장음표시 사용
141쪽
I 14 HISTORIA manus veluti tradita consuetudine demonstrat: An errore δε-ceptus homuncio Aerius scilicet qui nune tandem emersit, Oaraue hodie superstes es An qui ante nos testes extiterunt, quique ante nos eamdem traditionem in Ecclesia tenuerunt, quam ct ira a parentibus suis acceperant, i orum paremel a major bus Iris didicerant . auemadmodum Ecclesia, tquam a Patribus fuis accepit rectam , ue sinceram idem, cum traditionibus ad hune diem ober at Haec autem verissime ab Epiphanio dicta Ecclesiasticae antiquitatis monumenta declarant . Sunt qui Hetanam , seu Pastorem Apostolici aevi Scriptorem testem adducunt, cujus haec sunt verba similitudine quinta: Cum Jejunarem , ct Iederem in monte quodam , ct gratias Verem Deo pro omnibus, quae fecerat mecum , video Paporem tuum Iedentem juxta me , ae dicentem mihi: auid tam mane hue pen,
sur Respondi quoniam, Domine ,sationem habeo . Guides, in- qit , satis 3 Et dixi Jejunium t Vereor tamen ne locum illi
perperam intellexerint: Quamquam enim soIum quartae ct s xtat seriae jejunium veteres Dationem aliquando dixerint, iidem tamen aliquando omne generatim jejunium eo nomine appellaverunt λ hac vero postrema significatione stationis verbum hic usurpari, & textus ipse plane declarat, & adnotavit jamdiu C telerius . Utut tamen de hoc sit, hujusmodi jejunii diserte meminit Clemens Alexandrinus: Nopit ipse jejunii quoque a nigmata horum dierum , quarti inquam , ct jexti, dicitur autem i, te quidem Mercurii , hie Veneris: Meminit Origenes: Habemur Gadragesimae dies jejuniis consecratos ; habemus quartam , Ojextam Ieptimanae dies, quias solemniter jejunamus . Petrus
quoque Alexandrinus, ut ceteros omittamus , non reprehendet nos , ait , quisequam quartam ct sextam feriam observantes , in quibus nobis jejtinare Iecundam traditionem pratae plumes . Ex Latinis vero Tertullianus cum saepe alibi, tum in Lib. de jejunio cap. I 4. memorat expressis verbis: Cur Pascha celebramus in annuo circulo, in mense pri Cur quinquaginta exinde diebus in omni exultationibus quartam ct yextam Sabbati dicamus, ct jejuniis Aaroceoeis Z Tertulliano concinunt
Innocentius primus, Auetor Commentariorum in Epistolas Pauli Ambrosio tributas, Augustinus, aliique plures, a quibus con sulto abstinemus . Est hic tamen cum doetisIimo Thoinauino animadvertendum Orientales ex praecepto quartae & sextae se riae jejunium observasse , apud Latinos vero si IV. tempora ex cipias , Digitig C
142쪽
cipias nullam hujusce abstinentiae legem extitisse: Quod quidem Jesu Cus. innuit aperte Augustinus , ubi scribit Romanam Plebein quarta Aret. 5 ' .& sexta seria non continuo, sed frequenter jejunare sua aetate
consuevisse: Gristianus, qui quartu , ct ferus feria , ct ipso Auost. Dco abbatiso jejunare eon epit, Dod frequenter Romana plebs f R
