장음표시 사용
341쪽
tea pertinebat , & in cuius decisione consistit praedictus influxus. Si- militer etia in ex parte filii nihil aliud physicum comperies , quam illam ipsam portiouem scminis idonee cxcepti, ac dcinceps succre Rccntis in corpus organicum animandum. Ubi nam itaque est, aut aquo&qualiter, &. ad quid producitur enti tas illa realis ,.qnam vocant relationem mutuam patris ad filium , Je filii ad patrem Z Unde jam satis. intelligis nec paternitatem , nec filiationem reputandam esse pro m-titate reali , nisi in sensu fundamentali , quem explicuimus, X I X. Ad id vero, quod additur, resipondeo plane ri iculam esse ficto im ' illam , qua Adversarius praesumit tum officia patris erga fiIrim, tum ii, ,ine. Obsequia filii erga Patrem conjuriata cum caeteris afluetibus, quibυς.
tu, mu- alter alterum colnplecti debet, pendere Omnia cx ciuitate accidenisti,
tui, quos quae partim in patre , partim in filio subjectetur: quasi vero si Dcus p*RM. m alterutro,entitatem illam annihilaret ; cessatura esset. hoc ipsis omnis necessitas sive amoris paterni erga filuim, sive amoris reciproci filialis cr-ga patrem 1; atque ita de caeteris sive obsminis, sive amictibus. Igitur illa omnis officiorum multitudo non in cntitate ulla accidentali relativa fundatur , quae ex. generatione resultam it ; sed in ipsa generatione hine adsva , illine passivat aut potius , in caeteris beneficiis hinc collatis , . illinc exceptis , quae ad generationcm conscqui intur; qualia sunt nutriendi, vestiendi erudiendi , ditandi: caetera multipli- cis generis beneficia : nam quantulum illud est , .maod filius do-bet patri , quod genitus ab eo sit, si conferatur cum iis omnibus quae eidem debet, uti quod fuerit,& enutritus , & vestitus, ct cruditus , Scilitatus, &c, et Unde satis patet selutio huius instantiae. xx. Objicies tertA. Si quid probant argumenta a nobis superius adducta, Alguunt id utique probant, scilicet nullam esse possibilem relation , cui tandem, conveniat esse entitatem realem imo probant omnem relationcm,quae ... ni repit tur pro entitate reali, esse chimaelicain: atqui haec doctrina men- .ina, esia est; ergo &c. Major ex stipradii iis manifesta in ; minor au- .leale, . rem sic facilε probatue r quia fides clocet dari in Divinis tres relationes, per quas videlicet tres pcrsonae Divinae constituitiatur, & istae relationes sunt reales et atque ita universaliter loquendo ncc pro impossibili , nec pro chimaerica reputanda est relatio , cui conv mat esse realem. Et hoc est argumentum , . quo frequentissime , ac eonfidentissim 3 utuntur Dortores & Scriptores Aristotelici stabili cn- ως hanc doctrinain metaphysicam de relationibus realibu creatis, in xxt. silperiori Theologica de relationibu increatis. Nee pos. Adde quod divisiones omnes praedicamemales sunt divisiones entis.
st viis ob realis r illius videlicet ensis, quod pro obieeto MetaPhysicae assigna- Diqitigod by Coos
342쪽
De praulicamentis entis incommuni. 3is
iti ir , & reale in , ut omnes Stentur: neque enim Metaphysica pro. Objecto suo sertitur ens chimaericum et ergo relatio, quae est una ex divisionibus praedicamentalibi is ciatis praedieti, realis est. Aut si relatio- .nes, de quibus agitur, non sunt reales, non opus erit pro illis continendis praedicamento ullo singulari; & sic illico corrueret a scit non sinesunnao rei litcrariae dispendio . praedicamentum relationis a quod
Respondeo multipliciter. Et primis quidem dico tam Viminensum csse discrimen inter relationes illas Divinas , & istas praedicanaen tales , de quibus quaestio est , ut mirum sit viros doctos inductos filisse ad tribuendam istis rositatem, cx hoc quod illae sint reales : aut si rationabiliter ad id inducti sunt, cur ex hoc quod illae sunt substantiales . &4ndistinetiae a suis subjeistis, non aeque censuerimi tribuendam csse istis coim similem sibstantialem identitatem 3 .Secunia quamvis tres personae Divinat identificentur, ut fides docet. cum natura Divina, nunquid procbimaerico haberetur conceptus quo fingeretur posse tres personas hiam nas identificari cum una , & cadem natura λ Igitur nihil ab Adversariis .convincitur contra ii quod diximus de conceptu climuerico relationum realium in rcbus cicatis . in hoc quod dentur relationes reales iu Di-
sinis. Terti. plurimis ac cele trimis Theologis placet distinguere in relationibus Divinis perinde ac in caeteris duplicem rationem scilicetan, id est fundamentalem; & ad, id est formalem: ac tum illis realitatem tribuere juxta priorem rationem 4 sed non juxta posteriorem.
