장음표시 사용
31쪽
a,inti rem , quod si ab homine ipso solvi deberet , cessareti, seculum Ps. Lyx. . i. Ego Ego ipse deleo defestiones tuas
propter me , avo , peccatorum tuorum non recordor, dicit
kl o Iehovali es. x i. r. Et nisi dudum a Lege desecissent Judari , ex illius analogia proculdubio didicissent hanc suam captivitatem esse non posse expiationem peccatorum patrum. Docet enim Lex , quod qui ipse reus sit pro alterius
reatu intervenire non possit, idque praesertim in summo Pontifice quem debito prius exsolutum voluit Deus , antequam provinciam exsolvendi debito populum susciperet Levit. xv I. 6. 1. Praeterea iuxta legem nulla erat expiatio peccati, nisi per
sacrificium, sanguinis fusionem. Nam Dum ille , qui est
nempe in altari , pro anima expiabit Levit. xvii. II. Unde
Paulus bene eruditus in lege pronunciat; Et omnia fere juxta legem sangui e purificantur si χω, αἰμαπκχυώας γίνετα ἄφεας Heb. ix. 22. Nec dictitentur hoc Iudaei vulgo interrogati enim de causa diuturni hujus exili , respondent, ideo se hactenus restitutos non es , quia carent hostia sacrificio ob desectum loci legitimi , quod unicum es et iram Dei sedandi medium. Ita juxta Origenem ab aevo locuti sunt. Quod dum faciunt , recte agnoscunt se indigere victima piaculari, quae coram irato ob scelcra Numine vices eorum in subcundis poenis suppicat In eo autem perniciose errant, quod 'im expiandi brutorum animalium sanguini deputent, cum
ille olim nil, nisi τις αρκος καθαροτητα, effecerit, veram animarum purificationem meliori, unico insinit valoris sacrificio Filii Dei peragendam credentibus obsignaverit hinc singulis diebus solenniter quotannis undebatur rursus , irrefragabili indicio illum ad animas haudquaquam usiacere puris candas Unde Deus per edecimis amplius secula fundi sanguinem ad altare nolitit, postquam verus Pontifex cum proprio sanguine caeleste sanctuarium ingressus est Accedit tandem alogia prophetiarum quibus frequenter praeli mundatio peccatorum promittitur post captivitatem Babylonicam expe
29. Zach. III. 9. In hisce similibus locis promittit Deus Israeli mundationem a peccatis, inuidem absque ulla ejus eorantionc aut judiciali inquisiitione, dum considerarentur, quasi s non
32쪽
Hon existerent; inutilem per adspersionem aqua munda super ipsum, non propter plagarum sine fine in ipsum immissionem:
imo quod non praetereundum, se iniquitatem terra illius eco spectu suo remoturum testatur Deus uno die, vera c. expiatisius nunquam repetendo non ergo per plures annos, multo minus per plura secula, sed die unico apparitionis veri sacerdotis, oblationis sui ipsius ac ingressus in Sanctuarium caeleste. Haec ergo captivitas non est expiatio peccati Israelis, sic enim riuurecordaretur certe Deus in ira, sic quaerere dc inveniret cum iudicio, neque sic aqua mundi, pura, grata , refocillant , sed turbulentis irae suae rivis purgaret Israelem, tandem non BoHe, sed continuo repetito in plurimis invicem succedentibus generationibus ac seculis, Israelis iniquitatem removeret. Quid ergo an sesellit Deus populum suum, praedicando pacem, cum gladius ad animam pertingeret Absit hoc a fidelissimo Numine sed falluntur, allunt hi Judaei, dum ante notatas Prophetias hanc nostram ita explicant, quasi ad totum Israelem, etiam incredulum, pertinerent, cum tamen non Omnes, qui ex Israel sunt , prae sint, hae prophetiae verum Israelem genuinos filios Abrahae tantum resniciant. Hujus autem observationis neglectus fons erroris Iudaici est, ut sibi stulte persuadeant, hodiernum exilium esse mundationem a peccatis hei 1 Daniele promissam. XX. Reliqua tria Angeli effata in bonam partem sumunt Judaei, sed in omnibus non eodem modo explicant. Quantum ad ad otionem justitiae seculorum, inepte Pachii/dc perinici, vsecula, domum aeternam tertiam adhuc sc ext endam, de per Postitiam mirrhni tabulas se. Diu in illud Sanctuarium restit itum inserendas rursus, intelligit. Nulli bi tabularum harum restitutionem pollicetur Deus, imo potius alum loco legem menti suorum inditurum se coidique eorum ins ripturum, temporibus Messiae testatur Per. xxx I. 3. Hebraeae phrasi conveniuntius Iustitia seculorum, ustitia aeterna , seu virtus justitiae, in secula colenda , esse statuitur a rena e , cujus verba sunt. Et ad adducendam rustitiam peculi , id est, non erit amplius peccatum, sed ut Pejaim ait, justitia erit semper δε ι. r. 8. inibi item 2 populus tuus omnis erit justus es LX. r. que i. em omnes attesantur Propheta. Loquuntur quidem i.
