장음표시 사용
131쪽
Ir4 HISTORIA Et sane maximam ipsorum vim cum probe BIondellus sensis, set , recepit quidem se hanc Epistolae Hieronymianae partem sectione sexta elucidaturum : Interim tamen integram Apoloegiam volumen certe non exiguum tribus sectionibus complexus est , nec datam unquam fidem exsolvit. Sensit & ante Bloudelium Salmasius sub ementito UUalonis Melsalini nom, ne, jussitque ut a Salmasio explicationem expectaremtis, quasi vero alius ipse a Salmasio esIet: Uerum hanc frustra omnes expectarunt . Sensit denique Ludovicus Capellus ; atque ideo cum sententiam ex Biondello & Salmasio Hieronymianam describeret , ipsusque Hieronymi verba apponeret, hanc unicam periodum omittendam putavit . Sed de hujusmodi comtroversia jam satis; pIura enim cupientibus praesto erunt innum meri ferme ex Catholicis Scriptores , qui rem copiose sunt persequuti; ex Eterodoxis vero potissinium Hammondus , Be-veregius , Bingliamus. IESU CHRISTI Ausus σ3. PETRI APOST. 32.
I. Cum PauIus biennium Romae in libera custodia tram segisset , pristinae tandem libertati restitutus est , indeque excedens , dum adhuc in Italia versaretur , scripsit ad Hebraeos , spem faciens se quam primum ad eos cum Timotheo veni
rum : cum quo , Timotheo scilicet relerius venerit, videbo pos ; deinde Ialutant vos de halia fratret Quo Italia disce
dens sese contulerit Apostolus infra videbimus ; interea quae dam de Epistola ad Hebraeos scripta breviter adnotabimus . Hujus non eadem fuit semper apud omnes auctoritas ; Namque ut Arianos praetermittamus, qui eam inter spuria amandarunt . prodit Eusebius non defuisse catholicos, qui eamdem
veluti canonicam non agnoscebant: Sciendum es Epylium ad Hebraeos a nonnullis fuisse repudiatam, quod dicerent eum ab Ecelesta Romana pro certa , genuina Pauli Epipola non Θ heri ; Id autem Cati Romani Presbyteri exemplo confirmat ,
qui in Disputatione contra Proclum Montanistam Romae habita sub Zephyrino Papa , anno circiter a Io. tredecim tantum Pau
Ii Epistolas recenset . Tredecim sum dioini Apostoli comm
132쪽
morat si olas , eam, quae ad Hebraeos inseripta es, cum re quis non adnumerans . Quod re Hieronymus semel iteruln-que adnotavit. In libro enim de Uiris Illustribus Ilaec reteri: Decimam quartam , quae fertur ad Hebraeos, dicit non ejus esse ,
sed O apud Komanos Wque hodie quoi nuti Apostili non haberi . In litteris vero ad Dardanum datis et Episua , inquit , quae inscribitur ad Hebraeor , non solum ab Ecclesis Orientis, sed omnibus Graeci sermonis Scriptoribus, quasi riuia Apostoli recipitur , licet plerique eam vel Barnubae , vel Oementis arbitren-sur. Verum nirit interes cujus sis, eum sit Eces si Hiri Viri , O quotidie Ecclesiarum te ne celebretur. βυοδ eam Latinorum confretudo non recepit, nee Graecorum quideis sese Amerin in Joannis eadem libertate recipiunt. Item in Isaiam: Unde Purius Apostilus in E sua ad Hebraeos , quam latina conquetudo non reci u. Alii contra. uti canonicam habuerunt; de esusdem tamen auctore dubitarunt . Hinc illa Origenis apud Eusebium: uris autem revera illum scripseris fui Deo notum esse arbitrer e Tertullianus in libro de pudicitia capite ΣΟ. Barnabar adscribit ; Uerum Lucae quoque , & Clementi Romano Pontifici ab aliquibus tributam fuisse ex Hieronymo intelligimus: Epistola autem ρ- fertur ad Hebraeos, non ejus Pauli
scilicet ) creditur propter si i, fermon ue dissonantiam ; fed
Σ. Quaecumque tamen fuerit nonnullorum de huius Epistolae Scriptore , & auctoritate sententia , in eo certe cur Graeca, tum Latina Ecclesia uno ore consensere, ut hujusmodi scilicet Epistolam Paulo adscriberent, & inter Canonieas Scripturas recenserent. De Graecis testatur aperte Hieronymus :