Neque recedunt ab hac sententia multi alii, quibus xidetur rela-itiones Divinas sicundum rationem ad nullam importare perfiationem rnam si nullam important Persectionein, reete arguitur cas nullam qu que importate realitatom . At quando afferimus resationem praxit mentalein non tac entitatem realem , id intelligimus de relatione sccundum rationem ad , quae est vera, ac formalis ratio praedicamentalis: quapromter si relationcs Divinae secundum rationem Ad non sunt reales, ill
multis Theologis visum fuit , evidens est nihil argumento , quod o jicitur , convinci adversus M*stram assertionem. Quarto Dicor quidem nihil usitatius esse apud plerosque magistros Aristotelicos . quam ut ex realitate relationum Divinarum probent realitatem relationum praedicamentaliiuna sed nunquid cum in Theologia agitur de relationibus D, vinis explicandis & stabiliendis. nunquid, inquam, earum realitatem sinmiliter instrunt ex realitate relationum praedicamcntalium λ quod est ludere in praeclarissimo circulo; sed nihilominus tanto magis vitiosis, quavio certius est propter utrartimque discrimen infinitum, nec ad increata, relationes quidquid attinci ex creatis. ncc quidquid attinet ad cicatas posse
343쪽
Exponi. a tu prima proprie . as rela. clonus
3ro, Metaphsica disput. IV. Art. IV.
sufficienter ex increatis dijudicari. De caeterb plurima alia occurrerent reΩpondenda ; sed non libenter misceo dissertationes Theologicas cum Philosophicis. Consula tamen ut legas, quae ad plenissi in solutioncm hujus argumenti, . scripsit noster Maignanus in Philos. entis cap. Io. dc relatione , ubi nihil circa hanc controversiam praetermisit , quod possit subtiliter & acutε sive objici, sive etiam responderi a Ad id vero, quod additur , dico & opto pluri intim ut advertatur divisiones praedicamentales esse quidem divisiones entis realis: tal noi, entis realis spem ii realiter: siquidem sunt divisiones cutis realis spectari secundum diversas formalitates metaphvsicas , quibus Dbjacer.
Quia cnim potest cias reale considerari ut substans, ut quantum , ut quale , ut relatum , &c. hinc Metaphysici desumpserunt occasioncm rc- dueendi ad unum praedicamentum omnes entis ut substantis formalitates, quas substantiali teais, sive substantias vocant & reducendi ad aliud omncs formalitates entes ut quanti, sive extensi, quas vocat Mntitates, S ita de caeteris. Cum itaque in praedicamentis non contineantur nisi diversiae formalitates ciatis, hinc fit nullatenus necesse tae , ut pmdicantenta reputentur realia e sicut faIso talia a multis reputantur. . Quod autem suspicantur aut comminantur sere , ut si praevaleret nostra 1entcntia, rueret praedicamentum realationis , id omnino puerile est; nam quomodo ruet praedi eamentum , quod ut Ela cogitatio orexit , sic per solatu cogitationem firmatur pDenique sub finem hujus. articuli breviter referam duas celebriores relationis hujus praedicamentalis proprietates , quarum prima exigit ut relatis conveniat reciprocatio, quod cst, ut Scholastici loquuntur, dis ad eonvertentram. Ideo autem illis convenit haec reciprocatio , quia quaecunque referuntur, utique referuntur ad invicem hinc, & inde:&sic omnis relatio est reciproca, sive mutua : quo pacto ut pater resertur ad filium, sic filius refertur ad patrem ; ut potentia refertur ad obj ictum sic obaeetum refertur ad potentiam ; ut unus paries albus refertur ad alterum, sic alter resertur ad istum ; Sc. Non desunt tamen qui admittant relationes non mutuas, inter quas adducunt relationem creaturae ad creatorem ; cum enim, inquiunt, nulla possit esse in scoentitas relativa accidentalis, consequens cst relationem praedictam, qi est entitas quaedam accidentalis , non esse in creatore perinde ac in creatura. Sed si , ut veruin est , opinarentur relatiorκin praditi camental
consistere tantum in respectu quodam metaphysico , nunquid facile
nobiscum inducerentur ad asse tendum tam referri creatorem ad crcaturam , quam vicissim creaturam ad creatorem putera proprietas est ut relatis conveniaι si stat natWa , est. cognitio vis o Dissiligod by Coos
344쪽
De praedicamentia entis in communi.
