장음표시 사용
31쪽
centius Ili in Missae Mysteriis. tradunt: sed, ut mox diximus, tempore Telo sphori, Verba tantum evangelica in usu erant. Constitutum vovo Symmachi ad totum pro satum hymnum e Xtenditur, quia. ut Superius Ostendimus, jam antea compositus erat; quapropter, rejiciendi sunt illi qui talem hymnum Symmacho adscribunt. Observandum tamen est. quod. Si constitutum Symmuchi ad omnes presbyteros extenditur, dicendum est S. Gregorium illud restrinxisse ad solos Episcopos. Missae enim Ordinem in libro Sacramentorum describens Gregorius. ait: Item ilicitur Gloria in excelsis Deo. Sι episcopus fuerit, tantummodo stie Dominico. sive stιebus fest/s; a presbytero autem minime uicitur, nisi in Solo Paschiate; qua ullo vero litauta a9ιtur, neque Gloria in excelsis Deo, neque Allelu a cauitur. In praesenti vero disciplina. Gloria in excelsis dicitur in omnibus Vivorum MisSis, excepto casu quo Missu sit, vel Votiva non solem ms, Vel de Feria, vel dis Vigilla. Aa errariaram. QUO IN SENSU ACCIPIENDA SINT VERBA:
CHRISTE. t.' GLORIA IN EXCELSIS DEO.Cum nos, utpote homines natura infirmi, culpae obnoxii, et nimium mente distracti, in idonei simus ad Deo grati res digne agendas pro divinae Ineurnationis mysterio, undes omnium nostrum facta est salus et vita, rectissime in Missae principio per Gloria in excelsis Deo intendimus quae Sequuntur.
nostro nomino Deo tribuant gloriam et laudem;
laudibus multo acceptiores. Et ad hoc melius signiticandum, Celebrantis manus aliquantulum sursum elevantur dum dicitur: Gloria in excelsis etc. Dicendo Vero: ET IN TERRA PAX HOMINIBUS BONAE VOLUNTATIS, precibuS nostris duo OptAmuS: l' Ut Dei voluntas semper sit bona et be novola erga nos in quorum Salutem Unigenitum Filium suum nobis constituit Redemptorem: 2.' Ut tanti be nosseti fructus ita sit uber, ut omnes semper famus bonae Voluntatis quasi luminaria, Veram ques pacem Semper habeamus, non tantum cum Deo, sed etiam cum omnibus h0minibus, et quidem in charitate non steta, sed in Veritate et sinceritate. II.' PROPTER MAGNAM GLORIAM TUAM. Hic Gloria accipienda est pro Gratia qua pro nobis, sua tantum benignissima mi Seratione, Christus voluit incarnari et pati. Nec mirum est quod 9 ria ac si piatur pro gratia, hocque duabus Pationibus:
nes peccaverunt, et essent oloria Dei, id est Dei oratia;
men Sura, Pecti Ssime VOX gloriae usurpatur pro gratia: gratia enim est quae dam gloria inchoata; sicuti Vloria est gratia con Summata. Haec gratia, Sub nomine oloriae, dicitur mastria, quatuor rationibuS:
uberiores fructus qui ex ineffabilibus Christi meritis nobis pPOvenerunt;
in eo qui nos confortat, sed etiam habitualis, per quam Filii Dei nominamur et
tulis inter Sanctos et Angelos annumerandi. Ad uberiorem Vero hujus quaestionis solutionem, nos non piget addere qu0 d
32쪽
verba propter mast nam Vloriam tuam, rectissime accipi possunt etiam in sensu omnino liter ali, Scilicet in significatu stlonioe. Et ratio est quia, per divini Verbi Incarnationem a Deo Patre decretam, et, Spi Pltu Sancto cooperante, a Divino Unigenito in actum deductam, nova, et quidem Vere mastua, prosecta est oloria; tum e X parte hominum, tum etiam eX parte Iesu Christi. l. Ex parte hominum. quia supremae dilectioni, Deo Patri jam debitos, novis n0Xibu S Omnes S homines devicti sunt propter novam divinae misericordiae ostensionem in aeternae eorum Saluti essicaciter providendo. 2. Eae parte Iesu Christi, quia, per hypostaticam ejus divinae cum nostra humana natura conjunctionem in uni a Christi persona. Deo Patri tribui potuerunt, et de tacto tributa Sunt, adorationes et obsequia, divinae majestati Sunde qua quo dignissima; quod fleri numquam potuisset per quaecum quis, etiam innumera et pus Sima, hominum Simul et Angelorum Obsequia et sacrificia. Homo-Deus tantum hoc sacere potuit, et vere secit. IlI.' TU SOLUS SANCTUS, TU SOLUS DOMIN Us, TU SOLUS ALTISSIMUS, JESU CHRISTE. Hie vorbum Solus alloquendo Dei Filium in carno natum, non e X cludit alias divinas personas. Patrem scilicet et Spiritum Sanctum; nam, do Christo, qua Deus. Semper Verum e Si quod de Trinitate dicitur in Apocalypsi; quod hi tres unum sunt. SoluS ergo, hoc in casu, excludit tantum quidquid in creaturarum Ordino non Θ Si Deus. Christus vero merito dicitur Solus Sanctus, Solus Dominus, Solus Altissimus sequentibus rationibus:
propriae essentiae, functitate scilicet Sjbi intrinseca, nee ab alio mutuata.
