장음표시 사용
401쪽
COLMua Monocerotum, quemadmodum de ossibus eorum diximus, quae in diluvio per orbem terrarum universum dissipata receperit terra, eandem reddere, data est in vulgus fabula. Nam cor uia cornuum similitudinem CE RATI TE S LAPIS praebet lapis, qui Ceralites idcirco dicitur,ab imo sensim deficiens in aeumem, indeque striis ad summitatem circumactis , crassior quam ab illa geratur bel E ,αι, tua, ut facit judicabunt, qui cornu ejus viderint in Principum thesauris habi- Ss a tum a
402쪽
tum, ob efficaciam adversus venenum spectatam . Duo nanque egregiae magnitudinis Romae Summis Pontificibus asservantur. Ceralitem quoque adversari veneno fertur usu edoctum . Quaestum circumferendo faciunt agyrtae, ma. ximh quo remotius a locis natalitiis distraxerunt, impostura eo tutiore , ut cornu monocerotis aestimationem ferat. Materia lenis est, fragilis , internecandida, cinere a superficie, glutinosa linguae, magnam edens exiccandi, &astringendi facultatem. Nascitur in terra argillosa , in qua Stelechites apud Vangiones,& privatim in specu montis Meliboci, in tractu Cheruscorum, qui nuncupatur Stolbergensis.
Cerati te cornu, quo nomine appellatur etiam a Gesnero , Boetio, Langi. , aliisque. voeatur quoque unicornu fossis a nonnullis, qu6d cornus speciem plerunque reserat , & dens elephantis petrefactus, atque ebur Bisile , quod frequenter etiam soleat concrescere eboris specie, cum, aliorumque eorporum . A Caesalpino dicitur Lapis Arabitus, de ab aliis Lithomaria , quod ex marga lapidescente ferruminetur . Lapis hic ex eadem materia constat, atque osteoeotius : Gignitur enim , ex aqua solutae margae par ticulis imbuta r quae in varias formas paulatim concrescit, praeeipue autem Coni cornum monoce rotis aemii lantis : forma siquidem conica peculiaris est liquoribus per stillicidium concrescenti bus, ut evenit in glacie Ze lapidibus stalactitis e nonnunquam vero alias species habet tum pt varia aliarum partium admistione , tum pro loci natura , a quo cohibetur s de saepe saepius diversa animalium ossa cornua , arborum truncos pervadens, atque implicans, eorumdem figuram retinet, ut asserit Anselmus Boetius.
sibus ipsum posteritati commendavit. Ejus speciem, quae nominis rationem continet, ita cervino cornu similem scribit ille, ut prius lapidem esse non Percipiamus, quam rigorem ejus tentemus. Nos vero observavimus in eo similitudinis interdum defectus esse , quod lapideus candor superficiem obit, vel rariores ducuntur striae, vel obtusae sunt ramorum acies, aut nitore carent. Caeterum omnem varietatem, quae cornu contingit, lapis similitudine reddit. Nam proceritas ejus, neque perpetub una est, neque ramorum constat num rus : etiam simplicem, ac rectam tendit aciem, quomodo cervis primum binis cornua oriuntur, ob quae ipsi subulones vocantur. ab Tanta igitur similitudine hujus artatis homines permoti, quoties Elapho cerati tes repertus est,cervinum cornu in lapidem mutatum ferunt. Quae mutatio cum fere quibusque rebus possit contingcre, ut dictum est : etiam saepius, quam aliis multis eam accidere cervi cornibus arbitrantur, non solum quod annua cervis cornua decidunt, verum etiam, quia locis aliis illa cervi defodiunt . Sinistrum cornu Aristoteles ca in octavo Historiae animalium scribit a nemine tum adhuc repertu fuisse, quod de cornu dextro Plinius b affirmari tradit. occultationis autem commoditate cornua facilius nancisci locum existimant, ex quo aliquando lapidea eruantur . Et ista quidem ita se habeant, tamen negandum haud videtur Elapho cerat item sine rudimento etiam naturam conficere ; fidem namque faciunt alii lapides omnes, qui praesenti Armario continentur , dc Orpheus sensit cum Ela phocerati tem appellat iri ni πολυδαι- λου dictamque transmutationem n E quidem suspectasse ipsum sequentia ostendunt, quibus rationem iulius appellationis reddit.