ν-nis a & illis quidem convenit simultas naturae , quia aequ8 primo reseruntur ad invicem, cum non possit unum referri , quin aliud in tuo r feratur, ut dictum est: sunt etiam simul cognitione, quia cogitat o unius involvit cogitationem alternis ἰ patet enim non possc cogitari- patrem, quia cogitetur de filio τ nec creatorem, quin cogitetur de creatura a -- Et haec quidem de relatione praedi amentali hae- tenus dicta sufficient i nam caetera, quae circa illam disputati silent ire Scholis Aristotelisis k aut nullius sunt momenti , aut patiunbur facilli mam decisionem attradendo ad doctrinam jam satis superque toto hoe articuIci stabilitam.
DE PRAEDICAMENTO UTRI-que actionis e ' passi omis.
OTANDUM Primo Ens cujus divissiones praedic , mentales prosequimur, considerari etiam posse sit b uir que isto. respectu agentis , & patientis: entibus siquidem convenit suain quandoque exercere activitatem, quod est agere ς di quandoquo subjacere activitati aliorum s ac per illam immutari, quod vocant pat3. Ex hoc autem duplici respectu entishmventum est, ut Aristotcles instituenda esse duci praedicamenta em-luerit; quorum in uno actiones omnes , in altero autem passiones collocarentur; & id rectis quidem. ' Sed non propterea debuerunt Arist telici affingere sive actioni , sive passoni entitatem realem accidentalem distinctam ab agente , & patiente; filio reputantes praedicamenta a s res continendas adinventa fuisse , cum potius apta non sint , nisi ad coletinendos rerum respectus, ut jam millies dictum est. Igitur in hoe articulo ostendendum occurret neque actionem , neque passionem reputandam esse pro entitne real I. Notandum se do duplicem esse activitatem ; scilicet unam in actu primo , & alteram in actu secundo; activitas in actu promo id est ac Potentia , quam vocant activam a activitas autem in actu 1
tur pro primas altera eiusdeur relatio
345쪽
quae sit iauit quere alit a. in . Doctrina .ppo fila adimit te. x si ititualibus luam simuste ita.
31 a Metaphsica disp. IV. Art. V.
eundo est praedictae potentia: exercitium, quod vocant actionero. Duplex quoque distingui pariter potest passivitas a scilicet tum in actu primo.& vocatur potentia passiva; tum in actu secundo, & vocatur passio, quae aecipienda est Pro exercitio potentiae passivae. Potentiam itaque tum aestivam , tum passu in reducunt Aristotelici ad unicum praedicaamenturn qualitatis. licet pro actione ae passione duo instituenaa filisse praesicaamenta opinentur: in quo non occurrerent ileviter redarguendi, si aut non omnino arbitraria esset distributio praedicamentorum , aut nobis inesset ignobilis ardor litigiosae altercationis: qua non illibenter praeterintlsa inco fuse probandum esse in P si a. ubi decausa essiciente disputabitur . neutram activitatein sive in actu primo, sive in actu secundo distingui realiter ab agenter nec ma id psum de utraque passis vitate respectu subjecti patientis stabilietur: quapropter posset Lector O. mitti ad physicam illam disputationem . nisi ordo convenientior doctrinae metaphysicae postularet, ut saltem obiter ostendatur quani incongruum sit entitatem aliquam reuem sive actiori . sive passotu praeitic mentali tribuere. Hoc itaque obiter ostendetur in afferrione se
nullum tale est onus entis realis , quod Aristoteli iocant sive amonem , sive passionem frari came ta lem : imo ad quaecunque genera seu agendi , seu
patiendi cy' inutile est, tur 3neptum.
