장음표시 사용
221쪽
nomine gaudia nostra di gratulandi materiam testificamur. Epistolae Viseontii Stae incipiunt a Iunio Mense A. I 62 editae abis. 1363 Febr. Sarpius hasce omnino legit, ct in uissus suos convertit. Restat quoque Relatio ΜSta congregatio. inum, in Augusti ratione communioni sub utraque in eadem LMQM Bibliotheea. Ex ea admodum profecit Sarpius, squidem eam fere ad verbum in suum opus transtulit. Unde ejus fides sinceritas comprobatur, quae majorem in lucem collocabitur simul ac collectiones Siae, quae passim latent, publici fient uris. Si qui earum nonnullas tenent ii iupublieos usus erunt liberales si eas vel deseriptas vel Stas.
Pag. IT cum Cel errari communicaverint, quae dc en Courserii nostrae sunt preces ac vota. Ipse Interpres novus pro sundamento adhibuit editionem Londinensem A. I6i9 reforma. vi tamen eam subinde ad Genevensem anni I629; quae est exactior naevisque magis vacua licet plerique id vix crediderint. In interpretation is sensum, ordinem, o claritatem, secutuusideliter Sarpium & assecutus est 6 expressit. plerumque superavit, ut nemo sit quin translationem hane libentius sit lecturus, quam Venetam Sarpit dialectum. In fine addidit Ap. pendicem in qua commemorat, quomodo & quatenus Comessium Tridentinum sit in Galliis receptum. inuiores cita. rum quibus hoc Concilium illustraverant, narrationem jampridem luci exposuerant. Elias u in in Historia Seeuli XVI complura adjunxit, collecta ex Actis Conciliorum Galliae nationalium Uen Editor ex Fuano addidit reliqua aeditas Surpi singulis praemisit summas ct argumenta. In Notis animus Sarpi regnat, ad queirrillustrandum sunt editae.
. tor enim earum in numero illorum est quieonsilia veritatemque cum caritate conjunctam volunt.
tamen ipsum sugiet libertatem sentiendi quam publice profitetur, deberi reformatoribus Theologiae, seu Protestantibiis. non eam duntaxat, qua Protestantes uruntur sed illam ipsannquoque, qua Itali Hispani Lusitani. Galli, gaudent. . liud quidem esse in ecclesia Romana aliud est esse inlae. elesia eatiaba, ct ea tholicas amplecti doctrinas Ueremur
222쪽
amen ne illa distinctio sumam inetur tollatur reci a vi paries intergerinus secessionis illam stabiliat. Egregia sunt de mansuetudinis plena, quae Autor in decretia Coracilii Tridenti Pag, a ni notat. Nee dubitamus, rem Christianam redactum iri in q.
concordiam externam, ii omnes Patavieini induerent indoissem Cura,riorum Prudenter Uen. Λutor judicia sua ill stium di sapientum Gallorum testimoniis luculentis ornat dupraemunit. pse tamen ea quoque laudat quae in decretis Con 29 seq.ailii illius sunt salubria. laudibus suis haud defraudanda vim antoritatem Traditionis enervari per decisones dogmatum DC Drum egregie monet o pulchre perorat. siue de do II Orinis Theologorum autoritate Conciliorum anathematibus. decisionibns celesiae recentioribus ritibus x disciplina uale. fastica hic edisseruntur lexi sunt digna ac magis Duffertati nem ornatissimam, quam Praefationem, constituunt. Ἀ- 44. pius invenis expositionem modi quo videmus valvulas quartisentationi sanguinis inserviunt statuit nullos vere dari theos Protestantibus erat ita amiem, ut odiisset modo reser 47. mandi violentos saeram coenam cum fratribus nonniillis s. anebat sub traque sprete. Felicem praedi miis avium, M. qui vitae suae integros obtinuit seriptores Fulgentium, ac
eum, qui Fulgentium passim supplevit, meliusque digessit, Cura rium Sarpium cum Stoicis doctrinam de autochiria apis probasse vulgo tradunt. Nerum nee vola nec vestigium huius rei in utraque hae biographia sese offert Quantum ad
Notas attinet, Aulor in eis graviora meta interpretis errata
