장음표시 사용
121쪽
Atqui ii Oia ego te, tigris ut iisperii Gaetulusve leo, frangere persequor. Tandem desine matrem Tempestiva sequi viro.
Inoris ut vispera metui re leo fransere persequor. Coniicit aliquis floria tis . iaspera, Gnesti tisre Do. Η t: o aspera Chloe. Sed puella timida non recto dicitur aspera. Et ipso Horatius appellat alibi tispertim faetu leonem. Igitur et opera tioris recto dicitur. Ita Oudendorpius eam e niecturam refellit. Fronoere laene illustraxit Bumann. Vuler. FlaccII. 459 frenuentem morati super tit leonem Tosta ferens. Seneca Ilere. Fur. 95l. Uno impetu ualites, et verni petet Frangetque Tauri eo M. Est illud sanoere Homericum. Ex impla iam ostendit Neinq. ad Claudian. II. Cons. Stil. 2 l. Addam uia. ratiano similius ex Iliad. Λ. lla. 'uvei λίων ἐλαφοιο rax iue νηπιa rsae ,--ξυHas, λciβυι- πατεροῖσιν ὁλοσιν. II ruiturn eogitabat Auson. XV. Epist. 15. Non tir tioris te,
Quis desiderio sit pucior aut res Tam mmi cupitis Z Prueripe lumbros nius, Me omene, cui liquidam Potor
Quatuor eruditi homines, Cruqui . Muretus. D. Heinsius et C. Sigonius,
diversa olatione sententiam horum versuum explicaverunt, caeteri sere omnes lsequuntur eandem, quae esse debet,
ni fullo talis: DTam caro capite mi Ο, ne sit finis dolendi. Tu me doce, O Melpomene, cui Iupiter ipse hane sa. cultatem tribuit. lugubres cantus, et lpraei, ut mortem Quinctilii digno car- imine dessem. ' Λ tali initio longum lCarmen exspectar . Absolvitur sex.
decim versiculis. IIoe est illud Qtiiciuionum etinto. Neque Carmen respon- idot prooemio. Carminis sententia est Ergo Qui ne illius, probus ille, mor- ltuus est: sobilis ante omnes tibi, Vir- luili. Sed frustra amicum reposcis . letiamsi blandius caneres, quam Orpheus. Quinetilium in vitam non re vocabis. Desino ergo sero. Durum lSed onus. quod bene sortur, fit levius. VIIaecne, inquam, respondent antecedentibus: Non cessabimus sere. Iuva nos in tristi officio, Melpomenei Neque Latinum est ait purior Gaicierio . nisi saetas Deriderium permnum. Hoc autem non lacero aviteris. quia sequitur eam etiri eapitis. Recte quis modus desiderio , ut Seneca Consol. ad Herv. I. ut desiderio tuo velis a me modum altitui. Romani dieitui otiis pudor ait aluerit, ut q-m pu ut clericiarii. Martiat. VIII. Epigri 64. Sit inniam pudor, et modus rapinis. Meus huienostro simillimus. Nequo ibi intelligen. dum sie ptiuor rapinis, sed tantum modus rapinis. Sit pudor, scilicet
122쪽
Ergo Quinctilium perpetuus Sopor Urget 3 cui Pudor et Iustitiae soror Incorrupta Fides nudaque Veritas, is Quando ullum invenient parem 3
Iuli is illo bonis nobilis occidit: Nulli flebilior, quam tibi, Virgili.
