장음표시 사용
161쪽
supradicto vigesimo tertio cap. O duobus sequentibus fermo habetur de excomunicatione, non ita accipiendum est.vt Diuus pater Benedictus semper absolute intellexerit loqui de excomunicatione secundu quod hodie comuniter istePlutur ipse excomunicationes: ita videlicet quod omnia excomunicationum genera aequaliter in omnibus stcluderent contumacem ab aliorum comunione.
Quoniam no est lac intentiosuorum Canonu; sed dumtaxat ostendere, quod quamadmodum culpae sunt triplicis generis, fidelicet graues γt obmittamus Nunc leues grauiores, grauissimr: ita diue rum generum esse debent excomunicationes.Quarii prima es quando Monachus priuatur participatione comunis mense: quam poenam conplures aliae βquuntur,nempe quia nec Antiph nam,nec Psalmum in Choro intonare potes; nec Lectionem legere,ct huiusmodi. Et h Marando monachum ab ali s statribus,dumtaxat ιnprs dictis rebus,clare innuit,ut in ali s comunicare ualeat, ct fratrumfamiliaritate =ai. Inclusio enim unius At inquit lex es exclusio alteriin. Secuda Grauior irem consideretur, ea est,quae vult Prelatum,non solii suspendere monachum quod verbum suspendere ostendit, quod hedus excomuniacationes proprie non sunt eius generis, cuius es illa de qua loquitur ecclesiasancta a mensa, ct conPquentibusled in totum ab oratorio: praecipit
ut nullus eum alloquatur, aut secum conuersetur; se olus maneat, laboret, comeda ambulet,non
benedicat ipse, neq; ab alio benedicatur, O huiusmodi
162쪽
i LIBER I. I 27 modi.Tertia deinde Grauissima ,qus vere, proprie es excomunicatio,ea est,qus uult contumacsi qui nec correctione uerboru, neq; excomunicationibus dictis minusgrauibus, nec uerberibus, nec poenis aspictiuis, est emendatus, immo longe peior esse ius, ac superbior ceu putri tu membris,prTcidi, per grauissima pena, peuitus ab alasse parari. Et hanc breuiter Patres intelliguntfuisse Diui Patris Benedicti ment ac tutentione tu hoc tractatu, que facit de culpis, excomunicationibus.Possumus etia dicere duplice esse excomuni catione,uidelicet monastica, et ecclesia lica.Verunostri patres seniores, qualis hodie abominabile, atq; borreudu uerbum excomunicationis,considerantes; numqua priores duas ho certe tremendo nomιue,nuncuparunt, sed psnas magis,aut minus graues paenitentias, interdit suspensiones. Tertia uero,proprio uocabulo,excomunicationem uocant. Quo circa cu hodie quis priuatur comunis participatione mense aut dimittit piaculum, siue pictantiam quam uocant aut uinum,aut ieiunat in pane, aqua semet,uel pluries; non ob id excomunicatus dicitur, ta si in prydictis cu alijs nocomunicet sedpaenitetiatus. Quaemadmota itaq; eulpae magis notabiles sunt tres, ita iuxta regula
totide sunt punitiones,de quibus singistatim secundu patrii intentione, ordiue nunc tractauia est. Sed pauca r primis de leuissima culpa disseremus. Romine igitur leuis cuin intelligi uolui errores oes,quos Monachus inadHertenter aut ignora
usiuel ex lapsu linguae, uel ob defectu iudici,ave
163쪽
xa 8 CONST. CAM A L. ineptitudinis , similibus de causis, O in rebus non magni momenti,commiserit. Quae tamen culpae leues aliquando ex accidenti, graues sici possunt,ut puta,legere,aut decerpere pomum in viridario ine Magistri licentia mputaturri ouitio leuis culpa. At si Praelatus prycepisset non debere ab viro decerpi. ille rescisset, iam culpa illa
ex se leuis,ex addita circumstantia,grauior usscta esset. Idcirco oportet Prylatum in bis disernendis multa uti prudentia; affectum magis sine intentionem ressicere, quam essectum ipsum. Quandoquidem intentio , quod ex natura sua leue eri, graue potest sicere. Immo vero ipse Deus non solum quid, sed qua intentione opere mur rsicit. Sed recte tamen iudicabit Prelatus cum fuerit omni afectione,ac passione θώliatus. Persaepe nanque amor, odium iudicium alis rare solent,ut res aliter quam sit videatur. Qui enim diligit superbum alique, non eum superbum
nominat,sed magis vivacem ac sensitiuum. Contra vero odienti,bonum uidetur malum, dulce amarum. Quantum igitur ad culpas, regulariter non censeantur leues,sed graues, quae aperte n scuntur ex uoluntaria in obedientia,vel contemptu Praeceptorum,aut ex malitia, seu fraude procesi se: quamuis forsan, quo adfactum leues e sent reputandae. Qus leues culps,ut ridere in choro, oculos habere vagos, non recte inclinare, de vanis, ociosis loqui,quempiam deridere, tarde ad Ecclesitam venire,vas aliquod,aut quid simile franiere, butusemodi,non aliter puniantur,qua
164쪽
Li Ex R,I. D 9 eorrectione uerborum,prima uice priuatim, delude coram testibus,mox aliqua leui poenitentia, ut puta, quod dicat almum quinquagesimum in refectorio,vel fratrum pedes deosculetur,uel prandeat una uice in terra. Quod si his correctionibus
non emendetur,tum culpasua inter graues annumeretur , de quibus insequenti capitulo dicemus.
