quod quum insuper accedat artis iii ieritia, seri non potest, quin tales artificea in argumentis, quae non tam ox sensu quam ex verbis poetarum Sibi exsequenda eligunt, plerumque non mediocriter apuli britudine nique decoro aberrent, et iam in dispositione totius argumenti, quam in singulis figuris delineandis mirifice peccent; id quod in monumentis Etruscis plus semel
Accedit autem ad haec immitis quaedam atque rigida gentium Italorum n iura, qua duce certe mulio minus quam Graeci adspectas i rribiles et deformes evitaren βοὶ. Populus, qui crepitantem dentibus Manduci figuram, Citeriam, alia id genus,
in pompa vehebat qui Maniarum Larvarunt itie religionem colebat cuius saee doles ipsi partes daemonum infernorum suscipiebant β': populun ille, cuius monumenta plena sunt argumentis tristibus liorrondisque, quae re vera consilio quodam atque studio videntur Aeleeta esse: ille igitur Populus cerie nccepta tenebat argumenta, quae humanum atque elegans Graecorum ingenium coloribus marmoreuo eXpressa aut raro aut artis saltem ingenio mitigata nute oculos ponebat. Neque, prolata in medium liati dexigua sprie Ilionumentorum, quae omnia magis minus tartara Grastra videantur resipere, amplius dubitaverim, quin artificos Etrusci et crebro et cum studio quodam horrendas illas foras sibi singendas funipseruit, quarum formas, ex antiqua Graecorum superstutione prosectas, usus seeiticus etiam terribiliores reddiderat. Forsitan autem praeter universiam illum rerum super liliosarum amorem aliae accesserint causae, quibus adducti Etrufici tam crebro Cliarontis imaginem in monumentis sepulcralibus adesse vellent. Suspicari enim licet, naturam daemonis atque formam, qualis tum in pulpitis Graecis erat figurata tum in oporibus Etruscis romparet, deo daemonive cuidam Etruscorum proprio aliqualonus respondisse. Nec ita temero videtur refutanda viri celebris sententia, qui in daemone nostro fortasse Mantum esse agnoscendum iudicavit βη. Cui quidem sententiae non eam ob causam saltem obrogari
possit, quod Mantus apud Etruscos deus magnus sit habitus, ut qui Diti Graecorum re-
72쪽
sponderit; Charon contra deorum minutorum numero accenseatur Enimvero provincia, natura, mores, quos Portitor inde ab iis induit aetntibus, quibus scenicus evaserat psychopoinpus, eum, ut supen vidimus, magnis inserui mundi numinibus persimilem reddiderant. Nec sat ite laret ad demonstrandum, Etruscos in Charonte suo contemplando non Manium cogitatione complexos esse. uuos quidem acrii pulos facilius nobis evelleremus,
si satis constaret, qualis fuerit 3Ianti natura, sorma, munus. Cui deo si vere quaedam officia et psychopompi et tortoris Iniuncta suissent, melle foret ad intelligendum, quam ob eausam Etrusci ei non Letum vel Mercurium vel Ditem, sed scenicum potissimum Charontem substituerinti At vero id quum ex Illa notitia, qua Mantum respondere Diti
edocemur δε ὶ, non solum nun iure colligi queat, verum etiam videatur sublueere, Etrusco regni insemi arbitro nihilo magis quuiis Diti quidquam fuisse cum inferna animarum cantisicina: de ea re sane quam cautissime iudicatum velim, praesertim quum minime sit dubium, quin Etruria, omnium superstitionum mater atque genitrix, etiam sua in tara multiplicibus repleverit daemonibus, quorum uni alterive noster Charon sane Pe Rimilis esse potuit φη). ρ
0uod quum ita se habeat, haec quidem quaestio, cuinam deo daemonive Dru
sco psychopompus noster respondeat, tu medio videtur relinquenda, donec monumentareeens eruenda ad rem altius investigandam nova atque certiota suppeditent argumenta,
id quod, quum in agris Caeretanis, Clusinis, Tarquiniensibus, Vulcentinis, Volaterranis, aliis, quotidie sere sepulcra estodiantur, unde antiquitati Etruscae sive Romanae sive Graecae aliquid lucis asseratur, profecto cum fiducia quadam sperari licet.
