장음표시 사용
131쪽
Et lovis ut cunis Minos admissus, luibellique Tartara Panthoiden iterum Orco Demissum, quamvis clypeo Troiana refixo Tempora testatus, nihil ultra
Nervos utque cutem morti conce88erat utrue,
Iudice te, non sordidus auctor Naturae verique. Sed omnes una manet nox
Et calcanda semel via leti. Dant alios Furiae torvo spectacula Marti: Exitio est avidum mare nautis: Mixta senuM ac iurem sentur funcra, nultam ora cuput Prosea Piso frestit.
iam . mo. Medea nisi pennatis sempentibus isset in nurtis. Accedit hviedisneuitati verbum insolitum remoto pro ex itis, stihinitis. Seholiastae vi- lentur legisse re pius. Acro: Titho. num in titirna receptum diei . hoe eatem Itium. Comni Cruq. Tifhontis inrauras recep tis itiit. hoe est e terris eae a t. Si pro nurtia reponas astra, habebis versum sententiae ei Latinitati convenientem: Tithontisque reeeptus in tria. Oeeidit et tum Tithonus, quamvis ab Aurora in eoelum recepti . I seeipi in re tali solemne verbum t. Astra pro meto etiam cognitum. Ovid. II. Fast. 478. Bellietis Λ erio venit in fria Deus. III. Fast. 186. Romulus eae illo renit in astra Deo. Plin. Paneg. ll. Tu patrem sideribus inrti. iisti. Quintil. XV. Deriam. 8. Atmui imi rnein sideribus misit in terras An idem Latine di iur recepto in nurus, valde dubito. Go v. Praeterm pag. 27. coniicit: remottis in Euros. In MS. Alt. legitur nilmotus in auras Hoe nonnulli fortasse defendent memplo Ovid. XI. Horta l. 16. Quin itient
iacimo iam per ororum nomina e D. In
ter eo Mos posse referre Ionem ' Sed ibi ritimo is significat .nis. Gunmeis elypeo Troimur retinio Tem. porti tes altis. Docringius lovis: otio ni in is erupeo, et rogut1 Quomodo Horatius dicere lioterat: Gratim is m-th ortis, ve Euphorbus. nihil ultra
nervos et eutem morti tradiderat, nihilominus lumen isertim ineo demissus est Horatius . ni fallor. hoc voluit
Pythii ras tempore belli Troiam erat Euphorbus. Panthoi filius. In Euphoris, quidem mortuus est. sed ita. ut morti nihil praeter nervos et cutem concederet. Quod quamvis ipse affirmaverit clypeo do pariete templi refixo. et homo, qui iani tempore lielli Troiam vixerat et septimo foro i,ost
Knoculo etiam vivebat, videretur immortalis . interim tamen mortuus est. et Tartara eum habent, in Orco manet Nam hodie nusquam uPpuret. Drant otios Furiae torvo vulneDMMarti. Tam ferociter pugnantes et morientes, ut dignum Marte sint spe. eiaculum. Tibull. II. 5. I 19. Ttim Messialvi meus pia det a me netilia turbae. Ovid. III Fast. 539. Atint spe. etneula xvlai. Senoea de Provid. 2. Aera speetneulum ilionum, au qtisu res i. eitit infensus operi auo Detia: ecce Prer Deo montim, vir fortia eum multifortuna eompositus. Florus II li. Enni eittia proelii fuit, tit in ery isse meetneulo Deos stimn tradideri . Plinius in Psnegyrico M. Aemo e me
132쪽
uo quoque devexi rapidus comes Orionis
At tu, nauta, Vagno ne Parce mulignus urenae
Ossibus et capiti inhumato Particulam dare: sic, quodcumque minabitur Eurus Fluctibus Hesperiis, Venusinae Plectantur silvae, te soSpite, multaque merces, Unde potest, tibi defluat aequo Ab Iove Neptunoquo sileri custode Turenti. Noulis is immeritis nocituram
Postmodo te natis 1 raudem committure 3 Fors et
funem. Versus inficetus, sine pondere. Sententia de necessitate mortis iuui satis declarata est in his: Omnes tintimianee Noa nun semel xia leti. Ilio moritur in hello, hic in oceano. Nietiti et ego V Vides quanto melius haec procedant, versu eiecto. Forma verbi Gnaera pro densure, cognita orat ex omnibus poetis: vid. Benti. h. l. et Corti ad Lucan. IV. 76. Ea reddenda
est Corippo de Bellis Lybieis V. ist6.