ibi: pudeat te Ita centies npud poetas. non pudor est . at quia pudor. Emendandus hie ost Lucani IX. 706. ii quia eris Iti ἱ nohia pudor' In MSS nonnullis pro nobis logitur modus et modos. Scribo: Sed quis erilitieris molitis et pudor' Modus lueris et pullor nobis: Modus iveris quam luerorum videtur magis Latinum, quamquam et Lucan. I. M. Quem famen inreniae inin Ionon potentia Anem rQuia scelerum nascivi est ' Hic Meleri non satis suisset. Ideo et N. Volns. ad Ovid. VII. Imroid. I . praetulit: Damnis sit modus illa tuis, non mniavid. Buman. Non tamen credo poetam nostrum tam parum Latine seivisse, sed voluisse: Quia ptidor aut modus,ves potius: et modus ait in desiderio tam cari capitis. in morte. Ita Aecius apud Charisium p. m. Quinam Nnen i rum infernorione moestis ait. Sic enim ibi legendum pro interneciona, prudita manus annotavit: ut xit versuqhoroteus ex Aecii Annalibus, ex quibus Priscianus pax Tm. laudat alterum hexametrum. Etiam hoc mihi iniueuia dum aceidit, quod hie legimus quis putior rit in siderio, et statim sequitur Pudor, virtus. Eryo Quineti itim perpetuus Aopor. In magno dolore emo initium saepe est orationis. Propertius III. I. I. Ermaollieitae tu eaussa pretinis vi ne ea. III. 22. I. Eros tam cloe ne nobis periere tabellae. Ovid. III. Trist. 2. I.
Eroo rene in fatis Scythiam quoque
Cui Pudor et Gasiliae soror Iney- p Λ Fides. Laudo emendationem G. W dolii in Animadv. Crit. p. 44. cui Pudor et Iirati ira et soror Inoo rtipiti Ficlis. Quinctilius prat quoquo laudandus propter Iustitiam. II intelligitur quidem ex vulgutis, quia
sorores istae vero sunt soror . eadem
volunt et nolunt: sed non tam diserto indicatur. Atque illud Fides et so or stititi simile est illato Pindari Olymp. XIII. 6. ιν τύ γαρ Et νομια ν iri, xaσἐγHarni rε, βιι oν πολέων dopti-λac, Δικα Οἱ os orporroc tapia , χρυσεcti Iraῖδre εὐβουλου Θέμιτoc. Claudian. do Laud. Stilich. II. 373. lielorque Mettia eum fratre Timore. Caeterum illa stirpis Prosopopoeia late patet. Exemplum hoe habet Rutilius Lupus II. p. m. Nam eum eruti liliatis materest neurilia , et pater ueror, haec δε- einori eonitinetia purie odiumr in item noscitur e sitim. Eodem pertinet locus Cieeronis Paradox. VI. l. Qui non inlitia plures, sed innumerabiles eumdisti ea hnhet, quine brevi tempore moximos plateae tirire possint. Quod mihi in memoriam revocat responsum Riehardi Thumoleontis datum Fuleoni in Gostiis Innocentii III: MAudite eom. monitionem huius Anseri ne, qui die a me hahere tres inlina pessimas, ei Glisae superbiam, cupiuitarem et Iu-riam , et praecipit ut ens murum. Dotritur stipe binm meam superbia Tem. pluriis, et eumdientem meum monti-ctis de ordine Cisferriensi, et luauririm metim praelatia Melesiarum
Mut is ille honis stibilis oecidia. Bonis etiam apnd Priseianum. Alii multis illo quidem. Maior laus bonis oeci. disse flebilem. quam multis. Et stinui Virgilius in bonis eensetur. Ammian. Mareellin. XXXI. p. 495 metuit prim-
123쪽
Tu frustra pius, heu, uoti iiii omlii uni
Poscis Quinctilium Deos. Quod si Threicio blandius Orpheo
Auditam moderore arboribus fidem, Non vutiae redeat sanguis imagini. Quam virga semel horridii, Non lenis precibus suta recludere, Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durumi Sed levius fit patientia, Quidquid e0rrigero est nefas.