Nam cervo non assurgunt decora ardua frontis Saxea , Signa
403쪽
Signa lapideu cornu ab Elapho cerat ite distinguunt, quibus in genere lapi- defacta ab Idio morphis diseerni diximus . Gigni hunc lapidem alibi copiose Loeus,
non est compertum . Singulos inveniri audivimus, & recentissime in agro Ueronensi. Facultates Ela phoceratili orpheus ascribit duas, quarum una capil- Faeultas.los defluentes reparat cum detrimentum lapidis ex oleo quotidie temporibus inungitur, alteram facultatem ascripti versus comprehendunt.
Πρωτογαμον - γ) usque ad finem Ridiculum est nostris hominibus istud edicere, qui matrimonii dedecus argumento cornu potissimum notant, diadema esse cavillantes , quod sine ambitione comparetur.
si J ElaphoeeratIter dictua est ab ιλαν γ cervus, & E0ἀς eornu.t xj Tradit Anselmus Boetius se animadvertisse eervi eornua,a liquore margaeeo In lapidem eonversae Hine admodum verisimile existit tuus Elaphoeerat item Mercati eodem modo genitum H in . praesertim caui ipse asserat cornu cervini figuram adamus m in eo fuisse expressam e lieet enim fieri potuerit, ut aqua margae particulis , aliisque lapideis corporibus repleta variis modis per terrae meatus fluens in rivos divideretur , qui deinde concrescentes , cornuum cervinorum ramos quodammodo referrent; improbabile tamen videtur tam exacte iisdem assiuiiIari potuisse, ut nullum nisi coloris diserimen intercederet. Hic non omittendos esse duximus integros Orphei versus: Πιν. τόγαμον δ'αι .ἰς ἄγων re δέμνια κat tuis
Virginem θοufam ad thorum dueens juvenis, Iucundae deIectationIs testem hune ferat L Idem : hie enim infrangibiIuus Ombos contordia .ἰuesIit Ad extremam usque senectutem semoer lontinebit .
C A P. LXV. OS 1 A e terra nasci auctor Theophrastus est apud Plinium , cui si assentiamur , quae adversum dicta sunt, in nos convertimus . Petunt discerni ;utrum constet, e terra nasci, & ossis speciem iis a forma lapidis esse: an verbdefossa, quae in animalium compagibus extiterant, ingenio loci obduruisso in lapides. Enormi ipsorum magnitudine posterius falsum conabimur osten--i ...dere, clim easdem regiones, ubi fodiuntur, nulla incolant animalia , quorum modo peninius '' corpora tantis ossibus fulciantur. Illi contrariam rationem excogitarunt: existimare se, quid augendi facultatis relinqui defunctis ossibus, qua possint figurae termini proferri. Quae sententia ut est popularis, ita non erat altius deproia mendum, quod refelleret. Nos enim ossa, propter eandem vim , omnia sie debere sub terra prorogari ludebamus . At illi non quidem, quoniam e terra nequeant conficere materiam, quae magnitudini impendenda est . Verum cum in loca incidunt, quorum fomento convertuntur in lapides, tum ex eader materia, qua partes densantur crementum suggeri, superficiemque extendi. Tamquam vis augendi ossibus attributa, tum vigeat, cum ossa naturam deserunt . Haec cum vulgo ita transiguntur. Nam qui sanioribus disciplinis instructi sunt , ossibus auctricem facultatem permitti rideant. Augmentum omne in viventibus ab anima pendet. Ipsa appetit, transmutat, unit: quibus actionibus fit augmentum, & secundum quas ipsa multiplex dicitur di simplexverb substantia, ob quam secari non potest . Nihil illius itaque remanet c d a veri, nihil ossibus. Absurdius etiamnum illud, ossa quae magnitudinem animata expleverant, augeri deserta. Augmentum animatis erat ad finem, videlicet
