장음표시 사용
231쪽
Iunone Diria: Ilion Ilion u ulla inerat que ista Et mulier pereyrina Pretit In pulcerem, eae quo destituit Deos Imrcede pacta ra Medon, mihi Gotaeque dammium Minermecim populo et duce traudulento.
Iam nec Lacaenae vii Act adustes EFumosus hos es, nec Priami domi Periura puynaces Achis
composita ab antiquiore aliquo Grammatico, qui lecta oratione Reguli si . mile aliquid tontare voluit: in qua re exempla praebebant uomerus, Virgilius. alii, npud quos multae Deorum irationes inveniuntur. Et erat hoe l
saepe argumentum Grammaticorum: v. l
e. Verba Iunonia. Quid nno illae. ris. Romulo in eoelum reeepto. August. lGnsos s. II I. in direrem Perha nonis tr narentia et dolentis, quod non
posset I alia Teucrorum Grertere restem sq.
Ilion Ilion. Iuno dieit: Quoniam voti mei compos sueta sum et Troia i doleta, veniat hue Romulus. Iain in simpliei illa commemoratione res. quae aceidit, inanis est anadiplosis Ilion Ilion. Laudarem si Iuno, graviter animo commota, vel miserans .
I. I. 47. Memor essem' o Myais, Muris, esitim ntine mihi Seripiti itindieta sunt in nn mo Chrysidis. Vnter. Flaec. VII. 44. in tie tinfe alios siesprexeris una. Unti restis' Ihi Buriniann. annotavit: Ρquae repetitiones, suo loco positae, vim magnam habent,
de quibus emetu optimus poetarum interpres Broukhusiuq ad Propert. III. 2. M. nee minor venerum arbiterueins. nil Claudian. II. Rus 4m nunc autem ineptos homines taleionu
versui est dem saepe voces iterare non sine risu videmus. IIaee Bumannus.
Areidit Bumanno, quod inultis necidit. Culpant in hominibus recentioribus, quod patienter tolerant in antiquis. Et otio destituit Deos. Impeditus
veriuarum ordo, qualem Horatius et boni scriptores studiose evitant. Iudox evertit Ilium, damnatum mihi. ex quo Laomedon destituit. Et cur Iuno potissimum et Minerva fraudem Laomedontiis dotestantur Iniuria pertinebat Λi,ollinem ot Neptunum. Et iamen Apollo pro Troia stabat. Caussa odii Iunonis vulgo ost spresse inivria for-mne, et quod sciebat Troianos originem daturos Romanti. Cas neque i mnnitim Minerrae. Obscurum et ambietuum in eireuitu periodi iam notavit Bentloius. Ergo rrexit clumnarum, ut clarius ad Ilion posset referri. Et sie auetor seribere debuerat. Famoma hospes. Amarior Ironia, si leueretur formostis, idque melius ressiondet verbo fuisset. Alcman xti. λorrapiis appellat. Ovid. XIII. IIo. id. 43. Dtia Pari, Priamide, damno formose tuorum. Iudicium Paridiis alia illi inonio reposium man vi. Excidi lumen Tmine laetari dolaebat. Periura. Iam supra diserat eum populo et cluee frui utilento.
232쪽
Hectoreis opibus refringit: Nostrisque ductum seditionibus Hellum resedit. Protinu8 et War frus et inrisu- mPot , Troica quem peFerit 3 er 3, Murti redonabo: illum styo lucidua Inire sedes, ducres nectaris
metoreis opthus. Latinum erat ope nee ore , vel Ope Hectoris. Domus Priami, Prinmtis reae, suis opibus refrinoli set hoe non solitum est verbum Achivos: nam ita sunt opes regni Troiani, ipsum regnum Troianum. Opes non recto tribuuntur uni homini in regno, quamquam rogis filio. Ille frangit lim lstes Opibus regiis, paternis, Non Atiis. Diserimon singularis et pluralis iam Semius ad I. Aen. sol. ex Attrio Philolom notavit. Bumann. ad Va-lor. Fluce. m. Tia. contrarium ostendere conatur. Valerius: Herculeas inna serus opes spretique ro his Arma eiri. Ubi IIein ius volebat vel Hereiam
opis vel Heretileam opem. Ergo vir ille orationis Latinno, poeticae in pri- lmis, scientissimus non serebat plura- llom. Buran annus contra pugnat exemplis, quae ad rem non faciunt, ne Norutianum quidem I. Epist. 10. M. ex nota Si ieliori fabula do equo et ruo: nee inivior in eertamine Ionoo lmpla est opes hominis, frenumque irreepit. Bumannus reprehendit Toriarentium, qui interpretatur potent iam.