Misti Aenibus densentiar ephebi. Tenemus autem poetam Grummittieum in m. quod . quum Latinum esset, nu/ω- ωptit Proserpiniam fui . metro eoaetus nil notam ipsi figuram Hypia. lagen confugiens. seripsit Proserpinvintillum e ut iuuit: quod ab Horatio nunquam' seri hi potuit, eui facile suis. sot: ntilli Trtiae en Hii Proserpina pareit , vel aliud Latinum. Num et praesens tempus h. l. melius erat . propterunt edentia Gni, tralatin ira est, uen. xentur. Talia persecta minus Latina iudico. Et in Virgiliano Qtiramquam ciuimus meminisse horree , ἐ-ttique refu- ωι, praestat agnoscere hemistichium. Plinius quoquo in Epistola priorem tantum partem laudat. Si versus essent Horatii, posuisset anto stitit alios Furine. ΜῶDevius: Gravi,simi ci versus iniuria damniivit P. qui es villatur, cumscriptorem horum versuum Hypallauo inepta tisum dicit. Sensus ver ruml est: nullum non euput Proseri ina ex-l petiit: nee sane offenderet P. si ut Graeco poeta scriptum legeret κώρανον otio ν ἀ--- Πεμνε Hi .V Cmitabo Ai legerim. Idem Mei ne ius eoniiciti ci Mirhoc misera senum iurenum . quo multum vigoris orationi necessu -l rum.
Illyridis Nostis obruit undis. Ouden .dorpius malebat Iomieis vel potius Apulicis. Ossiotis et eupiti inhumnto Offendit me. ut alios, hiatus. Legunt nee hi nanto. Mallem instimu tito. Ovid. II. Heroid. 135. Au tun me metus pro-l tectam litera portens, Oeeurrtimquel oeulis in timuineti tuis. Meinckius inil ratur hiatum n me, et nuper a Glitti lingio in suspicionem vocari avituisse. t Exspectatur adhuc disputatio do hineti l Quaestio multum abest, ut ad liqui. dum sit perduein, si tamen per MSS.l corruptelam. in hae ipsa re ante alii insignem, perduci possit Iribi dentine neqvo Ab Iore. Dion Idyil. I. M. ro δι πὼν καλῶν ic o
133쪽
Dubitu iura vicesque Sul)erbae Te maneant ipsum: precibus non linquar inultis, Teque piacula nulla reSolvent. Quamquam sestinas, non est mora longa: licebit
fere. Dicerem, tum potius esse Iegendum nullois tu eommit ere. Debita turn Dicesque stipe bae. Maristis ivra Valer. Flacet VI. Argon. Ira. sunt imperitim, potestas Murtis. Bur- mann tamen cum h l. Horatii comparavit.
Quod quis alteri sererit. Me ii,si fiet. Patietur exemplum suum. Hoe ius illi debetur. Reddentur illi iustae vi- eos; qui superbus suit, et cadaver insepultum neglexit, ab aliis vieissim in simili rasu negligetur. Ut grata vice, ingrata, tristi, sie diei potest superba.
Itaque non necessarium puto emenda
tionem Burgessit ad Aeschyl. Supplie.
mo. Die que ati emtie. ut Aeschyleum υσrarae taeac. Superbia in eo cernitur, si quis, immemor Deorum et hominum, insepultum cadaver negligat. Oudendorp. hie opportune monstruxit Liv. I. 49. Ἀδε L. Taria inius remare eoepit, cui Superbo gnomen faeta indiderunt, quia socerum oener sepultura prohibui . m. mutum quoque insepultum perisse di-elitans. Adde Auson. Oct. pag. 753. Ut in clo ne tim saevire δε- aisent, Diique hominum in exanimo
hoste verentur, citi sepulturam hoste restituto.
Quamquvim festi a. 1laee imitando expressit auctor Declamationis Quintiliano tributae, V. 6. Hine et ille
Icci, beatis nunc Arabum iurides Gagis, et aerem militiam paras Non ante devictis Sabaeae
Noctis catenus 3 Quae tibi virginum,
Sponso necato, barbara serviet 8 CARMEN XXIX.
