장음표시 사용
331쪽
Non Hydra secto corpore firmior Vinei dolontem crevit in Herculem, Monstrumve summisere Colchi Maius Echioniaeve Tlaebae. Mersus profundo, pulchrior evenit: Luctere, multa proruet integrum Cum laude victorem, geretque Proelia coniugibus ii quenda. Carthagini iam non ego nuntios Mittam superbos: occidit, occidit Spes omnis et sortuna nostri Nominis, Hasdrubale interemto.
Vinei dolentem ereris in Horetilem. Ingenii, o Arinthen. ad Plinii Panegyr. in coniecit rinei Geon em, laudantestio ad Arator. II. 844. Claud. H. Getico us. 14u. Poenum Mnreoli Dinei doetiis. Seneon Herc. Fur. 24 l.
Victor. Vir. Illustr. 45. et in Addendis. Ovid. XIII. Metam. 349
fortior. Burniann. ad Virgil. VII. Λen. 656. Heliasius pro ei enit coniecerat: pulchrior . en. renit. Sed erenit ost: ex prolando venit, exsuit, ut
in simili motaphora Rutil. Itin. I. 122
Qurae mersti nequeunt, nisu mutore resumunt, Exsiliti atque imis nisi ne/ti undis. Euenil tamen altero simili exemplo curet. Nilne mirum mihi aedidit. quod non imitus vel ea- si iis vel emἰent scripsit. Moinovius totam strophen in marginem reiecit:
ines sum enim esse, Romanos, quorum iuvistisin virtutem poeta celebrat . comparari eum Spurilis. qui conserta manu vicit occi buerunt. Idem me olim ossendebat. Cogitubam tamen Natinibalem loqui. non poetiim . et 1 muli sititoruum havis ita di similos ou e Spu
i iis . qui arma in sua ip i viscem ver-l ierent. Proo ira con .ustibus loquendo. Alii Ox- potiunt: coniugibus Nomtinorum, quibuA vietores reΑ in proelio gestas enarrent. Alii: coniugibus Poe nurum. qun enesm maritos defleant. Supererat tor.
tia explicandi ratio: proelia a Romanis coniuuibus loquenda, ad inflaininandi μ filios: sicuti de ui panis narravit Sullustius Frnum. pag. 530. IID-mnia mos fuit, ne in he M ountssti,
iurenoua parensum 1 esti memor furti matrihtis. Sed latis eu euet tenuiq, si seminae tantum de virtute militarii nantur, Pt mulieres hostium intersectorum dolerent. Neque ea laus ostdiuturna, tinienda nempe cum morte carum, quae maritos uini serant. Prao-terea loqui plerumque in bonam Partem accipitur. Quod sane mulier Poenae non sacerent. sed ea proelia potius u tosin rentur et serent. Ut Iloratins I. Carm. I. Belin ma/ribua
332쪽
l Clui ullae non perscient minuA,Quaa et benigno numine Iupiter Des 'ndit, et curae Massacra Expediunt pere acuta belli., is proesiιν. Statius IV. Silv. 4. pr prata tu pu/cher in amnis Ipse era-nenda steres. Gualter. Alexandr. III. 56. Parmenio, sine quo nil unguram Ormine uionum Gessit Aleaeander. IIoe est, quod Euripides Troad. l245. dixit: .io Zue ξοντερ υστερme βροτων. I linius VI. Epist. 16. Equidem beatos puto, quibus Deorum munere uia tum t, Gut faeere scribendra, aut acribere Myenda. Loqui est canere et cum laude memorare. Cntuli. Cui m. LXVIII. M. Ne fuνiens stiretis obliviscentibus aetast Illius hoc e ea nocte tegat studium. Sed di eam vobis, Musae, vos porro dicite mullis Mi libus, es Deite hoee eharta loquuturranus. Horat. IV. Carm. II. Phoe- lmιs volentem proelia me loqui. P
peri. IV. I l. 29. Si eui fama fuit perarita tropaea Meori, Afra Numantinos reona loquuntur avos. Ubi nonnulla annotavit Santemus. Martialis V. 26. Quem Murtia famaeque damus populisque loquendum. Qui Stysios non vult totus adire lacus. Quinctil. Declum. VI. 2I. Te quidem omnia merula loquentur. Sulpitius Se verus Histor. I. 4 l. Nihil, quod historia loqueretur, edι derunt. Ammian. Marcell. XXIV. ling. 3Ol. Lonstae loquentur aetates Sophcinem. Εnno.