neris novum univers to et perpetuum dominium aequisivit. 3' Solus Altissimus, idest ex selsissimus, quia, merito suae demissionis et humilitatis, e Xultatus est Super Omnes caelos et super omnia; Eique soli NO-men datum e St Super Omne nomen, in quo tantummodo salvum es Se pote Stquod perierat.
Quibus rationibus cle tenui possint in Missa ambrosiana voae Ingressa ad indica 'ctum Missos initium, nec non sequentes locutiones in Ossertorio, scilicet:
tantum jam peramam communis panis sanctificatur.
mirie acceperri Missce stipendium'
minicis, nullius Sancti festum peravitur l a Pra moria. QUIBUS RATI Ninus DEFANDI POSSIT IN MISSA AMBROSIANA VOX Ingressa AD INDICANDUM MISSAE INITIUM. sum rerum tituli ordinario instituantur poςtquam res ipsae fuerint inVectae; et progres Su temporis tantum, ad populi commodum, bro vi ori qua potest locutione, communiter indicari soleant; ita. etiamsi VOX IngreSSa non conveniret ni Si participio verbi Ino euior, adhibita est tamquam subStanti- um Significans Missae principium, ex eo quia haed vox jam adhibita fuerit in Rubrica Missae initium spoetanti. Rocho enim supponero licet quod in libris liturgicis antiquitus lego retur: Antiphona canenua cum instressa fuerit plebs templum: aut brevius Myressa plebe templum. Hinc, progreSsu tem Poris, ad breviorem reddendam locutionem. omissis concomitantibus VO- cibus, Petenta ost simplicitor vox Ino essa. uti in romanis missa libus retentae St VOX Introitus. ubi supponi do bot antiquitus Oxtitisse locutionem: Antithona canenua aci introitum populi in templum, vel tempore introit με ira
temolum, Vel introitus in Missam, sicuti Cicero, in suis Epistolis l5 et iss
33쪽
ad Atticum, usus est locutiona Iutroitus ad causam, ad significandum causo initium et exoratum. Hinc, recto Macri, in suo Hierole X icon habet: Intro tus dicιtur quia canitur dum celebraturus sacerdos ingreditae ad altare: ideo tuo, rectissime in ritu Ambrosiano denominatur Myressa quod est Missae initium, ea ipsa ratione qua in ritu romano Missae initium dicitur Introitus. Ambo enim significant Antiphonas quae, introeunte populo in Basilicam decantabantur, earum quo cantio protendebatur quo usque imperturbato ordine, tam Pontifex, quam caeteri ecclesiastici ordines, Secundum suam quis quo dignitatem, ingrederentur ecclesiam, et congruam Susciperent sta
tionem. Aa Merranaram. QUIBUS RATIONIBUS DEFENDI POSSINT LOCUTIONES IN OFFERT ORIO.
TANTUM JAM PERACTAM COMMUNIS PANIS SANCTiFICATUR l
NEMINE ACCEPERIT MISSAE STIPENDIUM l
NICIS, NULLIUS SANCTI FESTUM PERAGITUR 'I. PANEM SANCTUM. Panis hostiae ad sacrificium ordinatae, jure et merito Vocatur Sanctus in actu primae suae oblationis, sequentibus rationibus:
dicitur quoa neque sacrum est, neque profanum, Sed sanctione aliqua firmatur, ut Sunt leges, quia Sanctione quadam Subni Xae sunt; ita muri et portae civitatis dicuntur sanctae a Verbo Saucire quia legibus cautum est ne cui ascenderct aut diruere, aut inhabitare liceat. Iam modo Hostia in altari posita ut divino sacrisscio inserviat, si in communi vulgari Sensu non est dicenda sancta anta eius consecrationem, non potest dici prosana, cum in celebrantis intentions ipsa sit jam ordinata ad hoc ut o vadat excellentissime Sanctam, immo Sanctum Sanctorum per ejus trans Substantiationem in vivum et gloriosum Christi CorpuS.
debeat in sua superlicie insculptam Crucifixi, vel Iesu Nominis imaginem, ita jure et merito dici potest sancta: nam hoc sum ceret ad panem altaris distinguendum a communi pane. Sicuti sacra imago in charta impressa snmcit ut haec charta a communi papyro Sit distinguenda, et tamquam Sancta, quodam religioso cultu non immerito prosequenda.
