Œuvres de J. Delille

152쪽

s GEORGICON LIB. I. v 65 Plantis et durae coryli nascuntur, et ingens

Chaoniique patris glandes retiam ardua palma

Nascitur, et casus abies viSura maIinos.

Inseritur vel o ex fetu nucis arbutus horrida Et steriles platani malos gessere Valentes Castanepe fagos, ornuSque incanuit albo Flore pyri, glandemque sue fregere sub ulmis. Noc modus inSerere, atque Oculos imponer SimplCX. Nam qua se medio trudunt de cortice gemmae, Et tenues rumpunt tunicas, angustus in ipso Fit nodo sinus muc aliena ex arbore germen Includunt, udoque docent inolescere libro. Aut rursum enodes trunci resecantur, Ct altet inditur in solidum cuia is vix deinde feraces Plantae immittuntur, nec longum tempUS et ingens Exiit ad coelum ramis solicibus arboS, Miraturque novas frondeS, et Non Sua Pomn. Praeterea genus haud unum, nec sortibus ulmis, Nec salici lotoque, neque Idaeis CypariSSiS. Nec pingues unam in faciem nascuntur Olivae, Orchades, et radii, et amara pausia bacca, Pomaque, et Alcinoi ilum ire surculus idem

154쪽

sa GEORGICON LIB. II. v. 88. Crustumiis, Syriisque pyris, gravibUSque volemis. Non eadem arboribus pendet vindemia nostris, Quam Methymnaeo carpit de palmite Lesbos. Sunt Thasiae vites sunt et Mareotides albae Pinguibus hae torris habiles, levioribus illae Et passo Psithia utilior, tenuisque LageOS, Tentatura pedes lina, Vincturaque linguam; Purpureae, preciaeque et quo te carmine dicam, Rhaetica nec cellis ideo contende Falernis. Sunt et Aminaeae vites, firmissima Vina, Tmolius assurgit quibus et recipse Phaliaeus

Argitisque minor, cui non certaverit ulla, Aut tantum fluere, aut totidem durare PCrrannos. Non ego te, dis et menSis accepta SecundiS, Transierim, Rhodia, et tumidiS, Bum3Ste, racemis. Sed neque, quam multae SpecieS, nec nomina quae Sint,

Est numeruS PNeque enim Dumer Comprendere refert.

Quem qui scire velit, Libyci velit aequoris idem

Discere quam multae Zephyro turbentur arenae;

156쪽

86 GEORGICO LIB. II. v io Aut ubi navigiis violentior incidit Eurus, Nosse, quot Ionii veniant ad litora fluctus.

Nec vero terrae ferre omne omnia POSSunt.

Fluminibus salices, crassisque paludibus aliat.

Litora niyrtetis laetissimas denique apertoS Bacchus aniat colles, Aquilonen et frigora taxi. Aspice et extremis domitum cultoribus orboni, Eoasque domos Arabum pictosque GelΟΠOS. Diviso arboribus patriast. Sola India nigrum Fert ebenum solis est illure virga dfl)aei S. Quid tibi odorato resorum sudantia ligno Balsamaque, et baccas semper frondentis acanthi

Quid nemori Ethiopum molli canentia lana' Volteraque ut soliis depectant tonuia Seres Aut quos Oceano propior gerit India lucos,

Extromi sitius orbis ubi acra vincere summum Arboris haud ullae actu potuere Sagittae. Et gens illa quidem sumptis non tarda pharetriS. Media seri tristes succos, tardumquerant Orem Felicis mali, quo non praesentiu ullum,

Pocula si quando saevae infecere ΠΟVCI Cae, Miscueruntque herbas et non innoxia verba, Auxilium venit, ac membri agit utra VCI CHI.

Ipsa ingens arbos, faciemque simillima lauro Et si non alium late jactaret odorem, Laurus erat. Folia haud ullis labentia ventis

158쪽

88 GEORGICON LIB. II. v 134.

Flos ad prima tenax animas et olentia Modiora fovent illo, et senibus medicantur anhelis. Sed neque Medorum silvae, ditissima terra, Nec pulciae Ganges, atque auro turbidus Hermus Laudibus Italiae cortent non Bactra, neque Indi, Totaque thuriferis Panchaia pinguis areniS. Haec loca non tauri spirantes naribus ignem

Invertere, satis immanis dentibus hydri; Nec galeis densisque virum seges horruit hastis Sed gravidae fruges et Bacchi Massicus humor

Implexere tenent oleaeque armentaque laeta.

Hinc bellator equus campo sese arduus infert Hinc albi, Clitumne, greges, et maxima tauruSVictima, saepe tuo perfusi flumine sacro, Romanos ad templa deum duxere triumphos. Hic ver assiduum, atque alienis monsibus a StaS; Bis gravidae pecudes, bis pomis utilis arbos. At rabidae tigres absunt, et Saeva leonum Seminas nec miseros fallunt aconita legentes; Nec rapit immensos orbes per humum, neque tanto Squameus in Spiram tractu se colligit anguis. Adde tot egregias urbes, operumque laborem, Tot congesta manu praerupti oppida SaXiS, Fluminaque antiquos subterlabentia muroS. An mare quod Supra memorem, quodque alluit infra ΘAnne lacus tantos te, Lari maXime loquo, Fluctibus et fremitu assurgens, BenaCe, mari Ποῖ

160쪽

00 GEORGICON LIB. II. v 161 An mentorem portu S, LUCrinoque actilita claustra; Atque indignatunita agniS Stridoribus ae litor, Julia qua ponto longe Sonat Uud refuSO, Tyri henus ille fretis tinniittitur aestus Avernis' Haec eadem argenti rivos perisque metalla ostendit venis, atque auio plurina fluxit. Haec genus aere Virum Marsos, pubemque Sabellana, Assuetumque malo Ligurem, OlSCOSque verutoS, Extulit haec Decios, Marios, magnosque Cana illos, Scipiadas duros bello et te, maXime CP SuΓ, Qui nunc extremis Asiae jam victor in orisImbellem avortis Romanis arcibus Indum. SalVe, magna parens frugum, Saturnia tellus, Magna virum tibi ros antiquae laudis ot artis

Ingredior, Sanctos ausia recludere fontes, Ascraeumque Cano Romana per oppida Carmen. Nunc locus arvorum in Iouit quae robora Cui INC, Quis color, et quae sit rebus natur ferendis.

Difficiles primum terrae, collesque maligni, Tenuis ubi argilla, et dumosis calculus arvis, Palladia gavdon silva vivaci olivae.

Indicio est tractu surgens oleaster eodem Plurimus, et strati baccis silvestribus agri.

At quae pinguis humus, dulcique uligine laeta, Quique frequens herbis ot fertilis ubere CampUS,

Qualem Saepe cava montis convalle solemuSDespicere huc summis liquuntur rupibi MamuCS