Recte, puto, Torrentius. Horatius hie dicero non potuit opem, hoc est titilialium, quo verbo in eadem subula uti. tur Phaedrus IV. 3. Sonipes titiailium petiit hominis. Eruci Horatium dixit opea, potentiam, petit opem uti vittis hominis, auxilium ab opibus, quae orant in homino. Ita Virgilius VIII. Aen. II i. auxilium et opes eoni unxit: Atiae lio ineros cimilitim optotisque iu- M. Ubi non idem signiscat, sed differt, sive opes cum Servio necipias pro militibus, sive pro rebus ad hol.
Ium gerendum necessariis. Talia non promiscue usitantur, ut neque auxilium et nuxilia, neque evin et eopitie.
Si in Valerio Fl eo servare velis Hercti . ens opes . interpretare eum Neinsionrmn Heretilis: si solius uoreulis, lin. bebat illo. qnalia Π tor non hutiebat. Itorum dico: Domus Priami non Dexit Achivos opibus metoris, sed ope. Quis seripsit: Respubliea Romana fregit Poenos opibus Scipionis, aut domus Caesarea ulta est cladem Vari opibus Germonisii Respublica et domus Caesaris hahobant et dabant opes. Nostri, quo cluestim peditionibus. Metro eoactus appellavit seditiones, procliseo ita. Aelium resedis. Virgil. IX. Aon s43. Mira resident. Ubi Servilis: Vae .hunttire ut tempestatem reaidere diei muA. ' Ego dubito an tale bellum, quale populo et urbe deleto finitur, recte resi t. Bellum Troianum non poterat resurgere. Ita neque dixeris: bellum Carthaginiense, urbe deleta, resedie. Troien quem peperit sacerdos. Saelio disputatum est do forma Troietis et Troitas: vid. IIuins. ad Ovid. I. Ueroid. 28. et Burmann. ad Virgil. I. Λen. lis. Alii putant Troitis sonare nobilius, alii quaerunt. ut Bentietiis, utrum P so ivum an gentile rei. de qua agitur. sit aptius. Crodo nihil disserto. et standum auctoritate MSS. Vido et Bulinhen. ad Veli. Patere. I. I. et
Handium ad Staiii Silv. pag. 8 l.
Marti redontibo. Pro eondontibo. Non exstat simile exemplum. Neeliaris inreos. Bis in eodem cur-
233쪽
Succos, et adscribi quietis Ordinibus patiar Dectrum. Dum lomuo inter suo iret Ilion
Romamque pontus, qualibet GULA In Parte re anto boasi:
Insultest armentum et catulos freue
mine. Supra: Purpureo bibes ore
eat: era cura qnietos solliei ne. Nulla opitheto hic non erat locus, vel propter secilliones Deorum, paullo ante memoratas. Et est aliquid satyrici. si ita imitamur consuetudinem et sormulas vitrio Romanae. Portinet sere ad Deos irridendos, ut socoro Seneca in Apocoloeunthosi, et Iulianus in Caesaribus. Appuleius VI. Metam. P. 425. saeit Iovem . pro sede sui limi. Redentem . sic onuntiantem : Dei e seripsi, ubi Oudend. hune locum cum Appuleiano comparat. Dum lovus inter Anenitit Ilion. IIa
sententia, si animum attendamus, nihil est. Nam pontus saevire potest inter Romana et Ilium, et saeviit semper, nunc quoque: sed hoe non impo. diebat, quominus Romani, urbe re- lieta, sedum rerum suarum Ilium trans.serrent. Crecto locum iis explicandum: Quiundiu nempe pontus inter Romam et Ilium saeviet, tumdiu exsules r
gnanto. Virgil. I. Aen. sm. In fretniatim furii etirment. Ovid. I. Amor. II. Vieri Maeonidos Tenedos diamsinbie et Ide, Dum sepultis Simois
in mure ro res iaetu . Lucan. I. M.
