장음표시 사용
311쪽
non levis suspicio cst, eas nullam importare realitatem a suis subjem , elisti nictain : imo mihi quidem sufficiens octrtur conriistio cas suis su his joctis superaddere nihil, nisi mentalem alicujus cognoscibilitatis respec-
Notandum secundo i attendi posse in quolibet' cnte duplicem G ritatem scilicet metaphysicam , & physicam. Entitas metaphysica iive, ut Metaphysici loquuntur , essentia coalescit cx certis qhubusdam attributis ; & ita quidem ad conceptum illius necessari iis , λit tota corruat, si vel unum abstrahitur. Quo paelo dicimus essentras perinde ac numeros consistae in indivisibili ; quia sicut si cx numero ternario uni ratem abstrahas, jam non est ternarius , sed binarius ; ἰita si ex duobus ad-rributis ad ellcntiam alicujnx entis spectantibus unum abstralia S, estGDriam tollis; uti tollitur tota esstntia hominis, si ex illa abstrahitur aut ηιmal, aut rationati. . Eialitas autem physica sive , ut Physici saepius loquuntur, natura secludendo ex hac confidcratione res spirituales, quin etiam materiales minimas , sive atomas , de qurbi .s in Physicacdisseretur coalescit ex certis quibusilam partibus, quae iunt totid mcntitates distinctaei & sic non consistit in indivisibili; sed susti pie magis & minus, ut intelligi facile potest exemplo molis aqueae; haec enim in entitative. major, quam una gutta ; idco sane , quia continet plur guttas , quarum quaelibet in entitas quaedam aquear atquo ita in illa incile mura non una est ; sed multiplex , sive multiplicata entitas aquae , scilicet duplicata, tripicata , quadruplicata, die. Similiter si m-telligisnus tinain aquae guttam esse in plures aquae particulas divisibilem, trit pariter in illa gutta multiplex aquae eulitas ; quia nimirum quaelibet particula habet sitam cratitatem , & ita deinceps donec perveniatur ad partes indrvisibiles, quarum proinde entitas simplex est.. Hinc autem non obscure insinuatur tantam esse cujus ibet entis materialis compositi entitatem, quanta est in eo multiplicatio partium, quarum singulis competit sua entitas ; & minis tantam, vel tantamentitatem alicujus compositi materialis sive homogenes , cu us erim plum retulimus in gutta aquea , sive heterogenei , cujus exemplum proponi posset in frusto ligneo , esse revera nihil aliud, quam sensilem quantitatem ; cum hoc tantum discrimine , quod quantitas ingerat sensum interrogativum, quasi diceretur quanta eniis as p Cui intrcrringationi satisfit per sensum alterum responsivum tantae vel tantae entitatis, aue quod idem est, ut sic loquar , tamitat is . Haec autem omnia, quae sic obiter insmuavi, probabuntur deinceps. . Notandum Tertio ad hoc ut aliquid sit tantum vel tantum , sive qumtum non satis. esse, qucd habeat plures partes; sed praeterea exigi, .mia
312쪽
De praedicamentis ensis in communi. 289
ut illas partes habeat non siimil ; si enim laabct illas. simul & lpcr. erative , non erit quantum. Sic baculus si habcrct suas omnes partes in uno loco iii livisibili ponetratas , non esset palmaris , bipalmaris , dec. si tempus habcrct suas omnes partes rcductas ad candem durationem indivisibilem , non tace diurnum , menstruum , annuum , &c. Si numerus haberet suas omnes partes unica 3c indivisibili enumeratione comprehensas , non rect denarius , centenatius , millonarius ,3cc. Unde intelligis ad rationcm quanti iacccst riain sile certam aliquam intra positioncm , sive extensionem talium partium , ex quibus constat , iis lemque partibus consorinem ; nimirum prout illae partes ad varias quantitatis species attinent , & cxigunt tae aut non simul loco , aut non simul cnumcratione , aut non simul di Natione , e&c. Igitur omne quantum materiale prout habet partcs divvrsimode cxtrapositas reduci ad species divertas seloi, S uocatur aut continuum, si partes habet unitas ; ut baculus : aut discrotuin , si partes habet non uia: tas ; uti cumulus arenae et aut permanens , si pa tes habet existentes ; ut idem baculus, vel cumulus arenae: aut iii ccessivum , si partes non habct coexistentes , uti tempus & motus , & quidquid ad utriusquc , aut alterutrius succcssioncm revocatur ; quales sunt
