Johann Oldendorpij iur. consult. Tractatus de privata reconciliatione et de iure æquitate

271쪽

quod sententia sit diffinitivi, ut probatur

in c.f. de iudici. c. 2. Vidit. non contesat Cla. I.

νes inleg. I, C. Si de momenta possess. Ratio, Quia non consequitur Sententia est disianitiua Eigo potest ab ea prouocari. Quinimo appellatur nonnunquam ab intei locu toria, cum tamen adissinitiva id non liceat. Haec autem consequentia valet Sententia est iniusta, Ledit, de adsert gravamen irrecu perabile Ergo potest ab ea recte appellari sibμ est dissi nitiva, siue sit interlocutoria. Rursus ea regula iuris Pontificij, qua dictio let Aqualibet interlocutione iudicis appelM- inraecipienda est, primum, si grauet alioqui est friuola prouocatio. c. Cum appestatio αμ. iam D..M. 6. Denique excipiendum. st, si non a sententia possessionis appelle

ε. c. Si depossessione. Vbigius. Et Archidiaconus rassonvitare. Cum adsedem de resit.θoliato, Nam non potest colligi de hoc usquam regula summi iuris, sed exemplum aequitatis, in toto iure Pontificio: cum tractatur caus-. si Ecclesiastica in thespersonas Ecclesiasticas Quid enim hic differunt, terunque poC sessio, proprietas Et propterea Ab-h i 4 , CumAUrim Latmurs Via urim

272쪽

que iudicium fuisse iudici commissum. Proinde pars grauata cur non appellaretq. Sed nonneldicet forte quispiam test communis opinio Doctorum quod a sententia iudieii posse Grii recte apelletur iure canore nico Et secundum communem opinioneni iudicandum est. Certe postremum hoc no in aliter procedit, quam si ratione legitimaepi obari possit, ut alibi dixi in us Interim, dic mihi quomodo intelligis Abbatem, qui te statur huiusmodi communem opinioneiria in c. Cum adsedem de resilui.doliato. c. I. - lmus possessio se proprieta. Et c. n. de iudici. IPutasne temerariis quoque appellationibi s ilocum dari N5 inducor,ut quenqua meta studium aut perfidum credam qui id ten tet adserere. Itaque sic intelligendi sunt Innes Doctores: Asententia possessorisemvicij iis grauant , ut inpetitorio reparata non possit, potes appetiari. Et tali axiomate

leges nihil repugnabunt canonibus. Nain. mure ciuili potest tum prouocari Xt Ba totus cum aliis recte accipit, i. I. Cod. Sida. momenta.=ossessio quem Abbas Diae. Cum ad sedem de resilui.stoliat approbar, referens,

se ita in quadam hecie facti consuluisse.Eodem modo intelligi citest Cle 4Aesequesra. lysium os re Vbi Ioannes Andreae Putat esse

273쪽

esse loeum expressum de appellatione a sententia possessistit admittenda. Hanc rationem propemodum secutus Ferrariensis insua praxi, deforma libelli in eausi

sustollata passessionis versis Per astram di

eluamsententiam, sic distinguit. Si intendatur remedium possessionis ciuiles, puta interdictum, vel condictio ex lege tunc non admittitur appellatio iure ciuili , vel canonico Sin autem proponatur auxilium iuris Pontificii, quale est ex vulgato c. Redin te granda est uno habet locum appellatio. Nam qui utitur aliquo iure, is omnibus quoque circumstantiis&qualitatibus eius uti debet.

Argu. .f. 3. Et si prafatam. Et g. Sin autem hoc aliquμ. C. de iuri deliberanae Et haec cinquit ipsa veritas, sicut Deus est. Addens Baldum se consuluisse Papiae suadens ea propter , ut in libello exprimatur qualitas remedij quod intenditur. Idque referunt plerique mc cluerelam de electro.