Nos autem, donec nova monumenta nostram de Charonte Etrusco Rententiam aut novis argumentis amplificaverint, aut - quod in re non ita certa facile possit evenire - antiquaverint, non pro eerto sed pro simili saltem veri habeamus, si ram provinciamque daemonis, ex antiqui portitoris ossicio sensim enatam, prunum inter Graecos
et id quidem in pulpi iis scenarum emersisse, sculpturae autem et Picturae nisi apud
Etruscos non fuisse argumenis.
autem ideo nominatam. quod Etrusea lingua Mau- Ditem patrem oppellant, et . Ila apud nomadioa' deas quidam luteruseolebatur, quem haud seia an liquatenus cum daemone nostro eonserve liee t. Haec enim Cyprian. da idoIor. vanii. med. nobis traditi .. In tantum vero Deorum vocabula apud Romanos finguntur, ut sit apud illos et Viduua Deus, qui anima eoFpu viduet; qui quasi re ea lis et tune hνἔs intra muros nodi habetur, ked soris eou.eatur, et niviIominus. quia extorri saetas. damnatur potiua nomana reIiagione . quam eolitur. Praeterea es. Hart g.
73쪽
Illustrata Charontis Etrusci figura, provincia, indole, origine, nunc duo illa m morabilia vasa Musei Regii Berotinensis, quorum iam supra saepius mentionem secimus, paulo aecuratius sunt nobis contemplanda. Prima quidem tabula duas exhibet figuras, quibus latera crateris Vulcentini ε 3 decorata sunt. Distinguuntur autem ambae vasis paries ramulis oleaginis, qui etiam os erateris ita ambiunt, ut spatia, in quibus nostrae figurae conspicIuntur, tam superne quam utrinque solita illis sepiantur 3- . Iam prima imago, quod ad sormam capitis malleuuique attinet, simillima est iis Charontis figuris, quas in haud exiguo anaglyphorum numero comparere, iam supra ostendtinua ). At vero singulari vestimento, quo induta est, prorsuς ab illis rocediti Vestitus enim est daemon in pictum nostra non simplici duplicive tunica, ut in anaglyphis assolet, sed veste molli at Iue muliebri, quae proxime ad eam raecedit, qua mulierin nversa Vasis parte amicta est, praeterquam quod non prorsus usque ad talos defuit, a d panto succinctior ultra medias auras desinit. Talaria igitur est tunica, Sine manicis, in utroque humero sbulaia ei notaque sub pectore. Imae eius orae nous albis nigrisque invicem succedentibus variegatae sunt, atque paulo supra, in ipso genu dextro, magna septem radiorum stella est conspicua. Praeter a noster daemon in utroque humero insulas in pectore de Asntas, in capite autem coronam gerit, cuius solia albo sunt rolore, atque haud scio an et ipsa oleagina putanda Alteram corollam, non soribus frondibiisve, sed, opinor, gramine factam Sinistra tenet manu, duin dextra manubrium mallei, in humero dextro repositi, gestat. Eadem vestimenti specie mulier in aversa vasis parte est induta, praeterquam quod eius tunica usque nd talos descendit. Neque eorona, quam et ipsa in rapite gerit, a Cliarontis recedit. Laeva autem manu monile tenet, tribus Ornamentis, fortasso
Proxima gramineia operosi r area poli .
Et pietur tua morituria naribus agger.
