장음표시 사용
231쪽
mini Je dati. Magnis proficto milius , filivi pius, sed iis
datis, ut ad tempus 'uereris, non ut perpetuo illum similis est. Sic enim te, cossidera uir sapientifime, imo sic pat, riter consideremus. Si quis princeps, semini prec , -- artis tabidam nobis dedit et utendam, utris eam, quandocunq; collubitis fuerit reposcenti, sereno uultu reddemus,gratia insuper agentes, antristes ad hunc mois in pomu expostulabimus t O te crudelem, quam pre*cioso munere nos stolia i , quantam uoluptatem nobis admini, quam cito rem tam egregiam nec opinantibus eripuisti: non ne is optimo iure,tam inpatis querimoni sad hunc restonderit modis s Hoccine praemis pro nico eio reporto s Ita ne nihil meministis, nisi hoc tantis, quod belli Dinam tabulam amisi in s Excidit animo, I sitis et ultro commodasse me s uos tot iam dies, mea beniagnitate pauisse oculos, animim oblectasse s quod stedi, benignitatis erat: quod Vposco, meo iure acto. Vobis aliis
quid ex me lacri fuit, iacturae nihil fuit, nisi quod uestro uitio id esse proprium fingebatis, quod erat commodatiotim: proinde perire uobis uidetur, quod repetitur. Imo ghi. omni, quo pretiosior,gia iucundior ea res bit, quam utend in permisi, hoc mam ares magis imbi debetis. N ec ante ita pus repetitum uideri oportet, quod citra iniuriam pote.rat non committi. Elaec ratio fi nullo pacto restili poterat, cogita quanto iustius natura dolorem ae querelas nostra huiusmodi sermone posit reprehedere. Ais bis nitarum rationibus dolorem nostris leniri conueniebat, etiam fi mors totam hominem tolleret, neque quicquam nostri
et sisti post superesset. Nunc fisaltem hoc credimus,de quo nihil
232쪽
rio NE CONScRIB. EPIs r. anpnihil addubitauit socrates ille Platonicus, ut Micet homiae nem ipsum antim esse, comm hoc niuisaeiud esse, niam uri organ uel dirutilis,m ut uertius dica, sep aniet caemere,unde cimeruerserit, se demm sit iuris FG .
mutob g anteas licius uiuere, quid est quod mortem iniscusemus: quandoquidem Us adeo no perit ille qui moris , tur,ut tam demum nasci uideatur potius Et nobis animo frui licet, quod oculis non cernimus: nihila ferius i amaeis absentibus cogitatione frui solemus. Et haud scio ascliquato suauium quam si eos coram oculis cospiceremus: propterea quod corporu couictus, no raro nobis offensaiarum materia essumit ministrare, et cosuetudinis assiduis dis,amicitiae iucuditate n3nihil imminuere. Eius rei si deae sideras exemplu,an non sat argumento sunt apostoli, quitum demu uere Di christo,uere, amare coeperat, postaeaquam illis corporea praeseria, et adeptas Sic est proinficio:bonorum armciti animor non corporum coniumctione co tit. Qui vere amat,animos amat, non corpora. At animorii copuli,nulla uis,nulla teporum, nulla Iocoruintercapedo potest dirimere. Porro nimis quam pueriles,mim iam per se putare, simulats sub oculis esse dein erit. Tu quoties libebit, filium tibi cogitatione, semois nibius praesente reddes. Ille uicista tui meminit,sentit penitus animi tui affictusi nonungia et in somnis occumis fabit patri: et arcanis quibusdam modis animus utrius sese eophetentur,m casib abutur. Quid aute prohibet, quo minus iam nunc imagineris cum illo te uiuere, qui in paulo put es uicturust Q patulu enim est hoc omne quod uiui vi s sed hactemu ijs remedi is usu , qgibin sim et tacta. p s ethni nostram.
233쪽
23o D. ERAS. RO T. HE RAExaggeratillo ethnico quolibet agere poteram. Nunc quid pietas, quid in fidio . chriniana fdes a nobis impetrare debeat, pauchi considei renius. l am primum si maxime misia mors effiet, tamen, oportebat boni consulere,quod nulla uia corrigi poterat. Rursum se totu extingueret homine, aequivi tame 'reda, quod tot huius uitae calamitatibus finem imponat Porr) si animum originis aethereae, graui corporis ergastulo libeaerat,propemodum elisi gratulandum iis, qui e uici decessitarint, et in 'lice illa libertate postliminio redierint: Nunc uero cum haud dubie pias animas ex huius uitae procelitis,ad immortalitatis portu trismittat,ac ne pilum quidem ' hominis perimat, quippe corporibus quos ad eadem imis mortalitate aliquando reuocidis: utrum quaeso lugere, agmag s gratulari Gueniat ei quem ex hoc turbulentii imo uitae pelago, in tranqui si illam immoratiratis flationem, Contentio pauli ter huiu uitae (si' modo uicis appellida sordes, fratres, ericula in utrimcdgere. Rursus h diuerso eius uitae comoda, quae pios hinc
creptos manent, Gyone: et sicile uidebis,hoc homine nishil ese iniustius, qui summu bonum, ad quod unum nati, ditis sumus, perinde quasi maximum malum deploret.
