장음표시 사용
331쪽
Metaphsicae disp. I V. Art. III.
me probat istas qualitates, sive potius qualificationes obtinere realitaterusibi propriam : rursus hoc ipsuin est, quod a nobis contenditur id ., quini est calicem esse de litatum, nihil reale superaddere entitati reali calicis , & auri; &similiter id quod est parietem esse dealbatum , nihil re te superaddere entitati reali parietis, ae calcis, &c. Et haec lolutio sufficiet, donee in Physica, ubi de variis speciebus qualit tis agendum occuret, plura de iisdem in Particulari dicantur. Tandem reseram tres proprietates, quae vulgo tribuuntur qualitati praedicamentali. Prima est , suscipere magis ct minus , quod idem est acini di & remitti r quamquam fatentur hanc proprietatem non omni. qualitati convenire: nam potest quidem intensio citiusdam cognitionis,
aut amoris , aut odii , aut caloris , aut . doloris , aut . lusis , &c. esse
major intensione alterius'; sed non potest rotunditas , aut quadratura , dic. alicuius figurae esse intensior alia. De caetero autem istae intensiones& remissiones quesitatum omnino aliter fiunt quam ab Aristotelicis doceatur; ut in Physica ostendet nus. Secunda est, reddere f. ecta similia , -ι dissi itia ; sic enim viti docti dicunturi similes ob dominam;& parietes qlbi dicuntur similes ob albedinem , &c. nec tamen haec pro- .prietas solis qualitatibus convenit: nam entia coeporea perinde vocari Possunt sitnilia propter corpus, corpora quoque animata Perinde vocabuntur similia propter animam : imo quidquid dicant circa quantitatem, cui maveniat reddere sua sit ecta aequalia, aut in qualia .: non video cur propter eandem non possint vocari similia, aut dissimilia , nam nunquid duo bacidi bipalmares habent similem longitudinem p Tertia ta idem proprietas est habere contrarium , quoci idem est ac si diceretur qualitates alias aliis contrariari, similiter alias aliarum contrarietati su jacere : nec tamen hac proprietas ius aiunt couvenit omnibus qualit tibus, quarum non nullas reputant pro inertibus & otiosis, videlicet humiditatem & siccitatem : quia i men ex equcimi subrecto sese reciproce exFllunt, nec expellere possis 3I Absque acti vitate, non est ratio con- eniens , Ob quam non habeantur pro conuariis perinde ac calor, di frigus , .&c. De caetero,' ' Ua iitrarietias qualitatum nil ad Miud est ,.quam ipsa activitas contraria substantiarum a quod moneo, ne falso putetur qualitatibus M 4tabis, quihus nulla entitas realis compeiatiz, aetivitatem , aliquam realam competere; quod autem hic obiter
moniti, suis locis probabitur. Diuitiam by Cooste
332쪽
De praedicamentis entis in communi.
