장음표시 사용
311쪽
Plerumque gratue divitibus vices Mundaeque parvo sub lare pauperum Coenuo sine aulaeis et ostro Sollicitam explicuere frontem. Iam clarus Occultum Andromedae pater Ostendit ignem: iam Procyon surit, Et stella vesani Leonis, Solo dies reserente Si CCOS. Iam Ρnsior umbras cum grege languido
Rivumque sessus quaerit et horridi Dumeta Silvani, caretque Ripa vagis taeiturna ventis. Tu, civitatem quis doceat Status, Curas, et Urbi sollicitus times, Quid Seres et regnata Cyro Bactra parent Tanaisque discors. Prudens suturi tumporis exitum Caliginosa nocte premit Deus, Ridetque, si mortalis ultra Fns trepidat. Quod adest, memento
Componere nequiis: caetera fluminis Ritu seruntur, nunc medio niveo
In mare, nunc lapides adesos Stirpesque raptas et pecus et domos
3. Ah inaesenti tempertitam: et alibi. lEt tamen Bum annus minor patrui sui coniecturam laudavit in Anti-Κlothi ii. 108. et in Anthia. Lat. T. I. p. 582 Plerumque urti se divisibias vices. Comuin illud. quod vulgo ponitur po,telaea, delevi, ut melius verborum ordo sentiretur. Gratae vices et coenae eae- lpitetiere fronsem diritibus. Crevit post Horatium ista divitum eupido sentiendae pauperioris vitae. Cogita relliam pauperia, apud Senec. Epist Iou. in qua dirites emtis uia a tenuem et prauperum victum imita n ur. Cita vit autem hace verba Hildeberius Philos. Mor. Ρng. 985. sed sine varietate. Cialistinosa noele premit Detia. Hildebertus Phil. Mor. ling. mo. Chii.
Stirpesque raptas. Cledonius pag. 1895. Iaudavit νoplos. Servius tamen ad Virgil. XII. Aen. 208. imo de stirpe recisum, annotavit alii pem mas. culine diei de arboribus, Horatium autem usurpative etiam seminino adhibuisse. vid. Oudendorp. ad Appuleii Metam. VIII. pag 566.
At poetis et uomos Volcensis uno.
312쪽
Volventis una non sine montium Clamore vicinaeque si lune,
Quum sera diluvies quietos Irritat amnes. Ille potens sui Laetusque deget, cui licet in diomDixisset Vixit crus vel atra
Nube polum pater Oecu Puto, Vel sole puro: non tamon irritum Quodcumque retro est, ossiciet, neque Dissinget insuetumque reddet, Quod fugiens semel hora vexit. Fortuna saevo laeta negotio et Ludum insolentem ludere pertinaX, Transmutat incertos honores, Nunc mihi, nunc alii benigna. Laudo manentem: si celeres quatit Pennas, resigno quae dedit, ut mea Virtute me involvo, probamque Pauperium sine dote quaero. Non est meum, si mugiat Asricis Malus procellis, nil miseras preces
Corrupto apud Servium ait III. Aen. 94. lol naee . Unn intellige stirpes, pecus, luomos et Iapides titia et luroa, inter se mixtos. Ita Ovidius in eadem re si .mia posuit I. Metam. 286. Ciamque
satis arbuata simul, pecudesque Hr qua Tectaqtia, eumque auia rapitine
m traditi atieris. Quae imaeo ipsa terrorem ineuiit: magis, quum si seri- heremus voirentis unda, quod vir doctuq suae editioni annotaverat. Diiuriis quietos. Nestor: inquietos. Ptiter oeetipato. Hine emendandus Ilildeberius Philos. Moral. pag. 990. ubi legitur: patet oretipatum. Non tam- irritum Quo iamque retro est. ciet. Elegantius, puto. cies. Cras , o pater, sis serenus an nubilus . meu non refert. Quod hodie vixi. hoe mihi non adimes. Ne tem-Ρus quidem, quisl omnia I test. sa elum reddet insistum V Idem de tem
pore Pindarus II. Olymp. 29. νων Ei
ἔργων r. c. Hunc locum cum Horatiun eomparavit vir doctus in Observ. Mis coli. Vol. I. pag 2 l. Horti ui 1υερ ut II. Carm. 16. Et mihi forsan, lihi quod neoneir, Porriuel horti. m. palo est oecupa, ut dicit Comment Cruq. Cogitabat hune loeum Mart d. Carm. pag. 15M. Otium . qui luvia pineui . fustiens tiroxerit hora. Nestono d. d. t. Panegur. Maxim. et Constant. eap. l2. Neeipe. Iupiter. quoia remmo Ati. si mustine Myrteia unius Proeellis. Recte alibi: Mnitia eeteri antieius Afri. eo antennseque oemane. Sed malu ιmuolt, nimis tumidum est. unum ii Horatici exeiderit. Scripsit, opinor: si
313쪽
Ne Cypriae Tyriaeque merces Addant avaro divitias mari: Tunc Ino, biremis praesidio scaphas, Tutum per Aegaeos tumultus Aura seret geminusque Pollux.
