장음표시 사용
421쪽
verbum tanquam summum iudicem liceat prouocare. Quam viam non solum ferunt sed etiam praescribunt. i'. ra. ad Neque enim (inquit Augustinus: dilhlar vines quamuis catholicorum se laudatorum hominum velut scripsuras canonicas habet iamin, in nobis non liceat, Lalua honor*rentis, quatiugis debetur hominibus , quid in earum scripturis improbare atque re me, si forte imminemres, quod aliter senserra, i, quam veritin habet, diuino adiutorao vel ab
sicripturis a strum, tales volo esse iure ectores
. C A pvT IX. De lectione re interpretatione SPcrarum literarum egimus: reliquum iam est, ut de Sacrorum Ac Canonicorum liberorum nunicro differamus. COSTER V S.
De numero librorum Sacrorum NybL3 3 fere canonicus extat liber, cui no cens briae seu i xi is nux p inusserint Novatores, siquidem ininu&errori suo fa-: uere
422쪽
DE SACRA ScRIPHRA. 'uere videretur. Totum vetus Test mentum damnauerunt Carpocratitae,
Seueriani re Manichaei, tanquam imalo principio confictum. Euangelia,
praeterquam Lucae, negauit Cerdon: Cerinthus etia Lucam abiecit re cari ros,praeter Matthaeum. Seueriani Apostoloru acta siustulerunt & cum Ebionitis omnes B Pauli epistolas. Epistolam B. Iacobi Lutherus appellauit stramineam M indignam Apostolico Spiritu. Alogiani, B Iohannis Apocalypom pro figmento Cerinthi, habuerunt. Non pauci de posteriori epistola B. Petri ae duabus B.Iohannis Apostoli dubitau runt.Quibus omnibus si fides habenda
sit, restabunt nobis in Scripturis unica B. Petri,unica B Iohannis& una RIudet quas tamen non esset difficilc praetextuali o, cum caeteris expungere. C: terum ne hoc malum orbi eueniret in scripsit in mentibus ecclesiiae Deus Sacrorum Iibrorum numerum qui inspiciendus est ei, qui delitito ali quo duo bitat. Ante Ixso. annos, in concilio
Carthaginensi, cui B.Augustinus adfuit,ae in Epistola B. Innocenti, d em' tar Cc g perium,
423쪽
o8 BE sACRA SCRIPTHRA. perium,illi omnes nominati sunt, quos ante IIo. annos celeberrimum illud Florentinum concilium Latinorum, Graecorumque patrum atque Arm niorum legatorum cosensione Celebratum, recensuit,& nostra aetate Tride, tina SynodUs comprobauit.
v L L A siane ijs habenda est fides, qui sacros & certos Veteris MNovi Testamenti libros,Sacrarum sit
rarum , numero exemerunc. AC Pr
pterea merito ab iis .dissidemus, ae vereliquorum de alijs, sic primam illam Luthexi, de Iacobi epistola opinionem(quam ipse postea correxio minime comprobamus. Sed mirandum est te festucam in Lutheri oculis adeo osten- 2Arr,quum tiabem,in vestro cardinale, si innio Lutheri aduersario, silentio praehereas. Nam Thomas deivio Cai tanus cardi ualis Sancti Xysti,Pontificis Romani aduersus Lutherum in Germania id Carolum qui tu legatus, n6 sol um deci epistolae Iaco bi auctoritate
dubitavit, sed etiam ira m Petri Amn
424쪽
ciei sum'cundam se tertiam Ioha amo non ,
est faban post si, nec caraonicam: v solam Iuda, non esse Iudae, neque abi De res tari r auctorem epistola ad Hebrae sevcram mile citare, torquere, a false cretur rum integrata deceptum, affirmauit. Sed hoc omisso ad rem ipsiam propius accedamus. Ac primum unde certum s crorum librorum numerum Cognoscendum itatuatis exponis: Inscripsi(inquis in mentita, ecclesiae DeusSacro rum librorum numerem, qui inspirem ei; et, qui de obro aliquo dubitat. Imo vero, stere, non a solo Vclesiae iudicio, quod mutabile est, pendere nos decet, sed rationes etiam, quibus ea nititur perpedendae, M libri de quibus dubit tuer legendi ac diligenter cum reliquis exploratae fidei scripturis conferendi