Ο T A N DII M Frimo relationem, si vera ac praecisa significatio nominis attenditur, nihil aliud esse quam actionem, qua intellestiis resert unum ad aliud, aut pacsionena, qua illud unum ad aliud refertur ab intcllectu, secundum quod resatio ves active accipitur., vel passuri At si ita est, ut Matio nihil aliud importet praeter actionem de Pasisionein hujusmodi, nunquid actiones referendi petinde ac caeterae Omnes intelligendi, volendi, loquendi , .pingendi, &c. debuerunt intra praedicamentum actionis concludi Et idem die de passionibus rcferendi
quas perinde ac caeteras omnes praediminentum passionis haud dubidpotuit continere. Unde consequeretur inutilem admodum fuisse institutionem singularis praedicamenti pro admittendis, & segregandis Ma-itionibus. Aut si nihilominus utilis filii addiscernendas actiones & passiones rclativas a qui sibet aliis aselutis, hinc saltem concludo rei tiones acceptas pro actionibus. & passionibus reserendi nullam realit tem propriam ac specialem complecti, quatenus nec actiones agentibus. nec passiones .passis realitatem ullam supciaddere certissimum est, ut in articulo isequci te ostendetur. Notandum secundio Aristotclicos vago per relati tres Draedicamentales non intelligere supradietas actiones, & passiones reterendi a sed nescio quas generis relativi entitates . quas vocant sit nititudines, aequa-ditates, palanitates , filiationes. prioritates, posterioritates, dependentias , dec. Atque ut id magis explicem , castra unicum esse parietem
album ; itaque si unicus est . non est smilis alteri ι sed si alter dealbetur , hoc ipso ille erit isti similis, dc reciproce t & haec similitudo. ut aiunt, cst realis quaedam mutas relativa. Eodem modo cogita hominem , qui nondum queniquam alium genucrit, hic nondum est pa-
Relatio est passo vel actio relatendi II. Alitet suin
333쪽
ter: postmodωn gignit, & evadit pater ; & haec paternitas est, ut aiunt, resis quae in entitas relativa : sic etiam ille qui gignitur, evadit filius; & haec filiatio est similiter, ut aiunt, realis quaedam entitas relativa. Tandein cogita unicam in horto arborem , haec neque est prior, neque posterior , sed erit prior statim atque succrescet altera : & haec prioritas neque aliter senties de posterioritate ) est , ut aiunt, realis quaviam entitas relativa , &c. Tum non est dubium, quin ad ejusdem relativi generis realitatein pertineant iuxta communiorem sedita Arist telicae sententiam infinitae aliae relationes domini & subditi ; magistri
annon quoque ad eandem revocandae sint relationes dextri S sinistri ;elati & humilis ; Ioci & locati &c. Notandum Tenio omneth relationem praediramentalem cogitandam esse, ut Aristotelicis placet, ad instar alicujus tendentiae, qua quidquid refertur veluti extra se sertur & inclinat versus suum cor- relativum. At haec terulentia duplex est: scilicet se alis, quae alitor r exprimi solet per particulam Aur & fimitamentalis, quae aliter taprimitur per particulam In. Tuin rursus fundamentum hujus tendentiae . duplex est; stilicet remotum & proximum : fili amentulia remotum non aliud in , quam ipseni subjectum quod dicitur referri r proximum autem accipitur pro causa , seu ratione , ob quam subjectum resertur, ut non dissicile intelliges exemplo ejus relationis, qua pater tendit in filium. Subjectum itaque hujus tendentiae. . sive standamentum remotum, in humanitas patris; fundamentum autem proximum in generatio activa ejusdem patris, qui ad filium non resertur, nisi quia illum genuit. At hic dissicultas nulla est de alterutro hujus to dentiae fundamento , cui non dubitamus tribuere stam realitatem ; sed deserinalitate ipse hujus terulentiae , quam contendimus consistere in consideratione omnino metaphysicar & hoc idem est , ac si dicamus quod sicut nulla cst quantitatis propria ac singularis realitas, per quam emtia fiant quanta Iaut qualitatis, per quam sint qualia; ita nec ulla est relationis propria , & singularis realitas; quare deinceps amremus relationes paa dicamentales, atque idem cogita de omnibus, quae forte pro
praedicamentalibus non reputantur, non esse cntitates reales iuperadditas
suis su ectis, nec proinde esse ab iisdem distinetis . Diuitigod by Corale
334쪽
De praedicamentis entis in commvn .
ASSERTI O UNICA.Wollum datur tale genus entis realis,quod Aristotelici
ocant relationem praedιcamentalem. : quin etiam quamvis daretur , omnino inutile , . ineptum esset
ad id totum , qMod pro illa explicanda requiritur.