Dum ferra fretum terramque ter hiener. Seneca Oedip. 505. Oeennus elati. sum dum fuerintis ambiet orbem. Sed ita seribere debuit Grammaticus saeviet. Non potuit propter fimnens instilles. Ibi metrum non serebat instilliabit. Pritimi Paridisque hi to. Contra historiam. Priamus non habuit hvstum. Virgil. II. Aen. 557. Meel in. oena litore truncus, Ars sumque hu
moris eaput, et rine nomine corpus.
vs. M. ille tot reotim parens Caret septi ero Priamus, annotavit: MPm-prium sepulcrum Priamus non habuit. sed truneus eius, eum aliquamdiu in litoro abi tus fuisset , tandem Noctoris Aepulcro illatus. V Quod nescio qua aue oritato dictum sit, nisi fortasse ipsius Mnemo. Et Ovidius XIII. Metam. 423. ubi classis Graeea Troiam relinquit. in mediis Meetihe nntortim iurentia sepularia. Tum illa sert Meum einerea Nee oreos. Nihil do Priam .
Ausonius in Epitaph. XXIII. et XXIV.
sui it Priamum direntem, se, quum lacerum sino Domine lanus hahoret. eon uisse su cineres me oreos. Quod
do anima Priami insepulti intolli n- dum puto. Pausanias in Phoeteis lib. X. accurate describit picturam Polygnoti . ponentis exeidium Troiae. et
Graecos et wm iid rediitim solventes.
In eap. XXVII. Priamus iacet inter- foetus iuxta Coroebum et alios. Hodio quoque in agro Troiano varia ostenduntur sepulera. de qua ro vid. Cliovallio ius in itinere Troico. Vol. II. 14 cap. I l. De sipulcro Priami altum silentium. Dicat aliquis in poeta nonroquiri iidem historicam. Concudorem. nisi ei set in Priamo. Atque hoc ipsum. quo i rex earuit sepulero, quam bonum praebebat occasionem ima in is lon
acerbioris pingendae lG tilos feriae Celene invi ne. Malo
234쪽
C lent inultues, stet Capitolium
Horronila lute nomen in ultimus Laetcri ut ora3, qua me ius liquor
cernit Europeri o, Qua tumidus rimi area Nilus
Aurum ire 'Pertum et εχ in iu8 8itum, Quum terra celat, Urenere fortior, Quam eo rc humanos in u8uAOmnes Ucrum rapicntc si tra. Quicunque mun o terminuo obstitit,
conveniunt in eisdem sede Drmen tim
39. legimus: Immuni re tinto quali. Me in piarto : vs. 53. quicunque mundolem minus obolitis. Ita . totie; inculcata, sunt nescientis manum tollere de tubula. Tum i tior, de maxDO muri
Europam tib Afro, pro Hrieti. divi. donto, similibus exemplis defendi optem. Atirum irrepertum et oic melius lAitum. Tales versus produnt longe ldiversum ab Iloratio poetam. Primum alieni sunt ah oratione. in quam quasil er aurres delup,i Geiderunt. Paupertas fuit una de caussi es, cur Romanil vitentia ereverint. Sed non conventi ingenio Iunoni g. aliquid laudare aut commendare, quo populus invisus maior fieret. Quis autem intelligit verba intricata et obseura' Videamus quid, salva Latiniitiis. significare possint For is spernere est, qui satis antini et abstinentitio habet, ut spernat. Quomodo . quaeso, aliquiis spernit. quod lirretierium et sub terra celatum ost. lquod non haliet, quod n0n novit 3 lEadem rations fortia emere a tirum ost. lqui satis animi habet, ut couere uu-deat . veluti in bello per vulnera et ivirieula, vel, quod ironice dici potest. qui in eo sortis. suam sortitudinem
stendit . ut aurum cognt. Hinc eius. modi interpretatio prodibit Romuli is rum sortitudo in contemnendo nuro, quod nondum invenerunt neque habent. inuior erit, quuin sortitudo itii cogendo per bella. '' Aurum contem. nere sest unimi sortis et magni: eo ret,er bella, est sortiis et avari. Quci Do mine Tibullus saepe divitias et poe. m culpat. Renuinet semper aliquid abri in hac interpretatione. Auctor
imitatus ost Virgil. VIII. Aou. 364
Aude, hospes. eon emnere opes. Hane
strophen eiiciendam putavit Augustiis Volgilaeniter in No emnissius Acholae Schnisberoenais a. 1828. Vir doetu9
sententiam Suam acuto explicavit. Om. t nciti di sputationem mcno annotationil addere volebam, sed est longior, nec statim in compendium redigi potest Ergo libellum indica, Ae tiuno suste.eerit.