sunt, Mantiquae ecclesiae testimonia coniungenda , ut veritas illustretur. Fieri enim potest, vi ecclesia in diuer- say partes distracta contrarium errore Quodam humano scutiat,quemadmo-dqm Hieronymi aetate contigista comstat. N m epistola ad Hebraeos . Graeci formunis ecclesiis inteis nonicas si b
425쪽
ro DE SACRA SCRIPHRA pturas recepta erat,apocalypsis vero rmiecta: Latina vero ecclesia in utroquetram. epist. Contrariu sentiebat. Dequa re audiatur
P Hieronymus. hi am(epistolam ad Hebraeos Latinorum refluetudo ram recipit interscripturaj caraoNica nec ecorum qu dem ecclesia Ap Iohannis eade his tales cipiunt,dr tamm nos Piramquerisi pimus; nequaquam huius temporis co tuae nem,sed veteru scriptorum auctoritatem FAqueraret, qui utriusque utuntur test mony,non ut interdum de aprum m. Dceres ut quippe qui ct gentilium et uera raromantur exemplis sed quasicanonicis Sectam
Jasticis. Deinde vero,eum numerum librorum Sacrorum commendas , qm a concilijs vestris, Florentino ante I so S Tridentino nostra aetate, definiti sunt. Verum quum ea cocilia nec antiquita-ee,nec forma,nec episeoporum ratione ullam apud orthodoxos mereantur auctoritatem, alijs opus est maioris momenti testimoni js ad conciliorum illoru sentcntiam confirmanda . Ea autem
est libros illos qui Apocryphiivulso
appellantur, Tobiam, Iudith Sapientiam , Ecclesiasticum , Baruch, Macchabaeorum
426쪽
DE SACRA SCRIPTO A. iichabaeorum libros duos, appa dices Esterae & Danieli in GraeciWSc Latinis exemplaribus adiectas,parie esse Sacraescripturae,& cu reliquis,fidei canonem. Quam doctrinam merito orthodoxi
aversantur. Nam quires obsecro rationibus, aut antiquae ecclesiae testimonijs, . causam detendes Adducis priore loco concilii Carthaginensis Orionem qT .sed praeterquam quod concilia errare posse ante demonstratum est, concilium hoc non fuit generale, sed particula te, Augustini & paucorum
episcoporum Africanorulmac propin ea, ex communi Pontificiorum iudicio, errare potuit, S reueia in eo erra-uiti, quod inter Salomonis libros se pientiam Sc Ecclesialticum recensuit. Nam quod id concilium cum Cata Fritome C Taura in I rtillana synodo generali con- firmatu vulgo obijcitis, inane effugium est: quia canones illius Synodi dubiae sunt sidci, & a doctissimis Pontificio- MesehiorCa-Tum doctoribus, tanquam in Roma- Thre via' nam ecclesiam iniuriae, pluribusargumentis refutantur, Deinde ea Synodo
427쪽
Laodicenum concilium, (quodvectae .-- de librorum sacrorum numero seMCTE-tiae repugnat) comprobatur. Den taequamuis concilij huius valeret auctoritas,causam tamen Pontificiam nequaquam stabiliret. Nos enim de sacro canone fidei dijutamus, concilium agit de sacro canone lectionis ecclesiasticae, ad vitae aedificationem. Subi icitur enim;
Fac fratri ct comac iacti nostro Emscio, vel asi s earum partium episseris, pro c*Q'mando isso canone innotescat, quia tri Micla accepimus in ecclesia legemaea. Liceat etiam legi pagiones mari umduum anniuem farii dies eorum celebrantur. Atque eadCm
cst Innocentii quem secvniuo Ioco P bis obi jcis sententia. QuoZ ut minus suspectum & magis sit perspicuu, Caredinalem vestru interpretem audiamus; riam reliqui (videlicet Iudith,Tobiae&Maccli abaeorum libri admo meron my Y, ' aiaxwinuvi, hora Pri . .etur e ethim et crypta locantur,cum librosapientia,est fastico vi putet in prologo Galeato. Nec turbetris ramitte qalicubi repereris sibros bios inter MVmicos seu putari,vel insuris concili', Η iussin, doctori tu . Nam ed meronymi et