PR o η AT u 3 Primo. Rebus spiritualibus perinde ac materialibus
convenit agerc, & pati e ergo falsiim est omnem sive actionem, sive passionem consistere in cntitate reali, qualem Aristotelici fit, gunt distinctam a suis substas: de sic cultum est tale genus entis realis, quod illi vocant sive actionem, sive PasIionem praedicamem Lalem. Major constat romin nunquid Angeli x. g. intelliguor , & ubeclliguntur; amant, & amantur a delectant , di doctaiatur ; illumu& illuminantur; orant, & orantur, Sc. δ At nunquid hoc est agere & pati λ Tum consequentia sic evidonter probatur et quia nos potest aliquod subjectum obtinere realeni simplicitatem qualem obtinent res stirmities, & simul continere multitudinem mutatum re bum; at u actioses omnes , passiones v. g. Α.gdic* essent toRDiuiligod by GO Ie
346쪽
De praedicamentis extis in communi. 323
dem realitates r Vide quanta multitudo realitatum comperiretur in Angelo; & rursus quain parum compossibilis sit eum illius simpsicitate. Igitur omnes saltem actiones, & passiones Angelicγ non consistunt in illa entitate reali Aristotelica: ac multo mitis Divinae , ut satis patet. Sed praeterea cum multis rebus materialibus , , quales fiant atomi Hementares , ut alibi probabitur , non desit sua simplicitas, nec aliunde negari possit , quod ii silem conveniat agere, & pati ; uti movere, &moveri unire, δέ uniri ; Sc. pariter consequens est actiones ,& paLsiolaes Uilium rerum materialium non tae clatitatcs rcales , scilicce uintinctas & superailditas illis subjuctis; quaterus implicat aliquid esset maliter simplo sinuit de multiplex. Ergo non fallem omnes tum actiones, tum passiones rerum sive spiritualiunt, sive ctiam materialium consil-stunt in entitate reali , qualem admittunt Aristotelici. Probatur secundo. Tale genus entis realis , quod Aristotelici voca ut sive aetionem , . sive passionem praedicamentalem , nullam habet catasam sui pro luctivain assignabilemr Ergo nullum tale est genus entis realis. Consequentia i evidens este antecedens autem sic probatur. Et primo quidem de illo genere entis , quod vocant actioncm ; cujus si quae est causa prodii lava assignabilis , non alia utique erit, quam ipsa causa agens : ad causa agens si, artionem suam producit ; nunquid etiam haec prodiictio albo quaedam est Cujus actonis iterum requiretur caula productiva , & sic deinceps donec aut perveniatur ad asionem , cujus nulla sit causa productiva , quod repugnat et aut potius perveniatur ad aestio in indistinctam ab agente, cujus cst actio : qualem conteriaimus esse aetionein omiama , . quae utique non consistit nisi in ipso agentis exercitio. Secundo, id ipsiim quoque probatur de altero genere entis , quod vocant passonem , cujus entitas si quae producitur, non utique producitur nisi vel per agentis actione Π, quam mox rejecimus ; vel per aliam patientis ipsius actionein , quae ut nihilominus patet, nulla est in patiente r nam agere & pati, diversa sunt; Ergo dec. Addidi lim assertione haec verba , imo ad quacum3κε genera seu
agendi , seu patiendi ct inutile est , ct ineptum. Et primo quidem
inutile est : quia si de causis materialibus agitur , Omnes citatus exrum reducuntur ad motum. localem, sive impressiim , sive susceptum, ut in Physica ostendeimis : ad utriusque autem hujus generis motum sufficit natura quae utriusque principium est , & in causis illis non deest. Quod si agitur de causis spiritualibus, adhue multo magis inutile erit illud ipsum genus entis realis , quini vocant inctionem , aut passionem : nam quis putet illarum aestivitatem , aut passultatem pendere ab entitatula acci lentali quasi vero non possit Dinis aut sing
quae Pae tiona Et passionitribuitur.
oste adfitue inutialitas taliatralitatis.