lius iungentur: Masra rapiense in tis humtinos. Trebatii verba citavit Ar nobius adv. Gentes p. 236: Vintimesse onerum inelaitii et eae tisibus eri. piatur humnnis. Intelligendi autem sunt Romani in bellis et vietoriis. sa. eram quoque imenniam et templa hos. tium spoliunteη. Quietinutie mundo fominus obstitit. Si legas mundi eum Lanabino, haec significant: Quicunque terminus mundi
235쪽
Uue Dye ilico, ne nimium pii Lesbusque sidente4 urito '
obstitit Romanis V Sint tum Latinit postulat obstiterit, et sententia ost ineptii, quod o tun lit Bonileius. Hiemundo e MSS. revocavit, et explicati quicunque ferminus orbem hiabi tibilem elatisis. Sed ita sitam requiritur obstiterit . vel potius obole . Sola metri necessitas persectum tempus eItor,it. Ohsti te excusari non potest, nisi di--mus v. c. PQuicunque torminus aliis populis obstitie, hune superet Romanus. vel DQuieunque terminus adhue mundo obstitit. hune superet Romanus P Sed maior obscuritius est in dictione terminus obastis mundo. Simplexerat V Quieunque sit terminus mundi. vel mundo. Atque hoc diversis modis exprimi potest, ut: terminus sitit, Mitur. ponitur. rtinuitur. Terminus obsint mundo, est terminus in filio mundi positus, impediens. quominus munduq ultra mundum, ultra se ilinurn progrediatur. Superest, ut murtium interpretemur mortui . oentis humia ratim, unde talis sententia oritur qui elinquo terminus obstitit hominibus. quominus ulterius procederent, quousque mortales venerint. hue veniant Romani V Sed hoc non t tantae laudi. Direndi enim sunt Romani venisse, quo nulli mortales venerint: ea ra si- uera, eatra tinni solisqtie vitia. ut dicit Virgilius. Poeta multavit duas Eon non habitabiles. imitatus Horatii I Carm. 22. ubi est ultis mundi quoanctu ne et nivima opiter umet Henrrtia solis Nimium propinquus. In quibus et mundum et nebultis videM: non vides iones ει nistilos des echviri. In Merariri est vehemens illo impetus et celerrimus discursus, qualies o, e -- let Barebarum. Ui reetu dixeris reus et imbres bese hiantur, ita minuM re loenior, iones solis, nebultie ei untur Porro vir doctus libro suo annotavit: Macti. ad Eurip. Suppl. p. 256 rincere. Cf. Xenophon Cyrop. et Iuliun Orat. I.