prolationes Crator; ae , - computationes arithmeticae , & si icccssiones
ctiam omnes sive locutionum, sive cogitationuin , siva desideriorum, &c. Tum ultra istas specita cnumeratae; alia adiungi potcst species quan-ci , quoci vocant antensum ; non quod extensum non sit per extrapositionem suarum partium ; sed quod habeat partes illas peculiariter extrapositas et uctim per positioncm aliarum supra alias ; R. huiusnodi partes vocant gradus , quorum v. g. sccundus non tantummodo extra primum , sed supra primum intclligitiir , & sic de alias. Hujusnodi autem quantitas non motio perseetionibus maiorialibus ; scit etiam immaterialibus tribuitur , uti non tantum calori , gravitati , albedini, Sc. sed etiam sapientiae , cruditioni , iustitiae , de c. istae enim persectiones perinde ac illae concipiuntur posse augeri , & minui graduati in . Hinc generaliter dividi quantitas ibici in quantitatem virtutis , & quantitatem molis : illa adaptatur rebus 1piritualibus , sive rerum spiritualimn perseetionibus , quibus concipitur magnitudinc in aliquam convenire : sicqtie suspicimus in Deo magnitudinem potestatis,
sapientiae , misericordiae , d c. Nec dissimilis , etsi valde insertor , magnitudo reperitur in persectionibus Angeli , N animae rationalis. D-ta autem propria est rerum , & per monum materialium , sicut sa- eis intelligitur magnam ese altitudinem montis i magnam Sravitat mplumbi i magnam albedinem calcis i &c. .
tae sunt aliae extra aliam v I.
313쪽
aso Metaphsicae disp. IV. Art. II.
VII. His praenotatis operae : pretium est , ut clare ac distincte proponatue E pQhi' status praesentis dontroversiae circa realein distinctionem, aut iidistinctis auuisti. nem quantitatis a suo subjecto et nam ut opinor ex conveniente illius decisione pendet quidquid deinceps quoad caetera accidentia praedicaamentalia stabilietur. Et statim quidem adinitio non deesse discrimin metaphysicum inter quantitatem corpoream , de qua hic agitur , Besubjectum ejusdem quodcunque interim illud sit; nam ait tale disi crimen sufficit ut sit diversus , sicut revera diversus est , respeetus accidendi a respecti recipiendi r iste autem omni Iubjecto , sicut ille alter omni quantitati convenit evidenter. Quare . in de discrimine metaphysico Omnes conveniant. jam pro physico aut stabilierulo , aut rejiciendo . inquirendum in utrum detur in rerum natura aliquod g nus entis realis . & propterea realiter producti , ac rursus per acti nem realem advenientis enti alteri reali materiali pra istenti , eique sic conferat esseetium realem consistentem in hoc . quo l est esse e tensum ; ut aliunde iste effectus obtineri non possit. Haec enim ominnia exiguntur ad discrimen rese , quod Aristotelici audacter propugnant inter quantitatem , & ejusdem subjectum. Igitur nunc ex in verso contendimus entia omnia materialia cx hoc ipse , quω mat Halia sunt , esse quanta ; neque ad id egere subsidio entis ullius re lis adventitii et imo quamvis egerent . ad id prorsus inutilem fore quantitatem illam Aristotclicam , cui nulla actio physica convenire potest , cum nihil sit praeter sormam, & denominationem mere abstra tam. Atque hic stes totus cst sensuς, in quo sequens assertio proponeturdi probabitur.
Tale ens reale , quod Aristotelici iocant quantitatem molis, nullum est et quin imo tum inutile est , tum
impossibilae ; sicque omnino falsum est dari quantit tem hujusmodi distinctam realiter a suis subjectis,
a quibus utique ut Vsa non est, nisi entitas pure metaphsica ; ita nec distingui , nisi .et vffice potest.