notat. Hinc inde Pallavieini obiectiones c reprehensiones seq. iduntur saepius quam felicissime Petro Taldo eiusque discipialis errores bene multi attribuuntur. Ostenderunt iam asii, i Walianses hoc Petro fuisse antiquiores, ct fit verosimile, si Ldam illum seu de malis, a Waldensibus traxisse cognomen. Bellieosum Iulii II ct laseivum Leonis X animum Λutor stimoniis coaesorum ae ipsius Pallavicini comprobat Indutigentiarum venalium originem cum Sarpis ab instituto Urba yyni II repetit Reselli Sarpium, qui credidit, morem in Sax
nia viguiae, vividulgentiarum Papadium promulgatio Er
223쪽
Pan is mitis S. Augustini ante Leonem X fuerit propria. avias fuerat consessus Lurberum, ut sese defenderet, nova edidisse scripta, ideoque diligentia in studiis impendisse majorem equibus magis magisque lumen ipsi fuerit obortum quod secutus detexerit res antea sibi incognitas. Ἀddit Cura eius in 3 Notis me debebat esse fructus svidiorum usius genuinus. At dicere etiam possuntur, imum, quo plus coinicioni per νε-ram litoris navatam Abi comparaverit, eo impensius erralis etiam in doctrinis multis, eo majorem exhibuisse atque adhibuisse pervicaciam violentiam impetumque ιν acu udia pla- . num Praedixerat scilicet Censor in Praefatione pag. as isthaeer Nativiιas educatio, amor pacis nimius, ae amicipaιvs Fini num favor ad avia deducit homines nee cientes nec opinam
ter. Distinguendum videlicet en inter eum qui scalam muro primus applicat vel eum invaditis disjicit, α inter eum. qui. paeeis libertate sentiendi parta infestationem illam ante actam cujus omnis vis in celeritate de promto impetu residebat dijudicat. Quidni milites, acie ac praelio dudum defuncti, notant carpuntque actiones ducum 3 Sed hae obiter Sess endosus Lib. I Seet s tradidit, sciente Imperatore Lutherum fuisse in arce quadam occultatum prope Isenaeum, scilicet Wariburgi. Λddit Censor cinjectura hae penitus es frivola. me Romanis Papam administris Uen. Λutor haec 37. judicat: Non es omnino locus in orbe terrarum, tibi minutia tractentur majori cum gravitate quam Roma. Adrianum. Caroli V praeceptorem postea Pontificem in lucem fuisse G4r ditum Λ. Is 9 idem docet, ratus tamen, eum A. III Papam fuisse electum. Sed quid moramur sphalma typographi- eum Tanta enim rerum ecclesiastiearum notitia' historia in Notis ubique eminet quam argumenta complura in pra sens delibare non licet ut solem eontemnere licet ei maculae
Oh versentur pauculoe non audeamus. Gratulamur potius
Autori Venerabili opus tam amplumis tam varium felicissime eruditissimeque adornatum .
224쪽
MEus I MAII A. MDCCXXXVII. Ddemque Directoris, Commentarii Critici e Philologiei Linguae Graecae Novi Foederis diυini.
LUlsae, apud haeredes Io. Frid. Braunii, 736. .
Insignem omnino laudem merentur illi, qui eo suum stu
dium ex omnem operam intendunt, quo Novum Foedus ex Autoribus exteris illustrent dictionemque ejus Graecam partim explicent partim confirment. Dici enim vix potest, quantum lectio antiquorum Autorum, eorumque Graecorum, ad Novum Foedus interpretandum diluchlandum, re phrasin ejus
exponendam, conferre possit, cum hoc modo vera notio&vocabulorum totius sermonis optime intelligatur Perbene igitii suum tempus collocasse ceniendus est S. Rev. Λutor, quod nobis Commentarios suos in Nov. Foed. mecum dederit. satis elegantes xlabore non exiguo confectos qui illis utilea omnino esse poterunt qui non solum Novum Foedus rite i telligere, sed num eadem ratione antiqui Graeci dixerint se re cupiunt. Gratulandi itaque sunt S. Rev. Autori hi nobilissimi labores, quos juventuti non solum utiles sed re provecti ribus valde gratos fore auguramur, nec nos facile saliet auis purium inprimis eum jam quatuor anni, x quod excurrit eis
lapsi erint ex quo hujus Commentarii nobis spes est sacta.