Llud nostris dicenduin es hane Epipolam , quae inscribitur ad Hebraeos , non suum ab Ecelsus Orientalibus , sed ab omnibus retro Ecclesiis, ct Graecis sermonis scriptoribus quasi Pauli A-
sui I ripis. Constat praeterea ex Clemente Alexandrino , Origene, Eusebio , Dionysii Alexandrini , & Concilii Antiocheni ad Paulum Samosatenum Epistolis, Alexandri Alexandrini ad Concilium Constantinopolitanum Epistola , S. Athana io , S. Cyrillo Hierololymitano , Concilii Laodiceni Canone sexagesimo . S. Epiphanio , S. Basilio , S. Gregorio NagianZeno , 5. Gregorio Nyiscno, aliisque pluribus, quos referre in re P satis
Pauli Epist,ia ad Hebraeos a veteribuaprobata a This. I as. MDardanum a Clewent Alam
133쪽
1 6 Hrs T RIA satis explorata non vacat . Latini vero , etsi non statiis , m ture tamen satis cum Graecis Patribus convenerunt, & a qua to , de quinto saeculo nuIIum de ea inter utramque Ecclesiam discrimen occurrit . Quamquam Latini priorum etiam ciculorum non defuere , qui ejusdem Epistolae auctoritate , veluti canonica & divina uterentur . Clemens Papa in sua Ep 1tola sententias S locos ex ea transfert, quamvis tacitra auctoris nomine. S. Irena us in libris adversus Haereses ejus auctoritate ii, nitur. Tortullianus eamdem allegat, quamvis alibi Barnabae adscribat; Novatianus ejusdem testimonium producit; Hieronymus vero a veteribus Latinis exceptam innuit , cum veterum auctoritatem sequutus, quidqn id contra recentiores sentiant, eam
se suscipere profiteatur: Nequaquam hMus temporis confusis nem , sed veterum Scriptorum auctoritatem sequenter . TLed icim itaque abhinc seculis Apostolus sine discrimine ejus auctor habetur ; eamque tandem eidem Apostolo vindicavit etiam Tridentinum Concilium, a quo S inter Canonicas, & inter Pa Ii Epistolas enumerata est. Ceterum vel ipsa Epistola , si attente perpendatur , Paulum ubique prodit auctorem. Suorum enim vinculorum in ea meminit , ut in reliquis, quas ex Italia scripsit, polliceturque se cum Timotheo itineris comite ad Hebraeos profecturum, idem in ea ordo qui in ceteris, idem ablegandi , & scripturas explanandi mos, allutiones eaedem , de locorum simillimae appositiones recurrunt . Epilogus cum iis omnino convenit, quibus Epistola ad Romanos, & utraque ad Thel Ialonicenses absolvuntur; Vota denique, salutationes , preces , & alia plurima quae in Paulinis reliquis, in hac quoque passim occurrunt. 3. Quae autem contra objiciuntur , quod scilicet , pro ter consuetudinem Pauli nomen in EpistoIae Inscriptione desit, ct stylo a Paulino Ionge diverso conscripta sit, nullam quidem asserunt difficultatem. Etenim quod ad primum attinet , notavit jamdiu, uti prodit Eusebius, Clemens Alexandrinus recte atque ordine inscriptionem fui 1le praetermissam . Cum enim Hsebraeis scriberet, qui sinistram de ipse opisionem maho ante combiberant , ipsumque spectum habebant: prudenti consilio sus, illas obserrere satim ob initio apposita nominis fui infriptio noluit. Deinde aliquanto pos his mittiτ verbis . Iam vero I cui beatus dicebat presbγter, quandoquidem Dominus omnipotentis Dei Amstilus ad Hebraeos missus fuerat, prae Modesta P D sitir u bE COO e
134쪽
Paulus, utpote qui ad genter erat directus , Hebrorum Apo- JLsu Cun. solum se minime inscribit ; tum ob fusis erga Dominum redem is . remiam , tum quod ex abundanti ad Hebraeos ipse gentium praeco , ct Angulus scriberet. Quod vero pertinet ad stylum,