PRO ηετuR Prim.. Non est potior ratio ad tribuendam pro
priam realitatem quantitati molis , quam ad tribuendam com similem quantitati virtutis: sed nulla ratis propria realitas eo-
314쪽
De praedicamentis entis in communi. 29 I
vocam quantitatem molis , nullum in. Minorem puto esse manifestam , quia si quantitas virtutis , quae est illa , quae rebus spiritu libus convenit , ut praenotatum in , haberet realitatem propriam , sectati non posset cum simplicitate illarum e quomodo enim entitas Angeli v. g. simplex est , si alia est realitas naturae angclicae , &alia quantitatis illius , per quam Anscius obtinet certam aliquam mensuram cognitionis fi amoris , gaudii , Sc. Imo quia quantitas unius presectionis Angelicat non est necessario quantitas alterius : p test enim Angelus habere majorem copiam cognitionis, qu in ana ris , aut amoris quam gaudii , &c. hinc sequitur multo minus recipiendum esse quidquid excogitari posset de realitate propria tria bucnda quantitati virtutis. Major vero probari in hunc modum potest ;quia ratio potissima, ob quam Aristotelici vulgo tribuunt propriam ac distinctam realitatem quantitati molis, desumitur in hoc , quod ista quantitas non sit de conceptu cflcntiali corporis ; & ex hoc quod possit adesse de abesse absque subjeeti sui , id est, corporis corrupti
ne : at idem omnino verincatur de quantitate virtutis: nam nulla est certa mensura cognitionis , v. g. quae sit de essentiali conceptu Angeli ; & similiter nulla in se quae non possit adesse , & abcsse ab Anselo absque ejusdem Angeli corruptione. Tum si quid aliud assigna-
Dunt Adversarii , quod deprehendatur convenire quantitati molis respecti sui subjecti , id spondemus pariter verificare de quantitate virtut ς in ordine ad suum subicctum. Ergo , quod probandum erat , non est potior ratio cur pro quantitate molis , quam pro quantitate virtutis explicanda admittatur genus aliquod speciale entis realis et atque ita ens illud reale , quod Aristotclici vocant quantitatem molis ,
Probatur secando. Non est discurrendum de quantitate continua , de qua hic agitur , aliter quam de quantitate discreta: sed genus entis illud , quod vocant quantitatem discretam , non est reale : ergo neque illud , quod vocant quantitatem continuam. Minor est certa ;neque novi ullum Philosophum , qui de quantitate discreta uti lapidum accumulatorum censuerit illam esse ens reale , ac realiter superadditum suis subjectis , sive realiter distinctum , & realiter separabile ab iisdein. Et ratio est , quia quantitas illa discreta , sive multitudo sufficienter explicatur per solas unitates singulorum lapidum juxta se invicem positorum : at illae unitates non sunt haud dubiῆ , nisi ipse res .entitares talium lapidum e & sic turpissime erraret quisquis quantitatem discretam fingeret ad instar entis realis specialis& distinim a subjectis , quibus tribuitur. Nunc autem major. prop
315쪽
et in Metaphisicie disput. IV. Art. II.
