장음표시 사용
21쪽
set, nullum dubitasse, nec ullam, sei l. viamin quae ad salutem duceret, vidisse dixeris, praeter ea, quae de ratione, qua Peloponnesiorum ante bellum jussis respondendum, res Attica per bellum defendenda esset, populo suadentem eum videmus: maris enim imperium tenendum esse, nec, si illi recte studerent Athenienses, quidquam amplius desiderari, ut belli periculis tuti evaderent; ubi vero tenerent, non esse, quo bellum vitarent agrumque ab hostium iuvasionibus tuerentur xj. Quae vera eum vidisse
quin Thucydidis fuerit sententia dubitari vix potest, qui et in prooemio, quod dicunt, si quid in Graecia potentiae exstitisset, maritimis sero illud copiis tribuat, quibus olim studuerint civitates sexemplo sint ea, quac scripsit I. 15:
ct metum, quem Lacedaemoniis injecerit Atheniensium imperium, veram suisse causam cur bellum Peloponnesiacum motum sit dicat I. 23, 88, et Periclem de belli eventu ac periculis recte judicasse remque Atheniensium, quae illo praesertim gerente in majus creverit, vel firmiorem fuisse quam ille opinatus esset, eventum comprobasse, testetur u 65: οσον τε γαρ χρονον προυστη τῆς πολεως ἐν τῆ εἰρήνη, Περικλῆς)μετρίως ἐξηγεῖτο καὶ ἀσφαλ ῖς διεπύλαξεν αὐτην
Te .... Τοσουτον πω IΠερικλεῖ ἐπερίσσευσε τοτε, αφ' ων ij Ex priana ac tertia praesertim quas finxit Thucydides . Periclis Orationibus ista colligo.
22쪽
Ubi autem Periclis do externis Atheniensium civitatis rebus consilia probavit Thucydides, dubitari nequit, quin
rationem quoque popularem, ut esset et Athenis una valeret , acceperit, quae, ut semper arctissimo necessitatis vinculo cum maritimis Graecorum studiis conjunctam eam suisse inter omnes constare credo, ita egregie a Pericle iis adaptata fuerit nocesse est, quae ad maris imperium Atheniensibus servandum et in civium usum convertendum accommodata ossent, ubi cives vel agros moresque paternos, ne loco, quem iii Graecia propter maris imperium tenerent. vel ulla ex parte expelli viderentur, deserere libere decreverint. Nec in Itopublica Atheniensium post moriem Poriclis nova exstiterunt, nisi quod ille auctoritate, ingenio, fide, unus in Republica valebat, ii vero, qui post eum venerunt, quum inter se pares sere essent, primumque in civitate locum quisque peteret, in omnibus sibi prospicere, ac populi simul libidini quocumque modo indulgere coacti suerunt. Quae ita a Thucydide l.l. exponuntur ac suis quaeque causis tribuuntur, ut pateat, eo judice, praeter illa
vix quidquam fieri potuisse; unde jure quis suspicetur, dusingulis, quae male ac ipsorum causa gesserint ii, qui post Periclem reipublicae administrandae praeerant, de Demosthenis, si exemplis opus est, in Aetoliam, Hippocratis in Boeotiam expeditionibus, judicium non ita severum eum serre. Quin res ita enarrare valet summus Historicus, ut singula sere ex ipsis, quae tradantur, lactis, non ex
23쪽
scriptoris verbis dijudicanda sint. Ab illa uulem consuetudine aliquanto discedit Thucydides, ubicunque sero Cleonis res
gestae ei langendae sunt; primo, ubi memoratur loco, jam dicitur διαιοτατος - πολιτων IlI 36; paci adversatus osse traditur, γενομενης ῆσυχίας καταφανέστερος νομι ζων ὰν Mναι κακουργων καὶ αmaro τερος διαβώλλων, V.
