장음표시 사용
611쪽
Haec omnia vides consorrniter ad Scripturam non modo ve- .risinii liter , sed etiam verit milius dici opinionis igitur huius probabilitas adeo non eliditur objectis Scripturae verbis, ut potius confirmetur
Best, ad Π. liqui minax Thonia . Bonaventura existis mant, Patres his locis nomen supplicii & cruciatus ignissumere pro aliqua duntaxat poena in communi accepta. Dicendum ait D. Thom Qu. 5. de Malo Art. a. ad . quod nomen tom menti, supplicii gehenna ruciatus , et si quid simile in Dctis ῆς Patrum inveniatur, es large accipiendum pro poena , naut ponatur pecies pro genere. Ideo autem tali modo loquendi usi sunt, ut detestabilem redderent errorem Pelogranorum, qui se serebant in pari/ulis nullum peccatum et e nec eis altiquam poenam deberi. S. Bonaventura autem in a. dist. 3. A r. a. u. I. O minatim de ligustino ait, non intensiis illum dicere , quod parvuli sensibiliter crucientur sed intendit eorun poenam mansessure quantum ad carentiam vi Ionii Dei quaatum ad υPhatem loci , hoc valde abundanter exprimit, plus dicens , inus volens intelligi. Nec sine causa loquitur sic hoc enim facit ad extirpanti illam horresm , quae sicebat Parvulo nulla poena mniri. Haec non iniprobabiliter ob rationem ab utroque Doct re allatam. Fatendum nihilominus, si verba ac contextus in AugusΗ-no praesertim ra iligentio spectentur, hos saltem duos Patres vix citra violentiam ali itiam ita exponi polis. Quid igitur Τita de utroque stituendum puto. Augustinus parvulos igne cruciari dicens , a non asserit tanquam certo persuasus' sed
612쪽
DE Bee ATORUM POENI s. estantum ut probabile existimans. Etenim L. f. contra Iulian. cor pus inclutaverat, inquit, ' Hos non bapt Mosim
damnatione o um levi a fusuros qua quartis Goanta eris, quamvis e re non possim, non tamen udeo inceres, o eis ut nulli essent, quam ut is essent , potius expediret. Et rudi sum Sp. s. ' Hieronymum, cum ad poenas, inquit , --rum in 'o Iorum , ac sis mihi crede mainctor anginus, nec qib rei ora , proscinxeruo dure igitur videri potest Doctor nec semper , nec sat firmiter persuasus istud asseruisse; si ita ui opinatus est ille, ita Caliis oppositum opinandi se
cultatem reliquit. Quid autem de Fulgenti, amplius is omnino in sua sententia progressus, cum si missime tenendam ac omne de illa ochidendum dubium esset at enim vel ideo in repraesenti minus habet momenti eius auctoritasci vetus nempe
est, vi mulium probat, Ailpro . quod igitur nobis est reliquum ab Augustino opinante ,
Fulgenii autem firmiter asserente non dulaitamus recedere in m one linc etiamnum controversa. Nec temere istud: quando , praeter Scripturamin vetustos D. aliquos, favet nobis cum D Thoma 4. Bonaventura communio Scholastic rum sensus. At horum , inquies , opinio praevaIere non potest plurium Patrum sensui cimo in controversia hac praeviniere aio. Patres nimirum illi, qui nobis adversari videntur, aut etiam re ipsa adveriantur, quaestionem hanc ex proposto non iustusserunt id quippe illis tantum erat curae negotii, ut contra Semrios evincerent , parvulos ritam aeternam nonlisinum , sed damnationi ipsos quoque ibjiciendos quoaunum ex proposito dum agerent , subinde quasi per occasi nem ut pronum est disputantibus Deo delapsi tu i , ut pa vesanun damnationem , quam in genere asserendam sis res Haim riua, μ si aderam. SPeccat.
613쪽
61 III. runt, in specie poenam sensus dicerent. Ex adverso DD. Scho; lassicos D. Thomam ri Bonaventuram secutos , hanc ipsam nominatim de poena sensus quoad parvulos quaestionem dedista opera pertractasse nemo dubitat idemque clarum fit exa gumento, quod id genus lucubratipnibus suis praestituerunt. An non ergo isti reconditae hujus quaestionis penitius rimati
arcanar vel ideo autem communior eorum sensus, etiam com
parate ad laudatos Patres , gravissimi esse momenti censeri potest.