I eriis eatenus. Tuniquum de vi-eioria non dubitans. Idque sacere solebant variae genies. Polybius narra vit de Flaminio III. M. qui militos tanta fiducia implexit, ia fra πλώοι c
cit. II. Annal. I R. Nopertis infer πο-lia eorum eatenis, qutia in Romanos,ue Mn dubio e niti, portaeerant. Ibi
Lipsius exempla et Flaminii et Antonii attulit adiecitque, qui mos erutillis temporibus, monitum, ut dicebatur, religiosum ot politicum Monitumhoe est: Sed utriusque quis exitus qui nunc Germanorum. Nee aliter so.
134쪽
Pitur quis ex aula capillis Ad cyathum statuetur unctis, Doctus sagittas tendere Sericus Arcu paterno 3 Quis neget arduis Pronos relabi posse riv Montibus, et Tiberim reverti, Quum tu coemptos undique nobiles Libros Panaeti Socraticum et domum
Mutaro loricis Iberis, Pollicitus meliora, tendis 3
let magnu' ille Deus, qui dei ieit . quid- lquid vane so extollit. ' Quid postea de elasse illa Philippi II. incieta. sed a. i588. deleta. dixis;et 3 de qua II.
Gratius. Uist. I. p. li8. Constans fama est. honores, landos, tabernas, euneta belli praemia, anto divisa. Laquei certe. et plura necis instrumenta, aut servitutis, intor spolia visitata sunt, quas in victos, ut non dubio eventu Paraverant. Florus III. I. Primus in sil insulam Maretia Anioni , cuminorati quidem elatoriae ape visque iuueta. adeo ut plures eatenvis in naribus quam arma portarent. Vid. Freinghem. metus ani fas tendere Seriem
Aretis proprio tenditur. Ovid. V. Metam. 54. Indus Athis, Dia quidem
inevio quamvis ciuitineis misso Fioere erus erat, sed tendere Metiar aretis. Sed angustis tendere, nemo sollicitet.
Vid. Bumann. ad Claudian. IV. Cons. Ionor. 540. Potuisset illa Wem orseomparare cum Himerii Orat. VII. p. 54l. βιλη xDxλωσassar. Relahi posse ri a Montihus. IIou- mannus in Miseellan. Lipsiens. IV. lim. emendat fontiatis. V es a librariis perpetno sere mutatae sunt. Cons Bumann. ad Gratii Cyneg. 221. Illa montibus servaverim, etiam Pro .pter arduis. Huius quoque lectionis patrocinium Ruscipit Bumann. ad Ovid. XIII. Μetam. 954. Quamquam origo
fluminum sere ex montibus deducatur ut, quas ad sontes redeant. Eadem redeant ad montes. limum tamen montium nomon magis illud ostendit, quod seri non potest. Sil. Ital. V. 253.
Thrasymenua in al os Adaeendet ei. titia miles. Petron. 134. Et ruratia furim in stimulo rertice pontim. Cluuis clim. I. Eutrop. 353. P/onn peetineretro moti M. Bumann. putat Claudianum ex Horatio petiisse. Sed locorum ratio diverso comparata est.
Rivi relabuntur proni. celeri eursu, ad arduos montes. In Claudiano relabuntur ad iuga pronn, declivia. Quod seri non potest, per eandem imaginem, mutatis epithetis, ostenditur. Lahi motum quoque celerem indicat. Horat.
I. Cum. 12. s. rapidos morans summum liam . Socrati m et domum. Totam quasi
a Socrate proseminatam familiam. Ironice. Vido quae Graov. ad Cieeronis Osse. I. l. dixit. G nov. ad Senee do Benes V. II. pro Melis accipit. Ametata elegantia Plin. IX. Ep. 22.