74쪽
crepundiis ', instructum; dextra thyrsum vitiis ornatum sustinet. Ceterum haec mu- 'lier, dum Charon eomparet ealceatus, simplicissimis Indula est soleis. Consideratis his uiri que imaginis formis, vestitit, symbolis, non dubium videtur esse, quid sit de nostris siguris statuendum, sive singulas per se sive communis ni menti vinculo coniunctas contempleris. Etenim Charon quidem haud dubio in hae quoquo pietura letifer ille apparet psychopompus, quem nobis tot Sarcophagorum an glypha atque picturae tum vasis Beu otiani tum Sepulcri Tarquiniensis exhibent. Nihilo tamen minus et universus eius habitus et imprimis singularis amictus atque in- , super indoles mulieris, quae in altero vasis latere comparet, satis ostendunt, saevos alias inservi tortoris mores seroxque ingenium in pictura nostra aliquatenus esse mitigata Mn. Nimirum millier, quam thyrsus Satis aperte indieat Bacetiam esse, haud dubie spectat ad sacra bacphica, i. e. ad ea sacra, quibus Ferceptis meliorem vitae alterius conditionem protendi initiatis, antiquitas persuasum habebat δη- . uua serena spe in animis hominum excitata, non potuit fieri, quin interitus eorporis non ηοIum minus videretur horrendus lugendusque, verum etiam Pro eo haberetur, qui animae, a perturbationibus huius vitae liberatae, veluti transitum ad piorum sedes aeternamque beatitudinem recluderet. Itaque quum in ultera vasis parto is Compareat, qui mortem asseri, in altera autem Bacchae imagine mysteria sint indicata, quibus animae piae vita aeterna atque beata protenditur: vix dubitaverim, quin pictor duas illas figuras eum potissimum
ad finem in uno eodemque monumento copulaverit, ut, unius imagine spe melioris vitae , excitata, aceFbitatem alterius mitigatam monstraret. cuiusmodi interpretatio si admit latur, apparet, imagine Charontis significari animae deeessum, figura Bacchae beatam eius vitam; atque elueet, ut opinor, quam ob causam pictor Cliarontem tam singulariumictu vestitum volueriti Nam, etsi geris insulasque nostrarum s rarum ad ba chica speclare saera primo adspectu haud ita audacter affirmaverim, quum, consideralis illis ramulorum oleagivorum ornamentis atque lanereo totius vasis habitu, facilius ad ritus lanebres referri videan
563ὶ Talta monui, talerdum etiam is e elaria
in Maeditorem Etrua eorum genexibus eomparent; et proxime quidem ad nostrum aetessit monile virilia Eepositae in opereulo Maae Cisainae. Mus. O . tab. XXII. Crepundἱa autem esse eiusmodiomamenta monὲlibus assixa. deelarare videmivit etiam
esse Anemonem neque almplieibus inlutam soleis Gisbaia. I. I. p. 49 . ipsum o tendit monuinentum. Ceterum autem observo. eiaeeum pedis dextri ab antiquo pictore paulo aliter erietum e se quam alterum. γοὶ Iia itidi εἰ eliam Radul-Roeveti. Annal. I. A. lom. VI, p. 276. annot. a. et nuperrime Ger Med. I. l. p. 4s t Alle die e Eanae alieiten se inendamur vereanet 2 sein. den sin tex. Todesdaemo in ei aer etWas bellannisten Gestali lara leuen.
75쪽
tur 7αὶ, tamen non possmu quin vestem Clinrontis mero baecidem existimem, id quod vel inde colligi queat, quod amictus daemonis tunicae Baechae prorsus est similis. Accedit autem, quod simile vestimenti genus, quo quidem amiciri inter Romanos aetate Ciceronis viris turpe habebatur 7', Dionyso solemnis erat amictus. Eo indutus conspicuus erat deus in area Cypseli yyn; atque Pentheus Euripideus, ut sacris Baccharum impune sese immisereat, tunica muliebri usque ad pedes desiuente velatur Haec autem vestis bacchica, plerumque luteo colore, tum variis colorum storumque pi
ctorum ornamentis erat variegata, tum interdum oris extremis auro Pu raque inte
textis splendebat cui vestimenti generi quum tunica talaris daemonis nostri sane persimilis ait, nihil videtur obstare, quominus eum veste hacchica amictum credamus δρο).