cit. Observandum praeterea non ideo a Latinis scriptoribus limjusmodi jejunium stationem fuit Ie , uti diximus , appellatam quia Stationes a jejuniis minime discreparent, quod contendit Pamelius in suis ad Tertullianum adnotationibus: Magnum enim inter utrumque discrimen fuisse declarat Albalpinaeus . Cum nitItaque Christiani prioribus illis seculis, certis quibusdam , dc prae- OA IV. sertim Mercurii & Veneris diebus summo mane in Ecclesiam jejuni convenirent, ibique ad horam nonam in oratione, at isque pietatis officiis perstarent; hinc factum , ut suos illos conquentus , de illorum etiam dierum Jejunium a militaribus sor te stationibus translato , stationis nomine donarent. Nam quem CDω. Dromadmodum excubiae militum , & eoruin pro soribus Palatii stan-ui, excubandique sumitio , statio vocabatur . ita verisimile est Christianos moram illam, atque officium illud , quod jejuni in Ecclesia usurpabant, excubias & stationem vocasse , uti insinuat Tertullianus: Si satis de militari exemplo nomen acce- πημα depit. Quod vero solemniora jejunia usque ad Uess,eras, quar- μεμ
Propterea haec ab eodem Tertulliano Mutunum femijejunia di RV o D cia tuis te facile intelligimu, . IM'- ωρῖ-9- Undenam porro factum fuerit, ut quarta sextaque . . CR ' ' ε' feria stationes celebrarentur , explicat Epiphanius : Θn ei
porro celebrarae , ab Apostolis insilutae sunt his potissmum didi Epiph. Hariui quarta, j extaque seria , in Dominica; Dem quarta , δε- Π xtaque seria jejunium ad horum usque nonam indictum I propterea quod quarta feria comprehensus sit Dominus , in sexta crucinxur . Ideo per illos dies jejunandum esse decreverunt Apo-IDD . His plane similia tradit Augustinus : Cur autem qua' tu, in sexta maxime jejunu Ecclesia illo ratio reddi videtur, quo conjiderara Evangelio, ipsa quarta Subbati, quam Pulgo qua= tam feriam Doeant , consilium reperiantur ad occidendrem Dominum fecisse Judaei. Intermisse autem uno die, cujus PGp rae Dominus Pascha cui Di cis His manducavit. i sinis fuit Uus diei, quem vocamus quintam Saurit . deinde traditus es ex noG e quae jam ad sextam Sobbati, qui dies P ionis ejus
143쪽
or 16 HISTORIAmani sus es, pertinebat . Innocentius quoque Romanorum Fontificum hoc nomine primus sexta, inquit, feria propter passissem Domini jejunamus. Io. Praeter quartam, sextamque seriam Sabbatum quoque excepta Paschali Vigilia jejunio celebrabatur Romae . & in nonnullis aliis Occidentis EccIesiis; quod tamen nefas Graecorum moribus ducebatur. Constat id potissimum ex Augustini Epistola ad Casulanum , qua hominis cujusdam Romani proter- viam retundit, qui universas pene Ecclesias a Romana, eo inritu discrepantes, injuriose arcessebat. Adfirmavit Pamelius Romae , ct in mestis Dicinis , ae remotioribus Ecclesiis etiam Sambulo jejunatum fuisse ; In Ecclesis vero Orientis non stem , imo neque Mediolani , neqtie in Africa . Summam tanti viri doctrinam suscipimus, quin tamen ipsi hic in omnibus adsentiamur, impedit Augustinus. Hic enim non penes multas, sed nonnullas lantum , & numero paucas Ecclesias Sabbati jejunium
obtinuille disserte scribit : Et de die q&idem Sobbati Deilior caussa es, quia uiam Romana jejunat Ecclesia, ct aliae nos nullae etiams paucae, spe illi proximae . sve Anginquae . Prodit
