장음표시 사용
61쪽
42 DE I. V. ARCHITECTIS Imperatore Palaestinis Christianis annuum velargat impositum memorat, exactione nullo humanitatis modo imperata. At qua fide, qua fronte, quove iure, vel eius interpretem Alemannum audi rNon dissimulo, inquit, Cyrils Sytopolitam, qui baec paene evidit, narrationem plane contrariam . Is refert Primae Palaestinae, ubi potissimum Samaritarum incurso dese-
duodecim centenariorum ex publicu mectigal biu ramis
sonem fassam fuisse s Scytopoli vero se quae hostium
sionem dandass Disicopos decreuisse s nempe Antonium Ascalonitam & Zachariam Pellensem, quos pensi tandis Clericorum & Ecclesiasticorum damnis Iustinianus praefecerat, Vt idem Cyrillus narrat Iam vero cum decretas a Iustiniano in haereticos . apitis poenas Procopius damnat, in scirpo quaeaere nodum videtur, nisi forte cum haereticis & ipse sentiebat: unde & fatetur Alemannus, coactus veritatis viribus, mirari se, quod de Misae Religionu mus
ri s ita. Heat, rati as iis modo alimur, nonnumquam recte
sentire rideatur. Nimirum bilinguis hominis ea fuit aliena insectandi & exagitandi libido, ut dum Princicipi optime de se meritomon parcii, in seipsum deiaceuia
62쪽
saeuiat, &, quod vulgo dici solet, vineta ipsemet caedat sua . Neque rhetori illi par est in alijs credere, quem constat, ex Suida, Iustiniano insensum fuisse quo nomine N plerique alij rhetores ei obtrectant, insanumque & illitteratum appellant, quod ipsi, inquit Alciatus, αειω ω infideles Christianissimum Imperagorem quo nemo dignior umquam ad Imperium assum- .ptus est j ferre non possent. Vetus quidem querela est, multa illum quae erant VII. Antistitum Ecclesiae usurpasse, multa de persenis Ecclesiasticis statuisse, dum se Diuinis immiscet,qui
humanis tantum praefectus esset rebus ; quod nec Ethnici Imperatores praesumpserunt, nisi creati primum Pontifices Maximi. Eius in Sacerdotadem ordianem, inquit Alemannus, in summos Sacrorum Antistiates, in rem Ecclesia publicam, ad hanc ferme diem mirati
sumus e usum licentiam. Et Cardinalis Saronius aequalis doctrina vir ac pietatis, cum huius Imperatoris res in Annales referret, Nehementer etiam atque etiam hunc Procopη librum expetiuit, quod inde compertum fore putaret,Impe- .ratoris Iustiniani mores qui fuerint, quod ingenium, qua prudentia, quae denique pietas; cum non bonam de illo vianionem mouere videretur ilia eius in Ecclesiasticos licentia, quam in pium probum ue Principem cadere minime posse,
O summus illi vir affirmabat, is boni omnes intesigunt.
63쪽
44 DE I. V. ARCHITECTISVerum ad eius. excusationem multa etiam sunt
quae possunt asserr eodem teste Eminentissimo Annalium scriptore Baronio; Atque pri unt,inquit, illud accipe de his consilium eius. Auod enim ipse vidisset, rimisque exemptu patefactum intellixisset, nusiam esse E clesiasscoram fanonum obseruationem, cum imperassent Pristipes Fidei Catholicae minime studio si, imo perduellas, utfuerunt Zenon, Eossificus-Anastasius, sed baereticorum arbitrio cuncta esse permissa, misceri atque confundi, sed ω euenisset interdum, imo setius contigisset, constantinopolitanae Ecclesiae haeretici Antistites praesiderent, penes quos nulla penitus esset Camonum ratio, sed studium telum priuatae fortunae: Haec, inquam, ipse con- siderans, illud sibi arrogandum putauit quod uias inco cessum videri possieto ut plures de rebus ω personis EGelesiasticis ederet Sanctiones, quibuι coerceri possent insi nes haeretici,'petulantes sibimatici cohiberi, atque s . luti disicipsita refringis probe sciens iustu non esse positam legem, sed praeuaricatoribus. VIII. Hinc Alexandri, Honorij, aliorumque Romanorum Pontificum Decreta non aliter excommunicatione latae sententiae Regulares coercent, quam si
infra spatium duorum mensium ab inceptione stumiis. Legum Cluilium computandum non destiterint: apparet, non tam honestissimam disci-
64쪽
APOLOGETICA DISSERTATIO. 43plinam perstringi, quam periculum vitae spiritalis, sanctiorisque amittendae professionis auerti; in quod venirent, si moras cum saecularibus in Universitati- . bus traherent. Praesertim cum vel religiosissimo Antistiti, ipsiusque Monasticae vitae cultori, si probe