P Rod Aru R Primό. Si relatio praedicamentalis est quoddamgcnus ciatis realis, nullum assignabile est subjectum, in quo non comperiantur innumerae tralitates pertinentes ad relationem praedicamental ista hoc adnuiti non potest : ergo nec illud. Minor est czrta; nam quid niagis absurdum potest cxcogitari, quamcid quod quis proponerct in particula cujussi bet corporis quamlumvis mininia .reperiri bis mille, aut cliam adhuc plures realitates relativas λ Sic quippe particula alia quatenus sceta bis mille realitatibus : non esset adeo modica contra hypothesim : nec aliunde usquam satis intelligeretur modus, quo tot realitates particula illa quae supponitur adeo modica, se Ieru t. Nunc autem Jequela naajoris sic probatur assumendo in exemis plum partem inillesimam alicujus. baculi lignei bipalmaris. , aut centies, aut etiam millies millesimam ii volueris; nam perinde est. Sic it que argumentor. Pars illa millesima primo aequalis est caeteris omnibus ejusdem baculi pallibus. , quae similiter millesimae sunt ejusdem; ac simul omnibus partitas corporeis, quae pariter sunt millesimae resip tu molis adaequantis eam, quae supponitur in baculo bipalmari. S c maeo inaequalis est caeteris omnibus partibus corporris, quae non sunt pariter millosimae ejusdem, aut alterius corporis molemaqualem o rinentis, &, quod praecipue notabis, quot iunt partes corporeae maj rcs aut minores M, quatrias fgnamus , ista tot habet relationes diversas a uaequalitatis; siquidem est aut duplo major, vel minoriaut triplo major,ivel nunor; aut quadruplo major,vel minoret S sic infinitum.Sicut etiam quot sunt corpora,q- majorem aut minorem molem obtinent ea , quς
supponitur in baculo bipalmari tot pars istamillesima, te qua agitur,obtinet diversas rςlationes, seu proportiones quantitatis;ut enim est pars mil-Jesima molis suppositae, sic est pars bis millesima molis duplo majoris; ac ter millesima molis triplo majoris, Me. Tereis preter innumeras istas relationes aequalitatis, di inaequalitatis, adlluc multo plures in eadem parte assignata erunt relationes similitudinis, Se dissimilli illis prove-
relatio nis innua meras realitates involve teta
335쪽
Tendenatia, quam tribuunt relationi. est tantia
3ra metaphsicae disp. IV. Art. IV.
inentes ex qualitatibus sive cikntialibus , sive accidentalibus , quas o tinet, aut non obtinet : sic quippe clim Obtineat qualitates ciatis vcri, boni, .unius, exis ciuis, subsistentis, pcrituri, uniti, ubi cati, duri , sicci ...higidi, gravis , nc bilis, &c. tot pronus e Obtinci cini litudines res otii caeterarum rerum omnium , quae conlinrilibus qualitatibus abundant: ac proinde respinu illarum rerum, quae istis qualitatibus non abundant, .
tot obtinebit dissimilitudines. Atque ut stati in intelligas , quam incomprehensibilis sit numerus istarum dissimilitudinum, cogita quot sint species reriun diversae : cum .icnim pars lignea , quae adduista sint in exemplum , .non sit nisi unius speciei , proinde habet speciem dissimilam caeteris omnibus specimbus, ilicoque habet tot disI militudines specificas in se ipsa , quot sunt
species diversiae in rerum natura. Neque dicas sufficere unicam rclationem dissimilitudinis ; quia lignum aliter est dissimile cbori , Mi ter lapidi , aliter auro , Sc. & sic. ad explican iam specificam ligni dissutilitudinem adaequatam opus est tot disti militudinibus , quot
sunt in rerum natura species. Cinn itaque omnes illae dissimilitudines , iuxta sententiam vulgarem Aristotesicam sint reales , .vide quot crunt. realitates in ea parte lignea - , de qua agitur , . millesima parvi alicujus baeuli bipalmaris nec minorem vim habct hoc. argumentiam si loco illius partis adeo modicae adduceretur in Exemplum i vel una atomus et perinde enim. Ostenderetur sic in ca bis mille : imo & his nullies millenas realitates relativas diversas : quod est absurdum , &de quo serte nunquam hactenus cogitaverunt Aristotelici. Ergo Sc. Probatur seeundo non allicr discurrendum cst de relatione praedica-mcntali , quam de tendentia, per quam conceptum illius cxplicant . sed haec te entia nou cst quid reale , imo in genere metaphysico non
