장음표시 사용
301쪽
AH uram Mantes , metui puluia, Imbrium dirisu aria imminentum, incinem corrum prece Au ita Solis ab ortu.
Sis liodi solix, ubicumque mavis
Et memor nostri, Galatea, vivas: Teque nec laevus vetat ire Picus
Sed vides, quanto trepidet tumultu Pronus Orion. Ego, quid sit ater Hadriae, novi, sinus, set quid ullius Poe et Iapyx.
Noverat Ovidium II. Amor. ll. s. Oti id tibi, me miserum, Zephyros Euroaque timebo 3 Susa etiam quoque Est h. l. tiuama. propter ea, quae dixit Bonueius ad I. Carm. T.
Antiquam arantes reperiae pia tici a.
Obseuri versus, quos sentias magis non esse Horatii, quam diserto dieiis, cur non sint. Tam in a,edita est sen-tontia et verborum cursus. Et quid differunt ingrato modo ropolita illa,neis divina imbrium, eorutis os n. vaga eornia, quibus in eumulum additur pietis
Teqtie nee laevus retat ire pie . Neque omina mala te ire vetant. Sed Orion me non sinit esse securum. Ille tropidat nimio tumultu. Nec surdus
illo Hadriae sonus mihi placet. Ita ab oriti. Hoe debebit signiscare ni Oriente. Quamlo Romani sieloquebantur, loquebantur ita. ut ex
rerum sententia intelligeretur, vellentne Ur entem an tempus natiturinum.
Si dicam simplieiter tiι ortu solio, di eo
tempus quo sol oritur. In Horat. IV.Carm. 15. Porreetia muti sim nu Ortum Solis ab Hesperio etibilit veleri Voce porreela saetio intolliguntur Oriens et Oeeidens. Lilius XXI. M. Ttim nemini id elatim snsum, quumnh ocensu solis nu ortum inlenderentirer. In quo exemplo porspicuo rcn. sua indieatur. Eoo quia ait ater Nndriae, novi, ainus. Conatur Galateam detorrore abit inore faciendo, Ostondens signa imminentis tempestatis. Dorion, dicit, magni tumultu in oceu um trepidat. Ego novi.
quum perieulosum sit in tempestate mare Hadriaticum et quam sallax Iapyx. In his illa quia sit titer sint alieno loeo posita sunt. Loquitur enim de tempestate imminente. Nam si tarn erupisset, ipsa Galatea, non monento amico, domi maneret. Seribendum iudi Eoo, quid ait refer muritie,
et, sontis. MAudio ex longinquo sonum Hadrias in aere murmurantem.
Novi, quid sit et serat iste sonus. Muro Millest anto tempestatem saepe fluctus erigit, quod atrum et coecum murmur in coelo efficit et late auditur, quia venti nondum advenero, qui alio in loco saevierunt. unde iam suctus, ab aliis suetibus impulsi, tu .ment. Nos illud in patria nostra, qui non procul a mari habitamus, inoponuissimus. Neque ea res Romanos latebat, neque Graeeos: tractata sino
dubio ab Aristolole in libro πιρὶ mi μεiων xHιυώνων. de quo Fabricius Bibl. Graeca Lib. III. I. l. Virgil. I. Georg.
.mo. Continuo, rentia stimensibus, aut
302쪽
uostium uiores puerique coccos
Sontiant motus ori litis Austri et a loquoris nigri iremitunt et tremen HA
Sie et Europe niveum doloso Credidit tauro latus ut sententem
freta ponti Inripiunt nolinta tumeseere, et aridus ti tu Montibus nuci rii ore, aue resoniantia romoe Litoro
misceri, et nemoriam inerrerescere muris
ralia. Futura enim tempestate, et ante ventum fluctus moventur . et fragor auditur ex silvis, areana quadam ra-tlano naturno. V Locum Virgilii ante oeulos habebat Lueanus V. 55 . Sed
mihi nee motus nemorum, nee litoriaietus, Alae plueet interlua, qui pror ne timnora, d phin. Vid. Cori. Lueanuq iterum V. Mi. Si murmura ponti Consulimus, Cori rerrent mnυ. Plura dederunt interpretes ad l. l. Virgilii, in his memorabile illud Plinii
XVIII 35. More si tranqtii lum inportu strahit et nitirm tirarerit intra se, rentiam praedicis. Si identidem, et hueemem et imbrem. Litora ripneque si resonnbtin/ tranquillo, raspertim tempesttitem, item natiria larius fran- qui lo sonitus. Valer. Flaee. V. 522. Ceti etimet nique imo κυb otimite Gn-eipit nustros Undri silens. Heins. ibi corrigit Mattiη, ω entiente Bumanno, quia non videbat, quomodo fluvius titiatroa eoncipere posset. Eleganter, puto, ne ipit, qui austros in gremio neci.