mustitit Afrieis Littis praeeliis. Muoire lost Homericum βοαν. Iliad. P. MI aριφὶ Ea r ia aι 'ilio, sc ιβου-nν. Quem loeum adeo mirabatur Pluto, ut hine potissimum a faciendis versibus fuerit deterritus. Nomorum imitatur Ai,ollonius Rhodius II. Argon. 554. βοων otiλιμυρεερ gerat. Lutini amotae niti9Ire
ns antiro dirititis ninni. Multo elegantius ot mnis Latinum est, si scribamus: ne Cyprina Tyrimque merces Non meum est, oram procellas Asri-
as ne Cyprias merces addant divitias mari. Pulchra appositio. qualis illa
Meus adii se coelo et nos ruinoe necessio, quac illi straverunt Gronovius ad
Liv. XLV. I. et IIoinsius ad Voll.
Patere. II. M. Tempestatibus autem vota ot preces faciebant. Horat. Epod. X. Libidinosus immolabistir eapor nynti tempestratibus. Seneca Quaest. Nat. IV. I. Myrant posse fieri . tiletim orondine tiliquis paeisentur, ef
eum eitavit Sehol. ad Statii l. Theh aas V neni r indes sis. Avarus enim animus di melle satigatur. Et Nora. tius: Mutine n re d vis iras mari. Apud Iuvenalem XII. m. navita in perieulo vitae Deeidere Metu mole eum ventis. Ubi Seholiasta de peri.
eulo et de vita coepit paci Mi eum ventis. et laetiarnm mercium facere. Atim feres seminiasque Pollux. si
tanta vis ventorum furit, ut Inugna navis in summo periculo versetur, unde eodem tempore citim, quno scapham
in portum vel terram ducat Bonticius i Equidom de reeulis meis minime sol. lieitus, sutis habebo, si vol in scaphal nudus nil litus uppellam. mercibus eum: ipsa navi naufragio perenntibus. Ideo
autem seraphrae praeficiis, quia olim. ut hodio, in tales usus seni hae navibus adiunctae erant, ut eleganter Statius I. Silv. 4. Navis igitur volie- montissima tempestate perit, Scaphami navi post icrga alligatam oti, n seri tutam per Aegaeos tumultus. Et quid
opu' erat aura, cum Mapha sic hiremis dicatur, ut usum remorum sum
ero intolliminus' Alii . fortasse hoe incongruum videntes, scapham secerunt paulo maiorem, non ulligatum
navi isti periclitanti, sed in alia parte
maris Aegaei vela facientem. Neseio an natura tempestates in Aogare ital dividat . ut hic vis ventorum saeviat. illic aura regnet. Credo legendum: Astra ferent gemini. Ne Pollux. Be-noseici Castorum ex m. Axtra et Polluae steminus pro Astra stemini Politieis. Clarum Ioniari e sidus, Uud Horatium IV. Carm. R.
