장음표시 사용
61쪽
EXCURSUSNec sine piaculo praeterea in Antonium Vrceum Cois drum, Ianum Parrhasium, Angelum Politianum, Andream Alciatum, Baptistam Pium, Paulum Leopardum, Adrianum Turnebum, Ioseph uin Scaligertim , Didacum Cova Pruviam, Abstemium, Hartunguin, Li-
psium, Scholtum Iupiter, quos viros i qui vel in
adversariis et Miscellaneis dedita opera, vel in aliis opusculis obiter quosdam Nasonis locos excusserunt,
ut vere de hoc poematio dici possit, Cui non die us las' Suppudeat autem , me quoque Princ Gus P
mistum agnoscere Achisis, cui si paterna res administranda foret, aetatis venia non daretur. Et vero post lot eruditionis spectatae viros in eandem palaestram descendere, hoc revera est post Roscium in scena velle gestum agere; sed, quia iacta est alea, essiciendum est, ne mihi iure novum opus nuncietur, aut interdicio quod vi, aut clam mecum agi possit. Neminem laude sua fraudabo: nobilis enim mihi semper visa est lex illa Laurentium, NE POMvM EL ALIENO. Itaque Praecipuus hic nobis scopus ob oculos erit, ut quae obscuriora, necdum cuiquam explicata sunt, quoad eius sieri poterit, illustratum eamus. Ex Nwrum etiam librorum maculas manu scriptorum ope, aut ce te ipsi de ingenio eluamus. Prima quidem oditione Observationum nostrarum dissiciliora quasdam loca saltuatim selegeramus; planiora. et quae ab aliis enucleata . silentio transmiseramus: nunc, hortatu virorum acri iudicio, uberiorem et perpetuum Commentarium damus, ne alio quaerenda sit sabularum minus obviarum enarratio. Quanquam ne sic qui dein
nos omnes huiusce libelli salebras explanaturos pol licemur, ut quivis deinceps inoffenso pede quacumque progrediatur: id enim pleniorem, quam aetas nostra serat, eruditionem postulat. Deinde multa sunt
62쪽
in eo, quae nisi Sybilla legerit, it ait apud Plautum
Pseudolus, Oleryretari alium pose reor neminem ἰ cu- iusmodi sunt ista:
Λ ut velut Euryali qui Meptruti eepit ab illo , i, ut alius avidia anguibus exu tui.
Aethalon ut Wita spoliavit Isidiis hospes . Quem memor a saeria nune quoqtia pellit Io. Utque Melantheum tenebris a caeda latentem Prodidit ossieto luminis ipia parens.
Et Similia , quorum interpretatio petenda esset ab illis
Scriptoribus, qui, temporis iniuria amissi. triste nobis et acerbum sui desiderium reliquerunt: hic enim sabulae quaedam sive historiae tanguntur, quarum a Pudunum dumtaxat auctorem mentio est, quem si sorte desiderari contigisset, de earum enarratione procul dubio actum eset. Nimirum Achaei supplicium, cuius meminit Ovidius versu sol, unus Polybius Commemorat.
Pyrrhi, Achillis filii, reliquias per Ambraciae vias
disiectas esse, Hygino soli cum Nasone convenit. De Eurydamante a Simone Larissaeo circa Thrasylli tumulum raptato, praeter Ovidium et Didymum, Homeri Scholiasten ad Iliad. x, nemo quidquam memo riae prodidit. Thasum etiam a canibus laceratum Naso dumtaxat et Hyginus retulerunt. Item carmen bor ubunico Diodoro illustratur, ut et uersus 55 I ab epigrammate αδη χ' , lib. III Anthologiae; ut credibile sit, quaedam hic esse obvia, quae si quis alibi quae reru elit, o Peram , credo, omnem luserit. Sic apud Lyco-Phronem, historiae quaedam exstant, quas nemo alius
attigit, ut Prylis, Midae; et vocabula non pauca, qui
63쪽
i KCvRSIS latis praetor cum nutus usus est . qualia Fυλαμος, λάρος, πέρρα, πάλας. Eiis tamen Alexandram, Sive Cassandram, quamvis tenetricosum, poematio nostro Obscuriorem esse Domiti in non concedit. Sic enim peroratione Coin mentari Orim suorum: ta LVcCoronis car-
D men legimus saepe, in quo argumento qindeni Ovi-ra dio grandior, sed 'erbis apertior nobis videtur; et D caeci, qui illum in ei pretantur, in tanta praesertim a librorum copia : non tam enim per coniecturam bulae, ut apud ill Lm indagandae suerunt, quam is colligendae a diversis aucto Pibus scriptae. D Quamobrem nemini mirum videri debet, si tot Ovidianae mentis interpretes in plerisque locis veluti in circo Λndabatarum more decertamus. A versu nimirum 255, unde Naso sabulas et historias auspicatur, ad VerSum 645, qui libelli postremus est, triginta supra ducentu Smemorantur. Interdum ono disticho tres continentur, interdum quatuor, ut illo:
Vt suit Oetaeo quondam , senemque drae Dum , Tisamenique patri . Callirhoesque viro ;
ita ut Ovidianum hoc poematium sabularum Ossicinavere dici possit. Causa vero a nobis suo loco asseretur, cur Ovidius obscuritati studuerit; sed et ante illum Cinna poeta, Virgilii praeconio celebratus, Smyrnam, Poema obscurissimum, elaboravit, quod quum vulgorion intelligeretur, Crassitius grammaticus Commentario luculento in ipsum edito, adeo inclaruit, ut hoc Pigramma de eo scriptum sit, teste Suetonio, libro de illustribus Grammaticis tuni Crassilio se eredere Smyrna probavit: Desinite . indocti . coningio hane petere. Soli Crassitio se diait nubere velle . Iulima eui soli nota sua exstiteritit.