uero aestitia fore. bono evique me-etti tis. Illini quidem ex glossa prosectum esse videtur. Tu frustra pitis. Homines probe xiventes pro pietato sua felicitatem a Diis exspeetabant. Felieit Vimilii continebatur otiam saluto amici sui. Hoeerepto, erat infelix. Frustra luitur pius vixerat. Virg. II. Aon. 429. nee te tura plurimo, Ponthia, Lobentem piatus, nee Apollinis infula telis. Horas. IV.Carm I. Non, Torquate, genua, non te ineunditi, non te Bessit uel pierna Ovid. III. Amor. 9. Vire pitiae moriere pitis. Cl. Moserus: Vox pius non satis Meurate explicatur: proberimens. Frustra pius dicitur Virgilius. quia, votis conreptis sacrificiisque Diiq dilatis, in eertissima Deorum tutela soro Quinctilium speraverat, quem non ita crediderat Diis, ut tam cito eo ciri retur, sed stae meliore. Non isti ereditum P eis Guineti-tivm Moos. Horum verborum puto egSesententiam: Quidquid mortales habemus. bona, amicos, vitam. a Diis M. cepimus mutua. Dii ea n his crodido. runt, ut aliquantici reddamus V Dei Vir- uilio doderant Quinctilium suum. enleve. ut olim roposcerent. Sed pultibat Virgilius Quinctilium non isti sibi a Diis suisse ereditum . mutuum datum, ut tam cito, iam nunc reposcerent. Vido Euripid Phoonius. 559. Aeschines So. eraticus. ut sertur, in Dinioe. de Morto* s. Lucinia. No Om. T. II. pag. li T. 'Eino. Ei ὐπ' ίγνωμοσυνηc, Drειδώνει Irtii ri τὰ ἡ τυνν, ἄχειν ι
ori ἐπὶ νου ,λUOD: quod ita sere- pertin . Ambros. T. II. p. ill 4. 6ν- funestia stim. quamdiu lieuit, commis. so mihi De re. Qui deposuit 'ignus. reeepit. Loquitur Ambrosius de mortuo fratro. Vid. et Boeth. Consol. Philosophiae II. 2. et Ammian. Marcellin. XXV. Θα. 317. Horatii memor erat auetor Piussionis S. Adalb. Pragensis:
nu tillimum mortis timore perterritus, Non sie sibi ere liliam, eneraria hosti. hus, prodidit meminam. Non sentia redeat sanguia in ossint. In M . nostris otiam inveni num. In uno num vanae atinouis redeiat inino ni Viron semel horri . Schradorus aurea, ut I. Curtii. Iu de eodem Mercu.rio: vir qtie Ierem Gerres aurea tur-biam. Horrides hic melius convenit cum
re tristi, de qua agitur. Ibi dictum ost
reti. in litudibus et ornatu Mercurii. Diartim. IIS. Franeh. aurum est. Graminuit ei supivi hoc verbum intriiserunt. Vid. Cori. ad Lucaia. I. 320. Ha autem eitavit Hildebortus in Philo o. phia Morali pag 98o.
124쪽
Pureius i unctas quatiunt senestras Ietibus crebris iuvenes Protem i, o tibi somnos nil iniunt, unantquUIanua limen, Quae prius multum facilis movebat Cardinos. Audis minus et minus iam:
Mo tuo longas poreunte noctes,
etibus eroris. MSS. iacti A, quo lotadendo . natum putabat ex interpretatione Aeronis, qui, ut et Comm. Cruq. voei ietibus addidit inpidum. Idem ad Λpi l. IX. Metam. p. 63o. aes fores Per herat, eo eonfirmari dieit Horatianum Metthim erebri . Cons. Observ. Mi cel l. VIII. 24 l. et Helns. ad Virgil. V. Λen. m. Amntque Inmitin limen, Quae primintilliam Deilia more in . A L.
minus, et minus in n. Fortasse locus non male sie distingueretur, et pro citidia legeretur atiuit. Amatque Irantia limen. Quoe priua intit timi ilia more t Cnrclines. audit minus et minus iram: Ianuannant limen, tu quiescis. ianua quiescit. Illa. quae prius tum saepe faciles cardines movebat . iam minus minumno audit notum illud recipΛκλαυσί noM: Me itioianoras pereun/e noe ea casti. Amantes sappe ianuam alloquebantur. Properi.