pit, gravidus sit au tris, tumescit. Hine infra se murmuras, ut Plinius dixit Addo Ovidium XV. Metam. soli. Miιν- murti quolia suetus Aequor Destini, si quia proeυι ntiditis it os, Tale sontit poplitus. Quitiet. IV. Declam. 16. Sie furna tempesta es pelues frestor et
Pulchro autem obseurum illud aequo. is murmur dieitur titer sontia, cui opponitur eiurus sontiq. ut Graeci λευ-x1ὶν φωνῆa et μέλa ναν, h. e. I s- m et erandi. m, appellant: vid. interpretes ad Sueton. Neronem cap. m.
et Quinctil. Inst. XI. 3. Ut ego eonieci sonus. Ita legit Comment. Cruq. Di. eit se nosse suturae tempestutia signa. vel ex Adriatici maris sono, vel ex flatu venti Iapygis.
Hostium uxores puerique eoecos. Repetitio rerum supra dictarum. Impios ducus omen prirrae. Ptieri Ob motrum
additi, licet proverbio usurpetur etriaῖ εc. inores probari potest, quia Galateam alloquitur. Quamquam in tali
formula solo hostium nomine uteretitur: hostibus hoe erentne, quae sormula frequens apud Ovidium inuonitur. Iam mestia orientis Austri novo dictum. Fremittia nequoris et sonus
Hadrise, vel, si malis, riter sinus unumne non disserunt. Neque ripiae pro i forti aetatis Augiastae est. Num
Ovidius in Metamorpho i diserto di.
stinxit: pro ripis litorti pulantis. Mei. nokius tamen ostendit Horat. II. CR i. IS. 22. Putabum, ibi litorti moris et riptim eontinentem esse opposita. Dives ad riptis fiam intim aedificaverat domos, in terra adeo continentur sed ea laossidens, parum sibi videbui ur Io.enples, nisi et in mari aedissearet. Nelitus quidem sat spatiosum erat, ni, mari submoto, promoveret. Nipti conlinens , terrae eontinentis, ut litus rentinons in Epistola Pontii Paullini p. is.
Namque tit profetus rent Ineriri litore In tilia proe sis freta. Sis et Europe niretim doloso. Ut tu nune te credes navi, et perieuli se . cura noti cogitas quid accidere possit. sic Europa se credidit tauro: et illa.
303쪽
Bolluis pontum inediasque fraudes Palluit audaX. Nuper in pratis studiosa florum et Debitae Nymphis Opis ex coronae, Nocto sublustri nihil astra praeter Vidit ot undas. Quae simul centum tetigit potens m Widia Creten: Ρutres o relictum Filiae nomen pies que, dixit,
antea tam nudari, altius in mare
ablata, palluit. Meditisque fatides Palitiis au x. Pro mouin infer fraudes diei putat Burmunn. ad Valer. Flace. II. Λrgon. 174. Pulchro nudna pollui . Ita et Seneca Modeae 346. Pnlitiis titii a Tiphya. Mete sublustri. Citavit Servius ad Virgil. IX. Aon. 373. quod et sererat
Probus, ut annotavit Gruminatieus Maii. Gune simul centum fellois potensem. Sequitur sabula de Europa, quam cur hie Galateae narraret. nulla adhue ab uno omnium interprete caussa Proba. bilis allata ost. Inveniuntur in ista sabula pulchri versus. Aed etiam talos, quules equidem Romano polita non dignos iudico. Univorsu nutem earminis ratio magis lusum ingenii luxuriantis refert, quam e liguli avictae in quo illa luxuries usu et exercitatione iam depasta est. Statim orationis, quam Europa habet, initium est obscurum.