Itaque , ut certi aliquid coneludamus quod in scholis, &in foro secundum ius aequitatem docendum sit: has theses veriosimas sequere. I. Appetandi usus inquit Vlpianus quamst vatus stequens , quamque necessarius nemore ruinesciat quisepe quum iniquitatem iudi

274쪽

cantium,vel imperitiam eorrigat litet nonnun' Dam bene lat ententia , inpetus reformet. Neque enim utique melius pronunciat, qui nouis visententiam laturus es. LI. JG appetilationibus Pulchre aecedit, quod Sophocles dicit, Non eundem ess nem sermonis, quicumfus. Nam illis vincit , qui prauenit, hic, qui magis ad rem dixit, non qui ceserius Curandum re go v iudices appel-ionumsimi oculati, ne im

II. Appelsatio est inuenta ad praesidium, '

innocentiae non ut defendatur malitia appellantis. c. Suggestum. Et e Adnosram des-lesia c. Cum appellationibusstiuolta de appella-sio lib. 6.

II Appeliati Vbicunque est expre

prohibita non debet iudex, a quo appellatur, supersedere executioni sententiae c. soralis. . . de ci deIegat e Consuluit. 3. peliat. Et ibi Abbas. e. Romana eod. titula M. III. . Licet iudex deserat appellationi rei hilo tamen minus potest praecipere appellanti, ne tentet id propter quod prouoca' uit Isiam appellatio non tuetur quenquam ut faciat aliquid , cuius caussa motus fuit ad prouocation Alioqui multa sequerentur in perniciem innocentiati c. Exiteris dema-

275쪽

u Ioannes Andrea notat in d. c. Cum appetiatio nibu stiuoltis. Accedunt. c. stu stonte es c. Κuum teneamur is appellationib.

V. Iurisdictio per appellationem suspen,

ditur quidem: sed:si interim tentet aliquid: appellans, potest id iudex, a quo appellatum est, restituere, salua appellatione.ae c. inumbreneamur VI. In iudreio possessionis mamentaneae; hoe est,ubi nullum vertitur discrimen, quin

per victoriam petitorij si restituenda poplessio: non admittitur appellatio inter Per sonas ciuiles; dere ciuili Nec discrepandi. in hoc leg*s&canones It dictum est. VII Aoties per sententiam de possessio.

ne dictam refertur gravamen, quod in pet torio iudicio reparari non potest, puta, quae non habeat regressum ad possessionem toties admittitur appellatio utroque iure Abis has in c. Cum adsedem de resipulis. Aiato. VIIJ. In iudicio possestario,si ex quacunqque caussa admittatur appellatio. non est ta mendissereda executio sententiae. Quod omnes Doctores recte colligunt cum Bario... I p. ex L L C. Si demomenta. possum idem iuris

injn appellatione, quae n*nnunquam fit ab.

276쪽

oecutione. Et in hoc etiam nulla est differentia interius siuile&canonicum. IX. Quamuis a sententia iudicii posse rii, quae irrecupera, ite gravamen non aia fert nullo modo possit appellari iure Romano, vel pontificio: ab interlocutione tamen iudicis de possessiore cognoscentis , licet prouocare Ratio est: ilia gravamen tali sententiaillatum non potest diffinitiva sententia reformari in melius. c. Cum dilectu3.de electio.Innocentius in c.significauerunt de sib. Ex his, opinor,vides quam inepta loquam tur passim de hoc themate A sententia momentaneae possessionis, an possit appellari: in quo nihil distant leges a canonibus alisi quatenus ratio personarumvel rerum Ecclesiasticarum videtur exigere. Itaque non est differenda executio iudicii possessorij, velut unicum praesidium tuendi iuris nostri. Et ita semel atque iterum respondi Colo 9-niae, tam in ciuili, quam in Ecese.

siastico foro.

277쪽

DE IURE ET

T. XIII. VTRVM IVDE CONSCAentiam sum, an probationesse debeat.

V Etus disputatio, nec certe contemneriis da est , inter Martinum raoannem glossiatores iuris ciuilis agitata auteni latius per laguleios recentiores Vtrum iudex in his, quae controuertuntur, iuxta consciia entiam suam, an potius secundum proba tiones in iudicium deductas , iudicare debeat Hanc quaestionem sic intelligunt Doctores , ut iudex certo sciat contrarium eius. quod probatum est Pone, Rem Eduobus in iudicium esse deductam Achorem pro stabilienda intentione sua adferre probationes IuAieem certo scires, eius adsertionem esse falsam Vel contra attigatores ea, quae in