aec de audi oritate, qua se tuentur. Adversarii iidem porro urgent argumentum etiam ratione, quae sere ad triac vita reducitur unt ergo I. Parvuli ab originali culpa per Baptismum emundati in
suo beatitudinis statu, praeter visionem Dei intuitivam , fruentur etiam dotibus gloriosi corporis ab opposito igitur cum originali decedentes in damnatione sua, praeter damni pinnam, simul in corpore poena sensus cruciabuntur praesertim cum habituri sint corpora passibilia, non gloriosa. II. originale peccatum in hac vita parvulos subjicit a ni iiii, morbis, aliisque id genus, quae sunt poena sensus quidni ergo ob eandem culpam eidem poenae in altera quoque vita sint obnoxii λ Certe peccatum veniale levius est originali, nec immune tamen a poena sensum potior igitur jure ea immuni, tis originali neganda. .
in opinio, quae parvulos non baptizatos aicina sensus eximit, accedit ad dom inam Pelagianorum nam hi quoad ejusmodi inlantes poenam damni non negabant , cum eos a Regno Dei excluderent a sola igitur poena sensus liberos pro- militiabant Resp.
614쪽
Resp. ad I C. Ant. N. Illation. Parvulus enim per gratiam in Baptismo acceptam adoptatur in Filium Dei , fitque haeres Regni caelestis, cohaeres Christi unde jus hau et ad totam filiorum Dei hiruditatem , quae non tantum in polselsione Deis uitiva , sed etiam in corporis gloria consistit: hancque praeterea cininibus nemine excepto Beatis conferri, commendat misericordiam Dei supra conclignum praemiantis. Ex ad eris parvuli cum originali decedentes sumcienter puniuntur poena damnici nec videntur habere emeritum ad sensus poenam, cum haec delectationi ex peccato haustae respondeat denique ab hac saltem poena illo immunes esse, rursum facit ad commendandam misericordiam Dei , sempe infra condignum punientis. Nec obest , parvulorum corpora fore a Tibilia rnam ut post S. Bonaventuram arguit Bellarminus post extrem judicii diem cessabit orius interitus rerum naturalium, a corporibus proinde tolletur vis naturalis agendi in corpora alia, ut adeo amplius actura non sint nisi ut initi umenta justitiae divinae cum ergo haec non exigat parvulos cruciari per ignem, ab hoc cruciatu immunia erunt eorum corpora. Q id 3 quod probabilius videatur , hos parvulos extra locum infern
lis ignis suam damni poenam subire , ut seqv. dicetur. Resp. ad II. ala illa, quae ad peccatum originale in hae
vita consequuntur, non videri poenam proprie dictam , sed poenalitatem untaxat, jam supra N. 7. inuimus unde ab his non posse ad poenas alterius vitae argui , jure contendit
Bellarminus. Praeterea D. Bonaventura u. I. jam alias citi
ad illud , inquit , quod parvuli multas poenalitates si linetis in huc vitii , dicendum e quod eis remforaciter puniri pro peccaero
originali subolam , non tamen sequitur , quod arernaster. Sed nec sensus poena veniali peccato debita quidquam urget et hanc. quippe admittendi cerium est undamentum , non item alias 3
615쪽
insuper poena sensus respondet peccato voluntate physe propria admita, ac etiam voluptati ex delicto perceptae r quorum utrumque est in venialiter peccantibus , neutriun vero in a
vulis solo originali obstristis. Resp. ad III. Nimii l potuisse esse aliquos, pes chartis suas hoc arguendi suco illinerent , es cum tot vissinus quinque seculorum Doctoribus ipsos D. Thomam QB naventuram in erroris Pelagiani duri me adduci vellenti Pelagiani ne damni quidem poenam admittebant in parvulis non baptizatisci cum scilicet eos agererent nullum habere peccatum , proinde nec dari nationi proprie tali esse , no dos. Adhaec' vitam aeternam , quam eiusmodi paruviiis pollicebantur, non intellexerunt sesam a poena sensus immunitatem sub nomine enim unus vitae aeternae venditabant quandam beatitudinem saltem naturalem , quam certe nonco scit sola immunitas a poena sensus. Quid vero cum his com mune opinioni, quam tuemur tamen parvulis non baptiza tis concedatur a sensus poena immunestasse iidem nihilomnus asseruntur esse in peccato , propter hoc damnationi subjici, aeternam damni poenam ubire, ex mutristitimis dolorem antimi percipere, carere denique omni beatitudine etiam natur. 5. . Profecto in his omnibus Pelagiani erroris ne umbra quidem, si cui ves hanc captare libeat.