33쪽
phetide Iustitia consummatissima non in hominibus, sed in G, mine Davitia, quae imputanda iis, qui ipsum vocarentupri Ier xxiii. -6. Et de hac disserit loco priori L .Li.
8. ipse servus et ovae, plenissime justi catus, Cap. L. .
ctus justitiae meae, per quam acquisita est, in generationem Oenerationum. Promittunt porro idem egregium augmentum
cognitionis, iactitatis, gaudii, tempore Messiae conspiciendum in fidelibus, dum omni conatu ad persectionem in caelis resertavatam adspirant. Et de hac inchoata quidem, sed eximia lectorum post Christum sanctimonia in caelo plene consummanda, loquitur Iesaias cap. LX. I. Et populus Hus, universitas eorum, id est, omnes pariter justi erunt. Non video ei te quomodo haec ἀναμαρ ηmo Israelis, quam tempore Messiae
in hisce terris expectant udaei, stare possit cum ipsorum hypothesibus de sacrificiis tum quoque instaurandis, ac libero at
bitrio. Si enim tum erit peccatum, quare ergo sacris ci mactabuntur, quae utique Deus ad expiationem praecipue
instituit olim Et si impeccabiles plane futui sunt, ubi cst
ergo indifferentiae libertas Et si actio timoris Dei non pendeta Deo tanquam necessarius effectus a causa suprema manans, sed tamquam esse tu liber a causa libera, seu voluntate hominis libere agente producendus , uti loquitur Menasse Lib. III. Se f. oo. quomodo Deus heic&alibi se ab Israelitis persecte colendum csse certo praedicere potest Non est dicendum in rebus ipsis carumque fatali nexu haec videre Deum, quorsum tendunt, quae habet enasseti Lis 1 tr. Cap. XI. sic enim lata ad Atheismum
via sternitur sed in liberrimo decreto suo de producendis talibus effectis infallibiliter cernere eum isthaec. XXI. Obsignationem sonis Prophetae explicat achiades Bel 11 28 ut etiam quasi sensus foret, forem fore vim Prophetiae, Spiritusque Prophetici in hominibus quibuscunque. Sed apparet vi one. Prophetam non in genere donum Prophetiae , sed extantia modo Prophetarum oracula de rebus futuris signiscare. Praeterea bignandi vocabulo inest quidem ramis cujusdam notio , sed talis, quae non ad personas prophetantes, sed ad eorum dicta ac scripta resecii debet. Haecetnim sigillo uis ac firmitatem accipere solent. Et si obsignam
34쪽
ii haec ad prophetiae donum respiceret, verius eius ablationem, quam incrementum diceret. Unde, Menasseh, parum huic exegesi fidens, alteram praemittit de impletione eorum, quae prophetae praedixerunt. Quae recte se haberent , nisi hanc impletionem prophetiae post finitam hanc captivitatem ejiceret Judaeus cum nil sere restet implendum, nisi ea, qti, de conversione udaeorum ad dudum natum Messiam praedixere His
XX II. Quae Judaei ad ultimam hujus versus pericopam commentantur nituntur vulgari illa apud ipsos hypothesi de Templo Tertio, quod aedificandum adhuc atque ungendum re in signum perpetuitatis suae, Min supplementum des ei ius. qui sui sub Templo Secundo. Quam hypothesin vanam esse
paucis dicam. Scilicet eam rerum aciem diebus Messe futuram, depingunt Prophetae, quae Templum materiale, omnemque Mosaicum cultum plane destruit. Omnes gentes venirent incurvarent se coram Domino V LXXXV . . quas utique nullum materiale Templum caperet. Omni In loco Deo muta era offerrent kstissimenta adolerent, ab ortu solis ad ejus occasum usque Mal. 1. II. Altare Jehova haberet in media terra Egypti P es. XIX. 19. Praeterea omnisu fliciens omni praesens ripiritualis Numinis natura non patitur, ut ipsi aedes lapidea extruatur, ea habitaculum ejus nuncupetur, a m ea ipsi cultus corporeus deferatur, nisi subsit mysterium . adumbratio rei altioris es LXVI. I. Adt v II. 8. 