장음표시 사용
141쪽
Liberum et Musas Veneremque, et illi Semper haerentem Puerum canebat, Et Lycum nigris oculis nigroque
O decus Phoebi et dapibus supremi
Grata testudo Iovis, O inborum Dulce lenimen, mihi cumque salvellito vocanti.
emensus pelagi Iahores Burbara δε-nem religavit orti. Linertim et Mimns. Inter Baechum Venerem et Cupidinem magis ovo laveram Nymphras, ii iam Mustis. Sie
II. Carm. 8. periuria Bareines rident Venus, Nymphae et Cupido. Nii Semper h-rentem Puerum. Perpetuum comitem. Vid. Barili. ad Statii IX Thob. 808 Lyeum MSS. Lirin. Apud Icinosinmeoniicitur Lyeen d coram. O loborum dulce lenimen. Hune locum volebat Sehol. Statii II. Achiil.
185. Attoni tim eario oblectamine muleens Elisu eaefrenis chelyn, et so- untia etiras μω monet. Ubi nune legitur hoe Seholion: A b inhorum dulae Ieramen. Corrige Tel: oh inhortim uulae enimen, vel : ut L horum duire lenimen. Mihi euntque satre Rite voeanti Illud eumque non intelligo, nec, quod Mubstituam, habeo. I Reph. Sealiger hoc loco bis utitur. ad Lucilii Aetnamus. 5 ot Catonis Disticha I. 9. Gracte etiam sic reddit: xa ρε μοι πότε επι-xino m. Hoe erit imo qurin eumque rut Sehol. quotiescumque vocavero te. 'Εt kie interpretes. Etiamsi ista signi-seatio testimoniis idoneis ronfirmarii Asot, eam tamen ab hoc loco esse credo alionam. Nam in hoc ipso carmino invocat barbiton, ut dieat aliquid, quod duret. Itaque minus roete diceret faciturn me . quoties te mendaro. Et dulae lenimen laborum. est pars universae laudis, quam citharao tribuit. red e nolliandam eius uratiam. Tu lo auxilium nune non postulabat. Qtiis. que, gurandoque poni pro quieumque quandocumque. multi doeuerent, in his G novius ad Liv. I. 24. Cumque pro quotiescumque nullis exemplis eom. probatur, nisi unico illo recentioris poetae. qui Dionysii Catonis nomine sertur I. s. Cum a mones aliquem Sod et ibi variant ΜSS. et verum videtur quod in uno apparet. Quando mones tiliquem, nisi eumque sit el
eum, ut nuctor versum eum anteceden
tibus coniunxerit. In Aetna C. Severius. 5. tecumque manifesto est et Deum. Ex Ioel Cieeronis III. Leg. a. equitatum eumque qui reone, nihil emeitur. eorrupto selli t. ut omnes interpretes iudieant. Benticius eoniiciebat: mihi, euique auree. Salve mihi vel euieum quo alii rite voeanti. Non multum isti eonioeturae tribuit vir sagacissimus. Nee sane ego meae, quam tamen proferam . ut aliorum industriam excitem, si feliciores versum deploratum restituant. Fortasse igitur legendum: mihiltique aiare. O cithara, qnae Phoebo
tuam operam praestas. quae praestas Musis in convivio Deorum . quae praestius miseris solatium . tu eritim mihi salve, mihi otioram tuam praesin nunc, quum terito voco. Auctor. III. Carm. ll. Ttique testudo resonare
142쪽
pera tu, meti Canthiara. De coniectu-jetimque anire. ut m e roetin i, volun iis mihi eumqtie, nune re ire, mihi tas ei nileientium laudanda est.