praeterea Monicam Sanctillimam ipsius matrem perturbatam vehementer fuisse , quod praeter morem suae civitatis, Mediol nenses Sabbato non j unare compotiser; additque continuo sua aetate contigisse maxime in Africa, ut una Ecclesia , vel unius regionis Delsae , alios haberent Sabbato prandentes , alios jej nantes . In eam plures ivere sententiam , nisi quarto Ecclesiae seculo Sabbato jejunium Romae fuisse inductum ; nos tamen multo Iongius Romauae disciplinae originem ei se repetendam existimamus . Hieronymus enim morem istum Romae obtinuis te significat ex majorum praecepto, quod ex lege Apostolica descendisse censendum esset: unaquaeque Provincia abundet i Myen , c princepta majorum Ieger Apsolicas arbitretur. Augustini quoque , &Cassani tempore plurimorum erat opinio ab Apostoli Petri aetate Romanos Sabbati jejunium observasse. Praeterea Innocentius I. manifeste declarat, hanc suae EcClesiae consuetudinem , tamquam ab Apostolis acceptam , apud suos tum obtinere. Nec Tertullianum quis proserat, cujus haec est in Libro de Jejuniis contra Catholicos sententia : Euamquam vos etiam fabbatum Aquando continuatis , numquam nise in Pascha jejunandum δε-
cundum rationem utibi reddisam. Namque Tertullianus non contra Romaniss, sed adversus omnes Catholicos scribit , quos, ut D triaco by COO e
144쪽
ut ex suis ipsis ritibus arguat, id potius arripit quod in Afri canis pluribus, in Orientalibus, & in plerisque aliis Occidentalibus Ecclesiiis usurpabatur , quale erat jejunii remissio in sabbato, quam id quod paucae Occidentis Ecclesiae cum Romana agere consueverunt . Quod autem ex quarto Leonis M. Sedimone de Quadraginta solet adduci, est prorsus inane ; jamdiu enim Quemellius, nec multo antea fratres Ballerinii praestat tiorum Codicum auctoritate ostenderunt Leonis non esse verba iIla, quae objiciuntur, sed Sermoni ejus procedente tempore superadditae. Cur porro Sabbatici jejunii consuetudo tu Ecclesiam Romanam invecta fuerit hanc caussam attulit Augustinus: S
quitur Sabbatum , quo die Caro Chrsi in monumento requievit, Dut in primis operibus mundi requievis Deus dis illo ab omnibus operibus suis. Hine exorta es iso in reginae illius pestivarietas, ut alii , sicut maxime populi Orientis , propter roquiem Ani candam mallent relaxare jejunium , alii propter B militatem mortis Domini jejunare , scut Romana , non ΠαOccidentis Ecelsae. Eamdem rationem urget vehementer Innocentius in Epistola ad Decentium: Si aurem Dominici diei, ac sextae feriae per fetulas hebdomadas reparanda imago est,hides agere con nudinem Sabbato praetermisse ; cum non diu rem habeat caussam , a sexta videlicet feria in qua Dominus passus es, quando ad Inferos fuit, ut tertia die resurgens redderet laetitiam pos biduanam tm litiam praecedentem. Sabbati jejunium vellicat Cassianus, Romanaeque propterea Ecclesiae immoderationis notam confidenter impingit : Cujus , inquit , moderationis causam nonnulli in quibodam occidentalibus civitatibus ignorantes , ct maxime in urbe . . . putant ab Iuti nem jejunii subbati minime debere prae mi . Verum cum haec scripsit Cassianus, quid aliud , quam se contentiosum nimis , ct immoderatum omnibus objecit Etenim , uti sapientissime admonet Augustinus , in his rebus , de quibus nihil certi saluit Scriptura divina, mςs populi Dei, vel instituta majorum pro ID ge tenenda suns . De quibus f di putare voluerimus, ct ex
aliorum consuetudine alior improbare , orietur interminata luctutis , quae labore sermocinationis eam certa documenta nulla Pe ritatis in lamet , utique cavendum es, ne sempestate contenti nis serenitatem caritatis obnisilet. Quapropter Ambrosius Au
145쪽
DDno fabbato: Et ad quamcumque Ecclesiam veneritis', eius morem servate , s pari scandalum non vultis , aut facere.