dius in Vita Epiphanii pag. 39Ι. Quounullae chartiae veterum, nulli librorum de quoeunque loquuntur. Sic Graeco ra λαλουμνα pro ὐμνουμενα,
do quo Valeken. in Locis N. T. P. 327. Et vero Claudian. Laud. Sti. lieli. Praefat. 3. Carmen amat, quisquis earmine uigna sterit. Tali igitur modo seminis CGthaginienses de sori titudine Romana non loquerentur. In-l terpretes comparant locum Catulli cuml Horatiano LXIV. Carm. 349. Illiust effregitis Oirtutes eramque Delia Saepe fatebuntur onatorum in funere ma-l tres. Enimvero aliud est interi, aliud
loqui. Fatemur etiam inviti laudantes: Ioquimur libenter et cum volui tute laudantes. Ita Cleomenes apud Plutarch. XXVIII. Dixp μοι, φῶλriar' ἀδελφὲ, οἰάν, γεννάῖ- ων, xiai rraim ζηλιoroc Σπ riarων, cai γυναιξὶν tioioιμος. Nii Claudine non perscient manus. Alii putant haec verita esse Hunnitialis, alii poetae, ego Grummatici. Horatius hwec orationi addere non Ρotuit. Sic enim perit omnis rei antecedentis gravitas. Et dubito uia manus Clau- uitia bene dicantur manus Claudiorum, gentis Claudiae. Seripsisset potius: Nil Claudii non efffcient manu, Quos et beni o sq. Claudios Iupiter tuetur, et sua ipsorum prudentiu servat. Hannibalem haec do Claudiis sacero augurantem, est ignorare ingenium Poeni. Aetita belli parum Latine sonat, nee convenit cum verbo expediunt. Quanto pulchrius finitur carmen dicto Hannibalis , qui, conspecto cupite frater. , exclamasso dicitur: Agnosco fortianam Carthninnis. Vid. Livii XX, II.
333쪽
Divis orto bonis, optime Romuli Custos gentis, abes iam nimium diu Maturum reditum pollieituq Patrum
Sancto concilio, redi. Lucem redde tuae, dux bone, patriae: Instiir veris otii in vultus ubi tuus
Assulsit populo, gratior it di
Dieia orta bonis. M S. Ditis. Orius erat Augustus, divis bonis, quem Dei, Romunis amici, nasci secerant, eui nascenti et deinde civerant. Scholiast ne, ut recentiores interpretos, ac-eipiunt ui Vir ilianum: Dis Venueret intelligunt originem gentis Iuliae
ori Venere. Tum vero opitheton bonis plane oti sum est. Laudabant vliquem, qui 11ahebat generis auctores Deos, non bonos Deos. HOe enim sponte
apparet. Nisi boni essent, di rent gravissimum convicium: quod vel ex sormulis, uti nutus infeliciatis, iratis, istelligitur. Inturum reditum pollis tua Patrum. Sonus, ut equidem iudico, non
suavis: ium nimium multirum recli- eum, idque in carmine tum lwrfecto. Cur poeta non scripsit maturos recli-
poterunt reditus timein re utile . Versus sturot eum singulari: qucle reditum poterunt abscindere dulcem.
Quanto mollior, ut saetae quoque sortior. sit pluralis nemo non senili. Virgit linii. Ovidium, alios sensis iidemus. Ita et auetor Elegiae ad Liviam I 26. Hare sunt in reditus donti parant in sti 'Quis unquam mutaret eum: Haee sunt in rcclifum Maan parranda inum3
Dieuntur ibi reuatia Drusi Neronis, ui hie Augusti. Tibull. I. 3 13. Curi.
. cia drahunt reditus: fomen est detorrital nunquam. Ubi in IIS. reditum. Valer
tus. νωn hune. Aeetia . dedisti Spem Minyis. Caetorum Horatius vim posuit in polliet tis reditum, redi, alio iiiin scripsisset veni. In veni maius est desiderium, optantis reditum. Nota sunt vel Christianu ista, ερχου Κυριε. et in Hymno: Veni redemptor gen-
Lueem redde tutie, citiae hone. pra-
fritie. Venustatem imaginis merito lata. davit Blaekwullus de Pra tantia Auet. Classio. png. I09. Nugis etiam illa enitescit por comparationem ultorum. Moloaeter in Anthologia: Ην μοι συννεφες υμ ια βαλος ποτε, chposse.