Etiamsi pro Missa quae actu celebratuP nullum specials acceptum fuerit stipendium, merito semper qui cs Iebrat dicere potest in Missae precibus QVODum quarumque eleemosynas suscepimus. Et ratio hae e e St. Cum nullus sit sacerdos qui ex sero ecclesiastico, id est ex fidelium eleemosynis Ecclesiae saetis, congruam non habeat sibi assignatam sustentationem, Vel per sibi collatum Beneficium aut Legatum si Clero saeculari adscriptus, Vel per eleemosynas, sive de dis in diem collatas, sive ex piis sundationibus suppeditatas si Regulari caetui adscitus, ita semper recte dici potest quod Celebrans oles mosynas a fidelibus susceperit: ideoque aequum et justum est ut in quacumque Missa pro piis fundatoribus landantur preces; hoc enim stricis exigit, tum christiana charitas, tum grati animi munus, inm constans praxis Ecclesiae quae in sacris ossietis nunquam destitit piissimam Dei misericordiam pro suis benefactoribus e XOrare.
In diebus etiam in quibus nullum ossicium sit de Sanetis, rectissimo dieitur in Missae precibus Sanctorum quorum hodie memoriam facimus. Hoc enim non repugnat veritati dummodo attendatur ad tres sequentes animadver
34쪽
341. o Etiam in disibus in quibus, juxta celebrantis Kalendarium, nullum sit
omelum de Sanctis, ut in Dominicis , Feriis et Vigiliis, feri potest. et saepsssori debat, Commemoratio Sanctorum non solemnium, quando dies ipsis assignata concurrat cum Omeio Vel Dominicali, vel Feriali.
ossicium, spmper Verum ost quod do aliquo Sancto fieri potest memoria si do hoc faciendo oecurrat specialis ratio.
clesiam in qua nostra Missa celebratur. Sed generico ad omnes mundi Ecclesias in quibus do pluribus Sanctis nostro Kalendario omnino extraneis, et fieri debet, et vero fit, specialis et etiam solemnis memoria; uti ovidentissime patet ex Romano Martyrologio, ubi quotidie recensentur loca in quibus nonnullorum Sanctorum Specialis recolitur memoria, et saeps Solemnissimum agitur festum.
deprecatione appellamus Dominum, dicendo Libera nos , quaesumus, Domine'
minantur specialiter D. Vimo, SS. Apostoli Petrus et Paulus, S. Andreas et S. Ambrosius y Aa Pr Imram. II CUR DEUM, QUEM IN ORATIONE DOMINICA VOCAMUS Patrem, IN UUCCESSIVA DRΡRECATIONE APPELLAMUS Dominum, DICENDO : Libera nos, quae Sumus, Domine lIn Orations Domini ea Daum Vocamus Patrem quia, Verba ipsa repetendo quibus ipse Dominus Noster Jesus Christus suis asseclis praecepit uti in Orando, nemini licet, etiam in minimis, Verba immutare, idquo eo magis quia, cum ex specialissima Christi gratia, Redemptionis filios voluit Dei Filios nominari et Vero feri, non Ox nostra praesumptione, sed ex divini Magistri praecepto, Deum Vocamus Patrem; ideoque huic VOci praemittitur pre ambula locutio : Praeceptis salutaribus moniti, et divina institutione sormati, audemus dicere, Pater NOSter. In succos siva Vero deprecatione Libera nos, quo sumus et . cum Vorba adhibeantur ab hominum do votione conflata, Deum ipsum appellamus Dominum, ut solemniter prossio amur quod, si Dei gratia dici possumus Dei Filii, nos, natura nostra, non aliter diei possumus, quam, humillimi Dei servuli. a me rara aram TI QUID INTELLIGITUR .PER mala praeterita, praesentia et futura quibus PETIMUS LIBERARI
Et bono ab iis potimus liberari, juxta Scripturam dicentem: Fili, peccasti 'Ne adjicias iterum, sed ne pra teritis cleprecare, Ni tibi dimittantur Eecti
Sumus es 8s, et cum quibus adhuc luctamur, nee non miserim ex peccatis Orto quibus amigimur. Hoc onim intellexit Regius Psaltes quando dixit Ab occultis meis muricta me, Domine etc.
non eorum simul et praecedentium supplicia, et quae eumque nobis accidero possent saluti et paci contraria.