2. Q talis mystica praefiguratio Messiae cum fuerit olim in Templo, hoc tam diu conservavit incolume Deus , donec umbram corpus dispeller j, a Christus promissus appareret Quo ficto statim ostendi , totali urbis QTempli interitu, quod Numini altillimo in aede manufacta habitare indecens esset indignum. Et quo ni .im spes Iudaeorum de Templo Tertio nititur opinione aeternae obligati nis, quae est in institutis cerimoniis Mosaicis ob quam adeo hae olim, una cum Templo, reducendae sint, apparet, si erimonias ad tempus modo injunctas fuisse adstrui tueat, hanc eorum expectationem Tertii cujusdam Templi, cum certi non iis arctissimum nexum habentis, vanam esses inspicia n. Hujus autem veritatis, ut dari possent plurima irrcsagabilia argumenta, ita nos unico hoc ratiocinio contenti erimus Res ani
35쪽
madversione digna est, quod Deus nullibi sacrificia offerri vo
luerit, quam in loco, quem elegerat, Templo scit Hierosolymitano Hujus autem a tot seculis eversio, novaque tentata per baisAm , sed insigni miraculo impedita restauratio, argumentum exhibet, quod mactatio pecudum, aromatum sussimenta ad essentiam religionis non spectent, sed verae dei pietatis exercitamenta corporalia, Ecclesiae infantilis statui approportionata, fuerint, adeoque etiam ad adultiorem usque aetatem modo injuncta. Caeteroquini enim locum hisce peragendis destinatum non extirpasset Deus, vel ad eum unice illa non adstrinxisset, atque populum suum necessariis religionis actibus seque ipsum principali sibique placente cultus ne fine&termino
XXIII. Dolcndum est, quod Judaeis occaecatis iungere debeamus virum Christianum , qui aeque ac illi, nihil heicde Christ o videns, audaci instituto, nobile hoc contra Iudaeos vaticinium nobis eripit atque ad suas hypotheses verba tantum non omnia absurdissime lacerat, actorquet JOHANNEM MARSHAMUM puta, doctum ac nobilem Anglum
in anon. ChroM. ad Sec. xv Io Supponit quatuor Danielis vi siones, sex post erioribus Capitibus enarratas,non utim Antiοehi Epiphanis tempora procedere, atque unam eandemque rem, sed diversis modis indicare, sic ut prima secunda 'uarta Historiam raenuncient, haec autem tertia viso etiam Chronologiam ex-ibeat. Dis escit itaque totum vaticinium in duas partes Prima contine λαληψii eorum , quae a Daniele petita sunt hoc Capite, atque promissionem de reditu Judaeorum pos septem hebdomadas , numerandas ab anno vaditatis Hierosolymitanae vicesimo primo, quo exui verbum, id est Angelus mandatum a Deo accepit , ut responderet Danieli de quaesitis. Ῥe tinent ad licui primam partem verba vers priora illa vers 1. Scito ergo intelligι exitu verbi, ad reverti faciendum ad ad candum Ierusalem, usque ad unctum Ducem, hebdomades v 11. Altera pars continet revelationem novam de Templi prophanatione per Antiochum, futura post I xiii hebdomadas cum dimidia, supputa:adas non ab reditu Judaeorum, neque ab exitu verbi, sed ab excidio Templi Salomonici. Haec a nobis eo fine referuntur , ut Lectori pateat, ex quo fonte profluat sequens,
36쪽
sequens, quam exhibemus, paraphrasis super ea , quae prae manibus sunt, ex Angeli nunciata. XXV. Hanc autem hunc in modum instituit. Ad con summandum praevaricationem. De praevaricatione udaeorum qua praevaricati sunt in DeMm, vide vers. 7. hi deinceps Sensus o ut exilium, , , Deus puniit udaeorum contumaciam , finem accipiat. Id et Reg. q. q. s. Ad obsignandum peccata Daniel peccata fassus est vers. deinceps Sensius ut peccatorum poena sinem habrat obsignari solant quae completa sunt. Sic incomputo Pudaico, ad obsignatam Una ad obsignatum Talmtid, ides , absolutum. Ad expiandum iniquitatem. Ut luatur iniquitas ut avertat se ira Dei vers 16. ut condonet Deus, vers. 9.