ejusque eontenta cum orbe erudito sunt communieaia Quamvis in illis ipsis nonnulla immutaverit, quod curis posterioribus, quae semper meliores esse solent, tribuendum est. --ctrum in praesenti erit paucis indicare Lectoribus nostri quae S. Rev. Amanetius in hoc Libro praestiterit et quomodo commodum Graecae Linguae studiosorum promoverit. Excitatum sese profitetur ad luscipiendos hos conatus a B. D. Georg. Pritio qui ipsum, perlustratis, quas olim scripssrat Λnnotationibus initiarium ad perficiendum hunc laborem frequenter hortatus sit cujus' honestis petitis repugnare sibi religioni duxerit. Ante omnia de propria lignifieatione vocum, ubi haberi potuit, sollieitus fuit. α
225쪽
hi hoc Lexico eam primo loco exhibet reliquas deinde impro . prias non negligens, atque in illa stabilieno omnino reliqui, Lexicographis diligentiorem se praestitit. Varias deinde signifieationes vocis collegit, atque adjecit omnes, quas in Novo Fcedere poterat reperire, hasque uno quasi intuitu repraesentat ni factum es in vocibus ἔχω, ας, ἐπώ προς, ct Neque tamen in his aequiescit S. Rev. Autor Qui enim de vocibus est sollieitus. non solum earum significatum verum evolvat necesse est sed etiam inquirat, num haec vel illa vocabuli notio bonae sit notae. a Graecis scriptoribus admussa. Ἀtque hoc inprimis est. in quo diligentiam suam exercuit laudatus Autor quando Oiscum notiones minutoribus Graecis iisque probatistimis asseruit in exemplis subjectis semper confirmavit quod quantum laboris sit, illi tantummodo norunt, qui in adstruenda vera notione vocis unquam fuerunt occupati. Illud egit in animadversionibus sat multis in quibus laudem omnino meruit, quod hae ratione parallelismus dictionis sacraeis Graecorem seriptorum satis dilueide pateat, cujus exempla in omnibus serelaeis occurrunt. Inde etiam factum est, ut multos significatus vocum probatis Autorum testimoniis communi verit, qui ab m. his hue usque fuerunt in dubium vocati. Plerique qui ejusmodi libello continnarunt de vocum notione tantum Iab rarunt, , quae illa sit, exposuerunt, at in Graeca lingua nor solae voces, sed integrae etiam locutionesin phrases sunt eor siderandae, id quod etiam in Novo Foedere fiat oportet. A . que ex his causis additas videbis in Me Lexie ejusmodici eutionesin die di modos, qui non solum ex sacro Codiis
assem intur, sed testimoniis praeterea Graecorum Autorum sta-hiliuntur, ut patet ex verbis παιω-eram,
porro. Praeterea constructiones etiam diligenter considerat, hasque autoritate firmat optandum tamen esset, ut S. Rev. Autor in his illam differentiam verborum, quae Mera Ie m dia, vocare solent Graeci adiecisset, , qua ratione medium ab activo 1eu passivo dissidat diligentius demonstrasset Magna silui est lisserentia inter ποm dc πω θα , αγει, αγεο , de quae sunt alia , de quibus nihil annotare placuit Autori unae
226쪽
ramen in his desunt aliis elegantissimis observationibus ornia pensantur pertinentibus ad phrasin Graecam Sc conssructionem sanandam quam inulti sollicitare olim soletant Cirmellipses Graecorum cura ejus eo tendit, ut partim fictas non. nullas a Grammaticis ellipses re sellat, partim illas, qua pro
talibus non agnoverunt, restituat. Propterea monet. Rom.
II. u. non ellipsi nec Rom. IX, si ἁλῶμοις, esse quaerendam. in voce ατενδ supplet ellipses Lamb. m. m. astitatem Graecae linguae Novo Foederi ut asserat.
Innem navat operam ct cum olim jam in libello Otiarianaliane curam sibi concreditam esse putaverit nec illam in hoe
Commentario abjecit. Industrius proinde est in profligandia Novi Foederis Latinismis Hebraismis, Chaldaismis, Syriasmis. reliquis, quos loquendi modos Scriptorum Graecoruni testimoniis probare annititur. Exempla habes in vocibus σα es. ιφειλημα αἰνοίγει τους ὀφθαλμλ ἐλΘῶν εις κοσμον Neuue amen in praesenti disputamus num omnibus in locis illa quae adducta sunt testimonia Autorum illud probent quod vult S. Rev. Λutor. an non similes phrases nonnunquam adhibuerit ex Graecociutore pro Latinismo, Hebraismo, di sic porro. confutando nec illud conficimus. an ea dictio non proxime ad Latiis nismum accedat, quae adhibita est ab Autore Graeco quidem, sed quem hane vel illam phrasin aut vocem ex Latino sermone irGraecam recepisse, satis clarum est, uti Iosephus aliique fecere. Interim S. Rev.autor ad Olearium.& quae ibi monuerat, semper provocat nee alios Scriptores qui in his atque reliquis rebus eandem rem probaverant omittit sed fideliteris sum tria eum eura nominatim producit. mascule insuper iis obviam ivit, qui alia vitia sermonis, ut soloecisinos barbarismos, e in diiscnione Novi Foederis sibi invenisse visi sunt, quo ipso non quod
pueri tu faba se reperire eredunt. α in Scripturam sacram uni eontentione invehuntur, atque pro detrahenda ejus autori. tate hoc argumento utuntur. Habema itaque in hoe libello multa, quae ad Graecam linguam addiscendam ct inprimis in lectione Novi Foederis. maxime sunt utilia, quaeve varia repraesentant, alias non ubivis obvia. meque taminii soli habent.