dus excomunicationis.Cap.XXIIII.sEcundum modum culpae excomunicationis , vel disciplinae debet exledi mesura. Qui culparum modus de Abbatis pendeat iudicio. Si quis tamen frater in leuioribus culpis inuenitur, tantum a mens e participatione priuetur. Privatus autem a mensae cosortio: ista erit ratio, ut in oratorio psalmum, aut antiphona non intonet, neque lectionem recitet usque ad satisfactionem. Resectionem autem cibi post fratrum resectionem. Qius accipiat mensura, vcl hora qua prouiderit abbas ei competere, ut si verbi gratia fratres reficiunt sexta hora, ille frater nona, si fratres nona, ille vespertina, usque dum satisfactione congrua veniam
C Vm in praecedenti capitulo satis clare mon
stratu sit,qus nasint culpe leues, quomodo cognosci debeant, puniri;ante omnia in hoc dicetur id quod in sine istius innuebamus. 2 Upe quod huiusmodi leues culpae ct ita uolunt patresypostquam semel atq; iterum, ac etiam tertio ut dictum est correptae fuerint,neq; usta fuerit emendatio, tum intestigantur,o ut graves puniantur. Similiter declarant esse graues culpas . P ouramen mortale peccatum, nisi fortasse tale esset, I ri
165쪽
c o v s T. C A M A L. desui natura quandocumq; aliquis Monachus, no quidem ex contemptu tunc enim tale esset sed contra praeceptum Abbatis quidpiam facit, uel admittit,tam ct si illud parui νideretur esse momenti. 23 on ensi quidem putandum,Abbatem aliquid esse praecepturum cιtra rationem, Deis timorem. legem. Idcirco dictae transgressiones, veluti culpae graues,puniatur,nisi forte Priuatusi esub aliqua maiori poena id fieri, vel non fieri mandaset. I um enim illa maiori poena mulctandi
sunt delιnquentes. Declarant etia poenas Omnes
quas Monachi priuatim in monasterio, ob transegressionem ordinu subierint,subire debere Praelatos in capitulo ad arbitrium Generalis, ct visitatorum,qui omnes ulposnt aliquado, iustis
de causis,poenas minuere,νel augere. Illa tamen, quae a Dellinitorio iniunguntur, nullatenus alte vari valeant,ut infra dicemus. Poena igitur debita graui culpae, boc est, Vt delinquens toties, quoties in eam lapsus fuerit, commetat in terra, in medio refectori , ieiunet in pane, O aqua; per aliquot dies non egrediatur extra Monasterium, sit interim in continuo silentio; deosculetur TIonachorum pedes,culpam s am in capitulo dicat egat semel,uel pluries integrum psalterium, vel alti s consimilibra poenis ad arbitrium Praelati puniatur . Qui sane Prelatus debet in his multa uti prudelia,νt cognoscat naturas monachoruvarias,o ingenia, sciat quibusq; viti s,et infirmitatibus salutaria apponere medieamenta. Sed qua maxime curet,suibos,in Οχι es,inobedientes,
166쪽
e LIBER I. r Iro contumaces humiliare. Et demum sciat,pro loco, tempore,parcere subiectis, debellares pperbos. Vbi vero dicitur in Regula, quod delinquens sit in poena quousq; conuementem satisfactionem sit consecutus, ae νeniam; intestigendum est de venia, is benediectione a suo Prnato, possfactam paenitentiam,babenda. Reliqua autem huius capituli satissuperq i suntsuperius declarata.