404쪽
delicet ad commodissimam magnitudinem . Est autem haec in mensura certa j, quam nacta augeri desistunt . Forte videbitur alicui , ossa simpliciter augeri postse , scilicet externa additione, quae proprie augmentum est inanimatis: Illud namque crementum, omnibus partibus promotis , datur solum animantibus. Potest autem halitus ille sub terra, a quo ossea materia lapidescat, aliam obducere continuam materiam, sed ossis species amittitur. Nam aequali materiae accessione tantum crassitudini, quam proceritati apponiture inaequali
magis etiam disperditur figura. Igitur ossa i e terra nasci specie ipsorum, &magnitudine confirmatur. A qua sententia rursum nos deterrent, qui gigantomachias objiciunt. Quibuscum si libet vincere, gigantes illi immanes E laed: Gigantibus rerum natura ejiciendi sunt, quorum ossa lapidefacta fodi dicunt. Perse- '' ' quamur , si neminem argumenti varietas offendit. Nequaquam ratione adducor , ut homines tam vastae figurae vixisse credam, atque a Poetis perscribitur. At oporteat, si ossa fossilia, quanta nos vidimus, structuram corporis humani sustinuisse existimamus. Fides historiae de veritate postulatur. Refert ca LG-7 cv β Plinius faJ, in Creta terrae motu rupto monte, inventum esse corpus stans X lvj. cubitorum, quod alii Orionis, alii oti fuisse arbitrabantur . Simile Boccatius in Genealogiis prodit, sua aetate montem a rusticis effossum in Sicilia juxta
Drepanum, in quo vastum patuit antrum , in eoque cadaver hominis sedentis repertum, sinistra manu baculo innixam, quo proceriorem in navi malum , negat fuisse. Hominis autem staturam cc. cubitorum colligit, & baculo plum .hum inditum M. D. pondo, quo subtracto corruerit. Polyphemum ait credi- Variorum Gigan- tum, ingentem illum Syculum Cyclopum ducem, Graeco, ac Latino Poetae ce xv udψ lebratum . Has invenio duas staturae humanae summas magnitudines . Caeterae tolerabiles Naturae, si E fabulis Poetarum non petantur. Tamen his vanas non minus illas existimo. Namque major pars hominum cubitos quatuor non excedit. Qui potuit ergo vel Orion , vel Otus mensuram nostram undecies
geminatam dimidia superare Servius ab Orione Cyclopem humeris impositum per pelagus ad Orientem transvectum scribit, uti vastior altitudo, quam dedit Plinius, intelligatur. Otum verb, ejusque fratrem Ephialtem patre Ne- l, υώ.i,. obsi. Ptuno, longe majores nono aetatis anno, mensus est Homerus novem jugerum altitudine ; quae cum efficiant pedes M, cLx. fiunt cubiti nccccxx. Hujus magnitudinis partem trigesimam secundam addito tantum cubito Plinius oto tribuebat. Tam pusillum nolebat Polyphemum Boccatius, cujus latera alto marissi uctus non tinxisse a Poeta didicerat: ad minus altitudinem unius jugeri dedit, & cubitos amplius xL. ut sit pars summae totius paulo minus septim . Eadem fide sex reliquas adjunxisset, cum qui haud vulgariter sapiunt, nunquam induci poterunt, ut hominis staturam credant superasse centesimam quadragesimam quartam, id est, cubitos decem . Iam veteres scripta Poetarum, &Gigantomachias interpretati sunt, de Philosophiam sub iis involucris nascentem latuisse non dubitarunt. Nam qui ad opera Naturae retulerunt, a Gigantu