Si e mos eius in manus sumseria, Iestes opus feratim molle, iueundum, et
plane in Propertii domo aeripeum. Passienus nempe Paullus genus a Pr pertio dueebat. Comm. interpretatur libros forent eos. Viditnet Mern irae et domus
135쪽
O Venus, revina Cnidi Puphique,
rene dilectam Cisron, et rocantis Thure te multo Glycerae Vecorum Trun er in ae m. Ibrridus tecum Puer et solutis Gratiae zonis ProPoren que Nymphuc Et purum comis sine i Iuron us
enias, Cupido. Gratiae. Nymphae, Iuventiis et Mercuri, ite ad do mum Glycerae Glycera tu vocat thure mulio, o Venus. Exilo et ieiunum nrgumentum. Ne irio explicatur. quare veniat, aut eum tam lepido comitatu. lCarmen ex centonibus Horatianis coma lpositum.
orne dueetnm Cypron. Horatius I. Carm. 19. In me tota ruens Vontia l Pron deseruit. Iam Vorans spernit Cis m. si non nmplius ei placet Cyprum habitare, sed sedem muvult transferre in aedem Glycerae: ut Iuno.
posthnhitta Annio, Samo spreta, se ltranstulit Carthaginem. Mutatio insul norum innia urbe, tanti imperii. erodihi. lis est, mutatio insulae cum una aede
ineredibilis. Mirum porro reuina Cnidioe Imphi. Erat qnoque regina aliarum urbium. Tum recto: o regina Ptiphi,
linque Cyprum. quia Paphos in Cypro,
restinn Cnidi Priphique, ii ne Gyron qnia Cnidus non in Cypro. Meuius nominasset duo oppida in Cypro. Sit Oeta non perpetuam sedem Veneris inuedo Glyeerae voluit, sed in brevissi. mum vinclo tempus. ut Messet sueris v Glyeera laetendis . nil litum oportuis. set aliquid, unde mora linud di imi naintellinoretur. Nunc non opus criit, ut propteron sperneret Cyprum. eam. s que clueetam. quo statim, peractiq An oris, reverti posset. V nn is Thure re multo. Horat IU. Carm. l. Ventis. abi, Otio Blandria iti. Num te reroentit preces. Claudian. Consul. Probi et Olybrii l 95 ero thurer aliam Iunonem Inaehiis oeulos advertere templis. Glmone decoram Transfer in aedem IV. Carm. l. in Homum Pntilli. Et quid de rom 3 Epitheton metri caussa adiectum videtur. Solutis Gratiae eonis. Parum ho-n sto, pra sente Mercurio et Iuventa. de virginibus, quae non sine dedecoro raram solrtint. Notum e t illud Catulli: Zonam quod mitiis diu li fam. Nymphas addidit ox uoratio I. Carm. 4. Iuno neque Nymphis Grntiae dee-tes. Ihi solae sunt eum Nymphis et Venere, ut et IV. I. Gratia etina Nymphis oeminoquo soror ova nuder DNeere nudia ehoros. Annotavi Hus kii
Asel. p. 67. Quid scripserit, nunc
M reuritisque. Nemri probabilem caussam attulit . cur hie Morentium o se voluerit comitem Veneri. Metrum. credo. cffecit. Conam. Cruquii: Quia mulinis valot nil morem e netlian. dum. Undo illud: disertum me Dele, ρ. Fortasso, si in his tenebris mi. earo lieot, leuondum: Mot timor Deit disertum. Undo illud: Non formosus ea n . seu errat serandus. ot: disertiam Mo Dei. ni timor. Prius ex Ovidi .
136쪽
ulterum ex alio piaein. ant et illii lcralcaris Ovidiuui. v. e. XIII. Metam. 2 28 dolor ipse di9er tim feceras. Et in nrie: Apon e uixer um iecerti . NO- tuiti et illud: 'ΕΡ.. c ἐιῖtinxti, x ν
Quid dedientum poscit Apollinem
Vulos 3 quid oriit, de patera novum Fundens liquorum 3 Non Opimiis Sardiniae segetes seracis,
Non nos tuosne grata Calabriae Armenta, non iturum, nut ebur Indi eum, Non rum, quae Liris quieta Mordot liqua, taciturnus ninnis.