Spanhemius , qui in hanc Iahoris plurimum impendit, hujus Epi- Θσημα- d. stolae stylum a ceteris Pauli Epistolis non longissime distare fate- γεγη. l. σου tur: plurimasque illarum loquutiones , easdem periodos, eosdem thst Hebraeismos rariores quidem & elegantiores, satis tamen perspicuos in hac quoque Epistola contineri affirmat. Praeterea, quid quaeso impedit, quin dicamus, hanc Paulum Epistolam elegantiusquam reliquas scripsisse Sed de lingua etiam , qua haec Epistola scripta primum fuerit cum a veteribus, tum a recentioribus est disputatum . Quidam enim Hebraice, nonnulli Syriace , alii d mum Graece primo exaratam dixerunt. Nos quidem a Paulo graece scriptam cum Estio, Du-Pinio , Millio , Clerico, aliisque plur, hus existimamus. Loquutiones, periodi, stylus perspicue, & qu,
dem origine , non versione Graecum praeserunt . Pauciores in
hac, quam in reliquis Fauli Epistolis Hebraismi; neque ex Hebraeo, sed ex Graeca Septuaginta versione Scripturae loci ine
4. Quorsum Apostolus ex Italia contenderit vehemen- S. Paulas Ro- ter disputant eruditi. Hispaniam petiisse contendunt nonnul- di*ςGn.
Ii , quibus quam sit credendum nos alio loco exposuimus. zὸ ' Quocirca in Orientem potius remigrasse suspicamur. Id jam Philippensibus receperat : Confido autem in Domino , quo Epist. ad PM-niam ct ipse veniam ad vos cito . Praeterea sperans quania Dra U. Primum fore, ut vinculis solveretur , Philemonem de hospitio, μ' data ei Epistola rogaverat e para mihi hospitium , nam spero Epist. σι ν
per or tiones vestras donari me diobis. Quin itaque libertati re- stitutus cogitata persecerit, atque in Insulam Cretam primo navigaverit, vix cum viris doctissimis dubitamus; ubi postquam Evangelium praedicavit , Ecclesiasque constituit , Titum Episcopum ordinavit, ut cetera opportune disponeret, quod ipse pinstea datis ad eumdem litteris meminit : Reliqui te Cretae , ut es , quae defint, eorrigar , ct consitum per cipitates presbieror , Acut O ego di inui tibi. E Creta in Judaeam sorte navigavit uti Iudaeis promiserat ; indeque Asiae Ecclesias perIustrans ,& Macedoniam pertransiens , ubi Timotheum Ephesi Episcopum constituit, Colollenses adiit , Philippis deinde transiit, ac p, . Nicopoli in Epiro hyemavit. IIinc Corinthum venit, ubi Era-
135쪽
stus permansit , uti ex secunda ad Timotheum patet. Corintho Troadem transiit , ubi apud Carpum penulam reliquit I postea Miletum, unde Romam denuo iter instituit ; Porro int grum biennium in his peregrinationibus Paulus insumpsi . quas , prout conjecturis assequi licet, summatim exposuimus; eoque temporis i crvallo, uti nos quidem pluribus adducti rationibus judicamii, , priorem ad Timotheum, & hinas ad Titum EpistoIas dedit . . Priorem ad Timotheum Epistolain Laodiceae , Phrygiae Pacatianae Metropoli scriptam serunt Graeca Exemplaria. quorum , utpote rccentis nimium aetatis auctoritas nihil prorissus aestimanda. Se in Macedonia constitii se cum scriberet, &paullo ante a Timotheo discesisse , satis innuere videtur Ap stoi us : Rogavi, inquit, te, ut remaneret Ephes, cum irem in Macedonum , ut denunciares qui sum , ne aliter docerent. Et sane ita censuerunt vetus Auctor synopsis apud Athana-srum , & Thc odoretus I quibus adsentiunt Critici praestantiores . Porro cum Paulus , uti diximus . Timotheum Ephesiorum Episcopum constitulisset, eum pluribus de suscepti muneris ratione his litteris admonet , & praecipua Episcoporum minnera recenseras , illum potissimum hortatur , ne facile manus imponat , neve accusationes adversus Presbyteros admittat , nisi duobus saltem testibus probentur. Praeterea neminem sola fide sine operibus Deo placere posse significat ; quod cum quidam inficiarentur, Hymenaeus scilicet & Alexander , eos i deo a fide defecisse pronunciat : Finis etenim praecepti, ait,