Albi, ne doleas plus nimio, memor Immitis Glycerae, neu miserabiles Decantes elegos, cur tibi iunior Laesa praeniteat fide. Insignem tenui fronto Lystorida' Cyri torret umor, Cyrus in imperum
Declinat Pholoen; sed prius Apulis
Iungentur capreae lupis, Quam turpi Pholoe peccet adultero. Sic visum Veneri, cui placet impares
Formas atque nnimos sub iuga aenea Saevo mittere cum ioco. Ipsum me melior quum peteret Venus,
Grata detinuit compede Myrtale Libertina, stetis acrior Hadriae
Curvantis Calabros sinus. CARMEN XXXIII
Arva in asperam Decliniat Phinio. n. Ovit . IX. Metam. 46O. Paul- intim Me inae amor. Ubi vid. Heins. qui ut Horatii laudat: Miltia in operum. Error manus vel librariorum. Apulis. Franeh. et alia ΜSS. Aptilis. Etiam Diomed. pag. 4I3. Alii Appulis. Cons. Saulen . ad Terent. Maur. p. 34. qui non cum Gesnero veretur, no prima syllaba sit brevis. Mero mutere cum . . Claudian. II. Eutrop. Praes. 6. Culmine dele. etiam dii ne Fortunn priori Reddidit. insano inm antialia toeo. Ipsum me melior eum peteret Vinnus. Cum ma Venus me amore puellae melioris inconderet, et in eo e em, ni Myrtalen relinquerem. Myrtale volente eadem Venere. mo detinuit. Ventia nou absolute pro puella ponitur: sed blandientes appellant stitim Venerem. Molliorem sorte sonum hule versui ita reddas: Ipsum me petere eum melior Ventis. Sed Horatius ad .iectiva et substantiva in hoc moiri genere non ita coniungit. ut ostendit Mei- kius ad IV. Carm. I. 16. Nee Moserus liquid mutari volebat. Myritile. Haee est Iegitima nominis seriptio: vid. Λ. Gronov. ad Iustin. IX. T.
143쪽
Parcus Deorum cultor et infrequens, Insanientis dum sapientiae
Consultus erro, nunc retror Sum
Vesu dare atque iterare cursus Cogor relictos: namque Diespiter,
Plerumque, Per purum tonantes Egit equos volucremque Currum,
Iterare eursus Costor relictoa. omnia quae mlhuc innotuerunt MSS. ronis stantor re letos. N. Hei ius ad VIII. Ovid. Metam. 173. emendavit re et . Ronileius . cui idem in mentem venerat, multo iudicio et doetrina hoe eommeti.
dat Probavit deinde ΜMklavit. ad Statii V. Silv. 3. 29. Oudendorp. ad hune loeum non probavit, neque, ut videtur, ad Appul. Metam. VI. Pag. 432. Argumonium Bentioli hoe est: Curatis non est ipsa via, sod per
viam Metirsio. Itaque non dixeris etiν- sus re Letos. sed intermissos, non deseriat . sed a suos. Sed non dubitari potest, euratis et euratim do ima e 1, i. Cieero in carmine. in Epist. II. ad Atile. 3. Interen etirma, quoa primian pna re invenitie, Curasque id o Con-xtii Piritire animoque petisti, Hos retine. III. ad Attio 8. Ille inereti
tibi esto exsem, fortasse alium cursum petieit. I. Ome. M. Otiem vi ne euris in aequi rellent. h. e. quisl iter. quam rium, ut alii loquuntur. Terent. Phorm. v. s. 8. Num novum nut
s i oris. Virgilius iam a Comm. laudatus: Ni tenenni oratia, certum est, re inton retro: Vido et Gri nov. ad
Liv. XLIV 2. Si cursum petimus,
Acquinitar, eundem relinqti initis In mu unu exemplorum e Piu, quae colloxo runt uoin tu, et uenileius vortium re. Imere secum habet iter, nitire, res is D. v fiti, eius, campod: itaque lasti iacti. nam res ista sunt notae locis impros.