myibolog. lom. V, p. m. sq. Στ7 nefragabuntur fortasse pententiae noatrae, qui post xublata a popuIo nomano Bacchanalia. i. e. inde ab a. U. 56G. pietores Italos aut omni o non amplius aut perraro Baeeviea attigisse an menta Mn. sent. Id. omnino Lana. Ling. Eis. II, p. 16i. Gerbard. Ephem. I. A. a. lms, p. I. Annal. to . III, p. LOL. O. Mueli. Ephem. Hall. a. mss. n. l . p. 2 5. At i,tiusmodi reusiones ita fundilua tune temporia ruisse deIelaa. ut Pictorea ne Eaerimonias gaidem ae mythoa, ad Dionysum eiusque sacra speetarent, ampuua adumbrare sint ausi, id vereor etiam
hodie. sieuia ante strinos quinque, ne eertia quih dam rationibua probari nequeat. Quid enitar Saae inullo ante, quam nesa da illa noeturna Daeevi saera per Italiam spisserentur. religio Graeea Cereris, Li. heri Liberaeque per Stellisin mas inque Italiae Ia-ferioris partem Reeepta nollebat. Hine ellaru PopuIus Romanus eorundem numinum ealtum a b a. U.
V. p. 197 . Itaque sub tempus i troauet prum Ba e natiorum Iriousai aive Liberi. ut multi eultores.
ita multae arae atque signa vetusta non poterant non esse pex Italiam, nee ea popuIua Romumis struo. veri iussἱt, quum datum est consulibus negotium, ut
omnia Baeetia alia Romae primum . deinde pre totam Itali is diruerent Liv. XXX X. in . Elueet Isitae
primum, a latis B eebanalibus haudquaquam etiam saera illa vetusta esse sublata, quae ad Perantiquam Cereris, Liberi Liberaeque xeIisionem pertinerent. Deinde autem ne eius quidem dia eultum, euὲ Baeehanalia noe urita celebrabautur, stenatus Roma.nvs runditus abole dum cenauit. Nam in senat e sulto in L apex e eautum est i - , , si quis tale
Maaerum sollemne et necessarium dueeret, nee iaue vel Illione et piae Io te id omittere posse. apud praetorem urbanum Prosteretur. praetor genatum asuleret. Si ei permis uin esset. quum in aenala Me tam non minas e aerat, ita id aae in Reeret, dum ne plus quinque saerifieio intereasent, neu qua pecu in eommunia, neu quia magister saevo,
Apparet igitur, gub tertia quibusdam eonditionans
etiam naeebi eultor Ibua datam esse potestatem aua aetendi saera. neque populum Romanum tollendia Baeehanalibus omnἰno vetustum plurimisque a cepturi Dionysi evitum exsurpasse. Cf. omnino Voss.
tune. n. ig. nom. lom. II. p. l . q. Quod quum ita se Labeat. dineue est ad ere. dendum . argumenta Baechio Dat a. U. 566 a pieturibus Italia ita proraua esse deestuata. ut ob vane causam aniversa vasorum piugendorum stra paulo post
76쪽
Quod si admiserimus, non poterimus, quin serta quoque iusulasque ad insignia baccli Ica reseramus, praesertim quum, excepto monili, quod Baecha manu gerit, corona insulaeti e liuius figurae sane proxime ad Charontis accedant. Neque mirandum est, quod corollas insulasque sacrorum baechicorum lanebribus immixtas symbolis iiii enimus, quum profecto dubitari nequeat, quin symbolla earum religionum, quae omnium maxime ad vitam alteram Pertinerent, etiam ad funera et sepulcra exornanda sint adhibita πη. Quod quum ita se habeat, haud scio an pictor daemoni, alias immiti atque te ribili, ob hanc potissunum rationem vestitum bacchicum tribuerit, ut vim atque aeerbia
talem moriis corporalis, anima auxilio sacrorum bacchicorum in meliorem sortem rese
vata, mitigari et placari significareti Et hanc quidem Charoniis pingondi rationem dubito an artifex de mimicis desumpserit pompis lanebribus, in quibus fortasse, ubi defuncti mysteriis essent initiati, daemones inferni velamine bacchico induti ineedebant, non amplius illi quidem minitabundi terribilesque, sed, sicuti Cerberus, Furiae, cetera Orci terricula, animis piis, quae saeris Iustralibus purgatae ad regna profunda
descensurae essent, indulgentes atque obnoxii τη.