Seu belli sis fissu Quiritibtis uti
Ime dico: Fatum est potentius Omnibus Deis. Haec ipsa, Deis etiarii in viti , viam inveniebant. Diis solumeone itur, ut contra sata mornm sapiant, quod dieit Schol. Sititii IV. Thoh. 6A. Igitur Iuno sata Romanis
direre ot constituere non potuiti uiritisius ad Ovid. V. Heroid. m. locum nostrum ad ea exempla retulit, in quibus ia..eere vim eandem habet, quum poeia cero. Sed Iuno fasti noscere poterat. ut apud Virgilium audiverat Sis r. I. Tere Ptire Iuno leuem aut conisi. tionem lato addoro non lκ terat. Cons.
annot alio Tollit ad Ausonium p. III. Sidon. Apollin. Carm. VII. lux opiter tota νefert. I tum, quo cune tireguntur. Quoque esto, non licuis frani Nimium pii. Pro pii in IIS . propriis. E plo a.
Inerti selint reptirare Troiae. Non laudo Molius hie erat: Troium artistram re int repra re. Auctor anto DCuislos habuisso videtur Virg. IV. Aon. 342. ubi Aeneas: si meo urbitrio eu-ms cOInii ero liceret, Urbem Trosentim primum utile qtio meorum Meliutiis, ierem: Prismi reerra alia sntinereia, o reeiu rn monti posuissem Per nacris is Reeie loquitur Aenotis, tirovii st exeidium urbis. Iuno nutem --
236쪽
Troiae r naMena alite ire Mi ortum tristi clade iterabitur,
I serre Ammonea Deorum, et Muna modis tenuare porcis.
uit ut tempora, quae multis saeculis post i Deos pne a mereriti Q stituit. In hiusuerunt. quando ne locus quidem, ubi erat Phoebus. Duuq ita deceptus non urbs steterat. satis cognoscebatur. lihens moenia restitueret. Quamquam Tro ne rentiaeens nil e lugubri Fom Phoebus pro Troia Staret, itum non. una. Fortuna Troiae renaseolis ite-idum erat eversa n Graecis. Pro tiυ- fur siunificat: Troia rennaeitti renuem Hore in aliis MSS. legitur hue ore. fortunn et conditione, qua olim renata quod placet Burmunno ad Claudian. t. Sed Troia nunquam doleta est Epithal. Honor. Praefat. Benti inq eon. statim, quum renascebatur. Iuno au- ieeit struetore, quod et mihi in mentem hie rospicit ultima tempora Priami tem venorat, quum leuetiam apud Mi- et Noctoris. Tum fortuna urbis non nut. Felirem in Oetav. Ρau. 'DI. L crat renascens, sed florenti sima. Hane modonti muros Neptunus issii tile. negligentiam tribuo librariis, non poetae,inee meraedom operia infelis of etor qui seripsit, ni fallor Troiae rema-j emit. Aueror tamen Latinum est. senti, alite ivtibri. Si Troia renas. Prudent. Peris eph. II. 416. Atque eatur. illi eadem sortunn, idem exitium nticior horum moenitim. Ioseph. Iscan. iterabitur. Idem eoniecit v. d. in Diario Beli. Tmi. VI. 893. Romonis olim
Virgil. I. Λen. 46. Aae esto, et e Imitatus est ex II. Carna. l. 37. Nee Diotim ἐnredo ressina, Iovisque Et so. sano e veniunt eum gravissima praeror et coniux. satione Gui pro num rminia non Auetore Phoe . Laomedon vs. 22. prius aulaita virinibus puerisque etin D.
237쪽
Descende coelo, et dic age tibia, Regina, longum, Calliope, melos;
Soli fidibus cilliumque Phoebi. Auditis 3 an ino ludit amabilis Insania 3 Audire et videor pios
Errare per lucos, amoenue Quos et aquae subeunt et nurne.
Me fabulosae Uulture in Apulo,
Η otiam carmen miris minii- in ortu intiam est, satisque diu Grumin tieus aliquis nobis eari nos pro tho. sauro vendidit. Tanclem aliquando salsa a vcris soparemus, et o versibus octo. ginta ipsam dimidiatam partem plicia. mus. Si quis diligenter aures adnamveat , facile peregrinum avem ex cantu dignoscet. Descende eoelo. In MK Franen. praemiissus ost libellus de mei. D. In eo citatur: descende eoelum. Seti Mihua eitharaqtie Phoebi. Musae vocem ut citharam plerumque coniungebant. Serit ininus potius: Effuihus et rnqtie Phoehi. Ita logit Comment. Acutia, sonores, liqui , c risiense mei iis, seu ehordia ei - e. Stat. V. Si iv. a. 14. Monteiretim a tonitae ratem et nil duleemnantes Noe disitis nee rore Deae. Ei sie alii iaciebant ad exemplum Mu- Stirum. Ovid. V. Metam. 112. Citha.