II. Huc quoque pertinet quatuor Temporum Jejunium, cujus antiquitatem in Romana saltem Ecclesia innuit certe Augustinus , cum haec adversus Urbicum ad Casulanum scriberet:
Mideat ergo quanta osciat contumelia ipsam quoque Romanam Ecelsam , tibi ct his hebdomadibus , in quibus quarta, O f xtu, c abbato jejoatur; tribus tamen diebus continuis , Dominico siticet. ac deinde feeunda ct tertia pranditur . Quinimo Magnus Rom. Eccles. Pontifex Leo, cujus plures extant adhuc de hujusmodi jejunio sermones , alfirmat de traditione Apo- solica , c, de S. Spiritus prodire doctrina. Ad quae sane qui
attenderit facile intelliget , quo Ioco habenda st illorum opinio , qui a S. Caelestino I. institutum contendunt. Quamvis enim Doctissimis Ballerinis Datribus uItro concedamus saepe Apostolicae institutioni a Leone praesertim tributum, quod non ab Apostolis prosectum suerat, sed ex Apostolica eruditione a Patribus inductuin, id tamen , vel ipsis auctoribus, de iis tantum usuvenisse constat , quae in Romana Ecclesia antiqua observantia custodiebantur: duid porro antiquum esse Romae Leonis aetate poterat , quod ex Calestini I. institutione prodisisti Cur autem haec Jeiunia Romanis primum indieta fuerint
idem S. Leo declarat: uuae Jejunia ex doctrina Stiristis Samni ita per totius anni ei culum di i ta sunt , ut lex abs, nentiae omnibus st ea ad riicta terioribus . Siquidem Jejuni m
pernum in uuadrage u , aes ivum in Pentre se, autumnale in mense decimo , Oemale autem in hoc, qui es decimus celebramus : Sunt h.c quidem adeo aperia, ut mirari sui eat non defuime qui tibi persuaserint eam ianium ob causitan haec instituta suis Ie jejunia , quod nisi praecedente jejunio sacris initiari nemini liceret, sacrorum autem ordinum collationes iis potissimum temporibus peragerentur, quemadmodum ex Gelasii PDpae de hujusmodi ritu verbis in Epistola ad Lucaniae ct Brutio. rum Episcopos intelligitur : Ordinationes Presbterorum C, Dimeonorum nis e cenis temporibus , ct diebus exercere non audeant,
ides quarti mensi jejunis , feritia i , c, decimi , sed etiam quadrage alis initii , ac medianae hebdomadae , c, Subbati
jejunio circa vesperum noverint celebrandas. Plura sunt , quae hanc Hallierit , & allorum opinionem minus veram demonstrant: Sed haec tantum brevitatis caussia hic cum Amalario
146쪽
Fortunato adnotabimus, minime celebratas in quatuor Temporibus ordinationes a primis Episcopis fuisse , ideoque dicendum potius i fas eo tempore propter jejunium praecedem postea celebrari coepisse . Quatuor Temporum jejunia seculo quinto ab iversa Ecclesia religiose observata fuisse veluti certum statuit post Bel Iarminum Natalis Alexander. Quod ad Orienta-Ies quidem attinet , id falso assirmari vel exinde . plane cognoscitur , quod ipsorum moribus nefas semper habitum Sabbato . praeter quam in majori hebdomada , jejunare ; nec quidquam movent , quae in suae sententiae praesidium afferunt, Athanasii verba: In hebdomuri pose feram Pentecostem populus completis jejuniis ad orandum ad Gemelerium abiit. Qui enim Orientalium mores noverit, nulIam hic Quatuor Temporum mentionem fieri statim intelliget; sed iltius tantum jejunii, quod per integram hebdomadam , excepto Sabbato, post Pentecostem Graeca Ecclesia celebrabat : Itaque , tuquit Auctor Constitutionum .vulgo Apostolicarum , pos celebratam Pentecostin celebra
re hebdomadem unam , pos illum jejunute item unam. Quod