nomine volunt indicari spiritus cavis terrae clausos, quorum eruptione cum ingentes quasi montes, effractique monstrentur , tamen vis in coelum nequidia e) De Sen ξρυρα quam videtur icia dcre. Tullius tum primo de Natura Deorum improbat, quod
dὶ LM. i. sis o . supine credatur, Titanas cinuo bellum intulisser tum quaerit alibi, quid sit c. et O. aliud gigantum more bellarc cum Diis , nisi Naturae repugnare Macrobius alios non putat fuisse gigantas , quam hominum manum impiam Deos neganistem , & ideo existimatam Deos pellere. Sed illis etiam staturam ingentemia . roburque corporis ascriptum invenio, qui vigore animi praestarunt caeteris , vel in icientiis demonstrandis, vel in artibus pariendis, ut facinus supra vires ausi, fortunamque hominis cxccssisse viderentur . Hinc est quod Hyperion in Astronomia clarus inter Titanas censeatur,quasi coelum prodiderit; & Iapetus Thessalus ob multa filiorum inventa,Hesperi, Atlantis,Epimethei,Promethei: quos altiores homine vctustas finxit. De Orione fictae magnitudinis fabulaeque nubem pene dispellit H csiodus, qui ait, id muneris Orionem a Patre Neptuno impetrasse, uti posset per summos fluctus inccdere. Sed lentius disputantur haec
405쪽
haec exemplorum appositione; magis exquirendum est, quid serat ratio . Nam qui gigantas condunt, ita statuunt; pessum ire Naturae opera , & quo ipsa procedat longius, hominis staturam minui. Ita majores nostros fuisse gigantas asserunt, & nanos promittunt nobis posteros , fidemque exemplis faciunt, Titanas, & Cyclopas, aliosque speciati in commemorant. Et solam , hanc mutationem in homine agnoscunt. Non elephantas , equos, tauros, caeteraque animalia quadragies majora, quam sint hodie, reperiunt. Quid videtur illis de primi hominis creatione ξ Si in tenebris Veterum delitescunt, nequaquam audiantur a Peripateticis . Et quid tantum Philosophum ad aeternitatem Mundi constituendam v chementius commovit,quam ratus ordo rerum Nos quidem conditum fuisse veritas docuit, sed tamen generatio tum instituta codem semper tenore progressum faciat, si non est instituta, ut tum desinat cum exinanita promoveri non possit: veluti pilam excutimus, quae paulatim lentius devoluta demum cessat. Cedo , quis tum finis itane Deus auctor ZAItera ratio . Causa a qua generatio est, & crementum, non patitur eam mutationem . Non enim forma major, neque fit minor. Non enim substantiaia , sed accidens intenditur, vel remittitur . Quod eveniret individuis unius speciei, quae secundum formam majorem, minoremque capesserent gradus. Deinde auctio diminutioque proprii sunt, atque, ut vocant, immediati affectus quantitatis. Non igitur attribui possunt formae. Substantia namque haud est quantitas. Crescit autem corpus , ac decrescit per quantitatem squatenus materiar quanta recens informatur, vel privatur forma.