p . Rutil. I. Itiner. 200. Illic per- pertii soles, titque ipse ri letur, O matbi Nomo Deit, purior esse dies. Ubi uolnsius suum isse h. l. confirmare potuisset. Prudent. V. Cuthem. I. Inrentor rutili, citiae hone, Itiminis Quiere is e eibus tempora uiridis, Merso D ehnos instruis horricium. Lutem redde tuis, Christe, id libus. Mamerisi lin. in Genethl. Maxim. cap. 10. I tinet autem, tis primum eae N arisque Amitimi iustis restrum Numen os iste, folia Titi/iti erarior itiae dis usu. Notandum.
in multis IISS. Horatii etiam legi ofi fulsit. Quod si sit poetae mani R. l iungenda soront, ortitior uias is mytilo.
334쪽
Ut mutor iuvenem, quem Notus invidi, Flatu Carpathii trans maris nequora Cunctantem spatio longius annuo Dulei distinet a domo, Votis ominibusque et precibus vocat, Curvo nec faciem litore demovet :
Quaerit patria Caesarem. Tutus bos etenim rura Perambulat, Nutrit rura Ceres almaque Faustitas,
Inrido stitu. Hoc rectius, quam lueido. Auson. II. Epist. 5. moestiqua parentis metilia et ampleaeus ut ere- verae in Dicitis iamnis. Alia vide apud Boni letum. Cunetrantem vn Io longius an ratio. Cunctationis una caussu ost inviduq NO-tus. Mirum autem, si Notus eontinuo totum annum et diutiuR flaret. Iungunt interpretes etinetan em lonstitis tinnuo vatio et exi,onunt dum ultra tinniam tihi it. Sed nhesse et eunetari multum differunt. Abest aliquis uri. num, duos, tres, et tamen non ea n-etratur, si promisso temtiore domum redit. Cuneratur. qui ultra promissum tempus. vel horam, abest. Legendum putor ne num, uti ium onoitis anni o. oti ei diarines a clomo. Promisorat siliuΜ so roditurum in patriam certo quodam et constituto tem pore. Tempus venit. Ille non redit. Iam eunetatur. Dim aliquot sunt, mensis est. IIoc spatium matri longius est annuo spatio. Terentius IIeautont. II. 2. Dum moliuntur, dum remun-etir tinnim eat. Virgil. VII Eelon. Q. Si mihi non hnee Inae roso itim Ion-inor nnno. Ovid. XVIII. Horoid. 25. Septima nor vitur, spuritim mihi ιο sitis ramis. Auson. II. Epist. I l. Quia1nil ille dies' non annus lono se ille est. At leti quem doeti eouossit eura Metrenis. Horatius dixit Ionsitis annus, ut alibi: Nee euitiarn ploret longior annua. Ipsum adiectivum eodem sensu posuit Ovidius XI Heroid. 29. Nee somni Deiles . et nox erat annua nobis. Distinet. Melius unam detinet. Non quia magis meticum est, ni nonnulli e sent. sed quia rem Meuratius indient. Plin. Paneg. XXV. Hie muri. illa suminthus distinobntur. Vid. Heins. ad Ovid. Rem. Amor. 486. et Ernest iu ad Taeiti XI. Annal. 12. Curre nee Deioni litore demovet. Collitabat hune loeum Hieronymus Epist. I. ad Rufinimi: Non ale eurronssidens litori, tinxin ilium nant r aperiret. De id riis iein suo thus. Valer. Fluce. VIII. 35. Ieta rimore orari. Vid. Burmann. Ot Oudendori'. ad Sueton. Claud. 33. Ut tamen in terra significatio nimi- suhiti et vehementioris sis. et iis, quam pro desicleriis, iisque yd lihus, in quibus moitum vix cogitari potest . quia sunt continua et letita Iu MSS. quihusdum legitur itiatu, inesti. Fortasse Horatius scripsit M. aideriis risin fidelibus. Illa Die n est et quaerit Caesarem , quia non amplius serre potest desideria. Viettis et letus saepe sunt confusa. Vid. Bumann. Anthol. T. II. pag 66. ut alios ta
ltis hos etenim rum perambulas. Pro rurn mallein cum Fabro priasu. Caeterum praeclara est tota haec imago selieitatis Romanae, duee Augusto.