ruris. Hoc praesert Oudendo . cum Mactiundo ad Statii IV. Silv. s. 65. Alii opinioe ruinine ametes feroces. Non nes uosa ora a Cn&hriise Armenta. Quidquid interpretes dicant m explicandum striasti tirmenta. mihi orti animies commune et parum significans videtur, praecipue si comparem eum segetibus Stirdiniae, ebore Indies me. teris. Possunt accipi armenta GM-hriae pro Caloria. ut Horatius alii idixit poetis Globrum. Vel sic tamen illud o in friget. Forta e reponet dum: Non nostra ne Graici Globrine Armen n. Fuellis ac frequens est in MSS. utriusque vocabuli liermutatio: vid. Salinus. ad Tertuli. Pallium p. 2M Neins. Advers. pag. 720. Gronov. ad Iustin. VIII. 4. Oudondorp. ad Sueton. Tiber. 66. et interpr. ad Valer. Flueei I. 524. Oves Tarentinue propter lunam erant nobilissimae. et appellabantur Graeetie et Graeeum pe-eus. Columella de Re Rust. VII. 4. Groreum meus. quml plerique Turen. inum Poeant, nisi eum domini praesentin est. Dia expedii hoheri. Si qui mee eurnm et e bum mniorem Mosidem Niam cum sit tinterestim stentis seni- stertim mollitis. etim ea omnibus N. rentinum est mollissimum, quod nullum domini titit mnoi,frorum iner inmatist nef. multoque minus ara tiram,
nee aestus nee si ris pntiens. Pelles eorum propfer mlehritudinem innne maiore presio, quam n ira Te ioci, mer.eantibus trocluntur. Deinde idem Columella vocat orem Graeeam. Plin. VIII. Hist. Nai. 48. Lonti Innualia- rima Apti n. et qtiae in titilin Gr ei pecoris oppes tur, si hi Ittillen. Hoe igitur orat Crapeum peeus Italiae, ut Graia armenta Calabriae. et Norat. II. Carm. 12. Pinotiis Phrisitio M99
nitia opes. Habent autem tunse pretiosi inaue magis notionem divitis luxu.riae . quam armenta boum, 'unntum. vis pretiosa. multoque meliuq enmutiro . ebore, et rineis conventiant. Et
sic ubique sero hare coniuncta leuimus: vid. Ilorat. II. l8. I. ix is. m. III.
III. a. II. Obstat coniecturae nosimo quod veteres Grammatici doenerunt,
rarmen in tantum usurpari de maiori Peco . 9rmos de ovibus: vid. Λ ison.
Popnia do Diqerim. Verborum P. D. Sed strostes equorum et boum satis uAttali snnt. Et sorviuq ud Virgil. III.
137쪽
Georg. 49. serit,it: Armenta sunt equorum et boum, strema vero capellarum et ovium. Haec tamen, armensuet stris , sciendum quod plerumque ecinfundit auetoritas V Virgilius I. Aen.lM. eodem observante. armentia novedo cervis dixit: et III. Georg. 344. n. mentsrium ab ive pro maiore stre. sum. Quo i conieci G in non placet Meinehio. Ipso conlieit Inrn i. e. Iuto
diffusa, ut Homerus moara tiἰπολια dixit. quo i Hesychius interpretatur τὰ ιν πλάτει νεμομε- , μεγαλa. Nullum
quidem huius usus in Latinis poetis
XAtare Oxemplum, novit; sed Horatium haud pavea de Graeco fonte ducta resurpasse aliis indicta. Dubito an Horatius in re tam vulgari quaesiverit epitheton tam insolitum. Virgilius qui- clom serti,sisset ineta Ginbrine armentia. Premnni Glena stitie. Octo versus etiam dolevit Guietus, indignante Sa. nadono. Neuter rationem reddidit. hiecur indignetur, illo eur delent. Ego dicam, cur ista non habeam pro genuinis. UNon opto, inquit, copiam fru-
metiti. non lanae, non aurum, non ebur, non vina. Parvo Contentus sum,
quod habeo. Da mihi. Apollo, hoe
parvo frui. sed sano eorpore et mente da mihi vogotam senectutem, Musarum studio Oxhilaratam. Nemo non sentit,
quam saetii ordine haec ipsa fluant. Hie autem ordo versibus insitietis iterturbatur, in quibus praecipue ingratum est mereratoris exemplum. Diis cari. quippe qui ter anno revisit nequor Atlantieum. Hoc mentem et cogitationem a re proposita avocat, adeo ut