314쪽
Exegi monumentum nere perennius
Regalique situ pyramidum altius, Quod non imber edax, non Aquilo impotens Possit diruere, aut innumerabilis
Annorum series et suga tem Porum. Non omnis moriar multaque pars mei
Vitubit Libitinam. Usque ego Postera
Crescam laude recens, dum Capitolium Scandet cum tacita virgine pontifex. Diear, qua violens obstrepit Aufidus, Et qua PauPre squetes Daunuri προ tium D 'Muris P Uulorum
Eiem monumentum aere Perenniuo. Hieron. Epist. M. Eami monumen. um Mere perennitis, quod nialis M. struere possie restiastis IMeus eommunis, a multis tractatus, etiam qui sex Noratio pro eorunt. Statius I. Silv. i. st. Non hoe imbriferas hiemes opuAE.ntit Ioris iuriem Tememiniam, Aeolii non somisti etia ceris horret, Annorum ra moras, atabis dum terra po/-qua. Dtim Nomtina dies. Vid. Bur. mann. ad Properi. III. i. Non omnia moriar. Imitatus evit Senoea Troad. 3 8. n toti morimur, Nulliaque prio nitinet nostri 3 Quinetit. D lana. X. 2. Experta non to timmori hominem. Cresenna nude recens. Auctor epi
praecipue Oudendo . ad Appuleii VI. Metam. Pag. 4lo. Cf. Biblioth. Crit. Nova Vol. II. pag. 17. Comment.
torrens, impetum . Et qua pauper aquoe Dntinus ρου-
s Itim. Vor iis obscuri et mali. Fraus Grammaticorum in re nulla facilior ut, quain in Glographita. Itaque videmus a Motus plurimum in hoe ue. noro sui- o inquinat s. Horatius tantum indieare voluit patriam suam. Hanc satis intolligimus ex sumino Aufido. Aliena hie est commemoratio Dauni et antiquae hi-toriae: nimii sunt iro versus in brevi earmine, ad illud si- nise dum υhi nntias sum. Et quales versusi Legimus: qtiri violans M. strepit Atisdua. Lieot Apulia fuerit siticulosa. tamen male fluvio oliatro-l penti. quod non si sine mulin suun .suhiungitur Gntinua fetuse prauper. CO-gitares te in aliam regionem abduci Quam bene autem rex agri si i ipse dicatur mune pauper. alii videant Populoriam eerte pro hominum, non probandum est. Iam illa eae hiamili potens loco et sensu tam ambiguo pol sita sunt, ut nescias ad Daunum an ad Horatium reseras. Origo glossae
haec esse potuit. Ad verba ρι- τω
Ieria obfirmit Aufutis annotare sole. hani t ' Missilua stimen in Apulio VHane gltis um in metrum redivebant. ex Geographia addentes, Dauniam esse partem Apuliae . a Dauno, rege nnii.
315쪽
Priueops Aeolium carmen ud Italos Deduxisse modos. Sume superbiam
Quaesitam meritis, et mihi Delphica
Lauro cinge volens, Melpomene, comum.