sitio , in qua praesertim tota cst disticultas , sic probatur. Quantitavcontinua nihil supra quantitatem discrctam addit nisi solam unionem partium, ex quibus constat totum, cujus quantitas est continua e ar talis unio nullam sj dcialem realitatem importat , propter quam discurrendum sit , quantum ad praesentem controversiam , de quantitate. continua allicr , qualia cle discreta: crgo Sc. Minor rutis .ccrta quia , ut probabitur in Physica , unio nihil reale .addit supra ipsim partium unitarum realitotem. Ad hoc autem ut majorem pariter serta habeas , cogita partes omncs alicujus v g. lapidis sejunctas j fiat igitur partes sie si unciae non habent nisi quantitalcm discretaerint cvidens cst : tum vero si tantummodo uniantur , aeque evidens illas habituras esse quantitatem concinuam : aut , ut in superiori Exeu- .plo persistana , niua quid illi lapides , quorum quantitas cst dit creta obtinerciat continuam, si venirent simul in compositioncm unius lapi sis Igitur quantitas continua nihil supra quantitatem discretam addit unioncm partium, ex quibus constat totum , cujus quantitas est co tinua: cui lique talis uuio non sit genus ullum specialc ciatis rcalis , com insequens est. non potius specialem ullam realaatem convcnim quantitata 'S Fcontinuae , questia discretae: at discretae nulla competit: Ergo Sc. Similia ter quantitas continua, de qua agitur, est permanens ; uti quantitaspidis : haec autem quantitas continua permancias supra continuam succcs.sivam; qualis cst quas litas i cmporis v. g. annui nihil addit , nisi naullatrati partium exi sic itialem; neque haec similitas quicquam rose' addit sipra partes ipsas. At quantitas conti uua succcsso non est genus si ullum haeciale clatis rualis , ut probabitur in Physica inter disputandum de tempore: ergo &c. Addidi in Asertione haec vzrba , Quin imo inutile est inlc scilita: TCns realc cluod AsistotUici vocant quantitatem molis tum impossibile. Et primo quidpin inutile est ; quia ad id tantum utile reputatur , partcs uniti scit jusque ccrporis ponat alias cxlsa alias: quasi vero omnon inario penetrarentur nisi ope , insitinctu , ac praesidio illius ense quantitati vi sic collocarentur intra se invicom. At omnino inutile id praestaiadum , quia partcs illae suisci lcr ponuntur per se ipsas exv
sc inuic mota enii 3i possitiat naturalitur esse intra se invi ua: igitur ex ho sipio quod sunt productae, tam naturale illis est Cara se invicem collocari, quam impossibile cs naturalita, ut intra se invicem collocentur. Ait ho autem ut aliqua res obtincat , quod naturaliter ipsi convenit , non opita lest subsidio ullius entis cxtranei ; ergo duntque inutilis cst quantitas ills quam Adversarii fingunt, ad praediim post ion partium cxtra par- Us , si re quod idem est, a l cxlcnsionem corporcam. Disiliaco by Gorale
316쪽
De praedicamentis entis in communi. 293
Seeundo Impos libile quoquc est praedictum illud ens reale , quod
. Aristotelici vocant quantitatem molis, tum quia ad partes corporum extraponcndas , ac proinde stringendas , innectendas , vinciendas co, qui in omnibus continuis suspicitur , modo plane mirabili , singulari opus cilci dexteritate, cujus cst prorsus incapax praedichim illud cn rcale , quod Aristotclici vocant quantitatem molis , & admittunt non alio fine, quam ad efficiendam intrapositioncm partium, ex quibus conitant corpora omnia : tinia rursus quia non porcit illud cias , quod reale esse praesiimitur; extrapositionem illam partium cssicere S lucri. , nisi applicando se singulis partibus: applicare autona se illis non potcst, nisi totidem partcs habuerit applicabiles : At istae partes quantitativae vel sinit citra se invicem pcr se ipsas, & si ita est, non videtur cur istis potitis, quam caetcris, cum utrisque parita conveniat cile materiales.. concedatur talas extrapositionis privilegium : vel non si int cxtra se invicem per se ipsas.; di sic rccurrendum crit ad nilnisterium atrerius entis quantitativi, de quo redibit eadem difficultas , & sic in infinitum. Praeterquam quod partes illae , quae Aristotclicae quantitati tribuerentur, obtinerent absque dubio singillae suam entitatem , ac proinde si iam locali latcin , & ita simul simplae molem efficerent. , quae praecise taci medietas illius quae corporibus tribuitur et atque ita asserendum esset unam medietatem cjus molis , quae corpori humano tribuitur , attinere ad quantitalcm alteram vero ad corporis ejuslcm substantiasti, quod est plane ridiculum.
