장음표시 사용
271쪽
Totum posse extra corPus durare genique. Quare, corpus ubi tuteriit, periisse necesse est Consileare animam, distractam in corpore toto.Quippe etenim morialem aeterno iungere, Et una
Consentire putare, et fungi mutua Posse, Desipere est; quid enim divorsius esse Pulandum est, Aut magis inter se disiunctum discrepitansque, Quam mortale quod est, immortali atque perenni Iunctum, in concilio saevas tolerare procellas p
Praeterea, quaecunque manent aeterna, necesse est,
Aut, quia Sunt solido cum Corpore, respuere ictus, Nec penetrare pati sibi quidquam, quod queat artas Dissociare intus parteis; ut materiai Corpora Sunt, quorum naturam ostendimus ante; Aut ideo durare aetatem POMe Per omnem, Plagarum quia Sunt expertia , sicut inane est; 813 Quod manci intactum, Deque ab ictu sungitur hilum: Aut etiam, quia uulla loci sit copia circum, Quo quasi res possint discedere aissolvique: Sicuti summarum summa est aeterna, neque eXtra uuis Iocus est, quo diffugiant; neque corpora Sunt, quae Possint incidere, et valida dissolvere plagae At neque, uti docui, Solido cum corpore mentis Natura est, quoniam admixtum est in rebus inane rNec tamen est ut inane; neque autem corpora deSunt, Ex infinito quae possint sorte cooria Proruere hanc mentis violento turbine molem, Aut aliam quamvis cladem importare pericli: Nec porro natura loci, spatiumque prosundi
Deficit, exspergi quo possit vis animai, Aut alia quavis possit vi pulsa perire.
272쪽
LIBER III. v. 329. Iot Haud igitur Ieii praecIusa est ianua menti. Quod si sorte ideo magis immortalis habenda est, Quod vitalibus ab rebus, munita , tenetur
Aut quia non veniunt omnino aliena salutis; Aut quia , quae Veniunt, aliqua ratione recedunt Isa prius, quam, quid noceant, sentire queamus: Scilicet a vera longe ratione remotum rat. Praeter enim quam quod morbis tum corporis aegrit,
Advenit id, quod eam de rebus saepe futuris Μacerat, inque metu male habet, curisque fatigat; Praeterilisque male admissis Peccata remordent. Adde surorem animi proprium, atque oblivia rerum; Adde, quod in nigras lethargi mergitur undas. Nil igitur mors e t, ad nos neque pertinet hilum, Quotidoquidem natura animi mortalis habetur. Et velut anteacto nil tempore sensimus aegri, 844 Ad confligundum venientibus undique Poenis; omnia quom, belli trepido concussa tumultu,
Horrida, contremuere Sub aliis aetheris auris; In dubioque fuere, uirorum ad regna cadundum omnibus humanis esset, terraque marique: Sic , ubi non erimus, quom corporis atque animai Discidium fuerit, quibus e sumus uniter apti, Milicet haud nobis quidquam, qui non Erimus tum, Accidere omnino Poterit, SenSumque m Vere: Non si terra mari miscebitur, et mare coeΙΟ. Et si iam nostro sentit de corpore, Postquam Detracta est animi natura, animaeque Potestas; Nil tamen est ad nos, qui comtu coniugioque Corporis atque animae consistimus uniter apti. NEC, si materiam nostram conlegerit aetas Post obitum, rursumque redegerit, ut sita nunc est;
273쪽
Atque iterum nobis fuerint clata lumina vitae; Perlineat quidquam tamen ad nos id quoque factum, Interrupta semel quom sit repetentia nostra; Et nunc nil ad nos de nobis attinet, ante
Qui fuimus; nec iam de illis nos assicit angor,
Quos de materia nostra nova Proseret aetas. Nam quom respicias immensi temporis omne Praeteritum spatium; tum motus materiaIΜultimodi quam sint; facile hoc adcredere possis, Semina saepe in eodem, ut nunc sunt, ordine Posia: Nec memori tamen id quimus reprehendere monte. Inter enim iecta est Vliai Pausa, Vageque Daerrarunt passim motus ab sensibus omnes. Debet enim, misere est quoi sorte aegreque suturum, Ipse quoque esse in eo tum tempore, quoi maIe possit Accidere: id quoniam mors eximit, esseque prohibet Illum, quoi possint incommoda conciliari 87 Haec eadem, quibus e nunc nos Sumus, ante fuisse; Scire licet nobis nihil esse in morte timendum: Nec miserum fieri qui non est, posse; neque hilum Disserre, nullo suerit iam tempore natus; Μortalcm vitam mors quom immortalis ademit. Proinde, ubi se videas hominem miserarier imum, Post mortem fore, ut aut putrescat corpore POStO, Aut flammis interfiat, malisve ferarum; Scire licet, non sincerum sonere, atque SuhraseCaecum aliquem cordi stimuIum; quamvis neget ipse Credere se, quemquam sibi Sensum in morte futurum. Non, ut opinor, enim dat, quod promittit et unde, Nec radicitus e vita se tollit et eicit; Sed tacit esse sui quiddam super inscius ipse.