sao. Soli Prudentius et Paullinus dixo. runt relestere eursus, qucul observaviil Bentleius, Don cogitans hoc euusquel suae non iuvero. Nam, sicuti alii poe-l tae dixero eiris selmiant, sie illi curatis releoti M. Nequo enim Latinum est relevere aetionem eurrendi, pro turn re vel repeterer nequo lima illa exempluullier quam do rin accipi liossunt. Vide vel illud Paullini: Disimus, tit Ρ-l mens non mrid, tisque re et a Pti,-
l aua Ineoaatim toties ostreri e releuerif
l M. Emolimur Oculis vel passibus D. en et viris, non emetimur pa sua vinctionem currendi. Oudendorpius putat iurare curaua relectos esse iterareetiratis. ei relinqnere interpretatur uti dicimus v. e. rem relinquere impers tum. Ovid. VI. Met. Gl. era imperfectra relinquunt. Terent. Andr. II. 5. I. uerus me relietis rebus itisau Pamphiliam Hodie observiare.
Niabilis uiridens Plerumque. Salivi in lectores Horatii prertimque m. coniunxerant. MultiΜ interea, ulterial ulterum nescientibus . incidit muttiret distinctionem. In his inna fuit IoanneΜl Utrieus, cuius sententiam explicaviti Beeman. in Maliuduei. ad Ling. I iiiiii. p. 72. Iiu quoque Pon-hus P. Fruncius . ut annotavit Brouviiii iii, addon ἀ
144쪽
Quo brutu tellus ut unga fluminu,
Quo Styx et invisi horrida taetiari Sedes Atlanteusque finis
Concutitur. Valet ima summis Mutare, et insignem attenuat Deus,
Verba Comment. Cruq. qui non nisi nu- lhilo meti sonore rei eoru are soles. Praeterea laudavit Varronem in Lege Moenia. apud Nonium. N miseνι- ea quod sereno lumine Tontiisset. oeulis eli rimnn es pinotis. Benti eius eosdem versus affert. et legit rimviri. Burinan.
quoque ad Petronii Satyr. pag. 6II. loeum Horatii sic distinguit, minus
recte tumen putans, Horatium irridere uugurum disciplinam vel Si cie , qui lim argumento Epicureos ad agnoscendam Deorum providentiam perdueero
conabantur. Fulmen et tonito, Dr-cipue subita, et omnino res in vita graves et inexspectatae animos Roma Dorum, et inm in imo frmos. motu
Deorum implebant. Sueton. August. M. Anytisitis tonitrua ei fusura multo
in mius e noscebat, ut sempeν et ubique pellem vituli marini ciretim ferret pro remedio: rasque aia omnem mnioris tempestatis suspieionem in tib-
peret. Idem de Caligula Il. Qui De
pho . Elegans exemplum mutatuo de Diis sentontiae est apud Plutarch. Vis. Cuesar. 66. Narratur Ca sitis. brevi ante
λογισμω . Cui similis Avidiuq Cassius, qui, testo Vuleatio Gallieano in Vita a.
Quo brufa tellus, et uassa fumi . Serv. ad X. Aen. IO 2. habeti Et brutrii telitis. Culpa librariorum. Oudendor- pius h. l. epitheton rnon exemplis illustravit, emendavitque Sil. Ital. IV.
59. Dehellata proeul, qtinecumque -- ntur Iheris. Legit: quacunque --γιur Ibertia. Insionem attenuat Deus. Quia prae dunt ima, stimanti, et Statim Sequuntur obsetim, minus eleganter hie legi.
rior, in netissam al. ti . Rutil. Itin. II. 44. Crucietis suomis nilaetiit ima sti. r. Sidon. Apollin. VII Carm. 125 Me relati l oriane semper. Curtius VIII. R. si inniti imis confundimu . Boeth ii l. Phil. II. 2. Rosiam ro-
t se verum est, quod in Cod. Regi nensi pro varia lectione invenitur, in.