est quid , nisi pure metaphoricum : ergo Sc. Major admitti sciet; minor autem sic probatur primὲ ; quia nulla excogitabilis est realis tendentia praeter localem ; nam impossbile est aliquid immotum
esse simul , & renitere ; nisi forte tendenti accipias pro appetitione rationali , de qua nullus est hic serino. Secundo quia si quae est tendentia in relatione , Auam pro exemplo assii incre taciat patris actfilium ; illa utique tota oritur ex influxu seminali', quo Pater genuit filium, : at hic influxus , etsi pro motu tendendi accipi potuerit cum vigeret , nunc . certὸ postquam transectus cst, amisi vi in omnem, ac rationem tandendi r quae igitur esse potest reallitas in tendentia r lativa Patris ad filium ρ Et ut clare videas tal sim tondentiam gratis confictam Lisse, nec acceptionem illius posse alitur quina pro metaphorica reputari. ; cogita pactam , qui obiit , ram vere post , quam
336쪽
De praedicamentis entis in eommuni. t Ma
ante obitum ad filium suum referri ; qualiter enim antequam obirat referebatur ad filium , . nisi quatenus vcrificabatur πnu ille suum filium P At perinde postquam obiit . vcrificatur illum genuisse. Similiter filius etiam extinctus resertur ad patrem non minus vere, quam si salvus esset & incolumis ; siquidem non minus post extinebonem de illo veriscatur , . quod a patre sto genitus fuerit, οῦ quae autem potest esse realitas in tali tendentia sive patris extincti ad filium si-
erstitem , sive fili, extincti ad patrem in vivis residium; sive etiam
terutrius extincti ad alterum extinetum pariteri λ nam inter utrumque pariter extinebim aeque viget rclatio ; alias post massiimptior.
corporuin quomodo Jacob esset filius Inaci , & Isaac Abrahami, &c. neque enim ut puto Abraham gignet rursus Istae , neque Istac Iacob , &c. p. Deinde si relatio praedicamentalis esset realis quaeddin tendentia , vir.
sicut omnis relatio , ut insta. dicetur, est reciproca ; ita etiam reci- Ei salsum proca esset haec tendentia : unde sicut pater tendit ad filium , ita est inom, filius tenderet ad patrem : tendere autetu ad illum non potest, quia vi ςla ab illo emanat ,.quandoquidem duo illa inotuum genera cinanandi
ει te adendi siνc procedendi ab de procedendi ad sunt omnino contradiolatia. Igitur quamvis relatio p tris ad filium explicari per tendentiam posset; non posset per eandem explicari rotatio filii ad patremi
sicuti qη vis idonea esset talis ' tei cntia pro explicanda resatione gravium ad centrum mundi ; non tamen idonea esset ad explicandam usilem relationis reciprocationem in patre centri; nequo enim , ut Puto , centrum reciproce tendit versus gravia. Tan scin non advertunt Peripatetici motus illos tendentiae- relativae fore infinitos in si gulis hominibus r: nam sicuti filius resertur immediatei ad patrem , ita Inciliate refertur ad avum, ad atavum , viii proavum , & sic deinceps usque ad protoparentem ejusdein stirpi ς ; & similiter sietat pater imia mediate resertur ad filium , ita mediate resertur ad nepotem , ad abnepotem , ad pronepotem , & sic deinceps usque ad ultimumi, qui in eadem stirpe progignetur. Quibus relationibus si caeteras additi ris , quae ad caeteros fraternitatis , consobrini tatis , & cujuscunque alterius consanguinitatis gradus pertinent , optime tibi constabit tales tendentias non posse esse , nisi metaphysicas ; ac proinde non esse, nisi metaphysicam , entitatem relationum , quae per hujusmodi ten-dcntias explicantur. Ergo &c.