227쪽
de quo sibi possint gratulari. sed saepius praeterea explicatas in
demus antiquitates ct Iudaieas di Romanas, Graecas, nee non Historiam meographiam sacram, quantum scilieet in Novum Foedus intelligendum faciunt. Vide e g. vocem Ἀσιάροπις 'Λrru τρον, Λ ψπατος, Λρτεμις, Αντιοχεια, &c. Tam demin illi qui sanctioribus literis operam dant, invenient inhoe libro, quod ipsis aliqua ex parte usui esse possit. E. g. satis probavit . L-ιοω, justum judico, sententia ra justum pronuntio apud Graecos scriptores significare, per νμιεῖον -υιλτῖ οἰνΘώπου optime posse intelligi filium Dei insignite cleelarissime demonstratum, ex alia V, 7, non posse demonstrari Christum novum esse legislatorem cum verbum ipsum iis repugnet. Habere itaque ex hic aliis redit doctores ecclesiae, quibus mores Christianorum consorinare, viva Dei templa ornare possint. Tacemus in praesenti exege rica observationes quas hine inde adspersas vicebis Lectorem ad usum hujus libri remittentes ex quo certe emolumenta ea pi poterunt non contemnenda. Denique desillud silentio non praetereundum est, notas quasdam huic Libro a Filio S. Rev. Λutoris fuisse adspersas, quae etiam ejus nomine sunt insignitae.
ne inim Parentis Notis confunderentur. Exhibent autem p
tissimum nonnullos Autorum locos, quibus jam dicta ulterius
ronfirmantur. Ceterum in toto hoe opere multum se sublevatum fatetur S. Rem Autor labore Ioannis alvsoni. cujus tamen ordinem brevitatem. Opiniones multis in locis reliquit. correxit ex immutavit, multa etiam adjecit illudque effecit. ut, cum illius liber tironibus tantum hi provectiori hns inrisgnem possit usum praestare. Clandit Librum Inde triplex. Primus explicat istas quae in his Commentariis o currunt secunda sinit voces Graecas, quae ipsae non extant
in Novo cedere, quarum tamen derivata aut composta in eo reperiuntur, ne Ron illas, quae omittuntur aut subinteruliguntur; remitus continet voces omnes ac phrases Latinas, in
his Commentariis occurrentes, qui simul lassar Lexies ae Phraseologiae Latinae esse potest. TRA.
228쪽
de Aure humana cui accedit sextus de Aure monstri humani, cum tribus Figurarum Tabulis Aurora OA
Halae, sumtibus orphanotrophei 3733, 4. Plag. in Tabb aen. 3.
Fidem datam liberavit, atque spem nostram abunde implevit:
Cl. Cassebo ius, dum prioribus a uatuor de Λure humana Tractatibus, quorum mentionein in his Aetis Annio Π σου. μυ pag. so merita cuin laude injecimus duos alios adjecit. quorum ηιor labyrinthum variasque ejus partes exhibet, alter aurein monstri humani delineat, ut, quae cum statu naturali convenerint, quae diversa fuerint inde appareat. suae de totius operis praestantia in prioris Partis commemoratione judicavimus, hic repetere supervacuum censemus. Eandem enim in accurate invectigandis minimis etiam absconditae hujus partis anfractibus industriam eandem in earum descriptione pariter, BC in Figurarum mearum delineatioἀMeuram, ubique adhibuit Cl. Autor Numeri Paragraphorum &Tabularum cum prioribus continuati sunt mensuram vero paulo aliam. quam in prio-ὸlnis Tabulis, adhibitam monet. cujus decem lineae unciam pedis Rhenani eonficiant quoniam maxime recepta sit haec mensurandi ratio; magnitudinem tamen partium auris, in prioribus indicatani, facile ad hane posse revocari, cum prioris I linea unam circiter lineam posterioris reserat. In labyrintho potissimum vestibulum. canales tres semielrcusares, cochleae gyri cum suis scalis, nervique auditorii mollis portio hic varie distributa comparent. circa quas partes potiuginum auinto Tractatu versatur CL Autoris labor sugularum peculiarem situm, inter se eonnexionem, in embryonibus incrementum ab adultis discrimen, variam dimensionem, sollicite notantis.Ubi Autores. quide aure ex instituto egerunt diversa tradunt singulorum sententiam refert, atque cum suis conferens observatis, veram