porro de Orientalibus, idem quoque de Latinis dicamus opo tet , quorum plerasque Ecclesias paullo ante vidimus a jeiunio in Sabbato abstinuisse. Pluribus praeterea , iisque sane perspicuis, antiquitatis Ecclesiasticae monumentis constat Quatuor Temporum jejunium longe serius a Romana , tu ceteras Occidentis Ecclesias dimanaste , de quo prae aliis consulat qui velit Cl. Muratorium . qui in hoc argumeulo sumina cum laude versatus est . Solemnioribus , quae hactenus recensuimus, Christianorum jejuniis alia deinceps accessierunt, quae variis de causis ab Ecclesia indicta suerunt, uti Rogationum ,:Αdventus , & alia; de quibus hic minime disserendum putamus :IE . . Hoc solum praeterea adnotabimus in Episcoporuin
arbitrio fulta , justa id suadente causa ,3 jejunia Fidelibus indicere: Bene autem, inquit Tertullianus, quod Episcopi universae plebi mandare jejunia sistent, non dico de induseria snpium conferendarum, us vestrae eupturae es, sed interdum, in ex aliqua suisitudine Ecclesiasisae ea x. Confirmat Ambrosius, a quo & illud admonemur , indicta scilicet ab Episco. vo Jejunia fidelibus esse omnino se vanda : Stolidior preor es, qui indicto pro se a Sacerdote jejunio non jejunat . Cum itaque habenda esset Chartagine Catholicorum cum Donatistis collatio iis post Peutecostem diebus, quibus fideles jejunio va- Tom. V. R cabant;
147쪽
rso HIs TORI Acabant; eos Augustinus vehementer admonuit, ut, quod celebrandum erat jejunium , ea accedente causa serventius Peragerent : Puter nyser , qui es in Caelis: sistit habemur apud Patrem Euum Docem, quare non simul habemus. unam pacem
Talia dicite ardenter , dieite Ieniter ; dicite ardenter fervore charitatis, non tim re LCnsonis, O deprecamini nobiscum Do minum solemnibus jejuniis. ui jam reddimus Des , reddamur in pro causu .Ium eniis jejunamus pos Pentecostim solewn ter, uti ne jejunaremus Hiamsi ista ea a non esset .
13. Adhuc in Macedonia venabatur Paulua, ct Nicopoli hyemare constituerat, cum ad Titum quoque Epistolamis scripsit rogans , ut ad se Nicopolim veniret. Ne vero Creta Insula Episcopo careret , Tychicum , aut Artemam eo mill urum nunciat , qui Titi absentis munere fungeretur , eumque simul praemonuit, ne antea discederet, quam in Il sulam alteruter appullisset: Cum misero ad te Artemam , an
Tachicam , festina ad me venire Nicopolim: ibi enim statui O
mare . Titum Cretae reliquerat Apostolus, ut ea , quae Oporteret , in illius Insulae Ecclesiis corrigeret, perque civitates Epitc pos & Presbyteros constitueret . Quapropter praecipuis illorum ossiciis recensitis, quod antea Timotheo, hic Tito quoque inculcat, ut nempe optimos tantum eligendos curet: Reliqui te Cretur , ut ea, quae destini corrigas ct constituas percipitates Presbteros . . . Si quis ne crimine es , unius uxoris vir, fiss Babens fideles, non in accusatione luxuriae, aut non subditos , cte. Dici vix potest, quam confidenter Novatores his
Apostoli verbis adversus Cleri continentiam abutantur , verum temere inepteque prorsus id fieri cum passim Theologi , tum alii inter Catholicos Scriptores adeo plures ostenderunt, ut supervacaneum putemus in his immorari, cum alio praesertim Ioco in hujusmodi Disputatione , quantum instituti ratio patitur , versati simus. Pergit Paulus, ct vaniloquos ac seduc Orcs, praesertim ex circumcisione, inter Cretenses adei se significat, mendaces praeterea , voraces, pigros , & judaicis fabulis mandatisque hominum intendentes: Hox itaque acrioribus etiam verbis esse castigandos , ut Iuni nt in fide . Pomemosingillos hominum status percurrit ; Qiiid cuique magis pro sui cepta vitae ratione incumbat distinete explicat, utque Omnes non monitis tantum . sed exemplo honorum operum in ossicio contineat, atque inobedientes cum imperio arguat, Titum