I. as la. ubi lanna dieite mee inferu votis costor desere querelis Suppli- eis nhJ lonstos tristior ex tilitia. Romegregio illustravit Bumann. Con structio ipsa est elegantior: qucle prius -orebrat, nudit. Aeron inoi is intor-Pretatur tinera, no resonaret assiduo
usu frequentiuq ni oriendo. Oudend. inepto, nisi sit corruptus V Inepte, erod Corruptum, non credo. Inepte. quia hie tali interpretationi non est locus. Volobat nempe Aeron, ianuam se unctam. vel a Lydia, vel ab amnatoribus. Lydia non ungueret, quia non orat suh eustode. sed sui iuris: nee
auRsam video. cur amatores hie unguerent. Facie tant tamen interdum. ed alio modo. Vide v. e. Lucret. IV
ruinos. Seli raderes editioni suae ann inverat misitis. Ita quoque correxit Burmann. ad Properi. II. 15. 5. Sed Lydia olim fuerat arrogans et superha. Talis non multis vacabat. V rum credo mullum Deiles. Ianua, quas Tune limen amat. limini inhaeret, quia pareius aperitur, citim movebat eardines satis iaciles. faciliores, quia, quamquam haudita frequens. tamon frequentius quam nune, aperiebatur. Propter similem an . tithesin comparandus est Terent. Eunuch. II. 2. M. Qui mihi nune uno
Me fias lorions peretinfe noe ea. Benileius Ionoam noetem. quia de una nocto agitur. At redibant naei in exelusi aman. t . et plures quam unam noetem ad ianuam stabant. Ilorat. III. Cn . to Non hoc semper erit lim;nis titit aquae Coelestis pnt; s Intvs. Non semitor non omnos noctes, quotquot sunt. Et hoe
proprium est quotidianao in uetudini,
125쪽
Invicem moechos unus urrogantes
Flobis in solo levis angip0rtu, Thracio bacchanto magis sub inter-lunia vento Quum tibi flagrans amor et libido,
Quae solet matres surium inuorum, Saeviet circa iecur ulcerosum,
Non sine questu, Iuncta quod pubes liedera virenti Gaudeat pulla magis atque myrto, Aridas frondos hiemis sodali Dodicet Euro.
intelligentes, numero tamen plurali utamur, ut temporis diuturnitatem augeamus. Locum Horatii contra Boni lotum vindieavit Burmann. ad Ovid. I. IIeroid. 9. Nee mihi qui lenti aptitio. Us stitiere noetes Ut ibi legendum, non noetem. Oudend. ad Appul. Μetam. pag. 277. et Bumann. ad Properi. I. 16. 23. Me medioe noetes, me auleram a taeentem Fristi qtie Eoo me do et aura oetu . Et II. 23. 2 l. I nune, et noetes visee manere domi. Ubi noetea idem valet atque noctu. Petron. cap. 81. Ioeene nune oblionii amato. res. nocti a totis. Levia. Levis antis acerbo dictum est. Anu'. quae vivere cupit ut iuvenis puella. Talem Horatius deseripsit Lycen IV. Carm. i3. sis an . et tamen Vis formosa videri L isque et hibis impuians. Et Chlorin III. Carm. II. Mattiro propior desine oneri Interhiaere viminos. Turpe est, ut dieit Ovidius, timor senilis. Tibull. I. l. 69. clum in sinunt, iungamus timores. Iam subrepet inera aetas. nee n rederebit Direre nine eano hItindi ins en-pite. Nune levis est tmetianda V ntis. Idem Tibull. I. T. 44. levis amor. Et sic apud poetas sacpissimo latis lGnitur de omnibus rebus, quas adole. scentia seri, sed aetatem provectiorem decent. Interpretes levem tintini accipiunt , quae pro superbia faeliis Detraeae, vel violeeta et vitia, vel rom et errana per ancipηιtim. vel denique, ut Rei,hius, tenui re amieta propter