es charitas de eotae puro , ct conscientis bona , O fide non ficta : a quibus quidem aberrantes, conversi sunt in v
niloquium , volentes se legis doctores, non intelligentes, quae Aquuntur , neque de quibus a mant; Et iterum : me praeceptuin commendo tibi , Nimothee , fecundum praecedentes in te prophetias, ut milites in illis bonam ωBitiam , habens fidem , in bonam conscientiam, quam quidam repellenter elaea fidem naufragaverunt: ex quibus est 'mensem, o Alexander, quos tra)idi Satanae , ut discant non blasphemare . Neque Haeret,cos tantum , qui eo tempore prodierant , arguit Apostolus ;sed & suturos praedixit alios, ac designavit, his verbis : Θ,
ritus autem manifeste dicit, quia in no Esimis temporibus discedent quidam a De , attendentes uirilibus erroris, doctris nis d.cmoniorum in Opocris Ioquentium mendacium , ct eum
136쪽
riatam habentium suam eonmentiam , prohibentium nubere , ab sinere a cibis, quos Deus creavit , ad percipiendum cum gratiarum uesione fidelibus , quia omnis creatura Dei bona es, nihil rejiciendum , quod cum gratiarum actione recipitur. UMIentinianos autem, Ebionitas, Encratitas, Marcionitas , Manicheos, aliasque hujusmodi pestes indicali 'postolum nullus dubitat : eos enim illi errores docuerunt , quos damnat Apin
s. Ex his tamen Pauli verbis, quibus Haereticos fore prae nunciat , qui vel nuptias prohiberent , vel abstinentiam a cibis quos Deus creavit ad percipiendum cum gratiarum actione , impie iue pieque Novaiores Catholicae Ecclesiae conviciantur , quod majorum ordinum Clericos ad continentiam adigat; velitque fideles a cibis certo quoque tempore abstinere. Cleri continentiam , cum de I. ad Corinthios Epistola ageremus, ab inanibus istoruin calumniis vindicavimus . Quod vero ad ciborum abstinentiam , eorumque deIectum attinet , si id iligenter attendant , haec sancte apud catholicos instituta . & a prima usque aetate servata , vel nolentes intelligent . Neque enim quod ciborum aliquos malos, aut abominabiles iudicaret, ideo ab iis aliquando abstinendum catholica Ecclesia sanxit; sed ad carnis concupiscentiam coercendam, ut nempe fideles carne mortificati, coelestia facilius adsequi possent. Non illum Ecclesia c, horum delectum commendat, inquit Baronius, quem falsa ex caussa Pythagoras excogitavit , vel AEgyptii invenerunt ; nec quem Iege divina olim ad statutum tempus praescriptum, post inde iam rancidum , superstitio ministravit ; sed quem Deus tam in priori, quam in posteriori Testamento probasse cognoscitur. Quanto enim praeconio coram omni populo extulit Dominus Rechabitas, qui non ex praescripto instituto alicujus almtelatae legis, vel patriae consuetudinis , sed tantum quod praecepto patris sui Ionadab abstinerent a vino 3 Quanta item laude est sublatus a *onso amicus sponsi Joannes Baptista , qui tale in habuisse cognoscitur delectum ciborum , ut de illo testaretur, neque manducasse panem, neque bibisse vinum p Po ro Apostolos exemplo suo Catholicis praeivisse Ecclesiasticae Antiquitatis monumenta declarant . Petrum Iupinis vesci solum memorat Nazian Zenus, Iacobum fratrem Domini a carnibus &
vino semper abstinuisse l)rodit Egesippus; Matthaeum etiam δε- minibus buccis, oleribus abriae carnibus usum fuisse scribit
Meremiae Ltieae 7 Apostolorum abii inentia'.