Simili tetioli Cre/tim; additum aliquid oportebat, unde Galatea intolli.
ret, eumram, itirpe comm asum, et
ei itim. Honeste hoe sudore potuisset ei ori ut secit Ovidius III. Motam. I. Iamque Detia positti Dilneis imustinertivri Se conferatis erat Die netique Utirn tenebo'. Nam neque Iupiter in auro Europain, nequo in muri vitia. vit. Et tamen, ut vitiatu, loquitur Pro potentem in Mes. LiΡs. putentem loel leuetatur Iuniis: hoe Oset: Cretv. insula tanti spatii, ut centum oppidii pere posset. Sallust. Iugurth. Q. Mons anaetis medioeri enstello stiria parens. Seneca Troad. MD. Urhntiae tum Aptitiasti Crere. Potens tamen auctoris est, imitati Horatium Epod. s. Centum nobilem Cresiam urbibus. Pater' o rellatum Fuitie nomen. Interpretantur: nomen putris, quod ego
filia reliqui: nomen putris, pro imo patre. Alii nomen 'itie reliettim, hoc est, ego nomen et omelum filiae reli.
qui. Iam haec sunt poetae non necu
rate dicentis, quid velit. Et tamon his interpretandi modis tertium addere possis, quem ulteris duobus non peiorem censeo. Europa scilicet hie non dolet se patrem reliquisse, nam hoc statim dieit: impudens liqui prat rhos Penn es. Sed, appellato patre, subiungit: Vo tu parer, iam non pater siluetuae, sed DOmen modo relictum, clequo mihi uil nisi nomen relinquitur et restat. Cicero V. Epist. ad Attieum ib.
Cum eaercitiam noster ram ctis 1tibetit, tantum me nomen hesbere δε inrtim le-
non eundem, sed -bram nomenque
P. Lieinii rei etiam ridetis. Laberius in Prologo illo apud Ilae bium: M. p. Ieri similia, nil nisi nonam ν fines. Vid. Iurotus ad Symmachi Epiat. Pnu. Q. et interpr. ad Luctili. I. 313. Pietu/que, disie, V ein furore. Ambigue iterum. Num et piet erat victu furore, et Europa huee loquitur, victu
304쪽
ii minum culpae. Viyilansne ploro
Vravere enitar modo multum amati Cornua tauri.
surcire. Sunt autem Virgilii: Ubi eon. emit furias evieta ore. Unda quo seni' Notum est illud Virgilii: Otiiu loquor' titit tibi stian3 Et similia in oratioue, qua utimBranimo turbato. Levia tina mora est Viminum eti/me. Ex Properi. IV. 4. 19. Et satiarann invitae portite mors esse melitie Turpe eommisatim. Seholiast. Cieeronis Ortit. in Q. Caecilium: DFlauitium est turpe eommissum 'An et iis earentem Luciit imnuo. Dudum emendaveram vitio, quod se. eerat Betilleius. Seneca Hippol. 483. Non tiliti mouis eae luera et vitio etirens, Bittisque melἱtia vita qtitia pris a eo tit. Vidi a viro doeto odi. tioni, qua utebatur, adseriptum Disti. Vere sortasse. Nam Horatii aetate Romani scripsisse videntur non Ditii, imo riti. ut auxi/;. De qua re vide sentcn.
tiam Benileii in Praesulione Manilia. et alim contra disserentes, ut Lennes. in Biblioth. Crit. Nova Vol. V. p. 259. Vnna, quue portu iustiens eburnia. Tulia verba Ilorutius Europuo non tribuisset, illi, quae insania propemodum auitata, nescit, quid dicat, quid iaceat. Quis in tanta an inai perturba. tione cogitat, utrum imago somnii venerit ex porta cornea an eburnes' Ne dicam hoc esse assistatum in simpliei puella. Nani illud de dupliei porta pertinet ad doctrinam poetarum. Et ininos sussciebat, praecipue rianti imia. , et quia dixerat esse iamne ploro. Vid. Dulier. ad Flori IV. 2. Meliusne suetus Ire per tono fui . Noluit ire per i uos fluctuq. sed de pia fuit a tauro, non sua culpa. Debuisset dieeret Meliusne suit in litore tauria insidentem Iudere Si quis instimem mihi nunc iuren.