35쪽
Aa Tert ram zz CUR INTER SAN TOS QUORUM in Libera nos, etc. IMPLORAMUS SUFFRAGIA, NOMINANTUR SPECIATIM H. VIRGO, SS. APOSTOLI PETRUS ET PAULUS, S. ANDREA, ET S. AMBROSIUsi Rationes quibus B. Virginis, SS. Apostolorum Petri et Pauli, S. Andreae, et S. Ambrosii, in Libera nos, etc. invocantur Suffragia, Sunt quae Sequntur.
animam pertransivit gladius dum stetit juXta Christi Crucem Hinc, Sanctρ-rum omnium ipsa est opportunissima ad specialissimum Dei auxilium nobis impetrandum, cum, eX omnium Patrum Sententia, et praesertim SS. Potri Da-Bernardi Bonaventurae et Aison si Liguori, poetica emphasi de ea praedicetur: Quod natura Deus, tu prece, Virys, potes.
dem consessione crucifixus, cui a Christo Domino regni caelorum claves ita traditae sunt ut omnia quae solverit in terra Soluta Sint et in caelo, recte supponitur impensius prae caeteris Sanctis pro nobis deprecari.
et Christi stigmata in suo corpore portaVit: Hine, merito putandum est ipsum prae pluribus aliis Sanctis posss estieacius suis precibus nobis suffragari.
trum ad Christum adduxit, et crucis, cujus mysterium in Missa renovatur, desiderantissimus prae omnibus suit, et in eadem mortuus est.
prae omnibus amantissimus, cujus sollicitudine et doctrina christiana, dogmata integra nobis pervenerunt, jure et merito tenendam est quod es domesticis ejus st dei tanto magis curam habeat in caelo, quanto impen Sius eorum utilitati semper studuit in terris.
cristia 'Ad DP mram QUID NOTANDUM CIRGA FREQUENTEM PACIS ENUNCIATIONEM IN MISSA' ad hujus primae quaestionis solutionem circa Pacis onunciationem in Missa, duo sunt distinete eXaminanda; scilicet t.' Quare tam frequρns sit in Missa Pacis enunciatio: 2 ' Quo in sensu aecipienda sit Pacis locutio juxta speciales Mjssae partes in quibus de Pace sit mentio. Sit ergo:
Si nihil frequentius Paeis e nunciatione habetur in Missa, hoe est petendum a singularissima Pacis prae 3 tantia, quia ipsa habenda est tamquam omnis piae actionis perfectio, Dei in nobis manentis testimonium, ae vitae coelestis quidam praeguStu S. Et revera: Ecclesia per Spiritum Sanctum edocta, et Sacrae Scripturae, in quibus semper est re Verenda immediata Dei revelatio, prae omnibus virtu- tibus et spiritualibus bonis, Pacem inculcant ut Deo gratissimam et hominibus perutilem. Unde illud Ps. T5, Factus est in pace locus ejus; 2.' ad Co- η rinth. l3: Pacem habete, et Deus pacis erit vobiscum; zzz Ad Hebr. l2 ; Pacem: sequimini cum omnibus et sanctimoniam, Sine qua nemo videbit Deum. Christus quoque Princeps pacis appellatuS ab lSaia cap. 9, m veniens in mundum pacem hominibus bonae voluntatis annuntiari jussit, zzz et inde discedens, discipulos consolando ait: Pacem relinquo vobis: Pacem meam sto vobis; et vj x-
36쪽
dum resurgens: moe vobis, ait; quam et tanti fecit, ut fraternam reconciliationem suo sacrificio praeferri jusserit: m Math. 5, et Ps. 33. Hac ratione demum ostendit Spiritus Sanctus neminem ad Vitam et dies bonos perventurum nisi pacem inquirat, et eam pPOSequatur.
cem habete; cui respondet minister Eabemus au Dominum, hoc fit ut st deliter obtemperetur mandato Jesu Christi dicentis: Si recor tus fueris quia frater tuus habet aliquia adversum te, relinque munus tuum ante altare, et vade prius reconciliari fratri tuo, et tunc veniens osseres munus tuum. Math. 5. 243. Deus enim semper Pejicit Oblationem illorum qui pacem non habent cum proximo.
nare et regere dignetur, hisce verbis petitur: l. Ut Ecclesia, et intus idest intor catholicos Prinei pes paco gaudeat, et foris idest ab haereticis, schismaticis et insidelibus non molestetur, nec ulla ad- Versitata et persecutions ejus tranquillitas perturbetur.
emciantur Voluntatis, et multitudinis credentium sit eOP unum.
decreta, viresque praebeat quae occurrunt ut quod bene constitutum est, n- delitor executioni mandetur.