137쪽
Quadrages. male ieiunium ah Apin stolica traduelone: & auis ctoritate dy
Clemens Alexandrinus; denique Timotheum a vino abstinui se, ex Paulo aperte colligitur: Noli adhue aquam bibere, sed modico vino utere , propter somaehum tuum , ct frequem res tuas insirmitates. Deficeret dies , si omnium Sanctorum, quorum vita , & mors est egregiis miraculis illustrata , vellemus hic in hanc rem exempla referre I vel Patres adducere , qui hujusmodi Ecclesiae Catholicae disciplinam summis laudibus extulerunt , editisque commentariis illustrarunt , obiter recens re . Quod autem Dalleus, aliique passm opponunt , Sanctos scilicet sponte non coacte jejuniis vacasse , vel a certis quibus- dain cibis abstinuisse, est prorsus inane. Si enim bona est, &digua , quam laudibus prosequamur , quae sponte fit abstinentia; cur quaeso indignantur Ecclesiam justis sane de caulsis Jejunium interdum , ciborumque deIectum fidelibus imperare M minerint , oro, quae de sanguine immundisque non comedendis in veteri Testamento a Deo ipso , vel a Moyse Deo praecipiente sancita Ieguntur ; memoria repetant, quae ab Apostolis de sanguine & suffocato, Sancti Spiritus adflatu praescripta initio fuere. Et quam immerito Catholicorum institutis obtrectent vel inviti tandem agnoscant. Quemadmodum enim Ap stoli sanguinis & suffocati, ita Ecclesia carnium usum certis per annum diebus, ex tradita sibi a Christo Domino potestate fidelibus interdicit, iisdemque 1 eluuium consulte ac salubriter prae cipit. 7. His praeterea accedit Iejunium quadragesimaIe ex Apostolica traditione , quidquid contra bIateret Dalleus, in Ecclesiam dimanasse . Etenim si r auod uni persa tenet Ecclesia,
nee Conciliis insitutam, sed femper retentum es , nonnis auctoritate Apostolica tradistim recti me ereditur ; Illinc quidem
deducamus oportet, quadragesimale jejunium , quod semper ubique , & ab omnibus , vario licet pro locorum diversitate modo , observatum certo cognoscimus . quin tamen constet ab ullo unquam Concilio , vel Pontifice fuisse institutum. Quocirca Hieronymus ad Marcellam : Nos unam radragesimam fecundum traditionem Apostolorum , toto anno tempore nobis congruo , jejunamus . Magnus autem Romanae Ecclesiae Ponis
tii ex Leo: Magna divinae insitutionis salubritate provisum es,
ut ad reparandum mentium puritatem quadraginia nobis dierum exercitatio mederetur Et rursus Sermone 44. Euod in omni
tempore unumquemque facere Christianum , id nune licitius es, ct de-
138쪽
ct devotius exequendum ; ut Apostolisa insiluis quadraginta
dierum jejunio compleatur , non ciborum tantummodo punitate, sed prioatione maxime vitiorum . Atque iterum Sermone 47. De Quadrages. p. Devotionem nosram praesentes vel inax edier exigunt .... in quibus merito a Sanctis Apostilis per δε-ctrinam Spiritus Sancti majora sunt ordinata jejunis. His coimcinunt Concilii Gangrensis Patres, a quibus communia Christianorum Jejunia , inter quae certe Quadragesimale , tradita diserte nuncupantur: Si quis eorum , quae exercentur, ab ue cor porali necessitate , tradita Jejunia , qux communiter fruantur ab Ece sis, dissolvat, anathema sit. Quae tamen fuerit Ecclesiae universae de hujusmodi jejunii origine vel secundo extremo seculo