Proinde, si quid veri nostrae insit interpretallani, Charon, qualis in nostra eomparet pictura, letifer quidem est daemon, sed eius essetior mortis, quae, defuncto sacrisbaeelii eis imbuto, tam mortuo quam relictis eius cognatis minus sit acerba minusque lugenda.
Prorsus alia natura moresque illi videntur inesse Charonti, qui conspicuus est in altero vase η, eunis picturas tabulae sequentes exhibenti Esse enim Charontem primam trium fgurarum, e quibus argumentum tabulae secundae eonsistit, lacissime cognoscitur quum e nota serotis capitis sorma, tum e malles, quem daemon ambabus manibus sublatum
emanuerit. Cine nulla obstabat ratio, -- stri amenta. quae ad renoones aise publieereeeptas alve hominibus privatia a aenata Romanopemissas pertinerent, traetanda gihi gumerent, dummodo res nimis obaeoenna morihusque perieulosas
vitarent. Quodsi quis saera Baeehi subtiliter eulta Liberi patris di. linguere velit, tamen diee dum est. Intererasisse similitudinem haud evem Inter illa et p.
ralia a Baeebanalibus prursus ea se Maeonenda indiseee . Unde elueet, vel illis artificibus. qai nihil filiud quam is menta Baectiea trae are vellent, etiari post inhiata Isaeehanalia satis amplam fuisse pingendi opportunitatem. zzM nae fortasse referre Iieet elegantem varia Graeei piet ain v. Insbir. Pietur. Vas. fietil. tom. I. tab. XX III. evilla argumentum est mulier haeeblaa.
euronam hederaeeam in eapite gerens et thyrsum inistra manu tenens. quae . ante eolum ain, ut opinor. aepuleralem. i. sella sedens. dextra. tanquam libatum, νιrton tollit, dum alms, et ipse hederaeea orna αε eorona, in eo est, ut amphora versa vinum
infundat erat in ad imam eolumnam tolloeato. Mi. ter tamen sentit Iuthir. I. I. p. 52. Praeterea est obamandam, Mevias illas, quaa tam erebro in saerifieiis funebribas loeum v eat. aane etiam in argumentis mere haeebieis eoaeparere.
Inebis. l. l. rum. I. lah. LVI; tom. II. t . CLXV. t. infra annot. 295. 579ὶ Vid. supra ann. . 156. R Vasu altitudo distorum est diametroa IO. Porinam eius exhibet tabula seeunda. CLGethara. I. i. p. M.