I 6; eiusdem generis plura invenientur in iis, quae de ejus ad Pylum et Amphipolin rebus gestis narrantur. Rusmodi
iSta sunt, ut scriptorem non tantum ea quae gesserit Cleo, Enarrare, verum etiam de industria ejus pravitatem notare dicas; nec mirum est, suspicatos esse nonnullos, quorum unum esse video Meierum, V. D. ὶ Cleone auctore, προδο-
σίος γραφῆν in illum institutam esse et a judicibus dam
natum exsilii poena affectum esse reum a). An vero deli CL eius Libell. de Bon. Damnat. PM. 179.2 Thucydidis post Amphipolin captam exsilium non fuisse volunta rium . quod nonnullos censere video. colligo ex Thuc. v. 26 . νενομένω παρ' os OT/ροις ποοῦς προγμα . καὶ ot x ησσον τοῖς Πε λοπο- Οἰων διὰ τῆν φνrvν. Hoc et Cicero amrmat in Libr. II do Oratora Cap. 13. ubi eum a republica remotum in exsilium pulsum esse dicit. Quae Sehol. in Arist. Vespp. vs. 947. hac de re refert. turbata sunt: hic enim Thucydidem Historieum eum Thucydido Melesti filio. Periclis in repubI. adversario mulandit. De Ciconis in decreto de illo exsilio serendo partibus duo afferuntur loci ex vita Thucydidis. quae . quum e diversorum seriptorum fragmentis mussata esse videatur V r. DD. . uni Marcelli tribui solet. t 26. - δ'ουδ'οντι. μνησικακων τοις 'AM7ναίοις. dλκὰ φιλαλκ-ῶν κnὲ eta ἐθη μετριος, ετ νε οντο Κλέων παρ' αὐτῶν os τε Βρασίδας ὁ τῆς σευ φορῆς αιτιος ἀπέλαυσε λωδορέαις 6 46 : ἐφυγαδεύθη π 'Aθηναίων. διωβάλλον toς αὐτον roν Κλεωνος. no xttὲ ἀπεχθάνε ται πω κλέωνε καὶ ώς με ιηνότα ut τὸν δι sarει πανταxos. Ex altero vero num colligi possit Thneydidis Cleonem fuisse accusatorem, v lde dubito: allerum, quominus conjecturam potius scriptoris quam factum. quod invenerit, mutinere credamus, nihil, ut
24쪽
ejusmodi causa iniquius de Cleone judicium ferre Thucydidem, ex ejus narratione colligendum sit, mihi non liquet, quum ceteros ejusdem generis Demagogos, quos ex Aristophane novimus, Hyperbolum μοχθορον ανθρωπον, Thuc. VnL 73, in aliosque vix unquam memoret Aristophani, quum omnia sere ei, quippe Comico, ut risum moveret carpenda essent, multa tamen illaque ad intimam reipublicae rationem pertinentia, vere displicuisse
ejus sabulae docent. Ubi in rem judiciariam Atheniensium, in Sycophantas, in Demagagorum pravitatem, in populi,
qui speciosis ipsorum consiliis ot calumniis se decipi pateretur, dementiam invehitur, vix ullum dubium est, quin vitia tangat, quibus, ut erat respublica Atheniensium, laustra quis remedia quaesivisset; constat vero mala ista in pejus ruisse per bellum, quod agricolas in urbem migrare coegerit, plebem igitur egenam ac turbulentam ibi auxerit, animos denique civium suspicione impleverit ac demagogorum calumniis magis magisque adstrinxerit, quae ipso dcpinxit
poeta in Pace vs. 632. sqq. λατα δ'ως εκ των ἀγρῶν ξυνῆλθεν ουπατης κτε.