145쪽
Obscura promens: Huc upicem rapa Fortuna cum Stridore neuto
Sustulit, hic posuisse gaudeti
sione tis enucle Getis. Diespiter tonuit Omnia tremuerunt. Μagna est Iovis potestas. Valet ima miscere summis Promit obscura, attenuat decus insigne. Obseura. id est homines obseuros, ut Euripideum M μὸν xὐειλεν, ubi Vale n. Diat r. p. III. volebat νιν io, reserens ad lyrannum, cuius mentio praecesserit. Vel sie tamen et Graeci et Romani utuntur adiectivis in plurali neutro. De qua generis mutatione multi dixerunt, Bumann. ad Phaedr. I. s . S. et praecipue Waar. denti. in opusculis pag. 239. Deetia ita positum est ab auctore Culicis us 340. omne propinquo Franssitur invi-uine telo Metio. Ipsa sententia de potestate divina est antiquissima. Interpretes, qui laudant Hesiodum et eo posteriores, obliti sunt Homeri mysseae P. 2ll. ρ ιιου p. Θεοισι 'Ilii , -30-ι 3νητον βροτον ι ci xti
His postiirae oaudet. Idem sere quod ponte, ponere solet: vid. Marklaud. ad Statii Silu. pag. Im. In plerisque tamen exemplis ipsa gaudii significatio. quod ex facto capitur, non est abii. Honda, veluti hie Fortuno pauci t. amne, ineta est, cum ioco ibi sustulit, hie ponit. Pro hie in uno ΜSS. hine, addita glossa in margine aliquo. Quod ad sententiam et imaginem For
Diva, gratum quae regis Antium,
Praesens vel imo tollere de gradu Mortale corpus, vel Superbos Vertere lanuribus triumphos:
O Dios, oratum. Possit aliquis
suspieari. De carmen non esse no umsed eum antecedenti coniungendum.
Librarii novum serere, quia bene incipi poterat ab invocatione Divae. Ita Horatius althi: Mereuri, - nam te. Dire, qtiem proles, alia. Ea suspieio fortasse confirmatur titulis antecedenti, carminis. Ad se ipsum. De Dei potentia et for unae. Nam in illo carmine defor/tina duo tantuin versus leguntur. Et Deus ille utitur Fortuna. Suae voluntatis ministra. Quod Deus sacere dieitur in universum . hoc Fortuna in singulis hominibus exsequitur. Morinia eorpus. Meinevius: MΜemini cum Lachmannus auratis sibi pmeorpua seribendum videri mihi diceret. Nec sane intellegitur quo tracto quis eorpus recte tueri possit. Interpretantur, ut notum est, mortialem, ut Graecum δέ 'ac, maxime Tragicis sio. quentatum. Ita et Mit herlichius. Sisimile exemplum ex ameta tragico anserretur, iacerem. Nunc, i monitus, Suspectum habeo eoπυμ. Horatius
146쪽
Te pauper ambit sollicita preeo Ruris colonus, te dominam nequori8, Quicum quo Bithyna lacessit Carpathium pelagus curina. Τe Dacus asper, te profugi Scythae Urbesque gentesquo et Latium ferox,
Regumque matres barbarorum et Purpurei metuunt tyranni, Iniurioso ne pede prorum Stantem columnam, neu populus frequens Ad arma cessantes ad arma
se ipsisse potuit: Mortale nessus. Vul- lgus mortale. sunt mortales obseuri, lhumiles, gum ex Atimili summa ad liasti a rerum Extollie, quoties voluti Fortuna toeari, ut est in Iuvenale. lHoratius oderat vulgus malignum, infidum, proscinum. Te pauper ambit sollieita prece riti. ria colonias. Fortuna in numis con- lspicitur stolata, dextra tenens guber- lnaculum, laeva cornu eopiae: vid. Bur. mann. ad Emendat. Valesii II. 24. Itaque bene eam veneratur Pauper ruris eolonus, bene navita ut dominam aequoris. Marhland . ad Eurip. Suppl. pag. 254. Iegit: Te pauper ambit so/Iicitra praee. Ruria colonus ra clominam, neqtioris m. Vid. et Κlouit Acta Litor. T. I. pag. 2ol. Wolfius autem: Biaris. eolon , se dominiam, hoc est: Te, ruris dominam, colonus invocat, te . aequoris dominam, nauta. Et saepe ita vox aliqua, semel posita, emitando repetenda est. Vid. Goelier. ad Thucyd. V. 47. etiam docens hie ruris dominam et neutioris dominram esse iungendu. Ego pauper a colono non semrandum puto. Coloni et pau/,erea apud Horatium sunt iidem. colonos et rustis sivo norieoltis discernit. II. Carm. 14. Sire re a sire inopes erimus eo reni. II. Sat. 2. li4. videtis me rara innyello Cum perere et mutis fortem memeede eo num. Ium ultera illa constructio P per colantia an te te preea, ea dominam ruris, est dura, et inaniis repetitio pronominis te.