Vivus enim sibi quom Proponit quisque, suturum,
274쪽
Corpus uti volucres Iacerent in morte seraeque; Ipse sui miseret: neque enim se dividit hilum, Nec remoVet salis, a proiecto corpore; et illua
Se singit, sensuque suo contaminat adstans. Hinc indignatur, se mortalem esse creatum; Nec videt, in vera nullum fore morte alium se;
Qui possit vivus sibi se lugere Peremtum,
Stansque, iacentem se lacerari urive, dolere. Nam si in morte malum est, malis morsuque serarum Tractari; non invenio, qui non sit acerbum, Ignibus impositum calidis torrescere flammis; Aut in melle situm suffocari; atque rigere Frigore, quom Summo gelidi cubat aequore saxi; Urgerive, superne obtritum, pondere terrae. DNam iam non domus accipiet te Iaeia, neque uxorn optuma, nec dulces occurrent oscula nati sollis Praeripere, et tacita pectus dulcedine tangent. is Non poteris laclis florentibus esse, tuisquem Praesidium: misero misere, α aiunt, n Omnia ademitis Una dies infesta tibi tot praemia vitae. αIIIud in his rebus non addunt: is Nec tibi earumis Iam desiderium rerum insidet insuper una. αQuod bene si videant animo, dictisque sequantur; Dissolvant animi magno Se angore metuque. . Tu quidem, ut es, laio Sopitus, Sic eris, aevi Quod superest, cunctis privatu' doloribus aegris rAt nos horrifico cinefactum te prope busto Insatiabiliter deflebimus; aeternumque ΝυIIa dies nobis maerorem e pectore demet. Illia ob ab hoc igitur quaerundum est, quid sit amari Tantopere, ad somnum Si res redit, atque quietem, ΩMMT quisquam aeterno possit tabescere luctu p
275쪽
Hoc ei iam laciunt, ubi discubuere, tenentque Pocula saepe homines, et inumbrant Ora coronis, Ex animo ut dicant, nBrevis hic est fructus homulsis rn Iam suerit; neque post unquam revocare licebit Tanquam in morte mali cumprimis hoc sit eorum, Quod sitis exurat miseros atque arida torreat; Aut aliae quoius desiderium insideat rei. Nec sibi enim quisquam tum se vitamque requiret, Quom pariter mens et corpus sopita quiescunt;
Nam licet aeternum Per nos sic esse soporem ἴNec desiderium nostri nos attigit ullum: Et tamen haudquaquam nostros tunc illa per artus Longe ah sensiferis primordia motibus errant; Quin conreptus homo ex somno se conligit ipse. Μulto igitur mortem minus ad nos esse putandum est; Si minus esse potest, quam quod nihil esse VIdemus. Μaior enim turbae disiectus materiai 9 ι Consequitur leto; nec quisquam expergitus eXStat, Frigida quem semel est vitai pausa secula.