Ruare nemini mirum accidet, pacis illum in sabulis sautorem ac suasorem exstitisse: do belli initiis ejusque auctore, quem dicit, Pericle, odiosa ac ridicula qua dam profert, quae, ut jure quis miretur historiae scriptores suis operibus illa inseruisse, resutare non est hujus loci; irridet belli ducibus. quibus alibi nec ipse meritas laudesdunegat; ruris, quas amiserint cives, delicias praedicat. Nec
tamen ideo in eorum numerum referre eum opus est, qui in
25쪽
i riia, quam taxit Thucydides, Perielis oratione notantur ac refelluntur, ubi do Atheniensium αρχῆ: ηψ ον δ' ἐκσrῆναι
αὐτήν, Thuc. II. 63). Ut enim populus Periclis quidem consilia sequi deero-vit, Aristophanis tamen ea, quae de pace praedicavit, non sine voluptate audivit, nihil impedit quominus et poetam
in istis quidem sibi placuisse, Sensisse tamen credamus. non satis ea sibi constare, ut inde ea peti possent, quae reipublicae salutem surrent. Ubi vel populi dementiam perstringit , saepe sollicitum eum deprehendimus ne cives osson dat, nec ullum sero novi locum, ubi certa reipublicae gerendae praecepta det, praeter Ranarum illumus. 686 sqq. Τον ἱερον χορον δικαιον ἐστι χρηστὰ τῆ πολ
multa, quae veram poetae sententiam de iis, quae in salutem reipublicae molienda ossent, continere quis credat, sexemplo sint laetissima illa ae splendidissima depopulo regenerato, versus finem multum , pro uberrimi potius ingenii figmentis habenda sunt. Ut vom do: civium, in urbana per bellum vita, artibus multa improbavit, ideoque parum commendare non desiit , vix aliter fieri potuit, quin vel maximo odisset Cleonem, quem et Pacis adversarium ot Drum scro, unde praesertim Aristophanis in hollum crovit odium, quasi auctorem fuisse mox videbimus. Aliae mox inter Aristophanem et Cleonem irae exstiterunt
26쪽
Anno enim a. Chr. n. 4 26, h. e. Ol. 88, 2. Dionysiis urbanis sabulam, Babylonias nomine, docuerat mota, auctore Callistrato λὶ.Perstrinxit ibi, toste Scholiasia ad Actiarn. vs. 378, et alia et Cleonsem; quod iam aegre tulit hic, ut eum, qui sabulam docuerat, coram Senatu accusaret, quod rempublicam laesisset δὶ. Callistratusno an Aristophanes fueritis, cui istam litem intenderit Cleo, mihi non liquet. Illud quidem, ut alia non desint argumenta, ideo praesertim probem δὶ, quod neque in ceteris sabulis, si quid vidi, eam memoret Aristophanes , et in Achamon sibus, quae, anni ante Chr. n. 425 Lenaeorum sesto, Callistrato item auctore, acta est sabula, multaque de illa lite continet sus. 377 sqq., 50 2 sqq. 630 sqq. ,ὶ ubi poeta de se loquatur, Callistratum significari colligas ex scholio ad us. nai: Oυδεὶς ἱςορηκειν
quae, ut contrarium proboiur, ex iis , quae de Aristophanis vita scripta sunt, assurri possunt. Ros tamen dubia manet, quod ex Eqq. 5l2 sqq. , α δἐ θαυμώζειν κτέ. constare
27쪽
- 20 videtur, inultos notum habuisse, quis tabulas illas per Callistratum doctas scripsisset. Id vero tenendum est, litem illam poetae coram Senatu, per εἰσαγγελίαν ut videtur, a Cleone inlcntatam nihil commune habuisse cum ἴειείας ista γρων ij, de qua jam agendum mihi erit. Quum enim anno n. Chr. n. 12 5, aestivo tempore, auctor exstitisset Cleo, ut pacis, a Lacedatimoniis oblatae, conditiones a populo rejicerentur mox, secunda fortuna adjutua, res, quae Pylo gerebantur, Atheniensibus vindicasset, summaque upud populum valor tauctoritato, Aristophanes primum Suo nomine, anno post
nctos Achamenses, ) Εquitum sabulam, totam in Cleonem acerrime scriptam, in scenam misit, ) quae et palmam tulit,ot primum obtinuit locum inter ea, quae contra Cleonem ogit poeta. . In sabulis enim, quas, illo vivente, post multos in scenam protulit, Nubibus ac Vespis, quibus adjunge Pacem, aliquot post ejus mortem mensibus actam, tangitur quidem Cleo, nec tamen nisi paucis locis et sine certo illo, quod in Equitibus conspicitur, consilio. Quod nonnullos pactioni tribuisse, quam cum Cleone metuens iniisset polita, ipsius verba docent Vespp. vs. 1281 sqq.