347쪽
3 et Metapb cae disp. IV. Art. V.
interrentii adlionis distinctae amare Angclum ἔ aut absque inter voluit passionis similiter distinctae amari ab Angelo. Secunia ineptum quoque est e quia entitas , quae sive actioni, sive passioni tribuitur , nullain
habet proportionem cum entitate sivc.agentis , sive patientis : nam si in exemplum adducitur actio . Solis illuminantis .uuiversum Orbem , au L.
similitet passo eiu silem univeisi Orbis illuminati , quae Proportio est intor tenuissimam & fiagilissit nam entitatem , quae sive actioni , sive passioni praedictae tribui potest, & amplitudioena, sive Solis illuminaniatis , sive totius Orbis illuminati Aut si Adversarii voluerint entitatem actionis , & similiter passiouis coaequare cum entitate agentis , &patientis ; fingerulae criuat duaeliaetes nis incognitae magnitudanes , quarum una Soli illuminantialtera orbi illuminato aequalis sit : ac pro illis alicubi, collocandis , ne I-cio quem locum assignabunt I nisi sorte ipsas penarative constituant, illam quidem in Sole illuminante , istam vero in Orbe illuminato : sed nunquid talis pcnetratio est impossibillis Tum rursus si actio, aut passo spiritualis v. g. dilectio Divina adtiva, aut passiva in exein plii in adducitur , vide quid proportionis emitativae esse possit inter acciduntalitatem sive hujus , hue alterius Divinitatem , cui tribuitur diligere & diligi. Ergo merito MIertum fuit tale genus cmis realis , quoci Aristotelici vocant actionem , & passionem non modo nullum esse , scd insuper omnino tum inutile tum inoptum. esse ad Omnia genera agendi , & patiendi explicanda. Et hoc quidem , quod tantummodo obiter jam probatum est , fiisius , ut praenotavi , probabitur in Phy--sua, ubi de causa efficiente disputabitur : sunt nihilominus solvencis
Objicies prima. Neque acuo cst simper coniuncta cum agente ; ne que passio cum patiente: orgo Aristotelici metito tribuunt tam adtioni quam passiom praedicamentali cutitatem aliquam rcalcum Antecedens experimentaliter certum est , non modo in causis liberis sed etiam in necessariis r nam neque ignis si mr urit; neque oculus stinpor videt; neque Iapis semper tendit. deorsum ; Sc. Consequentia autem sic probatur e tuin quia repugnat aliquam cntitatem non conjungi secum Ipsi: si igitur una cademque esset entitas agentis , S actionis O actio semper esset conjuncta cum agente : sicut etiam passo 1 per esset commincta cum patiente , si una eademque esset entitas patientis. M passionis. Tum etiam quia mi Mnter repugnat aliquid esse separarum ab alio absque eo quod habeat intitatem separatam : & evidens est entitates teparatas , sive, quod idem est, non conjunctas non identificari realb
348쪽
De praedicamentis extis in communi. .. 32s
Resp. de colicosto anta dente nego consequentiam , quam Advorsarii non fatis probant , donec ostcndant aetionem aut mistere , aut saltem posse existere realiter separatam ab agente ; & passionem similiter a patiente : quia diversitas duorum realis non qualemcunque s parationem , aut separabilitatem ; scit resem dc existentialem impo tat. At certum est , quod licet agens possit existere stparatum ab actione , non tamen aetio potest existere separata ab agente ; neque s-
militer passio potest cxistere separata a patiente , quamvis patiens posisit existere separatum a passione , ut ipsi Adversarii non distentur. Vci aliter respondeo agens , ac proinde etiam patiens posse dupliciter considerari ; vel in sensu reduplicativo; vel in sensu specificativo : aetum, si agens in priori sensu accipitur , contendo illud esse semper conjunctuin cum actione et quia evidenter repugnat agens non agere ν saautem tantum accipitur in sensu posteriori , quid aliud probatur argumento proposito. , nisi a filionem a Llere supra specicin ipsam, sive cntitatem agentis res istum aliquem reduplicativum , qui quandoque conjungitur , quandoque aurem non coujungitur cum agente λ Lare non sufficienter probatur in hoc capite actionem distingui realiter ab agente, sicut non recte probaretur positioirem Iocalem Petri ad dexteram Pauli distingui realiter a Petro , licet Petrus non sit semper ad dextcram Pauli; quia talis positio non est nisi quidam respetus localis. Idein itaque cogita de respectu.sive actonis, sive pas sonis, qui nullo modo confundendus in cum ulla realitate. Objicies secundo. Idem non potest emanare 1 seipsis: & rursus idem non potest recipi in se ipso: ergo tam actioni, 