tionem placatus accivitas, alesque nostros in tua pace uisponaS: notare occurrit quod haec petitio, ut in S. Gregorii vita asserit Joannes Diaconus, addita esta divo Gregorio Magno occasione pestis et bellorum quibus tota Italia Vastabatur. Signanter additum est tua, dicit Oddo, ad distinctionem pacis mundi, quin solam habet pacis apparentiam, nunquam vero realitatem. SenSns igitur dictorum Vorborum est: oramus in hac vita liberari ab Omnibus quae conscientiam nostram quoquo modo inquietam reddere, et nos extra Dei amicitiam ponere POSSent.
succedit, Sacerdos dicit Da propitius pacem, duo ad rem Sunt notanda:
temus nisi propitiatione sua Deus erga nos utatu P.
ris, quam eXplicant Sequentia verba ut a seccato simus tiberi quod sit per pacem animae) et ab omni peturbatione securi, quod tit per pacem corporis. iEandem dupli com pacem orat Ecclesia sibi dari cum dicit Da servis tuis illam quam mHriduS stare non potest pacem, ut et corcta nostra mandatis tuis ue- uita, et hostium sublata formiuine, tempora sint tua protectione tranquilla.
municatio Domini nostri Iesu Christi sit semper vobiscum, duo ad rem sunt notanda:
niquo circumstantia nobis est acquironda, rations longo majori curanda semper est in sumptions SS. Eucharistiae, quae idcirco etiam synaxiS dicitur, quia perne itur e X materia quae ex multis rebus antea divorsis, ideSt ex pluribus uvae acinis ot ex pluribus tritici granis, in unum coalescit.
bet, ScilicBt: t.' Pam hominis cum Deo, quae consistit in ordinata hominis ad Deum obedientia. 2.9 Ptiae hominis au seipsum, consistens in ordinata cogitationis et actionis concordia. qua quod recta ratio dictat, ostieaciter Voluntas imperist. 3.' Pam homιnis au proximum suom, quae consistit in ordinata cum Omni homine concordia, ut scilicet, nulli noceat, si cui potest libentissime pro Sit.
brosiano dicitur Osserte vobis pacem, et in utroque ritu, po Si primam Ora
37쪽
tionem quando solemnis sit Missa, pax dispensatur, hoc fit ut omnes odoceantur fideles do strictissimo eorum munere pacem habendi cum omnibus fratribus ut digno do Missae fructibus possint omnes participare. Cirea hanc Pacis distributionem duo Occurrunt notanda:
i. o duod gi olim omnos Missae assistentes so invicem salutabant in D SQulo
sancto, progressu temporis hae e praxis sapientissimo abolita suit ab Ecclesia ne minimum. etiam minus honestae delectationis, periculum adesset ubi maxima ossa debet et cordis et corporis mundities. Hinc, loco personalis osculi, invecta est sacra pacis tabella quae saecularibus porrigitur osculanda dum dieitur Imae tecum, cui subjungitur ab accipiento et cum spiritu tuo. Hoc ipsum quoque in multis locis non amplius Servatur propter disputationes quae circa ordinem Osculationis, cum non levi st delium scandalo, non semel acciderunt.
ipsi jam dormiunt in somno paeis, et extra periculum inimicitiae Dei, Vel Secum. vel cum proximo jam Sunt inliciter constituti. Attamen, quia versantur
in poenis, aeternam eis precamur requiem. A. erranaram QUID NOTANDUM cIRCA MODUM DANDI POPULO BENEDICTIONEM 'Cirea modum dandi populo Benedictionem quin quo occurrunt notanda, Scilicet: t.' Quae sunt Benedictioni praemittenda; 2.' Quomodo Benedictio sit impertienda; 3.' Cur in stne Missae datur populo Benedictio; 4.' Cur in Missa pro destinetis omittitur Benedictio; 5.ψ Varianda in Benedictione quando adsit Papa, aut Praelatus.
1'. Quae antit non dIotioni praemittenda.
Dicto Placeat, sacerdos, extensis manibus hinc et inda super altare positis, ipsum altare in medio Oseulatur: tum erigens se, adhuc stans evectus VerSusillud, elevat ad coelum oculos, idest ad crucissaei imaginem, et manus usque ad humeros, easque in circulum Statim jungens eo modo quo lit ad Gloria in excelsis, caputque cruci inclinans, vel genuflsetens, si in tabernaculo adsit SS. Sacramentum, dicit Voco clara ordinaria Benedicat vos omnipotens Deus: quibus Verbis prolatis, junctis manibus, et dimissis ad terram oculis, statim vertit se ad populum a sinistro latere ad dexterum.