148쪽
- ECCLESIASTICA. 13 Itum vehementer , etiam atque etiam hortatur: Tu autem D-
quere , qtiae decent fanon doctrinam et Senes ut sobrii AH. . . . Ln omnibus teipsum praebe exemplum bonorum operum , in doctrina , in integritate , in gravitate , verbum Ianum , irreprehensile: ut is, qui ex adverso es veremur nihil habens ma- Ium dicere de nobis.... Haec loquere, Ο exhortare , O argue
eum omni i eris. Nemo te contemnat.14. Prodit Josephus plurima Hierosolymis accidisse, quae Urbis excidium non longe abera portenderent , eaque distinete recenset. Prae omnibus tamen illud hoc Ioco memorandum videtur, quod quadriennio ante bellum exortum , hoc scilicet ipso Anno . evenisse meminit. Etenim cum Jesus quidam Anani filius vir plebejus & rusticus, sese propter festum Tabernaculorum Hierosolymam contuli IIet, juxta Templum repente exclamare caep it: mox ab Oriente, vox ab occasu , vox aquatuor ventis , vox in Hierosustina, ct in Templ- , vox in nonsis O in fonset, vox tu universum popatum : Idque no-
Etu , & interdiu clamitans civitatem universam circuibat. Aprimoribus populi qui rem aegre serebant pluries correptus , mul- , tisque verberibus at sectus I at ille nec pro re quicquam loquutus , nec eos qui verberabant privatim deprecatus, eadem quae prius inclamare.non destitit: Quin etiam cum eum ad Romanum Praesidem adduxissent , & ad ossium iisque denudationem laniandum curassent, nec preces, nec lacrymas ullas effudit, i sed quantum maxime poterat sebili ac lugubri modo vocem inflectens, ad singula verbera clamabat: - vae Hierosolymis. Albino autem interroganti quis esset, & unde & cur ea diceret , nihil omnino respondit. Quapropter cum veluti furentem dimisissent, non prius urbem lamentari destitit , donec aliquos post annos obsidionis tempore perspectis reipsa auguriis quievit. Namque in moenibus obambulans, ingeminansque vae vae cipue tati , o Templo , populo . ubi ad extremum adjecit vae etiam mihi, lapide ex balista excullo ictus statim occubuit . Judaei interea signorum quaedam pro sua libidine interpretantes , at que alia pro nihilo habentes , rebus omnibus in deterius quotidie ruentibus , ad exitium properabant. Jesu Damnati filio e
Pontificatu dejecto , Jesus Jamalielis filius ei, Agrippa Rege iubente , successit , hinc mutua inter eos diisensione exorta , cum hominum audaciis morum manum utrinque collegislent, sepe a conviciis ad lapides deventum est . Ananias praeterea , Costobs-R a rus , Jasu CHR.
cap. s. Turbatae res Iudaeorum s
149쪽
rs 2 HIs TORI Arus , & Saulus amplis facultatibus , Agrippae cognatione , depopuli gratia florentes, sceleratorum multitudine coacta , infirmiores quosque violenter adoriebantur , & rebus omnibus spoliabant . Albinus viso Praeses , non modo seditiosos i inpune grassari pacto iri etio patiebatur; sed quasi pronceps latronum de tyrannus eminebat, suisque satellitibus ad moderatorum direptionem instanter utebatur , novis quotidie tributis gentem universam gravabat ; noxios , atque ob latrocinia in vincula co ajectos, accepta a cognatis eorum pecunia, liberabat; ne que ulla erat maleficentiae nectes , quam pra teriret. Is . Nero autem natam sibi ex Poppaea filiam ultra mortale gaudium , teste Tacito , accepit, eamque, de Poppaeam simul matrem appellavit Augustis . Locus puerperii Antium fuit, ubi de ipse genitus fuerat. Sed quartum intra mensem desuncta incino gaudio brevi luctus successit . Poetum praeterea a belli Parthici administratione revocavit ; & Corbulonem rei gerendae praefecit. JESU CHRISTI AM. 64. PETRI APOST. 33.