ilio, ita dictam. Caetera sunt ex II ratio, qui Apuliam vocavit siliculosam. Et humili potens est Horatianum ann- suis paupertim ptirentum et libertino
Stime superbiam Quaesisvim meritis. et mihi Delphisti. HemsisAusius legebat: stimo superbiam Otinest timmeritia. Tu mihi Delphien. Laudavit ni turum Vulchen. ad Frugis. Elegiaca Callimachi pila. 4 ot in Setiolis ad N. T. Vol. I. pag. 328. ita attulit. Sed ob ttit, quod boni scriptores, aetate quoque Augusta, nilimnua sylltitiam verborum in o non temore corripio. bant, Virgilius et Horatius in Oili, nunquam. De qua re vere et diligenter disseruit Lonnopius ad Ovidii Horoid. XV. M. Martialis quidem III. Epigr. si . Atine tibi ho est. nomem au mo suillos. Sed ille in hoe gonere est negligentior, et diu liost Ilo ratium vixit. Prapterea innuis poeticum est stime. Horatius Mu am D. rietina e Graeeia in Ituliam deduxerat. Erat huee sua Musa. 'Sume, inquit superbiam quaesitam meritis tui vati- .ei mihi einge eomam lauro. '
316쪽
Rursus bella moves. Parce, Precor, precori Non sum qualis oram bonao
Sub regno Cinarae. Desine, dulcium
novae, Tiryn his, stiera. Pollius. Bonne stit Myno Cinarae. Brouklius. bonam interprotatur non rapacem, ut
in Tibullo II. 2. 4. addo Rurm n. ad Valer. Flaeta VI. 12. Rulinhonius ad Terent. pag. 239. de formae pul-ehriti ine accipit. Ego animadvorti . sicuti mortuos appellamus μακaρέrrae et felicta, de qua re Rufinhenius ad Timaeum exposuit, ita eosdem saepe appellari honos. Lucret. III. 1838. Luminti stiis octilis etiam bonus Aneti reliquis. Petron. Satyr. 42. Nee sane lanare potui. Fui enim hodia in δε-nus. Immo bellias, trim hontis Chrν-aanthua animam istilliit. Ubi mallem immo tona bellus, bonus Chryannehtis.
Fortasse reddendum Ovidio III. Amor. 9. 29. Grminthus eo de bonis: inerirere Tibialitia, logendumque: Carmi.nthus Grinde: bonus inees Mee Tutil-ltis. Tihullus, illo fama Musao Elogiamo, non dici potest earminti honns isse. Hoc magis propemodum va-Iorot ad laudes illius extenuandas. quum augendas. Virgilius nunquam dixisset: Pollio et ipse Deu bona etirimi , pro nora. Ita Sponius in libro do Antiquis Inseriptionibus enot. p. 235.
opithaphios titulos vidit . in quibus legitur XPΗΣΤΩΣ et XΡΗΣΤΗ. Apud
νυναι, quod ex Arbsistolo doeuit Plutar-ehus Quaest. Rom. M. et Graeca G. E dem puto ratione, qua sub scelestis Romanorum Imperatoribus interdum usurpatatur dinum aliquem farere, et temporibus aevi medii annesum Deere et e noni re. Wyttentiachius ad Plutaretium notionem repetit a xs tio, χρα νω, in quibus est vis puraesericii, atrino di. Illud autem nomen honi, quo mortuos appellabant, videtur esse prosectum ex insita quadam bonitato et sensu misericordiae. undo ot tritum illudi δε mortuis nil nisi bene. Horatius autem mortuam Cinaram eo libentiuΑ voeat
317쪽
Mater saeva Cupidinum, Circa lustra decem flectere mollibus
Quo blandae iuvenum te revocant Preces. Tempestivius in domum Paulli, purpureis ales oloribus, Comissabere Maximi, . Si torrere iecur quaeris idoneum. Namque et nobilis et deconsEt pro sollicitis non tacitus reis Et contum puer artium Luto signa seret militiuo tuae:
hontim, qui eam ama set, et iii floro aetatis forma eximiam amisisset. IV.Carm. 13. Cinti e hseros annos se a d runt. Neonum Est Graecuo rmu-IM. Anacreon Carm s. vocat Bathyl-
-νe ut sorte Cratinus Asp iam νυ-pti ννον. Vide Seholi: t. Platonis MeneXen. T. I. pag. 323. Fieetere molitatis Iam durum imperiis. Tempore Burmanni erant, sininon intelligerent, cur imperia dieerentur molliti. Ideo explicavit ad Valerii
Flaeei VII. lG. Do imperiis pro ἐmperio idem ad III. RG. Hune Iolla
imperiis fusoque teneri. Quo hitin e in P num te rei oean preces. Revocant mihi non placet. Ne- quo verum est, quoil dieunt interpretes, compositum pro simplici. Mulim Quo hinn e iurentim rito Poetint pre-e . Te insertum est a Grammaticis. adeo ut in quibusdam MSS. sortasset geretur: te ri e roerine. unde ortum tremetini. Pronomon in hoe verbo eleuantur omittitur. Virgil. II. Aen. 338. Quo fremittis Poene ee xtibintus nuclethren e/nmor. XII. 677. Quo Detis.
et quo dura voeat Fortuna, s utimur.