II. ' ovomodo danda sit populo Benedictio.
Sacerdos, con Versus ad populum, posita sinistra manu super pectus, manu dextera cum digitis unitis benedicit populo, unicum producendo Signum CPucis, ad disserentiam Episcopi qui ter benedicit. Sed in Benedictione impertienda ita Voces distribuat ut efformet primam lineam rectam manum attollendo ad spontem, eamque deprimendo usque ad pectus, dicen S Pater in initio, et Filius in termino; secundam autem transverSam, quae sormatur ab humero sinistro ad dexterum, pronunciando Et biritus Sanctus. Haec linea transversa iacienda est manu recta eo modo quo super Euchari Stiae Saeramento formatur crux. Fuerunt olim, ut refert Durandus, qui, duobus digitis conjunctis, crucem exprimebant ut indicarent duas in unica Christi persona naturas, contra Mon Ophysitas qui . ut unicam in Christo docerent naturam, uno digito crucem formabant. Praedicta praxis fuit aliquando communis etiam inter fratres Praedicatores in formandis signis super oblata: in eorum enim
Ordinario praescriptum legitur: Faciat crucem cum duobus stistitis, ita quod index sit stesuper et mestius alter. Alii vero tribus digitis haec signa exprimebant, quod, signanter Super oblata, geri olim consuevisse in Ecclesia Romana colligitur ex Innocentio IIl de Missae mysteriis. Ritus hujus ratio fortasse erat ut SS. Trinitatis mentio steret. Nunc autem ubique obtinet ritus populum in Missa benedicendi manu dextera, djgitis omnibus aeque eXtensis et unitis
Antiquitus in sine Missae nulla dabatur populo Benedictio ex eo quia Sacramentorum confectioni tunc temporis non intererant nisi illi qui in Missa
38쪽
communicabantur, et oratione post communionem, quae pro communicantibus est instituta, putabatur populi desiderio satis steri absque ulla benedictione. Cum autem populus communicare cessaret, nec tamen a divinis omelis so subtraheret, necessario permissum eSt ut populus a Sacerdote benediceretur, ne, tam Benedictions quam Comunione privatus, discedere videretur. Ut vero Benedictio quae danda est populo antequam a Missa discedat emeaeior evaderet, statutum est hoc neri debere cum Signo crucis ut Omnes moneantur quod nos gloriari sompor oportet in cruce Domini Nostri Jesu Christi in quo est fretus, vita et resurrectio nostra, per quem Salvati et liberati sumus. Typum hujus Benedictionis in Testamento Veteri ge8Serunt benedictiones sacerdotum quibus Deus imperavit ut populo bene precarentur Νum. 63, quarum ista e Stforma beneclicat tibi Domintis, et custodiat te. Eι Levit. 3 completis hostiis, extendens Aaron manus ast OOpulum, benestisit, ei. Actualis celebrantis Benedictio a Liturgicis resertur ad eam quam Christus Dominus in caelum a Scendens suis Apostolis impertivit. Hinc est quod celebrans, in hac Benedictione impertienda, summa debeat gravitate se gerere, reminiscens quod hic agittamquam si esset ipsius Domini manus super populum elevata ad eum benedicendum.
Iv. Cur in missa pro Defunctis omittitur BonadIetio
In Missa pro Defunctis Benedictio populi omittitur duabus Sequentibus rationibus :
lemnitates quae pro Vivis steri solent. Gaudium enim luctui non debet admi
gratiis quas celebrantis ministerio in Missae assistentia percepit, ad hoc ne- quo uni excituri Defuncti, utpote absentes, etiamsi possint et debeant nostri SsusIragiis adjuvari.
v. Quae sint variatida In ritu non odie iIohIaquando misam adsit Papa, Cardinalia, aut Episcopus.
Sacerdos, si celebrat coram Summo Ponte sice, Cardinali, Lugatis Sedis Apostolicae, Vel Patriarcha aut Episcopo in Sua civitate vel dioecesi, etiam in Ecclesiis Regularium et privilegiatis, Sive Archiepiscopo in sua provincia dicto Placeat sic, dicet Benedicat vos Omnipotens Deus: postea convertit Saad Summum Pontisscem, si coram eo celebruvit, et genu flexus petit licentiam benedicendi; tum Surget et prosequetur dicens Pater, et Filius, et biritus
Sanctus, dextera benedicens adstantes , non tamen in medio ubi est Pontifex, sed Versus partem Evangelii; quod, si Versus illam esset Pontifex qui tamen regulariter medium locum occupare debeti tunc versus illam partem benedicat, intentionem suum ad alios ut ibi existentes dirigens. Si autem coram Cardinati, Vel alio e X Praelatis supra nominatis celebraverit, tunc eodem modo dat Benedictionem ac si celebrans e88 et coram Summo Pontilice, non tamen genuflectit, Sed inclinatus prosunde, quasi licentiam petit ut det Bone dictio nom. Sed, ut circa hoc aliquam uni Versalem regulam tradamus, adnotandum est quod, in ordine ad Praelatos, quando ipsis competit Evangelium osculari, est etiam coram eis facienda conse Ssio in cornu Evangelii; et hoc, quoad summum Pontilicem et Cardinales Semper et ubique est Observandum. Quo voro ad alios Praelatos, Si Sint e Xtra Suum ci Vltatem, proVincium, vel dioedo sim, flat ut moris est, nullo in hoc.habito eorum respectu, ac si prae-
Circa ultimum Missae Evangelium duo praecipue sunt notanda, scilicet, t.' quo ritu sit procedendum in hujus Evangelii recitatione: 2.' qua ratione statutum sit ut pro ultimo Missae Evungelio non aliud ordinario Iegatur quam initium S. Evangelii Secundum Joannem.