335쪽
Puentum volitiint per mure tiavi tuo,
Nullis polluitur casta domus stupris , Mox et lex maeulosum edomuit nefas, Laudantur simili prole puerperae, Culpam poena premit comes.
Quis Parthum paveat, quis gelidum Mythun γQuis Germania quos horrida parturit Foetus, incolumi Caesare 3 quis serae Bellum curet Iberiae 3
quam haud multum di imili modo eo lebraverunt histortui, praecipue Velleius Patereulus II. M. Easdem laudes iisdem paene verbis Anastasio tribuit Promptus T. II. pag. 44. Κm Ουrωc
Laudantur simili prole puerperiae. Latini absolute ponunt similis, pro ai- milia illi. eui similis esse debet. Iuvenal. I. Sat. s. Si quis Ario otelem similem rei Pittueon emit. Stat . II. Achill I9l. Similem se indu in auro. Appul. Apol. T. II. pag. 4l8. Fatorum enriores esse, qui similes vidi itur. De Gracto Oioc Wyttenb Plutarch. Moria. T. I. Animadv. p. 492 Quis Germania quos horri Imretiril. Foetus. Horatius in Epod. XVI. Nee ferri merui a domuit Germaninpube. Manil. IV. III. Utio per inuentes surgis Germaniti prar tis. Et Romani timere poterant pubem e ruleam et partus et foetus ingentes, sed non poterant timere foetus. quos Germania ptirturibat vel pariebat, quum Horatius hae seribebat. Silent inter- protes. Accipiunt, eredo, foetus, quos Germania protulit, iuventutem Germa-Nam. Doceri cupiam hoc Latino diei Germania eos piarturis. Interea seri-ham : Quis Germania quos horri piarfurit Iratus. Ita plano sibi respondent quia MIium et Ne Iberine, quia motus Germanine' Mostia hac si i- scatiouo frequens est apud historie et Horatius ipse posuit II. Carm. I.
Motum eae Metello eonsula cieteum. Eleganter porro Germania moltia pariaturit . elam et vehementer minatur. Theognis us. 39. Κυρνε. κυει πολεκ
uiu parturit tinimus vester, aliquando puritis. Ainbros. do Cain et Abel II. i. Hos purius tinima nostra parfurtat , nee solum ptirti rint, aeu etiam parint. Duplicem significationem D. sivixit Soti a Med. 25. partu . itimpuria est uisio. Peperi. Ioan. Chrysost. Orat. I. de Saeord. l. 'Mγως. ἡν πίλαι ti pii εν riaim Ini', δεπιτ pe
336쪽
Condit quisque diem collibus in suis
Et vitem viduas ducit ad urbores: Hinc ad vina redit lautus et alteris Tu mensis adhibet Deum: To multa prece, te Prosequitur mero Desus a pateris, et Laribus tuum Miscet numen, uti Graecia Castoris Et magni momor Herculis.
Condit quisque diem eo libus in atiis. Condiι est condi cernit. Elexvnter, si cogites locum in eolithus. Atque ita puto explieanda exempla, quae alii. v. c. Turneb. ad Plauti I. Menaeeb. 2. 43. et M. de Boa Singul. T. I. p. 487. vii diei sepulturtim reserunt. quia nenuia Plautus et vetereti interdum iocose uiam sep/tire dixerunt. Et sol ex ultiore in humiliorsem Ioeum descendit. Nos eondiratis, quae ipsa conduntur. Virgil. I. Georg. mi. Intei hi Eone Allian ides Discon ri tir. Plin. IX. Epist. 35. Quian quom lon-oi,simus dies, euo eonditur. Ubi Cor. tin, non recte comparat locutiones Auectitum et lustriam eondere. Alia vide apud Burmania. ad Vuler. Fluce. II. 443. qui neque veram dictionis naturum lierspexit. Statiuς IV. Theb. 4. Condiderant iram rota diem. Anto 'ultimaehum dixerat Euripides, ut videtur. apud Plutareti. Morna. T. I.