Sururnam autem novennii opus suisse Catullus et Quindi
64쪽
lilianus prodiderunt: quo fortas, respexit Horatius in epistola ad Pisones, quum Prcipit, duratura poemata in nonum annum Ρremenda εse. Νec Omiserim, antiquissimos poetas de industri obscuritatem assectasse, ut Aeschyli scholiastes nuvit ad ΙΠρομ' oεσα his verbis : οἱ παλαιαι ζα πωτὶ tra πων πρῶτον πιν αἰνίγματι γενάρασιν, υστερον ὀξ καθίλο ρανερῶς ε χρῶντο τω
Germanus huic opusculo tuus assertus. Asetv Eapi Exsis editio arida, modoumice Valerii expolita', hoc titulo circumfertur, P. Urii Nasonis Dirae in Ibin, quemadmodum egregiumllud poemation , cuius auctorem esse Valerium Cauem grammaticum perspicaciores existimant. Verumto Dii sinant, ut ab epigraphe recepta dei lectamus , is i libros Omnestum excuSOS, tum exaratos Valere beamus; nisi donique Nasoni ipsi affingamus, qui thoc opusculum. Libellum in Ibin inscripsisse liquid estatur vers 5 i, in hunc modum:
Et neque nomen in hoe . nee dicameta libello i
Ηaee tibi tantisper subito soni missibello;
qua dictione poematia quaeque priΥie designantur. Sic enim Ausonius Griphum suum deernario numero indigitat: ei Latebat inter nugas medihellus ignobilis ; is paulo post: α Igitur iste nugor libellus tam-ra diu secretu quidem, sed vulgi Isione laceratus.
. Pervenit tandem in manus tuas. D lemque Pro tre-
65쪽
pticon suum de pierii studio libellum nominat opistola ad Hesperium e Libellum , quem ad nepotulum
M meum, sororis tia, silium, instar Protreptici luseis ram, venturus ibi Praemisi Iegendum. M Sic etiam
Papinius Silvulas sus Libellos adpellat, Praestione IA. I ad Stellam; ni; us, Prae I. lib. II aci Meliorem Aledium a iterum, mest, lib. III ad Pollium; et lib. IV Hendecasyl. ad Iotium. Quin etiam iurisconsulti
ea carmina , quibus licuius fama proscinditur, cuiusmodi sunt ista Ovidita .fumosos libellos vocant. Haeo autem minora fortae videbuntur, quam Ut animadversione digna esse. Parum enim reipublicae literariae interest Direne, an Libellus hoc poemation inscribatur: verumgitimam scriptionem, atque ipsam Nasonis manum inautare nulli per me licebit. Vt ut sit, Nasonis votummne in malis , monstris, morbis νexsiliis , suppliciis γlagis , mortibus, cuiusmodi caP-men diras appelloni, quod illae scilicet ultrices Deue putarentur, carum numina precibus in hostium, aut inimicorum psiclem evocarentur. Priscum illud quidem , atque incenis Primum agitatum , mox ad
recentiorum anim accommodatum, rit observatum
est a Iulio Scalige, Poetices lib. I, caρ. 53. Exornaturnutem , ut ipse aisententiis non vulgaribus, et variis historiarum ambibus, qualia scripsit Ovidius in Ibin . in Horatii Epodo i quid imaginis est: expressior apud Catullum in Arinae conquestione, et in quarto Aeneidos. Item te sundit Statianus Oedipus, sumpta de Graecis tragici ut et Senecae Theseus ex Euripide.