eum. Dedat iurenetim, frangam Cornua inuri, pro: frangam illi cornua. minus rectum est. In aliis 31SS. mullum timuli Cornuti monstri. Quod praesert Benileius. Sed cur intirtis diisentur mons rtim, non intelligo, nisi quod Iupiter in eo latchat. Sod hoe Europa iunorabat. Et nimium o,t: Europa multum amne inurtim, pror uel tabatur tauro, propter formum et mansuetudinem taurus Europae placebat, vel aliud. Pasiphae mtillum iamcl- t Murtim. fortunata illa. si nun- qutim nrmensa fuissent. Vol inliti ad cogitationom istius subulao trahimur. Tum ferro laeerare et cornuti sanoere vehementius est, quam Pro Europa. Nee laudo enitur in tanto illo furore. Quid autoni coniungamuRr enitnr lora re taurum et eornuti fremuere ferro, an incertire et 'tinst re eortititi' Tum quaeri imiost, quomodo cornua simul
305쪽
Impudena liqui patri Penates e Impudend Orcum moror I O Deorum Si quis haec audis, uti num inter o r. mNuda leon δ'
Antequam turPis mucies descentes Occupet malas tenereaequc Sure
et lorerentur et franoontur. Poeta votum morientium multi explieal. et voluit eornuti Meertiri, ut apparet ex Horatium interpretatur verbi Charito. ultimo versu. nis: aDxo taι Im r Θa νοι , xvii Impud na liqui pntrioa Penti M. Noe εὐοι μων εῖνώι inuti. Neque ille ad conveniebul v. c. Helenae. Europa noti l tUrides i tas satis animum attendit. roliquit. multo minus impudens. Quo- si Europa tigres pavisset, non descentidio ita linquebat domum paternam . ut dere poterat ad intern sedes, ante- cum nequalibus luderet. Miserti orat. l qunia reliquiae. ossa, collecta et con-
non imptiuos. Miserum vocat Moselius. l citi nata, quantum fieri posset, terrae Utinram ἐνι er errem Nudia leones. t essent mandata. Appuleius VII. Motam. Nuda a decoro abhorret, quod puellae ld. a Dorvillio laudatus. hoc docet:
iii morte etiam observabant, vel eu- l rer quidem, disiectia portihus. runtes , ut, si eaderont, honesie cade- turiclem totum repertum noreque eon-runt. HoratiuA eam nou s isset dicen- Hunnium ibidem terrae dedere. Sem. tem. Aliud set nisutis tira, sero nει- l pSit autem Dorvillius l. l. ransmutim. s. Neque do leonibus inihi plaeot. tristia mNeies. Memoriae errore, puto. Appellavit auctor Cretam centum Op- l Cueterum mn se meen ea Munt pulcher.
Didis potent. m. Noe ignorare I tuit i rimae. Fortasse ea laus sordet in orn. Europa, lectores non i orant. Melius tione ipsius Europue. Sed auctor scri- Ariadne in simili eausa dubitat apud bere potuit Ant inutim turmis nitici Ovidium X. Heroid. M. Forai tin et eodentes Distipol multis. Maias, quae tros fellisa n il istia tione, Quia brevi cadent et Diueie occupabuntur.3ci , tinei stiorne florideὴ initia norint. I Nam, quod Homerus Odyss. H. 5m. An eqtitim ttirpia mnetes deeen ea. Thc δ ἐλεεινονί γ ἄχει ς ινμουσι Nunc otium plumis sum et tigribus παριιοί, hoe Romani endere et inbi M. erue pretium est me devortire. Silpellant. Statius V. Silv. l. 170. m. macie constet a suero. nihil habebniat que eadunt enittis. Sueton. August. 99 praeter ossa ot polim. Do tali sen- Stipremo die, pc ira specillo. capillum tontia nihil dicere attinet. Enimvero, sibi remi se Unitia trabentes eorrisiaiunt interpretes, Europa cupiebat mori prnere it. Vid. Oudenti. Seneca Hip- illaum et integro corpore. quod orat pol. 364. lnpsese stentiee vid. Gronov. solatium morientibus et morientium Vilia Ereropes prator urstet tibx x amicis. Sed si unquam puellii mi ere I Obscura. Variae interpretas toties tes- lacerato eorpore ad insorias tibi serit, illa tantur. Verba sere non aliam adinit certe 'hiit. quae in totostate tiaridum tunt nisi hanc, n nemine, quantum filii Dorvilliu ad Chariton. I. 5 hoe i scio, prolatam: pater absens urget. ut