Probatur rarito. Entitas , cujus nulla caua productiva est assigna- virebbilis , no a est tribuenda relationi praedicamentali : sed ejus cntit - Ε, iit' itin realis , quam Aristotelici admittunt in relatione praediεamznIci quaarui.
337쪽
que commposita , quod te. Pusnat,
3i Metaphusicae disp. IV. Art. IV.
nulla est assignabilis causa productiva: ergo Sc. Major constat ; quis manistae implicat dari entitatem produd tam absque causa illiu ς pr ductiva ; at si quae entitas tribuenda est relationi praedicamentali , illa haud dubie est producta. Minor autem probatur assunendo in exemplum resationem similitudinis , quae de novo accidit inter parietem qui multis ab hiuc annis fuit dealbatus Romae , & cum qui hocsic dealbatur Tolosae r itaque entitas illa realis , quam Aristotelici tribuunt praxit et e similitudini nullain habet cautam assignabilem pro- duetivam ; & sic probo. Emitas illa si vete nrinllicitur , tam produ- .citur Romae quam Tolosiae : crso nulla cit assignabilis causa productiva illius. Antecedens manifestum est ; quia non potest similitudo inter illos parictes , quos stipposuimus , esse reciproca , quin utrique pariter conveniat entitas illa , per quam praedicta similitudo constituitur. Neque minus manifesta est consequvntia quia quamvis operarius, qui Tolosae dealbqt parietem , posset producere Tolosae cnritatem , de qua agitur ; non certe producere posset illam Romae ncque enim est possibilis actio in dilians , ut in Physica satis probabitur. Sed neque video modum , quo producere illam Tolosae possit, cum nec de producenda illa cogitct , nec quicquam praeter calcis si perinductionein moliatur. Deinde paries , qui dealbatur Tolosae, non tantum illico agundatur parieti alteri, quem suppQ suimus Romae dealbatum ; sed omnibus ouiuino parietibus albis, qui ubique terrarum
Extant; imo rcbus omnibus corporcis , in quibus aliqualis albedo est: unde intelligis quam innumerabiles entitates relativae tu univcrso orbe producerentur , aut potius agnoscis .innumerabilitatem illam Mec intelligibilem esse , nec admittendam. Denique entitas illa , quam selationi praedicamentali tribuunt , aut est clatitas qiuedam simplex , & absque ulla sui divisione conveniens hinc fiuidamento , linac termino relationis ; aut Cst entitas composita ex duabus partialibus , quarum una convenit fundamento, alloea termino. Primum non potest admitti r quia potest fundamentum a termino distate sexcentis millibus stadiorum: quomodo autem una & eadem entitas simplex materialis convenire & inhaerere poterit subjectis adeo dissitis Θ Sed neque sec dum potest admitti: quia
relationes illae partiales ves essent similes inter se , vel dissimiles : si dissimiles quomodo possent suis su ediis conferre similitudinein res rivam si vero similes i quaero qualiter illae erunt inter se similes , an quia erunt parit T albae ἔ aut pariter graves aut pariter figur iae ; &c. Ergo &c. od didi in assertione haec verba . Quin etiam quamvis daretar
338쪽
De praedicamentis entis in communi. 3I
tale stilicet genus eniis realis , quod Aristotelici vocant relatione mmedicamentes omnino muttis , ct ineptum e set ad id totum , quod pro illa explicanda requirit T. Et primo quidem inutile esset ;quia sive non producatur, sive jam producta destruatur Divinitusentitas illa realis v. g. quam vocant, paternitatem , aut ilIa altera quam vocant filiationem; nihilominus suffcienter vetificabitur illum, qui genuerit , esse patrem , fit illum , qui genitus fuerit , esse filium : quid autem aliud praeter hanc veritatem requiritur ad hoc ut pater ad filium , . Se vicissim ad patrem filius reseratur Similiter quoque si duos parietes pariter albos supponimus , ad quid opus