Q Ossa lapidea non rarδ reperIuntur. Varias eorum partes vidimus apud Eminentiss. GualterIum, praecipue autem elegans est erantum hominis, cuius parti, quam Zygoma , seu os iugale vocant , veluti quae lanῆ ansa lapidea adnectitur , alteraque extremitate lyneipiti adhaeret , itaui a quibusdam serpens in lapidem eonveisus existimetur. Singularis quoque est hominis sceletos et usia lapidea obductus, a nobis observatus apud Illuli risi. Stroram : eujus mentionem fecimuS superitis in Notis Capitis IV. ubi de Metallis in genere, pag. 6. Ossa autem admirandae magnitudinis, quae in Italia praecipue effodiuntur elephantum em quos Hannibal adduxit, Boccoaus se , Auguli inus Scilla , aliique existimant.s 23 De hujusmodi Gigantibus ita legitur apud Hesiodum b r
ei filii magni, o fortes haud nominandi rottus, Briareuique , c, Gnes, superri filii ,
E tiorum humeris centum quidem manus attoIubantur, Singulisque quinquaginta inactesibilia capita Humeris adnascebantiar validis membris aptata , Visque ingens ingentem Ilaturam roborabat. Quae de ventIs subterraneis allegoriee eonficta esse vult SehoIIastes hIs verbIs: τἀ υποτ δε γην ἐναποκυιέμενἀ πνέγματα - τήν δεινως σπαρά ροντα iuq οπν μωσίθω. Venti nimirum Ura terram inclast eam vehementer divellentes, σι fermὸ verberantes. Hos inseritis Titanas appellatos ait, παρωον παπινευσιν ο --βλα ς τως ἀνθρωπειι . In quotum intenduat,
idest , parant damua bominibus.
406쪽
LA H n as Sarnii & siquidem ad unum omnes aliquantulum consormes, uniusque materiae compotes inter se sinit variam tamen, alter ab altero ortiginis causam sortiuntur. Accidit enim saepius ab impedimento , remoratoque aquarum decursu in subterraneis tubis eos coacervari stasim in congeriem
Iapidum duriorum: quos summa ferramentorum vidisrumpi, expugnarique oporteat. Horum aliqui eleganter hepaticam, aliasque herbas impressas gerunt . Non raro quoque in aquis fossarum quietis, & consistentibus oriri evenit: maxime vero ubi neglectae fuerint, & ex diutina purgationis mora vitium
407쪽
ceperint; in quibus arundines, junci, spatulae , & hujus generis plures herbae aquaticae, cacuminum tenus obrutae , formam pristinam, vigoremque obtinere videntur. Nam neque in aquis natura miracula intermittit: & cum in eis
saxum sponte concrescere, ut supra diximus, in exitu paludis Reatinae, turris immersa pristinam naturam lapidum duritie commutare , ut in hoc Campaniaram ne Sarno , nobis constat. Enim vero lapides isti ramulos, herbas, eisque similia involvunt: quae cum ipsi concrescunt, simul lapidescunt. Itaut praeter virgulta, diversa etiam folia arboribus excussa, & fortuito ibi delapsita, veluti quercuum, alnorum, aliarumque arborum , in iis suaviter mirari liaceat , & saepe dignoscere. Istud de Sarno Pontanus his versibus celebravit ri - . Videas lapidesere SarnqCaeruleo sub fonte alnum , Alicisque maniplos
Et paleae intortos lento eum vimine culmos .
Nomen vero Sarnii lapidis iis etiam accommodamus, qui non in Sarno tantum, sed pari modo ex rebus mollioribus ab aliis aquis transmutati videntur, vel aquarum beneficio, simili aliqua forma concreti . Pluribus enim locis idem evenire testis est Plinius, ut in Cicionum flumine, in Piceno lacu Velino lignum dejectum lapideo cortice obducitur , & in Surio Colchidis flumine , adeo ut lapidem plerunque durans integat cortex: similiter in Silaro Lucaniae
amne ultra Surrentum, in quo non modo virgulta immersa et verum & folia
lapidescunt. Quod Silius libro octavo inseruit rNunc Silarus , quos nutrit aquis , quos gurgite cradunt Duritiem lapidum mersis inolescere ramis.