306쪽
Quid mori ressus ' Potea sue ab orno P ndulum ne te secuta Luρὰ re collum Sire te rupes et acu a leto
moriare: quid mori eos,as' Sed pater absens nosciebat, non modo ubi filia esset, verum etiam quid illi a i- disset, et omnino viveret an vixisset. Seio, quibus modis et hoc et illud tib-aens interpretentur. Sententia. Horatium deesns, non apparet: nνt,aret v. c. in Virgilianor illum obsens absens. mistiditque ridetque. Quid mori erasas' Iam dixerat: Or-
Potes hae ab orno Pendulum zonti bene to Metitia Laedere eriliam. Pla. eida deliberatio de genero mortis, abhorrens ab animo perturbato et caetera ratione Europae . vitam sibi adimere
meditantis. Senees in Hippol. l.M. minus a naturae veritate discossit. quia lPhaedram cum nutrice loquentem se. leit: orere a mors est. Qtineritor fis i i
scribit Demophoonti: Νnem e enoriam saliis eae mihi e snepe eruen a Troia. ieram senuis morte perire iti t. Colla quoque, inuidis quia se neetendu in certis Prnebuerunt, laqueis implietiisse liura . Sitis nece mnturia tenerram pen- latire pii reme In nisis electra pur nitituria mora est. Quanto melius in I. Carm. 37. Cleopatra Simpliciter vi
pellatur urit ruta morte feroetor ' Et Virgil. IV. Aen. 474. de Didone: Er
tibi concepit I rina, exiesti dolore, De- lereritque mori, temptia freti in instimodumque Existit. Sed Grammatiei. ex poetis antiquioribus tria ista moris,
genera emia cent , mutuerunt Osteti.
taro doctrinam et ingenio indulgere, quam sanae rationi obedire. Sophoeles alicubi dixerat: Λυσω γὰρ, εἰ xcii rων rριων pν οἴσοι tit. Quod ita exponit Sehesiasta Pindari I. Olymp. 9 . ori
puleii Meiam. IV. pax T9. et Cortius ad Lucan. VIII. 654. Hoc tamen vidit
Grammaticus, ferrum hie ininus eoi venire. Quamquam in antecedentibus Eu.ropn taurum ferro laeertire cupiui. Penutiliam eonti bene re Metitia Lue-Gro eo Ium. Dubitos, pendulum tib Orns, nia pendulum et n. Ioeus automite zona ineptus est. Quumquam et serio a ipi possit. Bonum suetum. Europe, quod ronum non oblita es tecum ferre. Sed et ina erat perpetuum virginibus gestamen. Oblivisci non im- terunt. Loeilere ecillum. videtur Grani. maticus Ivisuisqe quae ita eloguntia. pro: tam pulchrum collum foeutire, li-ridum ineere. Suis ure enim est eli-uero. Quod Bonileius e MSS revocavit et exempli- illustravit. Quihus addo Minutium Felicem Octav. Ρng. 289. Vos rideo proerentos f/ios nune feris elavibus exponere, nune uitrunstu fosmisero mortis senere elidere. Aminian.
Mareoll. XXVIII. pag. 409. Loqueo sitam εliκit. Florus III. a. Stistoentis est,ique infrin/ibus armis. Vid. Duherus et Ueius. Adversar. pau. IlI. Sire te rtipes et neu ti leto Maend Deliant. Si desiliat a rupe et saxis,m suxa nihil faciunt ad letum, sive sint acuta sivo plana. Si desiliat nrupe in Urn. dosilit a ope in ru
307쪽
aere Aelectunt, rem te procelloc Cresiae refoci, nisi herile in cis a Pero Peridum, Reyius 8anguis, si inuesque tria in Barbarae peli x. V A erat querenti Persdum ridena Terius et rem/ o
Mox, ubi lusit satis: Abstincto,
Dixit, irarum calidueque rixac, Quum tibi inrisuo laceranda reddo
L ror in ricti Loris esse nraciae
Mitte Aingultus, bene irere munum
Disce fortunam: tua sectuε orbis Nomina duret.