cst realitate ulla rotativa accidentali supcraddita , pcr cvam veri ficetur illos esse inter se limites nam rocra haec similitudo iniic pendenter ab illa. enti tale verificabitur r at similitudinem aliquam relativam verificari nunqti id idem est ac dari λ Ergo ad explicandam a cidentalitatem relativam omnino inutile cst illud gcnus entis realis, quoes Aristotelici vocant relationem praedicantentalein. Secundo neque pro eadem explicanda minus ineptum est illud imium genus entis realis : nam quomodo potcst entitas , quae nullam
habet in st ipsa similitudinem cum alterutro pariete albo , de quo jam diimina est, conserre aliquid ad unum cum altero assimilandum ZAt quod talis entitas nullam hujusino si similitudinem habeat ex hoc patet , quod haud dubie noni obtinet sive magnitudinem , sive figuram , sive duritiem , sive albedinem , deci. qualem conspicimus in utroque pariete , . de quo agitur. Similiter cum relatio v. g. filii ad patrem sit relatio 3 quaedam dependentiae , vide quam parum apta sit ad stabiliendam , R explicandam talem dcpendentiam filiationis entitas , in qua nihil est ex eo omni , quod ad denominationem filii dc sideratur : nam nunquia entitas- illa in quidam homo genitus pCum itaque tam inutilis ac tam inepta sit cntitas illa realis , mirum in tot cruditos viros, . qui in Scholis Aristotelicis floruerunt, . non deprehendisse illius figmentum et horrendum sane figmentum, ut ex solutionibus objectionum magis patebit. Objicies primo. Similitudo, quae reperitur inter duos parietes albos, est relatio praedicamentalis: sed haec similitudo in entitas realis r ergo haec entitas realis connenit relationi praedicamentali. Major a nemine n satur ; minor autem probatur in hunc modum. Entitas , quae nullatenus dependet ab int tacdiu , cst realis: praedicta similitudo est entitas hujusnodi :& ratio evidens est, quia quamvis nullus intelle tus unquam cogitaret de similitudine, quae est inter paesiippositos parietes albos; perinde vigeret illa eadem similitudo. Nam perinde v
339쪽
3in Metaphsicae disp. IV. Art. IV.
rificaretur illos inter se cile similes; quomodo enim possitne non eI- se .similes , si sunt pariter albi , ut stipponitur λXIII. Adde quod emitas , .cujus rcsultantia non potest impediri ab it Et addui tellectu , est realis r sed talis .est ςntitas cjus similitudinis , quae rein Mi m ςG, inter duos parietos albos r. nam statimatquc sude dealbati ;t, iris, Ι--, & ita necessario evadunt similes. ut nulla vis tutellecti- Iem. Va possit resultantiam , sive emanationem, sive ut alii aliter loquuntur, pullidatiotiem reciprocae similitudinis impedire : Ergo &c. Alv. Resp. distinguendo majorem , quam concedo quidum de similii-
R, illam di ne formali ; sed nego de similitudine fundamcntali intellectam. Ac .is c. iiii a distincta similiter minori , nego consequentiam ἱ & dico simi-dimeri litudinem nudamentalem qualemcunque sive remotam , sive proxi-ι aliter. mam nullatenus pertinere ad hoc pridicamentum relationis. Idque
evidens est , si attonditur similitudinem sundamentalem parietum , de quibus procedit suppositio, remotam quidem consistere . in subitantia , proximam vero in albedine ipsoruin et at neque obstantia , nequc albedinis qualitas spectat ad hoc praedicamenxum. Igitur U hoc prae- . dicamentum non pertinet, nisi similitudo serinalis, quam supra ostentanest consistere in nudo ac praeciso conceptu referendi, sive tendendi; & sic intelligis id, quod aiunt parietes, quos supposuerunt albos, esse inter se similes independenter ab intellinu . tantum verificari de similitudine fundamentali ipsoruin ; nullatenus gutem de formali , quam fingunt ad instar realis alicujus tendentiae. De caetero nec difficultate caret id , quod etiam aiunt, similitudincin pradictam verificari independenter ab intellectu; cum omnis vorificatio sit Operatio quaedam intellcctus , nis rursus in intelligant dc verificatione fundamentali.. x v. Ad i l vero quod additur, responcto resultantiam illam , sive ema