Orbsi te claolims,cum fliti coelo sterilieris,cuius ceu lillitam
ius cuiusdi memoriam,ut sacrosancti uenerari posis: qui
coelitus tui curam etens,res tuas ceu dexter aliqud Deus, bene fortunare ualeat. enim ille, aut non sentit rex mortaliu,aut solita in patre pietate una cum corpore deae
posuit Vivit profictb,stu hi crede, uiuit ille, adesis praerisiens nobisi: et hoc ipsum nostru colloquiis audit,senuis, ac 'rdinis hunc ipsum luctum nostrum ridet, ac damnati Quod
234쪽
TI O N Et C O N S CR IB. E P I S T. et Quod ni corporum horum molas obsi fieret me audiremus eum Iac dimu nos ras huiusmodi dis is inis crepantem: Quid i thuc est quod agitis s Quid senec 'sopop-tem uestram inutili, ne dicam, amenti Iuctu conscius s i id iniqui imίs querimon f, atum, Fortunam, morem Pin ius trahitias An niihi ex initis uita malis exemplo, CT , in hanchlicitatem euecto inuidetis f Sed bona uerba: Noli invidet nec paterna pietas, nec amicitiae candor. Vrelim
quid aliud hibi uult isti comploratio s an Ideo, nisi Cotii Magnum censetis, quod e seruitute in libertctem, de a rumoenis ad felicitatem, de caligine in Iucem, de periculis intuit , de morte ad uitam, de morbis ad immortaliditem, de tot malis ad summum bonum, de caducis ad aeterna, de terrenis ad coelestia: denique quod ab hominum collumnie, ad angelorum contuberritum sim traductius f Jam is
appello uestros illos animos. Quaeso per uectram in meriti Apietatem, si uobis es et in manu me ad imur reuoccre utatam, num ei etii revocaturi s At quo tandem flagitio lanae
tum odium comeruis Si reuocare nolitis, quorsum attinentissae querelae, non solum inutiles, ut dixi, uerum etiam impres Polio in is me immortalitas fandudum omnis doloris expertem reddidiset, ego uici ta uepra; istas lac Dina , altis lac mis denerem , et tam crassam anima uestri calis ginem commiserarer. At nostram ipsorim uicem ploramu confulatio
inquitis. Verum ii huc sane haud amantium est sed ad sese respicientium,et uel alieno incomodo suis rebus consulere uolentium. Sed age, quid tan&m isthuc iaciturae est, quod mea mors uobis attrumlit, an quod conspectu meo frui non
Iicet s Atqui nihilo secius interim memoria nostri fruip - licet,
235쪽
llis D. ERAR Ro T. DE RAlices,tanto qui filicius,quantδ tutius. Nam existimae
me milis omnibus praerepim, quaecunque in uici homini posunt accidere, et quorum magnam partem ues a viis uacita experta est. Non est qui uobis obsequium exhiabeat, sed es qui apud Deum Opt. Max. pro uestra salute patronum agat, ut sedulum,m et efficace. Denis quanatulam hoc momenti est, quod nostram dirimet consuetuis dinem S Vos modo pro uestra uirili date operam, ut pie peracta uitae fabula, mors dignos reperiat, qui huc tram ducamini. Haecinquum, si nobis loqueretur Fliusinon ne merito nostri luctus nos pudeficeret s His 'me rationibbus, animi mei uulnus linire soleo, quae tibi comunia a cere uolui, non quod his remedi s magnopere egeres, sed arbitratus sum congruere, ut qui cum mihi luctus es et
syllosis. communis, cum eodem et consolationem communicatarem. Caeterum ut quae fisus diserta sunt, in epilogum
contraham, hoc pacto e ruescentem animi tui doloreneoercebis. Mortum est Filiu , genueras mortalem. Tanaeto, inquis, bono priuatus sum:reddidisti et,qui gratis deis is derat. Gravis orbitas: Iellius 'rendum, quod aliqua sariso eiri potest. Patrem destituit. Quid prodest flere, quod mutari non potest f Aut cur anxie deplores, quod tibi eum tot hominum milibus commune est s Sed interiturust non posm non flere . Quiduis potius quam perit,
qui bene moritur. At occubuit immatura morte : nulla mors non matura recte morienti. Ante diem uiuere deis
sist: nullus cuiquam certus mortis dies. In ipso aeuiflore extinctus est: tum optimum est mori, cum uiueres sum ut Amin.Ob qt adoles ens: hoc pluribus vitae malis subinductus