Separandi non sunt, qui tum alibi, tum maximε in quodam Campaniae tractu versus Sarnum eruuntur frondibus, surculisque insigniti,& eodem nomine, quo Sarnii, Neapoli appellati: Frequentiores isti ex loco vulgo Tartareto carinduntur plano illo quidem & natara porrecto, arido, & steriIi, qui indidem lapides magnae insuperabilisque duritiei circumferuntur, supra quos incolae
rude linum contundunt, & domant. Ictibus enim vehementer per plurium annorum spacium resistunt. Sanh non pauci patefiunt adeo duri,& indomiti, ut ab iis excindendis supersedere in totum praestet: quoniam prius ferramenta omnia in eos adigerentur, quam summo cum conamine , evinci, penetrarique possent: qui scilicet acri propinquiores in superficie terrae detegi solent. Verum subter eos mitior, & ad fabrilem usum multo commodior,tractabiliorque materia caeditur, quae quidem usque ad imum fundum, ex quo aqua naturaliter scaturit, & quem incolae pelagiam appellant, non deficit. A qua non est ad summum altior duodecim palmis, quibusdam locis octo, sex, & quatuor. Compertum est insupcr eo loci, ut in propriis eorum fodinis, unum alteri veluti asseres adhaerere, ac in cujusque fero interstitio, vel compage modicurru terrae, quantum manus capiat, leviter inspersum jacere, cujus opportunitate facile ab invicem separantur. Hi etiam ut plurimum referunt frondium vestigia, & arundinum pluribus foraminibus compunctarum. Huc spectat incolas solere fossas juxta Tartare tum educere, & terra deinceps frugifera oppleri , ibique arbores plantare ; quae profecto eorum industria nihil, nisi in longi quum tempus, consulit. Viginti enim annis amplius terra ibi reposita, tum
primum in tartarum convertitur ; a quo strangulatae, suffocataeque plantae tandem exarescunt. Colorum nullae in iis singulares differentiae notantur: om-ncs utique ad colores medios concurrunt e qui partim cum albo communicant, partim cum rubro, partim cum obscuro, & caliginoso . omnes injuriam
temporum, & continuas glacies aequε perserunt, nihilique faciunt ς quin &ignium vires, quindecim dies circiter pro memorabili intervallo sustinent . Ex durissimis globi fiunt, supra quos carri quamlibet onusti insistant, praetervehanturque. Optimas ad perpetuitatem structuras cum calce praestant adeo, ut caementarii fabricas ex iis constructas vix solo aequare valeant. Applicantur
utiliter ad fundamenta jasienda, ad muros ducendos, ad fornices, & pilas
408쪽
evehendas. Non desunt quoque ex horum numero lapides, qui prae commoda sui temperatione secantur, &in quadrae formam rediguntur, quibus incolae uti solent. Deferuntur, ut diximus, lapides Tibure, qui in Anienis rivo delituere . Neque ab his diversi judicandi sunt lapilli, calculique, quibus etiam Tibur abundat; suam enim Metamorphosim ex leguminibus , olivis, ciborum reliquiis, & diversorum animalium excrementis praeferre videntur. Immutantur autem ibi, & Iapidescunt plurima mollioris materiae r & fere semper una colorem candidum induunt. Ad hoc allusit Martialis in Lycorin . Tibur in Herculeum migravit nigra DcorisOmnia cum fieri candida eredit ibi.
Hactenus vero diversa omnium origo in causa fuit, quod sinE nomine sepulti, spretique jacuerint. N O T AE.
Plantae una eum lapIdibus eoneretae passim oecurrunt apud Scriptores: sed praecipuὶ variae earum leones visuntur apud Seheuch rerum cs .