-Et in hoe nationem , sive pullulationem , aut quocunque alio vocabulo is tantum signatam realis similitudinis , tau prorsus confictam et nec alio fine .. .., ς misi tam , quam ad hoc ut effugiant vim argumentorum , qui ,e . ' bus convincuntur pra:sumptain illaru realita ciri similitudinis non pos . est iratii. st produci. Cinn enim convincantur eam non posic pro luci , eo se reducunt , ut dicant illam resultare emanare , aut pullulare juxta diversas , quas varii varie praeseruiaz talium vocabulorum nactam ricas acceptiones. Sed totum hoc subterfugium vaseum est e, quia pra dicta illa , de quaecunque alia consimitia vocabula residiandi , emanandi , &c. vel significant productionem rcalem , vel intention
leua , hue pure cogitabilem. Si primam : jam ostensium cst nullam ας caulain assignabilem productivam realis hi Jusmodi cntitatis. SDiuitiam by Corale
340쪽
De praedicamentis entis in communi. 3IT
seundum : igitul id ipse in est , quod contendimus , relationem actioinde etiam similitudinem praedicamentalem vel ex hoc ipso quod non sit realiter ac veta producibilis , non esse reputaliam pro ente .rcali; scis pro ente, sive potius res fili metaphysico. Objicies feand.. Relatio mutua patris ad filium, & filii ad patrem est relatio praedicamentalis r sed haec saltem est quid reale t ergo gratis assertum fuit nullum dari tale genus entis realis , quod Ar1 totclici vocant relationem praedicamentalem. Major admittitur.: tuin vero in hunc modum evidentissimum minor probatur. Relatio quae consimilitur in influxu mali, est quid reale : sed praetacta relatio coi sequitur ex influxu reali ; scilicet adtivo ex parte patris gignentis ,& passivo ex parte . filii geniti : erso saltem talis relatio est quid reale. Unde accidit ait pater independenter ab omni intellelui sie pater ; de similiter filius independentcr ab omni intelle, tu sit filius : quod utique non accideret, nisi filiatio perinde ac paternitas realitatem propriam obtineret ; nam cur id ipsum non velificatur de chimaera , nisi quia realitatem nullairi obtinet λAdde quod si haec relatio, de qua agitur, non est realis, nulla esset necessitas sive amoris paterni ; sive gratitudinis filialis .; sive caeter
rum omnium assi quum , quibus tamen nemo negat necesse esse ., ut
pater filium N patrem v:cissura filius compla statur: ergo &c. Sic autem probatur 1 uela antectalentis ; quia illi omnes atactus non ha-lKnt pro sua origine , nisi praedictam relationem . quae nisi realis fuerit ; sed potius ab ab intellectu conficta, ut contendimus ἔ quomodo stabilire de urgere poterit necessitatem astinuum paternorum de Glistum p Ergo dcc. Respondeo , &concessa majori nego minorem et cujus probationem. adductam distinguo in hunc modum. Relatio quae con uitur ex influxu reali est .quid reale , scilicet est reale . fundamentaliter eo cedo majorem v est Erinaliter quid reale nego majorem; ac tum coniscem minori nego silvilit er consequentiam sub data distininione, quam sic explico. Verum quidem est influxum , quo pater genuit filium essercalem 1 & sic relatio paterna fundata in hoe influxu est realis , scili- licet sic accepta fundamentaliter ; sed si serinaliter accipitur pro tendentia, quae sit in patre ad filium , in hoc sensu acceptam contendo illam esse mere intentionalem. Atque ut id totum cine intelligas cogita ex parte patris generantis nihil aliud physicum cogitati posse pra ter praediatum influxum: at talis influxus nullam in patre realitatem producit : imo potitis propter illum pater realitatem aliquam amittat , scilicet portionem seminalem , quae ad istus temperamentumal