emendare potuisset. Ego non potui mulleius ex MSS nil vina renit. Sono ingrato ritem Diutius Dinia reni . eadem litora sic sine probabili eaussi quater repetita. Et omnino redire M.quiritur de eo, qui intine domum udeolendus vineas liquit, vespera repetii. Ut Virgiliuniis senex IV. Georg. l32 seraque rei retens Noe e domum . . . pibus mensas onerti e inenatis. Horalius scribore potuit: Nine rimon repe. ile Nine nu fretia redit: uitie con .rieti reuit Inettiae redit, celebraturu- eonvivium eum suis. redit ad hilarem coenam: propertit nil ontiuiti, ut alibi: vel aliud eiusmodi, quod propius ud vulgatam ieetionem accedat. Alle emerasiae et so luentia sostum aliquod signiscare videratur, convivium Sali mi in is, quam solitam in suu euiusquo domo coenam. Nisi voluerit perlaetutis dios sesios, ut npud Virgilium in Geor-xieis: Ipsa dies inittit fessos. Totu ita est se,ium Defuso pia eriμ Melius quantii/stris.
Vide Ilurninimum ad Gratii Cyneg. 4 4
337쪽
Longas, O utinam: dux lione, serias Praestes Hesperiae, dicimus integro
Longus, o utinum3 duae bone. ferina. Qua am 3ISS. rex. Pessimo, ut lin- notavit Broukhusius. Bentleius tamen non contemnendum dieit, et esse appellaticinem sumiliaritatis, dueis autem Domen portinere tantum ad laudombellieam. Quod familiaritatem attinet, uti eo totum carmen abhorret.
Appellabant Romani se invicem in ioco
et hilaritate dominos et reses, Martialis in opigrammate quodam sic coetim Auram Fallit ahat. Sed vido quid de Au gusto narret Suetonius 53. Atiuuat dominum se tippolitiri ne a liberis quisem titit nepotiatis suis, rei serio vel Deo, passus est: n qne huiusmodihl indilina o inni inter ipsos pνohibuit. In istiu inodi blanditiis etiam erat reae mapiq invidio uni quam dominus, si Aeri a vcciperetur. Quam invisum esset nomen restis temporibus liberae reipublicae, eonstat ex omni Romana histo
ria. ab et iis inde Tarquiniis. Exompla legantur praecipue apud Ciceron. II. Phil. 34. Florum III. is. Pol1b. X. 40. Plutarch. Anton. 12. qui mirum dieit, quod Romani roie
Atque hoc ita iter omnem sere Impertiturum aetatem i, mansit. Narrat
Trebellius Pollio in Vita triginia Tyrannorum cap. s. Resiilinnum ineo mi- ifori ad imperium perrenisse. Deri-rtiri ntidienses nomen eiuM a reste,
tintis latrihtito Ergo potest MN esse,urfer: ergo potest nos regere, item alius: Dens ei reuis nomen imposuit. Et tam , ut Pollio subiungit: n principiis saltifatua est impertitor. Vid.
Marulanil. ad Statii IV. Silv. l. 46. qui Betilleium siliis Oxemplis refellit. Neque huic dispututioni repugnat, quod in mimis Graecis ei apud scriptores Graecoq Romani Caesares appellantur 3ασιλιῖc, do qua re Spuntiem. do Usu
et Praest. Numism. pag. 686. et Observ. Mi cellan: T. VII. pag. 92. Est enim interpretatio dignitatis Romanao, eui Graece reddendae illi aptiorem iudieabant vocem i3ti νιλ c quum tiυ xpiaropoc. Ut historiei Romani saetio appellabant reuem, qui, barbarae civitati Praopositus, a suis tamen non ν
appellabatur. Non dissimulabo in Vita
Horatii. quae Suetonio tribuitur, exstare epistolam Augusti ad Ma enu-tem: Ante ipse su Die m aerihendis
epistolia amisorum e nune occupatissimus et in firmus, Horatium nostrum
te eupis adlaticere. Veniet tui tir tibia n prirnsilieti mensti titi hone reis stiam, et nos in epistolis seris dianuitietibit. Rutgersius in Leet. Venus. m. haee Augustum seripsisse non credit , propter verba eo iam miram ralii hinc consecerunt, Romanos non adeo refugisse nomen reois sub Imperatoribus. Sed illi non cogitarunt disserre coenam regiam et coennm reuix.