'quani passioni praedicamentali tribuenda est realitas distincta a rcilitate agentis , & patientis. Antecedens manifestum est ; quia id , quod emanat ab alio, est posterius 1llo. & similiter id, quod recipit aliud, est prius illor attinum & idem non potest esse sina ut prius ac posterius se ipso. Consequentia sic probatur. Actionis est emanare ab agente ; passionis est recipi in subjecto : iram actio quidem est influxus agentis r passio autem est impressio illa, quae fit in patiente per influxum asentis. Emmo si ncque potest idem emanare a se ipso, neque recipi in seipso, consequens est tam actioni , quam passioni praedicamentali tribuen- . dam csse realitatem distinetam a realitate agentis & patientis ; ac proinde dari tale genus entis realis, quod Aristotclici vocant seu actionem , seu passionem praedicamentalem: contraquam a nobis assertum
RU'. & pro distinguendo antecedente dico non posse quidem unum S idem absolute sumptum aut emanare a se ipso . aut recipi in se
349쪽
ipici ; posse tamen, si sumitur secundiuia diversos respectus, juxta quom potest esse prius. Ee posterius se ipso . absque ulla omnino rc pugnantia. Sic itaque quamvis in Deo militas entis & agentis sit una &eadem; nihilominus haec realitas prior est sub respestu ontis' , quam sub respectu agentis ς unde fit ut concipiamus actioncs Divinas veluti emanantes ab entitate Divina.. Similiter quamvis una eademque sit re litas animae rationalis potentiarum. ejuslena. ἔ, concipimus tamen illam esse priorem suis potentiis: quo pasto anima licet una & eiacm, . est prior ac posterior se ipse, scilicet prior in ratione animaru , posterior in ratione potentiae ἴ & hoc rursus pacto quamuis actiones intelligantur posteriores potentiis ii non impodit . quominus sit una eademque realitas potentiarum, & actionum. Unde universaliter colligendum est posse unum & idem consideratum feeundiun diversos, respeetus fiemanare a se im , &. recipi in se ip*.. De caetero tumicilia emz
tio actionis ab agente , tum ista receptio passionis in pati te non est nisi mae metaphysica ; imo etiam purε metaphorica intra. geniis metaphysicumis. Quapropter in neutra probari potest distinctio plus quana metaphysica sive actioins ab agente , . sive passionis , patiente; .
qualis tantum est inter omnes conceptus metaphysicos, , inter quos annumeramus conceptum agendi , & patiendi, perinde ac conceptimui
si standi, subsistendi. qualictandi & eaeteros omnes erini immentales . Et sic abunde patet selutio objectionis.
350쪽
De praedita mentis entis in communi. 327
TTENDENDO ad ea, quae hucusique protulimus Cim sex superiora praedicamenta , non difficile tutelligentur.
quae de caeteris quatuor .inferioribus dicenda occurrent: menta exa
di haec quidem praedicamenta sic denominari consueve ponuncus ne et bi . Quando , Situs . N Mabree. At v,ι ἀε- ης ς 'signat locum et Quando designat tempus ; Sutia designat diversitatem positionis localis ; ac tandem Habere designat post moncm , seu ruitionem eorum , quae obtinentur. Num vero uti talium .praedi- .camentorum institutionem probe concipias, cogita illud ens , quod pro objecto Metaphysicae assignatum filii, sicut considerati potuit in ratione substantis, quanti, qualis . relati, agentis , S patientis p ita posse deinceps considerari in ratione tibi eati . quoci in conciteri indoco ; in ratione durantis , quod est subjacere icirpori ἔ in rationesiit quod est esse diversimode locatum supra , aut infra ς ad dot tam , aut ad sinistram a Sc. & tandem in ratione habentis . sive arma, dive vestes. sive divitias & hujusmodi innumera , quorum obtineri potest fruitio. Quapropter sicut ad praedicaminium subsantiae ro cantur omnes substantialitatos; fle similiter quainitates omnes ad praedicamentum quantitatis , sic ad praedicamelinuri Ubi revocamus.omnes ubicationes ἔ ad praedicamentum Uuamdo omnes tempora ἐ-itates; ad praedicamemum sius Omnes divastates locales ;& tandem ad praedicamentum Habere omnes Eexum . quae obtinentur. fruitiones , seu ut se loquamur, habitioncs Sod de istis praedicamentia in particulis pauca quaedam alia subitu gemus. . Igitur ad praedicamentiun vbs pertinent om aes ubicationes. sive .collocationes. aut constitutionesvocales . quae sngulis entibus conve- speetat niunt ι quatenus quidquid est , alicubi est. At istae collocationes non praedicto
videntur posse accipi nisi vel pro adtionibus r per quas id nonnullis Diuitigod by Corale