236쪽
bueris. Innocens . vita deces it: nulla mors magis optam da,minins deplo a est. Sed interim silio frui non licenat animo licet, et mox ipso totus toto stueris . Si quid nouisti rectis istis, eandidus imperti: si non bis utere meiscum. Ac bene uale,quod quidem uult etiam ipse filius. Sylva. apropter hoc te primum rogo, ne contrahas,aut Cicere. demittu animum, ne ue obrui, tanquam fluctu, magnitudine negotij sinas,contrab eriga ,ac resillas,siisve etiam ultro occurras negot s. N UM dolor est, quem non teporis langinquitas mirus,ais molliat, ex cui non eatam obducat. Homnes nos ese memnerimus, ea segenatos, ut Ab telis fortunae propositasit uita no ra. Ne seste recusandum, quo minus ecqua nati s vi aditione,
uinamus: netae tam vaviter eos casus hamus,quos nullorensilio uitare posmus. Euentis. aliorum memoria rea petitis , nihil accidisse nobis noui cogitemus. Homines faripientes,turpitudine,non ea, et delicto So,non aliorum iniuria commoueri debent. Conscietiam rectae uoluntatis, maximam consolationem es e rerum incommodarum, necessee ullum magnum malum praeter culpam,memineris.
omnino difficile, non grauiter id fiete, sed tamen animos nonros maximis in rebis gerendis, et sustinenis dis exercitatos, frangi debilitari molestia non oporistet. Quoniam molastinime homines stire debent, quae ip- forum culpa contracta sunt.
Tusae animo magno, furtiosis, peressi fore, ut' cto impetu leuissimi hominii, tuam pristinam dignitatem P i et glo
237쪽
D. ERAS. RO T. DE RACicep .fam, et gloriam consequaris. Me in summo dolore, que in tuis rebus capio, maxime
scilicet cosolaturi es, quod ualde suspicor re, ut instinis' gatur hominu improbicis, ' costi s tuorum am ru, UT 1psa die, qua debilitantur cogmtiones, et inimicorum, 'proditorii. Facit secundo loco me consolatur recordatio meorum temporum, quoru imaginem uideo in rebus tuis. Lib.ii .epistola,Vehementer teche solicitum. Eodem, epist.Posteaquam mihi. Eodem, Neq; monere te audeo.
Reliquum est,ut consolendi asseam rationes, quibus te a moleri s coner abducere. At ea quidem foetas, uel tui, uel alterius consolandi, in te summa est,si unquam is ullo fuit. Iris eam parte, qui e ab exqui ita quata ratione et doctrina proficiscitur,no attinga, tibi totam relinqM. Quid fit frit et sapiente hormire digii , quid grauitas, quid altitudo animi, quid acri tua uidi, quid studia, quid artes quibus a pueritia floruini, si te flagitent, tu uidebrum. Extremum illud est, ut te horter et obseete, animo ut maximo sismec ea solam memineris, quae ab alijs magnis uiris accepisti, sed illa etiam, quae ipse ingenio , studios peperisti: quae si colliges, et Jherabis omnia optime, et
quae accident,qualiacunq; erunt, sapienter'res. Sed haec tu melius, uel optime omni . Quare non debes,aut propriam Frtunam, aut praeciapuam possulare,aut communcin recusare . Lib. v. ii ola: Etsi unus ex omnibus,tola. Eodem, Etsi
Sed ut illa fecuda moderate tulimus, sic hanc no solum adstersam, sedetiisunditus euersant Fortuna 'rtiter 'rre
238쪽
TIONE CONSCRIB. E P I s T. adebemus: ut hoc saltem in maximi mZA boni consecvasem Glit mortem, quam etiam beati conignere debebamm, propterea quod nullum sensum esset habitura, nunc te affeti,non modo contenere debeamu sed etiam optare. Tus me diligis,stuere icto otio,tibis persuade,praeter culpa ac peccatum quo semper carussit, ' carebis,homini acciaedere nihil possie,quod sit horribile aut pertimescendum. Lib. bs epistola Et si ea perturbatio, et c. Sin omnino interierint omnia, Aerilsi v exitus, quem uir prudetifimire M. Anton, iam tem timebat, cum VIM tum instare inclor: re suspicabatur: misera est illa quidem consolatio, i praesertim civi, et uiro, sed miren necessariria: nihil es e praecipue cuiquam dolendum in eo, quod a cidat uniuersis. Quae in