Thracio bnee nie. Valde mihi ar. ridet emendatio Benileii: Meetata Quum tu magis baccharis. quam ventus Thracius sub interlunia. Laeta quoia pubes hedera virenti Malo apud Mar. Victorin. pag. 2605. Geta quid putea. Eiaro. Ex eoni tura Rutorsit et aliorum egregie a Bentleio P mmen. data. MSS. vulgo balaent Hebror euileetioni lavero imitationem Claudiani. putabat Gesner. ad XXVI. ras
126쪽
Musis amicus tristitiam et metus Tradum protervis in muro Creticum
Portare ventis, quis sub Arcto Rex gelidae metuntur Orne,
Quid Tiridaten terreat, unice Securus. Ο, quae sontibus integris
Gaudes, apricos necte stores, Necte meo Lumine Coronum, CARMEN XXVI
qui. Bent l. volebui quἔα Idom Bur. mannus, intelligens regem Persarum,
qui Mythis et Armeniis inhiabat. Quici Tiri interi terrent. Tangit quotidianos hominum sermones. Theophrast. Char. Eth. VIII. Uhi λογο-
cooc ἐζωγρηrti . Iuvenal. Sat. VI. 402. Hare eadem noris, quid toto stat in orbe, Quid Seres, quid Thraeea rastrant. GOguv. Practerm. pag. 26. malebat: Otitu eieitorem, ut Lib. III. Carm. 29.
Tu elei tem quis iactat statua Curtis. Sed diversa ost utriusque Ioei natura. Fontihus integris. Selirader fronti hus. Comm. Plenis et incontaminatis. Aeron: plenis et immuta. ionem neseientibus V Oudend. ad Ap. Pul. Flor. p. 49. legebat imminutionem. Non puto verum. Si recte, ut ibi est . clieitur diminem imminuere,
cia r sera ενειν, non rocte dicas, imminuere fontes, pro eonfiaminrire. Legendum potius: eontaminutionem ne-aeientibus. Apri a nee e fores. Nee e meo Lamiae eoroniam. Flores nectuntur in ronam. Nexi flores sunt ipΝa corona.
Igitur his idem dixit. Elegantius versum ita distingues: upri a nee e nores, necle, meo Lumine Orontim. Λppositio vere poetica: n te fores, coronam Lamiae . Grata etiam repetitio neete,
noete flores, in sestinatione. Flores risi sunt solibus expositi. Sed hi saepe marcent, et euput et solia demittunt. Mallem piaclieos fores, h. e. recentes, inlaetos. Stat. I. Theh. 554 evinein mineti Fronde manua. Ihid. vs. 69I. rore pudies. Clatidian. III. Rapt. Pros. II. Laurus, rimineos quae quondam fronde pudiea Umbrahat shnitimos. Horatius haec scribens cogitare potuit Euripid. Hipp. vs. 73. Gi roa πλε σῶν στιφti νον ιξ ἀκηράτου Λειμῶνoc, ω δεσποινα, κοσμησrac φέρω,
cipue Auc c, et Mureti Latina inter . pretatio: Apis una fores vere libo infoseos, Ptiris honestus quoa risti Omphi, Pudor. Viachenseriuq ot alii pro Αἰδωρ emendarunt c. Rogat Valehen. quid Graeca, ant Latina ista
Mureti signifieont ' Mihi Αἰδωρ doetius
videtur, quam ut a librariis in Εωρ notius mulari potuerit. et pulcherrima est imago: Flores sine omni labe, purissimi et pudici, quos ipse Pudor lym. phis irrigat. Nune viri doctissimi se
cerunt Auroram flores e flumine irrigantem: quod ab Aurora alienum est,
127쪽
Pimplea duleis: Nil sine te mei
Possunt honores. Hunc fidibus novis, Hunc Lesbio sacrare plectro, Tequo tuusque decet sorores.