sententia , non aliunde manifestius patet , quam ex ea , quae inter Uictorem Papam , & Asiaticos efferbuit controversia. Asiae minoris Ecclesitie agendum Paschatis, & Resurrectionis Dominicae diem festum , jejuniisque finem imponendum esse contendebant ipsa decimaquarta Luna post AEquinotium vernum , in quacumque hebdomadae seriam incideret : atque illis , quantum ex Eusebii verbis in serri posse videtur, Ciliciat Seleucidis , & Mesopotamiae saltem Provinciae Ecclesiae consentiebant . Romani contra cum reliquis totius orbis Ecclesiis, celebrandum esse censebant die Dominica , quae decimam quartam Lunam proxime sequeretur , & eo usque protrahenda esse Jejunia . Quod vero ad nostram disputationem praesertim adtinet, quam utrique consuetudinem traditione Apostolica tuebat tur . Etiam enim Joannem ApostoIum, Philippum unum e septem primis Diaconis , Polycarpum Martyrem , Melitonem, aliosque praestantissimos viros instituti sui auctores afferebant ;Reliqui ex adverso alserebant Petrum de Paulum Pascha num quam , nisi dominica die egilse, ad eamque diem je;unia protraxit Ier Ex quo sane quid contra DaIleum consequatur per se quisque facile intelligit. Neque, uti quidem opinantur, Dallei suifragatores prassidio sibi esse existimabunt insigite fragmentum Epistolla , Romano Pontifici Victori ab Irenaeo scriptae, quod nobis servavit Eusebius ,. Tantum enim abest , ut quadragesimalis jejunii antiquitati vel paria in obsit, ut eam potius vehementer confirmet. Dissentiunt Eruditi in graeci fragmenti illius Iectione, atque latina ejusdem interpretatione . Nos tamen Christophorsoni & Savilii interpretationem cum Massuetio praeserimus, tum aliis pluribus adducti rationibus, tum eo Tom. H. in etiam, Jesu CHR.
139쪽
etiam, quod cum Russino convenit, quem scimus quidem boni interpretis ossicio saepe demisse, sed accuratum hic fuisse probat persecta Graecarum vocum cum Latinis consentio . Quamobrem eximii Martyris ad Uictorem de Paschatis quaestione verba uti ab iis reddita latine sunt subjicimus : Neyue enim
de die fluis tant, persa est, sed etiam de forma ipse jejunii. uidam enim existinant unita die sibi esse jejhnandum : alii
duobus, alii pluribus : alii vero quadraginta . Diurnis pariterae nocturnis horis computatis, diem suum commetiuntur. Ηem vicus Ualesius cum Grabio , ct aliis pluribus deleta distinctionis nota post vocem uuadra inta , vertendum censent: Non- nudi etiam, quadraginta horis diurnis ae nocturnis computatis diem suum metiuntur) atque haec quidem inter eos qui jejunia observant varietas, non nostra primum aetate nata es; sed Iomae antea apud majores nostros ortum cepit : qui non accurate, ut verisimile es, retinentes jeIunii formam, eam , quae ct Aran plicitate O imperitia ortam habait, consuetudinem inposert induxerunt : Hactenus Irenaeus , quem quidem ad suas partes trahere quadantenus Novatores possent, si ea , de qua hic loquitur , controversia vel minimum spectaret ad ipsum Jejunium , quasi servandum aliqui negassent; vel ad Jejuniorui numerum quae tamen nonnullorum falsissima sententia est quasi aliqui unico die sibi simpliciter jejunandum esse existimassent , alii duobus dumtaxat , alii pluribus , alii quadraginta.