77쪽
sustinet. Praeterea aecedit ad haec singularia ille gestus, iam supra in urna Volaterrana
observatus, quo daemon, iracundi instar, capite retro verSO torvoque vultu siguratu equestrem, quae Aequitur, respicit. Responderet igitur noster Cliaron, quod ad summi Iiabitumque saevi oris corporiisque attinet, illis imaginibus, quae in sarcophagis comparent, nisi vestimenti genero mirum in modum ab iis deflecteret 3M . Indutus enim est, ut iam supra diximus, amiculo quodam breviori, quod in pectore alvoque nonnullis globulis fibulatum est. Ceterum, sicuti daemon, quem tabula antecedens extubet, calceatus incediti . . Quemadmodum autem in anaglyphis urnarum, ita in pictura nostra Charontem
vir equester sequitur. At vero eques noStrae Picturae, Sive Solum Per Se sive coniunctum cum tertia figura contemplaris, multis modis ab illis equestribus sarcophagorum fguris recedit M . Calceatus enim est atque amictus tunica breviori cincta lite lato cingulo, nuper quam palliolum militare volitatur, cuius la uuia videtur Superinducia esse apici illi galerovo, quem in capite geriti Et opertum quidem hoc modo vel caput vel occipitium in monumentis argumenti similis plus. Semel observavimus at Prorsuη nova res est illa galeri species, nisi sorte Ditis esse galeam suspicaris ). Neque magis obvium est instri mentum illud, quod eques noster sublata dextra gestat, dum laeva equi lorum tenet, qui in Pictura nostra non modico gressu incedit, ut in miaglyptiis ussolet, sed citato cursu avolati Iaui illud quidem instrumentum quid aut quale sit, equidem decernere non au- im; tubam non esse, quam quidem Gerhardus noster agnoscit M), vel inde mihi videtur satis perspicue apparere, quod forma manus dextrae digitorumque non est tuba canentis, sed potius eius, qui in eo est, ut aliquid iaculi simile contorqueat. Namque si pictor equitem tuba canere voluisset, certe nou Pollicem cum quattuor digitis, sed superiorem manus partem cerneremus; neque est credibile, vel rudem artificem in re tali peccasse. Praeterea ne forma quidem instrumenti satis bene tubae convenit, ut quao ubique ostio largiori et magis sinuato compareat. 7j. Quod quum ita sit, res Obscura videtur in medio relinquenda, donec alia monumenta aliquid lucis ager LIIic igitur eques respicit in sguram muliebrem, cuius similes in sacri sciis lanebribus, quae in vasis Apulis et Lucanis sunt conspicua, haud raro inveniuntur My Induta est tuniea talari amiculoque breviori, in humeris fibulato cinctoque, cui simplici vestimento simplicen conveniunt soleas. Atque haec mulier, dextra manu caudae avolantis equi imposita, sublata sinistra insulas et arculum gestui, quam pictor ultra vasis
tur. N in hae teteris iubarum geneiabus et longiores erant et Ialiores. CL Nireum . de sun. nona. p. 147. Tutinum sormam exhibet Barint. in Admis. nom. antiq. labb. XVII.
BM IM hae sicura Gerbardus l. I. p. 47, ita
78쪽
manicum, L e. in averso supellectilis latere, liaud dubie propterea iteravit, quia spatium
deerat, ubi extremas insularum partes collocaret. Quao quidem quum, ni solas, non adiecta areula, in aversu vasis latere adumbrasset, sane neutri argumento satis bene congruerent, arculam iteravit, qua adiecta foret manifestum, insulas in aversa vasis parte pietas non ad argumentum eiusdem laturis, sed ad mulierem alterius a menti reserendas esse. uua Picturae perspecta dispositione, plucet, argumentum aversi lateris nihil aliud complecti quam senem illum barbatum, qui tu velit cillo iunctis mulabus vecto
Velatus hic est et a capite usque ad calces, ampla involutus toga, eadeinqui Occipitium etiam opertum est, id quod tam in equestribus illis imaginibus quam iusiguris, quae plerumque urnarum operculis sunt impositae, nonnunquam observatur
Vehiculum formam rudis et modicae birotae prae se fert, quae in nomanis quoque lapidibus iisque sepulcralibus interdum est conspicua λὶ, neque prorsus discrepat ab illo vehiculi genere, quo hodie in quibusdam Italiae regionibus agricolae ad evellendas fruges doliolaque vinaria utuntur. duo plostello eum sene excepto, nihil, ut opinor, Picturae