insit in paucis uerbis (plura enim committenda epistolae non erunt si attendes, quod Acis, princto etiam sine meis litera intelliges,etc. Ita enim vivere,ut non sit uiuendtam, miserrimum est: mori alite, nemo sapiens miserum duxit, ne beato quidem. Sed in ea es urbe, in qua haec uel plura, et ornatiora parietes ipsi loqui pose uideantur,et c. Ego tibi hoc confirmo, effleuis est consolatio ex in scribs aliorum, nihilo te nunc maiore in discrimine se, quam que mis aut eorum qui dis es erint, aut eorum qui remanserint. Alteri dimicant,alteri uiciori timent. Sed haec consolatio leuis, illa grauior, qua te uti ero, ego certextor. Nec enim dum ero, angar ulla re, cum Omnivacem culpae etsi non ero, sensu omnino carebo. Sed rursus, Masin us Asem,qui ad te haec
Libro dis. ex epistola: Noui quid ad te. Ab eo Ioco:Hoe
239쪽
D. ERAS. RO T. DE RAIora fluideor augere,etc. Quod reliquu est,quando tibi uirtus, re dignitas tua. reditum ad tuos aperuit, est tuae sapientiae, magnitudia animi, quid amiseria, obliuisci: quid recuperauerim
cogitare. Vives cum tuis: uiues nobiscum. Plus acquisiuispi dignitatis,quis amisipi rei anuliaris: quae tamen ipsa essere iucundionii i a st Republiea.
Lib. rus. ex epsola: Gratidor tibi mi Balbe. Ab eo loco: Nihi tamen placuit mi Basse. Tuam amitas gehea
menter excruciat, meis incommodis modice tangor.
Tu ac habeas fortem animum: quem semper habuisti: prinisu ob eas causis,quas scripsi: deinde quod ea de Rep. semper uoluta,atque sensisti: ut non modo secunda fleurare debeas,sed etiam si omnia aduersa client,tamen colla fetentia, et fictor AET consillam tuorum, quaecunq; acciderent,mtissimo et maximo animo ferre deberes.
Quamobrem sac animo magno,βrtis sis: et si turbis dissima sapienter ferres, tranquilliora laete feram De reliquo,ut te saepe p literas hortatus sum, ira uelim tibi persuadeas,te in hae causa nihil habere, quod timc fit,praeter comune casum ciuitatili: qui etsi est grauisimus,
lamen ita viximus, et id aetatis iam sumus, ut omnia qua non nostra culpa nobis accident, fortiter ferre debeamus. vacare culpa magnum est solutum, praesertim cum habeam duas res, quibus me sustentem,optimarum artium sientiam,' maximarum rerum gloriam: quarum altera mihi uiuo nunquam eripietur , altera ne mortuo quidem Libro ix. Fola: Delicta sint me litem tum locos habet consolatorios.
240쪽
TIONE CONSCRIB. EPIST. agrAenesis perturbatus. Novi enim te: et non ignoro. - quam sit amor omnis solicitus, atque anxius. Sed res est, ius ero,non tam exitu molesti, quam auditu. sed ad haec omnia una consolatio est, quod ea condis tione nati sinus, ut nihil, quod homini accidere posit, irecusare debeamussi Ex lib. ad Brut-,tota, et elefans: Fungerer officio.
ibus ex causis necese est, tanquam immaturam mortem eius in sinu tuo defleam: si tamen As est aut
feri,aut omnino mortem uocari, qua tanti uiri mortuitas magus finiet,quam um est. Vivit enim,uiuet, sempernatisque etiam latius in memoria hominum et sermone uersis bitur,postquam ab oculis reces aevolo tibi muta asia scribere, sed totus animus in hac una contemplatione de xu est. Virginim cogito, Virginium uideo, Virginium iam uanis imaginibusi recentibu3 tamen audio, alloquor, teneo,cui spmse ciues aliquos uirtutibus paretis habemus,et habebimuGgloria neminem. Vt enim crudum adhuc uianus, medentium manus reae formidat,deinde patitur, atque iatro requirit : fcrecens animi dolar consolationes re cit,ac refugit, mox deside, rat,et clementer admotis acquiescit.
Torqueor qu)d discipulu,ut scribis, optinuestriamiarum , cuius crudetudine, et morte impedire studia tua quid nesciam, cum fis omnium officiorum obser viii iamus,cum, omnes quos probas effvblime diligat Iisde nuc ego te quibus ipsum inhortor oneo, orabmo.Et gaudiu imbi,cr solatia in literis: nihili mi Letu, quod