taeiti dieamus: Quo poeta nune rem dedueet Pre ne GI a stilo, quibus d. dii Fortunn vitem. Plane his idem sed aliis verbis. in tam brevi carmine dietum. Non opto copiam vini praestantissimi. Alii, quibus ita sol ieibus
Q contigit, halleant vinum egreatum. 'Num rura, quae Liris mordet. laudari hic non possunt, nisi propter vites, quia iam memoravit severea Mia nitie. Tum premere rium Cti eam stilis, prorites colentia possidere. non probandum est. Uti possis Calona falco inquavis alia vito. quam Calena. Itaque melius quidem . quod Bonileius voluit, Inremnni Glenum in eo ri em. Quamquam Sidon. Apollin. Carni. VII. 46. ad exemplum huius loci dixisse
videatur: eoilutaque semper Aridn MD-donias damnarunt Guroram Die . Sed auctor versuum nostrorum inlee Jenn scripsisse videtur, ut alter, nisi sit idem Grammatieus, scripsit I. Carna m. Cneeuhum es praelo miram G leno Tia bibes tirom. Hoc nequo ineptum est Bentleius ibi annotavit1 FnDe Calenti, quae alio quovis transferri potest . quaevis alia vitis, etiam Veientana, tonderi 1--t: prae s vero Gleno, quod intor immobilia magis Numeratur, non alia poterit premi uva. ni,i quis Calibus nata sit. ' Ego ita arbitror: animalia, fructus, instrumenta, in hae caussa, api,ellantur a regione. ubi optima quaequo in suo genero veniunt. Transportari quovis ii sunt, et semi er transportabantur. Falx G-lerin, ut hodie cultor Anglus, signiscat optimam, praelum Calenum, ex
cellens praelum. Exempla, vel in Goorgicis Virgilii . inveniuntur multa. Si Veientani non haberent praela satis usui idonea, quid vetabat, quominus emerent a Caletanis . vel ad exemplum Caletani sacerent, vinumque adeo Veientanum praelo Caleno premerent Do Sabellis limnibus et equo Satureiano recte iudicat G nerus ad h. l. et ad I. Sat. 6. m. esse Horatianum tribuero adiunetis epitheta rei prinei-
palis. Remanet rises amplain re, Promasidere. Dominus serie arbores, 3κ nil vites, laute uvas, eas praelo domat. hare et rimilia bono indicant posς Mi
138쪽
Vortu , rit me dices et aureis Vercator exsiccet culullis Tina Syra reparata mσω,
Dem, quia sunt tacta praecipua, quiluis dominus saepe interest, dum geruntur. Dominus vires amputat, minus ad eandem rationem ae mmodatum
est. Noverat poeta Virgil. I. Georg. l M. falea premes timhras, et Ovid.
XIV. Mot. 629. luxuriam premit. Diora et aureia Mereator eastere
eultillis. Tertium vini praestantisqimi exemplum, idque in mercatore. Et qualis sententia Alii possideant vites Calenius. Divos mereator vinum bibat ex aureis poculis. Nonnulli e MSS. legunt diues ut aureia: quod signis
caret, dominum vitium Calenarum eas vitos non sibi, sed mereatoribus eoiero, et pro vino accipere merem Syras. Caeterum in uno ΜS. reperi: dinos in nureis. Ut Graeci ἐν χρυσω πένειν. noea Thyest. 453. Venenum in auro b uυν. Ammian. Marcellin. XXVII. pag. 363. Humanum Atinguinem innasthim e triam humnnia bihentes. Uid. Burin n. ad Phaedri I. sab. 25. et
Cuperi observ. pag. GI. Sed hoc . leredo, poeta noluit, propter earie e Syra reparara meroe. Martin. Var. Leci. I. 3. interpretatur reprariare. nummis ox re vendita aliquid reemere.
Voluit, ni fallor, aliquid vendere, et pro eo, quod vendendo umigimus, aliud ex nummis indo saetis sibi m. re. Sed hoe est partire. Reparrare non dieas nisi de rebus eiusdem generis. Provoeant interpretes ad Alfenum D. XV. T. a. i. 16. Ctim hi borea non essent idonei, iusserat eos rem ira, et hia nummis, qui rerepti ea. ent, alios reparare. Gothostedus ibi laudavit Horatium. Sed roete Λlso. nus boves reparare, quia bores erant venditi. Non scripsisset, eredor et his
nummis equos reparare, sed parare.