nostrae inest, quod iure ad argumentum reseratur. Nam maculas illas rudes atque in-so ea, quas in utraque vaSis parte, tanquam in aere Pendentes, cernuntur, equidem neque picturae neque Pictori tribuendas, sed in vase coquendo, dilapso atramento, - fortuito exstitisse crediderim n). Certe ad utensilia referri nequeunt, quum artifices in hoc monumentorum genere auxilio utensilium suspensorum indicare noleant, actiovis locum non esse sub divo, sed intus in aedificio quodam, id quod picturis nostris, quarum altera equitem citato equo avolantem, altera currieulum iunctis mulabus ave hendum continet, sane haud bene congruit. Iam quod ad quaestionem Principalem attinet, num unum ambas vasis picturas Complectatur argumentum an secus, equidem eas non tam dispositione artificiali quam interna quadam argumentorum similitudine contulictas esse existimaverim. Etenim nousingilla unius eiusdemque pompae momenta nostris ine e picturis, id vel inde videtur probari, quod, si tibi singulas picturas, tanquam duas eiusdem argvinenti partes, copulatas ante oculos proposueris, utriunque picturae sgurae aut discedent aut adversis concurrent frontibus, cuiusmodi dispusitio, si quidem artiseX picturas uitius urgumenti Pa tes esse voluisset, Prosecta malo quadraret. 9uod quum' ita se Imbeat, haud alienum a re videtur, antequam de utrius liae argumenti vinculo Statuamus, primum investigare, quid singularum picturarum nrgumenta sibi velint. Λnaglyphis Sareophagorum, quae supra examinavimus, in auxilium vocatis, ViX
dubitari potest, quin anima equestris a Charonte ad inferos deducta Summa sit primi
79쪽
argument L Charon, sicuti in urna Volaterrana δ' ), equitem respicit, tanquam minita-bumlus atque prohibiturus, ne sua se praeda subducat. Eques autem, quem in anaglyphis domo profecturum suisque valedicentem vidimus 'M , in hac quoque pictura mulierem respicit, quae, Salutantis instar, manum P0rrectam eaudae imponit equi, quo gestu, ut Gerbardus innuit, etiam Iiodie nudieres liniae discedentes ninritas cognatosve nonnunquam solent prosequi. Quod si probabile est, siguras muliebres in talibus anaglyphis eum equite sive discedente sive adventante vinculo quodam amoris et cognationis esse conuincias, sane susΡicari licet, etiam in Pictura nostra Rimilem quandam societatem inter utramqiae intercedere figuram, neque eam, ut opinor, artifex non satis significatam reliquit. Etenim iam Observavimus, Simillimam figuram muliebrem, cum eadem areula iisdemque insulis in picturis vasorum Apulorum et Lucanorum crebro comparere. Ibi autem plerumque est consociata allis siguris et iis quidem tam muliebribus quam virilibus, quae omnes utensilibus ad inserias faciendas necessariis, i. .e. canistris, arculis, alabastris, vittis insulisque, it Oribus, corollis, pateris, aliis, instructae sunt δ' in . N quo erediderim, tales figuras aliud aliquid agere quam sacra si ebria, quum plerumque
circa ipsa sepulcra cipposque sepulcrales congregatae cernantur 39'. Proinde, quum nostra fgura videatur in eo esse, ut defuncto cuidam eognato inserias latura ad sepulcrum tumulumve tendat, equidem nullam invenio rationem, cur eam ad mystica potius sacra quam Bd dona lanebria reserendam esse censeam. His singularum figurarum naturis officiisque consideratis, non dubium restat, ut
opinor, quid universum sibi velit argumentum. Est enim anima delaneti si ab solita viri equestris imagine figurata, quam Charon progrediens ad inferna dedueit domicilia, dum
uxor sive cognata, gestu salutantis atque area instilisque instructa, prosequitur, ut tumula solemnia inserat dona, quae quidem, quod nemo ignorat, non solum meris libati nibus, verum etiam dapibus, thuribus, vestibus, varia supellectile, consistebanti uia propter in arcula, quam gestat mulier, talia inesse dona credanti ir, neque vero utensilia quae ad bacchica duntaxat pertineant mysteria '7 . Hace enim si re vera pictor voluisset indicata, profecto nostro argumento certiora sacrorum bacchi eorum symbola non magis deessent qnam picturis vasis alterius, ubi Baccha ipsa per se ad mystica Dionysi saera
n. l. Plurima eius generis argumenta undique eoi- eeta dedit Inthie. Pietine. Vas . seu ., usi via. lom. I.