Denique, si vocem rerum natura rePente
Ilittat, et hoc aliquoi nostrum sic increpet ipsa: BQuid lihi tantopere est, morialis, quod nimis aegrisis Luctibus indulges Z quid mortem congemis, ac nest. Namarat uni fuerit tibi vila anteacta priorque,n Et non omnia, Pertusum congesta quasi in Vas , n Commoda perfluxere, atque ingrata interiere; n Cur non, ut plenus vitae conviva, recedis pn Aequo auImoque capis securam, stulte, quietempn Sin ea, quae fructus cunque es, periere ProsuSa,n Vitaque in offenso est; cur amplius addere quaeris,n Rursum quod Pereat, mali, et ingratum Occidat
276쪽
LIBER III. v. 966. M 3sν Non potius vitae finem iacis atque Iaboris pis Nam tini praeterea quod machiner inveniamque, is Quod placeat, nihil est: eadem sunt omnia semper. is Si tibi non annis corpus iam marcet, et artusis Consecti languent; eadem tamen omnia reflant, B omnia si pergas vivendo vincere secla; is Atque etiam potius, si nunquam sis moriturus: αQuid respondemus, nisi iustam intendere litem Naturam p et veram verbis exponere causam pAt qui obitum 1amentetur miser ampIius aequo, Non merito inclamet magis, et voce increpet acri pis Aufer abhinc Iacrumas, harathre, et compesco
Grandior hie vero si iam seniorque queratur: n Omnia persunctus Vitai praemia, marces nSed quia semper aves, quod abest, praesentia temnis, nymperfecta tibi eIapsa est ingrataque Vita, 971n Et nec opinanti Mors ad caput adstitit ante,n Quam satur ac plenus possis discedere rerum. BNunc aliena tua tamen aetate omnia mitte, v Aequo animoque, agedum, magnis concede: --
Iure, ut opinor, agat, iure increpet inelletque: Cedit enim, rerum novitate extrusa, Vetustas Semper, et ex aliis aliud reparare necesse est; Nec quisquam in harathrum, nec Tartara deditur atra. Materies opus est, ut crescant postera sectar Quae tamen omnia te, vita perfuncta, sequentur: Nec minus ergo ante haec, quam tu, cecidere
Sie alid ex alio nunquam desistet oriri; vitaque mancipio nulli datur, omnibus usu.
277쪽
Respice item, quam nil ad nos anteacta vetustas Temporis aeterni fuerit, quam nascimur ante. Hoc igitur speculum nobis natura suturi Temporis exponit post mortem denique nostram.
Num quid ibi horribile apparet Z Num triste videt
Quidquam Z Non omni somno securius exstat pAtque animarum etiam, quaecunque Acherunte prolando Prodita sunt esse, in Vita sunt omnia nobis: Nec miser impendens magnum timet aere saxum Tantalus, ut fama est, cassa formidine torpens ;Sed magis in vita Divom metus urget inanis Μorlateis; casumque timent, quem quoique serat sors. Nec Tityon volucres ineunt, Acherunte iacentem, Nec, quod sub magno Scrutentur Pectore, quidquam Perpetuam aetatem poterunt reperire Prosecto, 99sQuamlibet immani proiectu corporis exstet, Qui non sola novem dispersis iugera membris obtineat, sed qui terrai totius Orbem rNon tamen aeternum Poterit Perserre dolorem , Nec praebere cibum Proprio de corpore Semper rSed Tityos nobis hic est, in amore iacentem Quem volucres Iacerant, atque exest anxius angor ἔAut alia quavis scindunt turpedine curae. Sisyphus in vita quoque notiis ante ocuIOs est, Qui peiere a populo fasceis saevasque secureis Imbibit, et semper victus tristisque recedit. Nam petere imperium, quod inane est, nec datur
Atque in eo semper durum sufferre laborem, Hoc est advorso nixantem trudere monte Saxum; quod tamen a summo iam Vortice rursum
278쪽
LIBER III. V. IOI5. Movolvitur, et plani raptim petit aequora campi.