Addidi ctiam in assertione. Sicque omnino fusum est dari quantitatim hujusmodi aeuinctam reatit ιν a suis subjectas, a quibus utiqua ui non est nisi entitas pure metaplasica , ita non distingui, nisi metaphν-scerotest. Et haec verba legitimam ex ante didiis consequelatiana incluctu litur. Nam Aristotelici putant quantitatem , de qua agitur iconstitu se speciale aliquod genus entis realis, cui connaturale sit advcnire prae- cxistentibus rerum materialium partibus, & rccipi in iisdem ; nec tamen ingratam csse suis hospitibus: sol illis hanc gratiam repcndere, ut . alias cxtra alias collocet, Si igitur tale .ens rose quou Aristotclici vocant quantitatem , nullum cst ; hii K apcrte siquitur nullam clari quantitatem dissoctam realiter a suis subjectis ; omnis enim disti ilictio realis supponit emitatem scalon : sicuti cx adverso ciuitas nactaphyca sitfmcit ad diuinionem nictaphysicam. Et haec est quam tribuimus quai titati in ordine ad sua siti ceta, quibus advenire concipitur ita ut non aliter quantitas distinguatur a re quanta, quam humani ras ab
homine , animalitas ab animali , Petreitas a Petro , corporcitra a cO Pore , Sc. quatenus revera quantitas non aliter advenit rei quantae,
317쪽
nunt es- sectum extensio. nis efferealem.
quam humanitas homini, animalitas animali, dic. Igitur eum quanti--
tas noli sit, nisi entitas pure metaphysica , non potest quidquid illi tri,
buitur, eidem convenire , nisi in sensu pure metaphysico , ut magis intelligetur ex solutione obiectionum sectuentium. Objicies Himό. Ad explicandum effectum realem opus est causa re Ii: sed si ira est, necesse est dari tale em reale quod Aristotelici quantitatem vocant : ergo deci Major satis constat , quia effectus re iis non consequitur . nisi ad adtionem reaIem a & haec haud dubiδsupponit realem existentiam causae , ex cujus adii vitate derivatur. Minoris autem sequela sic probatur. Id quod est esse quantum , videlia icet per extrapositionem suarum partium , est essectus realisci sed jusmodi effecius non alia causa assignabilis est , quam ens illud reale, quod Aristotelici vocant quantitatem et Ergo &c. Major rusus constare quis enim dixerit extrapositionem illam partium pendere tantum ab aliqua cogitatione , sive abstractione, aut comparatione , aut quacumque alia consideratione metaphysica λ Nunc autem minor sic probatur; quia si assignatur quodcunque aliud ens sive substantiale , sive quale , sive relativum, &c. statim deprehenditur in eo nullam occurrere casesultatem idoneam pro efficienda partium extrapositione illa de qua agitur : nam ad ens substantiale tantum attinet substare aut subsistere ad ens quale quilificare , ad cus relativum referre &c. nequaquam vero extraponere partes , sive exten lere et Igitur pro tali extensione turn efficienda, tum explicanda recurrendum est ad ens. quantitativum , soω ens , quod Aristotelici quantitatem vocant.
Adde quod id quod est esse quantum , sive extensum , non in qua
liscunque enectus realis; sed e ictus realis accidentalis Ergo assignanda in i causa realis accidentalis , nec alia potest convenienter assignari quam quantitas. Antecedens certum est ;. nam fallem supernaturaliter potest fieri, ut partes alicuius corporis in eundem Iocum coa dunentur ; quod idem est ac intra se ipsas collocari sive penetrari; atque ita potest aliquod corpus non esse extensum; & sic. per accidens. est quod sit extensium. Quapropter id quod est esse quantum , sive e tensum , est essectus accidentalis; aliunde vero est realis , ut proba tum filii r igitur est realis accidentalis. Consequentia autem sic probatur ; & primis quidem assignanda est causa realis accidentalis : quincunque enim accidentalis non est, eam nec esse est esse essentialem : at causa esse nitalis non potest producere est: tum accidentalem. Seevitio nec alia potest convenienter assignari quam quantitas, nec enim assig-' Rari potest qualitas, aut relatio , aut actis , aut passio , aut ubicatio, dic. ut satis constat; ergo, &c.. Diuiti sed by Coos
318쪽
De praedicamentis entis in communi. 29
Resp. Et concessa majori nego sequelam minoris , pro cujus pro-riatione solvenda distinguo majorem. Id quod est esse quantam in e sectis realis, realitate 1cilicet identificata cum cntitate ipsius subjedii, concedo majorem r realitate distineti , nego majorem. Ac tum nego pariter minorem, & dico id . quod est habere partes extra partes, nihil reale acidere supra id , quod est habere Frtes, quia talium pa tium eadem omnino est realitas sive sint intra , sive sint extra se imuicem ; ita ut per extrapositionein illam nihil reale cousequantur , uti nihil realitatis adjicitur nummo quando aut intra crumenam admittitur , aut emittitur extra. Itaque fateor quidem id . quini est habere Partes extra partes, reputandum est pro e Sta reali a sed contendo non reperiri in eo novam realitatern , sive de novo productim, & dis, eineum ab entitate ipserum partium, quae sic extra se invicem coli cantur. Causi autem physica realis collocationis non alia est , quini ipsa vel talium partium activitas , per quam se ipsis sic collocant: vel activitas agentium extranaorum, a quibus sic collocantur. Quia i