Natis in usum laetitiae scyphis
Pugnitro, Thracum est. Tollite barbarum Morem, verecundum quo Bacchum Sanguineis prohibete rixis. ino et lucernis Medus actuae Immune quantum discreFati mpium
Lenite clamorem, 8 ak8, Et cubito remn te Pre o. Vultis severi mo quoque Sumere
Partem Falerni 3 dicat Opuntino Frater Megillae, quo beatus Vulnere, qua perent sagitta. Cessat voluntas 3 non alia bibam
CARMEN XYv11 ei Verba spectes, coloris non uorsitani. Et poculis pugnare poterant minantu retia in tiatim Metiline se his. in convivio, quia pocula aderant, xla- Unico ad usum laetitiae, non ad pu-idiis non poterant, quia nemo ha ha .gnandum. Comment. Cruq. nu hoe Convivium roete iter vinum significatur, spretati fer inrentis et faelis. Sie: minus recte per lueernas, nisi indi-nninitii propter conririn se tim. Lucii. caro velis illud per seram noctem trahi. diois Hortensi est vici eam rem ntisti l Iam gladius neque discreput a e vi- paloeat . R te ille. Prius exemplum vio brevi atque diuturno. petiit ex Iuvenale. Caelorum cons Cori. Cerant rotunsos. Optima MSS ad Sallustii Iugurth. 3 l. et Drauen h. luplus, si iam unum o nostris. Milis nud Sil. Ital. III. 335. vlossa hihendi scilicet. Et hoc servvnx irin et Itieernis mutis neinne . dum arbitror, ni Miri locuη univer,u, Uni istio sententiae Praecedentis: si re l ita exponaturi Fuit hoc eonvivium
128쪽
Si Murcole. Quae te cumque domat Venus. Non erubescendis udurit Ignibus, ingenuoque Semper Amore peccas. Quidquid linbes, age, Depone tutis nuribus. Ah miseri
Quanta in hortibus Charybdi, Digue puer meliore flammat
Imriuin severe exere M. Horatius nmu-bat libertatem. Nune magister eum iusserat partem Falerni sortioris sumere. Negabat. Hinc clamores et motuq rixarum. Noratius exelamat: Notis in risum m. Tum partem illam Falerni ita effugere e natur. ut client se eum certa conditione hausturum. Nominet frater Megilluc umicum suam,ot bibat eum. hoe est, tot pocula, quot literno sint in eo nomine. Idem suciam. Illo non audebat in Dominure, et Νe excusat, quasi iam satis hibisset, ei voluptas cessasset. Cesstit. ait Horatius, tuti roluptuar Iia Phaedruq IV. sab. 8. Tanta honi as est tiquae, Vo- upina tit stillari muti possit mera. Fru.
ter Mouillito deinde clam Horatio et
in aurem dicebat nomen umicae Suve.
Horatius Palatii nominare non potuit. et hie solutus erat leue . quam sibi ipse i Dira Auernt. De Provocationibus iistis et consuetudine hibendi amicum, vid Ruhnkotii DA ad Rutilium Lupum. et Sti kius in Antiq. Convis. III. ia. Neque res liantias idem signis acui. quod simplex nolo, ut hic requiritur Cessis titi tis, scilieet D ean, qui lintea fuit. vel quuo esse debet. si quis
anteio suo deo, M. nul niturum iuvare
nolii. Iiu Stat. IV. I lich. tis . eesset ni restria voltin ua. Qisne is eramque domias Venus. Quem MN. nostrum. Elegantius iudi eo: uticile cuisque uomui Ventis. In quacumque Duella Venu, te domui . cuius utini o amore te succendii, to iidurittionis ua, iid cest puellii. non Prubescendi, Iluce sunt iuncis Latina et poetiea. quam lectio via luuln. Catuli.