Qiunum is Deo rem ori mali Ieccato deceden tes
mi Panam an insem sta situra perpetim, ut ne exporta
PRopter orionale peccatum parvulos ab obitu ita subire damni oram, vi simul beatitudine destituantur omni,
616쪽
D iste ea TORUM POENI s. 613 prior dimim reliquim iam est, ut compendio perstri mnus aliqua de loco hujus poenae eius item durationes de nium de statu illo, quem hi parvuli post extremi iudicii diem habituri sunt.
I. T Octor Anycino dist. et a M. a. Ar. r. ad a. eum lo- et L cum, in quo parvuli pro culpa originali dependunt
pinnas, vocat Limbum puerorum. Sed nec Doctores reliqui in hujus vocabuli usu dissentiunt id vero apud eos controversiim ubi, in qua orbis parte hic idem limbus sit colliγ- .candus Varias de hoc apud Sala-- Tract. 13. disp. II. se l. 6. m. a. legere est opiniones praesertim cum quibusdam videatur, alio nunc hos parviso detineri loco alioque Ursum post extremum judicium futuros. Ad hoc dem altero peculiaria quorundam sensa risaeseremus: nunc de primo
duntaxat statuendum. Praetereo errorem Armenorum , par
vulos fidelium sine Baptisno decedentes ad paradisum quem dam terrestrem continuo a morte transferri opinantium ex o inodorus m aliqui horum memini Batalis in a. dist. a. . I. An 3. limbum puerorem super teream constitutini ἔplures. ac sere communiter cum D Thoma alii infra terram. Neque tamen vel inter hos convenit, quis nominatim sit hie locus subterraneusci qui parvulos ad poenam ignis damnant eundem faciunt cum inferno adultorum diversiim contra ab hoc, qui eos ab ignis cmciatu eximunt hunccipium cum D. Thoma putant alii esse mucidum , alii cum S. Bonaventura tenebricosum.
II. Tot jam vero inter opiniones quid denique statuendum a re reperias. Nihil certi de hoc loco S. Vterae, nihil Trs
617쪽
ditio. Catechismus ipse Conc Tridentini, quamvis in Symbolo ad verba illa, Descendit ad inferos expilicet Inferorum re cepta cali, primum scilicet , quo damnati ignes torquentur alterum, quo animae per ignem purgatorium expiantur tertium, in quo animae Sanctorum ante Christi advenium excipiebantur; de peculiari nihilominus horum insantium oco ne mentionem quidem injicit Quod si interim in re hac a modum controversa aliquid pronuntiandum foret, lim dicere limbum puerorum esse locum subteraneum aliquem eumque ab adultorum inferno diversum. Ratiocina est: qui x Patre hunc locum communiter des anton servi nostine ς' quinis Conc. 1 lorentinum in Decr. Fidei declarat, cum solo originali decedentes mox in infernum deficenciere hoc autem vocabulo proprie designari locum aliquem intra terram stum, jam supra . a. notavimus Ratio ad petitur ex opinione, quam de parvuloriam paena tuemura quod si enim haec notu cons stat in cruciatu per ignem, quid opus eos ad inserorum
Incimina cic g.ri u insit per Cteste sellarmino L. a. de Pu gat. C. 6 communis Scholasticori-- ηιο , limbum pueror in loco inferni artiore , tuam sit urgatorium , ita ut ad erum
De poenae parvulorum duratione.
I. Ec dum opissionem aso propug istam , originalis mi pse reos infantes unica manet damni paena et de huius kitur solitis duratione statuendum. Nec difficile istud : e tum quippe orthodoxis omnibus, parvulos hos intuitiva civisone nunquam friuturos, atque adeo coelesti beatitudine inrrpetuum excludendos. Nimirum, renati non sunt ex aqua
spiritu Sancto ipsius proinde j ivini verbi essimomo Dam
618쪽
a non possunt introire in Regnum Dei , quod est vita aeter- na. Et juxta ridentini doctrinam Sess. s. an. . orig)nale peccatum regenerationis lavacro necesse est expiari ad vitamoeternam consequendam cum ergo hi parvuli ita expiati non sint, capaces esse nequeunt vitae aeternae unquam consequendae. Denique obeunt cum peccato, quod Apostolo teste ad Rom. 5. est in condemnationem moriuntur ergo filii irae, timque a morte subjiciuntur damnationi dum proinde hujus peccati fiat remissio, manet damnatio atqui peccatum futurum est in illis perpetuum : perpetua igitur etiam damnatio. Ita arguebat olim Anselmus, cum L. de conceptu Virginali C. et . diceret: Si ori inais peccatum est siquod peccatum, ne
II. Dubitatio alliqua videtur injici posse ex Augustini ver bis L. . de lib. arbitr. C. 3 ubi ait ut is novit , quid ipsis parvulis in secreto Iudiciorum suorum bona compensationis res
vel Deus ergo cum alias parvulorum damnationem contra Pelagianos acriter propugnaret isthic compensationis nomine
futuram aliquando ejus poenae cessationem ita insinuat, ut eam in dubio relinquat.