1S autem frater qui grauioris culpae noxa tenetur , suspendatur a mensa simul &ab oratorio. Nullus ei fratrum in ullo iungatur cosortio, neq; in colloquio. Solus sit ad opus sibi iniunctum, persistens in poenitentiae luctu, sciens illam terribilem Apostoli sententiam dicentis. Tradite huiusmodi hominem Sathanae in . interitu carnis, ut spiritus saluus sit in die dinnini.Cibi autem resectioncm solus, percipiat, mensura, vel hora qua prouiderit ei Abbas competere, nec a quoquam bencdicatur traseunte,nec cibus quis ei detur .
I lc igitur,qui culpam grauiorem perpetraverint, hune in modum Patres puniri volunt evidelicet, ut non solum sint in primis priuati comuni mensasta ct sequela Chori, omnino confortio Monachorum , Ita ut cum nullo penitus loqui, quato tempore in poena fuerint,audeant; nisi cum his,quisperialem d Praelato seuper hoc habuerint facultatem. Agigneturq; talibus cella propria pro carcere, silentium eis indicatur,non minusquam viginti dierum: cum tamen pro culpis gra I θ uιbμι
167쪽
332 CONIT. CAM A L. Bibus,non nisi quatuor esse uelint. S i quis itaq;Di φmiliaritatem sisspectam alicuius mulieris habuiH μse deprehensus fuerit, aut rem cum ipsa tabuisse, nigrauiorem culpam incurrisse iudicetur; O longo ticarceri mancipetur: habita tamen ratione perso- teths,loci,occasionis,speciei peccati, O numeri. Ad . daturq; si νisum fuerit bis,aut ter,ieiunium panis rao aqvs in hebdomada: ct insumma iuxta delia.ctum instigatur, O poena. Item Grauior culpa a est,si quis pro gradu aliquo,vel dignitate asseque Π ii da in nostra congregatione,ad aliquem Principe aetfeciιlarem,uel ecclesianicum confugerit. Pariter ij lest grauior eulpas quis in ciuitate aliquam, ν λniens,non primum se presentaverit alicui ex no- dii stris Monaseriis,si ibi fuerint. Itemgrauior cul- α pa est,si quis Priuat' miserit Monachos suos, aua iritiae causa, ad se liuitates,aut funera, uel obse- β quia Mortuorum extra monasterium, loca no is prae congregationis. Item Grauior culpa est ,si ii quis arma,quavis de causa in celia tabuerit, aut lxeses laicorum. Quoniam vero Patres ordinauerunt quolibet ii Praelatu debere ponere in capsa gulo quoq; au nm,portione Quindenuis, qua illi contingit , in Fuentaseruare;propterea si quis hoc nonfecisse co . t huictus fuerit,grauiore culpa incurrisse censeatur:
O insuper voce activa, palma sit in proximo .