Pro in Sothtie. Iam Scholiastae
vario modo nccepero, vel Noma a. vel in finiendo ineu an es. Dac per, Latium feroae. postulant ut My. thae appellentur a re aliqua. Romanis timenda. Maxime autem timebunt fictaan Mytharum et Parthorum fugam. Glossa Ms. in stimenuo proelium. Iniurioso ne pede prorutis. Comiti. Iniuriam inserente, iracundo, ut ibi: eum Turni iniuria matrem admonuit. Leg. tie Virgit. Est ex IX. Aen. I . Neti popiatis sequens Aci armurassian ea au arma Conet et. Minimo eum viro docto laetendum puto, qui iungit frequens iaci arma. Quamquaml hoc non erat novum. Comm. Cruq. Frequens ad inma, bellicostis. Melius Porphyrius: Bene tumtilium uti stareme resate repetendo. Multa poetarumi exempla conge,sit Holnsius ad Ovid. XI. l Metam. 377. euneti eoeamus, et armal Armn eapessam . Adde Brisson. do
Form. IV. 3. l4. Benileius totum locum sic mntat: neu populva fremen ad armn eurian ea aci arma Coneue . Dicit se non intelligere, quinam es.sent. quos Populus ad urina concita ret. Era, illam mutationem non se-
147쪽
Ineus almi liqui dum C pDMum. Tu Spes et albo rara Fides colit
quor. Qui ou tirma motini non egent Norti Fides colis. F. f. s. ut Spes . maiore incitamento. Et populus fre- hie sunt Deae. comites Fortunae. Deaquens non totum omnino populum, no- Fides, rura appellari non potest, quia mino excepto. indieat, sed longe ma- una modo est Den. Mit scheri. quoque ximum 1κ puli Partem. Paucis exeoptis: duplicem Deue es virtuti, confusam Populus tyrannum opprimit. Maxima truncinem reprehendit. In Anal T. II.imrs tum armatu eoq. qui adhue inor, i p. sua. imitationem Martialis X. IA.
mes sunt, concitat. Audiuntur voces tendit, impie ea aequiescere videtur. M tirma eopere e stitis 3 Animo i Mur tulis: Ibia litor A. MDeer, Stilonus,
cupienti nihil salis sestinatur. Sie Λn. Ihia riaria fura timorque recti, o
dro us apud Viruit. II. Aen. 373. Meum ramitem triahel pudorem. Sem. Festinore. viri. δε lana quiae tam aera per pia erior redit potestias. Miueli. mortitur Muniti Z tilii ropitine in-jodidit Fides, Pudorem, iaciens pers
e an feruntque Per mvi: a re sis nas. amorem recti, faciens rem. Ego nunc primum ti naribus irial et IV M. primum contendo Martialem scripsisse: Org. ενοῦ. nsm saepe duobtia Bethiam is I forens Morer stilatina, Ibit riaria incessit annono discordia motu, Conti. fides timorque recti, Ad sectim eo ui nusqua ianimos via , et trepi n in rem trahens Pudorem Sena per pati. Bollo cordia lieel lonoe p esciscerer perior redit Potes tia. Deinde connamq- morantes Martitia illa neri, tendo, ruriam idem . ita cum amorer ei canis inermus recti in Macro coniunctam, bene ad-
Te senaper nn eis anervi me flans. t spici posse quasi dotes animi. PM Credo hure feta esse ab aliquo. qui inrem ipsum Macrum, praes tum Dal.