Nam coena restiti, ut regalis, signis.cat etiam rem diona, optendi . libertilis. Cuius rei nullum inveni testimonium, quod huc magis faciat. quam
dietum Seipionis apud Polyb. X. 4s.
ei Donatum in Vita Virgilii 4. inrepanon a pistore, seu a resse mDontinimo
dona feres quao verba Augusto tribuit, alitor interpretandos iudico, ut. tibi Valerius Flaccus II. 246. et Clau. dianuq de Mall. et Tit d. ls9. reonum nominant. Talia enim valdo disseruili ab allocutione: Rex bone. Denique duae Augustus et alii imperatores etiam in inedia pace dicebantur, nulla helli
338쪽
habita ratione. Ovid. II. Fust. l39. Turrapis . hie eastas , istice se, iubet Maepuialtis. Loquitur Ovidius de Romulo et Augusto: vid. Murtiland I. I. et Burmanti. ad Properi. II. la. D. Prudentius, qui Horatium saetie imitatur, Imperatore; in ullis imis appellat honos dures. v. e. Theodosium Maurium I. Ontra Synam. 619. Quod ad repetitum duahone. Bentleius nosciebat an hoc dedenter ot sine fastidio suetum sit. Mihi sex neque decentor neque sine fastidio variatum rideretur. Ardenter aliquid
petentes, orantes. Nomina eorum, quorioramus. eleganter iteramus. In pit a
duae hone. in duae hone desiit. Vim et gratiam in bonus capi se videtur. Sin, Pro Dixis bone uliud quaesivisset
Divo, quem proles Niobea magnae Vindicem linguae Tityosque raptor Sensit ut Tmiae prope victor ultae
Phthius Aehilles, Caeteris maior, tibi miles impar,
Filius quamquam Thutidos marinae
Dardanos turres qu torret tremendu
Magis coneinna sunt et Romana: Filius sti meis Thetidos marintie P eidit rate. Quae in medio posita sunt, glossum huiusmodi olent: Mutinniris inlius Thetidos se. fortissime piisnoret, Late praeidie. MIMurbor Metiri rei ren-ro uelae n. Glossa sublata. melior princedit sententia. Quamvis filius esset Thetidis. Deae marinae. ac propterea mori non posse vidoretur. tamen e idit. Ille mor ei Nitit is o foran. Ille metri caussa. Nam dissimilia sunt illa e idit, ille non fulleret. Veto. res talia repetebunt in re eadem et eum vi, quae hie nulla cernitur. Nam suffueisset: Late procidit, velut icta
ferro pinus. Mor a serrum. Tecte, eredo , diceretur lima vel serru, cuius effectus neque tam subiti nequo votio- mentes sint: non recto acuta et magna securis, qua, brevi tempore, aliue ur. horos demittuntur. Putrere Tetiero. Pro Tetiero oli in in IIS. Franeh. alia vox logebatur Nunc erusa est et Tetiero in locumposita.
339쪽
Troas et laetam Priami choreis Falleret aulam:
Sed palam captis gravis, heu nefast heu l
Nescios suri pueros Achivis Ureret flammis, ut iam luteuiem Matris in alVO, Ni, tuis victus Venerisque gratuu eibus, Divm Pater annuisset Rebus Aeneae potiore ductos
Seu ptilom eoptis urtinis. Variant MSS. et habent cupios. Tie or, ruptor. Facilis scribentium error. Prueferrenarietis. Aehilles non amabat belli furta,
is vietis . nemini parcens, quod praecipue in Hectore ostenderat. Quill ille non socisset, clipta urinis Troia Pn. Irim in re simili apud Tacit. I. An
Belin f, ne tibias. Deeeptis ille Dudere hostibus, hie pnitim in a. Muttinan
in Mi eolian. Critieis Frie manni a. MDCCCXXIII. pag. 40. seribendum
osse putabat eoptor. Ni, tuis etesias Venerique o loe. Primum o MSS. eum Benileio mallemneatis. Habuit et Comm. Cruq. -- Mittis periisset Tra n et Troitim nutinum omnes manibus Aehiliis, ni Ἀ-piter, flexus tuis 'recibus et Veneris, promisisset caei. Deinde arbitror epitheton strvitne hie esse nimis tenue et vulgare, adeo ut inventum esse videatur ad versum supplendum. Absit ea Daupertas ab ingenio divite. Quanto molius: Ni euia fleatia tenerisque unia-/ne Vocibus. Iupiter fluetitur toneris vocibus nutue suae. Illud nu De ma. is ornntum et i, viticum est. Vene. rem intellii, upparet ex insentione Aeneae. Et Venus in Orationibus suis praecipue pugnabat nomine inline. Virgil. I. Aen. 25 . Nos tua prosentes. Et vs. 255. Iupiter saetita It Dis natiae. Et omnino i metae, de Iove et Venere loquontes, amunt nomen notae. Statius V. Theh. 2II. institidum rati ne eone sit honorem. Ubil Sehol. laudat Horatiana: Ni tisici Veneri que stratae, Nebras Menetie portere duos . Guniri aurem legitur in sat bonis IISS. v. c. Virgil. II. Aen.