I. Qitatuor esset Evangelia omnes Christiani norunt; at quo tempore , & ordine ea scripta sint, dissicillimum est definire . Uidentur tamen veteres existimasse Matthaeum primum postea Marcum , deinde Lucam , postremo Joannem Evange- Iium scripsisse . De Matthaei, & Marci Evangelio jam diximus; nunc.agendum de Luca , a quo praeter Evangelium , Acta quoque Apostolorum edita fuisse compertum est . Cum itaque L cat ipsius testimonio constet ipsum non ante elapsum annum , quo Paulus e vinculis evasit extremam actibus manum impost ille ; hinc Tillemontius , allique censent his Lucam temporibus tum Evangelium , tum acta scripsisse . Atque his plane de Actorum Libro adsentiendum ; quod tamen pertinet ad Evangelium, adducta quidem nihil impedire videntur , quominus dicatur aliquo ante illa tempore scriptum , de eo fortasse quo Lucas Romae cum Paulo versatus est ; vel circa annum s3. Paulo Corinthi degente ; vel denique ante annum cum afleram Paulus ipse ad Corinthios Epistolam dedit , in qua de Luc λ Disitig
150쪽
Luea 6nsque Evangelio Apostolum loquutum esse iis verbis : Jgsu Clix. euirr laus es in Evangelis : Patres aliqui tradiderunt: Quam- 64. quam non desuere, qui locum de Barnaba interpretati sunt , Ore. ιων. r. S. etiamsi de Luca explices, nulla adest caussa, cur potius de i' Evangelii Libro , quam de Apostolico munere intelligamus , quo Lucas summa cum laude persulamis fuerat. Neque pluris Ira. . ad probandum acta, & Evangelium uno serme eodeinque tentia Cor M. in mpore scripta fuisse, valet, quod. ex eorumdem Actoriun prae r q. Q/-- fatione petitum proserunt, verba nimirum quibus Lucas profitetur se primum qaidem fermonem feci Is de omnitas, quae er- mimio edipit Iesus fucere . c, docere inque in diem , qua praecipiens Apostolis per Spiritum Sanctum , quos elegit, visumptus es. Namque ostendunt haec sine Lucam nonnisi scripto Evangelio ad 'Retus edendos accessisse ; verum praeterea nihil. Ceterum haec circiter tempora ipsum utrique operi scribendo operam navasse vero perquam simile judicamus . a. laenaeus, Eusebius, Hieronymus, aliique inficiantur De Luca E-Lncam e numero discipulorum Christi sui sis, atque Evangelium V i solii ita . ex discipulorum relatione scripstile affirmant; quod & ipse Lucas innuit his verbis : C esoniam quidem mHii eouit 'ordinure narrationem , quae in nobis eum etae sunt rerum , Hier. DIDL
em tradiderant nobis, qui ab initio ipsi Oiderum, misi i ε fuerunt sermonis, visum es ct mihi cte. Addit Hieronymus,
eum ex Gentilibus ortum, medicae arti operam dedi me : M-reres perhibent tractatores medicinae artis eum fuis scientiss- L' p. 3-mum , ct magis graecas litteras scisse , quam Hebrαui, uπde ., , Iermo ejus tam in Evangelio , quam in actibus Moseolorum, BGrin P, ides in utroque volumine comptior es , em saecularem fredolet erio Peram
eloquentiam . Scribit praeterea Antiochensein euin mille : Lu- Z 6
cas Medicus Antiochensis , ut eius feri a Diaeotii ; de go, g suus: Salutat vos Lucar Medicm Charissimus. Unde illa I m. eoim.
Paulini Nolani carmina 24. His medicus Lucas, prius arte, deinde loquia Bis medicus Lucas, ut quondam corporis Vror Terrena curabat ope, ct nunc mentibus aegris Compsis gemino vitae medicamina libro .
Demum Lucam eumdem essit ac Lucium , de quo in Epistori ad Romanos: Salutas vos rimotheus adjutor meus c, LM ad Roω. Ocius; 26.