Verum non modo nullam iis temporibus motam ea de re quaestionem legimus , sed apertissime assirmat Irenaeus controveT-sam fuisse de ipsa forma jejunii ; cujus quidem cum varias
non sua primum aetate , sed longe antea rationes inductas esse pronunciet, remotissimam profecto , & ipsi Ecclesiae coaevam Antepaschalis Ieiunii antiquitatem adversus Dalleum ostendit. Dionysius AIexandrinus prodit sex postremos Jejuniorum a tepaschalium dies , quamvis non eodem modo ab omnibus transigerentur , a pluribus tamen sua aetate sic transmissos fuisse , ut alii totos sex impasti ducerent , alii quatuor, alii tres ,
alii duos: Alii quidem totum sex dierum spatium superponum
jejuni perseverantes, alii vero biduum , quidam triduum ; alii vero ne unum quidem diem superponunt : Praeterea in Episto Ia Canonica scribit jejunium in die Paschae seria scilicet sexta in Parasceve a Romanis solutum fuisse in Galli cantu . ab aliis vero citius. Epiphauius aute in eamdem Ecclesiae con
140쪽
sue indinem paullo apertius memorat , simulque innuit non solum sua aetate, sed altas jam ubique radices egi me et Eam
vero quadrage M partem , quae praecedit septem dies P ch iis similiter observare , in jejuniis perseverando . eadem comiuevit Ecclesia . . . Praeterea sex Pa atis dies in xerophagiis iransmittunt populi omnes ; hoe es pane dumtaxat cum sale, aqua tunc sub vesperam vesentes. Sed pietatem sudiose talentes ad biduum, vel triduum , vel quatriduum inque jejunia prorogant : auidam etiam totam hebdomadam ad inque sequentis Dominicae gallicinium sne tabo transigam . Ex his itaque Dionysii, & Epiphanii testibus, Irenaei loco perquam similibus , illud certo statui posse videtur , totam de jejunii sorma Irenaei aetate controversiam in eo fuisse , quod quidam postremos sex quadragesimae dies mollius , quam par esset, serretque communior Ecclesiarum usus, jejunarent , nec xerophagiis vescerentur : uuidam enim , inquit S. Martyr , unico
die Mi jejunandum esse , videlicet juxta accuratam jejunii sormam , exsimant: alii duobus , alii in per pluribus. Alii odiro , quorum pietas maior, longius progressi , totos quadraginta dies in xerophagiis transmittunt . Omnibus autem hoc commune fuit, ut horis diurnis pariter ac nocturnis computatis , diem suum metirentur: Scilicet dies illi, quos j unio deput hant , non artificiales erant I sed naturales , sive civiles , quibus nocturnae pariter ac diurnae horae continentur . Quod quidem prudenter omnino addidit Irenaeus; ne quis sorte suspicaretur , jejunantes illos interdiu tenui cibo usos suisse , noetii vero lautioribus epulis, Judaeorum more , indulsisse . 8. Sequitur Quartae, & Sextae Feriae Je unium , quod ab Apostolorum traditione deducit Epiphanius , & primaevis certe temporibus usurpatum in Ecclesia fuisse manifestissime constat : auis es uspiam terrarum , inquit ille , qui non in eo comfentiat quartam , fxtumque feriam solemni in Ecclesia Jejunio consecratais Z Euod ex Apsolorum consitutione repetenda nobis auctoritas es, cur illis quartae sextaeque jejunium perpetuo
Iege sancitur , excepta Penteeose Nec quis sorte reponat Epiphanium hic sola Constitutionum auctoritate niti , quas explinratum est jamdiu falso Apostolis esse tributas; nullus enim dubitat , quin vetustissima Graecorum disciplina in constitutioni-hus vulgo Apostolicis contineatur , & Epiphanius praeterea Apostolicam illius jejunii originem ex perpetua atque Per