66쪽
Arnumentum libelli. Quare Callimachus Apollonitim nidis nomine deMouerit. contra Minutitini, Alcisti, Bisciolae, et aliorum sententiam. Ioannis murali Iusus. Philinicae. Alia scitu digna. Ovinius hoc libello nescio quem sub Ibidis nomine graphice exornatum Diris devovet: causa tPiplex ab ipso mei affertur. Ibis Ovidii nomen ubique malediciis lacerabat, ipsumque in invidiam atque odium apud Augustum vocabat, quo diutius Tomis exsulantem
remoraretur; tum eius uxorem importune sollicitu-hat. Praeterea Ovidii fortunis inhians , ipsum ad extremam inopiam redigere conabatur. Omne votum
in suppliciis et mortibus, ut modo dicebam ; idque Callimachi imitatione, qui in Apollonium Rhodium,
Argonauticorum scriptorem, Ibidis nomine notatum , libellum scripsit, de quo Suidas in Καλλqιακος. Εστι δἐ m 2α επι πηδευμένου εις πιαρειαν και λοιδερίοιν, εἰς τnγα Ioin, γοόμεων ἐχθοὸν του Καλ . Uta χου' ηυ δἐ ουτος AGH-ιος, ὀ γράφας τα ΑΠΟ-πικα. M Est autem poemari de industria compositum obscure, Continens conis tumeliosam insectationem in quemdam Ibin, quiis fuerat inimicus Callimachi: erat autem hic Apol-M lonius, ille qui Argonautica Scripsit. M Quare deie-xare ausim Callimachi manes, eundem Apollonium esse, quem ille hymno et ς Απόγλωνα , ipsam invidiam αυρητικως appellat his versibus:
67쪽
Quos quum alii totidem Latinis expresserint, quid impedit, quominus et nos id tentemus 7 interdum
enim Latias Musas nostras inter Graecas luxuriari sinimus:
Li.oe Apollineas occulte dixit in aurea: Non mitor vatem , qui noti eanit aequoris instat; Livorem peptilit simul ille . simulque loquutus. Asfretus late sitiit amnis . at ille palustris Illuviem tetiae sordesque volutat in Dudis Non quovis Cereri libant e fonte Melissae, Sed qui limpidus est, ei limi prosilit expers , Saeto sonte latex parvus . soa summus aquarum. Salve . rex . abeat quo erux erit invidus ille.
Causam autem profert Nicodemus Fris lilinus in vita Callimachi graece conscripta: Εἰς ῖν κώ ποιλμα ἐπtτετέδωκε διὰ τὸ προπιοι ητικὸν Βαιγον εἶναι των Καλλιμάχου
o hunc Callimachus, quod suos ille libDos sibi arro-M garet, et alienos labores pro suis venditaret, ma-M Iedicum carmen edidit, ipsumque Apollonium supra presso nomino Ibin nominavit, quemadmodumis Ovidius testatur. D Haec ille, quod apud alium notae melioris auctorem non memini me legere, nisi
quod launc versum, qui upud eundem Apollonium exstat, Argonaut. lib. I, pag. 64 editionis Stephaneae.
Callimachi versum csse ab Apollonio usurpatum, vetus ipsius Apollonii scitoliastes asserit. Nicodemum autem Frisclitiuum quum in tostimonium adduxi, miseret me acci bissimi cius sati: nam, quum ob ea quae ove nimis libero ossutiisset in viros nobilissimos,
68쪽
Moguntino in carcerem coniectus esset, ira deque do ductus foret in Uurtembergici soli arcem Ilohenan-racensem : quo CnPtivitatem effugeret, pannos discidit, ut, his colligatis, se demitteret; sed huiusmodi lanis perfidia in alias aliasque petras Praeceps datus. confractis membris exspiravit. Ceterum Callimachus Apollonium thidis nomine, quae est avis Aegyptia,
notum esse Voluit, non ProPter eius Spurcitiam, cui rostri aduncitate Per eam se Partem Proluere insitumost, qua redduntur ciborum onera, ut Minutianus
grammaticus apud Coclium Rhodiginum , Antiq. Lectio a. lib. XIII, cap. a; Alciatus, Emblemate 8si; Za-rottus, et plerique grammaticorum existimant; nec etiam , quod libellus Callimachi diris et exsecrationibus esset resertus, quae serpentium instar, quibus Ibis vescitur, Apollonium morderent ac lacerarent
quae sententia est Laelii Bisciolae in Horis stibcestris, lib. V. cap. 18 : sed ut Apollonius, qui Alexandrinus erat, aliqua ex parte indicaretur. Quamvis enim Rhodius diceretur, Alexandianum tamen sui Sse prodidit Strabo, lib. XIV, pag. 45 editionis a Casau bono