rtim eum mee moreres. V. 332. me. tenus nu et an m x tilia morern
ora. Fides et eis ram coniunxit quoque Virgilius VI. Λon. im. Thre in solus eirhum idibusque eanoris. Vid. Bentleium, qui bene restituit citha que, pro ei hiarare, e M S. Gruev. Atiditis' Malo Burinnian. ad Vul. Fluee. VIII. Argon. t 8. accepit. quasit Horatius hoc Musam rogaret. Bur- mannus imprudens sequitur Λeronem. Gogavius Praeterm. pag. m. pntui legendum audistis Atidire, es videor pios Errare perlueos. Dixerat titissilia 3 IIoe qui di cit, ipse audit potius. quam videtur ac putat se audire. Omne illud nideri in tam amabili insania levius est. Mullem I tidiei. ot rideo pios Errare perlueos. Video Calliopen. Callim. Laustor
l serp. 9. Inm mnonus ab imis Atidie tiri iremitus terris. Petrus Francius in egregio carmine IIollando. Horatium imitatus, etiam legisse videtur nuciiDi Seriptum est hoc carmen ad Antoni dem, flumen Ysan eximii s versibus oe. lebrantum 1 Bedrim ih mij, of Eie enhoor ia irri3 Ιχ hoor en aia Me BI -dio oortoo pel. Ovid. V. Fast. 549. Ilor 3 an arma sonant ' non Mili
238쪽
Attrieis eaetra limen Apuliae,
Liuio faticyatum E 89mno, Fronde Monu puerum palumbes
Omnis sabula de palumbibus nimis in .eΡta et crassa est, quam ut de se ipse
Aitricis Mirti limen Apuliae M o primam in Apialua produxit, hic corripuit. Hoe est liberius quum 'Aρερ, ιρες, a Murtiali notatum. Eruditi in terpretes huie incommodo per eoni turas mederi conantur. Sed suc eos se lici eoniectura sustulisse, quod non se, cerunt, alia in his et sequentibus ro- munerat, ingrata, duru et insipida. Ita. quo do Uulfure Apulo et limine nutriris Aptiline nihil timplius clieam. Si
legeris varias interpretum sententias tithilo certior eris, quam si non legeris. Et quibuq aruulilia Opu' est, ut
aliquii saltem declaretur, quomodo quis lin Vulture Apulo extra Aptilium fili. IIumun. facili gladio nodum solvit, legens in a n. De sinantitate Aptiline, hoc ita excusavit Laguna ad Lucan. II 8. ut dixerit, i, et as hane habere libertatem in nominibus propriis, quorum aliau nullus esset in versibus usuΝ.
Eadem sere ost sententia Cauno et eritid Avian. Fabul. 38. Sed neces itasinetri hie non erat tam dura. Poetaonim scribero potuit: Al riris eaei limina pestrine, ut nonnulli coniecerunt. De libertate illa si dicere vel- llem, longior mihi instituenda esset Orntio, quam hie loeus serret. Sed viridi et i suepe secerunt maiorem, quum ipsi poetae sumserunt. Horatiuη et alii, si nomina propria versu exprimere non possent, utebantur periphrasi . vel
abstinebant. Ne in Satiris quidem hie sibi indulsit. I. Sat. 5. M. Mnn- l
ynna. Adde Sirmond. ad Sidon. Apol-l lin. pag. lim. et Bentlei. ad Manil. II.
t 898. Etiam seriores poetae in hae reantiquum religionem servabant. Gunt ther in Ligurino III. Iul. Praesule.
i fros Nomen ab innoetiti clueis laudo. bile Ditis. Innocentium scilicet nomi-l nare non potuit. Haec mittamus. Horatius voces Apultis et Apulia saepe usurpat. Literam vi senu er producit, literam ti semper eorripit in adiectivo, produeit in substantivo. Idem se runt alii ii tae. Cannegieteriis ad Avianum
l. l. dicit Manutium in Orthographia docuisse primam in Apulia corripi et produei. Et dixit Manui iuA hoe liqueroox Horatio. Sed lite loeus , de quongimus, unicus est. Alter in III Carm. 24. Mure Apulisti m. ost Coti . troversus. Num in aliis 3ISS. legitur Ponlisum et Ptinitim. Neque ex Epod.