Compositum pro simpliei, dicunt interpretes, et Horatii hane esse prael caeteris eonsuetudinem affirmant. Cre t osso loea, ubi non multum reserat, utrum composito utaris an simpliei. quamquam vel sie, apud eastigatoqi saltem seriptores, eomposito semi er vis sua insit, sed hoc in repseare quoque seri, non erecto. Apud Horatium
nusquam: v. e. II. sut. 5. 2. um a-Aras reptirare quenna res. Et sie est in dram reparare, vires reprirnre.
caeteris, quorum exempla in Commentariis virorum doctorum ubique exstant. Vellei. Patere. II. M. Mi- hri tes mnonna nori Mercitus tires repararerat, hoc est: iterum sibi paraverat magnus vires in novo exercitu.
Rubnhonius primum legit parareset. tum addit: sed reparare pro simplicipiarare positum videtur. Lucan. I. l34.
Nee reparare norias vires. ' Prudenter Rufinhonius Piritur. Lucanus do Pompeio loquitur, iam sene, et ducis oblito. Credebat priori fortunae, nec vires suas debilitatas novo exercitu reparabat. Nam Pompeius flagitio e imparatus orat a militibus. Igitur ni .hil restat, nisi ut locum poetae nostri ita exponamus: Mercator, priore vinoeonsumto, novum bibit, quod sibi ite.
rnm paravit, Syra merce mutatum. Quod ineptum est. Bent eius, post aliose natus, reparata interpretatur eon. duri nnrdo Syrin, ut solebant vinum miseere variis odoribus. Noe sorio eommovit virum doctum in Ariis Melet. Tria tinae, ut e siceret piperata. Withos pretiarn. Λlim: Grae sereptiratia mereis. Nee mihi defuit eon. ieetura: Vina Syra reparanda merce. Mercator vina exsierat, avide bibit, non parcens, tacito quippe reparandum. Faesso, inquam. Nam Diis ipsis earus est. Apparet o felicitate, qua ter quator uno anno itinera perficit. Reparn net reptira vi frem saetio perinia.
139쪽
Dis cur A tw8m, quime ire et gurater Anno rerisens aequor Atlanticum Impune. Me p cunt olirae, Me cichorea ler que matriae.
Frui paratis ot valido mihi, Latoe, dones ac, prec0r, integra
Cum mente, nec turpem senectum Degero nec cithum carentem.
tantur. Sic I. Carm. l. de eatnta etd testan in I. 5. muttitosque et muran. resque. Lucan. II. l . oes atra et ste- stan . Vid. et Ruhnk. ad Velloium Patere. II. 29. Verius tan on arbitror. hominem, quum propter metrum Di potuerit scribere ei in Syra pnrufamerae, scripsisse rem fra.
Quippe fer et qutiter. Haec progam rationem reserunt: et nimis a vero abhorret, tot itinera quotamaim sucta, letiam si mare Atlanticum Ora oeciden. tali Mauritaniae hie finias. Me paretine olime. Alii pasenni. Vide quas sibi opponantur. Habinni alii vinum Calonum, mereator bibat leri aureis poculis, ego edam olivas. lcichoream et malvas. Olivas et navit vas arcessivit poeta ex ΕΡ . II. Frui paratis. Hoc est: Partis, quae possideo. Frui proprium in ea re. quando contenti sumus praesentibus iat haec ara fruendi, unum Horatius alibi sie appellat. Virgil. I. Georg. mo.ptirro fruuntur. Curi. IX. 2. Prne innania puria frui relio, qutim nequiren in istari. Cons interpr ad Liv.V.6. Latoe, dones. In MSS. duobus et in margine Vos aut legitur Let . N eiam tib rvavit N. uoi . Advers. I. eup. II. et Oandem formam exstare in Codd. Ovidii et Au-onii. Est autemn Λητω Λητωoc. Vid. Helias. nil Ovid. III. Trist. 2. 3. et VIII. Metam. 15. Me rtirpem senoesiam Deste Nee ei/hara etirentem. Suneetutem honoratam propter laudem poeticam, quia princeps Molium carmen ad Italos modos deduxerat, et senectutem etiam Musarum amore et cultu florentem.