pem, quum vulgo saltus tiat a rutvi in imam vallem vel barathrum vel muro. Iam saxa neutra leto pro aule iam consciseendum, Vix, puto, L linum est. Minus otiam rivernne leto. Deleestine in hae ro pro pivirent, vel monia, est poetas primam v em arri-Ρientis, quae metro conveniat. Moe te praeellae Creis veloci. In uno MS. nostro Dinte. Error seribentis, ab ultero postea correctus. Qui se procellae credit, is, saeviente princella, proficiscitur sive inari sive terra et so furori procellae exponit. Η Latinum est. Virgil. VI. Aen. II. Praepetibus pennia austia ae credere coelo. Ovid. I. Art. Λm. 411. tinc, ae quieredidie n fo, Viae tenuit Ineerne natii oti membra rutis. Claud. Rapt. Pro. Serp. Praelat. Vs. 5. Tranquillis primum
trepidus ae eredidie unciis. Qui artute desilit et per auras deorsum sertur, non dici potest se erodere procel- llae. Puto auctorem hoe voluisse: Age, Europe, de sario te in mare proii . Cinuitatio misi is illi proeel am suggessit. Auertit querenti Pres utim ridens Ventis. Nunc Primum. ut Dea ex
machina. mi iamdudum Non liquet. lSi iamdudum . quod indicari videtur
eo: moae tibi lusit antis, Venuti aeri sopis aderat vel alicubi latobat. noah Europa conspici posset. Haec Omnia nunc divinare cogimur. Abstineto irarum. Pro tris vel i A. Suspeeta Latinita . Aliud ost desine irarum. Tamen Ioan . Sares riensis Polyerat. I. 4. Mianum eontine. Istarum tib/tine. Alia res est in participio reru-tinens li eque rixiae. Atqui nemia aderat, quocum Europa rixari posset. Quum tibi in istis De reandia re et Cornua taurus. Fatua Ironia, saluo modo expressa. Bentleius: Mutilomeum bona eruditisAimi Duellarii xenia fatebor hie tarditatem meam, qui nihil tam pulchrum et egregium in his verbis deprehendere valeo. quae ille
tantopero admiratur. nil est deinde: Inm tili initiastis. Non multum, puto. lucrati sumus. Meinckius rectius et i sortasse loquentis personae uecommodatius putatist: abstinebis. Assentior. Tua fretus orbis Nominti ianeel. Haec non sunt Latina, et vehementer
dubito an non, iis intelligeret. M. et orbi/ idem est quod mundus di-l riotis. Iam mundu- in hac caussa orni
308쪽
divisus in Asiam et adversam Asine regionem, quae nondum nomen habe.hat . sed Meepit ab Europa. Igitur nonaeetus orbis. sed pnrs Meti orbis ab Europa suit apitellata. Neque illud seelus ita nudo positum rem Mevrute signi-iteat. Nescimus enim, quid, a quo, sectum sit. Videtur sumsisse ex Carm. I. a. Deus abaculis Oeenno ferras. Quanto melius Lucanus III. 2I3. Tntinis dirisi nominti mundi Imposui ripis, Asiaeque et terminus idem misropae . mediae uirim a confiniti fer-rne. In illis versibus si orbis Merilegeremus, nullam haberet obscurita. em. Nunc Grammaticus II ratium Deit dicentem: orbis in duas partequivisus, totus mundus, appellabitur Europti. ' Deinde h. I. tion laudandus est pluralis nominu pro Nomen, Neque utieet tun Nomina pro stiun te dueef. Romani loquuntur: i eienomen ab aliquo, i. e. a nomine ali- euius vocatur. Non reperiri puto eis nomen alietii , pro gerit. Est et scir- mula : homo, annonis, mos sim . alicundo diaetus h. e. originem habens. Utrumque sormulam confudit Burmannus in Anthol. Lat. TOm. I. p. 6l4. Scripserat
ibi poeta: Quid pro si Mn reis ea res
iluetum legit. idque hoc exemplo Horatii tuetur. Quod eXemplum etiam ab Hein. sio ad Ovid. III. Fast. 387. eitari miror
CARMEN XXVIII. Festi, quid potius dio
Neptuni faciam 3 Prome roconditum, Lyde, strenua Caecubum, Munitaeque adhibe vim Sapientiae. Inclinuro meridiem Suniis: ne, veluti stet volucris dios, Parcis deripere horreo Cessantem Bibuli consulis amphoram.