Livius XXVI. 44. Quo clumor, quo stibi a res roriae . Vid. Oudendo . ad Lucan. I. 146. et Hetras. ad Claudian. III. Cons. II norit 3l R. Prne.
toron usitata est formula: Deum proribus roenre, Non reroetire. Virgil. VII. Λon. 133. precibusque ro te Anchisen oeni orem. VIII. Aen. 2I5. Communemque Mente Deum. Λuetor Carminis do deditati no Aonoados: Non esto thuremouo titit pnetia tuti tempta inhelia orntibo, et puria serta fertim munibus. Ad is, o Cytherent tuus te Ge--r olympo Et Surrentini li/oria ornroetit. Et sic Deum thure rorare apud Claudian. Prob. et Olybrii. Consul. tua. Gratius Cyneg. 440. licentque restin re fontes, Stinete, tuos. Ter quisque -- cons. ter pin ira libons Thura. Et Horatius scribere potui Aset Quo hinn-
e iuvenum thure voenni preces, nisi sequeretur dures thurn.
In domum. sie e MSS. cum Bon- solo odidi. Comissuri in domo vix Latine dieitur: minus etiam, quia Venus alos oloribus desertur ad Maximum. In Ms. Fran k. leuitur quidem
domo. sed ab altera multu correctum.
Nonnulla hue pertinentia dixi in Vol. I. Bibliothecae Crit. Novae.
Centum puer artium. Cicero pro Roscio Amer. cap. 4 l. in inter atios omnium dei einrtim arque omnium tirtium puerulos, tos e montissimis familiis De os, relit hos versari.
Late aiona feres militiae itine. Multas vietorias dux belli reportabit . et
318쪽
Largis muneribus riserit aemuli Albanos prope te lacus Ponet marmoream sub trabe Cypria. Illic plurima naribus Duces titura, lyraeque et Berecyntii Delectabero tibiae Mixtis carminibus, non Sine fistula.
Numen cum teneris virginibus tuum Laudantes, pede candido In morem Salium ter quatient humum.
fines imperii tui proseret. Ovid. V. Metam. 3II. Venus ad Cupidinem:
Cur non matrisque tuumqua Impe
rium proferar Lute ferre ut inte rin-eere. Vid. Cori. ad Lucan. II. 432. et Sallust. Iugurth. eap. 5. Florus in Praelatione: Populus Romnntia infe
per orbem terrarum tirmia circumtulit.
III. I. Pompeius per nemora illa o ruiti. po thuria eι Diami sitnns, Bo- manvi eireumtulit si Λ. Sed iure mihi quaerere videor, an ista imago regni Veneris propagundi, huic loco conveniat. Horatius dixerat: ΡΕgo belluiu et militiam recuso. Non idoneus sum neque res mihi grata est, propter aetatem. Tum sibi reposuit Maximum: Eeco. Maximus. Hie late seret signa militiae tutio. Melius arbitror: LDertis sionti feres militiae itine. Comment. Cruq. iri amtihil et illens. Ulii. ma litera in inertia facile omitti potuit ob similem literam in voce Aequonti. Comparnudus autem est Statius I. Silv 2. tibi Cupido de Stella: noster eomestile piusque Sioni fer armiferos pote. e memorare itibores. III. Silv. a. man-
8. Virgo poteris nemoriam, cuius non
mollis sionti Mili iramque trucem fre- en o. Meinekius Horatium se ipsisse putat: Lnte militise signia seret stitie. Nam in hoe anetri genere adiectivum et 8ubstantivum sie poni, ut finem
utriusque ordinis occupent. Annotatio ista, multis exemplis confirmata, testatur accuratam doctrinam et notitiam consuetudinis Horatianae. Lamia muneribus riserit Gemtil;. Gogau. Praeterna. pag. 32. Lego, ait, res erit, hoc sensu: Et quando ei potentior erit res de amore suo, quam aemulo, eum nunc vineente donis. Sie
Terent: in Heaut si mihi secundae
res de meo timore essent. Et II. Sat.