Ennius apud Cieeronem: Si e fortia equus, spatio qui saepe supremo Viete Olympia, nune senio eonfrem' qui eis. Virgil. III. Georg. 95. Hune sequum; quoque, tibi aut morbo stravis, utit iam semior rannia nescit, abde domo, nee turpi Unosea aenectae. Et ignosce se. nectae equi, quae sane non turpis est, quia olim se tam praeclaro gessit. Ne plus ab oo postula, quam prae,inropo sit. Pro cithurn eurensem Brouk.husius hoc loco seriptum oΑse malebat
Poscimur. Si quid vacui sub uni bra
poscimur. Ordinem veri omini esse puto
I oseimur. Ita et IIS N. Fran. et hune: Ago harhi te . si quid lusimus unum D Orvii l. pro varia lectione. teste i ieeum, nunc die earmen, quod durotondendo in Serv. ad Virg. I. l . lo in hune et pluros annos. Si mihi un-
140쪽
ii Lusimus tecum, quod et liunc in annum
Vivat ut plures, lige, dic Latinum,
Lesbio primum modulate civi, Qui, ferox bello, tumen inter urnan, Sive iactatam religarat udo Litore nuVim,
quam suxeriΑ, nunc praegertim opus e t tuo favore V Denticius aliter: Mora. mus te, barbite, si quid tanquam de te lunae meriti sumus, dico' Latinum cur-mon. Similis formula fuisse videtur in Fragmento Callimvehi T. I. p. 256.
alterum versum non posse restituere.
Suspirer Callimachum dedisso: ινα μὴ
Dra πουλὴ μενιοσιν ἔroc. Ite in malam rem. Manna sordidria elestis Dbat'. re, ne hi titirent multos in annos.
hol. Pindari, qui hoc fragmentum
hio filiquid signiscare debet. Interpretantur do feriis Latinis, Latinum quasi
proprium inventum Horatii, Opti itur a Graeco carmini, eui prius lyram coni laverat Alcaeus. Alii fortas o aliter. lis feriis In ἰnis obseurum eΑt. Oppositum Latinum Graeco eqset: Dbarbite, die Ormen Latinum, eo mctro. quo primus usuq est Alenous. Quid opus erat in oti re Latino' An igitur antea Aeripserat Horatius Gracea earmina. nec unqu- metro Aleateo' Co citavi, an lux aliqua his tenebri- asserri possit. si ita interpretemur: No.
ratius iocatur. Post harbiton, sono tam gravi invocatum. scripsisse vide. tur carmen Latinum, hoc est. Parnasen
liberius. qualia sunt in Epodis rimare
longo puti m se aseeuto, et alia. Sic et Aleaeus, inter graviora argumenta, tamen Bacchum, MuAas. Venerem. Cupidinem et Lueum canebat. Ilo. ratius earmen serit,it Lestinum. Gline loquitur. τὴν m: ψην σκώφην nominni, nulla ei re uitione in robus turpibus uti.
tur. Talis poeta scit loqui Nomtinnaimplisistite. ut in simili re dieit Mur. tialis XI. 2 l. auctor Priap. in Anthol. Bumann. T. II. p. mo. m. ΟMetire poteram fiat dicere. da mihi quod fuDes lieri a iuue, nil tamen inde peris
Sie, post multa obseura, tandem turpo verbum eloquitur: Simplieitis multo est, da memetire, Latine Dicere: quid forinna 3 Crassa Minereti mea est. Conseratur Bumann. Ipsum uero illud Ln intim enrmen intercidisse
puto. Noe, XXXII. non est illud. Quo
minus sit, vel metri diversitas vetat. Quomodo enim quis rouat lyram Aleari. ut sibi faveat in canendo modos Sup-
Reli ras udo Lifore navim. Ovid. XIV. Metam. 248 relion Λ in lirare pinu. Paullin. p. 39. lis ato ione tura pineido e sistere portu, Noe beneatiωtiettim retionis litore elassem. Vid. Heins. ad Ovid. IV. Fast. aal. et Gmnov. ad Sen. Med. st 2. Et tol