39쪽
Data populo Benedictione, Sacerdos, persteiens circulum, accedit ad cornu Evangolii manibus anto pectus junctis do more. ubi, intelligibili voce, facie cornu Evangelii respiciente, dicit Dominus vobiscunt, cui, eadem clara voea ordinaria, respondet Minister Et cum spiritu tuo: Tuin Sacerdos, sinistra extensa nuper altare, eodem tempore quo dicit Initium sancti Evanyelii secundum Ioaunem, pollice de Stero signat primo librum aut tabellam Evangelii, aut altars, si nec liber, nec in bella adsit; dummodo non sit expositum SS. Sa
Signato libro, seu altari, deposita manu sinistra infra pectus, summitato pollicis dexteri digiti, et extensa totaliter dextera manu, junctis quatuor reliquis digitis, format signum crucis primum in fronte, Secundum in Ore, tertium in pectore, et non ex parte in qua Vulgo indieatur cor collocari, uti improprie taciunt multi. Has easdem cruces format in fronte, Ore et pectoro Minister, idemque praestant etiam circumstantes. Post quam sacerdos dixerit Iuttium, vel Sequentia ete minister respondet Gloria tibi, Domine: deindes sacerdos legit Evangelium. Cum autem pervenerit ad verba et Verbum caro factum est, manibus hinc indo positis super altare, genuflectit unico tantum genu, Versus altars, idest versus cornu Evangelii, et minister quoque genuflectit unico genu in suo loco, iacie ad altare conversa: Ac mOX Surgens sacerdos, Stans manibus junctis, Evangelium prosequitur eadem Voce, eodem- quo corporis habitu. Termin Ato Evangeli O, sacerdos non oseulatur librum, nec tabellam si iis usus Ost, nec altare. In sine praedicti Evangelii, minister, voce alta et ordinaria, respondet Deo stratic S.
Praemisso quod usque ad ultimam Missalis resormationem per S. Pium V peractam anno lM0, tu sine Missae legi solebat Evangelium: Loquente Iesu ad turbas, etc., ejusque loco S. Pius V Praescripsit ut in omnibus Missis legeretur Evangelium S. Joannis cujus est initium: In principio erat Verbum, etc., propositae quaestioni respondetur quod hoc saetum est tribus sequentibus rationibus, Scilicet.
mOX accepimus, videlicet Verbum aeternum Dei Patris per quod omnia saeta
tum ut habitaret nobiscum, sed etiam ut per sacram Eucharistiam habitaret In nobis plenum gratia et Veritate, et Sie de plenitudine ejus acciperemuS
stas ut Dei Filii simus, nimirum, jam non tantum spiritu Dei 1mbuti, sed et Unigenito ejus Filio incorporati et conjuncti.
a Dra artis QUID NOTANDUM CIRCA MODUM SE GERENDI A FINE MISSAE USQUE AD VESTIUM DEΡOSITIONEM IN SACRISTIA.