ante Iuris utriusque praeceptis instructus fuerit, citra piaculum liceat de Iure respondere. Notum est Matthaei Iterani, quem Augustinum postea dixere, nobile factum; qui cum auita maiorum nobilitate claro Rarinu ret, & Iuris consultissimus Leges publicitus exposuis- 'ν-ννset, in album Sodalium S. Augustini, nomen ab ρ. s. Eremo trahentium, relatus, generis nobilitatem doctrinaeque praestantiam ita dissimulauit, ut idiotae personam ignotus omnibus sumeret, & infima mediastinorum seruorum ossicia seruitiaque obiret. Sed
ubi Rosiae didicit Fratrum familiam in periculo amittendi praedij versari, ac controuersiam ancipitem esie, suosque magnis iniurijs premi, Coenobi, Procuratorem adijt, petijtque potestatem pauca scribendi, quae bono futura essent suis. Risit primuin ut simplicis petitionem Procurator, quem neque litteras nosse, neque characteres formare posie credebat. Perseueranti tamen porrexit chartam, stilum, atra- , mentum. Complexus est Matthaeus causam paucis,
M. schedium iussit Iacobo Pagliorensi , aduersariae F s partis
65쪽
partis actori, tradi , qui perlecto ac perpenso scripto, breui illo quidem, sed neruoso, & sententiarum pondere graui; Aut,inquit, hoc a malo genio prose- num est, aut ab Angelo sancto, aut a Matthaeo Iterano, quicum operam dedi bonis artibus Bononiae, quem militiae tandem armis occubuisse cognoui Procuratore ab illitterato & agresti homine scripturam factam assirmante; Non est ita, inquit; hic quisquis est, Iuris scientissimus est; & percontando pro gressus Rosiam in rem praesentem venit, ipsumque Augustinum condiscipulum olim suum mox agni tum complexus totum lacrymis perfudit, causam que totam Coenobio transcripsit. Et versus ad conuentum: Custodite, inquit,hunc Thesaurum sapientiae & virtutis, quo meliorem nusquam reperietis. De B. Ambrosio, quem nemo nescit coactumeth ἀ-ὸ populo in sacram militiam dare nomen, &ε. st soro ad Infulas ascendere, refert Augustinus, adeo; fuisse illum obrutum cognitione alienarum causa- rum, ut vix daretur ei respirandi facultas; atque adeo toto tempore quo ipse Augustinus Mediolani res dit, numquam nactus sit Ambrosium ab his liberum & otiosum. Verum, ut ista deessent, mirum quantum superiori saeculo auctoritas eruditissimi
Antistitis Antonij Augustini,Ilerdae primum,deinde
66쪽
Tarraconensis Episcopi, studium Civilis Prudentiae cohonestarit; quippe qui suis Emendationum libris, assidua & indefessa prorsus diligentia,quampluritia a
restituerit vetustate collapsa, quae alioqui Iureconsultis negotium non me ocre facessebant. Nimirum sancta Dei Ecclesia, Legum saecularium, quae aequitatis &iustitiae vestigia imitantur, famulatum non respuit;sed eas suis ipsa Legibus ac Decretis con- Priuileg jsi firmare consueuit ; tametsi illarum non Christianus adiutoriu. Princeps , sed Diocletianus fuerit pro igator, vel quiuis alius persecutor Ecclesiae. Vnde in Academijs nonnullis, ex Romanorum Pontificum priuilegio, . saeculares Clericos Sacris initiatos, Iuri Ciuili operam dare nemo ignorat; a prς rogatiua Patauinam Academiam donatam esse ab Eugenio IV. refert vir flumanioribus stud ijs celebris Antonius Ricobenus, Commentarijs suis de Gymnasio Patauino. Certe olim Legum interpretandarum scientia ad ICollegium Pontificum pertinebat, ad quos de Omnibus Diuinis & Humanis etiam referebant. Imb gine Iulia. vero nulli Iureconsulti dicendi sunt, nisi utrumque intelligant Iurisprudentia enim recte ab Vlpiano is et , definitur , RERVM DI v IN ARVM ATQUE HUM NARUM NOTIΤIA . Et haec causa est, cur apud ipsos Ethnicos nobiles Iureconsulti pares in utraque
67쪽
facultate essent. Sic Valerius Maximus ait Scaeuo . lam bene ac diu iura Ciuiu in & Caeremoniarum Lib. s. e. s. ordinasse : & Titum Manlium Torquatum, Iuris Ciuilis & sacrorum Pontificalium peritissimum 3. Qisie memorat. Sic Tacitus . Elium Capitonem humani diuinique Iuris scientem scribit. Eadem laus ab eodem tribuitur Cocceio Neruae. Et Gratianum nostrum in Decretalium compositione multas Imperatorum Constitutiones allegare scimus,easque interdum, quae non extant in Iure Caesareo.