st Iudais reconcilietur Ad adducendun Justitiam seculorum, Ofternam , Dei scilicet: ni tribuitur Justitia ipsa verso ordeprecatus est iram Dei contra Hierosolymam , secundum omnes
suas justitias versi 6. Ad sigillandum visionem .Prophetiam. Ut impleatur Prophetia Peremiae de Captivitatis ne qui in hac
visione certo annorum numero, rursus confirmatur. Et ad un-
tendum tinctitatem sanctitatem. Templum m Sacerdotium Sania
Ili Saul Iorum titulo insigniuntur. Daniel questus est vers 17. MMηἱctuario Dei desolato De unctione mox ad vers. 26. Apparet ex his, omnia laec effata temporale, externum beneficium juxta ipsum continere impleri in reductione popu- si solutione captivitatis,4 reparatione Urbis, Sanctuarii ex Edicto termissu Cyri Regis Persarum. Fundamentum porro huius exegesios est, quod in his verbis sit οἰνάλη λις colum quae a Daniele hoc capite petita sunt. Petiit autem poenae praesentis in exilio gravissimo, propter peccata populi in mictae , remotionem, peccati adeoque remissionem, Urbisque ac Sanctuarii
XXVI. Verum adversatur haec exegesis a Verborum connexioni, quae ita efferuntur ab Angelo, ut xx septimanas dicat decisas a Deo, eum in finem, ut consummetur praevaricatio c. Absurde autem quadringentos nonaginta annos quis diceret constitutos ad negotium quoddam procurandum, quod intra quadraginta novem annos seri debebat. Et restitutionem
37쪽
de indesulis propositioni. Ubi Daniel sua de populi sui precata conses ius modo est, ac Angelus de populo urbe desinite
locutus, helcindesinite de peccatis defetitione Sc iniquitate, non o lius Danielis, non Judaeorum tantum, sed omnium, ex quavis gente, electorum loquitur. Neque etiam Visionem hanc , autJeremiam Prophetam unum, sed in genere Visionemri Prophetam, sive Prophetiam quamcunque, collectiVe, nominat. Et, quaeso, an liberatio Iudaeorum ex captivitate corporali externa, quae verius poenae quaedam dilatio, quam ablatio dicenda est, respectu potissima gentis illius partis, olim obdurandae ac penitus exti pandae per Romanos, dici potest, consummatio , obsignatio, expiatio peccatorum ejus Etenim hae phrases, ita multiplicatae, non poenae cujusdam suspensionem, sed poenae omnis cum corporistum animae ablationem aeternam notare debent, nisi eas emphasi sua privare velimus Haud mal quidem, ut expietur iniquitas, interpretatur , ut luatur Miquitas Luere enim iniquitatem is
dicitur, qui debitas poenas dat pro peccato, Vel qui poenas subeundo obligationem peccati ad poenam potuit, Vel qui peccatum satisfactione eluit ac tollit Liberationem itaque a reatu, idque propter poenam debitam perserendam Angelus sic promittit.