Celebrans, finito ultimo Evangelio, junctis manibus, accedit ad medium altaris. Ibi, junctis adhuc manibus, caput cruci profunde inclinat; postea Pe Volvit partem ante Piorem veli calicis Super hutSam. Hoc enim inciendum es-eX praecepto uti notatum est ab Editor. Curiat. Aet. Med. Eccl. anno l846, qui, commentando rubri earum ambrosianarum Verba qua burs ain, posita su- Oer calicem, ivisum collocat in medio Super altare; UT PRIUS; addidit in calce libri, idest velo omnino coosertum, ut decre it etiam S. R. C. N. 33l0 ad. l. Deinde, Sinistra accipitcalicem ad nodum, et Omnibus digitis extenSis et junctis, deXteram ponit super bursam ne aliquid decidat. Tum aliquantulum retrahens se VerSus cornu Evangelii, Vertit se per latus Suum deXterum, idest facie con-Versa Versus cornu Epistolae, et descendit per gradus altaris tali modo ut non Vertat directe terga cruci; caveatque dum descendit ne conculcando albae simbrias se confundat, et sibi, Vel saltem calici, periculum aliquod immineat. Et cum fuerit in plano cappellae, Se Vertit ad altare per suam partem dexteram, et
40쪽
caput tantummodo, non autem corpus, profunde inclinat, Vel, si in eo sit tabernaculum cum SS. Sacramento. genufleetit unico genu. Facta hae reverentia, dextera a calico remota, digitis medio et indice de Xterso manus, dexterum birreti cornu elevatum accipit a ministro, qui illum porrigit manu, nunquam Vero ex Mis Sali, et caput cooperit, cavens ne aliquid a calice decidat. Quae omnia, si dici nequeunt praeceptive singillatim jussa per Rubricas, tenenda sunt ex doctrina Rubricarum interpretum qui maxima gaudent apud theologos aestimatione. Hinc, reposita deXtera Super burSam, praecedente miniStro, eo modo quo Venerit, capite cooperto, redit ad Saeristiam, recitans Secreto psalmum Benedicite, Vel Te Deum. Si in via obviam ei sit alius sacerdos paratus, invicem Se consalutent eooperto capite, et procedat unusquisque per partem Suam dexteram. Quod Si duo, vel plures, ad eundem locum accedunt, idest ad Sacristiam, tunc dignior praecedat. Si vero transierit ante altare, reverentiae distingui possunt tripliciter: idest.
clausum SS. Sacramentum actualiter continens, unico genu flectere debet: 2.ψ Ante tabernaculum Vel altare in quo SS. Sacramentum est expositum in pixi de tantum . vel ante mensam in qua Sacra Communio distribuitur, genuflectere debet utroque genu in romano ritu, uni eo genu in ambPOSlano, Sed Statim Surgere, neque enim causa distributionis SS. Comunionis debet permanere genu flexus donec terminetur distributio, sed post genu flexionem moX Surgere et procedere. juxta decr. S. R. C. 5 Julii l698. 3.' Si obviet Sacerdoti SS. Sacramentum deserenti utroque genu flectero debet donec ille essi ejus conspectu, Vel quasi e conspeetu, transierit.
caput profunde est inclinandum. Si autem sit altare minus et commune, nulla reverentia illi est facienda. 2' Si vero in altari, quocumque sit, celebretur MisSa, hoc est tenendum. Inter consecrationem et communionem, uni eo genu est flectendum, et statim procedendum. Durante consecratione, utroque genu est flectendum donee celebrans calicem deposuerit super corporale: 3.' Denique, ante consecrationem, et post communionem, nulla reverentia e Si facienda nisi sit altare majus, Vel specialis Venerationi S.
minicae Passionis instrumenti, et loco principali super altare exposita, unico genuflecti debet; solum vero caput inclinandum si sit recondita intra cuStodiam; 2.' Ante alias Sanctorum Reliquias, etiam expositas, specialis re Verentia non est lacienda, nisi sit Reliquia insignis, cui convenit caput inclinare. Redux ad Sacristiam, calicem adhuc tenens, et tecto capite, facit Cruci, Vei Iconi principali, debitam capitis inclinationem: deinde deponit prius calicem, dein biretum. Vestes exuit ordine retrogrado quo eas induit osculans crucem Manipuli, Stolae et Amictus, etiamsi paramenta sint nigra, et Missa celebrata suerit pro De sun et I S. Depositis Vestibus, calicem quoque eXuit, et purificatorium extensum appendit, ut Siccetur; advertendo quod, in exuenda alba, cavendum est ne ipSRextrahatur a parte Superiori super caput, sed prius eam sacerdos dim0Veat a brachio sinistro, inde a capite, et deniquo a manica deXtera. Si Vero sacerdos, ob sacristiae desectum, dimissurus sit paramenta ad altare in quo celebravit, vol alio congruenti loco, tunc, finito ultimo Evangelio, accedit ad modium altaris, et ibi saeta reverentia Cruci, postea iterum redit ad cornu Evangelii, ubi deponit paramenta super tabulam ibi paratam, Vel ea desseiente; super altare, numquam vero in altaris medio, cum h0e sit Episcopo tantum reservatum. Depo Sitis Sacris vestibus, celebrans lavat manus, quod tamen fit, non adtollendam aliquam maculam, quia potius ex sacramenti contactu nOVum quod dam Sacrum manibus celebrantis adhaeret, sed potius ni ad deponendum illud e SSe Sacrum prius quam sacerdos ros profanas manibus contreetet. Abiu tio tamen manuum in honesto loco proici deberet ad in Morem Sacramenti
Deinde decet ut sacerdos ro liquas orationes in Missali pro gratiarum actione positas recitet, vel saltem alias preces, Vel meditationem instituat.