men id quod est habere partes extra rartes . potest considerari seorsim ab eo , quod est habere partes , capropter status seu essectus ille supe addit ipsi entitati partium aliquem resipedium formalem metaphysicum. Omnis autem estellas suam habet causem sibi pNportionatam ; igituraali essectui assignanda erit causalitas alicujus tamalitatis inetaphysicae,& haec est quantitas , quae sic se habet ad rem quantam. ut hiarianitas ad hominem , ut animalitas ad animal, &c. quod jam pluries dic-
Ad id vero , quod additur respondeo similiter , es siteor est in , de quo agitur , esse accidentalem ; sed nego istam accidentalitatem importare realitatem ullam distiniatim ab entitate partium , quibus
convenit esse sic positas extra se invicem. Imo contendo illam consisi etere in mera aliqua i malitate metaphysica, secundum quam corpus considerari dupliciter potest aut praeci te ut corpus , seu ut habens Prtes ; aut ulterius ut quantum, seu ut habens Prtes extra Frtes:
quamvis , ut dixi , id quod est habese partes intra partes nihil reale distinetum adilat supra id . quod est habere partes. De caetero non tantum p r accidens est partes este extra partes , sita rursus per accidens est illas esse aut plures, aut pauciores: ubi enim sunt plures . ibi major ; ubi autem pauciores, ibi minor est quantitas. Unde intelligis quod sicuti quantitas , praecise ut ma or, nihil importat reale , nisi plures Pries ἔ ita quantitas , praecise ut quantitas , nihil importat, nisi Frtes abstrahendo ab hoc , quod sint plures aut Fuciores ; sed semper involvendo extensionem , seu extrapositionem dis x V I. At illa
319쪽
296 Metaph Pae disp. in . Art. II.
larum. Et advertes , si placet, rigore at loquendi metaphysicunigere , ut cui libat quantitati sua quaedam ulterior quantitas tribuatur ii cnim in ex inplum a sumninis duos Iapides inaequales , habα uterque suam quantitatem consistentem in extrastositione partium , quibus constat ; sed alter e duobus habet quantitatem majorem cc si tenteni in pluralitate testinia partium : at quantitas major quidni si quantitas ulterior praesuppositam quantitatem assiciens λο icios Secundo. Quantitas alicujus corporis potust. existere separata ab illo : Urgo obii ret realitatem sibi propriam sic datur en illud re te , quod Aristotelici quantitalcm vocant. Conisequontia rim nilυsta est ; quia existantia nunquam competit cotibiis fiuctis , aut mere cogitatis I scd realibus: atque ita quidquid obtΗacre potest oxic tentiam separatam , obtinet realitatem sibi propr: am. . Aniccedens facile probatur : tum ex fide reccpti s sma , qu i omnes Catholici credunt nullam, superesse pan:s substantiam poli vcm' tacliarii ica consecratoria ; tum aliunde ex sensibili cxperientia , qua deprehenditurrcmanere candem commensurationem , R candem tangibilitatem prae-ilicti panis; id est, candem quantitat j, nec audian , nec imminutam. Ad te quoil illa caeteris accidentibus uti gravitate, figura , albedinc, sapore ,' &c. quae sit niliter ex sensibus patet manere ea scin omnino post consecrationem , probabilissimum est , quot subjeetentur in quantitate . ergo etiam cx lioc capite verificatur propriam aliquam realitatem. convenire quantitati , de qua agitur. Et haec consequciatia constat ; quia si ad existendit in scrsim requiritur quaedam realitas, inulto aequius cxigitur ad subjectanduin : probatio aurem antecede iis haec est : quia si admittitur caetera accidentia subiectari in qua titate, uno tantum miraculo opus est , nempe quod quantitas gerat vices si ibstantiae. At c contra , si id negatur ; tot admittenda erunt miracula , quot sunt accidentia , quae post consecrationem eximiae
seorsim ab omni subjecto : quis autem nescit hanc in scholis recepti Ditinam consuetudinetia esse , ut quotios non potest aliquid , nisi per recursum ad miracula explicari , id per pauciora , quantum potest fieri , explicetur Ergo deci Resp. & nego antecedens , si Advorsarii illud , uti par est , intcl- Iigant de separatione reali nam quantitas ista molis , de qua agitur, separari a suo subjecto realiter non potest Potius , quam quantitas
virtutis : at quantitatem virtutis quis unquam finxit posse separatircalltcr a suo subielio , ut intellectionein ab intellectii ; volitionem a voluntate ; sapientiam a sapiente; amorem ab a nante ; &c. sive quod
sic potius dicenduin est , per icaciam uitellectioius ab intelleetiones coustantiam- Dissili od by Corale
320쪽
Dd predicamentis extis in cera muni.