229쪽
partium constitutionem doeet. Sic de nervi auditorii distribii. iotae Casperii. δε Vernbi, at alvae, Simoncelli, placita
commemorat, de pluribus ejus ramis, numero interdum variantibus, nunc specie filamentorum, nunc membranarum, nunc variarum eminentiarum, conspicuis, ex nitituto agit: varias hine
inde quaestiones de situ cochleae, canalium semicircularium, eorumque fabrica, proponit, quarum solutionem ultimo Tractatu, quo de usu singularum partium aget expectare jubemur. Plura de his commemorare merito supersedemus, cum rectius illa ex ipso cognoscantur Tractatu De sexto Tractatu, quo se, tus septim ectris monstrosi, cujus caput omnes sere partes duplicatas exhibebat organon auditus delineatur, pauca addimus. Qii altior conspiciebantur in illo aures externae quarum binaestum naturalem obtinebant binae in nucta proxime sibi ad-Babant, ea vitatibus et eminentiis bl oppositis cute separata. duo erant sibi conjuncta apparebant, ita tamen, ut in utroque os temporum in loco conjunctionis deficeret, inter bina vero occipitis ossa os quoddam praeternaturale adverteretur, suis
perius acuminatum, in serius subrotundum, cui aures externae Posteriores annexae eranti inperto capite duae cavitates s
pio intermedio distinctae, quibus singulis cerebrum inhaeserat.
repertae, quatuor partes petrosae occurrebant quarum duae I co consueto sitae, omnia in naturali statu exhibebant, reliquae posteriores novo ossi insculptae erant, in quo lamina ossea lenuis eminebat, merito pars quamosa communis posterio. rum ossium temporum nominanda ore aperto quod pariter duplex erat quatuor etiam tubae Eustachii inveniebantur. partim ad os petrosum naturale partim ad postica illa,tendentes. Tartes petrosae posteriores membranis connexae erant, quarum altera a superficie interna ct superiori altera a super sese externa ct in seriori ad easdem oppositi ossis plagas tendebat. Priori remota, cavitas occurrebat, in quam utraque minba hiabat, quae ossicula auditus etiam cum suis musculis contin bat, seque loco cavitatis tympani haberi merebatur in seriori membrana soluta, utraque uicula a se dehiscebant, ut si gu-luun lustrari posset. Quae praeterea de ossiculis auditus, quorum Digitia 'ν si
230쪽
septem a statu naturali plus minusve recedentia numeravit, ut di de reliquis eminentiis xcavitatibus, annotavi CL Autor, ea ex ipso Tractatu, Figurisque appositis Lectoribus harum rerum stidiosis cognoscere non ingratum erit. Spem facit Vir Clarissimus ultimae Partis qua structuram auris quorundam brutorum evolvereo dei e usum singularum partium, in his organis contentarum, curatius exponere, decrevit, auo ipso cum rempublico gratis limam atque ad obscuram de soni perceptione doctrinam illustrandam apprime accommodatam sit factur otium ei ct sanitatem ex animo comprecamur.
DISSERTATIO EPISTOLICA, DE DII
ferrariis quibusdam inter ho=ninem natum G nascenis dum inpercedentibus deque vestigiis Mini Numinis inde relligendis, Viro Praenobilissimo, perientilismo Emeellentissimo. Domino m. GEORGIO HENRICO AMERO, Hi Ophiae s Medicinae Doctori, opimrtim Caesareasta Medico primario, inscripta a D. CHRISTOPHORO IACOBO REM, Sereni mi Marchionis Brandenbur co-Onoldini Consiliaris Aut eoo Archiatro, Reipublicae Norimbergensis musco
dinario, eademia Caesareae Naturae Curiosorum, ut Societatis Commercii Literarii Phlusico Technico M dici, Collega. Accedunt Tasule Caeneae in dupla, alterae variis coloribus itastratae.
Doctanein industriae fena, an pia magis dici debeat Clariss Λutoin Commentatio, dubium supererit legenti biis ε, ilicundissimum futurum est omnibus artis salutaris eul- toribus, insignem magni in atrica viri, remit Philosophi Mediet e. in Ieando dexteritatem xi exponendo PLAEsi iiiiamri singulari exemplo eonspicere Digvissimum sibi