68쪽
C A P U T V. Refutatio eorum quae m Gratianum 3c eius Decretum adduci selent.
I. c ccusatur Gratianm, quod priuatin homo non habuerit auctoritatem Legis ferendae.
II. od Comiator insignis nihiI ferὸ habeat utile.
unde propriam laudem mereatur. III. dissed antiruaι Descretorum Collectisnes corruperit, or mala fide in citandis Auctoribus usus'. Iv. ι- fuerit S. R. E. Cardinalis, se stater Petri Lombardi-Petri Comestoris. ν illiin doctrina avelletur Authentica. Eius Decretum publice in i cadem,s pro Iure proponi or doceri iusiit Eugenius II LVII. A Gregorio XIII. approbatur. VIII. Resd vox Palea, Canonibus identidem 'posita. T v Gratiani Colliatio a Theologis non minus quam a Iurioeritis in pretio habetur. In Vsam Ioannis e Molinaei scomma nimis inuidiosum. Contius in eum commotior ob male citatum Pauli locum, veritatem expert- resipiscit.
E D obijciunt Theologorum , adeoque I. Iureconsuliorum non pauci quod futurum erat tertia pars Dissertationis nostrae)Gratianum, Moeiachum ordinis S. Benedicti, priuato studio Decretum composuisse, nec G aucto-
69쪽
o DE I. V. ARCHITECTI sauctoritatem habuisse Legis ferendae: quodque no-- viiij quidam Scriptores testari voluerunt hanc illius operam ab Eugenio III. sub quo vixit,approbatam fuisse, nullo praeter unum Trithemium idoneo teste confirmari; adeoque merito reij ci a plerisque omniabus ut suspectissimum ; cum neque diligentissimus in rebus eiusmodi adnotandis Antoninus Archiepiscopus Florentinus, neque Platina Pontificum γραφος, neque quisquam probatus Auctor id assirmet. Hic,ut facile omnes concedunt,Compilator insignis nihil fere habet utile, quod proprium dicere, possis: scit corniculae illi similis, ut est in fabulis, itisum scientibus, admirationem ignorantibus mouet. Si verba consideres, nihil illo tritius; si artem requiras & ordinem dicendi, fiustra laborabis. Ita multa refert alieno loco ponenda,ita pro certis incerta constituit, ut malis illa eadem in ipsis libris non solum Conciliorum, sed etiam Burchardi &Ιuonis & ali
rum Collectorum requirere. Nam, ut auctor est Sigebertus, veteres Ecclesiae Canones in unum Volumen congesserat Burchardus; primo Lobiensis Monachus, deinde Episcopux V Uormatiensis, adiutus ope Olberti Leodiensis A batis : quos postea dum Gratianus redegit in ordinem , non parum corrupit. quamquam alij malin
70쪽
APOLOGETICA DISSERTATIO. FIeum sua ex Decreto Iuonis Carnotensis Episcopi delibasse. Sed Antonium Contium h1c omisisse sit ne-
fas: Vt maxima , inquit, cum minimis conferam , cum
Imperatore da nactam, cum Justiniano Gratianum, locos ex eius farragine quosdam notabo,ex quibus mihi perquam sus ecta esse coepit eius m citandis Auctoribus fides. Equidem qua fide Lamnes Conciliorum Pontificum Epi- solas transcripserit, lubenter in praesentiarum totam hanc censeram Theologis cessertas ea quae ad Ius Ciuile pertianent tantum attingam. m alterum mihi crimen si esse videtur, falsum quod in astero deprehenderis excusare vel dissimulares it alterum parricidium recte dixit Papinianus, parricidium defendere. Ceterum Imperatoria
testin omni falsi su*icione Justinianum Iberus Gra
tianum priuatum hominem non aeque. Is igitur Isidoro adscribit rap. I. XXV. quas. IV. in cap. I. ω mitiamum XXXV. quaest. V. quae capita apud Isidorum typis excusium non inueniunturi 'Ut Nalde mirer, extitisse quos . dam tanta falsitatis confirmatores, qui , librum in caput , quo apud Isidorum inueniretur, notauerunt ad marginem librorum, quibus in tam aperto mendacis nulti W-nia suffragarur. Sed quod attinet ad pronum istud caput Ultimum, quod est xxx V. quaest. V. nullam merbum eius extat apud Isidorum; sed integrum istud caput decemptum est ex receptis nidi sententi s,in quarum Fragmentis