recognitae, his verbis : Διονύσεος δε ὀ Θραε, rate Απολλώνιος ο τούς Αργοναυτας ποιασας, Αλεξανδαῖς μει, μα- sυτο M Pόλοι. ει Dionysius vero Thrax , et Apollo is nius, Argonauticorum Conditor, Alexandoini quiis dem suerunt, sed nominati sunt Rhodii. M Aπολλω-υιος Suidas : Αλεξαν ευς ε πώκυ minric ς δια Πιας ευ POM , υἰος Σὼ si ς' Item an Onymus auctor, qui Scripsit γέγως Απολλωνιου του Pρδίου quamquam Aelianus, de Animalibus. lib. XV, cap. 23, cum Naucrati tum sacci vidΘ- tu P. Sed utcunque est, Aegyptus Patria fuit: Naraci n-tis enim urbs est Aegypti. Quam Ohrem longe sullii uoloannes Meui si iis . qui bufa mate de Amfloniis . pro diversis habet Rhodium et Alexandi intim, Sillei OvID. OP. Toiti. II R
69쪽
silium, qui Eratostheni in Alexandrinae bibliothecae
Praefectura successit. Ovidius autem, Callimachi exemplo inimicum suum Ibin appellasse videtur, quemadmodum Tullius Orationes suas in Antonium, Demosthenis imitatione, Philippicas inscripsit, uti etiam Trogus Pompeius historias suas, aemulatione Theopompi, qui Philippicas scripserat. Sed magis est ut credam Nasonis adversarium Ibidis nomine designatum , quod is revera Aegyptius esset, qua de re sequenti capite disseremus: nam et Aristophanes in Avibus Lycurgum Ibin nominavit, Propterea quod genere et moribus Aegyptius esset, ut vetus Aristophanis Scholiastes exponit.
Ibidis nomen coniectura perquisitum, frie ComPertum. NAsci Tua sua sponte obscuritas ex istis privatarum rerum historiis, quibus Eliam Naso dedita opera tenebras effundit, ut arduum sit, tam densis nebulis veri scintillam exsculpere. Ego tamen , incusso ad illum tenebricosae vetustatis pyriten chalybe, non
mediocrem lucem expressurum me Consido. Sed, antequam Sententiam roger. operae Pretium est Vetere in
grammaticum audire, qui, teste Coelio Rhodi gino, Antiq. Lect. lib. XIII, cap. I. Corvinum esse prodidit. quem hic Naso sale et resina confricat. Eius verba sunt: Illud obiter adnotarim , in Caecilii Minutianiis Apuleii Fragmentis Observatum, annis Septem in m exsilio consumptis, sunctum esse sato Ovidium, is qua die Τitus quoque Livius docesserit; structum M item illi a Barbaris per multas lacrymas lymbon
70쪽
M ante ianuam. Auctor idem Minuti unus est, Corvi -M nuin nis Ovidio ad pol lutum suisse niti, ex avisis foeditate, cui ventrem rostro purgare insitum sit m et hoc ex Callimachi imitatione: pulsum quoque D in exsilium . quod Augusti incestum vidisset. D Haec ille, quorum fides esto penes auctorem, qui nondum
lucem vidit, unique Coelio Rhodi gino no ius suit, uti iam antea pronuntiavit Lilius Gyraldus, de Poeliartim historia, Dialog. 4. An Corvinus quisquis ille suerit, in Libya natus est . ubi scilicet Ibin natalcs habuisse declarat Ovidius in his:
Qui simul lini' irae mair Is proltipsus tib aluci est , Cinyphialti Medo corpore pressit humum
Item vers. Si 5, ubi leaenas, quibus scalet Africa, Ibidis populares vocat. Verum enim vero, si coniecturae locus detur, dicam quid ego sensero, et, ut apud Plautum Trachali O , promittam cuillum incia iamque hariolari. Neque enim cymbalum illud mundi Appionem gramma licum imitandum mihi proposui, quiloste Plinio, lib. XXX, cap. u. prodidit, Se e VOCaSSU umbras ad percontandum Homerum, qua Patria, quibusve parentibus genitus essci; non tamen ut Sum
profiteri, quid sibi responsisset. Non Georgium Ioa chimum Rheticu in , Copem tui discipulum , que in su-runt, dum in motu Martis haereret mirabundus, neque SE EX Plicaret, ad Genii familia vis oraculum confugisse : atque hinc exasperatum Dacmona scisci latoris impo Plutii caput ad imminens laquear aflixisse, iterumque dimissi corpus ad pavimentum Proturba SSU. addito responso; hunc eve motum Mariis, Hi vcscut
Ioannes Kepturus, o pistola dedicatoria ud Rudolphum
imperat Orom. Tota PES Coniecturis pcrugo tui . lla quo
suspicor C. Iulium Hyginum esse, quom o, id ius scio novilue Ibin appellat. Illuin inquum, de quo Suclo -