constantiam volitionis a volitione; magnitudinem sapientiae a sapientia; servorem amoris ab amore, Sc. Tum vero pro solvenda probatione hi jus antecedentis nihil quidem ambigimus, nec ullo modo hanc mus in hoc quod fides docet panem Eucharisii cuin per verba consecratoria tran-
substantiati cx toto in corpus Christi I scd contendimus non posse ex sensibus nostris di judicari , nisi solatia remanentiam specierum p nis ; qualis utique sola remanentia olim a sanctis Patribus & variis conciliis definita sitit. An autem hujusmodi s cies sint necne talia in genere physico accidentia , qualia ab Aristotelicis propugnantur , id omnino aliunde , quam ex fide sacramenti hujus Venerabilis decidendum est : lis enim tota est philosophica , & haec si equidem
talis cst , non veremur et cadere. De caetero prolixiorem dissertati nem requirit , & alibi pertraetabitur ; tantumque interim dico multo convenientius , cxpeditius , vcrius salvari phaenomona sacra omnia
praedicti Sacramenti Eucharistici , si dicatur illa non a pane quidem praesente , cum nullus sit ; sed a Christo praetente ac supiente vices panis abiciatis , sive transsubstantiati , sensibus ac sensationibus non tris exhiberi. Ad id vero quod additur dico non posse quantitatem absque manifestissina repugnantia reputari pro communi subjecto accidentium, de Nee pis quibus agitur: quia quantitas necessario supponit id omne,cujus est quan- sunt eae. ritas: atq: ita siti celatur in eo,ciijus est quantitas : ideoq ; sicut quanti- et 'cri tas corporis, subjectatur in corpore , sic quantitas albedinis subjec. . tabitur in albolline ; quantitas gravitatis in gravitate ; quantitas sa- in 'iu,rporis in sapore ; Rc. Dcinde quomodo possunt caetera illa omnia ac- titate, si iscidentia Eucharistica se ediari simul in praetacta quantitate , cum non cut falsδst eadem quantitas omnium λ Nam ibi quidem major est albedo , pyMsumi quam gravitas ; re rursus major sapor , quam odor ἰ &c. praeter ' qiiamquod talia accidentia non habent mensuram communem , siquidem aliter mensuratur albedo , aliter gravitas , aliter sapor , aliter Odor , &c. quid autem est quantitas alicujus accidentis , nisi mensura zjusdem p Tandem cum substare idena sonet in sensii proprie dicto metaphysico ac esse substantiam 3 nee quantitas transmutari in subs-ζ-Πriain possit etiam Divinitus propter diversitatem utriusque essen-rialem , videant Peripatetici qualiter tueri possint id , quod docent de quantitate caetera accidentiae subiectante. Quod autem adjiciunt miracula Eucharistica mulium imminui , si statuitur quantitatem caetera ccidentia subjestare , nequaquam nos urget et sive quia non sic licet satagere de miraculas imminuendis , id est , ad minorem n merum redigendis : sive etiam quia in sententia , quam tuemur de . .