dederit dupleae amo husis euram, Scitis, et in quo me torruerit Oenere. Horat. XI. Epod. a. Amore, qui me, Praeter omnes, eaepetie Mollibus in pueris. Atie in puellis urere. Pros,ert. II. 12. 13. Ipse Ptiris rativa fertur periisse Menenti. Talia sunt: moriptieliti. Inaehia furere. Frequentius tamen additur praepositio in Vid. Oudend. ad Sueton. Λugust. 69. et Burinunia. ud Anthol. Lut. Tom. II
cur voluptus tua ces uret. Nequo aude.
ros nomen amicae palum dicere. Hi et non cogitare potui, te laborare iunia
Aliquis proprio non mavis illigatur Chimaerite. quum ini orat Clivrybdi. - muliΜ ot calamitatibus. quas Charylisti κ ot Chimaera stieiunt. Dixi propior noti. ileium, sui reprehendit Inhortire C mbui pro ij, Chrimbui. s Haec scripsi. prius quiuii vidi Mei noxium, qui cum Dentleio edidit inhorna in Cho, θω .noquo illi de structurn vurbi ιιι -
129쪽
Quae Suga, quis te solvere Thessalis Mugus venenis, quis poterit Deus 3
nurv. III. 4. Cuesar VII. B. Gall. 10. III. B. Civ. s. Utine an . Imitatur la. l. Symmach. VII Epist. 19. Quia Colehus aue
Tucit. XII. Annal. 25. Conrilis or
Tu maris et terrae numeroque carentis arenae
Omnes interpretes, quos ego Vidi, secerunt hoe carmen dialogum inter Archytam et naulam. et sie sucientes, sibi non uitam dissicultatem pepererunt, quae Expediri non possunt. Quomodo v. e nauta sciebat, cadaver in litus lectum, esse Archytae' unde nautae tanta doctrina, ut Pythagoram moi Ieio dicere auderet non sordidum tintiariae verique vitietorem ρ Igitur otulit alias dialogi parto ἡ diviserunt, tri-Luentes sermonem nune Archytae, nunc nautae, et eontra. Nova iterum ratione distinxit Uptonus ad Arrianum pag. 54. Ego non puto esse dialogum. Nequo dialogum agnoverunt Sehesia-xtae. Commentator Cruquianus: Mnee Dde εx mc προσωποποισι κ inducie eorpus nuti frossi Archyliae esu litus e uisum e queri eum ntitisti praeteretinferi iniuria, nisi titi eo sepeliatur. Disortius otium Acron et Porphyrio, qui dicunt: petere a praeferetinfibtia sepulturam Senientiu igitur earminis haec est. Iacet Λrehytas in litore. iam leviter arena tectus, qunm D nulli praetereuntes ex religiosa conis suetudine in ignotum cadaver proiecerant. Praeterit novus nauta. qui stinans. omelum humanitatis neglecturus esse videbatur, et praeterit tum. quum Archytas Meum loqui desierat, dicens: Me quoque devexi νυι I mes Orionis Illyrieis notus obruit tinciis. Ibi forma orationis mututa est, et dixit Me quoque . pro Te gramve, quod hie suis et obseurum, quia statim ad nautam convertitur. Atque ea orationis mutatio propria est, quum nobiseum sive cum aDimo D tro loqui- mur. Vid. Terent. Adelph. V. l. l. Horat III. Carm. 27. Seneca Med. 893. Quod secit. ut crederem Archytam secum loqui solum, etiam hoc erat, quia multa dixit, quae ullonum esset nautae nar. rare. His ita dudum scriptis, lautus cognovi meam sententium confirmari iudicio viri doetissimi. Cus honuin esse puto, qui editioni Horatianae veteri
nonnulla annotavit. Annotatum e,t:
130쪽
Pulveris exigui prope litus parva Mutinum Munera: nec quidquain tibi prodest
Aerias tentasse domos, animoque rotundum Percurrisse Polum, morituro.