uJ Notum ost in subula illa Cleonis ne ine nomon Oecurrere. neque Bum esse eos, qui illa curabant . personam ad ejus imaginem si aere: CL Eqq. 2ao sqq. Duoxos δέους γὰρ αυτον oxydo ac ficto a/ tων se aio ποιωνει adocia. Ex hoe male intellecto loe . ea oria esse suspieeris. quao in scholiiη et iis . quae do vita Aristophanis seripta sunt. de ipso meta. iacie minio illicia, CloOuis partes agente. truduntur.
28쪽
Cleonis, quae ibi memorantur, molestiae pertinere videntur ad ξε νίας γραφὴ ν, a Scholiastis ac vitae Aristophanis scriptoribus cum priore illa, post actos Babylonios, accusatione confusam λὶ. Id quod hoc loco logitur us. I 290: moria κατιδων ὐ- τι ιιικοον ἐπιθηκισα , Satis componi potest eum narratiuncula ista de versu Homerico a poetaeoram judicibus reeitato, dummodo σκωu1ιώτιον illud, uti memorat us. I 289, jocos in Cleonem, quos exSpectaSSent praesentes, significare Voluerit, id vero, quod i tirro τι πικρον ἐπιθηκισα ad ea pertineat, quibus judicum risum, ut eorum animos demulceret, movere conatus sit. Ipso autem Aristophanes et ex iis, quae in Cleonem scripserit. audaci ac laudem sibi petii, Vespp. vs. 1029 sqq.:
Tertiam ae rustitionem a Cletino erintra Aristophanem latam esse eoili ins fortasse ex Gramin. . qui vitam eonscripsit . verbis: δεέτερον δέ
29쪽
et cur post Equites aetos minus acriter in eum invi clussit, eausam signiscat Nubb. vs. 519 sqq. ος μεγιστον οντa Κλεων ' επαις' εἰς τὴν γαστερα κοὐκ ἐτολμησ' αυθις ἐπεπιτηδῆσαι αυτω κειuενω a).
IJ In sola ea, qua nos utimur. Nnbinis editione en lecta suisse. post mortem igitur Cleonis scripta, eonstat. Cetera vero . quae docleone ibi leguntur us. 58l-594. seritii non potuisse nisi vivo Cleone apparet . itaque in prioribus Nubibus jam ieeta esse . quae . stetite uota Didascalim: ἄέ reviriti NIφελω ἐν αο - ἐδιδοχθησα, ἐπι ἄρχοντος ' Iaaρχου, i anno ante Chr. n. 423. Dionysiis urbanis . actae sunt.
30쪽
Post Ea, quae dixi, uon opus esse videtur ut explicem. cur in illo temporis puncto, quo Equites in scenam mi SSi sunt, consistendum censueriin, ubi Cleonem depingerem rem publicam gerentem, gratia apud populum valentem, aequalium inde judicio vel maximo obnoxium; praemittendam vero esse brevissimam duxi mentionem eorum, quae, ab illo inde temporo, quo in Republica versari coeperit Cleo, de rebus, quas gesserit, in rerum Graecarum COntextu suis quaeque locis commemorantur. De populi scito anni 427 a. Chr. n. aestivo tempore a Cleone contra Mytilenaeos lato, Thucrdidis narrationem indicare si cit xj; neminem enim ea morari credo, quae
Scholiasta ad Luciani Timon. Cap. XXX. tradit a), quod scilicet ipso Cleo, Mytilenaeorum donis corruptus, mutatii J III. as. sqq.