428쪽
IMC SACRA SCRIPTURA. qi3mam reducenda sunt tam verba conciliorum quam doctorum: O iuxta illiinsententiam,
ad Chromatium cst Heliodorum episcopos,ubriim (cra qui ab sunt, in canone bibliae, similes non Funt canonici,hoc es,non sunt rogulares,ad 'manda ea,qua n dei posunt tamen dici canonici hoc es egulares adad scationem fidelium: utpote n canone Bibliae ad hoc recepti est auctorali. Cum hac enim disinctione discernere poteris es dicta Augm Iini in sicundo de doctrina Chumana, O scripta in concilio Florentino Ab Eugemo quarto e scriptaque prouincialibus concisi', Carthaginienseo Laodicen es ab Innocemusto Gelasio pontifesta . .Quare eversis
falsae doctrinae vestrae fundamentis, vera orthodoxarum ecclesiarum sententia retinenda est, quae grauissimis de causis libros apo syphos, a libris prophetitis, qui fid canonem continent, secernit. Nam primum picerisseque eorum nonnulla continentur quae a rei & Sacrarum literarum veritate di crepant, Unde re pars eorum fabulae ab pe ne Hieronymo appellantur. Deinde non 'a prophetis conscripti nec approbati sunt , ut fieri oportuit. Prieterea nec lingua
429쪽
Ai DE SACRA SCRIPTURA.lingua prophetica &ecclesiq veteris imstamenti sed Graece plerique fuerunt conscripti, coque non ad canonem fidei in ecclesia, destinati fiunt. Hisce etiam accedit . quod Iudaica ecclesia,
cui diuina ora a concredita erarat, nunquam eos libr*s tanquam Dei verbum accepit aut agnouit, nec Christus aut Apostoli vilibitammendarunt. Idque postremo copiosis patrum S multo rum Pontificiorum doctorum testimo-n ijs comprobari potest e quibus Ne prolixior sim pauca proponam. AC Primu celebris A insignis est Cypriani,aut Rufini locui, Vac pol quae patres intra caramem concluserunt, ex quibu Dei nosra
Certiones conflare voluerunt. Sciendum tamen est, quod es alii 'bri fiunt, qui non can nici sed ecclesiasise, a maioribus appellati sunt: vis Sapientia Salomonis, fracta Sapientia , qua dicitur FI, Drach: qui liber
apud Latinos hoc ipso gerereali vocabulo Ecclesiassium appellatur: quo vocabulo non auctor sis iste ripturae qualitas cognomisata est. Eiusdem ordinis es libellus Tobiae ct Imdith, ct cmacchabaeorum libri.In nouo vero testi amenta libellus qui dicitur Paclorali ue
430쪽
DE SACRA SCRIPTvRA. is Uermatis qui appetetatur, Duae viae, Tuius cia Prari. Suae omnia legi quidem in ere iis voluerunt,no tamen proferri ad auctoritatem ex his fisi confirmandam. Caeteras ver in pturire, Apoc phas nominarunt, quas in e
uesijs legi noluerunt. Uaec bis a patribus, Ut dixi, tradita, opportum, visum es, hoc in loco designare,ad in mionem eorum qui
prima si ecclesia ac fidet elementa fusi piunt visiciant ex quibus isontibus verbi Dei haurienda fiunt pocula. Secundo audiendus est Hieronymus: Ula prologus scripturarum quasi Galeatum principium
omnibu3 libris, quos de Uebraeo vertimus in Latinum commirepote vis re Ualeamus, quidquid extra has est inter apocrvis esse ponendum. Igitur Sapientia quae vulgo Sal
monis inscribitur O Aesa rare liber Oladith o Tobias ct Passe, non sunt is c
none. Et alibi; Sicut ergo Iudith di Tobiae est Macchabastrum libros, legit quidem ecclesia, si eos inter canoniacas scripturas non roripit,sices hac duo volumnia (Ecclesiasti cum &Sapientiam legat daedificationem plebis, non ad auctoritatem .cclesiasticorum dogmatum confirmandam. Et alio in loco de Daniele ait, i pud Nahaos, nec