Nos cantabimus invicem Neptunum et virides Nereidum comas: Tu curva recines lyra
Latonam et celeris spicula Cynthiae, Summo carmine, quae Cnidon
de Rop. Lue aeni. cap. 5. Sed locum Xenophontis non sutis expendit
Noa entittibimus incirem. ΜS. Gruov. in eis . Quod probat Bumann. nu Petron. cap. iae Cnidon. Graceam terminationcmMSS. praeserunt, Librarii eam suetae muturunt: vid. Cori. nu Lucan. II.
Norat. III. Carm. 2 l. 6 lene tor.
iuue 'te legatur nΡud Xenophontem
309쪽
Fulgentesque tenet Cycladus, et Papii
Iunctis visit olori nis: Dicetur merita Nox quoque I neu tu.
Tyrrhetia regum progenies, tibi
Non ante Verso lene merum cudi Cum fl0re, Maecenas, rosurum et
Pressa tuis bal unus cupillis Iamdudum apud me est. Eripe te morae: Ne semper udum Tibur et Aefulae
a ante rerso lene merum cndo. L. Sante i ius ad Toroni. Mutarum P . 239. rescribendum hic putat tere merum. Credo hoc osso discrimen vini lenia et Deis, ut lene sit omno vetustum . Iero seu i aDacic etiarn esse possit vinum re lati simum. Si iritur
vinum votustum indicamus, semper fenepraeserendum: hoc quoquo ex oppositis apparet. Nam contraria sunt lema et iaspertim, leve et fenuo. Quando osperum et Iere opponuntur, tire non ad salvirem, sed ea, quae manu tungimus. refertur ne merum idem
est quod III Carm. 2I. Ianouidum di. citur, ab aliis nitiretuum. Vid. Bur. mann ad Claudian I. Eutrop. lis . et Ruhnhon. ad Rutil. Lupuin pu . l02. Plurima loea a Santonio collecta in aliis MSS. aliter te uritur: Ciceronis
autem V. Tuscul. Quae t. 5. vina levia, non sunt λιia, sed tenuia, quibus aquam addere non opus est: tram-quvim secari gratie lam xinn nihil erilone in isqvn, sie S Oicorum istia nanoia ρυ- sintvi qutim missa de eernn . Ne semper udum Tibur. Romani, qui possent, a late urbem relinquentes, rus ibunt. Discessum hominumtih Drba vocat Livius IV. 4. Mao nas tamen, aliis omnibus proscetis. in urbe manebat. Eum ad se invitat Horatius, et rogat ne semper eon emplatur Tibur. Hoc ita interpretari cogimur: Ne sempor habitos in altissima tua turri, unde prospeetus in Tibur patet.' Ne dicam, quam contorta sit istiu modi interpretatio, verbum mn- temp/ori vetat se te ita aeeipiamus. Nam si Mareotiaκ Roma de turri prospirare ii terat Tibur, contemp/tiri certe non poterat. Contemplamur aliquid prael sonios vel non longiuq remoti, ita ut singulas res visu cognoscere et probe distinguere possimus. Quid multa 'Horalius seripiat: Eripe te moriae, Vel semper udum Tibur et Aesti ne De. elire eontempleris serum et Telmonit ition pnrriet e. Eripe te INOrne, ur-l ii relinque et contomplare aliquando Tibur. doeli via Aequlao arva et miles Tusculanos, loca amoeni Mima. vicina villae mono Tiburtinae.' Iunger ut contemptoris Tibur semper D dism. P maria Tiburis ti mobilibus rivis laudavit Horatius I. Carm. T. et squm
Curm. a. Ovid. IV. Fast. Ti. moenia T.huris is i. Λdverbium apti per sae-Ρiqsimo enm adiectivis coniungitur. Lucret. I. l25. Semper forentis Homeri Liuiuq in Praefationo: Nosti semper aeriptores. Idem si in Graeco tiri.