Oecidit et Pelopis genitor, conviva Deorum,
De A rehyina eo loquio turpissimum
est eommentum. Aliam rationem carminis explieandi nuper iniit B. G.
velfhius, qui omnem sermonem tribuit umbrae naufragi. Archytam Prope sepultum alloquentis, seque huius exemplo consolantis. Elogantem viri eruditissimi dissertationem I. C. Iabnius r epit in Annalibus Philol. et Pae. dagog. a. MDCCCXXX. Huius sententiam unice probat Meinelitus. Ludovieus Doederitonitis carmen in duoearmina divisit. seeitque Horatium ipsum
loquentem, ita ut 1-m adstans se. pulcro Archytae sortem humanam comismieseretur, in Utero I-28, quasi naufragio oppressus et eiectus sepulturam precetur. Versus Mista sentim
Proserpina δεμι. eiicit, et pro eritio est aridum mare nnulla eonii est titiis mare nautis, hoe est: inimiei Caesaris alii in acie cecidere, alii, ut ego, naufragi peribimus. Pulseria exIotii. Statius X. Theh. 421. Anousti puero iante pulveris Antias . MDne . Heinsit funern reiicit Ov-dendorp. dieens mtinera in hac re esse cognitum, et sie accipiendum Virgil.
oendi. Qua ratione postea Ηeynins lo- eum di meillimum explicavit. Sed loeus De Virgilii iam corruptus est, ut explicari sententia eius non possit. Ego nuper in Mnemos. Leid. eoniecit spreto Cleonum quoque foedere. matres Intem saera Deilm Meltirnique omia Baecti Diseer-pstim latos iuvenem spargere per cistros. A erina tentasse domos. Mei nekius: Cum manifesto ad astronomiea Λrchyiae studia reserendum sit, pro aerisa scribendum erat oetherias, de quo ad
i monui in Philol. Vol. V. p. l Ti. M recepit aetherino Nauplius. ' Quid in Philol. admonuerit, et an Hauptius adi eommendandam emendationem addiderit, i oro. Sed ipsa emendatio mihil tam praeclara videtur. ut manum D tri poetae in ea plane agnoseam. Animoque rotundum Percurrisse polum. Nonnulli decurrisse. Percurrere
est, quod Cicero II. de Fin. 31. perti. orare vocat: Qui innumerabiles nivn-l dos in initas e rapiones, quarum niviui esset ora, nulla extremitas, mente pernortivisses. Pontius Paullinus pag. 44. Spallante polum qui mente pernorat. Et pereurrera vidit Prudent.
l Λpoth. 805. anima mille artibus in
i strueta eoelum sensu pereurrere 4locta. Tithontisque remotus in auras. Egol non miror fuisse interpretes, qui expliearent in araras solutus, erantia , ut Horatius de eodem: Lonoa Tithonum minute a retus. Nam quod senio et tabe consumitur, illud in auras abire dieitur, sicuti et anima morientium. Ovid. XIV. Metana. 43I. Luetutia retonium lenties lique ein medullas Tabuit, inque leves patillatim eranulenti s. III. Metam. 397. in aera me. a Corporis omnis abit. Veser. Flace. III. 35o. regum inhor omnis in auras
in Paetias iam spiristia auras. Et ita saepe Ovidius. Sed ea explicatio sententiae loci est contraria. Itaque cogimur vulgata interpretari: Tithonus ab Aurora in coelum evectus. Sed hoc Latino dicitur per auras in eoelum, non simplieiter in auras. Num in auras recti, tolli, idem est atque in nἐιtim folli, rorare. Ovid. VII. Me.