Est ergo aliquis cogitandus , qui iniquitatem poenas solvendolueret Populum Judaicum intendit Vir Doctus. Verum sic
non promissionem, sed comminationem reperimus. Et cum consummare , obsignare peccatum , adducere justitiam &c ad
Deum reseratur, temere certe .contra seriem sermonis , expiare seu luere iniquitatem populo tribuitur. Praeterea antec
dentia' consequentia effata in restitutione populi impleri contendit Vir Doctus ergo hoc de expiatione peccati. Quod etiam vult sed ita, ut ad effectum expiationis&luitionis peccati, qui est aversit ira divinae ac Numinis reconciliatio, modo attendat animadvertens facile ipsum a expiare quere iniquitatem quod proprie poenas dare pro peccato , atque hoc modo demum illius obligationem ad poenam tollere, dicit, non posse locum haberes, finita jam peccatorum poena captivitate tristi. Sed sic rursus proprietati emphasi & amplitudini verborum adversatur, quod ipsum fecisse contendimus. XXVI. Incerti sumus, quid per justitiam aeternam intelligat, quam explicandam Vult ex . . cis hujus Capilli, qui- Σ bus
38쪽
bus locis non eodem modo vox justitia capitur. Conticio autemper justitiam eum intelligere benignitatem Numinis in reductio ne populi demonstrandam. Uti Versio Graeca habet ad . 6.
κυο ξ me νελεημ οσυνη σου. Sed cum illa fuerit temporaria, Judaei rursus, post paucas annorum centurias ejiciendi sent, ete nam eam vix nuncupasset Angelus Sanctitas quoque Sanctitatum ungenda, non potest esse Templum vel Sacerdotium, quia San- Etita Sanctitatum, aeque ac Dux Excidendus, ob unctionis Mi4butum, unum idemque, nempe personam aliquam singularem, non rem quandam, aut integrum hominum ordinem exprimere omnino dicenda est.
XXVI. Atqui , inquit Vir Doctus, ultra restitutionem populi dissolutionem captivitatis non procedit ratio anic-lis atque est in his verbis apertus respectus ad verba ejus, ac
ἀναληος corum, quae a Daniele petita sint. Respondemus. I.
Integrum hoc vaticinium ostendit, plura Angelum e majorar velasse, quam quae praecis Daniel petierat. II. Non desunt, qui opinantur, quod Daniel, pro disso itione Captivitatis ac resectione Hierorosolymae orans, sub istis vocibus res majores, liberationem nempe spiritualem ex captivitate Diaboli ieccati intenderit , cujus haec corporalis liberatio imago quaedam ac
documentum erat. III. Fert consuetudo Spiritus Dei in Prophetis, ut de reversione Iudaeorum ex Babel loquens , tantum non ubique promissionem de redemtione spirituali per Christum jungat, cujus imago erat illa , atque cujus causa ma- xime feri debebat. v. Verba Angeli, prodii ut imbuam te inteia
ligentia v. 22. prodiit verbum ad quod indicandum tento , quia desideratissimus es , quapropter animadverte ipsum verbum late mige vi sionem . 23. prae se ferunt indicationem mysterii cu
jusdam , hominibus cognitu apprime necessarii , ex qua etiam ante intelligeret, se singulariter dilectum esse. Ergo majus quid oliud hac prophetia iisce verbis revelat Angelus,
quam restitutionem populi Urbis ac Templi , aut ejus etiam novam prophan)tionem per Antiochum. tiae certe mysterium tantum , tam sedulo inquirendum , .cujus indicatio siet ad dandam singularem intelligentiam, .signum eximii favoris divini erga Danielem , non continent. . Falsum est , quod Danielis ratio non procedat ultra liberationem ex captivita e
39쪽
Babylonica. Anhelat ille simul adventum Domini promisti,