Usum adverbii semper iam inde a sca-
310쪽
Vasti iosa ero coWiam et Molem pro inquam nubibus arduis: Omitte mirari beatae Fumum et opes str Pitumque Roma .
licero eortatim illuςtrarunt viri docti. Diu post hare ita scripta. vidi emendationem ab aliis esse occupatam. Markland . in Eurip. Supplic. p. 258. seribit: eapitalis inuonii vir. Nicolaus Hardingo, legit et distinguit ut semper. miram. Quo nihil verius puto: ad Ti.
bur onim invitat Ms otiatoria Horatius. Hara inuti eoni turam repudiat Britannus ii, Diario Cla, ieci No. 47. ipso toxens: Messe, i, per nutim Tibur, ut A uiue m. IIardinvius fortasse istum coniecturam. si vidisset, repudiaret. Mein hins litu. dat Imrelegantem coniecturam Laeli. nranni, ab Hauptio quoque receptam r
Deelire. IIS. Voss. corrupis deriit iae. Fris idiosum des re eviram. Scho. ii tuo in superioribus legentes: nee aemper udum Tibur contemplere . addidorunt hanc interpretationem, quae est Commentatoris Cruquiani: Turrim in hortis auis eo uas itiae in botur Maecenna. unde hvire prospiseret. Et hoe necessarium erat, ut sciremus quomodo Maecenas Romae Tibur videre posset. Non erat necessarium. si Horatius statim addidi; et: desero molem propinquram n a. bibus arduis. Pro eopia magis Latinum esset copine. Symmachus VII. Epist. 36. Stire aiali in fomvim Liaeudii. Quo ma-ois miror ad alia norintivtiram posse tronairer nisi forte fastidio sola eo-pina, et muratione eas Una antisin em. Omi te mirari Mat mum elopes strepitumque Romae. Maecenas, hoc tempore urbi praes eius, erat aurituapropter bella imminentia. Tali animo quis miratur sumum, opes et strepi-ium urbis' Et omnino quis miratur. quod in magniη urbibus ies illium est. Dium os strepitum ' Mirari poto t. qui primum videt, v. c. ruciticus aliqui', non Maoeotias. qui propior consuetudinem talia non sentiebat. Et erat in turre sua satis a molestiis istis re. motus. Cur autem illo miraretur opes
Qui omnia haberet, quae euperet sed
et vox Ohes hie incertae admodum si . miseationis e t. adeo ut interpretos sere nesciant, quam sumi uri sint. Ne quo herae convenit eum I mo et δρυ-pitu. Atque nil huc secutus sum vul-uatam fumi interprotiationem, quo sonsuetiam Hieronymus ΕΡisi. 5. seriimit: Ouomuiti fismo artim urbium currerineluuit. Quid sol, si stimum non proprie accipiamus 3 Tum Maecenas
miraretur homines senos et rassen af res. Martiat. IV. Epiar. 5. Vir M. nus et pauper, linousque . t p. e orerertis, Qui I sibi via, urti m otii, Fchiane. p.ris' Vendere nee ronos eis pnlotia D mox, potes. Augustin. do Civ. Dei III. 12. Nimia enim mullos Deos Nomia ortinui 1timo atio uia ruitionem e με rerat. Neque verbum omitte omni vitio caret. Omittimuqaliquid. quod non repetimus, nisi addatur omittimus purtimperi nilatiramdiu. Iam Horatius non poterat rogare Maecenatom, ut omitteret Romae vivere. Aod ut dieψ aliquot urbem relinqueret. et ruri frontem explicaret. Quod autem Bumann. ad Sutyrum Sulpiciae us. 9.pro omitte texebat o mitte, quia Ilo. ratius et alii primam syllabam semper eorripiunt. hoc plano inutilo ost. Nam Horatius in hoe versu saepe utitur iambo pro spondaeo: v. c. I. Carm. 35. Ad crina cessantes, aia arma. I. Cami. M. N. uir in seros timores. II. Carm.