lexerat, quid saepe in tumultu impii, nantiaeὶ euin comite Pudore, quasi lari accidisset, praecipue si do tvran. lκrsonas. In hominibus autem appel-nis Caesaribus supplicium sumeretur. l latur raria Mes. quae raro talis con- Ridieula imam: Necessitas, elavos, Apicitur, nam saepe est puro, dubia. et eos. uncum et plumbum liqui iam mvia, et nullo. Mallem eunti Fidoue,tnns. Bonum lactum. quod Nee - l Virgil. I. Reu. 292. Gnn Fides et tuti dedit munum aeneam. Sanado. Vesta, Remo eum tria re Quirintiatium hace Franco vertere puduit. Est Iti n/. Dieas fore Comm. I vero etiam imago ob'cura. Nam quac cisse erans. MDeinde, quia canos nimia in trumenta alii ad munuA caruiset M eura set pauperiores reficii amantes sui: res runt, en ulli ita explieant, ut si- l eontra autein quaestuosa est i erediacuit iretur id, quo 1 Noe sitos eo ti-jot millimo eana. Iline Iuvenalis: Crituit, tum firmum esse, quum si clavis, minibus delent hortos. praetoria. ' Sta-
cuneis, uncis et liquido plumbo esset ii iis quidem III. Silv. a. l. ad Piet
Itinyere si relit. Pro auera niti e uiae, Wistria omniti, ni reoque insistitia 31ΝΝ. ro perunt serru, quod defendii timis ti Ades. Sed aliud est quois rora Catinou. ad Λ vim sab. XXI. i in spee tia . pro roro nempe Neque ille
148쪽
Velaia patino, uec comitem tibia ut, Utcumque mutata potent Vosto domos inimica linquis.
viil K llavit Pietatem ipsum νυν m. Spes autem colit Fortunum, ut Toxm i Πρα. 'E ;pie in Miliologia min. Iacobsit p. 256. Iosephus Soliger Epist. p. 479. viseri nudes Fides. Errore quidem memoriae . sed incito significat. quid ipse scripsisset. Et sic Horatius alibi nuciri Vori tis. Fuitne illiquis, qui rarn hie acceperit pro in tenui et pellucida uosto Erat quidem Latinum Vide Helns. ad Ovid. I. Amor. I. 13.
Sed non laudarem. cum propter ullus inussus, tum proptor rara relatu. Nee eomitem a mus , ineumquemurnia potenses Vesro domos inimieti linqui .. Nota sunt se mitem ne re. Tibull. III. s. lo. Fere timet quia- qtin m me cluee se remi em. Valer. Flaee. III. 694. sese eomitem tam tris-rihus notis A estis. Sed locus est disseillimus, ut ostendit Benticius. qui se hine expedire non potuit, Disi legendo inimieti vertis, hoe est: eoncutia, ni istis. Num si Fortuna domos linquit, in alaeuntem comitantur Spes et Fides. tum ahonni cum Fortuna tam sili amiei quam infideles. Deinde et ulla tentat vir magnus, quod indicio
t. ipsum Ribi hic non satisfeci e Gesneriis: Fides se non ti eme es- mi em io xttinue rami rum. Sic vero duplicona imaginem in eodem nomii u Oseere debemus. Dene Fortunae, et fortunae humanno. sortis humanae.