C A P. LXUII. LA O n g s ad humani unguis vel integri, vel dimidiati similitudinem allu
dentes onychitas appellare libuit, & licuisse, quod ad haec usque tempora ignobiles latuerint, nemo mihi negaverit. Certa eorum magnitudo describi nequit multis mensuram excedentibus, aliisque tam longitudine, quam latitudine deformatis. Ebur candore, & substantia pollicentur . Strias qui-VNGUIS LAPIDEUS dam nisi propius intuentibus nunquam indieant. Singuli in extremitate sui foramen, quasi terebra confossum habent. Hoc nescio cujus solertiae vulgus ascribit. Artis enim esse vult, neque a Natura profectum. Nobis hinc miram naturae calliditatem percipere potius, & contemplari liceat. Nam quis ita de- Iiret , ut consulto iis lapidibus illa foramina, stigmate quodam , vel cauterio inusserit Z Quis vero tam fatuus, tamque animo supinus: ut cum omnem in
409쪽
iis terebrandis Iaborem posuimet, tandem sui, laborisque pertaesus exhausti , omnes in agrum conjecimi Sed si ita effet, defecisset aliquando illorum numerus, quem natura instaurare videtur. Itaque in his lapidibus perindo, atque in aliis, naturam si minus assequor , mirari non desino . Fortassis enim necessiaria quaedam, & nobis incognita tametsi supprimat, inferre , & innuere videtur. Sed id aliis inquirendum relinquimus . Effodiuntur autem ex terra rubra, arida, & sicca in Hetruria sub Senensi ditione non longh a Monte Ilcineo in loco vulgo dicto Cerreto alto : horum accessionem debeo quoque Iulii Sansedonii diligentiae, ac singulari erga me studio.
Qui hie Unenes Iapidei appellantur sene et Iam e concharum genere. Quorum plures species videre est apud I angium a , qui cum Luidio Terebratulas appellat; a Llituro autem appellantur Couehitae anomii rostro prominulo veluti pertuso.
GLOSSO PETRAE MAGNAE.C A P. LX VIII. UNUM Glossio petrae genus Plinius b , idque inter gemmas ponit, linguae hu
manae simile. Nos multo plura observavimus, quibus I γλ σιωτέτρος etymon commune fieri posset ac si ab animalibus, quibus peculiares linguarum formae sunt, libeat sumere differentias , totidem fermh erunt, quot ejusmodi inveniuntur animalia. Sed tantam multitudinem consulto ad tres ordines cogere visum fuit: ut omnes habeantur magnae, vel mediae, vel parvae, singulis his suum locum dicavimus. Magnis, Plinii Glos petrae continentur, & fortassis plures, quam ejus non capit descriptio, caula enim dissimilitudinis, in
multis acuminata extremitas . Sunt omnes latiores, neque excedunt humanam linguam, tametsi minores plurimae. Rotundiores silicis aspectu, raro nitidiores visuntur,& suam radicem sculptura saepius quam colore discriminant. Quae in acutum desinunt, serrato utrimque margine insigniter nitent ad basimusque , quae magis saxea est; color in nitore candicans, cinereus, flavescens, croceus caesius, nigricans , vel ex his maculosa, vel undulata varietate confusus . Refert Plinius, creditum non in terra nasci Glosso petras, sed deficiente luna e coelo decidere. Idcirco narratae superstitionis adhuc conscium vulgus coelestem sagittam vocat. Ad contradicendum natalis locus incitavit duplici ratione . Una est quod in Melita insula sicubi terrarum abundantius reperiantur ἔ altera certior, quia saxo innatam ad me misit Iulius Sansedonius P tritius Senensis, inerantque cum illa alii lapilli rudiores, inter quos enitebat. Saxum substantia candidum nee dissimile videbatur ab illo, cui minores GIonso petrae innascuntur. Accepi a Patre meo nitidissimas, & non unius coloris in agro Miniatensi fortuito inventas. Frequentiores in Prusia feruntur . Ascribunt ridiculas facuItates . Lenocinanti necessiariam esse antiquis persuasum est ; teste Plinio . Putarunt aliqui hac plusquam Thessalicis mendaciis , Iunares motus posse erecitari. Nostrae aetatis vanitas credit avertere fulmina , praecavere submersionem, laeta inducere somnia, profecto mera somnia. Quare persuase mulierculae gaudent hoc gestamine infantium colla munire. Orpheus de lapidibus quoque Graecus vulgari opinione superstitiosus eme voluit, qui Glos petram ad aras afferenti non irrita vota promittit.
bJ Lib.D. eap. Glossopetrarum tri plex genus. Deseriptio magna