I. 3I. ut ego legebam: Neque si male
Plurima norittis Duces thura. Ordinem esse puto: tu plurima, i. e. tu vatil tim, anepe, duces thura. Illusignifieatio vocis nitillus satis illustratapst a Gmnovio ad Liv. XXV. l'. et interpretibus Q Flori IV. 2. Io. En .nius apud Ciceronem do virgino Vestali: Quumqvrim multia innutis ad eoeli
Ad quam rationem Ruhnkonius in Epist. Crit. II. p. l42. putat Callimachum potuisse scribere: πολλῆ δι
gato πολλῶ c. Conseratur etiam Minutius Felix Oetav. pag. 347. A urum honi
Iloria naribus uti re golemus.
Illie bis pueri d e. Iti MS. Mentet. in die. Forte fuit in diem, hoc est. quotidie. Vid. Benti. ad III. Carna.
319쪽
Me nec semina nec Puer Iam, nec spes animi credula mutui, Nec certare iuvat mero, Nec vinciro novis tempora floribus.
Manat rara meas lacryma per gena83 Cur lacunda parum decoro Inter verba cadit lingua silentio 3 Nocturnis ego somniis
Iam captum teneo, iam volucrem Sequor
Te per gramina Martii Campi, te per aquas, dure, Volubiles.
29. Ouden Iorp. ad Sueton. in Galba 4. interprolatur Singulis diolius ot per
petuo his. 'Noesti is esto somniis. Comment.
legit te esto somniis. Noe mihi non dia. pli t. Vis est in te- e repetito
Pindarum quisquis studet aemulari, Iule, ceratis ope Daedalea
I in rum qilis is atticiet aemu - tiri. Non rocis hine nonnulli offecerunt Horatium a Pindaro imitando abstinuisse. Reselluntur iam non paucis imitationis exemplis, quae novimus; et magis, credo, refellerentur, si integra haberemus Pindari carmina. Neque cogitarunt discrimen inter aemu- Intionem et imittitionem. Hoc quidem est notissimum, lubet mihi tamen exemplum Plinii afferre in VII. Epist. m. Libollos meos de tittione Helpidii
orationi Demos henis xara Mtidio D eon- fera, quam itine, eum componerem illos, Mi in ninnibus, non tit nemularer, improhiam enim ac pene furiosum, seu tamen imi arer se sequerem. Quincti.
Iianus autem X. Inst. Orat. l. hunc locum respiciens scrip,it: propter quae Hortititis Pindariam merito ereclidit nemini imirabilem. Nempe inti tittibilem Cogitavit, sed voce. usu non recepta, abstinuit. Et Horatius imitari. sequi potuit Pindarum, ut secutus est, quamvis ipsi videretur revera non imitabilis. Maerob. V. Saturnal. II. Pin rus, quem Finretis imitationi innecessum fatetur. Ubi potius legendum videtur nemulti. tioni. Quam aemulationem etiam Virgilio in sollem ressisse iudicabat Favorinus apud A. Gellium XVII. Noet. Atile. ID. le, eerasis ope D reuisen. Iulus ille, qui us. 26. Antonius appellatur. ex sententia interpretum fuit Iulus Antonitiq. filius Antonii triumuiri. Sed hie nominabatur Iulius Antonius, non ultis. Vid. Oudendori'. ad Sueton. Claud. 2. tibi viri doeti non recto ex Horatio restituere voluerunt Iula .