Quod ipsum Mii elier licthis explicans,
multu; est in Horatio propterea reprehendendo. Ego non potui credere hominem tanto in niti et iudicio tam turpitor oriasse. Scripsit Onim , nisi fallori seu eom rem nbneoni. - . Ο Fortuna, Spes et Fides e alunt, quando hominibuq lacto vultu ni ridem, e inque si is elaros ot potentes. Sed . unum e Miloni homine- relinquis. Spes et Fides te non comitantur, sed apud inse. liceu manent. Vulgus et meretrix etl sulsi amici tecum abeunt.' Hunc erition. l dati nom sana ratio et similes veterumi in hae re seniontiue commendant. Sallust. Fragm. Od. Thys. pau. 465. Atl eonfra in his miseriis euriem me eum i Fortunn d sortiere. Nnaos in Attico s.' So non fortiarine, seu hominibus soleret esse timisum. Liv. XXIV. 45. Trim. quam eum fortuna fidem stare oporte. ret. Mihia. Iseolis. pag. 248. 'NDπ έσνc, si εἰc ἔτι σοι esti oe, dλλ' ἰοῦ ira meti a 'Eo , Τυχηρ ρ raic συμ-l με rnβδελλομ/Da. Ovid. II. Pont. 3. Sei. lieel incit uni. ivrenis rarissime, δε- eia Te feri comitem attin is in octe Dene. I. Pont. s. Adν ἐι tua mihi. eum ptima me navi muti reliquit, Iminime. fortianne nee fuit uis remes. I. Trist. 5. Viae duo tres re mihi iri tot stipereatis timiei. metem fortunne non merat etiγbn fuit. Valer. Max. IV. I. I. Te--ritia Uitur eorum nomina posteritu. is memorin npprehendit, qui adrera amicorum eastia non riseruerunt. qu qui prospertim viena etiratim comun il aunt. Boeth. Consol. Phil. I. Meu. l. Has anteem ntilitia pottite pervincere terr . Ne nosertim eomites prosequeren tir iter. Mari, us in Curvi. Dag. l fili. Foretinae eomites et prosperi-ιntis niniet, Dum niarnet illa. munent, et eum itioiense reredunt. Fortunal orro suetae dicitur vitinere. linquere. venire, abire Ilarat. III. Carm. 29. t Liatido monensem. In numis conspicii tur Fortianti Mnne s. vid. Bum vnn .
ad minui. M. et Ovid. V. Trist. 8.l Sueton. in Galba 4. Somniavit For
149쪽
At vulgus iii fidum et meretrix retro
Periura cedit, diffugiunt cadis
Cum succo siccatis amici, Ferro iugum paritor dolosi. Serves iturum Caesarem in ultimos Orbis Britannos, et iuvenum recen Stiliti domum mneret qua loro Intra. Die Fortiana ornuti. Cons. Plutaret, ite Fortun. R mana Cap. 4. Boethius Consol. II. l. Gra tibi est Fors una
prcleaena nee nurnendi furi et . etimulare Uris, tillatura moerorem. L. DO der limis coniecturam, nescit cuius, nee
comitem tib ovis, tuetur. Denique illud h. I. notandum. Fortunam, quaevpud alios vultum, frontem mutat, mutare Testem. Erunt, puto, similia
exempla Ego tantum ineidi in hoo Ammiani Mareollini XXX. p. 456. per
qtilalem eidebae eonitioem auram aha rem sedere passia eupillis amictu squa- enti contretnm, qtiram nestimari dabatur Fortunam eius esse, eum tereo
hahuti iam diserasti m Μeinokius desi erat de probabili interpretatiuno
loci. in quo, praeter caetera, Non intelligit. quid sibi velit pannus sallienim, qui id de qualibet veste intolligi
posse existimant. Verum est. Et nemo, quantum seio, animadvertit. Parantia
Non usuriintur, nisi de trito aut vili vestitu, eui vel ipse color ni a non eonvenit. Faeilis esset emendatio Ta ea oe n bo enna Ha s erili Vetti niamictu. Sed etinn Fides vel aliud opitheton sumeit. Melius est ad Fortu. nam referre, quae mox domos itinentes e re nititoria linquit. Cum ergo domos intrabat, aliam vestem habebat. Noe potius memorari debebat, quam x lia Fidei Logamus: In Spes efialbo enna Irados eolii Velialiam timietur seu eomitem n eone M. Vostis mutata, Romana, rei secundao et M. vorsae vicem indicat, ut in reorum vesto sordidata, bello et pace, unde Ep. . Terra morique vie tis hostis Punire Lti Me intilavit stissum. Traiecta verba neminem, moris poetici et Horatiani gnarum, offendent. Utrum autem relata panno hue trunAlatum
sit ex I. Epist. II. duplici panno pa
spectabis amistum, an alia sit corruptelno ea sa, quis dicat Nine Pont. Paullin: Coeunt in unum purpurne et panni yrmemr id est: insignes et infimi. Nirium Pietatis timiettim habet Prudent. contra Symm. I. 547. Ferre iustum prariter dolosi. Dolomalo se iugo subtrahunt, et suam par. tem oneris, adversae fortunae, sermrecusant. Ηeuman. Misceli. Lips. IV.l42. legit pressi. Sino caussa. Pa. riter autem dixit, quia iustum par est. Properi. III. 23: Tti heno e reni a Non rimis ire itisum. Theocritus XII 15. 'A uxotic δ' ἐφιλη ων ἔσω Stat. III. Silv. 5. IM eu par assue-ttis Homere Ferre iussum. Valer. Max. II. l. Quotidianae ae domesti. eae puris euatos, in pari tum Hari.