Rebtia Menestio. Paulo plus significat, quum simplieiter Aeneae. Ennius apud Cleo n. Divinat. I. M. Sie -- speetubne populus. ntque ora fenehat Nebus, utri nationi Die oriri sit dis ti
re i. Moserus re te tu tur oria tene.
hue. putans tamen duriusculum oria tenebne rebus pro rctus infensis. Et sic mihi videtur. Conticior tisque oriat e I, Nebus urri mnoni Pistoria alliantia reoni. Exspectabat. Oru tunens, utrius rebus. utri , Romulo an Rem' data sit victoria. Utri, pro utrius et urene pro u ritis notavit Charisius.l Eodem modo fortasse olim dicebatur viri. Cieem de Republ. II. D. Suheuit Equorum mastristia sentem et Ierseem et rebus popD i Nomiani M.
340쪽
Phoebe, qui Xantho lavis remne crines, Daunine defende decus Camerine, Levis Agyieu. Spiritum Phoebu4 mis , Plosius artem . arminis nomi que Ae it pol tue. Dyinum primeto pueriquo cluris Putribus orti,
Leris Misisti. Eurip. Phoeniss. 634. Κοὶ - Φoiις αναξ χροιιυ. Vid. Vale. ken. Levis h. l. tuetur Santonius ad Terent. Maurum pag. 249. Alii lenis,
Spiritus Phoobtis mihi, Phoebus artem. Quomodo hi versus, quos obelo
confixi, eum antecedentibus eonia tantur, ego me nescire lateor. Horatius
udhue laudaverat Apollinem, et hymnum ita sitivit, ut suam laudem Deo commendaxerit. Est hoc integrum ear. men, euius ratio et eonsilium in luco manifesta apparent. Nune subito in tenebras ot climcultates transferimur. qu ne tum quidem tolles, si eum Sanadono hie initium novi earmini, saetas. Horatius hymnum. ut dice. bum. finivit, orans Apollinem. ut decus Camenao Daunino defenderet. hoe
est . ut Carmen suum saeculare Au-uusto et Romanis placeret. Horatii eloria in illo saoeuturi Carmine u batur. Augustus eum scribere iusso. rate ludi Merontur . quos una aetas semel adspieit. Pueri et puellae impubes in Capitolio canerent: magna erat Omniniti de poeta exspectatio . cuius verba deinde leuerentur, qua late pateret Romam imperium. Huec omnia sentiebat Horatius. Igitur sitito me.
ulari Carmine. in hoe hymno Apollinem pretatur, ut illius carmini tutelam suscipiat. Quae in hymno locuntur do serocia Achilli M. ea et augent beneseium Dei. a quo esset interfectus. et coniuncta sunt cum meminia Veneris et Aoneue, undo Romani dueerent originem. Quod neque in saecuturi Carmine omisit. Os erae pretium est audire Acron in , qui h argumen
apud reliquos Seholiustas. Atque hoe
argumentum sino dubio muniivit ex
antiquioribus Commentariis et Oxem plo . non plures quum viginti quatuor
versus continente. Ium Grmmaticu
aliquis, lueto tali argumento, imprimis
animum advertit ad Itidos saecti tires, et praeesuram ostendendi ingenii oceasionem se nactum nrbitrans, nonnullud ehoro adiecit Λuetor arcumenti,
quod nunc Aeroni tribuitur. ista addi.
tumenta non vidit. Porphyrionem et Commentatorem vidisse diceres. nisi constaret, Seholiti, quae lin mus, eon-slata esse et identidem in eompendium redacta ex variis variorum lemivirum
interpretationibuκ: sero. ut in Didymo Homerico accidit. Spiritum Phoebus. Ductum ex Horvt. II. Carm. 16. Spiritum Graine testiuevi
Nomenque dodis poetae. Humilo dictum. Melius Horat. IV. Carm. 3. Totum muneris Me tui est , Qtioumonafror uisere praeteretinfitim Romanae M ieen Iurae. At idem recto in Satiri et Epistolis nomen me ne ei noni nis huiua honorem postiit. Viminum primoe P. in Carm.