Pletur. V . Graee. tab. LVIII, minin istiusmodi avgumentis iam O. Mueuer. I. l. merito nerenavit, comparet mulieν eum M uta perta. in qua viattuor Hab stri eon pieiuntur. Ceterum quod ad adoleaeeatem attinet. qui ibἱdem i. eo est . ut puream iam inaetatam arae imponat. vix dabitaverim. Pin. PoreRpraeeidanea Telluri et Cereri rite rueelsa, se ita dente libos et se et familiam purget. Vid. Fest. v. praecidanea agna. Ct omnino Elae,m. de sun. nom.
80쪽
uua prioris tabulae admissa explicatione, iam apparet, opinor, pleturam suis partibus cohaerere, neque, quantum ad dispositionem artiseialem, cum argumento aversitateris coniungi debere. Id autem haud scio an etiam magis inde colligi possit, quod argumentum, quod hactenus sumus contemplati, naturam Prae se seri symbolitatii, contra Hierum, praeterquam quod des crus sub imagino vivi hominia est pictus,emgiem rei naturalis videtur exprimere. ι Nam huius picturae argumentum non Satis rute, opinor, iis conferri possit ana. glyphis, in quibus aut figuras singulas aut dominum eum servo aut maritum cum uxore Carpento rhedavo v los non ita raro consi,icimus M , quum etiam lolia anaglyptiorum argumenta, moinento uinetia vel ineundi vel faciendi indicato, operte decessum submoueant, iisque si ut iure accensenda monumentis, in quibus mors latenter significetur u λθ. Ateiusmodi vecturae multum videntur a nostro disserre plostello. Etenim illa vehicula ipsa non rudis eurriculi formam prae se serunt, sed studio quolim sunt exornata neque raro tecta γὶ, ut commodum itineri laciendo carpentum ritedainuo Belle agnoscas. Praeterea homines, qui talibus vehieulis insident, non induti sunt vestimentis lanebribus, sed prosciscentium instar et figurati et amicti. Neque mulae, quibus illa quoquo earpenta interdum vehuntur, ad sola sunt funera reserenda quandoquidem id genua iumentoriim ad sexcentos vitae usus ab Italis antiquis adliibebatur AQB. Sed quod ad nostram attinet picturam, involuti senis et velamina et habitus universus satis superquo osthidunt, defunctum esse. Nemo enim ignorat, togam Solemnem fuisse vestem, qua non solum Romae, verum etiam per Italiam eadavera involverentur εο x
Neque dubium est, quin opertum senis occipitium et ipsum ad instans funus spectet, quum eandem velandi rationem et in illis sguris equestribus et interdum in statuis observemus, quae opereulis urnarum imposithe nunti Ilia denique operculorum fguris etiam habitus senis pene ad amussim respondet, ut qui, membris paulo contractis, laevoque bractio innixus pulvinari, rigido prospiciat vultu. Suite igitur licet euiu Gerhardo iudiearem, eam senis posituram eumque habi-
Hom. lom. II, p. Gg, n. 406; p. 07, a. I. I99ὶ cf. supra P. , sq. 4 Hae pretinet Inter monumenta paullo ante audisia imprimis tabula Goriana. Praeterea eL Sehemeri de re vehieuL lib. II, e. 17. p. 214. sq. 40li Imo ex iure pontifieio Romano ne Iieebat qaidem ferita dentea ibira mulos iungere, elai iam
aetate M. P. Catonis aut Miter de ea re iudieabant. Ille enim multia2 equis. a tuis. nullas eaae serias dixit, atque adeo bovea l; enorum et se utentorum ad. eheudorum eausa eoniungere perini It. Colum. n.