Verum haec a mente Augustini aliena sunt. Pugnat quippe hoc loco contra Manichaeos, qui ex malis, quibus in hac vita subjiciuntur parvuli, inserebant Principii mali existentiam ad refellendos igitur illos asserit, eum Onum ac Verum pro pter ejusmodi temporales cena pois parvulos remunerari in vita alteraci at de eorum propter originalem culpam damnatione ne meminit quidem, cum id ad controversiam illam non pertinuerit Libet ipsum S. Doctorem audire ita se ipsum explicantem in Sp. 3. nunc I 66 ad Hieronymum Nam, de
619쪽
Baptismo parvulorum, inquit, in eodem libro, non quidem sus scienter, sed quantum illi operi satis esse videbatur, utcunque re-Don non tamen de damnatione ParVulorum eorum, ursine illo Baptismo ex hac vita migrant tunc aliquid Acendum Putavi quia non quod nunc Uitur, agebatur. Evadere nihil minus non potuit cavillationem Pelagianorum, qui subinde in erroris sui patrocinium cit librum oggerebant Augustino. Quid vero ille in Lib. de dono Perseu. . a. ita respondet. Fros, a mihi de Aius Libri mei vetusat prascribitur enim quando Libros de libero arbitrio laicus coepi, Presbter explicavi , adhuc de damnatione infantium non renasentium liberatrone dubitarem, nemo cui oρinor I sis tam ivvisus atque inviduς, qui me r cere rohiberet arque in hac dubitatione remanendum mihi esse Iudicaret. Haec tum Augustinus quia vel istud satis erat ad refellendos adversarios.
De parvaeorum poenam damni subeuntium condistione post diem suprem judicii.
6s l. JUlIus quod sciam e vetustis Patribus discrimen s
L cit inter parvulorum cum originali decedentium conditionem comparate ad tempus , quod supremi judicii diem antecedit, aut consequitur. At vero compIures posteribris aevi D. discrimen hoc faciendum censuerunt. Dubie id i ter alios insinuat Petrus de Aquila in a. dist. 3. Cum ait et
Post rejurrectionem vel erunt in mundo is , quem Deus dubit Llis pro Deo, aden hinc inde gaudendo, Datiando vel in limbo ; addit simula neutrum tamen horum mihi eertum es , quia Dod non patet ex Scriptura eadem sacilitate conremniturgius Urmatur ideo confiteor me nescire. Amplius aliquid Ambrosus Catharinus in opust de statu puerorum sine Bapi deced. via non tantina in ursea issicitatem illis attribuit sed di
620쪽
habitaturos, irequenter ad haec ab Angelii Beatis visitandos, atque ab his semper consolationem accepturos, magnum dentisque in rerum naturalium cognitione facturos progressum E
dem sere est opinio Pighii, manarolae, Paludani QSalm ronis apud laud. Salas. Salmeronis verba recitare juverit. Resirgent igitur ait ille pueri per Christum fit. Iupra beatitudinem naturalem sua uotis proficient in cognitione operum Dei, subsantiarum separatarum, visitationes ubebunt Angelicas, hanc erram incolente tit. qui mediisent inter gloriam S supplicium , sint etiam medii inci
tassis respe M David PDL II 3 cum Exite Coelum coeli Domino, terram autem dedit filiis hominum , Paulus ad Ephes I. Ba .etiit Deo instaurare omnia in Christo , quae coelis, O vo in terra sunt , in i ob id est , qua coelestem habitationem hahelunt,
atque errenam. Quo alludi Dilectus in loc. Q ar cum ait: Vidi calum novum, ' terram Oνam. Ergo ut caelum non nodum , inhabitatoribus spoliatum interpretamur ita nec terram Iumimus sine incolis svisu non tamen ut eam colant seminando plantando, quia usus nussus erit post diem Iudicii c. Ita Sal-meron in . . ad Rom. Disput. 48. sub finem, postquam nempe iam antea late probaVit pueros cum originali desunctos in limbo usque ad judicii diem detineri sine poena sensus
tristitia. Verum ... II opiniones hae, ac id genus aliae in favorem parvulo 66rum excogitatae, communiter rejiciuntur quin aliquibus videntur non esse satis tutae, quasi nimirum ad haeresim Pelagianam accedentes. Ac ego quidem illas ab hac labe omnino Dici . --