eapitulo priuatus.Similiter grauior culpa es, no iiDlii si qui suadente diabolo,alium monachu ma 1 nupercusserit,νerum etiam Perbis maledicis , ac ieominatorηs eum insecutus fuerit. Quod si aliter i
168쪽
LIAE R I. I3 quam manu,ut puta baculo,uelferro percusserit, subiacebit paenegrauissime,ut infra capitulo vigesimo octavo,et latius in septuagesimo. ulli neq; Nonacho,neq; conuerso liceat absq; licentia prouincialis Vicarij adire Patre Generale, nisi prius ab eo licentia habuerit; qui contra fecerit,per mensem quonia grauiore culpam incidisse volat mancipetur, ct qualibet feria sexta istius mensis, in pane et aqua ieiunet.Simili poena puniatur,quino existens P latus,neq; conventualis aulgubernator alicuius loci principalis, ad capitulu ierit, no habita a Generali,uel ὰ Vicario illis de causis, licetia. Si aute Monachus aliquissentiretse in aliquo grauatu,vel a Praelato,vel ab alio, serat causa suam ad Patrem Generale in visitatione,et se etia ab ipso Generali non admiuiseraretur ei iu- sitia g, tamen non est ita facile credendu recurrat,aut persionaliter cum licetia,aut per litteras, ad Di initorium, Patres Diffinitores in tali casu. ac seper taliter iustitia admininiret, ut nullus iure de ipsis,usto pacto, conqueri post.Et qui contra hunc ordine quidpia tentaverit,paene grauiori culps debitasubiacebunt.Sanxerunt preterea, s nullus nostrg congregationis, neq; Praelatus,ries Monacb' possit apud moniales siue nostri , sine alterius ordinis,aut etia apudseculares,νeses libros,pecunia,aut aliud quidpia seruandu tradere, vel quomodolibet aliter deponere, sub poena , Tralatis quide priuationis ossici' per annu: Nonachis vero vocis actis,o passius per ide tepus, iis cuiuscuq; osci'. Conuersis aut Esub parua carceris per duos menses. L ij Vo-
169쪽
ra C ONs T. CAM A L. volunt etiam,vt nullus psisit literas extra Monanerium aliquo pacto mittere,neq; etiam sibi aliatas legere,seu aperire,niliprius illas Praelato suo praesentaverit egeras ab imo ub poena prima vice, ieiunandi semel pane, O aqua I medio refecto
νήψecuda vero vice, manendi in carcere,p menstio sic deinceps multiplicetur poena ad arbitrium Tralati, Generalis. Si quis vero litteras Di famatorio, aut libellos famo Ios, contra Praelatos, uel alios quostumq; stripserit, cum dedecore religionis, scandalo riuetur,si fuerit Praelarus omni ossicro,et dignitate,per tres annos, i monachus, omnι ossicio,ac νoce atIiua, passiua,per idem tempus: Et si conversus, detrudatvr carcerihus per tres menses. Simili poena puniantur qMida maledicentes, qui linguam suam semper acuere videntur,visursum deorsum omnia vertant, perturbent pacem monasteri . Et quoniam hara perturbationum persepe causa sunt Praelati nim is indulgentes,ae pusillanimes: propterea Patres admonent: ut si qui talessunt,quantocius corrigantur acerrime puniantur. Alioquin Pralati in velut indigni, omni praelationis munere sint priuati. Si quis literas non sibi directas aps rire ausus fuerit,uel resignare , aut apud se malitiose retinere,prima vice ter ieiunet insolo pane, aqua medio Refectoris,secunda vero Nice, O deinceps per mensem sit carceri adiudicatus: Oper sex menses sit poriremus omnium sui ordinis, videlicet si est sacerdos it poriremus sacerdotum, sprofessus,professorum ultimus ,si conversus minimus
170쪽
nimus conbersorum. Si quis vero Praelatus apseruerit literas Praelati alterius monasteri ,per annu deponatur ab ossicio suo. Literas vero adsedire Aet subditos suos, quilibet Prelatus valeat, imo debeat aperire,ac legere. Ite culpa grauior est,si quis Praelatoru,ex bonis Monasteri, propria voluntate,munus aliquod, uel Donum miserit ad aliquem principem hominem seu quemvis alium, Hira praecium, ualorem unius aurei', in poenam,ab oscio absoluatur. IXon enim debent esse Praelati bonorum monasteriorum di patores. Ddfideles eorum ministratores, ac dispensatores . Si vero monachus idem fecerit,ueluti furti reus, trium mensium carcere puniatur. Si tamen Pr latus ob aliquo ingulare Beneficium, munus aliquod ad aliquem transmittere vetitio sit cum cositio, et asensuseniorum; intuitu mercedis gratia tudiniso uel elemosing no ali er, dummodo pracium decem aureorum non transiliat. Similiter nolunt,ut quis,absq; licentia donare possit etiam ex bis,quae sua industria acquisiuit,aut ab amicis, seu cognatis accepit. Quoniam quicquid Nonachus acquirit,non sibi acquirit,sed monasterio .contra νero facientes poenegrauiori culps debita subiaceant , aut aliquanto leuiori ad arbitrium Praelati: tamen non sibi imputetur adfurtum. Pores tamen quis,eiu odi dona exse ipso acquis 3a,largiri facultas sebi facta' ὰ Prslato, uel a
Patre Generali. Quem quidem Generalem nullo pacto uolunt huic constitutioni, ob gradum quem tenet ,subiacere:sed ualeat in beneficium