Deinde animi ingratam naturam Pascere SemPer, Atque explere honis retius, satiareque nunquam; Quod saciunt nobis annorum tempora, circum Quom redeunt, latusque serunt Variosque Iepores; Uec tamen explemur vitai fructibus unquam: Hoc, ut opinor, id est, aevo florente puellas Quod memorant laticem pertusum congerere in Vas; Quod tamen expleri nulla ratione potestur. Cerherus, et Furiae, iam Vero, et Iucis egestas, Tartarus, horriferos eructans saucibus aestus; Qui neque sunt usquam, nec Possunt esse, Prosectoa Sed metus in vita poenarum pro malesactis rit insignibus insignis; scelerisque luela Carce , et horribilis de saxo iactus eorum, Verbera, carnufices, robur, pix, lamina, taedae: Io3o Quae tamen etsi absunt, at mens sibi conscia factis, Praemetuens, adhibet stimulos, torretque flagellis,Nee videt interea, qui terminus esse malorum Possit, quive siet poenarum denique finis: Atque eadem metuit magis, haec ne in morte
Hinc Acherusia fit stultorum denique vita. Hoc etiam tibi tute interdum dicere possis: DLumina sis oculis etiam bonus Ancu' reliquit; αQui melior inutiis, quam tu, fuit, improbe, rebus. Inde alii multi reges, rerumque Potentes, occiderunt, magnis qui gentibus imperitarenti Isse quoque ipse, viam qui quondam Per mare
Siravit, iterque dedit Iegionibus ire per altum, Ac pedibus salsas docuit superare Iacunas,
279쪽
Et contemsit equis , insudans, murmura ponti; Lumine ademto, animam moribundo corpore sudit.
Scipiades, helli stamen, Carthaginis horror,
ossa dedit terrae, proinde ac lamia infimus esset. Adde repertores doctrinarum atque Ieporum Adde Heliconiadum comites; quorum unus Homerus , Meptra potitus, eadem aliis sopitu' quiete est. Denique Democritum Postquam matura Vetusto Admonuit memores motus languescere mentis,
Sponte sua leto caput obvius obtulit ipse. Ipse Epicurus obit, decurso Iumine vitae, Qui genus humanum ingenio Superavit , et Omneis Restinxit, stellas exortus uti aerius sOLTu vero dubitabis, et indignabere, obire, Μortua quoi vita est prope iam viso atque videnti pseui somno partem maiorem conteris aevi; IOSO Et vigilans steriis, nee somnia cernere cessas,
Sollicitamque geris eassa sormidine mentem ;Nec reperire potes, quid sit tibi saepe mali, quom rius urgeris mullia miser undique curis, Atque, animo incerto fluitans, errore vagaris pSi possent homines, Proinde ac sentire videntur Pondus inesse animo, quod se gravitate sat et, E quihus ist fiat causis quoque noscere, et unae Tanta. mali tanquam moles in pectore constet; Haud ita vitam agerent, ut nunc plerumque Videmus: Quid sibi quisque velit, nescire, et quaerere SemPET; Commutare laeum, quasi onus deponere possit. Erit saepe laxas magnis ex aedibus ille, Esse domi quem pertaesum est, subitoque reveniat;
Quippe foris uitilla melius qui sentiat esse. Currit, ageus mannos, ad Villam praecipitanter,
280쪽
LIBER III. v. Io77. 1ΠAuxilium lectis quasi serre ardentibus instans roscitat extemplo, tetigit quom limina villae; Aut abit in somnum gravis, alique oblivia quaerit; Aut etiam properans urhem petit, atque revisit. Hoc se quisque modo sugii: at, quem scilicet, ut fit, Emgere haud potis est, ingratis haeret, et obit; Propterea 7 morbi quia causam non tenet stegere Quam bene si videat, iam rebus quisque relictis
Naturam primum studeat cognoscere rerum; Temporis aeterni quoniam, non unius horae,AmBigitur status, in quo sit mortalibus omnis
Aetas post mortem, quae restat Cunque, manenda.
Denique tantopere in dubiis trepidare periclis
Quae mala nos suhigit vitai tanta cupido pCerta quidem finis vitae mortalibus adstat, Nec devitari totum pote, quin obeamus. sva Praeterea vorsamur ibidem, atque insumus, usque; Nec nova vivendo procuditur ulla Voluptas. Sed, dum abest, quod avemus, id exsuperare Videtur Cetera: post aliud, quom contigit illud, avemus; Et sitis aequa renet vitai semper Hanteis: Posteraque, in dubio est, sortunam quam vehat aetas; Quidve serat nobis casus, quive exitus instet. Nec prorsum, Vitam ducundo, demimus hilum Tempore de moriis; nec delibrare Valamus, suo minus esse diu possimus morte Peremti. . Proinde, licet quot vis vivendo condere secla, Μors aeterna tamen nihilominus illa manebit:
Nec minus ille diu iam fim erit, ex hodierno LMmine qui finem vitai fecit, et ille, Arensibus atque annis qui multis occidit ante.