III. Sitieulosae Apuliae, de quantitate constat, quia Iainbus in ista sodenon est necessarius. Miror homines non citasse Daus inlouin, qui in Orthographia attulit versum ex Claudiunt III Cons. Honorii: Te propteroeliciis A puto
de monte proeellii. Qui inmon est error Datis inlot. Nam in Clandiano us. 93.nciri Apti . sed Aquiro legitur. Quod Collarius in Go graphia. Gosnorus et alii clieunt de litora uominatu, ut scribatur Appi ius. ne prima corriperetur. hoe timue minus verum e t. atque in
Iuppiter, iit orti, rettulit . et similitius. Optimi libri oi nniiquae inscriptionis geminatam literam in Apulus et Apr. Iin iuncirant. Cs Santon . nil Terent. Miturum v. l42O. et Cortius nil Lu- n. II. sim. Palumbra. Dubium utrum subtilo. ane pulumbes an inhul ne Apuline sint iungenda. Iunonius subulosae pn-
239쪽
I ex re, in rum quod j reret omnibu8, Quicumque cetiae nidum Acherontiae Saltusque Bantinos et arrum
Pingue tenenit humilia Forenti,
Ut tuto ab a tris corpore riperis Dormirem et ursis, ut Pre Erer 8ασα Lauroque collataque myrto, Non sine Dia animosus in M. Vester, Camoenae, Vester in arduos
Tollor Sabinos, seu mihi frigidum
Praeneste seu Tibur supinum Seu liquiduo placuero Baiae. Vestris amicum sontibus et choris, Non me Philippis versa acies retro,
lumbes. Ineptius epitheton excogitare sum. Vester sum, o Camoenae, vobis non poterat, quia egregie valet ad fi- omnia, quae habeo, Meepta refero. Vosdem miraculo, quod narraturus esset, me. iam antea a Mercurio e pugnu
minuendam. Philippensi sublutum, tollitis in Sa-Mirum quod foret omnibus. Hoc binos, ibique securum vivere et vo- populus eurat sciliceti Puer aliquisibis vacaro permittitis. seu quicunque ignobilis, ludo et sonino satigatus imihi alius imus plaeuerit.' Horatius dormiit in Vulture. et fama illius rei iMusis tribuit, quod nemperat a Μ-- tamquam inauditi prodigii, pervolavitieensio. Interpretes tollor reddunt pro. Oppida Acherontiae, Bantiae et Fo- felaeor. Melius puto: Vos me. tam .renti. At prodigium, inquit ille, in eoiquam miraeulo, tollitis et sistitis insitum est. quod palumbes dormientem agrum Sabinum V Virgil. II. Georg. 4M
toxore nova frondo. Incolae tamen Humina amem silensque ingloriras. Acherontiae aliarumque civitatium non O tibi erampi, Spercheosque, et Ursi-hoe mirati sunt, sed quod non a vi-mnibus bnee fa Lneaenis mysteria: si eris neque ab ursis suisset necatus. qui me stelialis in vallilva Haemi Si Oportet igitur suisse Apuliam istis uni. attit. Virg. I. Aon. 69l. Asennium malibus adeo plenam, ut nemo extra fotum oremio Den tollit in altos Iun. domum suam tutus esset. line Iures. Horatius de Mercurio. qui Dormirem et tirsis. Finge ursostipsum denso parensem sustulit nere. suisso in ea parte Italiae, eos collata Lucan. I. 679. quia me, stiper aetherran pulumbibus myrtus et laurus a de- raptum Constituis terra' Si tollor vorando puero non deterruissent. significat professeor, iter plerumque Non sine Dis unimostis in m. Quatindicat concitatum et impetuosum. Ovid re insens, qui ludo fulixutus obdor-iVII. Meiam. II9. Co iis mea memimiscit, unimum ostendit' subiistis imminet incis. Ttillor es. Vester. moeniae. r fer in nrclti iVal. Flacc. III. 133. Tollitur hirae. Tollor Stibinos. Hace eum uniue en-j ostisque ruit Tirynthius nuti. Vi lithus ita eonii tenda iudico: Audivi Burinu an Culliopen canentem, et vidi per lueo, Non me Philippis versa Deira se/ro uero, in terris errantem. Mimis rarus Quamquam omnes, quo, vidi, scriptore