Serxes Murtim Caran rem in ultimos Orbis Britannos. Bentloius ultim Oro Aristi Cur Quia orhis ele. cantius omittitur, quia reete dixeris Britannos ti fimi orbis, minime ultimos. quia deniqne poetae Britanniam non tam ultimnm his, quam plane alium octem appellare solent. Propterea alii quoque emendarunt tit imi orbis, alii nobis Brutinnos. Omnes frustra. Poetae vocant Britanniam tillimam, quodsi supplere velis, quid aliud addes. quam ultimam orbis, ultimam fera rvm' Ut Seneca Med. 379. Nee sit terris til. l tima Thule. Calpura. Eclog. IV. 39.
150쪽
Eheu cicatricum et sceleris pudet Fratrumque t Quid nos dura refugimus notas 3 quid intactum ne sti Liquimus 3 unde manum iuventu Metu Deorum continuit3 quibus Pepercit aris 3 O utinam nova Incude defingas retusum in Massagetas Arabasque ferrumi
paret e Taeito III. Annal. 45. V .rtis Sequanorum pa a. qui inium
extremi, ee Aeduis eontermini, in arismis erant. Agrie. m. Nos Britan . nos, terrarum ne ii herentia ea remos.
reeessus ipse ae ainus fuma d fendit. Silius Ital. 283. Mnasy i. domus ultima terrae. Μamprtin. Panegyric. I. Viriatis primi burbarorum, Meia ul-eimi. Cons interpretes ad Lucani VII. 14 I. Eois partibus. Oris, terris. Vid. Oudendo ius ad Caesar. VI. B. Gall. li. Quid iminetam nosiasti Liquimus. Imitatus est Senem Thyest rio. Quid enim reliquie crimine inlaetum' atietihi Meleri peperest 3 Virgil. VIII.
l Aen. 205. ne quid innuatim Atie inistraetatum Melerisve clolira fuisset. Unda mnnum iuran tia. Alii manus. Oudondo ius etiam manum, quod in quinquo MSS. invenit. Et sonus ostgratior. Ita et Bentleius putat. Ine is do ora refusum. Variae sunt lectiones et coniecturae. Di n. stas. Defotia. Destrino . Di in s.
s nostro a sinotia. Bonileius volebat Gial innotis re etiam. Credo donoras refu-l sum se satis taene habere. Ferrum re insum. hebetatum, desngitur. fingitur. t sua serro serma datur, quum redditur
in di: nam hoe est nova inodo de. fingi. Restituo serrum. ait, sed contra Massagetas. Ferrum hoc adeo erat retusum, ut eotibus acui non posset, sed malleus et ineus posceren
Et thuro ot fidibus iuvat Placaro et vituli sanguino debito
Custodes Numidae Deos, Qui nunc Hesperia sospes ab ultima Caris multa sodalibus,