iudicium deducunr, quantumuis Vera, non

posse probare. Hoc dato, Martinus dicitau- dicem

278쪽

dicem debere eonscientiam suam sequi. IO-annes putat, probationes esse praeserendas. His se Aceursius eum suis interponit, distinguens duplicem in iudice eo se leni iam Alia teram, quam velut iudex habet, hoe est, eorum quae videt aut intelligit tempore iudi-eij. Alteram, quam habet de iis, quae priuatim seit. Et seintelligunt communiter allieitas.F. deos et Prast. Veritas rerum inquit Vlpianus erraribusgonmm non vitiatur. Et ideo erases id sequatur . quod conuenit eum ex de eorum quaprobantuνθ Idem lentiuntPontineti iuris pro sessores, ine. I:d ose ordina. Et in e Pastoratu. . mero . d. re viligat Misus Oabbas Communiter autem hoc loco exempli proponur. Quidam oecidit hominem in platea Bono

niensi. Iudex eri inum forte fortuna pro- spieiens ex fenestra, vidit perpetratum scelus, agnouitauetorem Accusatus homicida per cognatos defuncti, non potuit probationibus conuinci quoniam nemo praeter Magistratum adsuerat volestiudex per

torturam eruere confessionem ab aceus ato.

Consulti prose res illius seculia negabantaeeuatum sola iudieis conscientia quaestio ni subdendum esse, praedietis rationibus.

Breuitera Communis opinio est falsissi-

279쪽

ma Primum enim, in effectu nihil quaerunt Doctores aliud, quam virum iudex mendacium an veritatem inserenda sententias

qui debeat . . . .

Nam ut ad hypothesin de homicida r spiciam usu iudicem non fallit conscientia

admissi ab aecusato sceleris e probatIones vero sunt falsae, aut fortassis nullae. Iam quis dubitat, quina iudice mendacium debeat esse alienissimum quippe boni&innocen iis viri officio eum fungi oportet. l. CeteWa. g. Mala. f. Famu ercisund Inna probi vero licinaniore solent mentiri, simulare id, quod non est aut disimulare id, quod est: puniendi eo nomine velut mediocriter delinquentes. c. I. Ee crimi.' I. Sedsi ex parte. g. .st Suod cum eo qui in alien. Mena. Deinde, gυ Bratui tribuere duplicem conscientiam, est

contra naturam ius, aequitatem. Nam

conscientia est tacitum animi iudicium, per quod aut accusatur falsitas , turpitudor aurdefenditur veritas, honestasque, secundum ineffabilem iustitiae a Deo nobis insculptae formulam Vnde dici recte solet Conscien ita misi testes. Siquidem res est simplicissima, nec diuidi potest inuno eodemque homine Duidquid enim sit contra conscientiam, , contra veritatemfit, sis catadgehennam,Vr recti M,

280쪽

Q VI)TA, TE. . Tnt XIII. ro riniissime dicit Inocentius post Apostolum, l

inc Literas.deresitui. stoliato. Quid pitur dicemus . Profecto citra mnem dubitationem sententia Martim est verissima : Quod iudex veluι -- homo, non habetnis nam conscientiam , quam semper de iiatsequi, adhibitis legum formulis. Nam pri- marium officium iudicis est, in iudiciis amplecti verbiatem facti, eamque. adsequita tem exigere. Non potest autem id fieri, nisi conscientiae iudicio, ut supra late probaui imus. Sunt tamen&nunc aliquo trecensen ' idae rationes, ut inueteratum errorem aperte t conpincam

Iudici probandum est, non aduersario, cui nunquam satisfieret , iuxta l. Ouisquar ginta in An.st de probationib. Iam quidi test certius cognosceres, quam quod certo scit allud enim sup erat omnem probandi modum. l. 2. In n. deferi Minor,iginti quinque annu1 deminori. c. ditici de appellaru 17. 2. c. Necaliqua. Et a. q.I. . Quando au item. Hanc vero rationem tota commentatorum cohors, etiam simulta donemus,non.

posset sine calumnia inficiari. II. Iudex indubio, quoniam diuinare non potest, sequitur acta probationes litigant tima quod nemo Doctorum negat. Ergo