240쪽
Litoris Assyrii viator. Visum Britannos hospitibus seros Et laetum inuino sanguine Concanum: Visam pharetratos Gelonos Et Scythicum inviolatus umnem. Vos Caesarem altum, militia simul Fessas cohortes abdidit oppidis,
dieant proelium opula Philippos . npucliarbem Philippos. in eampis PhiIippieis, Philippraeis, in proelio et Mila Philip
esse puto proelium Philippis, ut Marathone et similia . pro optiu Philipposci Imra honem. Fero ut Graeci. v. e. Xenophon tu Agesilao cap. 5. 'H ιν Κορι,am Miaxn. Et Homerus saepe ἐν 'i λἰ ν, reptiu Ititiam. Atque ad eam rationem dixisse puto Suetonium Λu-uust. 96. In Philippis Thesstilus qui-dram do futura Die oriti nun inris. Mi.
DuM tamen accurate seriptum puto iacies retro rei sti me perdidit, quod diversas tuterpretationes admittit. Omnino eleuantius et inagis poeticum foret: Non me Philippi, rerati iacis retro . Deroen non eas inail arbos. Non tuo Philippi exstinxerunt. Locus, ubi gestum Proelium . pro ipso proelio. Ovid. XV. Metam. 824. Phursuliti senties illum, Emn hiique iterum nitia foeti eaede Philippi. Luean. VI. 3la. Exire e mediis postiis Phrion in intis. Vid. Gr v. ad Flori IV. 2. Omnium po-sIremti certaminum estinuti. Tentiabo et tirentes tirentis Litoria
Assyrii vitilor. Arentes urense, ut ultilogunt, durius ud audiendum videtur. Ilenileius exemplis defendit. Sed in hi, Hrens uti rarena, vocibus interim iis, separatum est. Solu; Claudiutius IV Cons. Nonor. 436. Li es tirentis mentis, et Corippus: eum alique rarentis tire e. Quibus addo Ovid. XV. Me. iam. 26A. Sieris humus tiret nrenis. In quorum nonnullis variant MSS. in multis est tirentis. Ardenses, ut inin Withoc coniueit, Ionius est pronuntiutu, quam arentes, et difficultatem iiineris statim et melius ostendit. In Assvrio litore valde aestuant interpretes. Ego semper putavi Horatium
scripsisso Litori Allyrii viti or. Solet illo in lonis et perieulo is itineribu,
ponere remota Hispaniae loea. Vid. II. Carm. G. Litoris Asturtim mei . tionem sucit P. Mela III. l. Conetini, quos Noratius mox nominat. sunt in Thrueia. non tantum in HiΑpania. As- ωrina et Asmrius saepe ab in virilis librariiA permutantur: vid. IIuiras. ita Claudian. Consul. Prob. et Olybr. 4u et interpr. ad Luran. IV. 'DA. Assu rit Aertittitor ptili utia auri. Gelonos. Nestor Gelones. Addit utramque terminationem es et os valero. Pro Mythicum remnem Horatius so tusso scripAit Maem. Feratis cohortes tib liuit oppiuis. Lam. bini coni tura fisatio valde arridet uentleio, Optanti ut Meederet M SN. auctoritas. Egia in optimo illo Gidensiti intro perbi leue fessus scriptum in. v ni Munii, recenitor supra literam