quod tuom alii in Velleio Paterc. II. tuo. secerunt. Oudendorpius dicit, sor-
320쪽
Nomina ponto. Monte decurrens velut amnis, imbres Quem super notas aluere riΡM, Fervet immensusque ruit profundo
- - Horatium poetice seripsisso Iulum. Sed poetae proprium nomen hominis viventis non mutabant, nisi interdum fieret i i causa. Iulus, hoc omnes Romani sciebant, orat Ascanius. Ab Iulo demissum est nomen Iulius, unde gens Iulia, ex gente Iulia, Iulius
Antonius, quem adeo ulloqui nitim Horatius non potuit. Itilus, eus sunt ventis Augustuo. Cons exempla ap. V in s. ad Vuler. Flaec. I. 9. Oeeantis Phryoios prius indistrinitis Iulos,
iwrt. IV. 6. lI. Perietonius tamen eribit in Anim v IItit. p. 15l. Antonius Triumvir filium ulterum appellavit Inlum, ut ostenderet se per genus maternum de condere ab Aseanio. Al. terum appellavit Antullum, ut ostenderet Paternum genus An onem filium Hereulis.' Videamus reliquias Seho. liti, turum. Acro: Haee ouis iaci Antonium Itilium, M. Antonii fritimuiri situm, aeribitur. Porphyrio: Hiare suestici Antonium Itilum m. Commentulor nihil. Nequo Antonium Iulum neque Iulium nominat, sed tantum curminis argumentum proponit. Quare suspicor eum in suo exemplo illud Itile non habuisse et Seholia, quao hie tribuuntur Aeroni et Porphyrioni, esse recentiora. Nam iidem in sequentibus adus. N. An onii nomen ita Oxplicant, quasi nulla eius mentio praecessisset.
Accedit, quod do doctrina et scriptis Antonii ea tradunt, quae Antonio. triumviri filio, non convenire videntur. Qui Ai his laudibus innotuisset, memorassent sino dubio Velleius Patereulus II. I)io Cassius LV. io. ct Tacitus I. Annal. 10. qui in simili resacundiam Sempronii Gracchi non silet. Si tamen Tacitus, dicens oreis Iulos, hunc Antonium cogitavit. Solus Suetonius in Graminut. e. I 8. Darent. hune Iulium Λntonium luisse discipulum L. Crassitit, sod eo eon,ilio naris rat, ut probet. Grammaticum habuisse discipulos nobili genero, non. Antonium doctrina aut ingonio excelluisse. Neque est consuetudinis Horatiamio in carminibus eundem hominem bis diverso nomine alloqui. Dentleius ad III. Carna. 8 5. mutans linutiae in Cuni, quem
auctor carminis alloquitur Mnecentis, provocat ad hoe, do quo agimus, DX-emplum, Itile et mox An oni. Sed Horatius coniungit nomen et cognomen, ut Crispe Stillus i. non separat. Idem serit auctor II. Curm. I l. Hir.
pine Quineti. Quid igitur Seri n.
dum aio, levissima mutatione: Pindarum quisquis studet nemu tiri, Ille eertilia ope Stio leti. IIane luetionem in suo exemplo hubuisse videtur Comment. Cru i. qui argumentum carminis hoc modo eximiait: Conιinet hiaee odelati a Pindari poesne, Lyriei celeberrimi, quem si quis imiliari velit, is itristitie aestimationis et stimne periculum, ut Ienrua aut e ratus, ineurrat. Quia vero sit ille Anti uius, versu 26 me. moratus, ibi videbimus. Cueterum n e et illa saetio permutantur. Sueton. Cu sur. 8 l. Quantisque orari Cupis δε- eerti essent, ut tilo prognatus ninnu
in M,S. Turnobi orat Illo. Quidni illo, hoe ost Comes Fore ut aliquis,ox genere Capyis, manu Aeneadurunt Romanorum) necaretur.