cujus gratia corporale hoc beneficium desiderat. Fac ut luceat facies tua super Sanctuarium Tuum , quod desolatum est , propter Dominum I. Denique singula verba hoc modo considerata pulcherrimum respectum habent ad verba Danielis. Hic peccata sua: suorum cuncta, multifaria fassus crat, condonationem expetierat enixe. . Angelus non solum condonationem particularem, remissionem poenae praesentis , sed universalem omnium peccatorum expiationem' deletionem aeternam sanguine Christi iliciendam promittit. Omnes sua Pu- sitia abnegaverat prorsus Daniel. Recte igitur Angelus Iu- sitiam aeternam consummati Timam a Christo adducendam prae dicit. Implementum Prophetiae Jeremiae petierat Daniel. ngclus non littius tantum , sed omnis Prophetiae, visionis, de sa-Inte hominum per Christum acquirenda , confirmationem per actualem impletionem , declarat esse futurana pro terrestri tandem Sanctuario supplicaverat Deo Daniel. Ipsum Jehovam
anagno suorum gaudio ungendum pr.edicat Angelus. Sit ita que ἀναλη i eorum , quae a Daniele petita sunt , in his verbis , id magis exegesi nostrae avebit , quam Viri Docti. XXV III Non parum dictenti in explicatione verborum horum 1 reliqua Interpretum turba praeclarus Theologus rasciscus unius. Summa hujus divini csponsi juxta ipsum est; Deum populo indulgere I xx. Septimanas annorum , Ut tempus gratiae ac longanimitatis hunc in finem , ut populus, adhuc in peccatis perseverans , resipiscat serio. Quod nisi secerit stare sententiam , decisionem divinam , ore ut οἰαεπιμελητ post spatium 9o annorum, praecise , justo Dei iudicio pessundetur Circumscribitur itaque tempus , ejusque terminus his verbis LXX. Septimanae decipe sunt super populuminum , ct civitatem sancitam tuam. Finis autem hujus temporis in sequentibus. Hi duplex est; i. Ut resipiscat populus malo renunciando bonum fide prehendendo 1. Ut justa exercitamenta media, ad resipiscentiam idem pertinentia colat observet. Quod renunciare malo populus dobeat uni, verse tangulariter , ostendit Deus his verbis , ad intercludendam defectionem , omnem , ad obsignandumpeccata , singu-
40쪽
la Bonorum vero prosecutio in fide similiter duabus locutionibus ostendit arci particulariter , cum jubentur pii expiare quitatem , id est , Sacrificium illud ad expiationem essiciae quod est Christi Jesii, singuli exhibere Domino commu niter sive universe , cum dicitur , ad exhibendam Iustitia seculorum , id est , non temporariam aut humanam ullam, sed Iustitiam Dei per fidem. Nam haec demum vera aeternaque est Justitia , qua justificamur coram Domino in aeternum accepti sumus. Ad hunc autem finem assequendum , quia nemo homo satis esse potest , Deus media quaedam instrumenta' signa instituit in Ecclesia sua , quorum alumento E clesiam voluit in illa resipiscentia & fideJustitiaque aeterna stabilire Ea adiumenta in Ecclesia Judaeorum fuerunt duum generum , nimirum Prophetia cultus externus in Templo Dei Jerus chalaimis , quae duo altera hujus versus parte Danieli e ponuntur prius his verbi , , ad obsignandum visiouem Prophetam , id est, ut singuli Prophetiam , cujus successionem gratiosam in Ecclesia sua aliturus est Deus , in mentibus suis obsignent ipsi a Deo eadem obsignentur posterius illis, ad ungendum locum Sanctum Sanctorum. Ubi, quantum ego percipio ex Viri Doctissimi verbis, ungere Sanctum Sanctorum ipsi notat , ordinario cultui in Templo vacare , sed in spiritu veritate. Hactenus exegesin Magni Theologi expressimus, quantum fieri potuit brevitatis causa, etiam ipsius
XXIX. Fateolo haec mihi nimis conquisita videntur. Re ponimus itaque. I. Oravit Daniel pro reaedificatione Hierosolymorum , propter Dominum ejusque adventum. Erat quoque primarius Dei scopus in reductione Judaeorum ad patrias illas oras, ut Christus tempore definito apud Judaeos restitutos in terra Canaanis nasceretur. Ergo hic sinis, ob quem xxx. Septimanae decisae erant , statui debet hisce verbis expositus , quae sine decisionis earum continent. II. Non officia populi , sed effecta Divina his verbis exponuntur , quod liquet ex natura sermonis Angeli iei memoratae. Ne omnia percurramo adducere Iustitiam aeternam nulli competit, praeter
Iehovam Iustiti am nostram. Dicit enim illa phrasis , fiere. ut sit' existat per lactissima Justitia coram Deo. Ipse Vir Clan